xristianiki-admin

Total Post: 98

Το Άγιο Πνεύμα στην ζωή μας ως οργανωμένης κοινωνίας

Το Άγιο Πνεύμα στην ζωή μας ως οργανωμένης κοινωνίας

Η δυναμική είσοδος του αγίου Πνεύματος, του Παράκλητου, ως Παρηγορητή και Συνήγορου του ανθρώπου, σύμφωνα με τον άγιο Γρηγόριο Νύσσης, πραγματοποιείται κατά την Πεντηκοστή. Σύμφωνα με το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, “Τό πνεύμα όπου θέλει πνεί, καί τήν φωνήν αυτού ακούεις, αλλ’ ουκ οίδας πόθεν έρχεται καί πού υπάγει.”  (Ιω. 3:8) Όπως ο Πατέρας, που “ουδέποτε ώφθη” και ως εκ τούτου δεν απεικονίζεται σε Ορθόδοξες αγιογραφίες, έτσι και το Άγιο Πνεύμα, με δύο εξαιρέσεις μία εκ των οποίων είναι οι πύρινες γλώσσες της Πεντηκοστής. Το Πνεύμα εκπορεύεται από τον Πατέρα, αναπαύεται στον Υιό και Τον φανερώνει. Όμως και στην κοινωνική μας ζωή, το Άγιο Πνεύμα, που χαρίτωσε τους φοβισμένους μαθητές του υπερώου, ώστε να γίνουν ατρόμητοι κήρυκες του λόγου, αλλάζει τα πράγματα ριζικά από την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης, όπου ισχύει η κατάρα του Νόμου και η αρετή είναι πολύ δυσκολοκατόρθωτη.

Details

Ἡ «μεταβολὴ τοῦ νοὸς» ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο

Ἡ «μεταβολὴ τοῦ νοὸς» ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο

«… ἐκεῖνοι οἱ ἴδιοι ὅπου ὀλίγον προτήτερα φιλονικοῦσαν ἀναμεταξύ τους ποῖος ἀπό αὐτούς νά ἦτο ὁ πρῶτος καί μεγαλύτερος. «ἐγένετο δέ καί φιλονικία ἐν αὐτοῖς τό τίς αὐτῶν δοκεῖ εἶναι μείζων» (Λουκ. κβ 24). Ὕστερα, ἀφ οὗ ἔλαβαν τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, ἐμετροῦσαν διά μεγάλην εὐτυχίαν, τό νά εἶναι μικρότεροι ἀπό ὅλους. τό νά καταφρονοῦνται ἀπό ὅλους διά τόν Χριστόν καί τό νά λογίζωνται ἀσθενεῖς, μωροί, ἄτιμοι, ὄνειδος, σκύβαλα καί σκουπίδια τοῦ κόσμου καί τῶν ἀνθρώπων. «ἡμεῖς μωροί διά Χριστόν, ἡμεῖς ἀσθενεῖς, ἡμεῖς ἄτιμοι, ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγεννήθημεν, πάντων περίψημα ἕως ἄρτι» (Α Κορ. δ, 10).»
•Τώρα ἀδελφέ στοχάσου ἀνίσως ἔγινε καί εἰς ἐσέ αὐτή ἡ μεταβολή τοῦ νοός… Πῶς δέ νά συγκρατῇς τόν φωτισμόν τοῦτον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς τόν νοῦν σου καί πῶς νά μή τόν ἀφήσῃς νά σβύσῃ; Ἄκουσον τί σοῦ λέγει ὁ θεῖος Χρυσόστομος.
•Καθώς τό φῶς τοῦ λύχνου μέ τό λάδι ἀνάπτει καί συγκρατεῖται, καί, ὅταν σωθῇ τό λάδι, τότε σβύνει καί αὐτό, ἔτσι καί ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀνάπτει καί μᾶς φωτίζει, ὅταν ἔχωμεν καλά ἔργα, καί ἐλεημοσύνην εἰς τήν ψυχήν μας. Ὅταν δέ τά καλά ἔργα λείψουν καί ἡ ἐλεημοσύνη, ἀναχωρεῖ ἀπό ἡμᾶς καί τό φῶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.» (Τόμ. Θ’, λόγος 55). (Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου «Εἰς τὴν Πεντηκοστήν»-ἀναρτημένο στὴν ἱστοσελίδα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Ἰωάννου Καρέα)

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ 13.6.2019 Στήλη “τὰ τοῦ Καίσαρος”

Γιάννης Αναστασίαδης: Ένας εργάτης του χριστιανικού κοινωνισμού

ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 18 ΙΟΥΝΙΟΥ ΚΗΔΕΥΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΓΙΑΝΝΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ
Την Τρίτη 18 Ιουνίου 2019, στις 5 το απόγευμα, θα ψαλεί η Εξόδιος Ακολουθία για τον αδελφό Γιάννη Αναστασιάδη, στον Ιερό Ναό Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στο Ελληνικό (Σούρμενα). Ο αδελφός εκοιμήθη, σε ηλικία 79 ετών, την Πέμπτη 13 Ιουνίου το βράδυ, από ανακοπή καρδιάς, ενώ το πρωί της ίδιας ημέρας είχε εκκλησιαστεί.! Μέχρι την τελευταία του πνοή είχε διάυγεια πνεύματος και ως να
αισθανόταν το τέλος της επίγειας ζωής του είχε δώσει και παραγγελίες στην κορούλα του Δέσποινα.
«Δεν θέλω, της είχε πει στεφάνια και λουλούδια. Τα όποια χρήματα θα διαθέσουν συγγενείς και φίλοι, να τα βάλλουν σε αυτά τα κουτιά που έχω φτιάξει, με τα χέρια μου, και να δοθούν στα φιλανθρωπικά Σωματεία που αναγράφονται στα κουτιά.»!
Ο αδελφός Γιάννης είχε συνδεθεί με το Κίνημα της Χ.Δ., από τα νεανικά του χρόνια και το υπηρέτησε με άκρα συνέπεια, δίνοντας το αγωνιστικό του παρών σε όλες τις μάχες του Χριστιανοκοινωνικού Αγώνα. Πάντα ενεργό μέλος της Χ.Δ. διέδιδε με ζήλο τη «Χ» και τα βιβλία του Κινήματος, ενέγραφε συνδρομητές και όποτε κλήθηκε στρατεύθηκε στα ψηφοδέλτια της .Χ.Δ. Συνειδητά χριστιανός, είχε το Πηδάλιο Οδηγό του. Δεν είχε τίτλους σπουδών. Ήταν οικοδόμος, Είχε όμως τίτλους εντιμότητας, έμπρακτης αγάπης και  ανυπόκριτης φιλανθρωπίας προς τον Άνθρωπο, γιατί τον κάθε άνθρωπο τον έβλεπε και τον ένιωθε αδελφό.Γιαυτό αν και η εργασία του ήταν από τις πιο σκληρές και τα βάρη της οικογένειας μεγάλα, ποτέ δεν τον βλέπαμε κατσούφη και γρινιάρη, αλλά πάντα με το
χαμόγελο, πάντα ήρεμος και πάντα, με έργα αγάπης προσευχόμενος και δοξάζων τον Θεό.
Η καλή σύζυγός του Μάρθα, εκοιμήθη πριν από το Γιάννη, πριν λίγα χρόνια. Στα παιδιά του Σταύρο-Ευαγγελία, Αχιλλέα- Γουίνη και Δέσποινα, που πρέπει να αισθάνονται υπερήφανα για τον σπουδαίο και ξεχωριστό σε ήθος πατέρα τους, εκφράζομε τα θερμά συλλυπητήριά μας .
Καλό Παράδεισο αδελφέ Γιάννη. Το παράδειγμά σου, της συνεχούς, σημαντικής και αθόρυβης προσφοράς σου στον Αγώνα και στον Άνθρωπο θα είναι για μας οδηγός ζωής.
Σημ. Συγκοινωνία για την Εκκλησία: Τα Μετρό και κατεβαίνομε στο τέρμα «ΕΛΛΗΝΙΚΟ». Βγαίνουμε στη «Βουλιαγμένης», με κατεύθυνση εκείνης που είχε το Μετρό. Κάθετα στη Βουλιαγμένης (αριστερά μας προς το βουνό), είναι η οδός Ιασωνίδου, Στα 200 περίπου μέτρα επί της Ιασωνίδου είναι η Εκκλησία.

Φωνή βοώντος (μεταξύ των εκλογών)

Φωνή βοώντος (μεταξύ των εκλογών)

ΣΑΡΑΝΤΑ ΠΈΝΤΕ ΧΡΌΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ «ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ» ΠΡΏΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Του Ιωάννη Γ. Μαύρου

Πέρα από τις διαπιστώσεις (βλ. άρθρο του Στάθη στο χθεσινό Ποντίκι με τίτλο «Το παράδοξο συνεχίζει την πορεία του μέσα στο αδιέξοδο») και ορμώμενος από το γεγονός ότι τα «λοιπά» μικρά κόμματα που δεν εκπροσωπούνται στην Ευρωβουλή ξεπερνούν το 20% των ψήφων, θα προχωρήσω σε ορισμένες αξιολογήσεις και σε μια πρόταση. Προηγουμένως όμως επιτρέψτε μου δυό λόγια για τον εαυτό μου για όσους δεν με ξέρουν και μια σύντομη αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν.
Αφετηρία μου είναι πάντα η θέση ότι βρισκόμαστε υπό νέα κατοχή, ότι το πολιτικό σύστημα, αποτελώντας «καθεστώς», είναι η καρδιά του προβλήματος, και ότι σαρανταπέντε χρόνια μετά την «Μεταπολίτευση» πρώτο ζητούμενο παραμένει η Δημοκρατία.
Έχοντας πιστέψει ότι η Αριστερά μπορούσε και όφειλε να αναλάβει ρόλο βασικής Αντιπολίτευσης, πιάνοντας το νήμα της ΕΔΑ του 1958, διεκδίκησα και υποστήριξα την ίδρυση του Συνασπισμού το 1989, με τον οποίο και πολιτεύθηκα ως ανεξάρτητος στην Β’ Αθηνών. Συμμετείχα, πάντα ως ανεξάρτητος, στην ίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ μέσα από τον Χώρο Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς από το 2002 ως το 2004 ώσπου, από το 2007 και μετά έφτασα να δηλώνω ότι δεν είμαι πιά αριστερός γιατί παραμένω επαναστάτης. Πίστευα και πιστεύω ότι αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια νέα Εθνική Αντίσταση και με αυτό το πνεύμα συμμετείχα τόσο στο Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα όσο και στην ΣΠΙΘΑ από το 2010. Μόνο όταν αυτή απέτυχε να συγκροτήσει κίνημα απελευθέρωσης και ναυάγησαν οι προσπάθειες δημιουργίας του διαδόχου κινήματος ΕΛ.ΛΑ.Δ.Α. υποστήριξα την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε Αξιωματική Αντιπολίτευση, ασκώντας κριτική στην επιδίωξη «Κυβέρνησης της Αριστεράς» καθώς και στην πολιτική του ως Κυβέρνησης, κυρίως για την «διαπραγμάτευση» για το δημόσιο χρέος και την πάση θυσία παραμονή μας στο Ευρώ. Πίστεψα ότι η προκήρυξη του Δημοψηφίσματος του 2015 σήμαινε ότι, παρ’ όλα τα λάθη που διεπράχθησαν μέχρι τότε, υπήρχε εκ μέρους του Πρωθυπουργού και της ηγετικής ομάδας η βούληση να υπηρετήσουν την εντολή του Ελληνικού Λαού και ήλπιζα ότι θα χρησιμοποιούσαν το ισχυρό διαπραγματευτικό όπλο που συνιστούσε το συντριπτικό ΟΧΙ του 62%, το οποίο, υπό τις συνθήκες που τότε επικρατούσαν, διατράνωνε το πείσμα και τη διάθεσή του να αγωνιστεί, πιστός στις καλύτερες παραδόσεις του. Η συνέχεια είναι βέβαια γνωστή. Η εντολή προδόθηκε εντός εικοσιτεσσάρων ωρών με το πραξικόπημα Τσίπρα-Παυλόπουλου που ‘μετέτρεψε’, με την κάλυψη των αρχηγών των υπολοίπων κομμάτων, πλήν ΚΚΕ και ΧΑ, το μεγάλο ΟΧΙ στο επονείδιστο «ναι σε όλα». Η υποτιθέμενη δεκαεπτάωρη «διαπραγμάτευση» των Βρυξελλών δεν αφορούσε παρά το φύλλο συκής που απεγνωσμένα επιζητούσε ο Τσίπρας προκειμένου να επιστρέψει «αξιοπρεπώς» στην Ελλάδα, πράγμα που του αρνήθηκαν οι επικυρίαρχοι και έτσι φτάσαμε στο τρίτο και χειρότερο μνημόνιο. Έστω καθυστερημένα, ο ΣΥΡΙΖΑ αντέδρασε, τόσο σε επίπεδο Κυβέρνησης και Κοινοβουλευτικής Ομάδας όσο και σε επίπεδο Κεντρικής Επιτροπής, η οποία μάλιστα πλειοψηφικά εξέφρασε την αντίθεσή της και απαίτησε την διεξαγωγή Συνεδρίου. Ενώπιον του ενδεχομένου να απορριφθεί από το κόμμα η άνευ όρων συνθηκολόγηση των Βρυξελλών ο Τσίπρας προχώρησε σε δεύτερο, κομματικό αυτή τη φορά, πραξικόπημα προκηρύσσοντας τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015. Αυτό συνιστούσε κατάλυση της κομματικής νομιμότητας, κατάργηση ουσιαστικά του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος από εκείνη τη στιγμή συνέχισε να υπάρχει μόνο κατ’ όνομα και χάρις στο γεγονός ότι οι διαφωνούντες τον εγκατέλειψαν προκειμένου να συμμετάσχουν στις εκλογές ως ΛΑΕ.
Έτσι έκλεισε ουσιαστικά και άδοξα η παρένθεση που άνοιξε τον Ιανουάριο του 2015, με αποτέλεσμα να ενσωματωθεί σε χρόνο ρεκόρ ο -ψευδεπίγραφος πιά- ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα ως ‘αριστερός’ πυλώνας ενός νέου δικομματισμού στην υπηρεσία της πολιτικής των ιμπεριαλιστών και των ξένων και ντόπιων κεφαλαιοκρατών. Η Χώρα έκτοτε δεν είχε και δεν έχει ουσιαστικά ούτε Κυβέρνηση ούτε και Αντιπολίτευση ικανή να προτείνει αξιόπιστη πολιτική, εναλλακτική σ’αυτή που της έχει επιβληθεί εδώ και εννέα χρόνια και της οποίας οι εκάστοτε «κυβερνώντες» είναι μόνο οι διαχειριστές.
Έτσι φτάσαμε στο προχθεσινό αποτέλεσμα με την μεγάλη αποχή, τα άκυρα και τα λευκά, που αντανακλούν και την πεποίθηση πολλών πως «όλοι τους είναι ίδιοι» και ότι «δεν αλλάζει τίποτα με τις εκλογές». Εκτός από την ισχυρή αποδοκιμασία του λεγόμενου ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα προσωπικά και την ανάδειξη της ΝΔ υπό τον Μητσοτάκη σε διάδοχη κατάσταση, παρατηρούμε το ΚΙΝΑΛ και το ΚΚΕ να πασχίζουν να συντηρούν απλώς δυνάμεις, το μέν πρώτο αποσκοπώντας σε ρόλο συμπληρωματικό, το δε δεύτερο αρκούμενο στην περήφανη απομόνωσή του και, τέλος, την αναδιάταξη του δεξιού και ακροδεξιού λαϊκισμού με την πτώση της ΧΑ και την ανάδειξη της «Ελληνικής Λύσης» και άλλων μικρότερων δυνάμεων.
Τι γίνεται όμως με τον «δικό μας» χώρο, αυτόν του δημοκρατικού πατριωτισμού, αυτού που εκδηλώθηκε περίτρανα με το ΟΧΙ του 2015 και τα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία και τη Δημοκρατία του 2018 και 2019; Πώς επιτρέπουμε στο κομματικό σύστημα να μας πολυδιασπά, με αποτέλεσμα να αυτοακυρωνόμαστε; Και καλά, υπό συνθήκες ‘κανονικότητας’, όπως αυτές περασμένων δεκαετιών, που είχαμε –ή νομίζαμε ότι είχαμε- την πολυτέλεια να προτάσσουμε τις ιδεολογικοπολιτικές μας διαφορές και τους προσωπικούς ή κομματικούς μας εγωϊσμούς, αλλά σήμερα; Μετά από εννέα χρόνια μνημόνια και επιτροπεία, εννέα χρόνια εσχάτης προδοσίας; Τόσο ανεπίδεκτοι και άφρονες είμαστε, τόσο άξιοι της μοίρας μας; Και αν ήταν μόνο η δική μας μοίρα λίγο θα ενδιέφερε αλλά είναι αυτή των παιδιών μας και των παιδιών των παιδιών μας, απέναντι στα οποία δεν έχουμε δικαίωμα να συμπεριφερόμαστε με τέτοια ανευθυνότητα, με τέτοια μικροψυχία.
Πρέπει να ντρεπόμαστε!
Έχουμε τεράστιες ευθύνες –δια πράξεων και παραλείψεων- για το ότι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και συνεχίζουμε το βιολί μας σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Αν δεν αναγνωρίσουμε ότι είμαστε μέρος του προβλήματος, καρδιά του προβλήματος, δεν θα γίνουμε ποτέ μέρος της λύσης. Αν το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα δεν μας ταρακουνήσει εκ βάθρων, αν δεν αισθανθούμε και δεν εννοήσουμε ότι αποτελεί μια σαφή απόρριψη εκ μέρους της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού όλων ημών, τότε δεν έχουμε καμιά ελπίδα σωτηρίας. Δεν υποτιμώ τους αγώνες όλων μας, ούτε τις χιλιάδες, τις δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους που λάβαμε στις πρόσφατες εκλογές αλλά θυμώνω με τον εφησυχασμό και την αυταρέσκεια, την έλλειψη αυτοκριτικής, το ιδιότυπο βόλεμα στο περιθώριο των εξελίξεων, στο περιθώριο της Ιστορίας, αφήνοντας τη Χώρα έρμαιο στα χέρια ιδιοτελών και ανικάνων, αρκούμενοι στη σωτηρία της ψυχής μας, όπως βαυκαλιζόμαστε, μοιραίοι και αδύναμοι να υπερβούμε τα σύνδρομα της ήττας.
Οφείλουμε και μπορούμε πολλά περισσότερα.
Δεν πολεμάμε για την τιμή των όπλων μόνο.
Ας κρίνουμε εαυτούς με αυστηρότητα, με κριτήριο τι απαιτούν οι περιστάσεις, τι κάνουμε και τι μπορούμε να κάνουμε.
Μ’ αυτά υπ’ όψιν, απευθύνομαι πρώτα στους συντρόφους * με τους οποίους μοιραστήκαμε βιώματα, με τους οποίους μαλώσαμε και αγαπηθήκαμε, παλέψαμε, ιδρώσαμε, ματώσαμε, δακρύσαμε…
Έπειτα στους συναγωνιστές * που βρεθήκαμε και συμπορευθήκαμε σε κόμματα και παρατάξεις, σε δρόμους και σε πλατείες, σε συνελεύσεις και επιτροπές ή ακόμα και σε ανταλλαγές σκέψεων και λέξεων διαδικτυακά.
Όλοι τους είναι επώνυμοι κι ας μείνουν εδώ ανώνυμοι…
Απευθύνομαι όμως επώνυμα στον Γιώργο και τους φίλους στο Άρδην, στον Παναγιώτη, τη Νάντια και τους φίλους στη ΛΑΕ, στο ΔΗΚΚΙ και τη Χριστιανική Δημοκρατία, στον Μίκη, τον Δημήτρη, τον Γιώργο και όλους στη ΣΠΙΘΑ, τη Ζωή και την Πλεύση, στον Νότη και τον Άλλο Δρόμο, στον Αλέξη και την Όρθια Ελλάδα, στους φίλους του ΕΠΑΜ, του παρελθόντος και του παρόντος, στον Βαγγέλη και τα μέλη της Επιτροπής για Δημοψήφισμα για τη Συμφωνία των Πρεσπών, στους φίλους στους ΑΝΕΛ, ακόμη και στον Πάνο κι’ ας μ’ έχει πολύ στεναχωρήσει, στον Ανδρέα και την Ελεύθερη Πατρίδα, στους συναγωνιστές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κι’ ας διαφωνούμε σε πολλά και βεβαίως στο ΜΕΡΑ-25 και τον Γιάνη, για τον οποίο δεν ισχύουν τα όσα αυστηρά προανέφερα. Θα ήθελα όμως να διαβάσω το βιβλίο του και να ακούσω την αυτοκριτική του και πώς απαντάει στην σκληρή -και μήπως κάπως άδικη- κριτική του πρώην συνεργάτη του Δημήτρη.
Απευθύνομαι στον Βασίλη και στους φίλους στην Ένωση Κεντρώων, με την οποία με συνδέουν συναισθηματικοί δεσμοί καθώς και το ανεξάρτητο φρόνημα και το πείσμα και κοινές ηθικές αξίες που υπερισχύουν των όποιων ιδεολογικοπολιτικών μας διαφορών.
Απευθύνομαι, τέλος, σε όλους όσους αγαπούν την Ελλάδα, και αγωνίζονται για το Δίκιο και τη Λευτεριά, όσους πιστεύουν στη Δημοκρατία, την Αριστεία, την Αρετή
ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΛΩ προτάσσοντας το μείζον, που είναι η σωτηρία της Πατρίδας, η ανάκτηση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας και η απελευθέρωση της Χώρας και η Ανάσταση του Λαού και του Έθνους, να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων και
ΝΑ ΣΥΝΕΛΘΟΥΜΕ ΑΜΕΣΑ για να διαβουλευθούμε μέχρι να συγκροτήσουμε επιτέλους το Απελευθερωτικό Μέτωπο που θα διεμβολίσει το ασφυκτικό πολιτικό σκηνικό και θα βάλει τη Χώρα σε ρότα Σωτηρίας και Αναγέννησης. Ως πρώτο βήμα να συγκροτήσουμε ενιαίο ψηφοδέλτιο (προτείνω ως τίτλο ΜΕΤΩΠΟ ΝΕΑΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ή απλά ΝΕΑ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ) και να κηρύξουμε νέο ΑΝΕΝΔΟΤΟ ΑΓΩΝΑ, επικαλούμενοι το Άρθρο 120 του Συντάγματος, το οποίο πρέπει πρώτα να υπερασπιστούμε και μετά να αναθεωρήσουμε εκ βάθρων.
Το εγχείρημα δεν είναι απλά δύσκολο, είναι τιτάνιο αλλά δεν είναι ακατόρθωτο. Απέναντί μας έχουμε το παγκόσμιο «σύστημα» που θέλει την Ελλάδα, όπως και όλα τα έθνη, στα τέσσερα. Εμείς όμως έχουμε πρόσθετες δυσκολίες λόγω ιστορίας και γεωγραφίας, έχουμε όμως επίσης και τεράστιες δυνατότητες που πηγάζουν από τον Ελληνισμό εντός μας και εκτός μας αλλά και τον φιλελληνισμό όπου γης. Το «σύστημα» δεν είναι παντοδύναμο. Είναι ηθικά χρεοκοπημένο και πολιτικά και οικονομικά νοσεί βαθύτατα. Το μεγαλύτερο στήριγμά του είναι η δική μας αδυναμία και έλλειψη αυτοπεποίθησης.
Ας αναλάβουμε λοιπόν τις ευθύνες μας και ας επιστρατεύσουμε όλες μας τις εφεδρείες στον αγώνα για την απελευθέρωση και αναγέννηση της Χώρας και του Λαού μας.
Με τη βοήθεια του Θεού θα νικήσουμε!
Ο Ιωάννης Γ. Μαύρος είναι γιος του αειμνήστου Γεωργίου Μαύρου και ενεργό μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας
pyrna@otenet.gr

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ 30.5.2019

“Για μια Ευρώπη δικαιοσύνης” Παρουσίαση του βιβλίου της ΧΔ

“Για μια Ευρώπη δικαιοσύνης” Παρουσίαση του βιβλίου της ΧΔ

Στη Θεσσαλονίκη, την 1η Ιουλίου, στην Αίθουσα Νερού του Δημαρχιακού Μεγάρου (Λ. Βασ. Γεωργίου 1), θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση με τίτλο «Για μια Ευρώπη δικαιοσύνης» με αφορμή τη νέα έκδοση της Χ.Δ. Μεταξύ των εισηγητών θα είναι ο Γιώργος-Νεκτάριος Παναγιωτίδης, Αντιπρόεδρος της ΧΔ και ο Τριαντάφυλλος Σερμέτης, θεολόγος-συγγραφέας, υπ. Δρ. Φιλοσοφίας.

Φύλλο 1035-Πέμπτη 13 Ιουνίου 2019

Φύλλο 1035-Πέμπτη 13 Ιουνίου 2019

ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΚΑΙ Η.Π.Α. ΝΑ ΣΥΡΘΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ  Σε ατζέντα Άγκυρας

Κυκλοφορεῖ μὲ τὸν παραπάνω τίτλο τὸ νέο φύλλο τῆς 13ης Ἰουνίου 2019 της «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ», στὸ κύριο ἄρθρο τοῦ Μανώλη Μηλιαράκη, ὅπου τονίζεται, μεταξὺ ἄλλων:

«…Η σταθεροποίηση των θέσεων της Ρωσίας στην Συρία, με τις Η.Π.Α. να έχουν αποτύχει στο στόχο που είχαν να ανατρέ­ψουν τον Άσαντ, υποχρεώνει την αμερικάνικη εξωτερική πολιτική να αντιστέκεται και να έχει προτεραιότητά της την, παση θυσία, αποτροπή κάθε περαιτέρω επέκτασης της ρώσικης επιρροής στα «ΝΑΤΟϊκά χωράφια». Για αυτούς ακριβώς τους λόγους οι Η.Π.Α. πιέζουν και απειλούν την Τουρκία για τους S-400. Μέχρι που όμως μπορούν να φθάσουν οι απειλές αυτές; Σε καμιά περίπτωση σε οριστική και μάλιστα βίαιη ρήξη, που θα σήμαινε ένα ανέλπιστο δώρο των Η.Π.Α. προς τη Ρωσία, αφού έτσι θα εξωθείτο η Τουρ­κία να πέσει στην αγκαλιά του Πούτιν.!»

Ολόκληρο το άρθρο εδώ.

Γραφτείτε συνδρομητές

ΤΑ ΠΛΗΡΗ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΗΛΙΑΡΑΚΗΣ: ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΚΑΙ Η.Π.Α. ΝΑ ΣΥΡΘΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ  Σε ατζέντα Άγκυρας

ΣΟΦΙΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Τώρα το θυμήθηκαν;

ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΗΛΙΑΡΑΚΗΣ:  Η παρέμβαση Σημίτη

ΣΟΦΙΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Σαν σήμερα (μόνιμη στήλη)

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ – ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΉΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ: Για μια Ευρώπη δικαιοσύνης

ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ «Στενή και τεθλιμμένη» η οδός ανάδειξης των προβλημάτων

ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΕΡΒΟΣ: Τὰ τοῦ Καίσαρος (μόνιμη στήλη)

ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΗΛΙΑΡΑΚΗΣ:  ΝΕΟΣ ΠΟΙΝΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ «ΤΡΥΠΕΣ»

Ελεύθεροι να βλασφημούμε και να υβρίζουμε Θεό, Αγίους και νεκρούς!

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ :ΙΡΑΚ, ΣΥΡΙΑ, ΑΙΓΥΠΤΟΣ, ΝΙΓΗΡΙΑ, ΚΕΝΤΡΟΑΦΡΙΚΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΣΟΥΔΑΝ, ΣΟΜΑΛΙΑ, ΠΑΚΙΣΤΑΝ, ΙΝΔΟΝΗΣΙΑ Νέοι διωγμοί Χριστιανών, σιωπή «χριστιανών»

ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΑΝΑΚΑΚΗΣ: Η «εξέγερση» της κοινωνικής ευπρέπειας

ΜΑΝΟΛΗΣ ΔΡΕΤΑΚΗΣ: Η ΔΥΝΑΜΗ ΠΕΝΤΕ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΒΟΛΗ ΤΗΣ ΣΤΙΣ 13 ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ ΣΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2019 ΚΑΙ 2014  Κέρδη και απώλειες μικρών και μεγάλων

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ::ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΙΣ ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ Ευρωσκεπτικισμός και ο μπαμπούλας του Ολοκληρωτισμού

ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΟΥΡΤΑΛΙΔΗΣ: Το κανόνι του 1453 και η πόλη μας

ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ π. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΠΛΕΥΡΑΚΗ ΚΑΙ π. ΑΝΤΏΝΙΟ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΆΟΥ Ιερείς που τιμούν το ράσο και τον άνθρωπο

ΤΑ ΔΟΓΜΑΤΙΚΆΒΑΡΊΔΙΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΕΔΕΙΞΕ ΕΝΤΙΜΑ Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ Να καταξιωθεί η Αριστερά ως βαθιά πατριωτική δύναμη

ΜΕΛΕΤΗΣ ΜΕΛΕΤΟΠΟΥΛΟΣ: «Πρώτη φορά Αριστερά»: Μια αποτίμηση

Κώστας Κουτσουρέλης: Ο Καπιταλισμός δεν τρελάθηκε. Πάντα τέτοιος ήταν

ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΑΝΑΚΑΚΗΣ: ΜΑΡΙΑ-ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗ-ΔΕΛΙΒΑΝΗ Το τέλος της οικονομικής κυριαρχίας της Δύσης και η εισβολή της Ανατολής (Βιβλιοπαρουσίαση)

ΜΑΡΙΑ ΜΠΙΝΙΑΡΗ: Η ιδέα χωρισμού Εκκλησίας – Κράτους στη σημερινή Ρωσία

ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΑΝΑΚΑΚΗΣ: Βιβλιοπαρουσίαση (Μόνιμη στήλη)

ΕΛΕΝΑ ΧΑΤΖΟΓΛΟΥ: Τὸ δυσεπίλυτο αἴνιγμα γιὰ τὸ νόημα τῆς δικαιοσύνης

ΦΙΛΑΛΗΘΕΙΕΣ(Μόνιμη στήλη): «Μακριά από… αθέους»

ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ :   «Τελικά, ποιος κοροϊδεύει ποιον; Ο ένας πόλος (Ν.Δ.) τον άλλο (ΣΥ.ΡΙΖ.Α.) ή και οι δυο τους, εμάς που, θέλοντας και μη, τους ακούμε;…»

9 ΜΠΟΦΟΡ (Μόνιμη στήλη σχολίων)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Στενή και τεθλιμμένη η οδός της ανάδειξης των πραγματικών προβλημάτων

Στενή και τεθλιμμένη η οδός της ανάδειξης των πραγματικών προβλημάτων

ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΤΟΥ Π.Γ. ΤΗΣ Χ.Δ. ΓΙΑ ΤΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΪΟΥ ΚΑΙ 2 ΙΟΥΝΙΟΥ

Σε σχέση με τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών και των αυτοδιοικητικών εκλογών η Χ.Δ. έχει τις ακόλουθες εκτιμήσεις:
1 Το υψηλό ποσοστό αποχής (40% την πρώτη Κυριακή και 60% τη δεύτερη), επέτρεψε στο εκλογικό σώμα που τελικά ψήφισε να δώσει σε όλες τις ταυτόχρονες και διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις τη νίκη με υψηλά ποσοστά στη Νέα Δημοκρατία και την πολλαπλή συντριβή του κυβερνητικού κόμματος, το οποίο αναγκάσθηκε να εξαγγείλει τη διεξαγωγή πρόωρων εθνικών Εκλογών.
2 Ο ΣΥΡΙΖΑ, από τον Σεπτέμβριο του 2015 και μετά, κυβέρνησε ως εντολοδόχος των συμφερόντων που καταπολεμούσε ως Αντιπολίτευση. Και επειδή ακριβώς τα καταπολεμούσε, αναδείχθηκε πρώτο κόμμα, αξιοποιώντας τη φθορά του παλιού πολιτικού συστήματος. Κι όμως, εφάρμοσε πιστά την ίδια πολιτική των προκατόχων του, την οποία καταπολεμούσε ως αντιπολίτευση. Αντίστοιχη με την πολιτική του μετάλλαξη ήταν η υποβάθμιση και της ποιότητας του πολιτικού του λόγου, που χαρακτηρίστηκε από ανυπόφορη υπεροψία και διχαστικό πνεύμα: Με αποκορύφωμα τον προβαλλόμενο ισχυρισμό ότι τερματίστηκε η πολιτική των Μνημονίων και «έφυγαν» η Τρόικα και οι Δανειστές. Ισχυρισμός που αποτελεί εμπαιγμό της νοημοσύνης του ελληνικού Λαού, τη στιγμή που η χώρα βρίσκεται ακόμη σε αυστηρή επιτήρηση ως προς τη δημοσιονομική της πολιτική, εφόσον έχει δεσμευτεί σε υψηλότατα πλεονάσματα ως το 2022, και με τη δημόσια περιουσία υποθηκευμένη.
3 Οι προεκλογικές παροχές που νομοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και αν χαρακτηρισθούν θετικές καταρχήν, δεν βελτίωσαν τις υποδομές του διαλυμένου από τα Μνημόνια κοινωνικού κράτους, αλλά δείχνουν πως λειτούργησαν στο πλαίσιο του εξευμενισμού δυσαρεστημένων ψηφοφόρων.
4 Άνοιξε έτσι ο δρόμος για την “παλινόρθωση” του παλιού δικομματισμού, Ν.Δ.-Κιν.Αλ. (Πα.Σο.Κ.), που είχε οδηγήσει στην χρεωκοπία τη χώρα και φέρει την ευθύνη της πολύπλευρης κρίσης και των τραγικών συνεπειών της για τον ελληνικό Λαό. Αφού σκότωσε την ελπίδα ότι μια άλλη πολιτική είναι εφικτή, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α νεκρανάστησε πολιτικά το παλιό πολιτικό σύστημα, εφαρμόζοντας την πολιτική του. Έτσι, όσοι ψήφισαν στις Εκλογές, στράφηκαν προς τη Νέα Δημοκρατία και τής έδωσαν τη νίκη, με μεγάλη διαφορά στις Ευρωεκλογές και τον έλεγχο ένδεκα από τις δεκατρείς περιφέρειες. Οι κυβερνητικοί υποψήφιοι γνώρισαν τη συντριβή τόσο στις περιφερειακές εκλογές, όσο και στις εκλογές για τη δημαρχία των μεγάλων αστικών κέντρων.
5 Έτσι, με την ολοκλήρωση της παλινόρθωσης του παλιού πολιτικού συστήματος προ των πυλών, χάθηκε η ευκαιρία που έδωσε η κρίση, για την ανανέωση του πολιτικού συστήματος και την ανάδειξη νέων πολιτικών δυνάμεων που είχε ανάγκη η χώρα. Και αν ακόμα ο ΣΥΡΙΖΑ επιβιώσει ως εναλλακτικός πόλος του δικομματισμού, θα είναι απλώς η συνέχεια του παλιού Πα.Σο.Κ., με τις ίδιες νοοτροπίες και παθογένειες. Οι ίδιες δυνάμεις που μας οδήγησαν στην καταστροφή, κατάφεραν να επιβιώσουν πολιτικά και να ελέγχουν την εξουσία.
6 Η απαξίωση της Αριστεράς που προκάλεσε με την πολιτική του ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, αλλά και η κυρίαρχη πολιτική που επιβάλλεται ως μονόδρομος στις χώρες-μέλη της Ευρωζώνης, οδήγησε πολλούς απογοητευμένους σε ακροδεξιά σχήματα. Μια τάση που ενισχύεται από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Στην Ελλάδα, τα σχήματα αυτά πολλαπλασιάστηκαν και απορρόφησαν ψήφους της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής, χωρίς να απέχουν πολύ σε θέσεις και φρασεολογία. Όλα μαζί συγκεντρώνουν ποσοστό της τάξης του 14%, ιδιαίτερα ενισχυμένο στους νέους ψηφοφόρους 17-24 ετών.
7 Λόγω της μνημονιακής μετάλλαξης του πρώην «αντιμνημονιακού μετώπου» του Ιανουαρίου του 2015, στις Ευρωεκλογές, απουσίασε εντελώς η συζήτηση για ευρωπαϊκά θέματα και το ρόλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα. Το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα έχει πλήρως συμμορφωθεί και υποταχθεί στη λογική του μονόδρομου της πολιτικής της λιτότητας, την οποία επιβάλλουν οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο. Άλλωστε, το Ευρωκοινοβούλιο είναι στην πραγματικότητα μια συνέλευση εκλεγμένων μελών χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες. Αυτό κάνει τις Εκλογές αυτές να μην έχουν ουσιαστικό αντικείμενο. Ακόμα και όσες αξιόλογες παρεμβάσεις έγιναν στο Ευρωκοινοβούλιο, ούτε προβλήθηκαν από τα ΜΜΕ, ούτε συνέβαλαν στην επανεκλογή των μελών του απερχόμενου Ευρωκοινοβουλίου που τις ενέργησαν.
8 Τα υψηλά ποσοστά του μειονοτικού κόμματος, που έλαβε την 1η θέση στις περιφερειακές ενότητες Ροδόπης και Ξάνθης, είναι αποτέλεσμα της εγκατάλειψης της Θράκης από τις ελληνικές Κυβερνήσεις και της έλλειψης μακρόπνοης πολιτικής, που θα βοηθούσε στην ενσωμάτωση της μουσουλμανικής μειονότητας στην εθνική και κοινωνική ζωή της χώρας. Η εγκατάλειψη αυτή ρίχνει τους μουσουλμάνους μειονοτικούς πολίτες στην επιρροή και στον έλεγχο του τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής.
9 Πέρα από τα ευρωπαϊκά, ούτε άλλα σημαντικά προβλήματα του τόπου αποτέλεσαν κριτήριο για τις Εκλογές αυτές. Η Συμφωνία των Πρεσπών που προβλήθηκε κυρίως κατά της κυβερνητικής πολιτικής, συνέβαλε στην απομείωση του ποσοστού του κυβερνητικού κόμματος, χωρίς να αποτελέσει την βασική αιτία της ήττας του.
10 Η Νέα Δημοκρατία που ετοιμάζεται να ξανακυβερνήσει, θα ακολουθήσει στο πλαίσιο που οι επικυρίαρχοι του Βερολίνου και των Βρυξελλών επιτρέπουν και καθορίζουν, σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική, πιο σκληρή από αυτήν που προηγήθηκε. Χαρακτηριστικά, ο πρόεδρος της ΝΔ έφτασε ήδη προεκλογικά στο σημείο να αμφισβητήσει μερικές από τις πιο στοιχειώδεις κοινωνικές κατακτήσεις του εργατικού δικαίου όπως το πενθήμερο και το οκτάωρο με ενιαία μορφή ως «μάλλον ξεπερασμένες» και αντί αυτών τα μικρά και πολυδιασπασμένα “ευέλικτα” ωράρια των εργαζομένων μέσα στην εβδομάδα τα οποία οδηγούν συν τοις άλλοις με μαθηματική ακρίβεια και στην κατάργηση της Κυριακής αργίας.
11 Η εισαγωγή της Απλής Αναλογικής στην εκλογή των συμβούλων στις αυτοδιοικητικές Εκλογές είναι σύμφωνη με την πάγια θέση της Χ.Δ. υπέρ της καθιέρωσης αυτού του εκλογικού συστήματος συνολικά. Όμως, με δεδομένη την απαξίωση της πολιτικής ζωής, κινδυνεύει να λειτουργήσει διχαστικά. Η εισαγωγή της πρέπει να συνδυαστεί και με την καθιέρωση ενιαίου ψηφοδελτίου για την εκλογή περιφερειακών, δημοτικών και κοινοτικών συμβούλων.
12 Νέα ευκαιριακά πολιτικά σχήματα-παγίδες εμφανίστηκαν ως δεξαμενές ασφαλείας για να περιμαζέψουν τους απογοητευμένους αντικαθιστώντας τα προηγούμενα. Είτε από τα ακροδεξιά με ανέξοδη και επιφανειακή, υποκριτική και ανέξοδη «πατριωτική» ρητορεία η οποία δεν αμφισβητεί την απώλεια της κυριαρχίας της Χώρας και την ουσία των μνημονιακών πολιτικών, ιδίως από το κόμμα Βελόπουλου, είτε από τα αριστερά με επιφανειακή ενδοσυστημική «αμφισβήτηση» από το κόμμα Βαρουφάκη λόγω της καταρχήν αποδοχής του πλαισίου λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τον τελευταίο.
13 Σειρά σφαλμάτων οδήγησαν και στην εκλογική ήττα της «Λαϊκής Ενότητας», η οποία στις Εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, είχε λάβει ποσοστό κοντά στο 3%. Βασική αιτία της εξέλιξης αυτής ήταν η αδυναμία συνολικά των αντιμνημονιακών δυνάμεων να αξιοποιήσουν την τετραετία που πέρασε για να συγκροτηθεί ευρύτερο κοινό μέτωπο, με αξιόπιστο πρόγραμμα και στόχους, που θα δημιουργούσε την κατάλληλη δυναμική για να το εμπιστευθούν οι απογοητευμένοι πολίτες. Ιδιαίτερα η πτώση της ΛΑΕ μπορεί να αποδοθεί στο γεγονός ότι η σύνθεσή της περιείχε αντικρουόμενες αριστερές δυνάμεις χωρίς ιδεολογική συνοχή και κοινό εθνικό-πατριωτικό και πνευματικό όραμα. Η πανσπερμία των φορέων δεν εμπνέει κατά κανόνα τη συνεργασία και την ενότητα.
14 Αντίστοιχα, οι Περιφέρειες και οι μεγάλοι Δήμοι, έχουν πάψει να λειτουργούν με αυτοδιοικητικά κριτήρια. Χρησιμεύουν ως «εφαλτήρια» ανάδειξης πολιτικών προσώπων προς την κεντρική εξουσία, με αποτέλεσμα την υποβάθμισή τους. Ωστόσο η καινοτομία της Απλής Αναλογικής εισάγει μια νέα κατάσταση στη συντριπτική πλειοψηφία των Περιφερειών και των Δήμων.
Ο Περιφερειάρχης και ο Δήμαρχος δεν είναι παντοδύναμοι με πλειοψηφία στα νέα συμβούλια. Μένει να αποδειχθεί λοιπόν αν προκύψει διαφάνεια και συναινετικές διαδικασίες για λήψη αποφάσεων που αφορούν τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών σε όλα τα επίπεδα ή υπόγειες συναλλαγές για τεχνητές πλειοψηφίες μεταξύ παρατάξεων προς όφελος μικροπαραταξιακών προσωπικών ή τοπικιστικών συμφερόντων. Η Α.Α. πάντως ευνοεί την ανάδειξη νέων προσώπων και δυνάμεων χωρίς κομματικές δεσμεύσεις και πατρωνίες συμφερόντων. Οπωσδήποτε ευνοεί την καλλιέργεια της πολιτικής ευθύνης και προάγει τον παιδευτικό ρόλο της συμμετοχής στα κοινά αλλά και τον δημοκρατικό διάλογο για τη διακονία της κοινής πατρίδας.
15 Το πολιτικό σκηνικό που τείνει να διαμορφωθεί, είναι καταρχήν αποτέλεσμα της κατάργησης κάθε ελπίδας και προοπτικής για μια εναλλακτική πολιτική, που θα μπορούσε να επέλθει με πολιτική αλλαγή, με την έκφραση της λαϊκής εντολής και κυριαρχίας.  Ο Πρόεδρος της Κομισιόν Γιούνκερ, έσπευσε μόλις εκλέχτηκε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τον Ιανουάριο του 2015, να διατυπώσει το δόγμα ότι «δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατική επιλογή αντίθετη με τις ευρωπαϊκές συνθήκες», το οποίο επιβεβαιώθηκε με την μνημονιακή μετάλλαξη των δύο κομμάτων που συγκυβερνούσαν. Η καθεστωτική προπαγάνδα και το οργανωμένο ψεύδος έκαναν τα υπόλοιπα, με τον μεθοδευμένο αποπροσανατολισμό από τα πραγματικά προβλήματα και την δαιμονοποίηση οποιασδήποτε εναλλακτικής πολιτικής. Όλα αυτά καταδεικνύουν πόσο  «στενή και τεθλιμμένη» είναι η οδός της ανάδειξης των πραγματικών προβλημάτων και της ολοκληρωμένης διάστασης του πνευματικού και πολιτικού προβλήματος της χώρας. Η προτεραιότητα, όμως, αυτή, είναι περισσότερο αναγκαία παρά ποτέ. Στην τετραετία που πέρασε, η ΧΔ κατέβαλε επίμονες προσπάθειες, τα θέματα αυτά να αναδειχθούν από ευρύτερη συσπείρωση δυνάμεων. Τον αγώνα αυτόν είμαστε αποφασισμένοι να τον συνεχίσουμε, για μια Ελλάδα, της οποίας οι  κυβερνήσεις θα δίνουν λόγο μόνο στο Λαό που τις εκλέγει. Για μια νέα πανευρωπαϊκή συνεργασία στη βάση της Δικαιοσύνης που θα αντικαταστήσει τη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση της κοινωνικής αδικίας και των ανισοτήτων.

Σε ατζέντα Άγκυρας

Σε ατζέντα Άγκυρας

του Μανώλη Μηλιαράκη

Στο προηγούμενο, 30-5-2019, φύλλο της «Χ», υπήρχε ο ισχυρισμός ότι « Ο εχθρός του εχθρού μου δεν είναι πάντα φίλος μου». Λίγες μέρες μετά, στις 7-6-2019, η εφημερίδα «Καθημερινή», που δεν έχει καμιά σχέση με αντιαμερικανισμό, αποκάλυψε «Χάρτη της Υπηρεσίας Ενεργειακών Πόρων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, στον οποίο απεικονίζονται η υφαλοκρηπίδα που διεκδικεί στην Ανατολική Μεσόγειο η Τουρκία», χωρίς να παρουσιάζει και τις αντίστοιχες ελληνικές και κυπριακές θέσεις. Σύμφωνα μάλιστα με το δημοσίευμα της «Καθημερινής», τους χάρτες αυτούς «παρουσίασε κατά την περίοδο 2015-2017 ο Αμος Χοκστάιν, τότε αναπληρωτής βοηθός υπουργός Εξωτερικών των Η.Π.Α., στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Ο κ. Χοκστάιν αποκάλυψε στην ιστοσελίδα mcclatchydc.com,
ότι ο χάρτης, ο οποίος περιελάμβανε το σενάριο ενός αγωγού από το Ισραήλ στην Τουρκία παρουσιάστηκε στον κ. Ερντογάν κατά τη διάρκεια των συνομιλιών για το Κυπριακό μεταξύ 2015 και 2017 και περιλαμβανόταν στην προσπάθεια επαναπροσέγγισης Άγκυρας και Τελ Αβίβ. Όπως αναφέρει, τον χάρτη έχουν στην κατοχή τους οι Λιβανέζοι, οι Ισραηλινοί αλλά και οι Κύπριοι…Ο συγκεκριμένος χάρτης ήταν ένα σχέδιο επίλυσης των μεσανατολικών διαφορών αλλά και του Κυπριακού, καθώς απεικονίζει και έναν μελλοντικό αγωγό από το κοίτασμα «Αφροδίτη» προς την Κύπρο και από εκεί, απέναντι, στην Τουρκία. Είναι σαφές, κατέληγε το δημοσίευμα
της «Καθημερινής», ότι η Ουάσιγκτον έβλεπε την ενέργεια ως καταλύτη για την επίλυση του Κυπριακού, για την επαναπροσέγγιση Τουρκίας και Ισραήλ, αλλά και τη δημιουργία στην Ανατ. Μεσόγειο ενός ενεργειακού κόμβου απεξάρτησης της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο»
Πάγια η πολιτική των Η.Π.Α.
Είναι φανερό ότι οι Η.Π.Α., προκειμένου να απεξαρτήσουν την Ευρώπη από το ρωσικό αέριο, για να είναι έτσι πάντα εξαρτημένη από αυτές και ταυτόχρονα να διασφαλίσουν τα συμφέροντα του Ισραήλ, «δώριζαν» στην Τουρκία όλα όσα, κόντρα στο Διεθνές Δίκαιο, διεκδικεί σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, αρκεί η Άγκυρα να ομαλοποιούσε τις σχέσεις της με το Ισραήλ και να συναινούσε την επίλυση του Κυπριακού. Μη ξεχνάμε επίσης ότι και το 2004 οι Η.Π.Α. μαζί με την Αγγλία είχαν προσφέρει, σύμφωνα με δηλώσεις αξιωματούχου του ΥΠΕΞ των Η.Π.Α., το Σχέδιο Ανάν στην Τουρκία ως αντάλλαγμα των διευκολύνσεών της, για την προώθηση των γεωπολιτικών συμφερόντων της Αμερικής στο χώρο της Μέσης Ανατολής.

Αυτά το 2004 και το 2015. Τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει στην ουσία τους, ως προς την πολιτική των Η.Π.Α. στην ευρύτερη περιοχή μας και σήμερα. Αντίθετα μάλιστα, έχουν γίνει πολύ πιο δυσοίωνα. Η σταθεροποίηση των θέσεων της Ρωσίας στην Συρία, με τις
Η.Π.Α. να έχουν αποτύχει στο στόχο που είχαν να ανατρέψουν τον Άσαντ, υποχρεώνει την αμερικάνικη εξωτερική πολιτική να αντιστέκεται και  να έχει προτεραιότητά της την, πάση θυσία, αποτροπή κάθε περαιτέρω επέκτασης της ρώσικης επιρροής στα
«ΝΑΤΟϊκά χωράφια». Για αυτούς ακριβώς τους λόγους οι Η.Π.Α. πιέζουν και απειλούν την Τουρκία για τους S-400. Μέχρι που όμως μπορούν να φθάσουν οι απειλές αυτές; Σε καμιά περίπτωση σε οριστική και μάλιστα βίαιη ρήξη, που θα σήμαινε ένα ανέλπιστο δώρο
των Η.Π.Α. προς τη Ρωσία, αφού έτσι θα εξωθείτο η Τουρκία να πέσει στην αγκαλιά του Πούτιν.!
Με τα δεδομένα αυτά, πρέπει να αντιμετωπίζουμε το σημερινό «πόλεμο» Η.Π.Α.-Τουρκίας, ως μια σκηνή ενός σκληρού παζαριού με αντικείμενο, από τη μια μεριά τη διασφάλιση των στρατηγικών συμφερόντων των Η.Π.Α. στην Περιοχή και από την άλλη την στήριξή της επεκτατικής πολιτικής της Τουρκίας, στην Κύπρο, στο Αιγαίο και τη Θράκη, με τουρκικές επιδιώξεις τον πλήρη έλεγχο της Μεγαλονήσου, την συνεκμετάλλευση του θαλάσσιου πλούτου του Αιγαίου και την «κυπροποίηση» της Θράκης. Το παζάρι αυτό θα
συνεχιστεί και οι προκλήσεις της Τουρκίας εναντίον Ελλάδας και Κύπρου θα ενταθούν, μέχρι πού όμως; Δύσκολη η απάντηση. Μάλλον ως δεδομένο πρέπει να θεωρείται ότι οι Η.Π.Α. έχουν κάθε λόγο να θέλουν να αποτρέψουν μια πολεμική σύρραξη μεταξύ δύο ΝΑΤΟϊκών συμμάχων, γεγονός που «θα άνοιγε πόρτες και περάσματα» στη Ρωσία για να κάνει πιο έντονη την παρουσία της στην Ανατ. Μεσόγειο.
Επιδιώκουν όμως την με κάθε θυσία, (όχι δική τους θυσία) «ειρηνική» επίλυση των διαφορών Ελλάδας-Τουρκίας.
Στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής ανέχονται, αν δεν ενθαρρύνουν, τις προκλήσεις της Άγκυρας, μέχρι και του σημείου ενός σύντομου» θερμού επεισοδίου, με κυρίαρχο στόχο να συρθεί η Ελλάδα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, με την ατζέντα που θα επιβάλει η Τουρκία!

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η Ε.Ε., που πέραν των φραστικών καταγγελιών της Τουρκίας, την αφήνει ανενόχλητη, να παραβιάζει έμπρακτα κυριαρχικά δικαιώματα κράτους  κράτους, της Κύπρου, μέλους της Ε.Ε.! Η Συμφωνία των Πρεσπών αποτελεί οδοδείκτη για Η.Π.Α., Τουρκία και Σία.! Ο μη γένοιτο!

Πρωτοσέλιδο άρθρο φύλλου 1035 της 13.6.2019 

“Στην Αντίσταση πήγα σαν παπάς”

“Στην Αντίσταση πήγα σαν παπάς”

Δέκα πέντε χρόνια κλείνουν σήμερα, 9 Ιουνίου, από την κοίμηση του μακαριστού π. Γερμανού Δημάκη, που με το αγωνιστικό ψευδώνυμο παπα-Ανυπόμονος μετείχε στην Εθνική Αντίσταση, στο πλευρό του Άρη Βελουχιώτη. Ήταν ηγούμενος στην Ιερά Μονή  Αγάθωνος. Για την εμπειρία του στην Αντίσταση έχει συγγράψει και βιβλίο. Ήδη από το 1982, ο μακαριστός Σταμάτης Παπασταματέλος και ο Σωτήρης Γεωργόπουλος τού είχαν πάρει συνέντευξη στο Μοναστήρι του, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “Σημάδια”  (τεύχος. 6-7, σσ. 20-23), το οποίο εξέδιδαν μέλη και φίλοι της ΕΧΟΝ, νεολαίας της Χριστιανικής Δημοκρατίας.

“Είναι αλήθεια ότι δεν είχε μυστηριακή ζωή, ίσως επηρεασμένος από τα διαβάσματά του, ποτέ όμως δεν είπε άσχημο λόγο για την Εκκλησία και σεβόταν την Παράδοση”, τόνισε για τον Άρη ο παπα-Γερμανός. Αυτού του είδους ο σεβασμός είναι ζητούμενο σήμερα. .

Όχι μόνο το περιεχόμενο της συνέντευξης είναι πάντοτε επίκαιρο, αλλά και  ας θεωρηθεί και σαν μνημόσυνο για τον π. Γερμανό και τον πρόωρα εκδημήσαντα αδελφό Σταμάτη. Παραθέτουμε το κείμενο:

– Τι σας παρακίνησε να συμμετάσχετε στην Εθνική Αντίσταση μέσα από τις τάξεις του ΕΛΑΣ;

– Να σας πω. Εγώ προσωπικά νόμισα ότι με τη συμμετοχή μου στην Εθνική Αντίσταση δεν έκανα τίποτε άλλο από το να δικαιώσω την παράδοση του ελληνικού ράσου. Εγώ απ’ το δημοτικό σχολείο μάθαινα ότι το ελληνικό ράσο έχει πάρει μέρος σ’ όλους τους αγώνες του λαού ενάντια στους κατακτητές. Και η Εθνική Αντίσταση ήταν ένας αγώνας κατά των κατακτητών και είναι αλήθεια πως μετείχα σ’ αυτήν στις τάξεις του ΕΛΑΣ γιατί ο ΕΛΑΣ κυριαρχούσε εκείνη την εποχή στη Ρούμελη που ζούσα και ζω ακόμη. Ο ΕΛΑΣ, παιδάκι μου, εκείνη την εποχή στη Ρούμελη δεν κρατούσε καμιά κόκκινη παντιέρα με σφυροδρέπανο. Μια ελληνική σημαία κρατούσε που έγραφε: «Ελευθερία ή Θάνατος» ο μπαρμπα Νικόλας ο Καραγιώργης με σταυρό επάνω που σήμερα δεν έχει. Θα ‘πρεπε να ‘μαι από σίδερο για να μην τους ακολουθήσω. Ούτε κόκκινες παντιέρες υπήρχαν ούτε σφυροδρέπανα. Απλά οι περισσότεροι Ελασίτες ήταν κομμουνιστές. Εγώ όμως δεν πήγα επειδή ήμουν κομμουνιστής, πήγα σαν παπάς. Έτσι το ‘νιωσα. Πήγα να πολεμήσω τους κατακτητές. Πολύ περισσότερο δε, όταν ήμουν στα μετόπισθεν, είχα ανάμιξη με την Εθνική Αλληλεγγύη. Αυτό λοιπόν έγινε η αφορμή να βγω στο βουνό.

– Σε μια ανακοίνωση της Παγκληρικής Ένωσης Ελλάδας, πού ήταν προσκείμενη στο ΕΑΜ, γραφόταν ότι σκοπός του ΕΑΜ μετά το διώξιμο των Γερμανών ήταν «να θεμελιώσει την αυριανή Χριστιανική κοινωνία». Δε δείχνει ότι ο αγώνας γινόταν και για την πίστη;

– Κοίταξε να δεις, εγώ μαζί με τους άλλους παπάδες πήραμε μέρος στον ΕΛΑΣ εξαιτίας δύο κυρίως λόγων: γιατί σαν πρόκριτοι των χωριών που ποιμαίναμε, μπορούσαμε να βοηθήσουμε στη συγκέντρωση των πόρων για την οικονομική ενίσχυση του αγώνα. Ο δεύτερος λόγος ήταν ότι με τη συμμετοχή μας προβάλαμε το πρότυπο του παπά που αγωνίζεται για το λαό του. Και ήταν ανάγκη να προβληθεί επαρκώς ο παπάς. Διαμόρφωνε άλλωστε το ανάλογο κλίμα. Για παράδειγμα, ο Άρης, ο «σφαγέας», πήγαινε τακτικά στην Εκκλησία και θυμάμαι μια φορά στο χωριό Νέο Αργύριο της ορεινής Ευρυτανίας στις 17 Ιανουαρίου κοιμόμασταν με τον Άρη σε έναν αχυρώνα. Μου θύμισε λοιπόν τότε ότι την επομένη ήταν η γιορτή του και μου είπε: «Τι θα γίνει παππούλη, δε θα πάμε αύριο στην Εκκλησιά;». Και την επαύριο είδαν οι αντάρτες στην Εκκλησία τον Θανάση Κλάρα (Άρη Βελουχιώτη) πλάι σ’ έναν παπά.

– Μιλήστε μας λίγο περισσότερο για τον Άρη.

– Ο Άρης ήταν κομμουνιστής αλλά ήταν Έλληνας κομμουνιστής και για να μην αυθαιρετώ θα σας πω ένα παράδειγμα. Όταν στο βουνό είχαν έρθει αντιπροσωπείες ξένων (Αμερικάνων, Εγγλέζων κ.λπ.) κι ήρθαν κι οι Ρώσοι, του λέω: «Τώρα που ‘ρθαν κι οι Ρώσοι, θα περάσουμε καλά». Moυ χτυπάει, λοιπόν, την πλάτη και μου λέει: «Όλοι αυτοί παππούλη ήρθαν να παίξουν μπιλιάρδο στην πλάτη μας. Όλα τα γουρούνια μια μούρη έχουνε». Τα ‘βλεπε ελληνικά τα πράγματα. Ο Άρης είναι σήμερα σημείο αντιλεγόμενο. Έχω πει για τον Άρη στις εφημερίδες. Εγώ λέω ό,τι βλέπω. Ο Άρης ήταν ηγέτης και οι ηγέτες γεννιώνται, δεν γίνονται. Ήταν φτιαγμένος να ηγείται. Ήταν αυτός που δημιούργησε το γαλαξία του ελληνικού στερεώματος που λέγεται ΕΛΑΣ. Δεν τον φτιάξαν αυτόν ούτε οι κεντρικές ούτε οι ολομέλειες· αυτός ήταν ο ένας ο οποίος βγήκε μπροστά ταγός κι ακολούθησαν οι άλλοι μετά. Ο ένας ο οποίος ήξερε να αξιοποιεί την προσφορά των πολλών. Πολλοί υπάρχουν παντού και πάντοτε, ο ένας λείπει κι αυτός ήταν ο Ένας. Εγώ έτσι τον είδα Από τότε που πήγα, μέχρι τη Βάρκιζα, πολέμησα με τον Άρη. Ο Άρης έγινε για το λαό παραμύθι και τραγούδι κι ό,τι κάνει ο λαός παραμύθι και τραγούδι δε χαλάει με  τίποτα. Μπορεί να ‘ταν και ψέματα. Πάντως κατάφερε να γίνει παραμύθι και τραγούδι.

– Πώς οραματιζόταν το μέλλον της Ελλάδας και πώς αντιμετώπιζε την Εκκλησία;

– Απ’ αυτά που σας προανέφερα για τη στάση του στους ξένους, κατανοεί κανείς τι οραματιζόταν για την Ελλάδα. Ήθελε τους Έλληνες αφέντες στον τόπο τους. Ήταν κομμουνιστής, αλλά Έλληνας κομμουνιστής.

Όσο για το πώς αντιμετώπιζε την Εκκλησία: ήταν από οικογένεια θεοσεβούμενη. Ο ίδιος έτρεφε μεγάλο σεβασμό στην Εκκλησία και τους ανθρώπους της. Όταν περνούσαμε από Εκκλησία έκανε το σταυρό του. Κατέβαινε απ’ τ’ άλογο όταν βλέπαμε η παπά ή δεσπότη και του φίλαγε το χέρι. Σας ανέφερα, επίσης, για το περιστατικό στο χωριό Νέο Αργύριο. Ήξερε πάντως να διακρίνει τον καλό από τον κακό άνθρωπο. Κάποτε που περνούσαμε μπροστά από ένα δεσπότη, δεν κατέβηκε να πάρει ευχή. Όταν αργότερα τον ρώτησα γιατί, μου είπε: «Παππούλη ξέχασες; Αυτός ο άνθρωπος δεν ήταν που κατέδωσε τον ηγούμενο του Προφήτη Ηλία και τον εκτέλεσαν οι Γερμανοί;». Είναι αλήθεια ότι δεν είχε μυστηριακή ζωή, ίσως επηρεασμένος από τα διαβάσματά του, ποτέ όμως δεν είπε άσχημο λόγο για την Εκκλησία και σεβόταν την Παράδοση (Βγάζοντας το λεύκωμα του αγώνα από τη βιβλιοθήκη του, ο γέροντας μάς έδειξε μια φωτογραφία του Άρη και είπε:) Τον βλέπεις αυτό το σταυρό που φοράει; Του τον είχα δώσει εγώ και από τότε δεν τον αποχωριζόταν ποτέ.

Η “ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ” έχει ανάγκη τη συνδρομή σας

Η “ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ” έχει ανάγκη τη συνδρομή σας

Θέλουμε να ευχαριστήσουμε τους συνδρομητές της εφημερίδας μας, οι οποίοι στηρίζουν την έκδοση και κυκλοφορία της. Χρηματοδότες μεγάλους ούτε είχαμε, ούτε έχουμε, ούτε σκοπεύουμε να αποκτήσουμε, στο βαθμό που τούτο θα επιφέρει εξάρτηση και αλλοίωση της ελεύθερης και αδέσμευτης φωνής της «Χριστιανικής», η οποία στις 17 του περασμένου Μαΐου, έκλεισε τα 66 χρόνια αγωνιστικής παρουσίας.
Ταυτόχρονα, βρισκόμαστε στην ανάγκη να ενημερώσουμε τους αναγνώστες και συνδρομητές ότι τα χρέη από παλαιότερες συνδρομές ανέρχονται σε πολλές χιλιάδες ευρώ συνολικά. Η εκκρεμότητα αυτή δημιουργεί σοβαρά προβλήματα και δυσκολεύει την απρόσκοπτη κυκλοφορία της εφημερίδας.
Αντίθετα, η τακτοποίησή της, όχι μόνο θα εξασφάλιζε την απρόσκοπτη έκδοση και κυκλοφορία της, αλλά και θα άφηνε περιθώρια για αισθητική και ποιοτική αναβάθμιση της εφημερίδας.
Γι’ αυτό και απευθύνουμε θερμή παράκληση, οι εκκρεμότητες αυτές να τακτοποιηθούν. Μπορείτε να αποφύγετε τις ουρές στην Τράπεζα ή στο Ταχυδρομείο, με ένα έμβασμα στον τραπεζικό λογαριασμό της Χ.Δ. στην Ε.Τ.Ε. μέσω διαδικτύου. Η απόδειξη θα σας αποσταλεί.
Μη διστάσετε να επικοινωνήσετε τηλεφωνικά μαζί μας σε περίπτωση οποιουδήποτε προβλήματος. Λύσεις υπάρχουν.
ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΑΔΕΣΜΕΥΤΗ ΦΩΝΗ ΤΗΣ «Χ»