Πραγματοποιήθηκε στό γραφεῖο τῆς Ἀθήνας ἡ προσυνεδριακὴ ἐκδήλωση μὲ θἐμα “Γιὰ μιὰ ἄλλη πνευματικὴ καὶ πολιτικὴ πρόταση τὸν 21ο αἰώνα”. Ὁ πρόεδρος τῆς ΧΔ Γιάννης Ζερβός καὶ ὁ Διευθυντής τῆς “Χριστιανικῆς” Κωνσταντίνος Μπλάθρας ΄παρουσίασαν τά κείμενα τοῦ Συεδρίου. Ἀκολούθησε συζήτηση πάνω στά βασικά σημεῖα τους. Ἡ εἰσαγωγική εἰσήγηση τοῦ προέδρου ἦταν ἡ ἑξῆς: Details
Η αυξημένη (επταμελής) σύνθεση του Γ΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας με την υπ΄ αριθμ. 2332/2022 απόφασή της (πρόεδρος, ο αντιπρόεδρος Γιώργος Τσιμέκας και εισηγητής ο σύμβουλος Επικρατείας Βασίλης Ανδρουλάκης), έκρινε ότι η διάταξη του ν. 4917/2022, με την οποία παρατάθηκε η ισχύς της επαναξιολογήσεως της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού των εργαζομένων στις δομές υγείας μέχρι τις 31-12-2022, είναι αντίθετη προς την συνταγματική αρχή της αναλογικότητας.
Παράλληλα, σύμφωνα με το ΑΠΕ, το ΣτΕ ακύρωσε την προσβαλλόμενη υπουργική απόφαση που καθόριζε τη διαδικασίας πρόσληψης προσωπικού ορισμένου χρόνου σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 50 ν. 4825/202.
Στο σκεπτικό της απόφασης τονίζεται ότι κατά τον χρόνο που δημοσιεύθηκε ο ν. 4917/2022 (31-3-2022) και εκδόθηκε η προσβαλλόμενη υπουργική απόφαση (14-4-2022) είχε ήδη παρέλθει χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των οκτώ μηνών από την αρχική λήψη και ισχύ από 1.9.2021 του μέτρου του υποχρεωτικού εμβολιασμού των εργαζομένων σε δομές υγείας: «Διάστημα που λόγω της φύσεως του μέτρου και των συνεπειών του, υπερβαίνει προδήλως το εύλογο, χωρίς, ωστόσο, να έχει διενεργηθεί επαναξιολόγησή του. Επαναξιολόγηση, βάσει επίκαιρων, κατά τον χρόνο εκείνο, επιστημονικών και επιδημιολογικών στοιχείων, για την αξία, την αποτελεσματικότητα και τις συνέπειες των εμβολίων κατά του κορονοϊού και την πορεία και την εξέλιξη της πανδημίας».
Μέχρι τώρα, οι δικαστικοί αγώνες κατά των φερομένων ως αντιπανδημικών μέτρων είχαν αποτύχει. Όμως, οι αποφάσεις του ΣτΕ “οχυρώνονταν” κατά κανόνα στο σκεπτικό ότι τα έκτακτα μέτρα δικαιολογούνταν ως προσωρινά και περιορισμένης διάρκειας. Η κυβερνητική αναλγησία κατά των υγειονομικών με τις αλλεπάλληλες παρατάσεις του καθεστώτος της αναστολής και μάλιστα χωρίς την παραμικρή αντιμισθία, παραβίασε κατάφωρα την Αρχή της Προσωρινότητας, η οποία μαζί με τις Αρχές της Αναλογικότητας και της Αναγκαιότητας πρέπει να χαράσσουν αυστηρά το πλαίσιο λήψης έκτακτων μέτρων.
Με βάση την απόφαση αυτή, οι υγειονομικοί σε αναστολή πρέπει να επιστρέψουν στην εργασία τους και να λάβουν αναδρομικά τις αποδοχές που τους οφείλονται, όλο το διάστημα το οποίο κάλυπτε η υπουργική απόφαση που ακυρώθηκε.
Ήδη η Κυβέρνηση έχει αποδειχθεί ανακόλουθη στο ζήτημα αυτό, αφού έκανε πως δεν καταλάβαινε, στην περίπτωση των όχι λίγων υγειονομικών, που έκαναν τις δύο δόσεις του εμβολίου, όχι όμως και την τρίτη, με αποτέλεσμα να λογίζονται ως ανεμβολίαστοι. Και παρά το γεγονός αυτό, να εργάζονται κανονικά χωρίς την παραμικρή επίπτωση.
“Η αποτελεσματικότητα των ΕΔΑΔΠ [Εταιριών Διαχείρισης Απαιτήσεων από Δάνεια και Πιστώσεις] αναμένεται να διαφανεί τους επόμενους μήνες με την άρση των παραπάνω περιορισμών [από την πρόσφατη απόφαση του Αρείου Πάγου 822/2022 και τις σχετικές εφετειακές αποφάσεις αναφορικά με την νομιμοποίησή τους να προβούν σε δικαστικές ενέργειες και κυρίως να συμμετέχουν σε διαδικασίες πλειστηριασμών]”. Η παραπάνω “εκτίμηση” που περιλαμβάνεται στην “Έκθεση Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας” του Νοεμβρίου της Τράπεζας της Ελλάδος με βεβαιότητα προβλέπει ότι η πρόσφατη νομολογία του Αρείου Πάγου θα πάψει να είναι εμπόδιο στις “εταιρίες διαχείρισης” που εδρεύουν στην Ελλάδα, να είναι διάδικοι σε υποθέσεις κατά δανειοληπτών και ιδίως να μετέχουν σε πλειστηριασμούς. Η διατύπωση αυτή με δριμύτητα καταγγέλλεται από την Ολομέλεια ων Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος ως ωμή παρέμβαση στη Δικαιοσύνη. Σύμφωνα με τη διατύπωση της από 20.11.22 ανακοίνωσης, η ΤτΕ ελέγχεται, διότι “προαναγγέλλει, επί της ουσίας, την άρση των περιορισμών αυτών, που έθεσαν οι δικαστικές αποφάσεις, τους επόμενους μήνες, είτε με σχετική νομοθετική πρωτοβουλία, γεγονός που έχει αρνηθεί δημόσια ο Υπουργός Οικονομικών, είτε με ανατροπή της απόφασης του Αρείου Πάγου, από την Ολομέλεια όπου και εκκρεμεί η συγκεκριμένη ένδικη διαφορά”. Details
Καμμία συγκάλυψη σὲ θέματα ποὺ ἀφοροῦν σὲ κακοποιήσεις ἀνηλίκων. Τὴ θέση αὐτὴ τὴν τονίσαμε ὅταν ἀναδείξαμε τὰ μαζικὰ σκάνδαλα μὲ τὶς κακοποιήσεις χιλιάδων ἀνηλίκων ἀπὸ στελέχη τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν καὶ τὴ συγκάλυψή τους. Καὶ ἰσχύει γιὰ τὴν περίπτωση ποὺ τέτοια φαινόμενα παρουσιαστοῦν στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, διότι δὲν λειτουργοῦμε μὲ δύο μέτρα καὶ δύο σταθμά.
Μὲ αὐτὴ τὴ λογική, οἱ καταγγελίες γιὰ τὴν «Κιβωτὸ τοῦ Κόσμου» πρέπει νὰ διερευνηθοῦν τὸ ταχύτερο. Ἂν εἶναι βάσιμες, νὰ ἀντιμετωπιστοῦν ἀπὸ τὴ Δικαιοσύνη καὶ τὶς προβλεπόμενες διαδικασίες τῆς Διοικούσας Ἐκκλησίας, ὅπου ἐμπλέκεται κληρικός. Γιὰ τὶς φερόμενες κακοποιήσεις, ὅπως καὶ γιὰ ὅλα τὰ ὑπόλοιπα ποὺ καταγγέλλονται.
Ὅμως, μέχρι νὰ ὁλοκληρωθεῖ ἡ διερεύνηση αὐτή, πρέπει νὰ γίνει σεβαστὸ τὸ τεκμήριο τῆς ἀθωότητας. Εἶναι ἀπαράδεκτη ἡ διαρροὴ ἀποσπασματικῶν στοιχείων πρὶν κἂν ἀπαγγελθοῦν κατηγορίες. Τί ἐξυπηρετεῖ ὅλη αὐτὴ ἡ ἀνθρωποφαγία τῶν ΜΜΕ εἰς βάρος τοῦ π.
Ἀντωνίου Παπανικολάου καὶ τῶν συνεργατῶν του, μὲ βάση ἰσχυρισμούς, ἡ βασιμότητα τῶν ὁποίων δὲν ἔχει ἀκόμα ἐλεγχθεῖ ἁρμοδίως;
Παράλληλα, πρέπει νὰ ἐπανεξετασθεῖ συνολικὰ ὁ ρόλος τῶν ἀποκαλούμενων «δομῶν», χωρὶς νὰ μηδενίζεται ἡ προσφορά τους. Ὁ
δρόμος γιὰ τὴν ἀποϊδρυματοποίηση περνᾶ ἀπὸ τὶς ἀναδοχες οἰκογένειες καὶ τὶς κοινότητες.
Στὴν προκειμένη περίπτωση, ὅπως καὶ σὲ κάθε ἄλλη, ἡ ταχεῖα διερεύνηση ἐπιβάλλεται, τόσο γιὰ τὴν ὀρθὴ ἀπονομὴ τῆς κάθε μορφῆς δικαιοσύνης, ὅσο καὶ γιὰ νὰ μὴ συνοδεύει «ρετσινιὰ» ὅσοι ἐνδεχομένως ἀπαλλαγοῦν.
Ἡ ὑπόθεση εἰς βάρος τοῦ π. Δημητρίου Λουπασάκη τῶν Ἁγίων Ἰσιδώρων τοῦ Λυκαβητοῦ ἐκκρεμεῖ χρόνια, ἐνῶ μάλιστα διέρρευσε πόρισμα ἐρευνῶν μὲ βαρειὲς κατηγορίες στὴν ἐκκλησιαστικὴ δικαιοσύνη. Ὁ π. Ἀντώνιος Παπανικολάου ἐτέθη σὲ ἀργία, χωρὶς οὔτε νὰ τοῦ δοθεῖ ἡ δυνατότητα νὰ ἐκθέσει τὶς ἀπόψεις του στὴν προϊσταμένη του ἐκκλησιαστικὴ ἀρχή.
Γιατὶ νὰ δίνεται ἡ ἐντύπωση γιὰ διαφορετικὰ μέτρα καὶ σταθμά;
Τὸ θέαμα τοῦ δικαστικοῦ ἐπιμελητῆ ποὺ ἔσπαζε τὴν πόρτα τῆς συνταξιούχου κας Ἰωάννας Κολοβοῦ γιὰ νὰ τὴν πετάξει ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι της τὰ ξημερώματα τῆς περασμένης Δευτέρας, εἶναι καρπὸς τῆς ὑποχώρησης τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτικοῦ συστήματος στὶς ἀξιώσεις τῶν λογιστῶν τῶν Βρυξελλῶν, γιὰ τοὺς ὁποίους ἡ προστασία τῆς 1ης κατοικίας στὴν Ἑλλάδα ἦταν μέγα «σκάνδαλο». Γιὰ τοὺς ποτισμένους μέχρι τὸ μεδούλι μὲ τὰ δόγματα τῆς θρησκείας τοῦ Μαμωνᾶ, σύγχρονη ἔκφραση τῆς ὁποίας εἶναι ὁ οἰκονομικὸς νεοφιλελευθερισμός, ὑπέρτατος νόμος εἶναι τὸ «δίκαιο» τοῦ δανειστῆ καὶ τοῦ τραπεζίτη, μπροστὰ στὸ ὁποῖο πρέπει νὰ ὑποχωρεῖ κάθε ἔννοια ἀνθρωπιᾶς. Ὁ ὁποιοσδήποτε περιορισμὸς στὴν κορυφαία νεοφιλελεύθερη «ἱεροτελεστία» τοῦ πλειστηριασμοῦ συνιστᾶ «ἱεροσυλία».
• Στὴν Ἑλλάδα, ἡ πρώτη κατοικία λογίζεται ὡς βασικὸ ἀγαθὸ γιὰ τὸν καθένα. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ καὶ προστατεύτηκε μὲ τὸ λεγόμενο «νόμο Κατσέλη» ἀπὸ τὸ 2010, ὅταν ἡ ἀπρόσμενη ἀνατροπὴ τῶν δεδομένων γιὰ χιλιάδες νοικοκυριὰ μὲ τὴν οἰκονομικὴ κρίση καὶ τὶς μνημονιακὲς περικοπὲς ποὺ ἄγγιξαν τὸ 40% ἀκόμα καὶ στὶς συντάξεις, ὁδήγησαν στὴ ἔθεσαν σὲ κίνδυνο τὸ ἀγαθὸ αὐτό.
• Ἡ προστασία αὐτή, ποὺ ἔτσι κι ἀλλιῶς δὲν ἦταν ἀρκετή, τελείωσε. Ἡ λογικὴ τῆς νέας νομοθεσίας, ὁδηγεῖ στὸ ἀποτέλεσμα ἡ περιουσία τοῦ δανειολήπτη νὰ «ρευστοποιεῖται» ἀδιακρίτως, πρὶν γίνει ὁποιαδήποτε εὐνοϊκὴ ρύθμιση. Ἀντίθετα, εὐεργετοῦνται ὅσοι πέτυχαν νὰ δανειστοῦν χωρὶς νὰ παράσχουν ἀντίστοιχες ἐξασφαλίσεις καὶ δὲν εἶναι λίγοι. Μὲ προεξάρχοντες τοὺς δύο πρωτεργάτες τοῦ παλιοῦ δικομματισμοῦ, Νέα Δημοκρατία καὶ ΠΑΣΟΚ, ποὺ ὀφείλουν πολλὰ ἑκατομμύρια στὶς Τράπεζες, δανεικὰ καὶ -κατὰ πᾶσα πιθανότητα- ἀγύριστα.
• Τὰ χρέη ἀπὸ τὰ τραπεζικὰ δάνεια εἶναι σὲ μεγάλο βαθμὸ προϊὸν τοκογλυφικοῦ δανεισμοῦ. Ἀπὸ καιρό, τὰ πιστωτικὰ ἱδρύματα
ἐξαιροῦνται ἀπὸ τοὺς περιορισμοὺς τοῦ νόμου, ποὺ στὸν ἰδιωτικὸ δανεισμὸ ἀπαγορεύει τὸν ἀνατοκισμὸ (μετατροπὴ τοῦ τόκου σὲ κεφάλαιο) καὶ ἐπιτόκια πάνω ἀπὸ τὸ νόμιμο. Ἔτσι, οἱ ἀπαιτήσεις ἀπὸ τὶς Τράπεζες ἔχουν πολλαπλασιαστεῖ σὲ σχέση μὲ τὰ χρήματα ποὺ ἔχουν δώσει. Αὐτὸ ἰσχύει ἰδίως στὶς πιστωτικὲς κάρτες, ὅπου τὰ ἐπιτόκια εἶχαν φτάσει σὲ καιροὺς μηδενικοῦ ἢ 1-2% πληθωρισμοῦ τὸ 18-20%. Κατώτερα τῶν περιστάσεων στὴν προκειμένη περίπτωση, τὰ ἑλληνικὰ Δικαστήρια θεώρησαν νόμιμη τέτοια τοκοφορία, μὲ τὸ αἰτιολογικὸ ὅτι τὰ πιστωτικὰ ἱδρύματα διαχειρίζονταν τὴ λαϊκὴ ἀποταμίευση. Ἄραγε ἰσχύει τὸ ἴδιο καὶ μὲ τοὺς κερδοσκοπικοὺς ὀργανισμοὺς (funds) ποὺ ἔχουν ἐξαγοράσει «κοψοχρονιὰ» τὰ κόκκινα δάνεια; Στὴν πλειοψηφία τους, ἐμφανίζονται ὡς «ἰδιοκτῆτες» τῶν δανείων ἑταιρίες μὲ ἕδρα στὴν Ἰρλανδία, μὲ «δαχειριστὲς» ἑλληνικὲς ἑταιρίες, ἀποκαλούμενες «σέρβισερς». Μὲ δεδομένο ὅτι ἡ Ἰρλανδία εἶναι «φορολογικὸς παράδεισος» μὲ τὸν πιὸ χαμηλὸ ἑταιρικὸ φόρο, ἀντιλαμβάνεται κανεὶς ὅτι ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ μιὰ γιγαντιαία ἐπιχείρηση φοροαποφυγῆς, τὴν ὁποία ἀνέχεται τὸ ἑλληνικὸ Κράτος, ὑπὸ τὴν πίεση τῶν λογιστῶν τῶν Βρυξελλῶν.
• Ἤδη ὁ Ἄρειος Πάγος ἔθεσε φραγμὸ στὸ σχῆμα αὐτό, κρίνοντας ὅτι οἱ ἑταιρίες διαχείρισης δὲν νομιμοποιοῦνται νὰ κινοῦνται δικαστικὰ κατὰ τῶν δανειοληπτῶν, γιὰ ἀξιώσεις ἀπὸ δάνεια ποὺ φέρονται νὰ ἀνήκουν σὲ ἄλλη ἑταιρία τοῦ ἐξωτερικοῦ. Ἡ τελικὴ ἀπόφαση θὰ ληφθεῖ στὴν Ὁλομέλεια τοῦ Δικαστηρίου.
• Πρὸς μεγάλη ἀνησυχία τῆς «Κομισιόν», ὅπως προκύπτει ἀπὸ τὸ κείμενο τῆς τελευταίας «μεταπρογραμματικῆς» ἀξιολόγησης: «Ἡ νομικὴ αὐτὴ ἀβεβαιότητα πρέπει νὰ ἀντιμετωπισθεῖ ὡς ἐπεῖγον θέμα, προκειμένου νὰ ἀποφευχθοῦν περαιτέρω καθυστερήσεις στὴν ἐπίλυση τοῦ ζητήματος τοῦ μὴ ἐξυπηρετούμενου χρέους στὴν οἰκονομία. Ἡ ἀποτελεσματικὴ ἐπίλυση αὐτῆς τῆς νομικῆς ἀβεβαιότητας θὰ ἀξιολογηθεῖ στὴν προσεχῆ μετα-προγραμματικὴ ἔκθεση ἐπιτήρησης.»
• Μὲ περισσὴ ὑποκρισία, οἱ λογιστὲς τῶν Βρυξελλῶν δηλώνουν ὅτι φοβοῦνται πὼς ἡ παγίωση μιᾶς τέτοιας νομολογίας θὰ «διαβρώσει τὴν προθυμία τῶν ὀφειλετῶν νὰ συμφωνήσουν σὲ φιλικὲς λύσεις ἀναδιάρθρωσης τῆς ὀφειλῆς μὲ τοὺς “σέρβισερς”».
• Τὴν «φιλικότητα» τῶν «λύσεων» τὴν εἴδαμε στὴν ἔξωση ποὺ ἐπιχειρήθηκε στοῦ Ζωγράφου, στὸ σπίτι τῆς κας Κολοβοῦ. Καὶ μάλιστα γιὰ κατοικία ποὺ δὲν εἶχε ἀγοραστεῖ μὲ τραπεζικὸ δανεισμό, γιὰ χρέος πολὺ μικρότερο τῆς ἀξίας της. Θὰ ἦταν ἐνδιαφέρον νὰ γνωρίζαμε, ἂν ἀφαιροῦνταν οἱ τόκοι, ποιὸ εἶναι τὸ πρωτογενὲς κεφάλαιο…
• Ἐνθαρρυντικὴ ἦταν ἡ λαϊκὴ κινητοποίηση. Ὅμως, παρόμοια δράματα μὲ τὶς πρῶτες κατοικίες ἔχουν ἤδη ἐκτυλιχθεῖ χωρὶς νὰ δοῦν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητας.
• Πρέπει νὰ ἐπανέλθει ἄμεσα ἡ προστασία τῆς πρώτης κατοικίας. Ἡ ἔλλειψή της, στὴ συνείδηση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ἔρχεται σὲ εὐθεῖα ἀντίθεση μὲ τὰ χρηστὰ ἤθη.
• Ἠ πρώτη δουλειὰ μιᾶς κυβέρνησης ποὺ θὰ προέκυπτε ἀπὸ τὴν ἀνατροπὴ τοῦ κυρίαρχου πολιτικοῦ συστήματος, θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι ἡ ἀποκατάσταση τῆς προστασίας τῆς πρώτης κατοικίας. Ἡ λήξη τῆς νέου τύπου κατοχῆς ποὺ περνᾶμε, πρέπει νὰ συνοδευτεῖ καὶ μὲ ἀντίστοιχους μετακατοχικοὺς νόμους, γιὰ τὴν ἀποκατάσταση τῶν ἀδικηθέντων.
“Χριστιανική” 24.11.2022. Ἀπὸ τὴ στήλη “Τὰ τοῦ Καίσαρος”
Βλέπε καὶ σχόλιό μας «Ἡ “πλουτολογικὴ ἐπιστήμη” καὶ ἡ πολιτικὴ οἰκονομία τοῦ Εὐαγγελίου» :
“Αἱ περὶ τοῦ δικαίου διατάξεις αἱ περιορίζουσαι τὸν τόκον μέχρι τοῦ διπλασιασμοῦ ἀπρακτοῦσι παρ’ ἡμῖν, οὐ μόνον ὡς ἀντικείμεναι εἰς τὰς νεωτέρας ἡμῶν συνηθείας καὶ ἕξεις, τὴν διοργάνωσιν τῶν νεωτέρων κοινωνιῶν καὶ τὰς ἀρχὰς τῆς πλουτολογικῆς ἐπιστήμης, ἀλλὰ καὶ ὡς ἀπάδουσαι εἰς τὰς βάσεις, ἐφ’ ὧν στηρίζονται οἱ νεώτεροι ἡμῶν νόμοι…. δι’ ὧν ρητῶς ἐπιτρέπεται ἡ λῆψις τόκου καὶ ὑπὲρ τὸ διλπάσιον τοῦ κεφαλαίου…” . Ἀπὸ σχόλιο τοῦ νομικοῦ τοῦ 19ου αἰώνα Θεόδωρου Φλογαΐτη στὴν ἔκδοση τῆς “Ἑξαβίβλου” τοῦ Ἀρμενόπουλου. Μέχρι τὸ 1946 ποὺ ὁριστικοποιήθηκε ἡ ἰσχὺς τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικα, τὸ Ἀστικὸ Δίκαιο βασιζόταν στη νομοθεσία τοῦ Βυζαντίου, τὸ λεγόμενο “Βυζαντινο-ρωμαϊκὸ Δίκαιο” (ΒΡΔ), ἡ ὁποία έπισήμως ἐπανῆλθε σὲ ἰσχὺ στὸ ἐλεύθερο ἑλληνικὸ κράτος μετὰ τὴν ἀπελευθέρωση. Τὸ ρόλο τοῦ “Ἀστικοῦ Κώδικα” ἔπαιζε ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα ἡ “Ἐξάβιβλος” τοῦ δικαστῆ Θεσσαλονίκης τοῦ 14ου μ. Χ. αἰώνα Κωνσταντίνου Ἀρμενόπουλου (1320-1385). Ὁ ὁποῖος εἶχε ἐπιχειρήσει να κωδικοποιήσει τοὺς βασικοὺς αὐτοκρατορικοὺς νόμους οἱ ὁποῖοι εἶχαν τὴν πιὸ συχνὴ ἐφαρμογή. (…)
“….Στὴν καθ’ ἡμᾶς Ρωμανία, δὲν ἴσχυε ἡ πλήρης ἀπαγόρευση τοῦ τοκισμοῦ ποὺ ὑπῆρχε στὴ Δύση, ὅπου Χριστιανοὶ ἀπαγορευόταν νὰ δανείζουν με τόκο. Ὅμως, ὑπῆρχαν σημαντικοὶ περιορισμοί: ἡ πλήρης ἀπαγόρευση τοῦ ἀνατοκισμοῦ καὶ ἡ ἀπαγόρευση τοῦ τοκισμοῦ πέρα ἀπὸ τὸν διπλασιασμὸ τῆς ὀφειλῆς.
Ποιὰ εἶναι ἡ “πλουτολογικὴ ἐπιστήμη;” “Πλουτολογία” ἦταν ὁ ὅρος ποὺ προτιμοῦσε, σὲ σχέση με αὐτὸν τῆς “πολιτικῆς οἰκονομίας” ποὺ ἔχει ἐπικρατήσει σήμερα, ὁ καθηγητὴς Πολιτικῆς Οἰκονομίας τοῦ Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἰωάννης Σοῦτσος, ποὺ δίδαξε πάνω ἀπὸ πενήντα χρόνια, μέχρι τὸ θανατό του τὸ 1890.. Τὴν ὁρολογία αὐτὴ χρησιμοποιεῖ ὁ Φλογαΐτης. Σύμφωνα μὲ τὸ λεξικό, “πλουτολογία” εἶναι “παλαιότερη ὀνομασία τῆς πολιτικῆς οἰκονομικής ἐπιστήμης ποὺ ἔχει ἀντικείμενο μελέτης τὴν ἀπόκτηση, διάθεση καὶ ἀνταλλαγὴ τοῦ πλούτου μὲ σκοπὸ τὴν παροχὴ τῶν οἰκονομικῶν μέσων γιὰ τὴν ἱκανοποίηση τῶν ἀνθρώπινων ἀναγκῶν” (…)
Ἔτσι, οἱ “ἕξεις” τῆς σύγχρονης ἐποχῆς ἀπομακρύνονται ἀκόμα περισσότερο ἀπὸ τὴν “πολιτικὴ οἰκονομία” τοῦ Εὐαγγελίου. Καὶ ἰδίως μὲ τὶς νεοφιλελεύθερες “ἕξεις” τοῦ τέλους του 20οῦ καὶ τοῦ 21ου αἰώνα νὰ ἐκτροχιάζονται σὲ ἀκόμα πιὸ ἀπάνθρωπες καὶ ἀντιχριστιανικὲς κατευθύνσεις, ἀποκλίνοντας στὸ ἔπακρο ἀπὸ τὴν “πολιτικὴ οἰκονομία” τοῦ Εὐαγγελίου, στὸ ὄνομα τῆς θεοποίησης τοῦ κέρδους τῶν Τραπεζιτῶν.
Ἡ σημερινὴ ὑπερχρέωση κρατῶν καὶ νοικοκυριῶν, προϊὸν τῶν “ἕξεων” καὶ “συνηθειῶν” τοῦ σύγχρονου κόσμου κάνει ἐπίκαιρους τοὺς περιορισμοὺς τοῦ Βυζαντινορωμαϊκοῦ Δικαίου. Οἱ ὁποῖοι θὰ μποροῦσαν νὰ λειτουργήσουν ἐξυγειαντικά ὡς μιὰ μορφὴ “Σεισάχθειας”.
ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΣΥ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΠΛΕΥΡΗ – ΓΚΑΓΚΑ
Στο εμπόριο η υγεία
Κυκλοφορεῖ μὲ τὸν παραπάνω τίτλο τὸ νέο φύλλο τῆς 24ης Νοεμβρίου 2022 τῆς «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ». Στὸ κύριο ἄρθρο τοῦ Γιώργου Κρανιδιώτη, τονίζεται, μεταξὺ ἄλλων: «Να σημειωθεί ότι το νοσοκομείο γεννήθηκε τον Μεσαίωνα ως εκκλησιαστικός-μοναστηριακός θεσμός και αποτέλεσε εξαρχής χώρο ανιδιοτελούς προσφοράς και φιλανθρωπίας.
Ειδικά στην Ελλάδα, το ΕΣΥ υπήρξε μία από τις μεγαλύτερες μεταπολεμικές κοινωνικές κατακτήσεις, προϊόν μακρόχρονων αγώνων του εργατικού και δημοκρατικού κινήματος. Το νομοσχέδιο μάς γυρίζει πρακτικά στην κατάσταση που επικρατούσε στην υγεία πριν τη δεκαετία του 1980· δεν συνιστά απλώς μια αντιδραστική πολιτική, αλλά μια κυριολεκτική οπισθοδρόμηση.»
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο
Γραφτείτε συνδρομητές
ΤΑ ΠΛΗΡΗ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
*του Γιώργου Κρανιδιώτη
Αντί να καταργήσει το παλαιόθεν «προνόμιο» των πανεπιστημιακών και στρατιωτικών ιατρών να μπορούν να ασκούν και ιδιωτικό επάγγελμα, με το Σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Υγείας για τη Δευτεροβάθμια Περίθαλψη, η Κυβέρνηση, επεκτείνει τη δυνατότητα αυτή στους ιατρούς του ΕΣΥ. Ταυτόχρονα, νομοθετεί την πρόσληψη στο ΕΣΥ ιδιωτών ιατρών σε θέσεις μερικής απασχόλησης. Πρόκειται, κατ’ ουσίαν, για απροκάλυπτη ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ και πλήρη εμπορευματοποίηση των σχέσεων ιατρών – ασθενών.
Φυσικά, στον καπιταλισμό, η εμπορευματική μορφή είναι η «πραγματική μορφή κυριαρχίας της συνολικής κοινωνίας», η μορφή που συγκροτεί και διαμορφώνει καθολικά την κοινωνία (Λούκατς). Ωστόσο, λόγω των αγώνων του εργατικού κινήματος, διασώζονταν κάποιες νησίδες μέσα στον ωκεανό της «πραγμοποίησης» (ΕΣΥ, δημόσια παιδεία κ.α.). Τώρα, το Κράτος έχει βαλθεί να εντάξει στη σφαίρα των εμπορευματικών σχέσεων κάθε πτυχή της ζωής των ανθρώπων. Να σημειωθεί ότι το νοσοκομείο γεννήθηκε τον Μεσαίωνα ως εκκλησιαστικός-μοναστηριακός θεσμός και αποτέλεσε εξαρχής χώρο ανιδιοτελούς προσφοράς και φιλανθρωπίας.
Ειδικά στην Ελλάδα, το ΕΣΥ υπήρξε μία από τις μεγαλύτερες μεταπολεμικές κοινωνικές κατακτήσεις, προϊόν μακρόχρονων αγώνων του εργατικού και δημοκρατικού κινήματος. Το νομοσχέδιο μάς γυρίζει πρακτικά στην κατάσταση που επικρατούσε στην υγεία πριν τη δεκαετία του 1980· δεν συνιστά απλώς μια αντιδραστική πολιτική, αλλά μια κυριολεκτική οπισθοδρόμηση.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το Άρθρο 10, «δεν συνιστά πειθαρχικό παράπτωμα για τους ιατρούς του Ε.Σ.Υ. […] η λειτουργία ιδιωτικού ιατρείου ή η παροχή ιατρικών υπηρεσιών με οποιαδήποτε σχέση, περιλαμβανομένης και αυτής του συμβούλου, σε ιδιωτική κλινική ή ιδιωτικό διαγνωστικό ή θεραπευτικό εργαστήριο και γενικότερα σε κάθε είδους ιδιωτικές επιχειρήσεις που παρέχουν ή καλύπτουν υπηρεσίες υγείας».[1] Επίσης, σύμφωνα με το Άρθρο 7, «οι θέσεις ιατρών κλάδου Ε.Σ.Υ. που αποβαίνουν άγονες μετά από την προκήρυξή τους δύνανται […] να προκηρύσσονται ως θέσεις μερικής απασχόλησης». Ομοίως, «ως θέσεις μερικής απασχόλησης δύνανται να προκηρύσσονται οι θέσεις σε άγονες και προβληματικές περιοχές της χώρας […] καθώς και οι θέσεις σε ειδικότητες που χαρακτηρίζονται ως άγονες».[2]
Το Υπουργείο ισχυρίζεται ότι, μέσω της παροχής υπηρεσιών στον ιδιωτικό τομέα, οι γιατροί του ΕΣΥ θα αυξήσουν το εισόδημά τους, και οι θέσεις εργασίας στο ΕΣΥ θα γίνουν ελκυστικότερες. Πράγματι, παρατηρείται τα τελευταία χρόνια τεράστιο κύμα φυγής των Ελλήνων ιατρών προς την Κύπρο και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, απόρροια, μεταξύ άλλων, της καθήλωσης των μισθών και των αντίξοων συνθηκών δουλειάς στο ελληνικό δημόσιο σύστημα υγείας. Αν, ωστόσο, η Κυβέρνηση νοιαζόταν πραγματικά για το εισόδημα των ιατρών και την προσέλκυση ιατρών στο ΕΣΥ, θα εφάρμοζε αμέσως τις τελεσίδικες αποφάσεις του ΣτΕ και του Αρείου Πάγου για επαναφορά των μισθών στα επίπεδα του 2012, θα επανέφερε τον 13ο και 14ο μισθό και τα επιδόματα που έχουν μειωθεί ή καταργηθεί, και θα προσελάμβανε το αναγκαίο μόνιμο ιατρονοσηλευτικό προσωπικό, ώστε τα τμήματα να λειτουργούν υπό αξιοπρεπείς για τους επαγγελματίες υγείας, αλλά και τους ασθενείς, συνθήκες. Δεν θα ενθάρρυνε τους ιατρούς να αγρεύσουν πελάτες στην αγορά. Όπως επισημαίνει η ΟΕΝΓΕ: «Δεν είναι λύση να τρέχουμε από το πρωινό ωράριο στα απογευματινά ιατρεία και τα απογευματινά χειρουργεία, και από τις εφημερίες στις ιδιωτικές κλινικές και τα ιδιωτικά ιατρεία, χωρίς ξεκούραση, χωρίς ελεύθερο χρόνο, σε βάρος της υγείας και της ζωής, τόσο της δικής μας όσο και των ασθενών μας».[3]
Με την κατάργηση της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης των ιατρών του ΕΣΥ και με την είσοδο σε αυτό ιδιωτών ιατρών μερικής απασχόλησης, οι ασθενείς μετατρέπονται, νομίμως μάλιστα, σε αντικείμενα οικονομικής εκμετάλλευσης. Το περιβόητο «φακελάκι» όχι μόνο δεν εκριζώνεται, αλλά θεσμοθετείται και επισημοποιείται, αφού η αγοραπωλησία των ιατρικών υπηρεσιών καθιερώνεται ως η κύρια μορφή σχέσης ιατρού-αρρώστου. Από αυτή, βεβαίως, την εμπορευματική σχέση, θα αποκλείεται, εξ ορισμού, όποιος ασθενής δεν θα μπορεί να ανταπεξέλθει χρηματικώς. Συνάμα, η ποιότητα της παρεχόμενης στο ΕΣΥ περίθαλψης υποβαθμίζεται, καθώς διαταράσσονται η συνέχεια στην παρακολούθηση των αρρώστων, η λειτουργία της θεραπευτικής ομάδας και η διεπιστημονική συνεργασία. Άραγε, πώς θα εξασφαλισθούν τα παραπάνω με ιατρούς–«επισκέπτες», οι οποίοι θα έχουν τον νου τους στο ιδιωτικό τους ιατρείο;
Οι προτεινόμενες ρυθμίσεις υπηρετούν αντικειμενικά την αύξηση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στον χώρο της υγείας, και θα ωφελήσουν μόνο τους «μεγαλογιατρούς», επιτείνοντας την προλεταριοποίηση της μεγάλης μάζας των ιατρών. Και τούτο διότι, με την αύξηση της προσφοράς εργασίας στον ιδιωτικό τομέα και τον σχετικό ιατρικό υπερπληθυσμό που θα προκύψει, θα πέσει η τιμή της ιατρικής εργασίας, τουτέστιν θα συμπιεσθούν έτι περαιτέρω οι μισθοί των ιατρών που απασχολούνται σε ιδιωτικά θεραπευτήρια με σχέση εξαρτημένης εργασίας. Αυτό, με τη σειρά του, θα διογκώσει το κύμα μετανάστευσης νέων επιστημόνων στο εξωτερικό.
Πρέπει να τονισθεί ότι το παρόν απαράδεκτο σχέδιο νόμου έρχεται ως επιστέγασμα μιας σειράς νομοθετημένων μέτρων που αποσκοπούν στην υπονόμευση του δημόσιου χαρακτήρα του ΕΣΥ και στην ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα της υγείας, όπως τα επί πληρωμή απογευματινά χειρουργεία και οι διαβόητες «Συμπράξεις Δημόσιου-Ιδιωτικού Τομέα» (ΣΔΙΤ). Ακόμη, επισφραγίζει με τον χειρότερο τρόπο τη μεροληπτική – εις βάρος του δημοσίου και υπέρ του ιδιωτικού τομέα της υγείας – στάση που ακολούθησε η Κυβέρνηση κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορωνοϊού.
Απ’ την αρχή της πανδημίας, το Κράτος αποφάσισε τη νοσηλεία των ασθενών με COVID-19 να την επωμιστεί εξ ολοκλήρου το ΕΣΥ και ο ιδιωτικός τομέας να παραμείνει αμέτοχος, διότι διέβλεψε (σωστά) ότι δεν είναι κερδοφόρα. Ακόμη και άνθρωποι που είχαν ιδιωτική ασφάλιση ή επιθυμούσαν να νοσηλευτούν σε ιδιωτικά θεραπευτήρια, δεν το μπορούσαν. Στις αιχμές των πανδημικών κυμάτων, όταν δεκάδες ασθενείς παρέμεναν (και πέθαιναν) διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ, οι ιδιωτικές ΜΕΘ δεν επιτάχθηκαν. Το μόνο που προσέφερε ο ιδιωτικός τομέας ήταν (έναντι αδράς αποζημίωσης) ένας περιορισμένος αριθμός απλών κλινών για τη μεταφορά εκεί (από τα νοσοκομεία του ΕΣΥ) ελαφρών περιστατικών, χωρίς συννοσηρότητες, σε φάση αποθεραπείας. Ενώ τα χειρουργεία στο ΕΣΥ είχαν περιοριστεί κατά 60% τουλάχιστον, συνέχιζαν να διενεργούνται απρόσκοπτα στον ιδιωτικό τομέα, για όποιον βεβαίως είχε να πληρώσει (όπως και οι χημειοθεραπείες κ.λπ.). Και όταν οι εκεί νοσηλευόμενοι (για οποιαδήποτε αιτία: καρκινοπαθείς, χειρουργημένοι κ.α.) κολλούσαν τον ιό, λόγω ενδονοσοκομειακής διασποράς, διακομίζονταν άρον άρον στο εφημερεύον δημόσιο νοσοκομείο, το οποίο επιβαρυνόταν έτι περαιτέρω.
Τι αποδεικνύουν τα παραπάνω; Ότι το Κράτος δεν είναι παρά μια «μηχανή ταξικής κυριαρχίας» (Ένγκελς), και ότι το Κεφάλαιο θυμάται την «ελευθερία της αγοράς» και την ελευθερία επιλογής, μόνον όποτε το συμφέρει. Σε μια εποχή εκρηκτικής ανάπτυξης της επιστήμης, της τεχνολογίας, της γενικής κοινωνικής γνώσης, των παραγωγικών δυνάμεων εν γένει, είναι κρίμα κι άδικο οι δυνατότητες που διανοίγονται για το σύνολο της ανθρωπότητας να μένουν απραγματοποίητες, και τα επιτεύγματα και τα αγαθά του πολιτισμού να μην είναι κτήμα της κοινωνίας. Οφείλουμε, λοιπόν, να αγωνισθούμε για αποκλειστικά δημόσια δωρεάν υγεία, για όλους τους ανθρώπους που βρίσκονται στην ελληνική επικράτεια, ανεξαρτήτως φυλής, εθνότητας κ.λπ. Ούτως ώστε να κρατηθεί το αγαθό της υγείας, κατά το δυνατόν, έξω από τη σφαίρα των εμπορευματικών σχέσεων και της «πραγμοποίησης».
*Ο Γιῶργος Κρανιδιώτης είναι Γιατρός στο Τζάνειο Νοσοκομείο Πειραιά
[1] ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΥΓΕΙΑΣ ME TIΤΛΟ «ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ, ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΛΟΙΠΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΥΓΕΙΑΣ». (http://www.opengov.gr/yyka/?p=3687).
[2] Ό. π.
[3] ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΟΕΝΓΕ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ ΜΕ ΑΙΤΗΜΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΟΥ Ν/Σ ΓΙΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. (https://www.oengegr.com/anakoinwseis).
Τί θὰ ἀποκριθεῖς στὸν κριτή, ἐσὺ ποὺ στολίζεις μὲ καλύμματα τοὺς τοίχους καὶ ἄνθρωπο δὲν ντύνεις; Ποὺ στολίζεις τὰ ἄλογα καὶ παραβλέπεις τὸν ἀδελφό σου ποὺ εἶναι γυμνός; Ποὺ ἀφήνεις τὸ σιτάρι νὰ σαπίσει καὶ δὲν τρέφεις τοὺς πεινασμένους; Ποὺ παραχώνεις τὸν χρυσὸ καὶ περιφρονεῖς τὸν καταπιεζόμενο;
Μέγας Βασίλειος, Ὁμιλία πρὸς τοὺς πλουτοῦντες
Ἡ παραβολὴ τοῦ “ἄφρονος πλουσίου” εἶναι ἰδιαίτερα ἐπίκαιρη στοὺς καιροὺς ποὺ ζοῦμε, τοῦ ἐκτροχιασμένου καπιταλισμοῦ καὶ τῆς ξέφρενης σώρευσης πλούτου σὲ ὅλο καὶ πιὸ λίγους, εἰς βάρος ὅλο καὶ πιὸ πολλῶν:
Μόλις ἄρχισε νὰ διαφαίνεται ἡ κατάρρευση τοῦ “ἀντίπαλου δέους” τοῦ “Υπαρκτοῦ”, ξεκίνησε ἡ έπίθεση κατὰ τοῦ κοινωνικοῦ κράτους ποὺ εἶχε οἰκοδομηθεῖ στὴν δυτικὴ Εὐρώπη μετὰ τὸν 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση λειτούργησε ὡς ἐργαλεῖο στὴν κατεύθυνση αὐτή, ὅπως καὶ στὴν κατεύθυνση τῆς αὔξησης τῶν ἀνισοτήτων ἀνάμεσα στὰ Κράτη-μέλη, μὲ τὴν σώρευση πλούτου και θηριωδῶν πλεονασμάτων ἀπὸ τὴ Γερμανία καὶ τοὺς δοευφόρους της τοῦ εὐρωπαϊκοῦ Βορρᾶ, εἰς βάρος τοῦ εὐρωπαϊκοῦ Νότου. Ἰδίως ἡ γερμανικὴ ἰθύνουσα τάξη, ποὺ σωρεύει πελονάσματα, χωρὶς οὔτε κἂν νὰ τὰ ἀναδιανέμει στὸν ἴδιο της τὸ λαό, θυμίζει τὸν “ἄφρονα πλούσιο” τῆς Παραβολῆς, ποὺ ἔχει βάλει σκοπὸ τῆς ζωῆς του νὰ ἀποθηκεύει ὅλο καὶ περισσότερα πλεονάσματα των γεννημάτων του. Αὐτὰ δὲν τὰ λέμε ἐμεῖς, ἀλλὰ ἀκόμα καὶ ἐκθέσεις τοῦ Διεθνοῦς Νομισματικοῦ Ταμείου. Πῶς γίνεται σὲ μιὰ χώρα, νὰ ἀνεβαίνει τὸ κατὰ κεφαλὴν εἰσόδημα καὶ ταυτόχρονα νὰ ἀνεβαίνει καὶ τὸ προσδόκιμο τῆς φτώχειας; Εἶναι φανερὸ ὅτι τὰ παραπάνω λεφτὰ ποὺ βγάζει ἡ χώρα ἢ πᾶνε σὲ λίγους, ἢ δὲν ἀναδιανέμονται στοὺς πιὸ ἀδύναμους μὲ τὴ δέουσα κοινωνικὴ πολιτική.
Καὶ ἡ παγκοσμιοποίηση ἔχει γίνει ἐργαλεῖο τῆς Ὀλιγαρχίας, ὥστε νὰ βρίσκει μεγιστοποιοῦνται τὰ κέρδη μὲ τὴν εὕρεση φτηνοῦ ἐργατικοῦ δυναμικοῦ σὲ ὅλη τὴ Γῆ καὶ ὁλοένα νὰ συμπιέζεται τὸ κόστος τῆς ἐργασίας. Στὰ πλαίσια τοῦ στόχου αὐτοῦ ἔχει μεταφερθεῖ ἡ παραγωγὴ πολλῶν προϊόντων στὴ Νοτιοανατολικὴ Ἀσία καὶ στὴν Κίνα, ἐνῶ ἐντάχθηκαν στὴν Ε.Ε. καὶ στὴν Εύρωζώνη χῶρες τοῦ πρώην “Ὑπαρκτοῦ Σοσιαλισμοῦ”, προκειμένου νὰ ἀξιοποιηθεῖ τὸ φθηνὸ ἐργατικὸ δυναμικό τους καὶ νὰ συμπιεστεῖ τὸ κόστος τῆς ἐργασίας στὴ δυτικὴ Εὐρώπη.
Μιὰ τάξη “ὑπερπλουσίων” δημιουργεῖται, ποὺ ζεῖ ὅλο καὶ πιὸ προκλητικά, σὲ χτυπητὴ ἀντίθεση μὲ τὴν αὐξανόμενη ἐξαθλίωση. Ἂν ὁ Μέγας Βασίλειος θεωροῦσε σκάνδαλο νὰ στολίζονται ἄλογα καὶ τοῖχοι μὲ λεφτὰ ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ ντύσουν ἀνθρώπους ἐνδεεῖς, τί θὰ ἔλεγε σήμερα, ἂν ἔβλεπε νὰ πωλοῦνται ὡρολόγια χειρὸς τῆς τάξης τῶν 50.000 εὐρώ, τὴν ἴδια στιγμὴ ποὺ χάνονται πρῶτες κατοικίες γιὰ χρέη τῆς τάξης τῶν 15.000 ; Ἠ, ἀκόμα χειρότερα, εἰσιτήρια γιὰ ἕνα ὀλιγόλεπτο ταξίδι στὸ διάστημα 400.000-600.000 εὐρώ;….
Ἀδελφοί, καλεῖ σήμερα τή γλώσσα μας γιά ἐγκωμιασμό τό πανηγύρι τῆς Παρθένου Μαρίας. Καί ἡ γιορτή αὐτή προξενεῖ ὠφέλεια στούς συγκεντρωμένους, καί πολύ εὔλογα, διότι ἔχει γιά ὑπόθεσή της τήν ἁγνότητα, καί ἡ Παρθένος Μαρία πού γιορτάζει εἶναι τό καύχημα ὅλων τῶν γυναικῶν καί ἡ δόξα, γιατί εἶναι καί Μητέρα καί Παρθένος.
Πολύ ἀγαπητή καί ἐξαίσια εἶναι αὐτή ἡ σύναξη. Γιατί ἡ ξηρά κι᾿ ἡ θάλασσα φέρνουν δῶρα στήν Παρθένο. Ἡ μέν θάλασσα γαλήνια ἁπλώνει τήν πλάτη της στά πλοῖα, ἡ δέ ξηρά δέν φέρνει κανένα ἐμπόδιο στά βήματα τῶν πεζοπόρων.
Ἄς σκιρτᾶ ἡ φύση, κι᾿ ἄς ἀγάλλεται τό ἀνθρώπινο γένος, διότι τιμῶνται οἱ γυναῖκες. Ἄς χορεύει ἡ ἀνθρωπότητα, γιατί δοξάζονται οἱ Παρθένες. Διότι «ὅπου πολλαπλασιάθηκε ἡ ἁμαρτία, ἐκεῖ ξεχείλισε ἡ χάρη». (…)
Μή θεωρήσεις ντροπή τόν τοκετό, ἄνθρωπε, γιατί αὐτός ἔγινε γιά ἐμᾶς ἀφορμή σωτηρίας. Διότι ἐάν ὁ Χριστός δέν γεννιόταν ἀπό γυναίκα, δέν θά πέθαινε. Καί ἐάν δέν πέθαινε, δέν θά καταργοῦσε μέ τόν θάνατό Του «αὐτόν πού εἶχε τήν ἐξουσία τοῦ θανάτου, δηλαδή τόν διάβολο». Δέν εἶναι ὑβριστικό γιά τόν ἀρχιτέκτονα νά μείνει στό οἴκημα, πού ὁ ἴδιος οἰκοδόμησε. Δέν μολύνει ὁ πηλός τόν ἀγγειοπλάστη, ὅταν ἀνακαινίζει τό σκεῦος πού ἔπλασε. Ἔτσι δέν μολύνει τόν ἄχραντο Θεό τό νά γεννηθεῖ ἀπό παρθενική κοιλιά. Διότι, ἐάν δέν μολύνθηκε ὅταν τήν ἔπλαθε, δέν μολύνθηκε καί ὅταν γεννήθηκε ἀπό αὐτήν.
Ὤ κοιλιά, μέσα στήν ὁποία συντάχθηκε τό συμβόλαιο τῆς ἐλευθερίας μας! Ὤ κοιλιά, μέσα στήν ὁποία κατασκευάσθηκε τό ἐναντίον τοῦ διαβόλου ὅπλο! Ὤ γῆ στήν ὁποία, χωρίς σπορά ἔκανε νά βλαστήσει τό σιτάρι ὁ γεωργός τῆς φύσεως! Ὤ ναέ, μέσα στόν ὁποῖον ὁ Θεός ἔγινε ἱερέας, ὄχι μεταβάλλοντας τή φύση, ἀλλά μέ τό νά ντυθεῖ ἀπό εὐσπλαγχνία αὐτόν, πού ἦταν κατά τήν τάξη Μελχισεδέκ. «Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ σαρκώθηκε» ἔστω κι᾿ ἄν ἀπιστοῦν οἱ Ἰουδαῖοι. Ὁ Θεός φόρεσε μορφή ἀνθρώπου πραγματικά, ἔστω κι᾿ ἄν διακωμωδοῦν τό θαῦμα οἱ εἰδωλολάτρες – Ἕλληνες. Γι᾿ αὐτό καί φώναζε ὁ Παῦλος: «Γιά τούς Ἰουδαίους εἶναι σκάνδαλο καί ἀνοησία γιά τούς Ἕλληνες». Δέν γνώρισαν τή δύναμη τοῦ μυστηρίου, ἐπειδή τό θαῦμα εἶναι ἀνώτερο ἀπό τό λογικό τοῦ ἀνθρώπου. «Διότι ἐάν τό γνώριζαν, δέν θά σταύρωναν τόν Κύριο τῆς δόξης».
Ἐάν ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ δέν κατοικοῦσε στήν κοιλιά, δέν θά καθόταν ἡ ἀνθρώπινη σάρκα ἐπάνω στόν ἅγιο θρόνο. Ἐάν γιά τόν Θεό εἶναι ὑβριστικό νά ἔλθει στή μήτρα τήν ὁποία ἔπλασε, εἶναι ἑπομένως ὑβριστικό καί νά ὑπηρετεῖ τούς ἀνθρώπους. Καί ἐάν εἶναι γιά τόν Θεό ὑβριστικό τό νά ὑπηρετεῖ τούς ἀνθρώπους, δέν θά γινόταν γιά ἐμᾶς φτωχός Αὐτός πού ἦταν πλούσιος.
Ἁγίου Πρόκλου Πατριάρχου Κων/πόλεως, “Λόγος στά Εἰσόδια τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου”, Α’ και Γ’.
ΠΗΓΗ: Ἱστοσελίδα Ἱερᾶς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου Καρέα
Ὁ Ἁγιος Πρόκλος τιμᾶται τήν παραμονή τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου, στίς 20 Νοεμβρίου. Ἦταν μαθητής τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου. Διατέλεσε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ἀπὀ τό 434 ἕως τό 447 μ.Χ. , ὅταν ἐκοιμήθη εἰρηνικά. Ἐπί Πατριαρχίας του φρόντισε γιά τήν ἀνακπμιδή τοῦ λειψάνου του ἀπό τά Κόμανα, τόν τόπο ἐξορίας του καί καθιερώθηκε ὁ Τρισάγιος Ὕμνος στίς ἐκκλησίες.
Ο απερχόμενος ακροδεξιός Βραζιλιάνος Πρόεδρος Ζαΐρ Μπολσονάρο, αποκαλούμενος και “Τραμπ των τροπικών”, πέτυχε να συσπειρώσει με το μέρος του συμφέροντα και ιδεολογικά ρεύματα βαθιά ριζωμένα στη βραζιλιάνικη κοινωνία. Το πλέγμα των συμφερόντων που στήριξε το πρόγραμμα Μπολσονάρο προσδιορίζεται συνοπτικά με τον όρο “Συμμαχία BBΒ”:
“Βόδι” (Boi) για τους κτηνοτρόφους βοοειδών, οι οποίοι επιδιώκουν την αποδάσωση του τροπικού δάσους του Αμαζονίου για να εξασφαλίσουν αποχερσωμένες εκτάσεις βοσκής και καλλιέργειας των φυτών για τη διατροφή των ζώων τους. Η καταστροφή του δάσους της Αμαζονίας, πέρα από τους κινδύνους που εγκυμονεί για όλο τον πλανήτη του οποίου είναι ο μεγαλύτερος δασικός πνεύμονας, αποτελεί γενοκτονία για τις κοινότητες των Αυτοχθόνων, που έχουν δομήσει τη ζωή και τον πολιτισμό τους στο δάσος. Κατά τη θητεία Μπολσονάρο καταστράφηκε δασική έκταση περίπου ανάλογη με το 1/3 της Ελλάδας.
“Βίβλος” (Biblia) για τους ολοένα αυξανόμενους ακροδεξιούς Ευαγγελιστές, οι οποίοι αυξάνονται ραγδαία επιδιδόμενοι σε μαζικό προσηλυτισμό στη μέχρι τώρα κυρίαρχα ρωμαιοκαθολική χώρα και “γοητεύονται” από τη “χριστιανική” ρητορική του κ. Μπολσονάρο, ο οποίος βαφτίστηκε στον Ιορδάνη ποταμό.
“Βόλι” (Bala) για να υποδηλωθούν οι νοσταλγοί της στρατιωτικής δικτατορίας, το λόμπι του εμπορίου όπλων, οι παραστρατιωτικές ομάδες που σχηματίστηκαν από τις δυνάμεις ασφαλείας και ελέγχουν το μισό του πολεοδομικού συγκροτήματος του Ρίο ντε Τζανέιρο, της μεγαλύτερης πόλης της χώρας.
Αν τελικά ο κ. Μπολσονάρο δήλωσε ότι θα σεβαστεί το Σύνταγμα της χώρας (και εμμέσως το αποτέλεσμα της προεδρικής εκλογής), καλώντας τους οπαδούς του να κάνουν το ίδιο, η πιο σκληροπυρηνική μερίδα τους ζήτησε να ανατραπεί το αποτέλεσμα των εκλογών υπέρ του κεντροαριστερού Λούλα ντα Σίλβα, ο οποίος αναλαμβάνει καθήκοντα την 1η Ιανουαρίου, με στρατιωτικό πραξικόπημα. Όπως και σε άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής, στη χώρα είχε επιβληθεί στρατιωτική δικτατορία για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Παρά το γεγονός ότι ο προερχόμενος από την εργατική τάξη Λούλα ντα Σίλβα στις δύο προηγούμενες θητείες του είχε πετύχει να βγουν από τη φτώχεια 40.000.000 άνθρωποι, το “Κόμμα των Εργατών” που ίδρυσε δημιούργησε μια αίσθηση καθεστωτισμού, ενώ η διάδοχος του Λούλα Ντίλμα Ρούσεφ εφάρμοσε πολιτική λιτότητας που αποξένωσε την παράταξη αυτή από μερίδα των εργαζομένων. Έτσι, ο Μπολσονάρο επωφελήθηκε για να επηρεάσει μεγάλο μέρος των μη προνομιούχων, οι οποίοι φυσιολογικό θα ήταν να στήριζαν τον Λούλα.
Είναι λυπηρό που σε μια χώρα που ανέδειξε ανθρώπους του αναστήματος του Επισκόπου ντομ Χέλντερ Καμάρα, μεγάλη μερίδα Χριστιανών ταυτίζεται πολιτικά με τους καταστροφείς του περιβάλλοντος και τους νοσταλγούς της Χούντας..
ΠΗΓΗ: Τεμουανιάζ Κρετιέν (Témoignage Chrétien) ενημρωτικό δελτίο 2.11.2022.
