xristianiki-admin

Total Post: 329

Ἅγιος Σπυρίδων: Ὁ ἁπλὸς βοσκὸς ποὺ κατατρόπωσε “κακοδοξίας λύκους”

Ἅγιος Σπυρίδων: Ὁ ἁπλὸς βοσκὸς ποὺ κατατρόπωσε “κακοδοξίας λύκους”

“Χριστέ μου, κράτα με μακριὰ ἀπ’ τὶς κακίες τοῦ κόσμου./Στὴ Φάτνη Βρέφος, ὅσο ζῶ, νὰ σὲ λατρεύω δός μου!/(…)Καὶ κάμε λόγια κ’ ἔργα μου σὰν τῶν ἀγρῶν τὰ κρίνα, προφητικὰ, φεγγόβολα, κάμε τα σὰν ἐκεῖνα/τῆς νύχτας τῶν ἁπλῶν βοσκῶν. Γεννιόσουν και γροικοῦσαν/τοὺς οὐρανοὺς ὁλάνοιχτους ποὺ Σὲ δοξολογοῦσαν” (Κωστῆς Παλαμᾶς “Ὀνειρεμένη Προσευχή”)

«Ἐκ ποιμνίων προβάτων τὴν τοῦ Χριστοῦ, Ἐκκλησίαν ποιμαίνειν προχειρισθείς…»
• Βοσκὸς ἀπὸ τὴν -κατεχόμενη σήμερα- Ἄσκια τῆς Κύπρου, ἦταν ὁ Ἅγιος Σπυρίδων, ἔγγαμος καὶ μὲ παιδί. Ἀπὸ νωρὶς κήρυττε τὸν Θεῖο Λόγο σὲ ἄλλους βοσκούς. Ἀφιερώθηκε στὴν ἀποστολὴ αὐτὴ τοῦ κηρύγματος ἀκόμα πιὸ πολύ, μετὰ τὸν θἀνατο τῆς συζύγου του.
• «(…)ποιμὴν θεοπρόβλητος, σὺ Σπυρίδων ἀνέλαμψας, (…)ἐν εὐσεβείας πόᾳ (χορτάρι), αὐτὴν ἐκτρεφόμενος…»
• Ἡ ἁπλότητα καὶ ἡ ἀγαθότητά του εἶχαν ἀποτέλεσμα, ὁ λαὸς τῆς περιοχῆς νὰ τὸν πιέσει νὰ χειροτονηθεῖ ἱερέας καὶ στὴ συνέχεια ἐπίσκοπος Τριμυθούντας. Και τότε ὅμως, ἐξακολουθοῦσε νὰ μὴ ξεχωρίζει ἀπὸ τὸ φτωχικὸ πλήρωμά του, μὲ τὸ ὁποῖο μοιραζόταν ὅ,τι εἶχε.
• «(…)κακοδοξίας λύκους, ἐλάσας τοῖς λόγοις σου, ὅθεν ἀναμέσον, θεοφόρων Πατέρων, τὴν πίστιν ἐτράνωσας, τῇ σοφίᾳ τοῦ Πνεύματος, Ἱεράρχα μακάριε.»
• Μετεῖχε στὴν Α’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ὅπου συνέβαλε ἀποφασιστικὰ στὴν ἥττα τῶν Ἀρειανῶν.
• Ὅπως οἱ άπόστολοι τοῦ Χριστοῦ, ἁπλοὶ ψαράδες, φωτίστηκαν ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, ἔτσι φωτισμένος ἦταν καὶ ὁ Ἅγιος Σπυρίδων, ἁπλὸς βοσκός, τὴ μνήμη τοῦ ὁποίου τιμοῦμε σήμερα.

  

Εκδήλωση της Χ.Δ. για τη Συρία

Εκδήλωση της Χ.Δ. για τη Συρία

Με θέμα: «Η σύγκρουση στη Συρία. Η διεθνής σημασία της και οι επιπτώσεις στην Ελλάδα», θα μιλήσει την Τετάρτη 18
Δεκεμβρίου 2019, ώρα 18.30, ο Γιάννης Χατζηαντωνίου, δικηγόρος, στα γραφεία της ΧΔ, στην Αθήνα, οδός Ακαδημίας 78Δ,
5ος όροφος.
Ο ομιλητής διαθέτει πλούσια και τεκμηριωμένη πληροφόρηση για το ζήτημα αυτό, που δεν προβάλλεται από τα συστημικά ΜΜΕ.
Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Αποστολή της Χριστιανικής στη Σάμο, στη Χίο, και στη Μυτιλήνη

Αποστολή της Χριστιανικής στη Σάμο, στη Χίο, και στη Μυτιλήνη

Εκρηκτικές και ανεξέλεγκτες διαστάσεις έχει πάρει το Προσφυγικό- Μεταναστευτικό (Π-Μ) πρόβλημα, χωρίς να διαφαίνεται, στον ορατό ορίζοντα, προοπτικές σοβαρής και άμεσης επίλυσής του.

Μια εβδομάδα πρόσφατης περιοδείας μου στα Αιγαιοπελαγίτικα Νησιά μας, Σάμο, Χίο και Λέσβο, δύο μέρες στο καθένα, από 11 έως 16 Νοεμβρίου, με τη σταθερή και πολύτιμη συνδρομή των εκεί αδελφών και φίλων, ήταν αρκετή για να γίνει αντιληπτό και κατανοητό το γιατί παράγοντες και οι απλοί πολίτες των νησιών αυτών, ομόφωνα, άλλοι με πίκρα, άλλοι με πόνο, άλλοι με αγωνία, άλλοι με φόβο, άλλοι με συμπόνια και άλλοι με οργή διαλαλούν, «έχομε φτάσει στα όρια μας» , «δεν πάει άλλο»,  «Η Τουρκία έχει ανοίξει πόλεμο εναντίον μας» και άλλα του ίδιου μήκους κύματος.

Στο Βαθύ της Σάμου, στη ΒΙΑΛ της Χίου και  στη Μόρια της Λέσβου συναντάς την απόλυτη αθλιότητα. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, που κάθε μέρα και αυξάνει το πλήθος τους, σε σκηνές και παραπήγματα,από δεκάδες εθνότητες, χωρίς στοιχειώδους όρους υγιεινής και αξιοπρεπούς διαβίωσης, με τα μικρά παιδιά ξυπόλητα μέσα στα σκουπίδια, τις λάσπες, παρέα με τρωκτικά(!) και τις ΜΚΟ να αποτελούν κράτος εν κράτει, διαχειριζόμενες τεράστια κονδύλια, χωρίς από ό,τι φαίνεται έλεγχο,συνθέτου την εικόνα του πλήρους αδιεξόδου.

Details

“Η Ευρώπη βρίσκεται στην κατάσταση που βρισκόταν η Λατινική Αμερική το ‘ 60.” (Β’ μέρος συνέντευξης Μιχ. Κουτούζη)

“Η Ευρώπη βρίσκεται στην κατάσταση που βρισκόταν η Λατινική Αμερική το ‘ 60.” (Β’ μέρος συνέντευξης Μιχ. Κουτούζη)

Η συνέχεια της συνέντευξης, που παραχώρησε στην «Χριστιανική» ο Μιχάλης Κουτούζης.Ο γνωστός από της στήλες της
εφημερίδας μας πολιτικός αναλυτής, συζητά με τον Γιάννη Ζερβό και με τον Κωνσταντίνο Μπλάθρα.
-Χωρίς πολιτική δεν υπάρχει δημοκρατία. Τα ζητήματα δεν είναι τεχνικά.Όπως τα λες, φαίνεται η Ευρώπη πέρασε
από περίοδο δυναστική σε μία φενάκη δημοκρατίας…
Πού υπάρχει δημοκρατία; Το αποτέλεσμα μιας εκλογής δίνει μια συγκεκριμένη πολιτική με βάση τα ειπωθέντα πριν τις εκλογές. Αυτό δεν είναι δημοκρατία, κατά κάποιο τρόπο; Εδώ και 30-40 χρόνια, ποιος είναι ο πολιτικός χώρος που πριν τις εκλογές είπε ότι «θα κάνω αυτό» και τόκανε; Συνήθως γίνεται το αντίθετο. Αποτέλεσμα: Υπάρχει φυγή από την πολιτική. Πολύ της αρέσει της Ευρώπης αυτό. Η αμφισβήτηση αυτού του συστήματος λειτουργεί μάλλον ακροδεξιά παρά ακροαριστερά. Είναι κάτι το οποίο η Ευρώπη το θέλει. Για να λένε κάθε φορά που υπάρχουν εκλογές ότι εμείς είμαστε οι τεχνοκράτες και καλοί διαχειριστές και απέναντί μας είναι ο
φασισμός. Εμείς είμαστε εδώ για να αντιμετωπίσουμε τους πολέμους και τον εθνικισμό. Με τον τρόπο αυτό φτωχαίνουν κάθε
μέρα και περισσότερο τον πολιτικό λόγο. Στο σημείο που σήμερα, μόνον η κραυγή μετράει. Και συνήθως η κραυγή δεν είναι αποτέλεσμα της σκέψης, αλλά το αντίκρισμα της αδικίας. Έτσι γεννιούνται και μεγαλώνουν τα ακροδεξιά κόμματα.  Details

Τὸ ἐρώτημα γιὰ τὴν ἀναγκαιότητα τῆς κλασικῆς παιδείας διαρκῶς στὸ προσκήνιο

Τὸ ἐρώτημα γιὰ τὴν ἀναγκαιότητα τῆς κλασικῆς παιδείας διαρκῶς στὸ προσκήνιο

Ἡ κλασικὴ παιδεία, ὅπως ἀποκαλεῖται ἡ παιδεία ποὺ ἑδράζεται στὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ καὶ τὴ λατινικὴ συγγραφικὴ καὶ ἐν γένει πολιτισμικὴ παράδοση, ἀποτέλεσε σχεδὸν διαχρονικὰ τὴ βάση τῶν ἐκπαιδευτικῶν συστημάτων πολλῶν κρατῶν ἀλλὰ καὶ μία δεξαμενὴ πνευματικοῦ καὶ καλλιτεχνικοῦ πλούτου. Συνιστᾶ δὲ καὶ τὸ καίριο ὑπόβαθρο γιὰ τοὺς βασικότερους ἐπιστημονικοὺς κλάδους, θέτοντας τὶς ἐννοιολογικὲς καὶ γνωσιολογικὲς βάσεις γιὰ τὴν ἀνάπτυξη καὶ διεύρυνσή τους.

Μὲ αὐτὰ τὰ δεδομένα τὸ ἐρώτημα «Πρὸς τί ἡ κλασικὴ παιδεία;», ποὺ εἶναι καὶ ὁ τίτλος τοῦ βιβλίου τοῦ καθηγητῆ Μαθηματικῶν στὸ πανεπιστήμιο τῆς Ρώμης Lucio Russo (μετάφρ. Κούλα Καφετζῆ, ἐκδ. Δίαυλος, Ἀθήνα 2019), μπορεῖ νὰ ἀπαντηθεῖ σὲ σχέση μὲ τὸ εὐρὺ φάσμα τῶν ἐπιρροῶν ποὺ ἡ κλασικὴ παιδεία ἄσκησε στὸ πέρασμα τοῦ χρόνου σὲ πλεῖστες ὅσες πλευρὲς τοῦ ἐπιστητοῦ. Μάλιστα, στὴν προκειμένη περίπτωση ὁ συγγραφέας χρησιμοποιεῖ πολυποίκιλα παραδείγματα, ποὺ ἀφοροῦν τόσο τὶς ἀνθρωπιστικὲς ὅσο καὶ τὶς φυσικὲς ἐπιστῆμες, θέλοντας νὰ καταδείξει καὶ τὸν ἑνοποιητικὸ ρόλο τῆς κλασικῆς παιδείας στὴ διαμόρφωση σύνολης τῆς εὐρωπαϊκῆς κουλτούρας, τῆς ὁποίας οἱ καταβολὲς ἀνάγονται σαφέστατα στὸν κλασικὸ πολιτισμό. Ἡ καίρια ἀπάντηση στὸ τεθὲν ἐρώτημα γιὰ τὴν ἀξία τῆς κλασικῆς παιδείας συνοψίζεται περίπου στὰ ἑξῆς: «Ὅλοι οἱ τομεῖς τοῦ εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ, ἀπὸ τὴν ἐπιστήμη ὣς τὴ λογοτεχνία, ἀπὸ τὴ μουσικὴ ὣς τὶς εἰκαστικὲς τέχνες, ἀπὸ τὴν πολιτικὴ σκέψη ὣς τὴ φιλοσοφία, ἔχουν τὶς ρίζες τους στὴν ἑλληνικὴ ἀρχαιότητα, τότε ποὺ ὁ πολιτισμὸς ἦταν οὐσιαστικὰ ἑνοποιημένος: οἱ διάφοροι τομεῖς ἀλληλοσυνδέονταν μὲ χίλιους δεσμοὺς… Νὰ γιατὶ οἱ κλασικὲς σπουδὲς ἀποτέλεσαν τὸν ἀκρογωνιαῖο λίθο τῆς ἀνώτερης ἐκπαίδευσης γιὰ τόσο μεγάλο χρονικὸ διάστημα προσφέροντας μία κοινὴ βάση, ἡ ἔλλειψη τῆς ὁποίας εἶναι σήμερα αἰσθητή» (σελ. 237).

Details

Συνομιλίες Πούτιν – Ζελένσκι

Συνομιλίες Πούτιν – Ζελένσκι

Πραγματοποιήθηκε χτες Δευτέρα στο Παρίσι η πρώτη συνάντηση κορυφής των Προέδρων Ρωσίας και Ουκρανίας Βλαντίμιρ Πούτιν και Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Ο Ζελένσκι, πρώην ηθοποιός, άσχετος με το πολιτικό σύστημα μέχρι πριν λίγους μήνες, εκλέχτηκε Πρόεδρος με ευρεία πλειοψηφία τον περασμένο Μάιο, με κεντρικό προεκλογικό σύνθημα τον τερματισμό το εμφυλίου πολέμου με τους φιλορώσους αυτονομιστές των ανατολικών περιοχών του Ντονμπάς. 

Ο πόλεμος, που ξεκίνησε το 2014, με την ανατροπή του εκλεγμένου Προέδρου Γιανούκοβιτς, έχει στοιχίσει 13.000 νεκρούς. Η εκλογική συντριβή του καθεστώτος που αναδείχθηκε μετά τις διαδηλώσεις της πλατείας Μαϊντάν του Κιέβου και την ανατροπή του Γιανούκοβιτς δημιουργεί ελπίδες συμφιλίωσης. Όμως, οι διαφωνίες παραμένουν σε πολλά σημεία.

Καταρχήν συμφωνήθηκε γενική κατάπαυση του πυρός και η απελευθέρωση και ανταλλαγή όλων ανεξαιρέτως των αιχμαλώτων από την εμφύλια σύρραξη. Συμφωνήθηκε επίσης η απαγκίστρωση των στρατιωτικών δυνάμεων σε τρία επιπλέον σημεία του μετώπου μέχρι το τέλος Μαρτίου 2020, χωρίς αυτά να διευκρινίζονται.

Μέσα σε τέσσερις μήνες, νέες συμφωνίες θα γίνουν, προκειμένου να αποτιμηθεί η πρόοδος της εκεχειρίας.

 “Σημαντικό βήμα” στην κατεύθυνση της αποκλιμάκωσης της σύρραξης χαρακτήρισε τις συνομιλίες ο Πούτιν σε συνέντευξη τύπου. Ο Ζελένσκι δήλωσε ότι βρέθηκε βάση για συμφωνία σε σχέση με τις ρωσικές εξαγωγές φυσικού αερίου μέσω της Ουκρανίας, που είχαν μπλοκαριστεί λόγω ασυμφωνίας για το κόστος.

Εξακολουθούν να διαφωνούν σε σχέση με το ουκρανικό αίτημα της αποχώρησης των φιλορωσικών στρατευμάτων και της διεξαγωγής εκλογών με την ουκρανική νομοθεσία στις εξεγερμένες περιοχές.

Ο Πούτιν ζήτησε να προβλεφθεί από το ουκρανικό Σύνταγμα καθεστώς αυτόνομης περιοχής στο Ντονμπάς και να δοθεί αμνηστία σε όσους κατηγορούνται για συμμετοχή στην απόσχιση ουκρανικών εδαφών.

Ο Ζελένσκι δήλωσε ότι η Ουκρανία δεν θα παραχωρήσει εθνικό έδαφος με αντάλλαγμα την ειρήνη. Όμως, προκειμένου να τηρήσει την προεκλογική του υπόσχεση για συνομιλίες με τη Μόσχα και το τέλος του εμφυλίου, πρέπει να αποδεχθεί μέρος των προϋποθέσεων που θέτουν προς τούτο οι Ρώσοι.

Η συνάντηση έγινε με τη διαμεσολάβηση και πρωτοβουλία Γαλλίας και Γερμανίας, που φαίνεται ότι αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα της εξομάλυνσης των σχέσεων Ουκρανίας- Ρωσίας, ΄με κίνητρο την απρόσκοπτη εισαγωγή του ρωσικού φυσικού αερίου.

Παράλληλα, το προηγούμενο Σκοπίων και Αλβανίας δείχνει ότι, τουλάχιστον η Γαλλία, δεν επιθυμεί διεύρυνση της Ε.Ε. προς ανατολάς, όπως προσδοκούν οι φιλοδυτικοί Ουκρανοί εθνικιστές που κυβερνούσαν πριν αναλάβει ο Ζελένσκι. Εξάλλου, μια απομονωμένη από τη Ρωσία Ουκρανία, θα στηριζόταν οικονομικά αποκλειστικά στη Δύση, πράγμα που απεύχονται οι Μέρκελ και Μακρόν.

Ούτε ο Αμερικανός Πρόεδρος Τραμπ έχει αντίρρηση με την ειρήνευση Ουκρανίας-Ρωσίας. Όχι όμως και το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα και οι προγενέστεροι δημιουργοί της αμερικανικής επεμβατικής πολιτικής, που κατά το πρότυπο της “αραβικής άνοιξης” κινήθηκαν επιθετικά στην Ουκρανία και υποδαύλισαν την ανατροπή του Γιανούκοβιτς το 2014.

Δεν είναι τυχαίο που από την Ουκρανία ξεκινά η απόπειρα ανατροπής του Τραμπ. Και η εναντίον του κατάθεση μιας πρώην πρέσβεως των ΗΠΑ στην Ουκρανία κατά την επίμαχη περίοδο. Ενώ ο τηλεοπτικός σταθμός CNN προβάλλει τις “ανησυχίες”  των Ουκρανών εθνικιστών μήπως πέσει σε υποχωρήσεις ο Ζελένσκι. Με λίγη προσοχή, στις σχετικές κινητοποιήσεις, μπορεί κανείς να διακρίνει και την μαυροκόκκινη σημαία των φιλοναζιστικών συμμοριών Μπαντέρα του 1941-44, οι οποίες αποτελούν πηγή έμπνευσης των σημερινών Ουκρανών ακροδεξιών.

 

Η Χ.Δ. για τη μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου

Η Χ.Δ. για τη μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου

Το Γραφείου Τύπου της Χ.Δ. εξέδωσε στις 6/12/2019 την ακόλουθη ανακοίνωση:

 

Στις 6/12/2019, συμπληρώνονται 11 χρόνια από τον άδικο θάνατο ενός 15χρονου παιδιού, του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, που, με την ευτολμία και την παρρησία που το χαρακτήριζε, έπεσε θύμα ανθρωποκτονίας από πρόθεση από ένα Ειδικό Φρουρό, τον Επαμεινώνδα Κορκονέα, μάλιστα, σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου, από «άμεσο δόλο» και λόγω «επίδειξης ισχύος».

 

Αναμφίβολα, η εξέγερση που ακολούθησε -και που επαίνεσαν
προσωπικότητες ανά τον πλανήτη, όπως ο περιβόητος Σαμπκομαντάντε
Μάρκος- χαρακτηρίστηκε από πράξεις τυφλής βίας και αναίτιες καταστροφές, τις οποίες καταδικάζουμε.

 

Ταυτόχρονα όμως, ένα από τα κυρίαρχα συνθήματα που ανέδειξε ήταν το απολύτως αληθινό: «Εσείς μιλάτε για κέρδη και ζημιές, εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές». Για εμάς τους Χριστιανούς, ο ίδιος ο Χριστός έχει διακηρύξει την ασύλληπτη υπεραξία της ανθρώπινης ύπαρξης, η οποία είναι πολυτιμότερη από όλο το περιεχόμενο του πλανήτη μας. Για τη σωτηρία του ανθρώπου, και ως ψυχή και ως σώμα, μεριμνά ο ίδιος ο Θεός-μάλιστα και για τη διατήρηση της βιολογικής του ύπαρξης, όπως μας διαβεβαιώνει ο Μ. Φώτιος. Ο άγιος Νικόλαος μάλιστα, που σήμερα μνημονεύουμε, ήταν γνωστός για τις ακυρώσεις θανατικών καταδικών, μάλιστα άδικων.

Details

Πράξη πολιτικής δειλίας

Πράξη πολιτικής δειλίας

Στην απέλαση του πρέσβη της Λιβύης προσανατολίζεται η Κυβέρνηση, ως “αντίποινα” για την παράνομη συμφωνία οριοθέτησης της Α.Ο.Ζ. μεταξύ της χώρας αυτής και της Τουρκίας. Μια “συμφωνία” η οποία παραβιάζει κατάφωρα το διεθνές δίκαιο, αφού δεν αναγνωρίζει την υφαλοκρηπίδα των ελληνικών νησιών.  

Το γεγονός ότι δεν αποφασίστηκαν αντίποινα σε ισότιμη βάση με το έτερο συμβαλλόμενο μέρος, την Τουρκία, μόνο σαν πράξη πολιτικής δειλίας μπορεί να εκληφθεί. Επίδειξη ισχύος στον αδύναμο και αμήχανη ανοχή στις αυθαιρεσίες του ισχυρού.

Όφειλε η Κυβέρνηση να είχε επιφυλάξει την ίδια αντιμετώπιση και στους δύο παραβάτες του διεθνούς δικαίου, Τουρκία και Λιβύη, οι οποίοι από κοινού πλήττουν τα δικαιώματα της Ελλάδας. Με την Τουρκία να είναι ο βασικός υποκινητής.

Από χρόνια κάναμε λόγο για άμεση οριοθέτηση της ελληνικής Α.Ο.Ζ.. Βαρύτατες είναι οι ευθύνες των Κυβερνήσεων που δεν το προχώρησαν, από την εποχή του Γεωργίου Παπανδρέου Β’.

Εξάλλου, πληρώνουμε και τις συνέπειες των επεμβάσεων της Δύσης, που αποσταθεροποίησαν τη Λιβύη. Έστω και τώρα, πρέπει να αρθεί η αναγνώριση του λιβυκού καθεστώτος του συνυπέγραψε με την Τουρκία.

Ο Αλβανίας Αναστάσιος για το Ουκρανικό: Να υπερβούμε την εκκλησιαστική πόλωση

Ο Αλβανίας Αναστάσιος για το Ουκρανικό: Να υπερβούμε την εκκλησιαστική πόλωση

Να βρεθεί “λύση κοινώς αποδεκτή για όλη την Ορθόδοξη Εκκλησία” για του ουκρανικό, ζητεί  ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, σε έκκλησή του με τίτλο “Ἐν ἀναμονῆ τῶν Χριστουγέννων 2019-Δέηση για την υπέρβαση της εκκλησιαστικής πολώσεως” . Χωρίς να αμφισβητεί το δικαίωμα τοῦ Οικουμενικού Πατριαρχείου για τη χορήγηση Αυτοκεφαλίας, επισημαίνει για τη συγκεκριμένη περίπτωση ότι “η παραχώρηση του Αυτοκεφάλου στην Εκκλησία της Ουκρανίας δεν έφερε την ποθητή ενότητα των Ορθοδόξων ούτε την ειρήνη, όπως είχε συμβεί με όλες τις προηγούμενες παραχωρήσεις Αυτοκεφαλίας” και ότι το ζήτημα διχάζει επικίνδυνα τις κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες, “με αποτέλεσμα μια εθνοφυλετική διάσπαση (σε Ελληνες, Σλάβους και όσους επιθυμούν αρμονικές σχέσεις με όλους), η οποία ακυρώνει τον πολυεθνικό και πολυπολιτισμικό χαρακτήρα της Ορθοδοξίας και την οικουμενικότητά της”. Αποδοκιμάζει και την εκ μέρους του Πατριαρχείου Μόσχας χρήση της Θείας Ευχαριστίας ως μοχλού πιέσεως.  Ζητεί την συναινετική λύση του θέματος, τονίζοντας “το χρέος της ενότητος της Ορθοδοξίας”.

Εδώ  η απάντηση της Εκκλησίας της Αλβανίας σε επιστολή του Οικουμενικού Πατριάρχη επί του θέματος, όπου αναλυτικά αναπτύσσεται η θεολογική διάσταση.

Ἐν ἀναμονῆ τῶν Χρστουγέννων 2019 – Δέηση για την υπέρβαση της εκκλησιαστικής πολώσεως

1. Πολλά γράφονται και λέγονται, μήνες τώρα, σχετικά με το Ουκρανικό εκκλησιαστικό ζήτημα. Το πιο κρίσιμο και αναγκαίο, όμως, είναι να τονισθεί το χρέος της ενότητος της Ορθοδοξίας. Ο Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος εκφράζοντας την πατερική πνευματική εμπειρία και εκκλησιαστική παράδοση διακήρυξε: «Τό τῆς Ἐκκλησίας ὄνομα οὐ χωρισμοῦ, ἀλλά ἑνώσεως καί συμφωνίας ὄνομα. Ἐκκλησία γέγονε οὐχ ἵνα διῃρημένοι ὦμεν, ἀλλά συνημμένοι». Και αλλού: «Οὐδέν οὕτω παροξύνει τόν Θεόν ὡς το Ἐκκλησίαν διαιρεθῆναι». Οποιαδήποτε, λοιπόν, ενέργεια οφείλει να λαμβάνει σοβαρά υπόψη τη βασική αυτή αλήθεια: Η ενότητα της Εκκλησίας είναι πριν και πάνω από όλα.

2. Τα εκκλησιαστικά γεγονότα του έτους που πέρασε, δημιούργησαν μία νέα πραγματικότητα, με την προφανή ανάμειξη και γεωπολιτικών ενδιαφερόντων και σκοπιμοτήτων. Η νέα αυτή κατάσταση δεν είναι δυνατόν εμμέσως ή αμέσως να αγνοείται. Η παραχώρηση του Αυτοκεφάλου στην Εκκλησία της Ουκρανίας δεν έφερε την ποθητή ενότητα των Ορθοδόξων ούτε την ειρήνη, όπως είχε συμβεί με όλες τις προηγούμενες παραχωρήσεις Αυτοκεφαλίας. Το κεντρικό πρόσωπο του Ουκρανικού προβλήματος, ο αυτοαποκαλούμενος «Πατριάρχης» κ. Φιλάρετος, τελικά αρνήθηκε τον Τόμο, κατηγορώντας το περιεχόμενο και τον σκοπό του. Οι διχασμοί έχουν επεκταθεί και σε άλλες περιοχές και γενικότερα στον Ορθόδοξο κόσμο. Παράλληλα, το κατεξοχήν μυστήριον της ενότητος και της συγγνώμης –η Θεία Ευχαριστία– χρησιμοποιήθηκε από το Πατριαρχείο Μόσχας κατά την αντιπαράθεση ως μοχλός πιέσεως. Δεκάδες εκατομμύρια Ορθοδόξων έχουν διακόψει την ευχαριστιακή κοινωνία με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και την Εκκλησία της Ελλάδος. Εξάλλου το ζήτημα της εγκυρότητος των χειροτονιών που ετέλεσε ο αυτοαποκαλούμενος «Πατριάρχης» κ. Φιλάρετος, ενώ ήταν αφορισμένος και αναθεματισμένος, εξακολουθεί να διχάζει. Τα επώδυνα αποτελέσματα της γενομένης εγχειρήσεως είναι πασίγνωστα όχι μόνο στους Ορθοδόξους κύκλους, αλλά γενικότερα σε όλο τον χριστιανικό κόσμο.

3. Προς το παρόν, στις περισσότερες Ορθόδοξες Εκκλησίες επικρατεί μία ανησυχητική σιωπή. Oι διαφαινόμενες εκατέρωθεν πολιτικές πιέσεις τραυματίζουν το πνευματικό κύρος της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ενώ η κινητοποίηση ανεύθυνων προσώπων, για να λοιδορούν εκείνους που διατυπώνουν διαφορετικές εκτιμήσεις, κολακεύοντας συγχρόνως όσους υποστηρίζουν, ευτελίζει τον διορθόδοξο διάλογο σε μία κρίσιμη για την Ορθοδοξία εποχή. Ορισμένοι εκκλησιαστικοί κύκλοι εκφράζουν την προσδοκία ότι σιγά σιγά όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες θα αναγνωρίσουν τον παραλαβόντα τον Τόμο. Ομως, κι αν ακόμη ορισμένες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες τoν αναγνωρίσουν, αρκετές άλλες, όπως δηλώνουν στις μέχρι τούδε δημόσιες τοποθετήσεις τους, θα παραμείνουν στην άρνηση. Με αποτέλεσμα μια εθνοφυλετική διάσπαση (σε Ελληνες, Σλάβους και όσους επιθυμούν αρμονικές σχέσεις με όλους), η οποία ακυρώνει τον πολυεθνικό και πολυπολιτισμικό χαρακτήρα της Ορθοδοξίας και την οικουμενικότητά της. Τα εκκλησιαστικά σχίσματα δεν τα διορθώνει αυτομάτως ο χρόνος ούτε τα επουλώνει˙ αντιθέτως τα παγιώνει και τα βαθαίνει.

4. Επείγει πλέον να αναζητηθούν δρόμοι υπερβάσεως της εκκλησιαστικής πολώσεως. Για την αντιμετώπιση των ποικίλων συγκρούσεων στον κόσμο το πρώτο στάδιο ενεργειών είναι η αποκλιμάκωση. Είναι ευρύτατα αποδεκτό και συχνά επαναλαμβάνεται διεθνώς ότι μόνον με σοβαρό διάλογο είναι δυνατόν να αντιμετωπιστούν οι εντάσεις. Ας επιδιωχθεί το συντομότερο εκ νέου επικοινωνία και ανταλλαγή δημιουργικών προτάσεων μεταξύ των βασικών παραγόντων της κρίσεως. Υπάρχουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία πρόσωπα που μπορούν να συμβάλουν στην άμεση έναρξη διαβουλεύσεων.

5. Καιρός να τεθούν ως βάσεις των νέων προσπαθειών αλήθειες της Ορθοδόξου Παραδόσεως, οι οποίες στηρίζονται στην Αγία Γραφή. Π.χ.:«Τί δέ με καλεῖτε, Κύριε Κύριε, καὶ οὐ ποιεῖτε ἃ λέγω;» (Λουκ. 6:46, πρβλ. Ματθ.7:21)˙ «Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς…» (Ματθ. 5:44)˙«ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν…»(Ματθ. 6:12)˙«…σπουδάζοντες τηρεῖν τὴν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης» (Εφεσ. 4:3, βλέπε και Γαλ. 5:15). Ακολουθώντας πιστά τις εντολές του Κυρίου θα διακρίνουμε νέους δρόμους για την υπέρβαση της κρίσεως.

6. Υπάρχουν λύσεις. Θα μας φωτίσει ο Θεός να τις προσδιορίσουμε. Οι λύσεις βεβαίως δεν θα επιτευχθούν με την ανταλλαγή προσβλητικών και απειλητικών κειμένων ή με  εξωεκκλησιαστικές παρεμβάσεις˙ ούτε είναι δυνατόν να επιβληθούν μονομερώς ή αυτομάτως με το πέρασμα του χρόνου. Κάθε καθυστέρηση επιδεινώνει την ήδη οδυνηρή κατάσταση. Και αν «στο τέλος», «στο μέλλον», βρεθεί κάποια λύση, θα έχουν πλέον συσσωρευθεί στην ιστορία της Ορθοδοξίας πολλές δυσάρεστες σελίδες. Η βασική αρχή της Συνοδικότητος, στην οποία έχει στηριχθεί διαχρονικά η πορεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, είναι η μόνη τελικά που μπορεί να ανοίξει διέξοδο στην υφισταμένη κρίση. Συνηγμένοι ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, με αλληλοσεβασμό και αποκλειστικό σκοπό την ανεύρεση μιας  ειρηνικής ρυθμίσεως, έχουμε τη δυνατότητα να καταλήξουμε σε μια λύση κοινώς αποδεκτή για όλη την Ορθόδοξη Εκκλησία. Οσο αναβάλλεται η αξιοποίηση της Συνοδικότητος σε Πανορθόδοξο επίπεδο, οι πολυμερείς διασπάσεις στην Ορθόδοξη Οικουμένη θα γίνονται πολλαπλά επικίνδυνες. Η σημερινή τεχνολογία επιτείνει τον θόρυβο, τη σύγχυση και την αναταραχή μεταξύ των Ορθοδόξων˙ και τελικά μειώνεται η αξιοπιστία της Ορθοδοξίας στον σύγχρονο κόσμο.

7. Καθώς πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, η μεγάλη εορτή της ελεύσεως στην ανθρωπότητα του Υιού και Λόγου του Θεού, της εκπληκτικής πρωτοβουλίας του Πατρός για τη συμφιλίωση με το ανθρώπινο γένος, εντείνουμε ταπεινά τη δέησή μας όπως επιταχυνθούν τα βήματα προς συμφιλίωση, προς καταλλαγή. Ωστε να δικαιούμεθα να συμψάλουμε όλοι οι Ορθόδοξοι το «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ και ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. 2:14). «Τὰ δὲ πάντα ἐκ τοῦ Θεοῦ τοῦ καταλλάξαντος ἡμᾶς ἑαυτῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ δόντος ἡμῖν τὴν διακονίαν τῆς καταλλαγῆς». (Oλα δε προέρχονται από τον Θεό, ο οποίος μας συμφιλίωσε με τον εαυτό του διά του Ιησού Χριστού και μας ανέθεσε το έργο της συμφιλιώσεως) (Β΄Κορ. 5:18).

Η πρωτοβουλία για τη θεραπευτική αγωγή της νέας πραγματικότητος ανήκει αναμφιβόλως στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Αλλά και όλες οι Αυτοκέφαλες Εκκλησίες, όλοι ανεξαιρέτως οι Ορθόδοξοι, έχουμε ευθύνη να συμβάλουμε στη συμφιλίωση.

Με την καταλλαγή θα ειρηνεύσουν εκατομμύρια πιστών ανθρώπων. Συγχρόνως η Ορθοδοξία θα επιβεβαιώσει την πνευματική της ικανότητα να επουλώνει τις πληγές, με οδηγό τον Λόγο του Θεού και την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Επιβεβαιώνοντας την αλήθεια ότι είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, η οποία έχει Κεφαλήν τον Χριστόν, τον σαρκωθέντα Υιόν του Θεού, «δι’ ὅν τά πάντα και δι’ οὗ τά πάντα» (Ἑβρ. 2:10), «…τοῦ δόντος ἡμῖν τὴν διακονίαν τῆς καταλλαγῆς» (Β΄Κορ. 5:18).

Τίρανα, 20 Νοεμβρίου 2019