του Γιάννη Καρανικόλα
«Feel the unexpected σε ένα dj set εκεί που δεν τo περιμένεις.
Το Ίδρυμα Ωνάση καλεί την Νο.1 Dj του κόσμου της House και Techno μουσικής σκηνής, Charlotte de Witte σε έναν από τους πιο επιβλητικούς αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας. Χωρίς κοινό, ανάμεσα σε πέτρες, χώμα, μάρμαρα και ελληνικό φως, η μουσική techno ηλεκτρίζει με ένα live dj set που μεταδίδεται στο Onassis Channel στο YouTube και στo facebook της Στέγης, ενώνοντας όλους τους clubbers του κόσμου εκεί που δεν περιμένουν, στην Αρχαία Μεσσήνη». Με αυτόν τον τρόπο η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση προσκαλεί ή ορθότερα απλώς ανακοινώνει ότι θα πραγματοποιήσει μια μουσική εκδήλωση στην Αρχαία Μεσσήνη. Και γιατί απλώς ανακοινώνει; Γιατί ένα τέτοιου είδους νέο φτάνει σε εμάς τους απλούς και ανυποψίαστους πολίτες σαν κεραυνός εν αιθρία. Έχει προηγηθεί προ λίγων εβδομάδων η -κατά τα άλλα εντυπωσιακή- φωτογραφία που εικονίζει δύο ανθρώπους με κάμερα να στέκονται μπρος στον επιβλητικό και χιονισμένο Παρθενώνα. Αναρτημένη στο facebook πάλι από το Ίδρυμα και με λεζάντα: «νωρίς το πρωί γύρισμα μέσα στα χιόνια για την επερχόμενη ταινία που ανέθεσε η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση». Σε ποιόν; (τουλάχιστον ξέρουμε πως λέγονται Alaska Films αλλά μέχρι εκεί). Πότε την ανέθεσε; Πού θα γίνουν ακριβώς τα γυρίσματα; Με ποιανού την άδεια; Δεν είναι παίξε γέλασε -ούτε γραφειοκρατικά, ούτε συμβολικά, ιστορικά- να κάνει κάποιος γυρίσματα στην Ακρόπολη.
Ορθώς ο ΣΥΡΙΖΑ απηύθυνε ερώτημα προς την κυρία Μενδώνη, η οποία πριν προλάβει να απαντήσει -ή ορθότερα να αποφύγει για ακόμη μια φορά να απαντήσει- ξέσπασε το τεραστίων όπως φαίνεται διαστάσεων σκάνδαλο με τον Δημήτρη Λιγνάδη. Όσο όμως συνταρακτικό κι αν είναι αυτό που συμβαίνει, οφείλουμε να είμαστε και σε επαγρύπνηση για τυχόν «παράπλευρες απώλειες». Τέτοια είναι και η εκδήλωση στην αρχαία Μεσσήνη. Γιατί το Ίδρυμα όχι μόνο με αδιαφανή τρόπο πετυχαίνει να «καταλάβει» τον χώρο της αρχαίας Μεσσήνης, αλλά και να τον οικειοποιηθεί για ίδιον όφελος, με μια αμφιβόλου ποιότητος και σε κάθε περίπτωση μειοψηφικής αποδοχής αισθητική.
Κι επειδή η πραγματική πολιτική ήταν, είναι και θα είναι ζήτημα προτεραιοτήτων, τί προτεραιότητες θέτει το αρμόδιο Υπουργείο σε σχέση με τον πολιτισμό της χώρας, τους ανθρώπους που τον υπηρετούν, που ζουν από αυτόν, που ζουν για αυτόν, αλλά και όλους εμάς που τον στερούμαστε επί τόσο καιρό ως πολίτες και εν γένει ως άνθρωποι; Θυμίζουμε την αδιαλλαξία του να αποσπαστούν τα βυζαντινά ευρήματα από την Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη, την κατάπτυστη απόφαση για «δυνατότητα δανεισμού» κινητών αρχαίων μνημείων από 25 έως 50 χρόνια, ενώ τα «Ιδρύματα πολιτισμού» παραμένουν ανοιχτή και όπως φαίνεται ανεπούλωτη πληγή τα τελευταία 10 χρόνια της κρίσης. Και γιατί πληγή και όχι ευκαιρία; Γιατί η ιδιωτική πρωτοβουλία, ό,τι προφίλ κι αν επίπονα χτίσει, δεν θα παύει να δρα και να επεκτείνεται με μόνο γνώμονα το κέρδος. Μοιάζει παράλογο όλος ο κόσμος να είναι επί μήνες κλεισμένος στα σπίτια του, άνεργος και κουρασμένος, και ο πρώτος που να πατάει κανονικά και με τον νόμο τα χώματα της Αρχαίας Μεσσήνης να είναι «η No.1 Dj του κόσμου της House και Techno μουσικής σκηνής». Όχι. Κουραστήκαμε με τις live streaming συναυλίες, με τις live streaming παραστάσεις. Οι Μεσσήνιοι δεν έχουν λόγο στον τόπο τους; Οι αρχαιολόγοι που την φροντίζουν; Οι ξεναγοί που την αναδεικνύουν; Οι ηθοποιοί που την φωτίζουν;
Εν κατακλείδι, μαζί με την παραίτηση της κυρίας Μενδώνη, ένα πράγμα που επείγει εξίσου είναι ο έλεγχος και η φροντίδα του Πολιτισμού της χώρας μας, να ξαναπεράσει στο Υπουργείο, κι όχι να είναι μεταβιβασμένος σε εφοπλιστικά ονόματα. Όχι γιατί το Υπουργείο άγεται από τυχοδιώκτες πολιτικούς όπως η κυρία Μενδώνη, αλλά γιατί αυτή είναι η Δημοκρατία μας, κι ας είναι κουτσή.
