• 70 ΧΡOΝΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΔΗΜOΚΡΑΤΙΑΣ

Πραγματοποιήθηκε στα γραφεία της ΧΔ στην Αθήνα, με διαδικτυακή συμμετοχή και άλλων μελών και φίλων απ’  όλη τη χώρα η επετειακή εκδήλωση για τα 70 χρόνια της ΧΔ με κεντρικούς ομιλητές τους Γιάννη Ζερβό, Πρόεδρο της ΧΔ και τον Κωνσταντίνο Μπλάθρα, Διευθυντή της εφημερίδας “Χριτιανική”

Ο Γιάννης Ζερβός ξεκίνησε διαβάζοντας την ιδρυτική πράξη της ΧΔ, την υπ’ αριθμόν 1 πράξη της Διοικούσας Επιτροπής, η οποία με πρόσκληση του Νίκου Ψαρουδάκη, είχε συγκεντρωθεί την Κυριακή 29 Νοεμβρίου 1953 στην Κηφισιά επί της οδού Αργυροπούλου 9, όπου έμενε τότε ο Νίκος Ψαρουδάκης.

Το Κίνημα ήδη λειτουργούσε ήδη άτυπα, όπως προκύπτει από το γεγονός ότι η “Χριστιανική”, τότε με την συνώνυμη του Κινήματος ονομασία “Χριστιανική Δημοκρατία”, κυκλοφορούσε από τον Μάιο του 1953. Όπως και από την απόφαση, εκτός από τη συγκρότηση 33μελούς Κεντρικής Επιτροπής, να λειτουργήσουν Τοπικές Οργανώσεις. 

Την επόμενη μέρα, Δευτέρα 30 Νοεμβρίου, η Δ.Ε. συνεδρίασε στα πρώτα γραφεία του Κινήματος, επί της οδού Νικηταρά 7 στην Αθήνα. Με την υπ’ αριθ. 2 Πράξη εξουσιοδοτήθηκε μεταξύ άλλων ο Πρόεδρος να ενημερώσει με υπόμνημα την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος και να ζητήσει την ευλογία της.

Δύο βασικές αρχές προκύπτουν από τα πρώτα αυτά βήματα:

• Η συλλογική λειτουργία, η οποία εξαρχής διείπε το Κίνημα και αποτέλεσε ακρογωνιαίο λίθο της λειτουργίας του.  
• Ο σεβασμός προς την εκκλησιαστική τάξη. Η ανεξάρτητη φωνή της ΧΔ και της “Χ” εκφράστηκε κατά καιρούς ανοιχτά για τα κακώς κείμενα στην Διοικούσα Εκκλησία. Ποτέ όμως με λόγο αποδομητικό και αμετροεπή.   

Εκτός από τους κεντρικούς ομιλητές παρενέβησαν ο π. Χρήστος Χριστοδούλου, παλαιό στέλεχος της ΧΔ και αγωνιστής του αντιδικτατορικού αγώνα, ο αδ. Θανάσης Κουρταλίδης, στέλεχος της προδικττορικής ΕΧΟΝ, ο αδ. Χαρίλαος Κουσινίδης από την Νέα Ορεστιάδα Έβρου και ο Θανάσης Παπαθανασίου, Διευθυντής του περιοδικού “Σύναξη”.

Πρᾶξις 1.
Ἐν Κηφισίᾳ σήμερον 29 Νοεμβρίου 1953 ἡμέραν Κυριακὴν καὶ ὥραν 11 π.μ. συνελθόντες ἐν τῇ ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Ἀργυροπούλου 9 οἰκίᾳ τοῦ κ. Νικολάου Σ. Ψαρουδάκη κατόπιν ἐπὶ τούτῳ προσκλήσεως αὐτοῦ οἱ: 1) Νικόλαος Ψαρουδάκης 2) Σπυρίδων Λίντας 3) Δημήτριος Καραγκούνης 4) Βασίλειος Κυρίτσης 5) Ὀδυσσεὺς Λάμπρου 6) Σταμάτιος Χατζηκυριάκος, μέλη τῆς «Χριστιανικῆς Δημοκρατίας» καὶ κατόπιν συζητήσεως καὶ μελέτης τῶν θεμάτων τῆς ἡμερησίας διατάξεως ἐλάβομεν τὰς κάτωθι ἀποφάσεις:

1) Ἀποφασίζεται ὅπως ἡ ἐπωνυμία τῆς χριστιανικῆς δημοκρατικῆς κινήσεώς μας εἶναι: «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΙΣ». Ἡ ἐπωνυμία αὕτη δύναται νὰ μεταβληθῇ ὑπὸ τῆς Κεντρικῆς Ἐπιτροπῆς ἢ τῆς Γενικῆς Συνελεύσεως.
2) Σκοπὸς τῆς Χριστιανικῆς Δημοκρατίας (Χ.Δ.) εἶναι ἡ λύσις τοῦ κοινωνικοῦ προβλήματος ἐπὶ τῇ βάσει τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας, ἡ ἐκχριστιάνισις τῆς κοινωνικῆς ζωῆς καὶ ἡ δημιουργία χριστιανικῆς πολιτείας εἰς τὴν Ἑλλάδα. Ἡ Χ.Δ. εἶναι κίνημα πνευματικὸν καὶ κοινωνικὸν ἐπιδιώκουσα τὴν δημιουργίαν νέων ἀνθρώπων καὶ Νέας Ζωῆς ἀποτελούσης ἔκφρασιν καὶ δικαίωσιν τῆς χριστιανικῆς κοσμοθεωρίας. Διὰ τὸν λόγον αὐτὸν ἡ Χ.Δ. στρέφεται ἐξ ἴσου κατὰ τοῦ Κεφαλαιοκρατικοῦ καὶ τοῦ Μαρξιστικοῦ ὑλισμοῦ καὶ ἀνοίγει τὴν ἀληθινὴν ὁδόν, τὴν ὁδὸν τοῦ Χριστιανισμοῦ, εἰς τὴν ἀνθρωπότητα. Διὰ τοῦ ἀγῶνος τῆς Χ.Δ. ἐπιδιώκεται ἡ κατάκτησις τῆς κοινωνικῆς ζωῆς ὑπὸ τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ὅπως διὰ τῶν ἀγώνων καὶ τῶν θυσιῶν τῶν πρώτων χριστιανῶν κατεκτήθη ὁ Ναὸς καὶ ἐπεσφραγίσθη ἡ θρησκευτικὴ ἐπικράτηση τῆς νέας διδασκαλίας, οὕτω διὰ τῶν κοινωνικῶν ἀγώνων τῶν χριστιανῶν θὰ πραγματοποιηθῇ ἡ κοινωνικὴ ἐπικράτησις τοῦ Χριστιανισμοῦ. Μὲ τὴν θρησκευτικὴν καὶ κοινωνικὴν ἐπκράτησιν τοῦ χριστιανισμοῦ εἰς ὁλόκληρον τὸν κόσμον, θὰ ἀνοίξῃ μία νέα περίοδος διὰ τὴν ἀνθρωπότητα, περίοδος εἰρήνης, εὐημερίας καὶ ἀναγεννήσεως, ἡ περίοδος τῆς ἱστορίας τοῦ ἀνθρώπου ἐν ἀντιθέσει μὲ τὴν περίοδον τῶν πολέμων, τῆς δυστυχίας καὶ τῆς βαρβαρότητος, τὴν περίοδον τῆς προϊστορίας τὴν ὁποίαν ἐγνωρίσαμεν μέχρι σήμερον.
3) Μέλη τῆς Χ.Δ. γίνονται δεκτοὶ ἄνδρες καὶ γυναῖκες οἱ ὁποῖοι ἀσπάζονται τὰς ἀρχὰς αὐτῆς καὶ ποθοῦν τὴν χριστιανικὴν λύσιν τῶν κοινωνικῶν προβλημάτων. Τὸ παρελθὸν τοῦ ἀτόμου δὲν ἐνδιαφέρει, ἀρκεῖ τὸ παρὸν τοῦ νὰ εἶναι ὁμολογουμένως χριστιανικόν. Πάντες οἱ ἐλπίζοντες εἰς Χριστόν, οἱ ποθοῦντες μίαν νέαν ζωὴν δικαιοσύνης καὶ ἠθικῆς, καλοῦνται ὅπως συμβάλλουν εἰς τὸν ἀγώνα διὰ τὴν χριστιανικὴν ἀναγέννησιν τοῦ ἀτόμου καὶ τῆς κοινωνίας.
4) Καθήκοντα τῶν μελῶν τῆς Χ.Δ. εἶναι: α) Πλήρης καὶ συνεπὴς χριστιανικὴ ζωὴ καὶ χριστιανικὴ συμπεριφορὰ ἀπέναντι τῶν ἄλλων. β) Συνειδητοποίησις τῶν ἀρχῶν καὶ τῶν σκοπῶν τῆς Χ.Δ. καὶ ἡ διάδοσις αὐτῶν. γ) Ἡ ἵδρυσις ἑπταμελῶν ἐπιτροπῶν, ἡ συμμετοχὴ εἰς τὰς συνελεύσεις καὶ εἰς τὰς ἐν γένει ἐκδηλώσεις τῆς ὀργανώσεως. δ) Ἡ καταβολὴ τῶν ἑκάστοτε ὁριζομένων συνδρομῶν.
5) Ἡ ὀργάνωσις τῆς Χ.Δ. ἐπεκτείνεται εἰς ὅλην τὴ χώραν ἔχουσα ὡς βάσιν ἑπταμελεῖς ἐπιτροπάς. Αἱ ἐπιτροπαὶ ἑκάστης πόλεως ἢ χωρίου ἀριθμοῦνται κατὰ σειρὰν συγκροτήσεώς των, π.χ. 1η Ἐπιτροπὴ Λουτρακίου, 5η Ἐπιτροπὴ Θεσσαλονίκης κ.λπ. Ἡ ἐπιτροπὴ τοῦ Νομοῦ ὀνομάζεται «Νομαρχιακὴ Ἐπιτροπή», τῆς Ἐπαρχίας «Ἐπαρχιακὴ Ἐπιτροπή», καὶ τῶν μεγάλων περιφερειῶν, «Περιφερειακὴ» (π.χ. Περιφερειακὴ Ἐπιτροπὴ Ἠπείρου).
6) Ἀποφασίζεται ἡ ἵδρυσις Κεντρικῆς Ἐπιτροπῆς ἀποτελουμένη ἀπὸ 33 πρόσωπα.
7) Ἀποφασίζεται ἡ ἵδρυσις Ἐπιτροπῶν εἰς τὰς κάτωθι πόλεις καὶ χωρία: α) Λουτράκι, β) Περαχώρα, γ) Ναύπακτον, δ) Θεσσαλονίκην, ε) Ἰωάννινα, στ) Καπανδρίτι, ζ) Πολυδένδρι καὶ ἀποφασίζεται ὅπως ἐκτυπωθοῦν καὶ ἀποσταλοῦν οἱ κατὰ νόμον διορισμοὶ ὑπογραφόμενοι παρὰ τοῦ Προέδρου καὶ τοῦ Γραμματέως τῆς Κ.Ε. ἢ εἰς ἐξαιρετικὰ περιπτώσεις ὑπὸ τοῦ ἑνὸς μόνον ἐξ αὐτῶν,
8) Παρ’ ἑκάστης Ἐπιτροπῆς ἐκλέγεται Πρόεδρος, Ἀντιπρόεδρος, Ταμίας καὶ Γραμματεύς.
9) Τὰ ἔσοδα (καὶ τὰ ἔξοδα) ἐκ τῆς πωλήσεως τῆς ἐφημερίδος καὶ τῶν λοιπῶν ἐντύπων θὰ περιέρχωνται εἰς τὸ ταμεῖον τῆς Κ.Ε.
10) Ἕκαστον μέλος τῆς Χ.Δ. θὰ καταβάλλη μηνιαίαν συνδρομὴν καθοριζομένην ἀπ’ ἑκάστης ἐπιτροπῆς, μέρος δὲ τούτου (50%) θὰ ἀποστέλλεται εἰς τὴν Κ.Ε. Ἑκάστη ἐπιτροπὴ δέον ὅπως ἐφοδιασθῇ μὲ βιβλίον Ταμείου καὶ βιβλίον Πρακτικῶν.
11) Βασικὴ ἀρχὴ διέπουσα τὴν Χ.Δ. εἶναι ἡ ἀνιδιοτέλεια τῶν στελεχῶν αὐτῆς. Τὰ στελέχη τῆς Χ.Δ. θὰ εἶναι πρῶτα εἰς τὰς θυσίας καὶ τελευταῖα εἰς τὰς ἀπολαυάς. Ἡ παράβασις τῆς ἀρχῆς ταύτης συνεπάγεται τὴν ἔκπτωσιν τοῦ στελέχους ἢ καὶ τὴν διαγραφὴν αὐτοῦ. Ἡ φροντὶς ἑκάστου στελέχους θὰ εἶναι ἡ ἐξύψωσις τοῦ πνευματικοῦ καὶ κοινωνικοῦ ἐπιπέδου τοῦ λαοῦ. Ἐντὸς τῆς προσπαθείας αὐτῆς νοεῖται καὶ ἡ ἐξυπηρέτησις τῆς ἀτομικῆς του εὐημερίας.
12) Τὰ μέλη τῆς Κ.Ε. ὑποχρεοῦνται: α) Νὰ παρίστανται εἰς τὰς συνεδριάσεις, προσκαλούμενα. β) Νὰ καταβάλλουν μηνιαίαν συνδρομὴν 100.000 ἕκαστον. Ἡ Κ.Ε. δύναται νὰ ἀπαλλάξῃ μέλος τῆς ἐν ὅλω ἢ ἐν μέρει τῆς καταβολῆς ταύτης. γ) Νὰ διάγουν βίον ἀνεπίληπτον, νὰ εἶναι ἀγωνισταὶ καὶ νὰ διαθέτουν τὰ πάντα διὰ τὴν ἐπικράτησιν τῆς Χ.Δ.
13) Γενομένης ψηφοφορίας ἐξελέγησαν: 1) Πρόεδρος Κ.Ε. Νικόλαος Ψαρουδάκης. 2) Γενικὸς Γραμματεύς, Δημήτριος Καραγκούνης. 3) Ταμίας Βασίλειος Κυρίτσης. 4) Μέλη: Σπυρίδων Λίντας, Ὀδυσσεὺς Λάμπρου, Σταμάτιος Χατζηκυριάκος.
Ἐφ’ ᾧ ἐπικαλούμενοι τὴν εὐλογίαν καὶ τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ ὑπογράφομεν τὸ παρὸν ὡς ἕπεται.

Ὁ Πρόεδρος Ὁ Γέν. Γραμματεὺς Τὰ μέλη

Πρᾶξις 2.
Ἐν Ἀθήναις σήμερον τὴν 30 Νοεμβρίου 1953 ἡμέραν Δευτέραν καὶ ὥραν 3 μ.μ. συνελθόντες εἰς τὰ ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Νικηταρά 7 γραφεῖα τῆς «Χριστιανικῆς Δημοκρατίας» κατόπιν προσκλήσεως τοῦ προέδρου αὐτῆς οἱ: 1) Νικόλαος Ψαρουδάκης, 2) Σπυρίδων Λίντας, 3) Δημήτριος Καραγκούνης, 4) Βασίλειος Κυρίτσης, 5) Ὀδυσσεὺς Λάμπρου, 6) Σταμάτιος Χατζηκυριάκος, μέλη τῆς «Χριστιανικῆς Δημοκρατίας» καὶ κατόπιν συζητήσεως καὶ μελέτης τῶν θεμάτων τῆς ἡμερησίας διατάξεως ἐλάβομεν τὰς κάτωθι ἀποφάσεις:
1) Ἀναντίθεται εἰς τὸν Πρόεδρον κ. Νικόλαον Ψαρουδάκην ὅπως σύνταξῃ ὑπόμνημα ἀπευθυνόμενον πρὸς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος περιέχον τὰς κατευθυντηρίους γραμμὰς καὶ ἐπιδιώξεις τοῦ κινήματος τῆς «Χριστιανικῆς Δημοκρατίας» ἵνα λάβῃ γνῶσιν τούτου καὶ παράσχῃ τὴν εὐλογίαν αὐτῆς.

   Σχόλιο
Ἡ πρώτη αὐτὴ διατύπωση τῶν σκοπῶν καὶ τῆς ὀργανωτικῆς διάρθρωσης τῆς ΧΔ, σὲ ὅλα αὐτὰ τὰ ἑβδομήντα χρόνια ποὺ πέρασαν, ἔτυχε συστηματικῆς ἐπεξεργασίας, ὕστερα ἀπὸ ἐσωτερικὸ διάλογο καὶ σὲ συνδυασμὸ μὲ τὶς ἑκάστοτε προκλήσεις.
Τὸ κοινωνικὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου παραμένει πάντοτε ἐπίκαιρο, ὄχι μὲ τὴν ἔννοια τῆς ἐπιβολῆς χιλιαστικοῦ τύπου «ἐπιγείων παραδείσων», οἱ ὁποῖοι ἐξελίχθηκαν σὲ «κόλαση».
Ἀλλὰ ὡς διαρκὴς ὁδηγὸς γιὰ τὴν καταπολέμηση τῆς κοινωνικῆς ἀδικίας, μπροστὰ στὴν ὁποία ὁ Χριστιανὸς δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἀδιαφορεῖ, ὑποβαθμίζοντας τὴν χριστιανικὴ πίστη σὲ κώδικα ἀτομικῆς ἠθικῆς.
Ὁδηγὸς καὶ γιὰ τὴν ἀντίσταση στὶς κακουργίες τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας, ἡ ἀδιαφορία καὶ ἡ ἀνοχὴ τῶν ὁποίων εἶναι συνενοχή.
Ὁδηγὸς γιὰ μιὰ κοινωνία ἐλευθερίας καὶ δίκαιοσύνης χωρὶς ἐκμετάλλευση τοῦ συνανθρώπου, στὰ πρότυπα τῆς κοινότητας τῶν πρώτων Χριστιανῶν ποὺ περιγράφουν οἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων.