xristianiki-admin

Total Post: 3032

Ξέχασαν τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε΄

Ξέχασαν τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε΄

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Ξεχασμένος και εγκαταλελειμμένος ο Εθνοϊερομάρτυρας Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄ στις 10 Απριλίου, την ημέρα της μνήμης του. Η φτιαγμένη από τον γλύπτη Γ. Φυτάλη με πεντελίσιο μάρμαρο ανάγλυφη λάρνακα με το άφθαρτο, κατά τις υπάρχουσες μαρτυρίες, λείψανό του βρίσκεται στον Μητροπολιτικό ναό των Αθηνών και αποτελεί πολύτιμη ευλογία για όλο τον Ελληνισμό. Όπως έγραψε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ο απαγχονισθείς από τους Οθωμανούς την ημέρα του Πάσχα του 1821 Πατριάρχης «ήταν και παραμένει στις ψυχές των απλών Ελλήνων το σύμβολο των θυσιών του Έθνους για την ελευθερία του». (Χριστοδούλου, Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος « Γρηγόριος Ε΄, ο Πατριάρχης της οδύνης», Εκδ. Αποστολικής Διακονίας, Αθήνα, 2004, σελ. 640).
Φέτος, στις 10 Απριλίου, λοιπόν για την Αρχιεπισκοπή Αθηνών και τον Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών η μνήμη του Αγίου Πατριάρχου ήταν ως μια συνηθισμένη ημέρα. Ένας μόνο ιερεύς του Μητροπολιτικού Ναού λειτούργησε στην Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία! Ο Αρχιεπίσκοπος δεν προέστη. Ήταν στην Αρχιεπισκοπή και δέχθηκε την επίσκεψη του Υπουργού Ευρωπαϊκών και Διεθνών Υποθέσεων του κρατιδίου Βόρειας Ρηνανίας – Βεστφαλίας… Δεν προέστη κάποιος από τους υπέρ τους δέκα βοηθούς Μητροπολίτες και Επισκόπους, που έχει η Αρχιεπισκοπή, δεν λειτούργησε ο προϊστάμενος του Μητροπολιτικού Ναού, ούτε καν ο έτερος συνεφημέριος του. Ούτε ψάλτες ήσαν εκ των χορών του Ναού. Μόνο ο εκ τη Μητροπόλεως Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως ιερεύς και κάποιοι γόνοι της Δημητσάνας, από όπου καταγόταν ο Άγιος Πατριάρχης τίμησαν τη μνήμη του…
Δικαιολογία δεν υπάρχει καμία για το ότι η μνήμη του Πατριάρχου είναι μέσα στη Σαρακοστή. Η τιμή προς ένα Άγιο δεν έχει σχέση μόνο με πανηγύρεις, λιτανείες, γεύματα, έχει κυρίως σχέση με τη λατρεία και την τιμή που του αποδίδει η Εκκλησία. Η μνήμη των Αγίων και η προσφορά τιμής προς αυτούς είναι το κύριο μέλημα της Εκκλησίας. Ο Άγιος συνελήφθη μετά την Θεία Λειτουργία του Πάσχα (10 Απριλίου 1821) και αυθημερόν εκτελέστηκε προ της πύλης του Πατριαρχείου, η οποία έκτοτε παραμένει κλειστή. Στο στήθος του υπήρχε η επιγραφή «προδότης της βασιλείας».
Θα μπορούσε η Εκκλησία να πράξει για τον Άγιο Πατριάρχη Γρηγόριο Ε΄ ό, τι συμβαίνει με την έξοδο του Μεσολογγίου. Ανεξαρτήτως ημερομηνίας η ηρωική έξοδος εορτάζεται κάθε χρόνο την Κυριακή των Βαΐων (στο τέλος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και στην αρχή της Μεγάλης Εβδομάδος…) με κάθε επισημότητα, με πάνδημη συμμετοχή και με την παρουσία Μητροπολιτών, του Ανώτατου Άρχοντος και της πολιτικής ηγεσίας της Ελλάδος. Η αρμόζουσα τιμή στον Γρηγόριο Ε΄ θα έπρεπε να αποδίδεται στις 10 Απριλίου, ή επειδή ο φόνος διεπράχθη ανήμερα το Πάσχα, θα μπορούσε η μνήμη του «κρεμασμένου ωσάν νάτανε φονιάς» Πατριάρχη να ορισθεί να εορτάζεται κάποια ημέρα της Διακαινησίμου εβδομάδας έως και την Κυριακή του Θωμά. Υπενθυμίζεται ότι η 10η Απριλίου είναι με το παλαιό ημερολόγιο, που με το νέο είναι 23 Απριλίου. Όμως το ότι ο απαγχονισμός του συμπίπτει με την περίοδο της Σαρακοστής επ’ ουδενί δικαιολογεί την επιδειχθείσα αδιαφορία.
Σημειώνεται ότι φέτος ζητήθηκε η αναβολή της εορτής του Αγίου Πατριάρχου Γρηγορίου για την Κυριακή του Θωμά, αλλά προεβλήθησαν άτοπα κωλύματα… Σημειώνεται επίσης ότι στον Μητροπολιτικό Ναό είναι θησαυρισμένα και τα λείψανα της Αγίας μάρτυρος μοναχής Φιλοθέης, η μνήμη της οποίας, τον περασμένο Φεβρουάριο, τιμήθηκε με μεγαλοπρέπεια και συμμετοχή του Αρχιεπισκόπου. Μετά τη λειτουργία ακολούθησε και λιτάνευση του Σκηνώματός Της. Η Αγία μοναχή τιμάται και δικαίως. Ο Άγιος Πατριάρχης δεν αξίζει οποιασδήποτε τιμής;
Για σύγκριση συμπεριφορών αναφέρεται το πώς δέχθηκαν οι Πειραιώτες και οι Αθηναίοι τα λείψανα του Αγίου Πατριάρχου το 1871 από τη Ρωσία και πώς η Ιερά Σύνοδος το 1921 αποφάσισε την αναγνώριση «του στην αγχόνη μαρτυρήσαντος Πατριάρχου Γρηγορίου Ε΄ ως αγίου Ιερομάρτυρος». Η μετακομιδή των λειψάνων του Πατριάρχου έγινε την Κυριακή 25 Απριλίου 1871, πενήντα χρόνια μετά την Επανάσταση και τον απαγχονισμό του. Η υποδοχή ήταν πάνδημη. Ο Δήμος Πειραιώς έστησε μεγαλοπρεπή Πύλη για να διέλθει το σεπτό Σκήνωμα, ενώ όλοι οι δρόμοι, σπίτια εξώστες, πεζοδρόμια, ήσαν γεμάτα από πλήθη κόσμου. Στον Σιδηροδρομικό Σταθμό των Αθηνών ανέμεναν τα Λείψανα του Αγίου Πατριάρχου οι Βασιλείς, τα μέλη της Ιεράς Συνόδου, το Υπουργικό Συμβούλιο, Ανώτατοι Αξιωματικοί. Μετά την υποδοχή η λάρνακα με τα Λείψανα του Πατριάρχου τοποθετήθηκαν επί οκρίβαντος πυροβόλου που έσερναν άλογα. Υπό κανονιοβολισμούς ξεκίνησε η πομπή στην οποία μπροστά βάδισαν ο βασιλιάς, με στολή στρατηγού και οι αρχές της χώρας. Οδοιπορώντας επί δίωρο έφθασαν στον Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών. Το επόμενο έτος, 1872, στις 25 Μαρτίου, έγιναν τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντος του Αγίου Πατριάρχου, μπροστά στο κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παρόντες οι βασιλείς και χιλιάδες Ελλήνων. Κατά τα εγκαίνια ο ποιητής μας Αριστοτέλης Βαλαωρίτης απήγγειλε ο ίδιος το γνωστό ποίημά του: «Πώς μας θωρείς ακίνητος; Πού τρέχει ο λογισμός σου, τα φτερωτά σου όνειρα;…»
Στις 8 Απριλίου 1921 και με την ευκαιρία των 100 ετών από την έκρηξη της Ελληνικής Επαναστάσεως και του απαγχονισμού του Πατριάρχη η Ιερά Σύνοδος συνέταξε μετά των άλλων Αγίων τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε΄ και ο τότε Μητροπολίτης Αθηνών Θεόκλητος σε ευχή που ανέγνωσε στη συνέχεια είπε μεταξύ άλλων: «Κύριε ο Θεός ημών ο παντοδύναμος ο εν τη αφάτω σου προς ημάς συγκαταβάσει ευδοκήσας όπως αναστηθή προ εκατονταετηρίδος το Γένος ημών και αναστηλωθή δι’ αυτού η χριστιανική πίστις προς σωτηρίαν του κόσμου εν τη Ανατολή, επίβλεψον εφ’ ημάς καθιερούντας την θρησκευτικήν εορτήν της επετείου του αγίου Γρηγορίου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, μαρτυρήσαντος υπέρ πίστεως και πατρίδος και πρόσδεξαι την πράξιν ημών ταύτην ως λατρείαν και αίνον του παναγίου σου ονόματος».
Από καιρό αντιεκκλησιαστικοί κύκλοι έχουν αμφισβητήσει την αγάπη προς το ποίμνιό του, και την δια του μαρτυρίου θυσία του Αγίου Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε΄. Σε αυτούς λοιπόν τους δύσκολους καιρούς που διερχόμαστε η εκ μέρους της διοικούσης Εκκλησίας και μερίδας του υπόλοιπου κλήρου αδιαφορία στη μνήμη του, έστω και αν γίνεται από αβελτηρία, είναι τουλάχιστον λανθασμένη και άδικη για τον απαγχονισθέντα Άγιο Πατριάρχη.-
(Σημ. Όλα τα στοιχεία που αναφέρθηκαν βρίσκονται στο προαναφερθέν βιβλίο του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου).

Ανιστόρητη προσβολή Δένδια στους Μεσολογγίτες αγωνιστές

Ανιστόρητη προσβολή Δένδια στους Μεσολογγίτες αγωνιστές

“Περιδεείς” και “αμόρφωτους” χαρακτήρισε τους Μεσολογγίτες αγωνιστές που πραγματοποίησαν την έξοδο του Μεσολογγίου ο Υπουργός Άμυνας κ. Νίκος Δένδιας, σε αποστροφή του πανηγυρικού που εκφώνησε κατά τον εορτασμό της επετείου της Εξόδου του Μεσολογγίου.  Χαρακτηριστική είναι η επισήμανση του ιστότοπου iaitoloakarnania.gr, ότι “Οι χαρακτηρισμοί «αμόρφωτοι» και «περιδεείς» για τους μαχόμενους ήρωες στο Μεσολόγγι, θεωρούνται τουλάχιστον προκλητικοί και προσβλητικοί….χρησιμοποιήθηκαν εις διπλούν στον λόγο του. Από πλευράς κοινού και τοπικών αρχόντων, δεν υπήρξε καμία αντίδραση, παρά μόνο κάποια χλιαρά χειροκροτήματα στο τέλος της ομιλίας του” Details

Μεσοπέλαγος η Ανάσταση

Μεσοπέλαγος η Ανάσταση

του Γιάννη Καρανικόλα

Το Πάσχα για εμάς τους χριστιανούς είναι το κορυφαίο γεγονός, ή ορθότερα ο κορυφαίος κύκλος γεγονότων για όλη την χρονιά. Η Ανάσταση του Χριστού είναι αυτή που νοηματοδοτεί την πίστη μας σε Αυτόν, ειδάλλως όλα τα υπόλοιπα, όλα τα «γύρω-γύρω» είναι μάταια (Α΄ Κορ. 15-20). Το γένος μας αγκάλιασε το ευαγγελικό μήνυμα και μαζί του το «καινόν Πάσχα» από τους πρώτους αιώνες μετά τον Χριστό. Σήμερα, εξακολουθεί να είναι η κορυφαία εορτή για όλους τους Έλληνες. Βεβαίως σήμερα, και αφού μεσολάβησε ο θάνατος του Θεού, η υπέρβαση της σπάνης των αγαθών και η εδραίωση της
αστυφιλίας, τόσο το Πάσχα όσο και οι περισσότερες εκδηλώσεις της Εκκλησίας περάσαν στην σφαίρα του εθίμου.
Είναι φανερό ότι στις μέρες μας η φολκλορική αντίληψη κυριαρχεί στους περισσότερους Έλληνες, οι οποίοι τείνουν να ταυτίσουν τα λαϊκά έθιμα περί Πάσχα με το ίδιο το γεγονός του Πάσχα. Νομίζω ξεχνάμε πολλές φορές μέσα στην ελληνορθόδοξη οίησή μας ότι ο κόσμος αγνοεί πλήρως πως κηρύττουμε Χριστό «Ἐσταυρωμένο, Ἀναστάντα καὶ Ἀναληφθέντα».
Όλα τα πιο πάνω γράφονται από το νησί της Κύθνου, τα «Θερμιά». Η ονομασία της αυτή οφείλεται στις θερμές πηγές που υπάρχουν μέχρι και σήμερα στον όρμο των Λουτρών. Τα λουτρά της Κύθνου απολάμβανε ο βασιλιάς Όθωνας και η βασίλισσα Αμαλία (1837-1862). Από εκείνη την εποχή έως τα σήμερα, ο Νεοέλληνας γεννιέται μέσα σε ένα κράτος γεμάτο αντιφάσεις: Θεός-Ορθός Λόγος, Ανατολή-Δύση, Παράδοση-Εκσυγχρονισμός, Αθήνα-Περιφέρεια, Ομορφιά-Τουρισμός και άλλες συμπληγάδες ων ουκ έστιν αριθμός. Ζήτημα αν ποτέ καταφέραμε να τις συνθέσουμε και όχι να συντριβούμε σε αυτές.
Το βέβαιο είναι πως το χωριό της Δρυοπίδας σαν να αποκτά λίγη παραπάνω ζωή αυτές τις ημέρες. Εξάλλου, ένα νησί με 1.568 κατοίκους (Απογραφή 2021) και δύο ώρες απόσταση από το λιμάνι του Λαυρίου, είναι σίγουρα μια πιο υποφερτή κατάσταση σε σχέση φερ’ ειπείν με νησιά της Δωδεκανήσου. Τότε όμως προκύπτει το βασανιστικό -όχι για τις πολιτικές ελίτ- ερώτημα: Γιατί δεν έρχονται περισσότεροι άνθρωποι να μείνουν μόνιμα; Γιατί δεν γυρίζουμε στα χωριά μας,
να ξεφύγουμε επιτέλους από την τρέλα της Αθήνας; Αλλά και γιατί τελικά σε κάθε διακοπές επιστρέφομε στους τόπους καταγωγής μας εν είδει προσκυνήματος;
Ίσως διότι τελικά κάτω από το φολκλόρ και τις επιτελέσεις της παράδοσης, κάτω από τα «άσπρα σπιτάκια» των Κυκλάδων, στην νεκρή πια ελληνική ύπαιθρο, ζει ένα πλούσιο υπόστρωμα. Παρά την επέλαση
της Νεωτερικότητας και με μπροστάρη την ελληνική -ιδιωτική- τηλεόραση, οι άνθρωποι εδώ παραμένουν όντως πιο απλοί. Πιο απλοί  τις σκέψεις, στα έργα και στα λόγια. Σε καμία περίπτωση εδώ δεν θέλω να συμμεριστώ την ρομαντική αντίληψη σύμφωνα με την οποία οι παππούδες μας ζούσανε και συντηρούσανε έναν παράδεισο, ενώ κάποια στιγμή ως δια μαγείας ήρθε το άστυ και τα παιδιά της πόλης για να εξορίσουν το ανθρώπινο γένος «από την ελληνική ύπαιθρο και τις κοινότητες των Ελλήνων». Αυτά τα τελευταία πεθάναν σε μεγάλο βαθμό για αντικειμενικούς λόγους και με κάποια υπαιτιότητα των
ίδιων των εκεί ανθρώπων.
Από την άλλη, η πολύπλοκη σκευή με την οποία γεννιόμαστε εμείς οι σύγχρονοι αστικοί άνθρωποι είναι μια κατάκτηση, και η Εκκλησία θα βρίσκει (;) τον τρόπο να μεταφράζει το Ευαγγέλιο και σε εμάς.
Όμως ευρισκόμενος (και με την ιδιότητα του ψάλτη) για την Μεγάλη Εβδομάδα σε ένα μικρό νησί, πιστεύω ότι αυτό που ονομάζουμε -πολλές φορές υποτιμητικά- «λαϊκή ευσέβεια», διασώζει κάτι από το ήθος του Ευαγγελίου και πιο συγκεκριμένα από το ήθος των Μυροφόρων. Σε μικρότερο σίγουρα βαθμό, αλλά μετά βεβαιότητας οι αμόρφωτες γυναίκες που ευλαβικά έρχονται πρωί και απόγευμα στον ναό, θυμίζουν κάτι από εκείνες τις γυναίκες οι οποίες στάθηκαν οι πλέον θαρραλέες μετά τον εξευτελιστικό θάνατο του Κυρίου. Εκείνες που κινούμενες από άσβεστη αγάπη και όχι από κάποιον πειστικό συλλογισμό πήγαν να κάνουν το πλέον παράλογο: να αλείψουν το σώμα του νεκρού τους δασκάλου, αφού πρώτα μετακινήσουν έναν αμετακίνητο λίθο, φρουρούμενο από δεκάδες Ρωμαίους στρατιώτες.
Και ω του θαύματος, πρώτες αυτές μαρτύρησαν τον Αναστημένο Χριστό και τον λίθο αποκεκυλισμένο. Χριστός Ανέστη!
Τη στήλη υπογράφουν: «Νεολαία της ΧΔ κατά του Νεοφιλελευθερισμού». Ήτοι, με αλφαβητική σειρά: Γιώργος Ιατρού,
Γιάννης Καρανικόλας, Λευτέρης Λιτσάκος, Παύλος Παυλίδης, Γιώργος-Νεκτάριος Παναγιωτίδης, Βασίλης Σπυρόπουλος,
Γιώργος Χαλοφτίδης-Πουλιώνης

Ἰούδας Ἰσκαριώτης: Ἀπὸ τὸν προσχηματικὸ ἀκτιβισμὸ στὴν προδοσία

Ἰούδας Ἰσκαριώτης: Ἀπὸ τὸν προσχηματικὸ ἀκτιβισμὸ στὴν προδοσία

«Ἰούδας ὁ δοῦλος καὶ δόλιος, ὁ μαθητὴς καὶ ἐπίβουλος, ὁ φίλος καὶ διάβολος, ἐκ τῶν ἔργων ἀπεφάνθη, ἠκολούθει γὰρ τῷ
Διδασκάλῳ, καὶ καθ’ ἑαυτὸν ἐμελέτησε τὴν προδοσίαν, ἔλεγεν ἐν ἑαυτῷ. Παραδώσω τοῦτον, καὶ κερδήσω τὰ συναχθέντα χρήματα, ἐπεζήτει δὲ καὶ τὸ μύρον πραθῆναι, καὶ τὸν Ἰησοῦν δόλῳ κρατηθῆναι, ἀπέδωκεν ἀσπασμόν, παρέδωκε τὸν Χριστόν, καὶ ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγήν, οὕτως ἠκολούθει, ὁ μόνος εὔσπλαγχνος καὶ φιλάνθρωπος.»
(Ἀπὸ τοὺς Αἴνους τοῦ Ὄρθρου τῆς Μεγάλης Πέμπτης)
• Ἀκόμα καὶ στὸ στενὸ κύκλο τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ, διακρίνουμε παθογένειες ποὺ ἐκδηλώνονται μέχρι σήμερα.
• Σήμερα θὰ λέγαμε ὅτι ὁ Ἰούδας, ἰσχυριζόμενος ὅτι τὸ πολύτιμο μύρο ποὺ δωρήθηκε στὸν Χριστὸ ἔπρεπε νὰ πωληθεῖ ὑπὲρ τῶν φτωχῶν, «βγῆκε ἀπὸ τ’ ἀριστερά», στὸ ὄνομα μιᾶς ἰδεολογικῆς συνέπειας.
• Μιᾶς «συνέπειας», ποὺ γρήγορα ἀποδείχθηκε προσχηματική, ἀφοῦ ἐπακολούθησε ἡ ἐπὶ χρήμασι προδοσία.
• Ἀμέτρητες εἶναι σήμερα οἱ περιπτώσεις προσώπων ποὺ ξεκινοῦν ὡς συνεπεῖς καὶ ἀσυμβίβαστοι ἰδεολόγοι καὶ στὴ συνέχεια προδίδουν μὲ ἀντάλλαγμα χρῆμα καὶ ἐξουσία, ἀνθρώπους καὶ ἰδεώδη, ὑπὲρ τῶν ὁποίων ἀγωνίστηκαν, ὅπως καὶ τοὺς ἀγῶνες χάρη στοὺς ὁποίους ἀναδείχθηκαν.
• Παράλληλα, ὁ Ἰούδας, στὸ ὄνομα μιᾶς προσποιητῆς συνέπειας, πρὶν ἀκόμα τὴν προδοσία, ἔδειξε ἀσέβεια στὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ, τὸν ὁποῖο τίμησε ἡ γυναίκα μὲ τὸ μύρο. Κήρυξε, κατὰ κάποιο τρόπο, ἕνα εἶδος «Χριστιανισμοῦ» χωρὶς Χριστό.
• Ὡς πρόδρομος τοῦ «Μεγάλου Ἱεροεξεταστῆ» τοῦ Ντοστογιέφσκι, ποὺ ἔσπευσε νὰ φυλακίσει τὸν Χριστὸ μόλις ἐπανῆλθε στὴ γῆ. Ἐξαπολύοντας μάλιστα κατηγορητήριο καὶ ἐμφανιζόμενος ὁ ἴδιος μαζὶ μὲ τὸ κακόδοξο ἱερατεῖο του ὡς αὐθεντικὸς «ἀναμορφωτὴς» τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας.
• Νὰ «διορθώσει» τὸν Χριστὸ ἐπιχείρησε καὶ ὁ Ἰούδας, ἐπιχειρηματολογώντας γιὰ τὴ διαχείριση τοῦ μύρου.
• Ὁ Ἰούδας δὲν ἀντεξε τὶς συνέπειες τῆς πράξης του καὶ ὁδηγήθηκε στὴν αὐτοκτονία καὶ στὴν αὐτοκαταστροφή.

Ἀπὸ τοὺς Φαρισαίους στὴν ὑποκρισία τοῦ σύγχρονου δικαιωματισμοῦ

Δὲν συνέβη τὸ ἴδιο μὲ τοὺς Γραμματεῖς καὶ τοὺς Φαρισαίους, οἱ ὁποῖοι ἁπλῶς μερίμνησαν νὰ ἐπενδύσουν δημιουργικὰ τὰ τριάκοντα ἀργύρια τῆς προδοσίας ποὺ ἐπέστρεψε ὁ Ἰούδας. Στὸ ὄνομα τῆς προσήλωσης στοὺς τύπους τῆς πίστης τους, οὔτε κἂν μπῆκαν στὸ πραιτόριο, «ἵνα μὴ μιανθῶσι».
• Ἐνῶ ταυτόχρονα δὲν δίστασαν νὰ μεθοδεύσουν κακοδικία καὶ νὰ χειραγωγήσουν τὶς ρωμαϊκὲς ἀρχὲς κατοχῆς, ὅπως καὶ τὸ πλῆθος ποὺ ζητωκραύγασε ὑπὲρ τοῦ Βαραββᾶ, γιὰ τὴ διάπραξη τοῦ στυγεροῦ ἐγκλήματος τῆς σταύρωσης τοῦ Χριστοῦ.
• Ἐνῶ σχεδίασαν καὶ ἄλλη ἐγκληματικὴ πράξη, τὴ δολοφονία τοῦ ἀναστημένου Λαζάρου, μὲ στόχο ἐπίσης ἐγκληματικό, τὴ συγκάλυψη τῆς θεϊκῆς ἰδιότητας τοῦ Χριστοῦ γιὰ νὰ διασφαλίσουν τὴν ἐξουσία τους.
• Διυλίζοντας τὸν κώνωπα καὶ καταπίνοντας τὴν κάμηλο, ὄπως ὁ Χριστὸς τοὺς κατάγγειλε μὲ τὰ «Οὐαί», ποὺ ἀντήχησαν στὶς ἐκκλησίες κατὰ τὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα τοῦ Ὄρθρου τῆς Μεγάλης Τρίτης.
• Θὰ μποροῦσε νὰ τοὺς χαρακτηρίσει κανεὶς φορεῖς μιᾶς ἀρχέγονης μορφῆς δικαιωματισμοῦ, ποὺ ἐπιλεκτικὰ ἐπικεντρώνει τὴν πολιτικὴ ζωὴ σὲ ὁρισμένα θέματα ἀτομικῆς ἠθικῆς καὶ κλείνει τὰ μάτια σὲ τερατώδεις ἀδικίες.
• Θυμίζοντας καὶ κάποιους ὑπουργοὺς τοῦ Τσίπρα, πού, ἀφοῦ ὡς ἐξουσία θεσμοθέτησαν καὶ ἔφεραν πρὸς ψήφιση τερατουργήματα, ἐπιμένουν νὰ ἐξακολουθοῦν νὰ ἐμφανίζονται ὡς συνεπεῖς ἰδεολόγοι.

Χριστιανική 17 Απριλίου 2025 Στήλη Τα του Καίσαρος

«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, οὐράνιε ἰατρέ, ἐλέησον τήν Γάζαν»

«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, οὐράνιε ἰατρέ, ἐλέησον τήν Γάζαν»

ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ΤΟΝ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ

Θλῖψις συνέχει ἡμᾶς τήν ἐφετινήν Κυριακήν τῶν Βαΐων: Ἕν καταφύγιον θεραπείας πλήττεται εἰς τήν γῆν τοῦ οὐρανίου ἰατροῦ ψυχῶν καί σωμάτων.

Ἱεροσόλυμα, 13 Ἀπριλίου 2025
Κατά τήν διάρκειαν τῆς ἁγίας ἡμέρας τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων, καθώς πάντες οἱ πιστοί εἰς ὅλον τόν κόσμον ὑψοῦν βαΐα εἰς ἀνάμνησιν τῆς θριαμβευτικῆς εἰσόδου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς Ἱεροσόλυμα – εἰσόδου, ἡ ὁποία δέν ἐπραγματοποιήθη ἐν βιαίᾳ κατακτήσει, ἀλλ’ ἐν πραότητι, εἰρήνῃ καί θείᾳ καταλλαγῇ, αἰσθανόμεθα βαρυτάτην θλῖψιν εἰς τάς καρδίας ἡμῶν διά τόν πόνον, ὁ ὁποῖος ἐκτυλίσσεται εἰς τήν γῆν, ὅπου ἔστησαν οἱ πόδες τοῦ Κυρίου.
Εἰς τάς πρώτας ἑωθινάς ὥρας τῆς ἡμέρας ταύτης, τό Ἀραβοβαπτιστικόν Νοσοκομεῖον Ἀλ-Ἄχλι εἰς τήν Γάζαν, τόπος θεραπείας καί διά πλεῖστα ἔτη ἀφιερωμένος εἰς τό Χριστιανικόν ἔργον τοῦ ἐλέους, ἐπλήγη ὑπό Ἰσραηλινῆς ἀεροπορικῆς ἐπιθέσεως, ἡ ὁποία κατέστησεν ἐκτός λειτουργίας τήν πτέρυγα τῶν ἐπειγόντων περιστατικῶν καί ἄλλας κρισίμους ἰατρικάς μονάδας. Ἀσθενεῖς, εὑρισκόμενοι εἰς εὐάλωτον κατάστασιν, ἠναγκάσθησαν νά ἐκκενώσουν τάς ὀδούς, συμπεριλαμβανομένων παιδιῶν. Μεταξύ αὐτῶν καί ἔν δωδεκαετές τέκνον, τό ὁποῖον ἐθανατώθη κατά τήν διάρκειαν τῆς χαοτικῆς ἐκκενώσεως. Ὁ θάνατος οὗτος, ὡς καί οἱ λοιποί θάνατοι, εἶναι μία σιωπηλή κραυγή, μία ὑπενθύμισις τῆς ἡλικίας
τῆς ἀθῳότητος, ἡ ὁποία ὑποφέρει, ἐν ᾧ θά ἔπρεπε κυρίως νά δέχηται φροντίδα.
Τό ἐν λόγῳ νοσοκομεῖον, ἤδη ἐπιβεβαρημένον ὑπό πολυμήνου πολιορκίας, ὑπῆρξεν εἷς τελευταῖος φάρος ἰατρικῆς ἐλπίδος εἰς τήν Γάζαν, καθώς δεκάδες ὑγειονομικά ἱδρύματα ἔχουν συστηματικῶς καταστραφῆ. Ἡ ἀπώλεια τοιούτων καταφυγίων ζωῆς καί ἀξιοπρεπείας ἀποτελεῖ τραγῳδίαν ὑπερβαίνουσαν τά ὅρια τῆς πολιτικῆς καί ἐγγίζουσαν τά ὅρια τοῦ
ἱεροῦ.
Παρ’ ὅλην τήν καταστροφήν, τό φῶς τῆς πίστεως παραμένει ἄσβεστον. Εἰς τήν Παλαιάν Πόλιν τῆς Γάζης, εἰς τήν συνοικίαν Ζαϊτοῦν, ὁ ἱστορικός Ναός τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου ἐτέλεσε τάς καθιερωμένας ἀκολουθίας τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων καί δεήσεις κατανυκτικάς, ἀποδεικνυούσας τήν μαρτυρίαν τῆς εἰρήνης τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία διαμένει ζῶσα, ἀκόμη καί
ὅταν ἡ θλῖψις περικυκλώνει τό θυσιαστήριον.
Ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, ὡς φύλαξ τοῦ Παναγίου Τάφου τοῦ Χριστοῦ, πορευομένη καθ’ ἡμέραν ἐν τῇ ὀδῷ τοῦ Πάθους καί τῆς Ἀναστάσεώς Του, δέν δύναται νά ἀποστρέψῃ τά ὄμματα ἐκ τῆς δεινῆς περιστάσεως ταύτης.
Ἀνταποκρινόμεθα ἐν προσευχῇ, μαρτυροῦντες τήν ἀλήθειαν, ὅτι τό ἔλεος ἐστί ἰσχυρότερον τοῦ μίσους καί ὅτι ἡ ἀνθρωπότης ἐν μέσῳ συμφορῶν καί πόνων δέν πτοεῖται καί δέν ἀπελπίζεται. Γέγραπται γάρ: «καί ἐξαλείψει ἀπ’ αὐτῶν ὁ Θεός πᾶν δάκρυον ἀπό τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν, καί ὁ θάνατος οὐκ ἔσται ἔτι, οὔτε πένθος οὔτε κραυγή οὔτε πόνος οὐκ
ἔσται ἔτι», (Ἀποκάλυψις 21:4).
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, οὐράνιε ἰατρέ, ἐλέησον τήν Γάζαν».

ΦΩΤΟ:  Παιδικό τραμπολίνο στο προαύλιο του Αγίου Πορφυρίου στη Γάζα. Πίσω τους τα ερείπια των ισραηλινών βομβαρδισμών. Από το παιδικό παιχνίδι που οργανώνει η εκκλησία του Αγίου προστάτη της πολύπαθης πατρίδας του Γάζας

Χριστιανική 17 Απριλίου 2025

Tα ηλεκτροφόρα καλώδια, σταυρός και θάνατος

Tα ηλεκτροφόρα καλώδια, σταυρός και θάνατος

  • ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤOΝ ΠΡΩΤOΜΑΡΤΥΡΑ ΤΗΣ ΕOΚΑ ΜOΔΕΣΤO ΠΑΝΤΕΛΗ

του Γιάννη Πεγειώτη

Ο Μόδεστος Παντελή ήταν ο πρώτος νεκρός του αγώνα. Σκοτώθηκε ξημερώματα της 1ης Απριλίου 1955, ενώ προσπαθούσε να αποκόψει την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος προς την πόλη της Αμμοχώστου. Άφησε την τελευταία του πνοή στους θεμελιούς της Κυπριακής Επανάστασης καθώς ξημέρωνε η Λαμπρή του Γένους. Τιμώντας τη θυσία του ο Παπαδόπουλος
έγραψε αυτό το ποίημα στο οποίο παρουσιάζει την πορεία του στο θάνατο, ξεκινώντας με το πιο κάτω χαρμόσυνο προανάκρουσμα.
Από νωρίς φτερούγισαν ξυπόλυτα παιδάκια. Μες΄ στου Μαρτιού τον άνεμο, ριζάρι να μαζέψουν/ να βάψουμε ολοκόκκινα τ΄αυγά για τη Λαμπρή του γένους./ Τούτη τη νύχτα θα ξαγρυπνήσουμε όλου του κόσμου τα πουλιά ν΄ακούσουμε το «χαίρε ώ χαίρε ελευθεριά»./ Θα μείνουν τ΄άνθη ολάνοιχτα το αίμα μας να δεχτούνε.
Έτσι καθώς ακούγεται το χαίρε ώ χαίρε Ελευθεριά, ο Μόδεστος ξεκινά για τα ηλεκτροφόρα καλώδια, το σταυρό και το θάνατο του. «Στης Λευτεριάς τα χέρια ένα δαδί θα του φέγγει ενώ στις φλέβες του θα τρέχει το γλυκόποτο κρασί του Εικοσιένα αυτό που του φιλέψαν προτού πάρει τον στερνό δρόμο για την ελευθερία. Όπλο του μονάχα μια αλυσίδα με εικοσιτρείς κρίκους και ένα φτωχό καλάμι, γιατί καθώς λέγει ο Παπαδόπουλος. «Είχαν αρνηθεί οι τρομοκρατημένοι Γολιάθ
και τη σφεντόνα ακόμα στα χέρια του Δαυίδ. Ο Μόδεστος προσεγγίζει το καθήκον του με γυμνά σχεδόν χέρια. Όμως ο ποιητής τον βρίσκει πανέτοιμο για να γίνει πρωτομάρτυρας. Την παρουσία του στο μέγα μεσονύχτιο σαμποτάζ της Κύπρου, θα τη γράψει με το δικό του αίμα: Μετάλαβες απόψε απ’ το κρασί του Μπότσαρη/πήρες αντίδωρο χωριάτικο ψωμί/ κι έτοιμος είσαι να γινείς ο Πρωτομάρτυρας/ στο μέγα μεσονύχτιο σαμποτάζ της Κύπρου σου. Ανάμεσα Λιοπετριού
κι Αυγόρου / θα σταματήσει απόψε μια καρδιά για να σημαίνει αιώνια /θα σκίσει απόψε μια αστραπή τη νύχτα / να πλέξει ένα στεφάνι φως / γύρω από ένα καρβουνιασμένο μέτωπο.
Παράνομο κι αυτό το ποίημα ζωγραφίζει με αδρές πινελιές το ξεκίνημα ενός αγώνα ενώ καταγράφει τα βήματα του Μόδεστου Παντελή. Κεντρικός πυρήνας του, είναι ένας θάνατος. Αυτό όμως δεν εμποδίζει ένα κλίμα αισιοδοξίας να πλανάται πίσω από κάθε στίχο. Η αισιοδοξία δεν είναι ένας υπέρλογος τρόπος αντιμετώπισης του τραγικού θανάτου. Είναι μια ανάγκη, μια επιταγή που θα πρέπει να ακολουθήσει ο ποιητής όσο σκληρή κι αν είναι. Ο θάνατος δεν μπορεί, δεν πρέπει να λυγίσει το λαό, είναι μια πραγματικότητα που θα πρέπει να αποδεχτούμε.
Ο Παπαδόπουλος γράφει το ποίημα, ενώ είναι υπεύθυνος εκδότης του περιοδικού της ΕΟΚΑ «Εγερτήριο Σάλπισμα». Σκοπός αυτού του εντύπου είναι να εμψυχώνει το λαό και κυρίως τους μαθητές του Γυμνασίου. Αυτός ο σκοπός δεν του
δίνει το δικαίωμα να δακρύσει.
Σαν ανατείλει η λευτεριά, ίσως μπορέσει να γονατίσει στους τάφους των τιμημένων νεκρών.
Τώρα όμως η μάνιτα του πολέμου δεν το επιτρέπει. Στην ανάπαυλα γράφει αυτό το ποίημα για να τιμήσει τον νεκρό και να πει μια μεγάλη αλήθεια

Συγκλονιστικά στοιχεία για την Αφρική

Συγκλονιστικά στοιχεία για την Αφρική
N. Αλιπράντης, π. Α. Μπαφαλούκος, π. Ν. Γρηγοριάτης, Κ. Μπλάθρας Γ. Παπαγιαννόπουλος, Γ. Ζερβός στην εκδήλωση της Χριστιανικής

Συγκλονιστικά στοιχεία για την Αφρική, άγνωστα στους πιο πολλούς, παρουσιάστηκαν στην εκδήλωση της «Χριστιανικής» για την παρουσίαση του βιβλίου του Νικήτα Αλιπράντη, αντεπιστέλλοντος μελους της Ακαδημίας Αθηνών, πρώην καθηγητή των Πανεπιστημίων Στρασβούργου και Θράκης, «Η σιωπηλή κραυγή της Αφρικής – Εμπειρίες και
γνώση».
Η εκδήλωση έγινε την Πέμπτη 10 Απριλίου 2025 στις 7 μ.μ. στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ, Ακαδημίας 20.

Εκ μέρους του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος παρέστη ο αρχιμανδρίτης π. Σεραφείμ Ρίβιος.

Το βιβλίο περιλαμβάνει τρεις ενότητες:

-Την προσωπική εμπειρία και τις εντυπώσεις του συγγραφέα από την πολυετή παρουσία του στην Υποσαχάρια Αφρική -Την κοινωνία, τον πολιτισμό, τη θρησκευτικότητα με ιδιαίτερη μνεία κορυφαίων προσωπικοτήτων που πρωταγωνίστησαν
στην ορθόδοξη Ιεραποστολή: των μακαριστών Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου και των πατέρων Κοσμά Γρηγοριάτη
και Χρυσόστομου Παπασαραντόπουλου.

-Τη νεοαποικιοκρατία και τα “κακοποιά κυκλώματα” που λυμαίνονται τον πλούτο της περιοχής και προκαλούν αιματηρούς πολέμους.
Ομιλητές:
π. Αντώνιος Μπαφαλούκος, συνεργάτης του Γραφείου Εξωτερικής Ιεραποστολής της Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
Γιώργος Παπαγιαννόπουλος, συγγραφέας και δημοσιογράφος.
Ιερομόναχος Νήφων Γρηγοριάτης, Εκπρόσωπος της Ιεράς Μονής Γρηγορίου.
Ο συγγραφέας.
Συντόνισε ο Διευθυντής της «Χριστιανικής» Κωνσταντίνος Μπλάθρας.

Το πασχαλινό μήνυμα της Χριστιανικής Δημοκρατίας

Το πασχαλινό μήνυμα της Χριστιανικής Δημοκρατίας

ΧΡΙΣΤOΣ ΑΝΈΣΤΗ! Η ΜOΝΗ ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΠ-ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ

Ειρήνη, Δικαιοσύνη, Ελευθερία

Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!
Η Ανάσταση του Χριστού είναι η γιορτή της νίκης της ζωής πάνω στο θάνατο. Το δημιούργημα του Θεού, ο άνθρωπος, με την πτώση του είχε «πτωχεύσει» κατά την έκφραση του ιερού υμνωδού. Από αγάπη για τον άνθρωπο ο Θεός, ήρθε στον κόσμο ως Θεάνθρωπος, με σκοπό να σώσει τον άνθρωπο από το θάνατο. Να καταλύσει το νόμο της φθοράς και της τυραννίας του διαβόλου πάνω στο ανθρώπινο είδος, με τη διάνοιξη της δυνατότητας Ανάστασης ψυχών και σωμάτων στα έσχατα και τον ερχομό του ζωοποιού Παράκλητου Πνεύματος.
Από αγάπη για τον άνθρωπο, ο Χριστός ως Θεάνθρωπος δέχτηκε να υπομείνει ευτελισμούς, βασανιστήρια, θάνατο ατιμωτικό, για να μπορέσει η ανθρώπινη φύση να νικήσει τον θάνατο. Ο Θεός, αν και παντοδύναμος, αναδείχθηκε ως η «Σταυρωμένη αγάπη», το αντικείμενο όλης της δολιότητας, διαστροφής, εξαπάτησης, προδοσίας, φθόνου, υποκρισίας του ανθρώπινου γένους.
Ο λαός μας παραδοσιακά στο πρόσωπο των αδικουμένων βλέπει τον «αδικημένο Χριστό», κάποιον στον οποίο οφείλει τιμή και όχι χλεύη, εφόσον και κατά το λόγο του νεοφανούς αγ. Παΐσιου, «οι αδικημένοι είναι τα πιο αγαπημένα παιδιά του Θεού». Αυτό άλλωστε κήρυξε ο ίδιος ο Χριστός στο «Ευαγγέλιο της Κρίσεως», ότι όποιος αδιαφορεί για τους απόκληρους, τους αναγκεμένους και τους αδικημένους στη γη, είναι σαν να αδιαφορεί για το Θεό. Στο ευαγγελικό ανάγνωσμα του Όρθρου της Μεγάλης Τρίτης, ο Χριστός συνοψίζει το νόμο σε δύο ισότιμες μεταξύ τους εντολές: Την αγάπη για το Θεό και την αγάπη για τον πλησίον. Και τις δύο αυτές εντολές έκανε πράξη η πρώτη χριστιανική κοινότητα των Ιεροσολύμων, όπου οι Χριστιανοί ζούσαν ενώ τα είχαν όλα κοινά και ο καθένας συνεισέφερε ανάλογα με τις δυνατότητές του, ενώ λάμβανε σύμφωνα με τις ανάγκες του. Με δημοκρατικές διαδικασίες εξέλεξαν τους επτά διακόνους, για να επιβλέπουν ώστε να μην υπάρχουν αδικίες αναμεταξύ τους.
Η κοινωνική πρόνοια δημιουργήθηκε από τους Πατέρες της Εκκλησίας, με πρότυπο τη «Βασιλειάδα» του Μεγάλου Βασιλείου και είναι χριστιανική κληρονομιά στον παγκόσμιο πολιτισμό.

Ο Χριστός, ήρθε για να σώσει την ανθρωπότητα και να νικήσει το θάνατο, όπως και τις λογικές του θανάτου. Κατά την έκφραση του Φώτη Κόντογλου, «ο Χριστός τάφερε όλα ανάποδα», με την απελευθέρωση από κάθε μορφής δουλεία: «Δεν σας λέω πια, δούλους γιατί ο δούλος δεν ξέρει τι κάνει ο Κύριός του. Εσάς σας αποκαλώ φίλους, γιατί σας έκανα γνωστά όλα όσα έχω ακούσει από τον πατέρα μου» (1ο Ευαγγέλιο όρθρου Μεγάλης Παρασκευής, Κατά Ιωάννη). Ο άνθρωπος απελευθερώνεται και γίνεται φίλος με το Θεό, αυτεξούσιος και ελεύθερος από κάθε τυραννία. «Ο πρώτος ούν υμών έστω πάντων διάκονος, ο δε άρχων ως ο αρχόμενος… Τυραννίς δε γνώμη αυθαίρετος», αναφωνεί ο ιερός
υμνωδός στα τροπάρια της Μεγάλης Δευτέρας.
Η εξουσία αλλάζει εντελώς νόημα και μεταμορφώνεται σε διακονία «Αυτοί που νομίζουν ότι ασκούν αρχή στα έθνη…κατακυριεύουν και …κατεξουσιάζουν…Όμως, δεν θα είναι έτσι τα πράγματα για σας. Όποιος θέλει να είναι μεγάλος ανάμεσά σας, να διακονεί τους υπόλοιπους.» (Κατά Μάρκον ευαγγέλιο 5ης
Κυριακής των Νηστειών) και ο μεγαλύτερος από σας, θα είναι υπηρέτης σας” και “Όποιος υψώσει τον εαυτό του, θα ταπεινωθεί· όποιος, όμως, ταπεινώσει τον εαυτό του, θα υψωθεί” (Ματθ. κγ 11-12).
Ανατρέπεται και κάθε μορφής καταδυνάστευση από πνευματικούς και ιδεολογικούς εξουσιαστές : «Εσείς δεν θα αποκληθείτε «Ραββί», γιατί ένας είναι ο δάσκαλός σας, ο Χριστός, κι όλοι εσείς να είστε αδέλφια μεταξύ σας. Και πατέρα να μην αποκαλέσετε κανέναν πάνω στη γη, γιατί ένας είναι ο πατέρας σας στους
ουρανούς. Ούτε καθηγητές να αποκληθείτε, διότι ένας είναι ο καθηγητής σας, ο Χριστός». (Ματθ. κγ 8-10). Ο πνευματικός κόσμος οφείλει να διακονεί τους ανθρώπους για να διαχειρίζονται οι ίδιοι το θείο δώρο της ελευθερίας, αντί να κατασκευάζει οπαδούς-«πνευματικούς κλόνους».
Δυστυχώς σήμερα, η κοινωνία μας ξεστρατίζει όλο και περισσότερο από το δρόμο του Θεού, που είναι η αλήθεια και η ζωή και γίνεται όλο και πιο απροκάλυπτα υλιστική, προσχωρώντας στις λογικές του υλισμού, του ψεύδους και του θανάτου. Η χριστιανική διδασκαλία από νωρίς διαστράφηκε από μερίδα συστημικών εκκλησιαστικών ταγών και θεολόγων που λειτούργησαν και εξακολουθούν να λειτουργούν ως ιδεολογικοί απολογητές της κοινωνικής αδικίας.
Μερικές δεκαετίες πριν, μόνον άνθρωποι πνευματικοί και διορατικοί, όπως ο Νίκος Ψαρουδάκης που έκανε λόγο από το 1970 για «Χριστούγεννα χωρίς Χριστό» και ο Φώτης Κόντογλου, μπορούσαν να διακρίνουν τον υλιστικό χαρακτήρα της κοινωνίας μας πίσω από τα προσχήματα.
Σήμερα, το σύστημα του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού που έχει επίκεντρο το καθεστώς της ασυδοσίας του ατομικού πλουτισμού, έχει κυριαρχήσει σε όλο τον κόσμο. Για χάρη της ασυδοσίας αυτής το κοινωνικό κράτος και οι κοινωφελείς υπηρεσίες, πνευματική και πολιτιστική κληρονομία της χριστιανικής διδασκλίας για να διασφαλίζεται ακόμα και στους «ελαχίστους» συνανθρώπους μας αξιοπρεπής διαβίωση, παραδίδονται στην κερδοσκοπική δραστηριότητα. Με κατευθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έτοιμες υποδομές όπως το δίκτυο ηλεκτροδότησης, που δημιουργήθηκαν με δαπάνες των λαών ξεπουλιούνται, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στα υπόλοιπα κράτη-μέλη. Στα πλαίσια αυτά, στοιχειώδη δικαιώματα, όπως η προστασία της πρώτης κατοικίας έχουν καταργηθεί.
Ταυτόχρονα, η ασυδοσία, εκτός από οικονομικό σύστημα, γίνεται καθεστώς και κυρίαρχη ιδεολογία σε μια όλο και πιο ατομοκρατούμενη κοινωνία. Η οποία δημιουργεί νέα πρότυπα και νέες «αξίες» πολιτισμού, εκδήλωση των οποίων είναι και η αυξανόμενη βία σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, ακόμα και στους ανηλίκους, με θεσμούς όπως ο γάμος και η οικογένεια να απαξιώνονται στο όνομα του εγωισμού και των ατομοκρατικών προτεραιοτήτων.
Το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα χωρίς ουσιαστικές διαφοροποιήσεις, έχει μεταλλαχθεί σε ένα «ακραίο Κέντρο» που ομόθυμα υπηρετεί τις αρχές του νεοφιλελευθερισμού, οι οποίες στην περίπτωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουν καταστεί υποχρεωτικές για όλους από τη συνθήκη του Μάαστριχτ.
Έτσι, η πολιτική ζωή υποβαθμίζεται και περιστρέφεται σε θέματα ατομικών ηθικών και ιδεολογικών προσανατολισμών. Είτε με τη μορφή «δικαιωμάτων» της λεγόμενης «woke» κουλτούρας που επικαλούνται την «πρόοδο», είτε με τη μορφή εθνικιστικού και φυλετικού μίσους που επικαλούνται την «παράδοση». Και οι δύο αυτές μορφές του δικαιωματισμού, καμμία σχέση δεν έχουν με την πρόοδο, τον πατριωτισμό και την παράδοση. Είναι εκδηλώσεις εγωιστικού και ατομοκρατικού μίσους προς τον συνάνθρωπο. Εκδηλώσεις μιας κοινωνίας με κατεστραμμένο κοινωνικό ιστό, που έχει μετατραπεί σε συνοθήλευμα απομονωμένων «νησίδων» όλο και πιο αλληλομισούμενων ανθρώπων και ομάδων. Μια κατάσταση που εξυπηρετεί την επικυριαρχία της εγχώριας και διεθνούς οικονομικής Ολιγαρχίας.
Η δυνατότητα του ατομικού πλουτισμού τείνει να γίνει η μόνη αποδεκτή πηγή ατομικών δικαιωμάτων, ενώ ενθαρρύνεται η αδιαφορία για τα κοινά. Η αυξανόμενη ανισότητα, αντί να καταπολεμείται, επιβραβεύεται και δικαιώνεται ως προϊόν «αριστείας».
Στο πλαίσιο αυτό, η χριστιανική διδασκαλία και η ορθόδοξη παράδοση λογίζονται ως εμπόδια και  τροχοπέδη του συστήματος και μπαίνουν στο περιθώριο. Η Ευρώπη την οποία έχει ως πρότυπο η υπόδουλη ιθύνουσα τάξη της Ελλάδας, αποξενώνεται όλο και περισσότερο από τις αναφορές στον Χριστιανισμό, κυλώντας προς τον μηδενισμό.
Όπως έχει επισημάνει ο Γάλλος κοινωνιολόγος Εμμανουέλ Τοντ με μεγάλη ανησυχία, ο οποίος κάθε άλλο παρά θρησκευόμενος είναι. Ο ίδιος θεωρεί ως σημείο καμπής της στροφής προς το μηδενισμό και αποξένωσης από τη χριστιανική παράδοση, την καθιέρωση του αποκαλούμενου «γάμου» ομοφύλων στις διάφορες χώρες της Ευρώπης, τις οποίες έσπευσε δουλικά να μιμηθεί και η ελληνική κυβέρνηση.
Εμείς ως Χριστιανοί αρνούμαστε να αποτελέσουμε απλό μέρος ενός κακόφωνου νεοεποχίτικου «αχταρμά», όπως θέλουν την κοινωνία μας.
Με οδηγό μας το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστασης του Χριστού και της νίκης της ζωής πάνω στο θάνατο, αμφισβητούμε έμπρακτα κάθε εκδοχή της λογικής του θανάτου και της τυραννίας του «άρχοντος του κόσμου τούτου».
Με ακλόνητο σημείο αναφοράς τη χριστιανική διδασκαλία και την ορθόδοξη παράδοσή μας, αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία ελευθερίας και δικαιοσύνης για όλους τους συνανθρώπους μας χωρίς διακρίσεις, και για έναν κόσμο δίκαιο και ειρηνικό.
Καλή Ανάσταση!

Μεγάλη Πέμπτη 17 Απριλίου 2025-Φύλλο 1167

Μεγάλη Πέμπτη 17 Απριλίου 2025-Φύλλο 1167

ΧΡΙΣΤOΣ ΑΝΕΣΤΗ! Η ΜOΝΗ ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΠ-ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ  Ειρήνη, Δικαιοσύνη, Ελευθερία
Κυκλοφορεῖ τὸ νέο φύλλο τῆς Πέμπτης 17ης Ἀπριλίου 2025 τῆς «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ». Στὸ κύριο ἄρθρο τῆς ἐφημερίδας μὲ τὸν τὸν παραπάνω τίτλο, δημοσιεύεται το πασχαλινό μήνυμα της Χριστιανικής Δημοκρατίας, το οποίο καταλήγει ως εξής:
«Εμείς ως Χριστιανοί αρνούμαστε να αποτελέσουμε απλό μέρος ενός κακόφωνου νεοεποχίτικου «αχταρμά», όπως θέλουν την κοινωνία μας. Με οδηγό μας το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστασης του Χριστού και της νίκης της ζωής πάνω στο θάνατο, αμφισβητούμε έμπρακτα κάθε εκδοχή της λογικής του θανάτου και της τυραννίας του “άρχοντος του κόσμου τούτου”.Με ακλόνητο σημείο αναφοράς τη χριστιανική διδασκαλία και την ορθόδοξη παράδοσή μας, αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία ελευθερίας και δικαιοσύνης για όλους τους συνανθρώπους μας χωρίς διακρίσεις, και για έναν κόσμο δίκαιο και ειρηνικό.».

Ολόκληρο το κύριο άρθρο εδώ

Γραφτείτε συνδρομητές

ΤΑ ΠΛΗΡΗ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Details