xristianiki-admin

Total Post: 2994

«Τέμπη 28.02.2023 – 28.02.0225»

«Τέμπη 28.02.2023 – 28.02.0225»

  • Μια διδαχή, μια διαπίστωση, μια αναίρεση, μια δια-δήλωση (Θ΄ Κοινωνική Επιστολή)

του Γιώργου Τασούδη

Διδαχή

Επειδή: Όπως η Παραβολή του Καλού Σαμαρείτη (Λουκ. 10, 30-37) δε διδάσκει απλά το ποιος είναι ο πλησίον, αλλά το πώς ανάγεσαι σε πλησίον, έτσι και ο «Σύλλογος Πληγέντων Δυστυχήματος Τέμπη 2023» δε διδάσκει απλά το ποιος είναι κυρίαρχος λαός, αλλά το πώς ανάγεσαι σε κυρίαρχο λαό. Διδαχή από την οποία, αν μη τι άλλο, οφείλει να αντλεί παράδειγμα ο κάθε της εκάστοτε εκτελεστικής εξουσίας ελεγκτικός θεσμός…

Διαπίστωση

Επειδή: Στην τραγωδία των Τεμπών καθρεφτίζεται και αποκαλύπτεται, συνάμα, το κράτος, το παρακράτος κι η μεταξύ τους ανίερη διαπλοκή ή με μια φράση η καθόλου καθεστωτική λοιμική —μείγμα αδικίας, ιδιοτέλειας και αλαζονείας—, που αρρωσταίνει το Ελληνικό Κράτος και ντροπιάζει το Ελληνικό Έθνος, 200 και πλέον χρόνια εν γένει, αλλά άνευ προηγουμένου κατά την τρέχουσα ιστορική περίοδο (τουλάχιστον από το 2010 κι εντεύθεν)…

Αναίρεση

Επειδή: Το δίλημμα που επιχειρούν να θέσουν κάποιες, προσκολλημένες ωσάν βδέλλες ή πλεκόστομα στο ξαφνιασμένο και πανικόβλητο Σύστημα, σκοπιμότητες, θέλοντας και κρίνοντας προφανώς εξ ιδίων τα αλλότρια να χρεώσουν στους μπροστάρηδες της απαίτησης για κάθαρση —απαίτηση με την οποία πλέον συντάσσεται η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού—, μεροληψία και ιδιοτελή κίνητρα, «γιατί αντιδράσεις για τα Τέμπη κι όχι π.χ. για το Μάτι», είναι κίβδηλο, πολιτικάντικο, διχαστικό, εμπαθές, ύπουλο, και στη δική μου συνείδηση αναιρείται άμα τη διατυπώσει του, καθώς το πρόταγμα που αρθρώθηκε με αφορμή το δυστύχημα των Τεμπών, θεωρώ ότι συμπεριλαμβάνει τα όσα εξίσου τραγικά συνέβησαν στο Μάτι, στη Μάνδρα Αττικής, στη Θεσσαλία, στη Λιβύη…

Δια-δήλωση

Επειδή: Τη νοιάζομαι την Πατρίδα μου και δεν προτίθεμαι να την εγκαταλείψω ως φυσική παρουσία, ενώ εδώ και δεκαετίας έπαψα να τη χαλαλίζω ―παραλίγο να γράψω χαραμίζω― με την ψήφο, την πολιτεία, τη συνείδησή μου, λευκή επιταγή σε επιτηδειότητες ακραιφνώς ιδιοτελείς και κατάφορα άδικες…
Επειδή: Ως άνθρωπος που παλεύει να είναι του Χριστού, υποχρεούμαι όχι απλά να αντιδιαστέλλω τον εαυτό μου, αλλά να καταγγέλω οντολογικά, την πονηρία, την κακία και κυρίως την αδικία…
Επειδή: Ο Ψαλμωδός λέει «Οργίζεσθε και μη αμαρτάνετε» (Ψαλμ. 4, 5) και ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης διευκρινίζει ότι «Ένας πνευματικός άνθρωπος μπορεί να νευριάση, να αγανακτήση και να φωνάξη, αλλά για θέματα σοβαρά, πνευματικά. Δεν έχει όμως κακία μέσα του ούτε κάνει κακό στον άλλον» (Λόγοι Ε΄, 2006)…
Επειδή: Όποιος ζητάει τη δικαιοσύνη, όλα τα άλλα θα του προστεθούν (Πρβλ. Ματθ. 6, 33)…
Επειδή: Η δικαιοσύνη είναι από τα μεγέθη που μαθαίνεται μόνο όταν παθαίνεται (Πρβλ. Ησ. 26, 9)…
Επειδή: Όποιος υπομένει μέχρι τέλους εκείνος θα σωθεί (Πρβλ. Ματθ. 24, 13)…
Επειδή: Το οξυγόνο μου είναι ζήτημα υλικό, αλλά το οξυγόνο του αδερφού μου είναι ζήτημα πνευματικό (Πρφρ. Νικολάι Μπερντιάγεφ)…
Επειδή: Το οξυγόνο που στερούμαστε δεν είναι μόνο υλικό, αλλά αξιακό, πνευματικό, ηθικό…
Επειδή, λοιπόν: Είναι ζήτημα πίστης, χρέους, προστιθέμενης αξίας, παραδείγματος, σωτηρίας, συν-ανθρωπιάς…
Γι’ αυτό: Με τη Δικαιοσύνη, μέχρι τέλους!

ΠΗΓΗ: Λαϊκός της Ανατολικής Εκκλησίας. Ο σύνδεσμος που μας έστειλε ο αρθρογράφος.

Ανομιμοποίητος ο Ζελένσκι από την ουκρανική Βουλή

Ανομιμοποίητος ο Ζελένσκι από την ουκρανική Βουλή

Σε κόλαφο για τον Ουκρανό Πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι εξελίχθηκε απόπειρα να εξασφαλιστεί επαναβεβαίωση της νομιμοποίησής του με ψήφισμα της “Βερχόβνα Ράντα”, του ουκρανικού Κοινοβουλίου (φωτο) χθες, Δευτέρα.

Το ψήφισμα που τέθηκε σε ψηφοφορία σε ειδική προ ημερησίας διατάξεως συνεδρίαση για την τρίτη επέτειο της ρωσικής εισβολής, ψηφίστηκε μόνον από 218 μέλη του σώματος, με οκτώ ψήφους λιγότερες από τις 226 που απαιτούνταν για να εγκριθεί.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: Σήμερα Τρίτη η Ράντα “διόρθωσε” την απόφαση της Δευτέρας εγκρίνοντας το ψήφισμα με 268 ψήφους, το οποίο επανήλθε, όπως είχαμε γράψει.
Παρ’ όλα αυτά, το κύρος του Ζελένσκι έχει ήδη πληγεί σοβαρά.
Ιδίως ενόψει του γεγονότος ότι το ψήφισμα που τέθηκε σε ψηφοφορία σε ειδική προ ημερησίας διατάξεως συνεδρίαση στις 24.2. για την τρίτη επέτειο της ρωσικής εισβολής.
Ψηφίστηκε μόνον από 218 μέλη του σώματος, με οκτώ ψήφους λιγότερες από τις 226 που απαιτούνταν για να εγκριθεί.

Περίπου 54 μέλη της ουκρανικής Βουλής, παρόντα στην αίθουσα, απείχαν από την ψηφοφορία – ανάμεσά τους 38 εκλεγμένα με το κόμμα του προέδρου, που ονομάζεται “Υπηρέτης του Λαού”.

Το ψήφισμα κατατέθηκε από το Προεδρείο  του Κοινοβουλίου για να αντιμετωπιστεί σε συμβολικό επίπεδο η σχετική αμφισβήτηση από τον Ντόναλντ Τραμπ.

Σύμφωνα με το σχέδιο ψηφίσματος, η Βέρχοβνα Ράντα «υπενθυμίζει για ακόμη μία φορά ότι ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι εξελέγη σε ελεύθερες, διαφανείς, δημοκρατικές εκλογές» και «η εντολή του δεν αμφισβητείται από τον ουκρανικό λαό», ούτε από το Κοινοβούλιο. Παρέπεμπε στο άρθρο 108 του ουκρανικού Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο ο αρχηγός του κράτους συνεχίζει να ασκεί τα καθήκοντά του ωσότου αναλάβει εκλεγμένος διάδοχός του.

Το θέμα ανακίνησε πρώτη η ρωσική πλευρά, μόλις η θητεία του Ζελένσκι έληξε τυπικά τον Μάιο, χωρίς να γίνουν εκλογές στην Ουκρανία εν μέσω πολέμου και στρατιωτικού νόμου και τέθηκε και από αμερικανικής από τον Ντόναλντ Τραμπ.

Σύμφωνα με συνεργάτη του Ζελένσκι, το σχέδιο ψηφίσματος με κάποιες τροποποιήσεις θα εισαχθεί άμεσα στην ολομέλεια της Ράντα για νέα ψηφοφορία.

Και σε άλλες περιπτώσεις, μέλη του κόμματος Ζελένσκι δεν ήταν παρόντα στη Βουλή, με αποτέλεσμα αυτός να βασίζεται σε μεταβαλλόμενες πλειοψηφίες για να εγκρίνει νόμους.

Σημειώνεται ότι ο Ζελένσκι είχε εκλεγεί το 2019 με ευρεία πλειοψηφία που περιλάμβανε τις ψήφους των ρωσόφωνων, με πρόγραμμα αποκατάστασης των σχέσεων με τη Ρωσία και λήξης του εμφυλίου πολέομου με προστασία των δικαιωμάτων των μειονοτήτων.

Αφού εκλέχθηκε, έπραξε ακριβώς τα αντίθετα όσων επαγγέλθηκε, συντελούσης της πίεσης των νεοναζιστικών πολιτοφυλακών, που είχαν πρωταγωνιστήσει στο πραξικόπημα του Μαϊντάν το 2014 και λειτουργούν έκτοτε ως παρακράτος στη χώρα. Ούτε εφάρμοσε τις συμφωνίες του Μινσκ, με αποτέλεσμα ο ουκρανικός εμφύλιος που μαινόταν από το 2014 να κλιμακωθεί με τη ρωσική εισβολή.

 

Οι φιλέορτοι φίλοι της “Χριστιανικής” στη Συνεστίαση 2025

Οι φιλέορτοι φίλοι της “Χριστιανικής” στη Συνεστίαση 2025

  • Ξανά μετά πέντε χρόνια

Πέντε χρόνια μετά, η ετήσια αποκριάτικη συνεστίαση της “Χριστιανικής” ξανάγινε με επιτυχία στην παραδοσιακή ταβέρνα “Αμπελόφυλλο” στην Αθήνα.

Οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες και οι σχετικές υπερβολές των ΜΜΕ δεν εμπόδισαν τους φιλέορτους φίλους της “Χριστιανικής” να βρεθούν το μεσημέρι της Κυριακής της Αποκριάς. Στη ζεστή και φιλόξενη ατμόσφαιρα της  παραδοσιακής ταβέρνας  “Αμπελόφυλλο” απόλαυσαν εκτός από τα εδέσματα, ζωντανή ελληνική μουσική και την πολιτικά επίκαιρη σύντομη παράσταση θεάτρου σκιών του καλλιτέχνη Κ. Ψυχραιμία.

Χαιρέτισε ο Κωνσταντίνος Μπλάθρας, διευθυντής της εφημερίδας, ο οποίος

αναφέρθηκε στις πολιτικές εξελίξεις.

Ακολόύθησε κλήρωση με πλούσια δώρα.

Ευχαριστούμε όλους τους αδελφούς και φίλους που ήρθαν νια γιορτάσουμε μαζί.

ΟΙ ΧΟΡΗΓΟΙ  

Για την προσφορά των δώρων που κληρώθηκαν στη λαχειοφόρο της εφετινής συνεστίασης της εφημερίδας μας, ευχαριστούμε θερμά όσους συνεισέφεραν, που είναι οι κάτωθι:

Κούκα Μαρία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, Βόλος.
Oίκος Μεταξά δια της εταιρίας OSC AE, Ανδρέα Μεταξά 6, Κηφισιά.
Σούπερ Μάρκετ Σκλαβενίτη.
Οδοντίατρος Γιάννης Αλεξόπουλος, Κωνσταντινουπόλεως 10, Πετρούπολη.
Ηλεκτρικά Κεχαγιάς Κ. Τσαλδάρη 222 Νίκαια.
Κουτσοθανάσης Αθανάσιος, έπιπλα, Υμηττού 57 Πειραιάς.
Φαρμακεία Ελένης και Ιωάννη Τζανή. Καισαρείας 36 Κερατσίνι.
Καραγιάννης Ιωάννης είδη οικιακής χρήσης, Τσαλδάρη 222 Νίκαια.
Εκδόσεις ΑΡΜΟΣ Μαυροκορδάτου 11 Αθήνα.
Εκδόσεις ΕΝ ΠΛΩ. Κολοκοτρώνη 49 Αθήνα.
Εκδόσεις ΑΛΗΣΤΟΥ ΜΝΗΜΗΣ. Χαριλάου Τρικούπη 22 Αθήνα.
Εκδόσεις ΑΛΦΕΙΟΣ. Χαριλάου Τρικούπη 22 Αθήνα.
Βιβλιοπωλείο Ναυτίλος. Χαριλάου Τρικούπη 14 Αθήνα.
Μικρή Βιβλιοθήκη Διδασκάλων του Γένους.

Σοφία Ακριβοπούλου.

Κωνσταντίνα Αναστασοπούλου.
Φίλοι της εφημερίδας που θέλησαν να κρατήσουν την ανωνυμία τους.

 

.

Ἡ ἁγία Μαρία Σκομπτσόβα γιὰ τὴν ἐσχάτη κρίση

Ἡ ἁγία Μαρία Σκομπτσόβα γιὰ τὴν ἐσχάτη κρίση

τοῦ Δημήτρη Μπαλτᾶ

Τὸ 2025 συμπληρώνονται 80 χρόνια ἀπό τον ἑκούσιο κατά τίς μαρτυρίες, ἀλλά βίαιο σέ κάθε περίπτωση, θάνατο σέ στρατόπεδο συγκέντρωσης μιᾶς ἰδιαίτερης προσωπικότητας, τῆς ποιήτριας, θρησκευτικῆς φιλοσόφου, ζωγράφου, καί ἀπό τό 1932 μοναχῆς Μαρίας [Ἐλιζαβέτα Γιούργιεβνα, τό γένος Πιλένκο, ἀπό τόν πρῶτο γάμο της Κουζμινά-Καραβάεβα/ἀπό τόν δεύτερο γάμο της Σκομπτσόβα

Φαίνεται ὅτι ἡ ποίηση ἦταν γιά τήν Μαρία Σκομπτσόβα μία σταθερή καταφυγή, ὅπως ἡ Ἐκκλησία. […]

Εἶναι εὐρύτερα παραδεκτό ὅτι συνολικά ἡ ζωή της διακρινόταν ἀπό ὁρισμένη γενναιότητα και ἐν τέλει ἀντισυμβατικότητα: Ἐκινεῖτο μεταξύ τῶν λογοτεχνικῶν κύκλων, παντρεύτηκε καί χώρισε δύο φορές, ἀπέκτησε καί ἔχασε για διαφόρους λόγους τρία παιδιά, διετέλεσε δήμαρχος τήν ἐποχή μετά τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1917 [Βλ. σχετικά Юрий Данилов (=Е. Ю. Скобцова), «Как я была городским головой» [«Ὅταν ἤμουν δήμαρχος»], Воля России № 4, σσ. 63-80 και № 5, 1925, σσ. 68-88], ἀσχολήθηκε μέ τό δοκίμιο καί ἰδιαίτερα τό φιλοσοφικό, καί, τέλος, ἔλαβε το μοναχικό σχῆμα.

Προσφορά στόν Ἄνθρωπο

Πέρα ἀπό τά ἀναφερθέντα, στό Παρίσι, ἐπέδειξε μιά μοναδική προσφορά στόν Ἄνθρωπο, τόν ἀλλοεθνῆ, τόν ἄνεργο, τόν πεινασμένο, τόν ψυχιατρικά βασανισμένο. Στό πλαίσιο αὐτό, γράφει ἡ ἴδια ὅτι «θά πρέπει νά ψάχνω ποῦ νά καταθέσω τά δῶρα πού ὁ Θεός μοῦ ἐμπιστεύτηκε γιά νά τά δώσω».

Αὐτή ἡ ἀντισυμβατικότητα προκαλοῦσε, ἴσως νά προκαλεῖ ἀκόμα, τήν ἀντίδραση τῶν συντηρητικῶν κύκλων τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας. Ἔχει παρατηρηθεῖ σχετικά ὅτι «πολλοί ἦταν ἐκεῖνοι πού ἐνοχλήθηκαν ἀπό τό γεγονός ὅτι ἡ Μητέρα Μαρία ἀπέρριπτε τίς συμβάσεις τίς ὁποῖες ἐκεῖνοι ἁπλοϊκά ταύτιζαν μέ τήν παράδοση. Δέν ἦταν μοναχή; Πῶς μποροῦσε, λοιπόν, κανείς νά ἐξηγήσει τήν λειτουργική της ζωή; Τήν οἰκειότητά της μέ τόν ὑπόκοσμο; Τήν κατάσταση τοῦ ράσου της; Τό ὅτι κάπνιζε (καί μάλιστα δημοσίως); Τον αὐθαίρετο τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἀντιμετώπιζε τίς νηστεῖες; Ὄχι μόνο ἀδιαφοροῦσε ἐντελῶς για τούς κανόνες, ἀλλά δέν κρατοῦσε οὔτε κἄν τά προσχήματα» (π. Σ. Χάκελ, Ἡ ἁγία Μαρία τῶν Παρισίων. Μαρία Σκομπτσόβα-Ἡ ζωή της, Ἐκδόσεις Ἀκρίτας, σ. 129).

Ἀλλά, σέ κάθε περίπτωση, ἡ ἀντισυμβατικότητα τῆς Μητέρας Μαρίας πού ἐκδηλωνότα ὡς ἀγάπη, ἀλληλεγγύη, προσφορά στούς ἀναγκεμένους ἀδελφούς, εἶχε μία εὐαγγελική ἀφετηρία.

Γράφει ἀκριβῶς ἡ ἴδια: «Στήν [Ἔσχατη] Κρίση δέν θά ἐρωτηθῶ ἄν ἐκπλήρωσα τίς ἀσκητικές μου προσπάθειες μέ ἐπιτυχία ἤ πόσες μετάνοιες και κομποσκίνια ἔκανα, ἀλλά θά ἐρωτηθῶ ἄν τάϊσα τούς πεινασμένους, ἄν ἔντυσα τούς γυμνούς, ἄν ἐπισκέφθηκα τούς ἀρρώστους καί τούς φυλακισμένους». Καί ἐν τούτοις, αὐτό δέν μποροῦσε νά γίνει ἀπολύτως κατανοητό στόν τυπικό χριστιανισμό.

Στό ἴδιο πλαίσιο αὐτῆς τῆς γενναιότητας, κινήθηκε τό τέλος της, ὁ ἑκούσιος ἀλλά σέ κάθε περίπτωση βίαιος θάνατός της. Ὅπως φαίνεται ἀπό τίς σχετικές μαρτυρίες, δέν ἐπελέγη ἀπό τούς ναζιστές ὥστε νά ἐκτελεστεῖ, ἀλλά ἐπέλεξε ἡ ἴδια νά ἀντικαταστήσει τήν ἐπιλεγεῖσα πρός ἐκτέλεση συγκρατούμενή της.

Σεβ. Χίου Μάρκος: Ἐκτὸς ἀπὸ τὸ πνευματικό, ἁγιάζεται καὶ τὸ ὑλικό

Σεβ. Χίου Μάρκος: Ἐκτὸς ἀπὸ τὸ πνευματικό, ἁγιάζεται καὶ τὸ ὑλικό

Ο Θεός ευλογεί όχι μόνο το πνευματικό, αλλά και το υλικό μέρος του ανθρώπου. Η σχετική αποστροφή της ομιλίας του Σεβ. Μητροπολίτη Χίου κ. Μάρκου κατά την επιμνημόσυνη δέηση για τους αείμνηστους Νίκο Ψαρουδάκη, Μανώλη Μηλιαράκη και Γιώργο Ζαφείρη το Σάββατο 8 Φεβρουαρίου στη Χίο. Details

Μυθοπλασίες νέο-ψυχροπολεμικών αφηγημάτων

Μυθοπλασίες νέο-ψυχροπολεμικών αφηγημάτων

  • Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΗΜOΚΡΑΤΙΑ ΓΙΑ ΤO OΥΚΡΑΝΙΚO

Η Χριστιανική Δημοκρατία με αφορμή την προσέγγιση ΗΠΑ-Ρωσίας για τη λήξη του πολέμου στην Ουκρανία και τη στάση των εταίρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση.

Details

Συνεστίαση 2025. Μπορείτε και τώρα να δηλώσετε συμμετοχή

Συνεστίαση 2025. Μπορείτε και τώρα να δηλώσετε συμμετοχή
Η συνεστίαση του 2020 στο ίδιο μέρος

Πέντε χρόνια μετά, ἐπαναλαμβάνουμε τὴ Συνεστίασή μας, στὸ ἴδιο φιλόξενο στέκι.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ 23 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 12.30 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ

Παραδοσιακὴ ταβέρνα «Ἀμπελόφυλλο».
Σαμοθράκης 3 καὶ Λέλας Καραγιάννη στὴν Κυψέλη.

Κοντὰ στὴν πλατεῖα Ἀμερικῆς (τηλ. κέντρου 210-8678862). Ἀπὸ τὴν πλατεῖα Ἀμερικῆς, μὲ κατεύθυνση τὰ Ἄνω Πατήσια, στρίβουμε δεξιά, στὴν ὁδὸ Λέλας Καραγιάννη, προχωροῦμε εὐθεῖα καὶ στὸν ἀριθμὸ 64 ἀριστερὰ εἶναι ἡ ὁδὸς Σαμοθράκης καὶ τὸ «Ἀμπελόφυλλο».
Τιμή πρόσκλησης: 20 Ευρώ
Τιμή ενίσχυσης: 25 ευρώ

Περιλαμβάνει:

  • Πρῶτο πιάτο μὲ ὀρεκτικά, κυρίως πιάτο, κρασί.
  • Καλλιτεχνικὸ πρόγραμμα μὲ ζωντανὴ μουσική, παραδοσιακῶν τραγουδιῶν καὶ χορῶν
  • Σύντομη παράσταση Θεάτρου Σκιῶν ἀπὸ τὸν καλλιτέχνη Κ. Ψυχραιμία.

Κρατήσεις-ἀγορὰ προσκλήσεων: Μέχρι τὴν Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου.

  • Στα Γραφεία της “Χριστιανικής” Ακαδημίας 78Δ 5ος όροφος ώρες 4-7 το απόγευμα τη Δευτέρα και 11-2 το μεσημέρι Τρίτη έως Παρασκευή. Τηλέφωνα 210 3811302 και 2103806863
  • Στην ηλεκτρονική διελυθυνση της εφημερίδας efim.xristianiki@gmail.com 
  • Δηλώστε συμμετοχή και στο ηλεκτρονικό κατάστημα της “Χ”

Πρόσκληση απλή εδώ

Πρόσκληση με τιμή ενίσχυσης εδώ

 

ΝΙΚΗΤΑ ΑΛΙΠΡΑΝΤΗ Ἡ σιωπηλὴ κραυγὴ τῆς Ἀφρικῆς

ΝΙΚΗΤΑ ΑΛΙΠΡΑΝΤΗ Ἡ σιωπηλὴ κραυγὴ τῆς Ἀφρικῆς

  • Βιβλίο με πολύτιμα στοιχεία για την κοινωνία και τον πολιτισμό της Αφρικής

  • Για τους πρωτεργάτες της Ορθόδοξης Ιεραποστολής

  • Φωνή καταγγελίας της εκμετάλλευσης και της νεοαποικιοκρατίας

Ἐκδόθηκε ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις Παπαζήση τὸ βιβλίο τοῦ Νικήτα Ἀλιπράντη «Ἡ σιωπηλὴ κραυγὴ τῆς Αφρικής-Ἐμπειρίες καὶ γνώση».

Ὁ Νικήτας Αλιπράντης σπούδασε Νομικὰ καὶ Πολιτικὲς Οἰκονομικὲς Ἐπιστῆμες στὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν καὶ συνέχισε τὶς σπουδές του στὴ Γαλλία καὶ στὴ Γερμανία. Λόγω τῆς δικτατορίας παρέμεινε ἐπὶ μακρὸν στὸ ἐξωτερικὸ καὶ δίδαξε στὸ Πανεπιστήμιο Robert Schuman τοῦ Στρασβούργου ὅπου ἐξελέγη καθηγητὴς καὶ διηύθυνε τὸ μεταπτυχιακὸ δίπλωμα (DEA) κοινωνικοῦ δικαίου. Εἶναι ὁμότιμος καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου αὐτοῦ καὶ τοῦ Δημοκρίτιου Πανεπιστημίου Θράκης. Ἔχει διατελέσει ἀνεξάρτητος ἐμπειρογνώμων καὶ ἀντιπρόεδρος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς Κοινωνικῶν Δικαιωμάτων τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρώπης.

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ ΝΕΟΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ

Τὸ ἔργο βασίζεται κυρίως σὲ συγκλονιστικὲς προσωπικὲς ἐμπειρίες δέκα τεσσάρων ἐτῶν τοῦ συγγραφέα ἰδίως σὲ χῶρες τῆς δυτικῆς ὑποσαχάριας Ἀφρικῆς, ποὺ εἶναι ἀπὸ τὶς πιὸ φτωχὲς τῆς ἠπείρου. Ἡ περιγραφὴ συνοδεύεται ἀπὸ ἐντυπωσιακὲς φωτογραφίες τοῦ συγγραφέα ποὺ ἀπεικονίζουν παραστατικὰ τὴν πραγματικότητα ποὺ ζοῦν οἱ πληθυσμοὶ αὐτοί, οἱ οἰκισμοὶ τῶν ὁποίων παραπέμπουν στὴ λίθινη ἐποχή.

Στὸ πρῶτο μέρος τοῦ ἔργου ἐκτίθενται κυρίως προσωπικὲς ἐμπειρίες, ἐνῶ στὸ δεύτερο καὶ τρίτο μέρος περιγράφονται μὲ διεισδυτικότητα οἱ ἀνθρωπολογικές, κοσμοθεωρητικὲς καὶ θρησκευτικὲς ἀντιλήψεις τῶν Ἀφρικανῶν καὶ οἱ νεώτερες χριστιανικὲς καὶ ἰσλαμικὲς ἐπιδράσεις. Ἀκολούθως, ἀναδεικνύονται καὶ ἐπικρίνονται ἡ νεοαποικιοκρατία ποὺ ἀποτελεῖ συνέχεια τῆς ἀποικιοκρατίας καὶ ἡ συνακόλουθη ἐκμετάλλευση τῆς Ἀφρικῆς καὶ ἡ καὶ ἀπομύζηση τῶν πόρων της.

Ὁ συγγραφέας στὸν πρόλογο τοῦ ἔργου ἀναφέρεται στὴν Ἀφρικὴ ὡς «ἄδικα βασανιζόμενη ἤπειρο» καὶ καταγγέλλει «τὴν προκλητικὴ διαιώνιση τῆς ἀφρικανικῆς κατάστασης». Διευκρινίζει ὅτι «ἡ ἔκφραση ‘σιωπηλὴ κραυγὴ’ παραπέμπει στὴν δεινὴ δυστυχία στὴν ὁποία ζοῦν οἱ περισσότεροι πληθυσμοὶ τῆς ὑποσαχάριας Ἀφρικῆς καὶ τὴν ὁποία ὑπομένουν χωρὶς νὰ ἐξεγείρονται. Μόνιμα εἶναι ὄχι μόνο ἀπροστάτευτοι, ἀλλὰ καὶ ἐκτεθειμένοι στὴν χειρότερη ἀδιαφορία καὶ ἐκμετάλλευση. Ὅλα αὐτὰ τὰ διαισθανόμουν, ἀλλ’ ὅταν ἐγὼ ὁ ἴδιος ἐβίωσα καὶ συνειδητοποίησα τὴν κατάσταση συγκλονίστηκα. Βέβαια ἀμέσως ἀνέλαβα νὰ μετριάσω, ὅσο μποροῦσα, τὴν ἀθλιότητα τῆς ζωῆς τοὺς ἀλλ’ ἡ ὁποιαδήποτε βοήθεια εἶναι σταγόνα στὸν ὠκεανὸ τῆς δυστυχίας τους».

Στὴ σελίδα 117 τοῦ βιβλίου καταγγέλλει ὅτι «σήμερα μὲ τὴν παγκοσμιοποίηση ἡ ὀργανωμένη λεηλασία ἔχει γενικὰ ἐνταθεῖ», μὲ τοὺς τοπικοὺς πολέμους ποὺ ξαφνικὰ ξεσποῦν, νὰ σχετίζονται ὄχι τόσο μὲ φυλετικὲς διαφορές, ἀλλὰ μὲ διαμάχες ὁμάδων  ποὺ ἀνταγωνίζονται γιὰ νὰ ἰδιοποιηθοῦν πλουτοπαραγωγικὲς πηγές, «ἀντιμαχόμενων κακοποιῶν κυκλωμάτων» ποὺ σταματοῦν μόνον ὅταν διανείμουν τὴ λεία. Ἐπισημαίνει μάλιστα ὅτι οἱ πλούσιες χῶρες, ἐνῶ ὑποκριτικὰ καταγγέλλουν τὰ ἐγκλήματα, στὴν πράξη δὲν εἶναι ἀμέτοχες  σ’ αὐτά.

Η ΕΛΛΑΔΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ

Στὸ βιβλίο περιλαμβάνεται ἑνότητα μὲ ἀναφορὰ στὴν ἑλλαδικὴ παρουσία τῆς Ὀρθοδοξίας. Τονίζεται ὅτι «Οἱ Ἕλληνες ἔχουν τεράστιο πλεονέκτημα ἔναντι λαῶν τῆς Δύσης. Δὲν βαρύνονται μὲ παρελθὸν ἀποικιοκρατίας ποὺ ἔχει ἀφήσει μόνιμα τραύματα καὶ ἀντιπάθειες τῶν Ἀφρικανῶν πρὸς τοὺς πρώην ἢ «νέους» ἀποικιοκράτες. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ εἶναι φυσικὸ νὰ γίνονται δεκτοὶ αὐθόρμητα καὶ εὐχάριστα ὡς φίλοι καὶ ὁ χριστιανικὸς τους λόγος νὰ μὴ προσκρούει σὲ καχυποψία, γεγονὸς ποὺ εἶναι προσωπικὴ ἐμπειρία μου. Πράγματι, ἡ κατήχηση εἶναι ἀναμενόμενο νὰ ἀκούγεται ὡς εἰλικρινὴς ἀναγγελία μιᾶς ἄλλης πίστης ποὺ τοὺς θεωρεῖ ὅλους ἴσους, μορφωμένους καὶ ἀμόρφωτους καὶ ποὺ τοὺς ἐλευθερώνει  ἀπὸ κάθε ἐξάρτηση καὶ ὑποδούλωση σὲ ἀνθρώπους καὶ πνεύματα ἀνιμιστικά».

Ἐπισημαίνει ὅτι γιὰ καιρὸ τὸ πλεονέκτημα αὐτὸ ἦταν ἀναξιοποίητο, λόγω τῆς ἀδράνειας ποὺ ὑπῆρχε καὶ τοῦ περιορισμοῦ τῆς ὀρθόδοξης πίστης στὴν ἑλληνικὴ ὁμογένεια. Γιὰ τὴν ὑπέρβαση τῆς ἀδράνειας αὐτῆς, ἐντοπίζει τρεῖς πρωτεργάτες τῆς Ἱεραποστολῆς:

Τὸν π. Χρυσόστομο Παπασαραντόπουλο, ὁ ὁποῖος πίστευε ὅτι «Ἐκκλησία χωρὶς ἱεραποστολὴ εἶναι Ἐκκλησία χωρὶς ἀποστολὴ» καὶ δραστηριοποιήθηκε στὴν Ουγκάντα. «Παρέδωσε τὸ πνεῦμα ἔπειτα ἀπὸ τὴν δωδεκαετὴ (1960-1972) αυτοθυσιαστική δράση τοῦ γιὰ τὸν εὐαγγελισμὸ τῶν Ἀφρικανῶν», ὅπως τονίζει ὁ συγγραφέας.

Τὸν π. Κοσμᾶ Γρηγοριάτη (1942-1989), ὁ ὁποῖος ἐμπνεύστηκε τὸν προσανατολισμὸ αὐτὸ ἀπὸ τὸν Ἅγιο Παΐσιο, ὁ ὁποῖος πρότεινε στὴν Μονὴ Ὁσίου Γρηγορίου νὰ καρεί μοναχὸς τὸ 1977. Στὴ συνέχεια, ἀφοῦ χειροτονήθηκε ἱερέας, ἐγκαταστάθηκε στὸ Κολβέζι τὸ 1978, ὅπου ἀφιερώθηκε στὸ ἱεραποστολικὸ ἔργο. Ἵδρυσε περὶ τὶς 40 ἐνορίες μὲ ἐργαστήρια καὶ σχολεῖα καὶ φρόντισε γιὰ τὴν οἰκονομικὴ τοὺς αὐτάρκεια, διότι ὅπως τονίζει ὁ συγγραφέας, «γνώριζε ὅτι εἶναι ἀδύνατο νὰ κηρύξεις Χριστὸ ἂν πρῶτα δὲν θεραπεύσεις τὴν πείνα πεινασμένων ἀδελφῶν». Ὁ π. Κοσμᾶς, ποὺ δυσφημήθηκε καὶ πολεμήθηκε ἀπὸ ζηλόφθονους συκοφάντες, ἔχασε τὴ ζωὴ τοῦ σὲ αὐτοκινητιστικὸ δυστύχημα σὲ ἡλικία 47 ἐτῶν τὸ 1989 καὶ τὸ σκήνωμα τοῦ, μετὰ ἀπὸ αὐτὸ τοῦ π. Χρυσοστόμου, «μένει καὶ αὐτὸ ὡς στὴν ἀφρικανικὴ γῆ ὡς εὐλογία», σύμφωνα μὲ τὰ λόγια τοῦ μακαριστοῦ π. Γεωργίου Καψάνη, ποὺ παραθέτει ὁ συγγραφέας.

Σὲ πρόσφατη προσκυνηματική ἐπίσκεψη στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ὁσίου Γρηγορίου, ἐνημερωθήκαμε ὅτι τὸ ἔργο αὐτό, τὸ ὁποῖο στηρίζουν οἱ Πατέρες τῆς Ἱερὰς Μονῆς, ἔχει ἐντυπωσιακὰ ριζώσει.

Ἀφήνουμε τελευταία τὴ μαρτυρία τοῦ συγγραφέα γιὰ τὸν μακαριστὸ Ἀρχιεπίσκοπο Ἀναστάσιο, τὴν ὁποία καὶ παραθέτουμε ὡς μνημόσυνο, ἀφοῦ ἡ κυκλοφορία τοῦ ἐνδιαφέροντος καὶ πολύτιμου αὐτοῦ συγγράμματος ἔπεσε πολὺ κοντὰ στὴν κοίμησή του.

Ο ΝΙΚΗΤΑΣ ΑΛΙΠΡΑΝΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ 

Ὁ (τότε) π. Ἀναστάσιος Γιαννουλάτος

Τὸ πολυσήμαντο καὶ πρωτοποριακὸ ἔργο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀναστασίου στὴν πολυτάραχη Ἀνατολικὴ Ἀφρικὴ ἐπὶ συνολικὰ 11 ἔτη (1964- 1967 καὶ 1982- 1990) ἔχει γίνει εὐρέως γνωστὸ ἀπὸ πολλαπλὰ δημοσιεύματα περιοδικῶν καὶ ἀπὸ τὴν ἀναλυτικὴ αὐτοβιογραφικὴ μονογραφία του. Τὸ φλογερὸ ἐνδιαφέρον του γιὰ τὴν ὀρθόδοξη μαρτυρία στὴν Ἀφρικὴ ἀναπτύχθηκε ἤδη τὴν δεκαετία τοῦ 1950 μὲ κριτικὸ ὑπόβαθρο τὴν ἱεραποστολικὴ σιωπὴ ὅπως τὸ ἐξέφρασε ὁ ἴδιος τὸ 1958.

Πολὺ ἐνωρὶς καὶ στὴν συνέχεια κατ’ ἐπανάληψη ἐμβάθυνε στὴν πολυσύνθετη παραδοσιακὴ καὶ σύγχρονη ἀφρικανικὴ θρησκευτικότητα, ἡ ὁποία, ὅπως ὀρθὰ ἐτόνιζε, εἶναι συνθετότερη καὶ πιὸ ἐξελιγμένη ἀπ’ ὅ,τι συνήθως νομίζεται στὴν Δύση! Ἡ ἀξιοθαύμαστη δραστηριότητά του στὴν Ἀνατολικὴ Ἀφρικὴ ἀναπτύχθηκε κυρίως στὶς χῶρες Δυτικὴ καὶ Ἀνατολικὴ Τανζανία, Δυτικὴ καὶ Κεντρικὴ Κένυα, ἀλλ’ οἱ περιοδεῖες του δὲν περιορίσθηκαν σ’ αὐτὲς τὶς περιοχές, ἐπεκτάθηκαν σὲ ὅλη τὴν Ἀνατολικὴ Ἀφρική.

Τέλος ἔχει σημασία νὰ σημειωθεῖ ὁ διπλὸς ρόλος τῆς ἀφρικανικῆς Ὀρθοδοξίας ὅπως τὸν διατυπώνει ὁ ἴδιος πρωτότυπα καὶ κριτικὰ στὸ ἔργο τοu.

Ἡ πρώτη αὐτονόητη καὶ καίρια ἀποστολή της εἶναι νὰ μεταφέρει στὴν Ἀφρικὴ ὁλόκληρη τὴν ἐμπειρία καὶ παράδοση τῆς «μίας, ἁγίας, καθολικῆς καὶ ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας» τῶν εἴκοσι αἰώνων, ἀπαλλαγμένης ἀπὸ τὶς ἀλλοιώσεις καὶ τὶς ποικίλες διαιρέσεις τῆς Δύσης, ποὺ μεταφέρθηκαν στὸ ἀφρικανικὸ ἔδαφος μὲ τὴν συνέργεια τῆς ἀποικιοκρατίας.

Τὸ δεύτερο ἔργο της εἶναι νὰ μεταφέρει στοὺς Ὀρθοδόξους τῶν διαφόρων Ἐκκλησιῶν τὴν φωνὴ τῶν πιὸ ἀδικημένων παιδιῶν τῆς γῆς καὶ νὰ τοὺς ἐπισημαίνει ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία δὲν εἶναι ἀτομιστικὴ βίωση καὶ πρακτικὴ καὶ ὅτι ἑπομένως «οὔτε τὰ ὑλικὰ οὔτε τὰ πνευματικὰ μποροῦν νὰ τὰ χαίρονται μόνοι τους στὸν κλειστὸ κύκλο τῶν λαῶν τους».

Στην εκμετάλλευση του υπόλοιπου κόσμου στηρίζεται η ευζωία της Δύσης

Στην εκμετάλλευση του υπόλοιπου κόσμου στηρίζεται η ευζωία της Δύσης

Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη για τις «άνισες ανταλλαγές εργασίας στην παγκόσμια οικονομία» που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature την οποία παρουσιάζει η γαλλική ισοσελίδα Elucid,  οι εργαζόμενοι στον «Παγκόσμιο Νότο» παρέχουν το 90% του εργατικού δυναμικού που χρειάζεται η παγκόσμια οικονομία και λαμβάνουν μόνο το 20% του παγκόσμιου εισοδήματος, σε σχέση με τον «Παγκόσμιο Βορρά».

Με γαλάζιο χρώμα οι χώρες που χαρακτηρίζονται ανεπτυγμένες με κριτήρια του ΔΝΤ και χαρακτηρίζονται ως “Παγκόσμιος Βορράς”, στο χάρτη που παρουσιάζει η γαλλική ιστοσελίδα Elucid. Παρατηρούμε ότι από τις πρώην ανατολικές χώρες-μέλη της ΕΕ περιλαμβάνονται μόνον η πρώην Τσεχοσλοβακία, Σλοβενία, η Εσθονία και η Λεττονία. Οι υπόλοιπες πρώην ανατολικές χώρες έγιναν δεκτές ως μέλη, αν και μη ανεπτυγμένες, για να παρέχουν φτηνό στελεχικό και εργατικό δυναμικό και να ανταγωνίζονται τους μισθούς του ήδη υπάρχοντος στα παλαιότερα μέλη της ΕΕ. Η Ελλάδα, αν και ανεπτυγμένη με κριτήρια ΔΝΤ, έχει πολίτες με χαμηλότερη αγοραστική δύναμη σε σχέση με πολίτες χωρών της ΕΕ που λογίζονται ως “μη αναπτυγμένες. Γεγονός που αντανακλά το μέγεθος της αφαίμαξης των πολιτών από τις μνημονιακές υποχρεώσεις με τον υψηλό ΦΠΑ και την ασυδοσία που προκαλεί την ακρίβεια.

Όπου ως «Bορράς» νοούνται οι ανεπτυγμένες οικονομίες με κριτήρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, στις οποίες περιλαμβάνεται η Ελλάδα και ως «Nότος» οι χώρες που δεν πληρούν τα ως άνω κριτήρια.

Πυρήνας των “ανεπτυγμένων” κοινωνιών που απεικονίζονται στο χάρτη, είναι οι λεγόμενες κοινωνίες της Δύσης, (ΗΠΑ-Καναδάς-Δυτική Ευρώπη), με τις οποίες προσομοιάζουν κάποιες ασιατικές, ιδίως η Ιαπωνία, η νότια Κορέα και η Ταϊβάν και συμπεριλαμβάνονται Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία.

Όπως επισημαίνει η ιστοσελίδα «Elucid» που παρουσιάζει αναλυτικά τη μελέτη, «ό,τι αγαθό ή υπηρεσία και αν καταναλώνουμε, ένα μεγάλο μέρος του είναι καρπός της δουλειάς μικρών, φθηνών χεριών που το κάνουν προσιτό στους πληθυσμούς των χωρών του παγκόσμιου Βορρά».

Ενδιαφέρον έχει και η κατανομή ανάμεσα σε εργαζομένους με υψηλή ειδίκευση, μέση ειδίκευση και χαμηλή ειδίκευση. Στο 10% του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού που αντιστοιχεί στον “Παγκόσμιο Βορρά”, η συντριπτική πλειοψηφία κατανέμεται σε στελέχη υψηλής και μεσαίας ειδίκευσης ενώ απειροελάχιστο είναι το ποσοστό των εργαζομένων με χαμηλή ειδίκευση. Αντίθετα, το πλέον ανειδίκευτο και κατά συνέπεια φθηνό εργατικό δυναμικό προέρχεται από τον αποκαλούμενο “Παγκόσμιο Νότο” σε αυξανόμενα ποσοστά όσο περνούν να χρόνια.

Η εξέλιξη της κατανομής των εργαζομένων ανάμεσα σε ανεπτυμένες χώρες (“Παγκόσμιο Βορρά”) και στον υπόλοιπο κόσμο (“Παγκόσμιο Νότο”) από το 1995 έως το 2021. Σε κάθε κατηγορία διακρίνονται οι τρεις υποκατηγορίες του βαθμού ειδίκευσης, με πιο σκούρα απόχρωση την υψηλή, λιγότερο σκούρα τη μεσαία και ανοιχτόχρωμη την χαμηλή. Παρατηρούμε από το 2006 και μετά διπλασιασμό του ποσοστού των ανειδίκευτων από 10% στο 20% του συνόλου στον υπόλοιπο κόσμο, που αντανακλά στη στροφή σε όλο και πιο φτηνά εργατικά χέρια από εκείνες τις χώρες. Οι ανειδίκευτοι που προέχονται από ανεπτυγμένες χώρες είναι απειροελάχιστοι.