xristianiki-admin

Total Post: 3102

Δύο χρόνια από το πολύνεκρο ναυάγιο της Πύλου

Δύο χρόνια από το πολύνεκρο ναυάγιο της Πύλου

Στις 14 Ιουνίου η 2η επέτειος του ναυαγίου της Πύλου με πάνω από 600 νεκρούς.
Πρέπει να διερευνηθεί κατά πόσο οι ελληνικές Αρχές φέρουν ευθύνη που βυθίστηκε το σαπιοκάραβο το οποίο τους μετέφερε.
Και οι ευθύνες αυτές πρέπει να αποδοθούν στο ακέραιο.
Δεν συγκαταλεγόμαστε στους οπαδούς των «ανοιχτών συνόρων». Ταυτόχρονα, αρνούμαστε με τη σιωπή μας να φορτωθούμε οποιαδήποτε εγκληματική ενέργεια των Αρχών της χώρας μας εις βάρος της ζωής και της αξιοπρέπειας συνανθρώπων μας.
Όλοι οι άνθρωποι είναι εικόνες και παιδιά του Θεού.
Η κάθε ανθρώπινη ζωή μετρά το ίδιο, από άκρας συλλήψεως.
Οι επιλεκτικές «ευαισθησίες» ορισμένων είναι μεγαλύτερη υποκρισία από την αδιαφορία και τη σιωπή για τις πράξεις των Αρχών.
Η οποία είναι συνενοχή, όπως έχει διακηρύξει ο άγιος Αλέξανδρος Σμορέλ.

Εκβιαστικά “παιχνίδια” σε βάρος ανθρώπινων ζωών και του περιβάλλοντος

Εκβιαστικά “παιχνίδια” σε βάρος ανθρώπινων ζωών και του περιβάλλοντος

  • ” Για να τον καθαρίσει…τον άφησε και στα ΚΥΘΗΡΑ χωρίς εναέρια και στη ΜΑΝΗ”

Ο ένας από τους καταδικασθέντες [για το Μάτι] , ο κ. Βασίλης Ματθαιόπουλος, είχε, μάλιστα, καταδικασθεί προηγουμένως σε 30 μήνες φυλάκιση για απόπειρα εκβίασης του πραγματογνώμονα κ. Δημήτρη Λιότσιου, που είχε οριστεί.
Με βάση τη μαγνητοφώνηση που έκανε ο κ. Λιότσιος για να αυτοπροστατευθεί, ο κ. Ματθαιόπουλος είπε μεταξύ άλλων: «Έτσι γίνονται τα παιχνίδια, έτσι έγιναν πέρυσι τα παιχνίδια με Καπέλιο – Βασιλειάδη. Για να καθαρίσει ο Καπέλιος τον Βασιλειάδη, τον άφησε και στα ΚΥΘΗΡΑ χωρίς εναέρια και στη ΜΑΝΗ χωρίς εναέρια, τόσοι είναι οι φάκελοι στους Εισαγγελείς του Γυθείου και του Πειραιά, το παιχνίδι παίζεται…»
Προκειμένου να πεισθεί «να κάνει τον μ….», για να μη πάθει τα ίδια… (Το ΒΗΜΑ 20.7.2020).
Ζοφερή η εικόνα που περιγράφει ο κ. Ματθαιόπουλος:
Άνθρωποι ταγμένοι να προστατεύουν τον πολίτη και το περιβάλλον δεν διστάζουν να παίζουν μεταξύ τους «παιχνίδια», ακόμα και με διακύβευμα τα αγαθά που τάχθηκαν να προστατεύουν…

Χριστιανική 12 Ιουνίου 2205. Από τη στήλη 9 Μποφόρ

ΧΔ: ΦΡΑΓΜOΣ ΣΤΗΝ ΑΣΥΔOΣΙΑ ΤΩΝ ΤOΚΙΣΤΩN ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΚΑΤOΙΚΙΑ

ΧΔ: ΦΡΑΓΜOΣ ΣΤΗΝ ΑΣΥΔOΣΙΑ ΤΩΝ ΤOΚΙΣΤΩN ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΚΑΤOΙΚΙΑ

  • Αγώνας για να σταματήσει η αισχροκέρδεια

• Όλο και αυξάνονται τα κρούσματα ευάλωτων συμπολιτών μας και νοικοκυριών, των οποίων η πρώτη και μοναδική τους κατοικία «βγαίνει στο σφυρί» από αδίστακτους δανειστές, κυρίως για την εξόφληση χρεών από τραπεζικό δανεισμό.
• Την πράξη αυτή έχουν καταδικάσει ως άκρως ανήθικη και ειδεχθή οι Πατέρες της Εκκλησίας, ακόμα και με τα δεδομένα των πρώτων αιώνων μετά Χριστόν: Σύμφωνα με τον άγιο Γρηγόριο Νύσσης, «Το έλεος έχει πάψει να κατοικεί στων μιαρών και φιλαργύρων τις ψυχές, και αυτοί βλέποντας ακόμα και την κατοικία του οφειλέτη ως εμπόρευμα όχι μόνο δεν συγκινούνται, αλλά επιταχύνουν περισσότερο την πώληση, … Αν είσαι τέτοιος άνθρωπος, με ποια μάτια κοιτάς προς τον ουρανό; Πως ζητάς άφεση αμαρτιών; Εκτός αν κι αυτό που δίδαξε ο Σωτήρας το λες αναίσθητα και προσχηματικά: Άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφήκαμεν τοις οφειλέταις ημών; ω πόσοι εξαιτίας των τόκων κρεμάστηκαν και ρίχτηκαν στα ρέματα, κρίνοντας το θάνατο πιο ανακουφιστικό από το δανειστή, αφήνοντας παιδιά ορφανά με κακιά μητριά τη φτώχεια; Αλλά οι αξιότιμοι τοκογλύφοι ούτε και τότε λυπούνται το σπιτικό που ερήμωσε, αλλά ταλαιπωρούν τους κληρονόμους, που το μόνο που κληρονόμησαν είναι το σκοινί της κρεμάλας κι απαιτούν χρήματα από ανθρώπους που με έρανο εξασφαλίζουν το ψωμί τους.» (Λόγος κατά Τοκιζόντων).
• Αλλά και στην κορυφαία για τους εκκλησιαστικούς κανόνες Επιστολή προς Λητόιον του Γρηγορίου Νύσσης, ισχύει ότι: “ακόμη και στη Θεία Γραφή, τόσο η πλεονεξία όσο και ο τόκος (ο τοκισμός), αλλά και η ιδιοποίηση ξένων αγαθών μέσω άσκησης κάποιας εξουσίας – έστω και με το πρόσχημα της εμπορικής πράξης– καταδικάζονται ως απαγορευμένα”. Ο άγιος Γρηγόριος, επικυρωμένος από την Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο, με αυτά τα λόγια, κατακρίνει τον τοκισμό ως κλοπή και επισημαίνει πως όσοι τον ασκούν εν ολίγοις θέτουν εαυτόν εκτός της Εκκλησίας του Χριστού. Ψιλά γράμματα για τους μεγαλοτραπεζίτες, που λατρεύουν τους αλλότριους θεούς του αστισμού και πρεσβεύουν άλλες “μεταφυσικές”.

Σύμφωνα με τα χρηστά ήθη του ελληνικού λαού:
• Η κατοικία είναι θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα και η μοναδική πρώτη κατοικία έπρεπε να προστατεύεται.
• Γι’ αυτό το λόγο η προστασία της αποτέλεσε ένα από τα λίγα ζητήματα για τα οποία πρόβαλε αντίσταση το πολιτικό σύστημα στις επίμονες πιέσεις των Δανειστών. Η πρώτη κατοικία προστατευόταν με νόμο τα πρώτα χρόνια της οικονομικής κρίσης, έστω και όχι ολοκληρωμένα. Προστασία που καταργήθηκε ύστερα από πιέσεις των λογιστών των Βρυξελλών, για τους οποίους κάθε εμπόδιο στην ασυδοσία του τραπεζικού κεφαλαίου φαίνεται ότι αποτελεί «σκάνδαλο».
• Ο δανεισμός με τόκο έχει από την αρχή καταδικαστεί από τον ίδιο το Χριστό, όπως καταγράφεται στα Ευαγγέλια. Στη Δύση απαγορευόταν εντελώς στους Χριστιανούς, ενώ με βάση το Βυζαντινορρωμαϊκό Δίκαιο, που ίσχυσε στην Ελλάδα μέχρι το 1946, απαγορευόταν ο συνολικός τόκος να ξεπερνά το αρχικό ποσό του δανεισμού. Οι συγκεκριμένες διατάξεις έμειναν ανενεργές από το 19ο αιώνα, ως «αναχρονιστικές» και αντίθετες με την επιστήμη της «πλουτολογίας», όπως αποκαλούσαν τότε την πολιτική οικονομία με βάση τις προτεραιότητες του οικονομικού φιλελευθερισμού του 19ου αιώνα, του οποίου ο σημερινός οικονομικός νεοφιλελευθερισμός είναι συνέχεια.

Η «επιθετική πιστωτική πολιτική» των απλήστων θηρευτών

• Ο υπερδανεισμός των πρώτων χρόνων της δεκαετίας του 2000 που προκάλεσε τα αποκαλούμενα «κόκκινα δάνεια» δεν είναι τυχαίος, αλλά προϊόν οργανωμένης εκστρατείας των τραπεζικών ιδρυμάτων. Ακόμα και ο Άρειος Πάγος κάνει λόγο για «επιθετική πιστωτική πολιτική» των Τραπεζών σε αποφάσεις του. Αν και από τον 4ο μ.Χ αιώνα, η περιγραφή του αγίου Γρηγορίου Νύσσης είναι πολύ πιο κοντά σ’ αυτό που έγινε την πρώτη δεκαετία του 21ου : Γράφει ότι οι τοκιστές χρησιμοποιούν «…μεθόδους των σπουδαίων και απλήστων θηρευτών, οι οποίοι αφού κυκλώσουν με δίχτυα μια κοιλάδα και πιάσουν σ’ αυτά όλα τα άγρια ζώα που ζουν σ’ αυτή, στήνουν και πάλι τα δόκανα στο γειτονικό φαράγγι κι από κει σε κάποιο άλλο, μέχρι ν’ αδειάσουν τα βουνά από θηράματα».

Ο τόκος «τίκτει» συνεχώς, ακόμα κι όταν η γη δεν «τίκτει»

• Στο διήγημά του «Ρεμβασμός του Δεκαπενταυγούστου», ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης εξηγεί τον τρόπο που μέσω του δανεισμού οι αγρότες στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Σκιάθο του 19ου αιώνα, έχασαν τα πιο καλά χωράφια τους: «Ήλθαν «δυστυχισμένες χρονιές», αφορίαι, συμφοραί, θεομηνίαι. Είτα, διά πρώτην φοράν, έλαβεν ανάγκην μικρών δανείων. Δεν εφαντάζετο ποτέ ότι μια μικρά κάμπη αρκεί διά να καταστρέψη ολόκληρον φυτείαν… Εγέννα ή όχι η γη, εκαρποφόρουν ή όχι τα δένδρα, ο τόκος δεν έπαυε. Τα κεφάλαια «έτικτον». Ενώ το δάνειο ανεμπόδιστα «γεννά» συνεχώς τον τόκο, οι πιθανότητες να πάψει να είναι παραγωγική η δραστηριότητα του οφειλέτη, είναι αυξημένες.
• Στα χρόνια μας φτάσαμε στο σημείο, ενώ ακόμα και οι συντάξεις περικόπηκαν έως και κατά 40% (με βάση τους μνημονιακούς νόμους), τα δάνεια να εξακολουθούν ακάθεκτα να «τίκτουν».
• Με αποτέλεσμα, ακόμα και μικροποσά να διογκώνονται με τους τοκισμούς και τους ανατοκισμούς (μετατροπή τόκων σε κεφάλαιο) και να βγαίνουν στον πλειστηριασμό ολόκληρες περιουσίες, αλλά και πρώτες κατοικίες.

Στο έλεος αδίστακτων κερδοσκόπων οι δανειολήπτες

• Η κατάσταση έχει γίνει ακόμα χειρότερη, αφού με πρόσχημα την «εξυγίανση» των τραπεζών, τα αποκαλούμενα «κόκκινα δάνεια» έχουν αγοραστεί σε μικρό ποσοστό της πραγματικής τους αξίας από «επενδυτές» – τα αποκαλούμενα «φαντς» – που κρύβονται πίσω από εξωχώριες εταιρίες-φαντάσματα με έδρα κυρίως σε χώρες-φορολογικούς παραδείσους, όπως η Ιρλανδία. Τα «φαντς» φορολογούνται στο εξωτερικό και δεν είναι υποχρεωμένα να έχουν ούτε καν ΑΦΜ στην Ελλάδα. Εκπροσωπούνται από εταιρίες διαχείρισης (τους αποκαλούμενους «σέρβισερς»), που απολαμβάνουν προνομιακή δικονομική μεταχείριση, γιατί μπορούν να κινούνται δικαστικά σαν να ήταν τα δάνεια δικά τους:
• Δείχνοντας αναλγησία πολύ μεγαλύτερη από αυτή των Τραπεζών που χορήγησαν τα δάνεια, με καταπάτηση κάθε κώδικα δεοντολογίας.
• Διεκδικώντας όλο το ποσό του δανείου μαζί με τους τόκους, ακόμα κι αν το έχουν αγοράσει με πολύ μικρότερη αξία.

Η θεσμική αισχροκέρδεια

• Η προφανής δυσαναλογία της αξίας του «προϊόντος» με την απαίτηση που βασίζεται σ’ αυτό, λογιζόταν ως αισχροκέρδεια και ήταν πράξη αξιόποινη, σύμφωνα με το άρθρο 405 του Ποινικού Κώδικα, το οποίο (καθόλου τυχαία κατά τη γνώμη μας) καταργήθηκε σιωπηρά με νέα κωδικοποίηση του 2019 από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. …και δεν έχει επανέλθει, παρά τη γενικευμένη αυστηροποίηση που επαγγέλλεται η σημερινή κυβέρνηση!
• Το καθεστώς αυτό της θεσμικής αισχροκέρδειας ισχύει σε όλο τον τραπεζικό τομέα, αφού τα επιτόκια των καταθέσεων είναι παγωμένα, από ασήμαντα έως μηδενικά, ενώ αυτά των χορηγήσεων έχουν ανέβει στα ύψη, με πρόσχημα την αντιμετώπιση του πληθωρισμού από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Απόπειρες κυβερνήσεων χωρών όπως η Ισπανία και η Ιταλία να φορολογήσουν τα υπερκέρδη των τραπεζών από τη διαφορά έτυχαν οργισμένης αντιμετώπισης από την «Κομισιόν» η οποία λειτουργεί ως άγρυπνος φρουρός των συμφερόντων τους. Στην Ελλάδα η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη, αφού η διαφορά των επιτοκίων καταθέσεων και χορηγήσεων είναι τριπλάσια από το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
• Η εξέλιξη αυτή είναι ένα προκλητικό δείγμα της νομιμοποίησης του καθεστώτος της ασυδοσίας και της αναγωγής της πλεονεξίας και της αναλγησίας σε «προσόν», με βάση το νέο σύστημα αξιών του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού και της δικτατορίας των αγορών.
• Χαρακτηριστικό παράδειγμα θεσμικής αισχροκέρδειας στην Ελλάδα είναι η ασύδοτη άνοδος των τιμών του ηλεκτρικού ρεύματος, που είναι από τις πιο ψηλές στην Ευρώπη.
Η Διοικούσα Εκκλησία να αναλάβει τις ευθύνες της
• Μπροστά στην κατάσταση αυτή, πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους η Διοικούσα Εκκλησία και ο χριστιανικός κόσμος συνολικά, που τείνουν να αντιμετωπίζουν τη χριστιανική διδασκαλία ως ένα είδος ατομικής ηθικής και να κλείνουν να μάτια στην κοινωνική αδικία.
• Να θέσουν όχι μόνο μπροστά στις πολιτικές, αλλά και στις πνευματικές τους ευθύνες τους διοικούντες που επιβάλλουν αυτό το καθεστώς της θεσμοθετημένης ανομίας και αναλγησίας, αλλά και όσους διαπράττουν τέτοιες αδικίες εις βάρος συμπολιτών μας.

ΖΗΤΑΜΕ

• Επαναφορά της προστασίας της Πρώτης κατοικίας.
• Να δοθεί δικαίωμα σε όσους έχουν χάσει την κατοικία τους να ακυρώσουν τους πλειστηριασμούς και να την ξαναπάρουν. Τέτοιος νόμος είχε ψηφιστεί για την ακύρωση των κατοχικών αγοραπωλησιών μετά την απελευθέρωση. Ανάλογη νομοθεσία ταιριάζει για να διορθωθούν οι αδικίες που έχει προκαλέσει η νέου τύπου μνημονιακή κατοχή της χώρας μας.
• Αναστολή κάθε δανειακής υποχρέωσης του οφειλέτη, για το διάστημα που αυτός χάνει το εισόδημα ή την εργασία του, είναι άνεργος και δεν μπορεί να βρει άλλη πηγή εισοδήματος.
• Άμεση και ολοκληρωτική αποβολή του παρατραπεζικού κεφαλαίου από τη διαχείριση των κόκκινων δανείων και ανάθεση της διαχείρισης αυτής σε νέο κρατικό φορέα που θα επιδιώξει την επίλυση των διαφορών με πρώτη προτεραιότητα να δώσει ευκαιρίες και να διευκολύνει τον καλόπιστο οφειλέτη.
• Σε κάθε περίπτωση, να μπει άμεσο τέλος στην ασυδοσία την οποία ο τομέας αυτός απολαμβάνει. Με νέο Κώδικα Δεοντολογίας για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των δανειοληπτών και αυστηρές κυρώσεις για τους παραβάτες.
• Κούρεμα των τόκων όλων των δανείων, ενήμερων και μη, στη βάση του Βυζαντινορρωμαϊκού Δικαίου και κατάργηση κάθε οφειλής από δάνεια η οποία ξεπερνά το ισόποσο του κεφαλαίου της χορήγησης. Όσοι δανειολήπτες εξακολουθούν να χρωστάνε, να μπορούν να εξαγοράσουν το δάνειο στην τιμή την οποία τα έχουν εξαγοράσει τα «φαντς» από τις δανείστριες τράπεζες.
• Όπως τονίζει ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης, δανεισμός πρέπει να υπάρχει προς ανθρώπους που έχουν ανάγκη, καταδικάζοντας με τον τρόπο αυτό τη σημερινή στάση του τραπεζικού τομέα, που ενώ έχει πάρει από τον Έλληνα φορολογούμενο τόσα χρήματα για «ανακεφαλαιοποιήσεις», δεν αιμοδοτεί με νέες χορηγήσεις την οικονομία : «Εγώ κατά προτεραιότητα παραγγέλλω και διακηρύσσω να δωρίζετε. Κι έπειτα, παρακαλώ να δανείζετε (γιατί ο δανεισμός είναι δεύτερο είδος δωρεάς), αλλά να το κάνετε χωρίς τόκους και προσαυξήσεις, αλλά όπως ο θείος λόγος σας διέταξε. Επειδή είναι το ίδιο ένοχος και άξιος τιμωρίας αυτός που δεν δίνει καθόλου δάνειο, με αυτόν που δίνει δάνειο. Επειδή του πρώτου κατακρίνεται η μισανθρωπία και του δεύτερου η εκμετάλλευση του συνανθρώπου». Κατά συνέπεια, πρέπει να υπάρξει πολιτική άτοκου ή χαμηλότοκου δανεισμού με κριτήριο την ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας.
• Κλείνει ο άγιος το λόγο του κατά τοκιστών, προτρέποντας Να αποφεύγεται ο αλόγιστος δανεισμός και κανένας να μη διακινδυνεύει να δανείζεται «αβούλως» και «προχείρως».
• Η Χριστιανική Δημοκρατία καλεί τα Μέλη και τους Φίλους της να μετέχουν στις ειρηνικές κινητοποιήσεις για την προστασία της πρώτης κατοικίας και τη Διοικούσα Εκκλησία να θέσει μπροστά στις ευθύνες τους όσους με οποιοδήποτε πρόσχημα και τρόπο ξεσπιτώνουν συνανθρώπους μας.

Το Σινά καπνίζει ακόμα

Το Σινά καπνίζει ακόμα

  • «HELLINIKON» ΦΑΝΤΑΣΙOΠΛΗΞΙΑ ΚΑΙ H ΑΡΧOΝΤΙΑ TOY ΕΛΛΗΝΙΚOY

Του Κωνσταντίνου Μπλάθρα

«Το Μοναστήρι τούτο του Σινά», σημειώνει στο ταξίδι του ο Νίκος Καζαντζάκης, «είναι ένα ψυχικό θάμα. Μέσα σε αγριότατην έρημο, ανάμεσα σε αρπαχτικές, αλλόθρησκες, αλλόγλωσσες φυλές, γύρα από ένα πηγάδι νερό, δεκατέσσερεις αιώνες τώρα υψώνεται σα φρούριο το Μοναστήρι τούτο κι αντιστέκεται στις φυσικές κι ανθρώπινες δυνάμεις που το πολιορκούν» (Ταξιδεύοντας, Το Σινά). Η επική αυτή περιγραφή από έναν ταξιδευτή της γλώσσας και των τόπων μας, σχεδόν έναν αιώνα πριν (1927), ίσως να λέει ακόμα κάτι στον σημερινό Έλληνα, μπορεί και σαν μακρινή ανάμνηση του εαυτού του. Το ψυχικό όμως «θάμα», για τους πολλούς, ίσως δεν λέει τίποτα, έτσι όπως η ζωή μας φτώχυνε από «οράματα και θάματα». «Νιώθω ένα δέος μπροστά του, σ’ αυτή την τόλμη της απόφασης που τον κρατάει στην απαρηγόρητη έρημο, σ’ αυτό το άλμα που αψηφάει τα καθιερωμένα μέτρα της ζωής», γράφει για τον συνταξιδιώτη του Σιναΐτη μοναχό πάτερ Δαμιανό, δυο γενιές μετά, ο Χρήστος Γιανναράς, κατά το προσκύνημά του στη Μονή, «που αναπαύεται στην πέτρινη κοιλάδα, την Ουάδι Ελ Δερ, σαν μέσα σε ανθρώπινη παλάμη» (Πείνα και δίψα). Ή μήπως θεία καταλλαγή; Κι όντως, σαν από άλλο κόσμο, μέσα στο ρούφουλα της Ιστορίας, που απειλεί να καταπνίξει το «σα φρούριο Μοναστήρι», ακούγεται σήμερα η ολιγόλογη δήλωση του ενενηντάχρονου Ηγούμενου Δαμιανού μέσα στη σαρωτική αυτή κρίση: «Παρακαλώ θερμά κάθε χριστιανό που η ψυχή του πάλλεται αντικρίζοντας το Παλλάδιο αυτό της πίστεώς μας και του γένους μας, να αναπέμψει θερμή προσευχή στον Κύριό μας Ιησού Χριστό, ο Οποίος εμφανίστηκε και βάδισε στο Σινά κατά την περίοδο της Παλαιάς Διαθήκης, ώστε με τις ευχές της Αγίας Μεγαλομάρτυρος και Πανσόφου Αικατερίνης, της προστάτιδός μας, να περισκέπη ο Τριαδικός Θεός την Ιερά Μονή μας από κάθε ενάντια επιβουλή, και από αυτή τη δύσκολη υπόθεση να προκύψουν ευλογίες τόσο για τη Μονή μας όσο και για την Αίγυπτο και την Ελλάδα μας» (orthodoxianewsagency.gr).
Αυτό το «μας» στο τέλος, που κατά την αλληλουχία των λέξεων κολλάει και στο «Αίγυπτό μας», μοιάζει να ακούγεται στα αυτιά μας σαν έκρηξη τορπίλης ή αστεροειδούς ή πυραύλου από ντρον που τρύπωσε αθέατο στον ατάραχο, σε ψέματα αναπαυμένο εδώ και δεκαετίες ύπνο μας, που μοιάζει με θάνατο έτσι που χωρίς ονείρατα μας έχει πλακώσει. Ξεκινώ έτσι αυτό το κείμενο, που δεν είναι ιστορικό ή φιλολογικό ή ταξιδιωτικό, αλλά πρωτίστως πολιτικό. Η κρίση γύρω από τη Μονή Σινά, η τελεσιδικήσασα απόφαση του Αιγυπτιακού Δικαστηρίου υπέρ της έγκλησης των φανατικών «Αδελφών Μουσουλμάνων», ο χειρισμός της από την ελληνική και την αιγυπτιακή κυβέρνηση, αλλά μαζί και η δική μας στάση στο άκουσμα των γεγονότων, καταγράφουν ένα όριο του κόσμου μας. Ένα χωρίς επιστροφή ίσως όριο της σοβούσας κρίσης των πατρίδων μας. Της Ανατολής. Που είναι σύγχρονα και της Δύσης. Ας πούμε, πόσο μουσουλμάνοι είναι οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι», όργανα, όπως έχει αποδειχθεί, αλλότριων από την Αίγυπτο και την ανατολική ψυχή της γενικότερα δυνάμεων, όταν είναι γνωστό ότι στη Μονή φυλάσσεται το μοναδικό –το ξαναλέω– το μοναδικό γραπτό ιστορικό τεκμήριο του προφήτη τους Μωάμεθ, με την ιδιόγραφη υπογραφή του και των στενών φίλων και συνεργατών του –το ίδιο ιερά πρόσωπα για τους πιστούς του Ισλάμ–, που προστάζει το απαραβίαστο της Μονής και των μοναχών; Ειρήσθω εν παρόδω ότι το ίδιο αυτό έγγραφο προστάζει κιόλας το απαραβίαστο των τόπων λατρείας των Χριστιανών εν γένει από τους πιστούς του Κορανίου. Το πόσο αυτά ίσχυσαν στην Ιστορία το ξέρουμε δα. Πολύ λιγότερο φαίνεται να ισχύουν για τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους» και τον πάτρωνά τους Ταγίπ Ερντογάν. Έχουμε άρα εδώ Μουσουλμάνους, ή ένα εκτόπλασμα, δυτικής μάλιστα έμπνευσης –και χρηματοδότησης–, που χρησιμοποιεί «το λάδι της θρησκείας για πολεμικούς σκοπούς», όπως είπε κάποτε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος; Την αρχή, βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, την έκαναν παλαιότεροι και σύγχρονοι «Σταυροφόροι», στην πραγματικότητα Κουρσάροι και Σταυρωτήδες.
Αλλ’ ας αφήσουμε τους άλλους, για να έρθουμε στα δικά μας. Θα συμφωνήσουμε, νομίζω, ότι οι χειρισμοί της ελληνικής κυβέρνησης ήταν τουλάχιστον ατυχείς – αν δεν συμβαίνει κάτι άλλο πιο σοβαρό και βρώμικο κάτω από το τραπέζι. Αυτό το τελευταίο το σημειώνω ως κρατούμενο λόγω του περίφημου δημοσιεύματος της 2ας Ιουνίου, της ιταλικής Corriere della Serra, η οποία, επικαλούμενη πηγές του Βατικανού, παρακαλώ, μιλάει για κρυφή συμφωνία-ανταλλαγή του Σινά με την ενεργειακή σύνδεση Ελλάδας-Αιγύπτου, μεταξύ Μητσοτάκη και Σίσι. Το δημοσίευμα, μάλιστα, κλείνει με τη σχετλιαστική για την ελληνική κυβέρνηση φράση: «Και τι έγινε, αν ως αντάλλαγμα (της ενεργειακής συμφωνίας, εννοείται) πουληθεί λίγη Ιστορία»! Με δεδομένο ότι πηγή του δημοσιεύματος είναι το «Ποντιφικό Ινστιτούτο Εξωτερικών Ιεραποστολών» του Βατικανού και με πιθανότητα εδώ να ισχύει το «δρυός πεσούσης…», ας μην αποκλείσουμε το ενδεχόμενο να έχουν τα γραφόμενα απλώς σχετλιαστικό χαρακτήρα για μια χώρα και την κυβέρνησή της, η οποία δυστυχώς εδώ και μερικές δεκαετίες –όχι, δεν είναι μόνο ο Μητσοτάκης, παιδιά!– δυσφορεί στην υπεράσπιση ακόμα και των προφανέστερων εθνικών δικαίων. Το μότο αυτής της διακυβέρνησης, για να γίνω και εγώ λιγάκι σχετλιαστικός, είναι περίπου: «Εδώ είμαστε μέλος της Ευρώπης, με ανατολίτικες ιστορίες γι’ αγρίους θα ασχολούμαστε;» Αυτή η λογική, που είναι πολλοί, ας μην κρυβόμαστε, που τη συμμερίζονται πέραν των κυβερνήσεων, η λογική προσέτι της «σωστής πλευράς της Ιστορίας», η οποία αγνοεί, εννοείται, σκανδαλωδώς την Ιστορία, φαντασιώνεται μια Ελλάδα που συνορεύει με το Βέλγιο και που ψωνίζε(τα)ι στις Βρυξέλλες. Μια Ελλάδα «μικρή πλην τίμια», που βέβαια μόνο τίμια δεν είναι, αφού πρώτα και κύρια ψευδίζει τον εαυτό της. Αφήστε που, και να το ήθελε, όπως το θέλει μια μαυροκορδάτεια πολιτική παράδοση δύο αιώνες τώρα, δεν είναι καθόλου μικρή. Το Σινά είναι μια πρόσφατη –όχι η τελευταία, να είστε σίγουροι– απόδειξη περί τούτου.
Πέρα όμως από την κυβέρνηση και τις κυβερνήσεις αυτού τουλάχιστον του αιώνα, πολύ φοβάμαι ότι όλα αυτά είναι κομμάτι «ιστορίες γι’ αγρίους», για μια ικανή –κυρίαρχη μάλλον– μερίδα του ελληνικού λαού. Είναι πλέον μερικές γενιές που μας χωρίζουν από εκείνη του Καζαντζάκη ή του Γιανναρά, που έλεγα πριν, γενιές αλλαγμένες, καμιά φορά τόσο που τις κάνουν αγνώριστες. Κι είναι βέβαια φυσικό οι γενιές να βρίσκει η καθεμιά το δικό της πρόσωπο. Αυτό όμως που είναι παντελώς αφύσικο είναι να πετάς στα σκουπίδια χρυσούς πόρους ζωής, να «ρίχνεις τα άγια στα σκυλιά», όπως το λέει το Ευαγγέλιο, να πουλάς το πατρικό σου αρχοντικό για καθρεφτάκια και κορδέλες. Και σε τούτο, για να είμαστε κι εδώ ειλικρινείς, ευθύνες έχουν, καθοριστικές μοιάζουν, οι γενιές από του Καζαντζάκη ίσαμε του Γιανναρά που επένδυσαν πάνω σε μύθους, και φαντασιώσεις καμιά φορά, πως θα μπορούσαμε να πάρουμε τα βουνά μας στον ώμο και να μεταναστεύσουμε μαζί τους κάπου στην ειρηνευμένη (μέχρι πότε τάχα;), ευτυχισμένη και, το κυριώτερο, πλούσια μεσο-Ευρώπη, μακρυά από Τούρκους και άλλα ιστορικά τέρατα και αλώσεις κι όλους τους εφιάλτες που ταράζουν τον ήσυχο –σαν θάνατο– ύπνο μας. Τι γίνεται όμως με όσους θέλουν να παραμείνουμε ζωντανοί; Με όσους αγαπούν τα βουνά και τις θάλασσές μας στον τόπο τους; Και καλά, αυτοί ας πούμε πως είναι ονειροπαρμένοι. Τι γίνεται όμως, αδέλφια, όταν κάτι δουλειές όπως αυτή του Σινά (ή της Κύπρου ή της Κάσου ή της Κρήτης ή της Αγια-Σοφιάς) ή κάτι κανονιοφόροι που πάνε κι έρχονται στα νερά μας μαζί με μαύρα σύννεφα πολέμου που σκοτεινιάζουν τις ανέφελες μέρες σε καζίνα, πισίνες και παραλίες, που μας υπόσχεται το «Hellinikon», μας χαλούν τον ύπνο; Τι γίνεται όταν το ζωντανό σε πείσμα κάθε πρόβλεψής μας Ελληνικόν, τα σώψυχά μας δηλαδή, σκοντάφτουν και ματώνουν και μας χαλούν την ευρωπαϊκή μας (νεκρ)ησυχία;
Όπως υποσχέθηκα, το κείμενο αυτό είναι πολιτικό. Όλα αυτά δεν είναι λογοτεχνίες και φιλολογίες. Όλα αυτά είναι η κατ’ εξοχήν πολιτική. Που ανασταίνει πολιτείες θεμελιωμένες γερά στα βράχια της Ιστορίας, σαν τα πανύψηλα μουράγια της Μονής Σινά: «Σιχαίνουμαι τα τραγούδια, την τέχνη, τα βιβλία. Όλα μου φαίνονται ανούσια, χάρτινα. Είναι σα να πεινάς κι αντίς να σου δώσουν κρέας και ψωμί και κρασί, σου δίνουν τον κατάλογο τα φαγιά, κι εσύ τον μασάς σαν κατσίκα». Μ’ αυτήν την αποταγή, που, χωρίς να το ξέρει, πατά στο πρώτο σκαλί της «Κλίμακας» του αγίου Ιωάννη, του πιο φημισμένου Σιναΐτη, ξεκινά το ταξίδι του στην αυχμηρή έρημο του Σινά ο Καζαντζάκης. Το Ελληνικόν, φίλοι, ας το πάρουμε απόφαση πια, είναι μια διασταύρωση στη μέση της γης, στο κέντρο της Ιστορίας. Κι ακόμα κι αν αποκοιμηθούμε αποκαμωμένοι από ήττες και τη σκόνη και το καύμα των γεγονότων, ακόμα κι αν πασχίσουμε να ξύσουμε το πετσί μας για να γλυτώσουμε από το αίμα της καρδιάς μας, η χλαλοή και τα τόσα σούρτα φέρτα σ’ αυτό το πατρικό μας σταυροδρόμι οφείλουν να μας ξυπνήσουν. Το Σινά είναι τόσο κοντά που από την Ελλάδα φαίνεται με γυμνό μάτι. Αν σηκωθείς πρωινός κι ανέβεις στο καπνιζόμενο βουνό της Ιστορίας.

Χριστιανική 12 Ιουνίου 2025

Πέμπτη 12 Ιουνίου 2025- Φύλλο 1170

Πέμπτη 12 Ιουνίου 2025- Φύλλο 1170

«HELLINIKON» ΦΑΝΤΑΣΙOΠΛΗΞΙΑ ΚΑΙ H ΑΡΧOΝΤΙΑ TOY ΕΛΛΗΝΙΚOY

Το Σινά καπνίζει ακόμα

Κυκλοφορεῖ τὸ νέο φύλλο τῆς Πέμπτης 12ης Ιουνίου 2025 τῆς «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ». Στὸ κύριο ἄρθρο τῆς ἐφημερίδας μὲ τὸν τὸν παραπάνω τίτλο, δημοσιεύεται άρθρο του Κωνσταντίνου Μπλάθρα όπου τονίζονται μετξύ άλλων τα εξής:

«Αλλ’ ας αφήσουμε τους άλλους, για να έρθουμε στα δικά μας. Θα συμφωνήσουμε, νομίζω, ότι οι χειρισμοί της ελληνικής κυβέρνησης ήταν τουλάχιστον ατυχείς – αν δεν συμβαίνει κάτι άλλο πιο σοβαρό και βρώμικο κάτω από το τραπέζι. Αυτό το τελευταίο το σημειώνω ως κρατούμενο λόγω του περίφημου δημοσιεύματος της 2ας Ιουνίου, της ιταλικής Corriere della Serra, η οποία, επικαλούμενη πηγές του Βατικανού παρακαλώ, μιλάει για κρυφή συμφωνία-ανταλλαγή του Σινά με την ενεργειακή σύνδεση Ελλάδας-Αιγύπτου, μεταξύ Μητσοτάκη και Σίσι. Το δημοσίευμα, μάλιστα, κλείνει με τη εξευτελιστική για την ελληνική κυβέρνηση φράση: «Και τι έγινε, αν ως αντάλλαγμα (της ενεργειακής συμφωνίας, εννοείται) πουληθεί λίγη Ιστορία».

Ολόκληρο το κύριο άρθρο εδώ

Γραφτείτε συνδρομητές

ΤΑ ΠΛΗΡΗ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Details

Η “Χριστιανική” 72 ετών. Να την κρατήσουμε ως έπαλξη ανεξάρτητης ενημέρωσης

Η “Χριστιανική” 72 ετών. Να την κρατήσουμε ως έπαλξη ανεξάρτητης ενημέρωσης

  • ΜΗΝ ΑΜΕΛΟΥΜΕ ΕΙΣΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ

Η “Χριστιανική” έκλεισε τον περασμένο Μάιο 72 χρόναι κυκλοφορίας από εκείνο το Μάιο του 1953, όταν πρωτοκυκλοφόρησε με τον τίτλο “Χριστιανική Δημοκρατία”, μηνιαίο μονόφυλλο έντυπο με ιδρυτή τον αείμνηστο Νίκο Ψαρουδάκη.

Συμπληρώνονται και 52 χρόνια από τον Ιούνιο του 1973, εκείνου του ιστορικού πρωτοσέλιδου άρθρου του Νίκου Ψαρουδάκη με τίτλο “Γιὰ ποιά Δημοκρατία μιλάτε κ. Παπαδόπουλε;” Το πρώτο μιας σειράς μαχητικών άρθρων ενάντια στην απόπειρα της Χούντας των Συνταγματαρχών να νομιμοποιηθεί πολιτικά με την ψευδεπίγραφη “φιλελευθεροποίηση’. Η οποία αποτράπηκε με την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Και καλώς αποτράπηκε γιατί χώρες στις οποίες εφαρμόστηκαν εκλογικές διαδικασίες με τούς στρατιωτικούς εκτός ελέγχου της νόμιμης πολιτικής εξουσίας, βίωσαν συνέπειες τραγικές, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Μιανμάρ και το αιματηρό πραξικόπημα του 2022. Αλλά και τη Χιλή, στην οποία ισχύει ακόμα το σύνταγμα του δικτάτορα Πινοσέτ, το οποίο κατοχυρώνει προνόμια και ασυδοσία της οικονομικής ολιγαρχίας.

Οι καιροί είναι δύσκολοι για την αναξάρτητη ενημέρωση, ιδίως την έντυπη, εφόσον δεν τα έχει καλά με οργανωμένα συμφέροντα και δεν σιτίζεται από “λίστες” τύπου Πέτσα. Ακόμα και ΜΜΕ χωρίς άμεσο οικονομικό πρόβλημα, τα οποία -συμπτωματικά- δεν είναι κυβερνητικά, αναστέλλουν τη λειτουργία τους με διάφορα προσχήματα.

Παραμένει μέχρι σήμερα μια φωνή ανεξάρτητη, η δική σας φωνή. Από τις λίγες που λένε όλη την αλήθεια για τις επιπτώσεις  της δικτατορίας των Αγορών, τη νόθευση του δημοκρατικού πολιτεύματος και τις επιπτώσεις του καθεστώτος της ασυδοσίας της οικονομικής ολιγαρχίας που καλλιεργεί την αντιχριστιανική λογική της ασυδοσίας σε θέματα ηθικής και πολιτισμού. Που καταγγέλλει την επιχειρούμενη περιθωριοποίηση της χριστιανικής διδασκαλίας και της ορθόδοξης παράδοσης και κληρονομίας. Με σχόλια και ενημέρωση την οποία με ελάχιστα μέσα και με εθελοντική δουλειά, πετυχαίνουμε. Στην ιστοσελίδα μας και στην έντυπη έκδοση βρισκετε ειδήσεις που είτε περνάνε στα “ψιλά”, είτε πουθενά αλλού δεν θα τις βρείτε. Με προσεκτική έρευνα των πηγών. Με λόγο ασυμβίβαστο. Και ταυτόχρονα μακριά από αμετροέπειες κενές περιεχομένου.

Η συνδρομή και η εισφορά μας στην εφημερίδα είναι μια πράξη αντίστασης στη μονόπλευρη ενημέρωση, που συνοδεύει την δικτατορία των αγορών.

Οι συντελεστές της εφημερίδας τη δημιουργούν εθελοντικά.

Δεν μπορούμε όμως να υποχρεώσουμε όσους εργάζονται για μας και τους προμηθευτές μας να κάνουν το ίδιο, παραβιάζοντας οι ίδιοι τα αγιογραφικά χωρία για την προτεραιότητα του μισθού των εργαζομένων.

Γι’ αυτό μην αμελούμε ο καθένας και η καθεμία, τη συνδρομή και την εισφορά μας. Αν όλοι ανταποκρινόμαστε έγκαιρα, θα συνεχίσουμε με τη βοήθεια του Θεού, σε πείσμα των αντιξοοτήτων.

ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΙ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ

Τράπεζα Πειραιώς

5029112333661

ΙΒΑΝ: GR8101720290005029112333661

Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος

040/626560-06

IBAN: GR4301100400000004062656006

Τράπεζα Alpha Bank

101-00-2002-343892

IBAN: GR0401401010101002002343892

ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΣ:

ΚΙΝΗΜΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

 

 

Εκδήλωση της “Χ” : Τα Μνημόνια που δεν έφυγαν ποτέ

Εκδήλωση της “Χ” : Τα Μνημόνια που δεν έφυγαν ποτέ

  • ΜΑΪΟΣ 2010-ΙΟΥΛΙΟΣ 2015- ΙΟΥΝΙΟΣ 2025.

Η εφημερίδα μας “Χριστιανική” οργανώνει στις 18 Ιουνίου στις 7.30 μμ εκδήλωση με θέμα:

ΜΑΪΟΣ 2010-ΙΟΥΛΙΟΣ 2015- ΙΟΥΝΙΟΣ 2025. Τα μνημόνια δεν έφυγαν ποτέ.

Όσο δεν καταργούνται η μνημονιακή νομοθεσία και οι μνημονιακές δεσμεύσεις, τα Μνημόνια θα είναι εδώ.

Ομιλητές
-Παναγιώτης Λαφαζάνης πρώην Υπουργός
-Νότης Μαριάς Καθηγητής Θεσμών της ΕΕ στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, πρώην Ευρωβουλευτής και Βουλευτής Ηρακλείου.
– Κωνσταντίνος Βέργος Καθηγητής Χρηματοοικονομικών του Πανεπιστημίου PORTSMOUTH που θα παρέμβει διαδικτυακά.
-Κωνσταντίνος Μπλάθρας διευθυντής της «Χριστιανικής» επιμελητής της έκδοσης «Μνημόνιο. Η υποθήκευση της Ελλάδας».
-Γιάννης Ζερβός Πρόεδρος της ΧΔ
Ο χώρος της εκδήλωσης είναι Ξενοφώντος 15Α Αθήνα (Πλατεία Συντάγματος- καφετέρια Πομπιντού).

Καμμία αλλαγή στο καθεστώς της Μονής Σινά

Καμμία αλλαγή στο καθεστώς της Μονής Σινά

  • Ανακοίνωση της ΧΔ

Το Κίνημα της Χ.Δ. εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση με αφορμή την αμφισβήτηση του υπερχιλιετούς καθεστώτος της Ιεράς Μονής της Αγίας Αικατερίνης του Σινά:

  1. Το Κίνημα της Χριστιανικής Δημοκρατίας καταδικάζει κάθε απόπειρα των αιγυπτιακών αρχών να αμφισβητήσουν τα προαιώνια δικαιώματα του αρχαίου ορθόδοξου μοναστηριού της Αγίας Αικατερίνης στο όρος Σινά, που λειτουργεί αδιάλειπτα από τον 5ο μ.Χ. αιώνα και από αιώνες χαίρει σεβασμού από τους κατοίκους της γύρω περιοχής
  2. Η εναντίον της Ιεράς Μονής δικαστική διαμάχη, έχει σε μεγάλο βαθμό τις ρίζες της σε αιγυπτιακούς κύκλους φανατικών ισλαμιστών, που προσπαθούν να ξεριζώσουν κάθε τι το μη μουσουλμανικό από την Αίγυπτο, αλλά και στην επιδίωξη των αιγυπτιακών αρχών να εξασφαλίσουν πρόσθετα οικονομικά οφέλη καθιστώντας τη Μονή μουσείο-αξιοθέατο, όπως είναι Πυραμίδες, για παγκόσμιο τουρισμό.
  3. Με τη δικαστική απόφαση, όπως έγινε γνωστή με βάση δημοσιογραφικές πληροφορίες, η μοναχική κοινότητα χάνει κάθε περιουσιακό δικαίωμα και γίνεται φιλοξενούμενη στο «σπίτι» της.
  4. Η σημερινή κυβέρνηση Σίσι, παρά το γεγονός ότι εμφανίζεται αντίθετη με τους ισλαμιστές, θα επιθυμούσε να βρει τρόπο να ικανοποιήσει τη μερίδα αυτή της κοινής γνώμης της χώρας. Για το λόγο αυτό δεν θέτει τέλος στη διαμάχη, πράγμα που εύκολα θα μπορούσε να είχε κάνει, αφού το αντικείμενο είναι να περιέλθει η περιουσία της Μονής στο αιγυπτιακό δημόσιο.
  5. Με το τρόπο αυτό, η λειτουργία της Μονής και η παραμονή της αδελφότητας θα εξαρτώνται από την «καλή θέληση» των εκάστοτε αρχών και μπορεί ανά πάσα στιγμή να σταματήσει, είτε λόγω εξαναγκασμού, είτε λόγω οικονομικής αδυναμίας.
  6. Παρά το γεγονός ότι η αιγυπτιακή κυβέρνηση εμφανίζεται καθησυχαστική, ο κίνδυνος να γίνουν αλλαγές που υπονομεύουν τα δικαιώματα της μοναστικής αδελφότητας παραμένει, εφόσον η ρητορική της δεν αμφισβητεί τίποτα από τη δικαστική απόφαση, που ασφαλώς δεν λήφθηκε ερήμην της. Ιδίως με την απαλλοτρίωση των περιουσιακών στοιχείων της Μονής.
  7. Ενώ ο κίνδυνος από χρόνια υπάρχει, οι ελληνικές κυβερνήσεις αδιαφόρησαν και τον υποτίμησαν. Ειδικά, η ευθύνη βαρύνει την κυβέρνηση Μητσοτάκη, που όχι μόνο εφησύχασε σε απατηλές προφορικές διαβεβαιώσεις αλλά δείχνει να αποδέχεται τη νέα κατάσταση, ταυτιζόμενη με την αιγυπτιακή κυβέρνηση, που προσπαθεί να «χρυσώσει το χάπι».
  8. Η παρούσα κυβέρνηση έχει ήδη δώσει δείγματα προκλητικής αδιαφορίας σε θέματα εθνικού συμφέροντος. Ενδεικτικά:
  • Με την μακροχρόνια εγκατάλειψη των ορθοδόξων της Συρίας στο έλεος των Ισλαμιστών που υποστηρίχθηκαν από τους αμερικανονατοϊκούς «συμμάχους».
  • Με την ολοκληρωτική εγκατάλειψη του ελληνισμού της περιοχής της Μαριούπολης, όπως έχει καταγγείλει χαρακτηριστικά ακόμα και ο διατελέσας πρέσβης της Ελλάδας στην Ουκρανία κ. Βασίλης Μπορνόβας σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Δημοκρατία» με αφορμή τα τρία χρόνια από την σύρραξη Ουκρανίας-Ρωσίας.

Προκαλεί απορίες το γεγονός ότι η επικίνδυνη για τη Μονή Σινά εξέλιξη φανερώθηκε λίγο μετά την καταρχήν «διακυβερνητική συμφωνία αρχής» της 7ης Μαΐου της ελληνικής κυβέρνησης  με τον Πρόεδρο της Αιγύπτου Αλ-Σίσι. Ζητούμε να δοθεί άμεσα στη δημοσιότητα το κείμενο της συμφωνίας αυτής, η οποία είναι μεταγενέστερη του σχεδίου εξωδικαστικού συμβιβασμού του περασμένου Δεκεμβρίου, για να λάβει γνώση ο ελληνικός λαός κατά πόσο αυτή περιλαμβάνει τη διασφάλιση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της Ιεράς Μονής Σινά. Εάν δεν έχει ληφθεί τέτοια μέριμνα, οι ευθύνες της σημερινής κυβέρνησης είναι τεράστιες.

  1. Δυστυχώς, με τη λογική της εμπορευματοποίησης των πάντων η οποία είναι βάση του ακραίου οικονομικού νεοφιλελευθερισμού τον οποίο με ζήλο υπηρετεί η παρούσα κυβέρνηση, θα ήταν θεμιτή ακόμα και συναλλαγή του καθεστώτος της Ιεράς Μονής Σινά.
  2. Καλούμε την ελληνική κυβέρνηση να μη θυσιάσει την Αγία Αικατερίνη σε σκοπιμότητες γεωπολιτικών συμμαχιών με την Αίγυπτο και να καταστήσει σαφές ότι προϋπόθεση καλών σχέσεων με τη χώρα αυτή είναι η διαφύλαξη αναλλοίωτου του μακραίωνου καθεστώτος της Ιεράς Μονής Σινά, το οποίο ήταν ανέκαθεν απολύτως σεβαστό από τον ίδιο τον Μωάμεθ και τις τοπικές αρχές μετά τη μουσουλμανική κατάκτηση της περιοχής.
  3. Μοναδική βάση για διαπραγμάτευση πρέπει να είναι η ανάκληση της απόφασης του αιγυπτιακού δικαστηρίου, η οποία παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, ιδίως τη Σύμβαση της ΟΥΝΕΣΚΟ για την προστασία της Παγκόσμιας Πολιτιστικής και Φυσικής Κληρονομιάς, όπως και τις διατάξεις του άρθρου 18 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα του ΟΗΕ, που προστατεύουν το -ατομικό και συλλογικό- θεμελιώδες δικαίωμα, της Θρησκευτικής Ελευθερίας.
  4. Ακόμα και αν αποδειχθεί ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει εγκαταλείψει-ρητά ή σιωπηλά- την αξίωση για την κατοχύρωση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της Μονής, το γεγονός ότι μια παραδοσιακά φίλια χώρα όπως η Αίγυπτος προβαίνει σε τέτοιες ενέργειες είναι δύσκολο να ερμηνευτεί χωρίς να ληφθεί υπόψη η διεθνής ανυποληψία στην οποία έχει οδηγηθεί η χώρα μας από την παρούσα κυβέρνηση, που φέρει τεράστιες ευθύνες γι’ αυτό.
  5. Η Χριστιανική Δημοκρατία εκφράζει την αμέριστη συμπαράστασή της προς την αδελφότητα της Ιεράς Μονής αγίας Αικατερίνης Σινά.

Αθήνα 2 Ιουνίου 2025. Από το Γραφείο Τύπου

“Στην Αντίσταση πήγα σαν παπάς”

“Στην Αντίσταση πήγα σαν παπάς”

Είκοσι ένα χρόνια έκλεισαν στις 9 Ιουνίου, από την κοίμηση του μακαριστού π. Γερμανού Δημάκη, που με το αγωνιστικό ψευδώνυμο παπα-Ανυπόμονος μετείχε στην Εθνική Αντίσταση, στο πλευρό του Άρη Βελουχιώτη. Ήταν ηγούμενος στην Ιερά Μονή  Αγάθωνος. Για την εμπειρία του στην Αντίσταση έχει συγγράψει και βιβλίο. Ήδη από το 1982, ο μακαριστός Σταμάτης Παπασταματέλος και ο Σωτήρης Γεωργόπουλος τού είχαν πάρει συνέντευξη στο Μοναστήρι του, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “Σημάδια”  (τεύχος. 6-7, σσ. 20-23), το οποίο εξέδιδαν μέλη και φίλοι της ΕΧΟΝ, νεολαίας της Χριστιανικής Δημοκρατίας.

“Είναι αλήθεια ότι δεν είχε μυστηριακή ζωή, ίσως επηρεασμένος από τα διαβάσματά του, ποτέ όμως δεν είπε άσχημο λόγο για την Εκκλησία και σεβόταν την Παράδοση”, τόνισε για τον Άρη ο παπα-Γερμανός. Αυτού του είδους ο σεβασμός είναι ζητούμενο σήμερα. .

Όχι μόνο το περιεχόμενο της συνέντευξης είναι πάντοτε επίκαιρο, αλλά και  ας θεωρηθεί και σαν μνημόσυνο για τον π. Γερμανό και τον πρόωρα εκδημήσαντα αδελφό Σταμάτη. Παραθέτουμε το κείμενο:

– Τι σας παρακίνησε να συμμετάσχετε στην Εθνική Αντίσταση μέσα από τις τάξεις του ΕΛΑΣ;

– Να σας πω. Εγώ προσωπικά νόμισα ότι με τη συμμετοχή μου στην Εθνική Αντίσταση δεν έκανα τίποτε άλλο από το να δικαιώσω την παράδοση του ελληνικού ράσου. Εγώ απ’ το δημοτικό σχολείο μάθαινα ότι το ελληνικό ράσο έχει πάρει μέρος σ’ όλους τους αγώνες του λαού ενάντια στους κατακτητές. Και η Εθνική Αντίσταση ήταν ένας αγώνας κατά των κατακτητών και είναι αλήθεια πως μετείχα σ’ αυτήν στις τάξεις του ΕΛΑΣ γιατί ο ΕΛΑΣ κυριαρχούσε εκείνη την εποχή στη Ρούμελη που ζούσα και ζω ακόμη. Ο ΕΛΑΣ, παιδάκι μου, εκείνη την εποχή στη Ρούμελη δεν κρατούσε καμιά κόκκινη παντιέρα με σφυροδρέπανο. Μια ελληνική σημαία κρατούσε που έγραφε: «Ελευθερία ή Θάνατος» ο μπαρμπα Νικόλας ο Καραγιώργης με σταυρό επάνω που σήμερα δεν έχει. Θα ‘πρεπε να ‘μαι από σίδερο για να μην τους ακολουθήσω. Ούτε κόκκινες παντιέρες υπήρχαν ούτε σφυροδρέπανα. Απλά οι περισσότεροι Ελασίτες ήταν κομμουνιστές. Εγώ όμως δεν πήγα επειδή ήμουν κομμουνιστής, πήγα σαν παπάς. Έτσι το ‘νιωσα. Πήγα να πολεμήσω τους κατακτητές. Πολύ περισσότερο δε, όταν ήμουν στα μετόπισθεν, είχα ανάμιξη με την Εθνική Αλληλεγγύη. Αυτό λοιπόν έγινε η αφορμή να βγω στο βουνό.

– Σε μια ανακοίνωση της Παγκληρικής Ένωσης Ελλάδας, πού ήταν προσκείμενη στο ΕΑΜ, γραφόταν ότι σκοπός του ΕΑΜ μετά το διώξιμο των Γερμανών ήταν «να θεμελιώσει την αυριανή Χριστιανική κοινωνία». Δε δείχνει ότι ο αγώνας γινόταν και για την πίστη;

– Κοίταξε να δεις, εγώ μαζί με τους άλλους παπάδες πήραμε μέρος στον ΕΛΑΣ εξαιτίας δύο κυρίως λόγων: γιατί σαν πρόκριτοι των χωριών που ποιμαίναμε, μπορούσαμε να βοηθήσουμε στη συγκέντρωση των πόρων για την οικονομική ενίσχυση του αγώνα. Ο δεύτερος λόγος ήταν ότι με τη συμμετοχή μας προβάλαμε το πρότυπο του παπά που αγωνίζεται για το λαό του. Και ήταν ανάγκη να προβληθεί επαρκώς ο παπάς. Διαμόρφωνε άλλωστε το ανάλογο κλίμα. Για παράδειγμα, ο Άρης, ο «σφαγέας», πήγαινε τακτικά στην Εκκλησία και θυμάμαι μια φορά στο χωριό Νέο Αργύριο της ορεινής Ευρυτανίας στις 17 Ιανουαρίου κοιμόμασταν με τον Άρη σε έναν αχυρώνα. Μου θύμισε λοιπόν τότε ότι την επομένη ήταν η γιορτή του και μου είπε: «Τι θα γίνει παππούλη, δε θα πάμε αύριο στην Εκκλησιά;». Και την επαύριο είδαν οι αντάρτες στην Εκκλησία τον Θανάση Κλάρα (Άρη Βελουχιώτη) πλάι σ’ έναν παπά.

– Μιλήστε μας λίγο περισσότερο για τον Άρη.

– Ο Άρης ήταν κομμουνιστής αλλά ήταν Έλληνας κομμουνιστής και για να μην αυθαιρετώ θα σας πω ένα παράδειγμα. Όταν στο βουνό είχαν έρθει αντιπροσωπείες ξένων (Αμερικάνων, Εγγλέζων κ.λπ.) κι ήρθαν κι οι Ρώσοι, του λέω: «Τώρα που ‘ρθαν κι οι Ρώσοι, θα περάσουμε καλά». Moυ χτυπάει, λοιπόν, την πλάτη και μου λέει: «Όλοι αυτοί παππούλη ήρθαν να παίξουν μπιλιάρδο στην πλάτη μας. Όλα τα γουρούνια μια μούρη έχουνε». Τα ‘βλεπε ελληνικά τα πράγματα. Ο Άρης είναι σήμερα σημείο αντιλεγόμενο. Έχω πει για τον Άρη στις εφημερίδες. Εγώ λέω ό,τι βλέπω. Ο Άρης ήταν ηγέτης και οι ηγέτες γεννιώνται, δεν γίνονται. Ήταν φτιαγμένος να ηγείται. Ήταν αυτός που δημιούργησε το γαλαξία του ελληνικού στερεώματος που λέγεται ΕΛΑΣ. Δεν τον φτιάξαν αυτόν ούτε οι κεντρικές ούτε οι ολομέλειες· αυτός ήταν ο ένας ο οποίος βγήκε μπροστά ταγός κι ακολούθησαν οι άλλοι μετά. Ο ένας ο οποίος ήξερε να αξιοποιεί την προσφορά των πολλών. Πολλοί υπάρχουν παντού και πάντοτε, ο ένας λείπει κι αυτός ήταν ο Ένας. Εγώ έτσι τον είδα Από τότε που πήγα, μέχρι τη Βάρκιζα, πολέμησα με τον Άρη. Ο Άρης έγινε για το λαό παραμύθι και τραγούδι κι ό,τι κάνει ο λαός παραμύθι και τραγούδι δε χαλάει με  τίποτα. Μπορεί να ‘ταν και ψέματα. Πάντως κατάφερε να γίνει παραμύθι και τραγούδι.

– Πώς οραματιζόταν το μέλλον της Ελλάδας και πώς αντιμετώπιζε την Εκκλησία;

– Απ’ αυτά που σας προανέφερα για τη στάση του στους ξένους, κατανοεί κανείς τι οραματιζόταν για την Ελλάδα. Ήθελε τους Έλληνες αφέντες στον τόπο τους. Ήταν κομμουνιστής, αλλά Έλληνας κομμουνιστής.

Όσο για το πώς αντιμετώπιζε την Εκκλησία: ήταν από οικογένεια θεοσεβούμενη. Ο ίδιος έτρεφε μεγάλο σεβασμό στην Εκκλησία και τους ανθρώπους της. Όταν περνούσαμε από Εκκλησία έκανε το σταυρό του. Κατέβαινε απ’ τ’ άλογο όταν βλέπαμε η παπά ή δεσπότη και του φίλαγε το χέρι. Σας ανέφερα, επίσης, για το περιστατικό στο χωριό Νέο Αργύριο. Ήξερε πάντως να διακρίνει τον καλό από τον κακό άνθρωπο. Κάποτε που περνούσαμε μπροστά από ένα δεσπότη, δεν κατέβηκε να πάρει ευχή. Όταν αργότερα τον ρώτησα γιατί, μου είπε: «Παππούλη ξέχασες; Αυτός ο άνθρωπος δεν ήταν που κατέδωσε τον ηγούμενο του Προφήτη Ηλία και τον εκτέλεσαν οι Γερμανοί;». Είναι αλήθεια ότι δεν είχε μυστηριακή ζωή, ίσως επηρεασμένος από τα διαβάσματά του, ποτέ όμως δεν είπε άσχημο λόγο για την Εκκλησία και σεβόταν την Παράδοση (Βγάζοντας το λεύκωμα του αγώνα από τη βιβλιοθήκη του, ο γέροντας μάς έδειξε μια φωτογραφία του Άρη και είπε:) Τον βλέπεις αυτό το σταυρό που φοράει; Του τον είχα δώσει εγώ και από τότε δεν τον αποχωριζόταν ποτέ.

Πεντηκοστή: Ἡ δυνατότητα σὲ κάθε ἄνθρωπο νὰ κατοικήσει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα

Πεντηκοστή: Ἡ δυνατότητα σὲ κάθε ἄνθρωπο νὰ κατοικήσει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα

«Καὶ ἐγώ ἐρωτήσω τὸν πατέρα καὶ ἄλλον παράκλητον δώσει ὑμῖν, ἵνα μένῃ μεθ’ ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὃ ὁ κόσμος οὐ δύναται λαβεῖν, ὅτι οὐ θεωρεῖ αὐτὸ οὐδὲ γινώσκει αὐτό· ὑμεῖς δὲ γινώσκετε αὐτό, ὅτι παρ’ ὑμῖν μένει καὶ ἐν ὑμῖν ἔσται» (Ἴωάν. ιδ’, 16-17) [..].ὁ δὲ παράκλητος, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ὃ πέμψει ὁ πατὴρ ἐν τῷ ὀνόματί μου, ἐκεῖνος ὑμᾶς διδάξει πάντα καὶ ὑπομνήσει ὑμᾶς πάντα ἃ εἶπον ὑμῖν» (Ἰωάν. ιδ’, 26) […]συμφέρει ὑμῖν ἵνα ἐγώ ἀπέλθω. Ἐὰν γὰρ ἐγώ μὴ ἀπέλθω, ὁ παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρὸς ὑμᾶς· ἂν δὲ πορευθῶ, πέμψω αὐτὸν πρὸς ὑμᾶς» (Ἰωάν. ις’, 7).

Πρὶν τὴν Πεντηκοστή, τὸ Πνεῦμα Θεοῦ κατοικοῦσε μόνο στοὺς Προφῆτες. Ἀπὸ τὴν Πεντηκοστὴ καὶ μετά, ἡ κατοίκηση τοῦ Ἀγίου Πνεύματος γίνεται καὶ μὲ τὴν ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ. “Τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς ἡ Ἐκκλησία ἔγινε Σῶμα Χριστοῦ καὶ ὁ Χριστὸς ὡς ἄνθρωπος, κατοικεῖ πλέον μέσα στὸν ἄνθρωπο”, σύμφωνα μὲ τὸν π. Ἰωάννη Ρωμανίδη. Κατὰ συνέπεια, μετὰ τὴν ὁλοκλήρωση τῆς νίκης πάνω στὸ θάνατο μὲ τὴν Ἀνάσταση καὶ τὴν κατάργηση τοῦ πτωτικοῦ χάσματος Θεοῦ-ἀνθρώπου μὲ τὴν Ἀνάληψη, μὲ τὴν Πεντηκοστὴ παρέχεται στὸν κάθε ἄνθρωπο ἡ δυνατότητα νὰ κατοικήσει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μέσω τῆς Ἐκκλησίας. Χωρῖς διακρίσεις, μὲ μόνη προϋπόθεση ὁ ἴδιος ἐλεύθερα νὰ κάνει τὴν ἐπιλογὴ τῆς σωτηρίας του.          Details