Την Παρασκευή 29 και το Σάββατο 30 Ιουλίου ανέβηκε στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου η κωμωδία του Αριστοφάνη “Βατράχια” με πρωταγωνιστή τον Άρη Σερβετάλη (που είχε υποδυθεί τον άγιο Νεκτάριο) στο ρόλο του Διονύσου. Με σκηνοθεσία της Άννας Μπίρμπα και σε μετάφραση-διασκευή Κωνσταντίνου Μπλάθρα, προκαλώντας ενθουσιασμό στο κοινό. Details
ΝΕΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΝΕΑ ΒOΥΛΗ, ΝΕOΙ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙOΙ
Το τσίρκο και ο κλόουν
Κυκλοφορεῖ μὲ τὸν παραπάνω τίτλο τὸ νέο φύλλο τῆς Πέμπτης 6 Ἰουλίου 2023 τῆς «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ». Στὸ κύριο ἄρθρο τοῦ Διευθυντῆ τῆς ἐφημερίδας Κωνσταντίνου Μπλάθρα μὲ τὸν παραπάνω τίτλο, τονίζεται, μεταξὺ ἄλλων: «…Ευχόμαστε εμείς σε παλιούς και νέους και πάντα ελπίζουμε στις καλές (εξ ουρανού τάχα;) εκπλήξεις. Αλλά πολύ φοβάμαι ότι πολύ σύντομα θα φανερωθεί και ο κλόουν. Και αντίς να γελάσουμε θα κλαίμε πάλι…..…»
Ὁλόκληρο τὸ ἄρθρο ἐδῶ
Γραφτεῖτε συνδρομητές
ΤΑ ΠΛΗΡΗ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Details
του Κωνσταντίνου Μπλάθρα*
100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή, όσο κι αν ακούγεται παράταιρο, η Ελλάδα ακόμα περιφέρει τις πληγές της. Χωρίς μετάνοια, δυστυχώς. Χωρίς αναστοχασμό. Και το κυριώτερο χωρίς αλλαγή πολιτικής πορείας. Τα απόνερα του κοτζαμπασιμού που μας έπνιξαν με το τραγικό «Οίκαδε», λες και δεν ήταν σπίτι μας η Μικρασία, ακόμα βαλτώνουν στην από δω «παλιά Ελλάδα». Κι όταν ένα ζήτημα δεν λυθεί τελεσιδίκως, χρονίζει και κακοφορμίζει.
Γιατί η εγκατάλειψη του ελληνισμού και των χριστιανών της Ανατολής –μαζί πάνε αυτά– στη μοίρα της σφαγής, φέρνει το σημερινό δράμα στο Αιγαίο. Η βουλιμία του κατακτητή δεν σταματά στα νερά του Αρχιπελάγους. Αφού η Μικρασία εκκενώθηκε, η διαδικασία αυτή αναπόδραστα συνεχίζεται δυτικά.
Η Κύπρος και ο αφελληνισμός των Κατεχομένων είναι το μοντέλο. Γιατί να μην ακολουθήσει η Λέσβος, η Χίος –μια αναπνοή από τη Σμύρνη–, η Σάμος; Κι άμα ανοίξει η όρεξη, γιατί όχι και η Κρήτη. Κι αφού η Ελλάδα αρνήθηκε να κόψει τον γόρδιο δεσμό της μοίρας της Μικρασίας, τον Αύγουστο του 1922, εγκαταλείποντάς την, γιατί να μην προχωρήσουν οι νεό-Τουρκοι, οι νεο- Οθωμανοί, οι πάντα Τούρκοι τελοσπάντων και σ’ αυτή την ανατροπή των δεδομένων της Ελληνικής Επανάστασης: Την επανυποδούλωση παναπεί των Βαλκανίων;
Γιατί, κακά τα ψέμματα. Η όπως όπως εγκατάλειψη της Μικρασίας έχει πλέον ορατά τα αποτελέσματά της: την όπως όπως εγκατάλειψη της Ελλάδας στους ξένους σχεδιασμούς, δύσεως και ανατολής. Έναν τέτοιο πολιτικό αναστοχασμό, με την ευκαιρία των 100 χρόνων από την Καταστροφή επιχειρεί η σχετική ανακοίνωση της Χριστιανικής Δημοκρατίας που ακολουθεί (στη σελίδα 2). Ο τουρκικός αναθεωρητισμός ριζώνει βαθειά στις φλόγες που κατέκαψαν τη Σμύρνη. Καλό είναι επί τέλους να το συνειδητοποιήσουμε.
*Πρωτοσέλιδο “Χριστιανικής” 29.9.2022
Ένα θεατρικό για δυο άντρες και μια γυναίκα.
Των Marilyn Campbell & Curt Columbus, βασισμένo στη νουβέλα του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι.
Μετάφραση: Στέλιος Βαφέας
Σκηνοθεσία : Όλια Λαζαρίδου
Σκηνικά : Χρήστος Μποκόρος
Φωτισμοί : Ζαφείρης Επαμεινώνδας, Θωμάς Οικονομάκος
Βοηθός σκην.: Δανάη Ρούσσου
Παίζουν : Νικόλας Μίχας | Χριστίνα Τασκασαπίδου | Κωνσταντίνος Μπλάθρας
Βιόλα: Ελένη Φουρλάνου
Βίντεο trailer : Εύα Στεφανή, Παύλος Κοσμίδης
Φωτογραφία : Χριστίνα Γεωργιάδου
Η περιοδεία στους Δήμους της Αττικής πραγματοποιείται υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Αττικής.
Η παράσταση επιχορηγείται από το ΥΠ.ΠΟ.Α.
του Κωνσταντίνου Μπλάθρα*
Να, λοιπόν, που βρήκαμε άλλον ένα λόγο, ως Έλληνες, να χωριστούμε στα δύο: Ή με τον Πούτιν και τους Ρώσους ή με τον Ζελένσκι και την Ουκρανία. Λες και η μπλεγμένη σαν τα μαλλιά της τρελλής, η ευρωπαϊκή και παγκόσμια πραγματικότητα έχει μείνει αίφνης ακίνητη σ’ εκείνο το γιν-γιανγκ σχήμα του άσπρου και μαύρου ή στο σχήμα καλοί-κακοί της Άγριας Δύσης και του Χάρι Πότερ. Για την ελληνική πραγματικότητα δεν λέω, γιατί αυτή δεν είναι μόνο μπλεγμένη, από τα πολλά της αναμαλλιάσματα με την Ιστορία, μα μοιάζει περισσότερο με γρίφο. Ένα γρίφο που, ωστόσο, για πολλές δεκαετίες –αν όχι για μερικούς αιώνες– έχει έναν κοινό λύτη: την εξάρτηση. Αυτή η θλιβερή διαπίστωση ήρθε στο νου μου τη μέρα που ο ουκρανός πρόεδρος Βολοντιμίρ Ζελένσκι «μίλησε» στη Βουλή των Ελλήνων. Γιατί σε εισαγωγικά; Μίλησε, τρόπος του λέγειν, αφού δεν παρίστατο, αλλά εμφανίστηκε σε οθόνη αφ’ ενός και δεν έλαβε τον λόγο αφ’ ετέρου για ομιλία, αλλά παρουσίασε ένα διάγγελμα (!) απευθυνόμενος στους αντιπροσώπους του ελληνικού λαού, σα να ήταν ο ηγέτης τους, ο (ποδ)ηγέτης της Ελλάδος, σα να είμαστε εμείς ο λαός του. Details
Στην ανάδειξη των αρνητικών συνεπειών της κρίσης του κορωναϊού σε σχέση με το πνεύμα της γιορτής των Χριστουγέννων αναφέρθηκε η φιλόλογος Αναστασία Λαλάγκου, μιλώντας στην διαδικτυακή εκδήλωση της “Χριστιανικής” ανήμερα της εορτής του Αγίου Στεφάνου, προστάτη-αγίου της Χριστιανικής Δημοκρατίας και της “Χριστιανικής”. Στη συνέχεια, μίλησε ο Κωνσταντίνος Μπλάθρας, διευθυντής της “Χ”, από την γενέτειρά του στη Σπάρτη όπου απολαμβάνει λίγες μέρες ξεκούρασης και αναφέρθηκε στην προσέγγιση της εφημερίδας μας στην επικαιρότητα της κρίσης. Συντόνισε ο Γιάννης Ζερβός και ακολούθησε ενδιαφέρουσα συζήτηση. Παρακολουθείστε το βίντεο εδώ, στο κανάλι της “Χριστιανικής” στο youtube: https://www.youtube.com/watch?v=lJ8ntg8HLCw&t=5408s
ΦΩΤΟ: Η Αναστασία Λαλάγκου ενώ μιλά από το γραφείο της “Χριστιανικής” στην Αθήνα.
του Κωνσταντίνου Μπλάθρα*
«Είναι ευκολότερο να γιατρέψεις μια βαρειά ασθένεια από το να βγάλεις από τον άνθρωπο τον φόβο που έχει καρφωθεί μέσα του», έλεγε τις προάλλες σε φιλική συζήτηση ένας γιατρός, διευθυντής μεγάλης κλινικής. Καθώς, λοιπόν, μπήκαμε στον τρίτο χειμώνα της πανδημίας, ο φόβος όλο και πιο βαθειά καρφώνεται, με ανυπολόγιστες συνέπειες όχι μόνο στην κοινωνική και πολιτική ζωή, αλλά και στην ίδια τη λογική. Κι ο διχασμός παίρνει ολοένα και περισσότερο νέα μορφή: εμβολιασμένοι – ανεμβολίαστοι. Οι «ψεκασμένοι», όπως συνηθίσαμε να ονομάζουμε όσους αντιδρούν παράλογα στην πανδημία, πλέον δεν βρίσκονται μόνο από την πλευρά των αντιεμβολιαστών.
Στόχος ανοίκειων επιθέσεων έγινε ο ηθοποιός Άρης Σερβετάλης, μετά την απόφασή του να αποχωρήσει από την παράσταση του θεατρικού έργου “Ρινόκερος” στην οποία πρωταγωνιστούσε με επιτυχία, λόγω των κυβερνητικών μέτρων να αποκλειστούν εντελώς οι ανεμβολίαστοι θεατές από την είσοδο στα θέατρα. Η θεμιτή και αξιοπρεπής έκφραση της διαφωνίας με την πράξη του είναι η εξαίρεση στον κανόνα, που είναι οι κακοήθειες και οι απίστευτες ανοησίες. Παραθέτουμε την ανάρτηση του ίδιου του ηθοποιού, καθώς και το σχόλιο του Διευθυντή της “Χ” Κωνσταντίνου Μπλάθρα στο τελευταίο φύλλο της 25.11.2021, που καταγγέλλει τον ορυμαγδό των αθλιοτήτων.
«Η απόφαση να αποχωρήσω από την θεατρική παράσταση Ρινόκερος πάρθηκε καθώς αδυνατώ να υποστηρίξω τον διαχωρισμό των ανθρώπων που επιβάλλουν τα νέα μέτρα. Η παραγωγός εταιρεία και ο καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου Κιβωτός και σκηνοθέτης της παράστασης Γιάννης Κακλέας ήταν ενήμεροι για τις απόψεις μου. Από τον Ιούλιο και βλέποντας την πρόθεση της πολιτείας να απαγορεύσει την είσοδο σε μη εμβολιασμένους είτε με έμμεσο είτε με άμεσο τρόπο, τους ενημέρωσα πως δεν μπορώ να συμμετέχω σ’ αυτό το εγχείρημα κι ανακοίνωσα πως εάν τα θέατρα λειτουργήσουν στο μέλλον μόνο για εμβολιασμένους θα αποχωρήσω από την παράσταση.
Πρότεινα την αντικατάσταση μου κι έθεσα τον εαυτό μου στην διάθεση τους ώστε να βοηθήσω στην ομαλή ένταξη του νέου μέλους. Δεν θεωρήθηκε πως είναι σωστό να γίνει αντικατάσταση ούτε επίσης να γίνει νέο έργο με τον υπάρχοντα θίασο, διότι όπως είπαν δεν πίστευαν πως θα γίνει υποχρεωτική η επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού ή νόσησης για να εισέλθει κάποιος στο θέατρο.
Με τα νέα μέτρα και την απαγόρευση της εισόδου στα θέατρα σε μη εμβολιασμένους πολίτες, ανακοίνωσα στην παραγωγό εταιρεία και τον καλλιτεχνικό διευθυντή και σκηνοθέτη πως αποχωρώ από την παράσταση.
Για το γεγονός πως οι συνάδελφοι μου μένουν άνεργοι θεωρώ πως είναι ευθύνη της παραγωγού εταιρείας καθώς μαζί με τον καλλιτεχνικό διευθυντή γνώριζαν την τοποθέτησή μου μήνες πριν και συναποφάσισαν να συνεχιστεί η παράσταση ρισκάροντας.
Όταν η πολιτεία απαγορεύει σε μια μερίδα των πολιτών να εισέλθει σε έναν χώρο για να παρακολουθήσει μία παράσταση, δεν έχω άλλη επιλογή από το να σεβαστώ την απόφαση αυτή και να αποχωρήσω, η αξία της μη διάκρισης των ανθρώπων είναι πέρα και πάνω απο όλα.
Ζητώ συγγνώμη σε όλους τους συντελεστές αν η απόφαση μου τους στεναχώρησε. Αδυνατώ να μετέχω σε ένα «πιστοποιημένο» ντάνιασμα ανθρώπων.
Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και έχει δημιουργηθεί από τον Θεό με την ελευθερία ακόμη και να τον αρνηθεί. Δεν είμαστε αγέλη. Είμαστε άνθρωποι που αγωνιζόμαστε να φανερώσουμε το πρόσωπό μας. Ένα πρόσωπο μοναδικό, ξεχωριστό. Είμαστε μία κοινωνία προσώπων, όχι αγέλη που διαχωρίζεται σε εμβολιασμένους και μη.
Εύχομαι να μας δώσει ο Θεός την δύναμη να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες που μας αναλογούν. Καλά Χριστούγεννα».
Ο Αριστείδης Σερβετάλης είναι ένας καλός ηθοποιός, και δε χρειάζεται να το πω εγώ αυτό. Τυχαίνει να είναι και φίλος. Η στάση του να αποχωρήσει από την παράσταση που πρωταγωνιστούσε με μεγάλη επιτυχία, διαμαρτυρόμενος για τον (πέρα από κάθε λογική επιδημιολογική) διαχωρισμό των πολιτών, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων. Όλοι, πρέπει, έχουν υποχρέωση, θαρρείς, να τον φτύσουν. Ή να πουν τη γνώμη τους. Το ίδιο είναι!
Δεν θα μπω στη συζήτηση αν έκανε καλά ή όχι. Η συνείδησή του αυτό του υπαγορεύει, αυτό έκανε ο άνθρωπος, με περισσή γενναιότητα. «Ουδέν βιαιότερον συνείδησης», κατά τους σοφούς μας. Η πράξη του μέλλεται να κριθεί όπως όλων. Αλλ’ επιτέλους, εδώ έχουμε μία ΠΡΑΞΗ όχι μία άποψη, μια σαχλαμάρα, μια εξυπνάδα. Μια πράξη που πληρώνεται, όπως όλες οι πράξεις μας, με αίμα. Πήρε την ευθύνη του για αυτό που πιστεύει. Βαρειά ευθύνη. Το τί και το πώς δεν το γνωρίζω και δεν είναι του παρόντος. Αυτό που λέει πάντως, το κρατώ, μήπως και βγάλουμε κάποια άκρη στον φαύλο κύκλο της ανθρωποφαγίας που μας έβαλε ο κόβιντ: «Είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι και όχι αγέλη»! Κι ο καθένας ας μετρήσει την ευθύνη του. Όχι λόγια και απόψεις. Γκώσαμε!
Άκουσα ότι και ο υπουργός έσπευσε να πατήσει πάνω του. Αθλιότητα! Εάν ποτέ οι υπουργοί στη δύσμοιρη πατρίδα, θα μπορούσαν να καταλάβουν τη λέξη
ευθύνη… Ή, να δώσουν ποτέ παράδειγμα πράξης.
Αν κάτι μας βοηθήσει σ’ αυτό το χαμό, είναι ότι η δύσκολη αυτή πανδημία, που δεν λέει να καταλαγιάσει, παρά τη «λογική», είναι ότι όλοι μια ζωή χρωστάμε και οι ψεκασμένοι και οι λογικοί και οι σοφοί και οι παράφρονες. Ένα απλωμένο χέρι που δίνει βοήθεια, είναι όλος ο άνθρωπος. Και μια συνείδηση που αντιστέκεται, είναι όλη μας η ελπίδα. Αν ο τρόπος για να αντιμετωπίσουμε αυτή τη δύσκολη κατάσταση είναι η ανθρωποφαγία, τότε έχουμε ακόμα πολύ δρόμο ως την αυγή του πολιτισμού.
Όσο για τον Άρη, πλήρωσε και θα πληρώσει το τίμημα της πράξης του. Αυτό δεν μας αρκεί για να μιλήσουμε για έναν γενναίο άνθρωπο; Το αν κάνει λάθος, το ξαναλέω, λίγη σημασία έχει μετά από αυτό.
“Χριστιανική” 25.11.2021
του Κωνσταντίνου Μπλάθρα*
Η 20ή Ιουλίου είναι ένας κόμπος, από τα παιδικά μας. Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο ήταν ένα σοκ που ταρακούνησε τη συνήθη καλοκαιρινή μας ραστώνη. Και την ταρακουνά. Ο Ερντογάν, λέει, πήγε φέτος στην Αμμόχωστο να πανηγυρίσει την επέτειο της εισβολής. «Δεν έχουμε άλλα 50 χρόνια να χάσουμε στην Κύπρο», είπε και μαζί με τον ηγέτη των Τουρκοκυπρίων Ερσίν Τατάρ ανακοίνωσαν το «άνοιγμα» του 3,5% της Αμμοχώστου, που είναι από την εισβολή στρατιωτική νεκρή ζώνη. Πενήντα χρόνια οι ίδιοι κενοί λεονταρισμοί – οι Τούρκοι καλά γνωρίζουν, ότι αν δεν έλεγε τότε ο Κίσιγκερ, ούτε καν θα τολμούσαν να αποπλεύσουν από την Αλεξανδρέτα.
Κι άλλα τόσα χρόνια κενές περιεχομένου επετειακές δηλώσεις Λευκωσίας και Αθήνας. Ο διεθνής παράγοντας –λέγε με Αγγλία, λέγε με ΗΠΑ–, κι ας κάνει ο Ερντογάν ότι τον αγνοεί, είναι που προκάλεσε την εισβολή και οι ισορροπίες των Μεγάλων Δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο είναι που όλα αυτά τα χρόνια σιγοντάρουν «λύσεις» που θα κάνουν τα πράγματα χειρότερα. Γιατί τί άλλο από εισβολή και κατοχή σε μια ξένη τρίτη χώρα είναι το κυπριακό πρόβλημα; Τουτέστιν η λύση του δεν είναι άλλη από την έξοδο των κατοχικών δυνάμεων από το νησί. Θα υπάρξει μετά θέμα ασφάλειας των Τουρκοκυπρίων – οι οποίοι ουδέποτε έπαψαν να είναι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας και να απολαμβάνουν από το κράτος τους και από την Ε.Ε. όσα και οι Ελληνοκύπριοι;
Κανείς δεν το πιστεύει αυτό. Σίγουρα ούτε ο Ερντογάν. Θα πληγούν τα συμφέροντα της Τουρκίας; Σαφέστατα. Καλά και συμφέροντα, όμως, που καταχρηστικά –ελέω «διεθνούς» παράγοντα– απολαμβάνει. Να ο γόρδιος δεσμός να και η λύση του – αν, βέβαια, ενδιαφερόμαστε για λύση. Details
