• ΣΤΟ ΧΙΟΝΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΖΗΤΕΙΤΑΙ

-του Μανώλη Μηλιαράκη*

Η κατάθεση πρότασης μομφής, από την αντιπολίτευση , εναντίον της κυβέρνησης, κατατίθεται συνήθως ύστερα από μια μεγάλη κρίση που η κυβέρνηση φάνηκε ανίκανη ή ανεπαρκής να την αντιμετωπίσει και αποτελεί μία κορυφαία διαδικασία του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος, αφού μέσω αυτής είναι δυνατόν να ανατραπεί η κυβέρνηση και να οδηγηθούμε σε εκλογές. Έτσι η πρόταση μομφής έχει νόημα αν η αντιπολίτευση πείσει στο ελάχιστο:
Α) Ότι οι βασικοί άξονες της κυβερνητικής πολιτικής είναι σε λάθος κατεύθυνση.
Β) Προτείνει άλλους άξονες ουσιαστικά διαφορετικούς από τους υπάρχοντες και διαφορετικούς από αυτούς που είχε ακολουθήσει η ίδια όταν ήταν κυβέρνηση.
Γ) Να εντοπίσει τις διαχρονικές παθογένειες, ανεπάρκειες και αγκυλώσεις του κρατικού μηχανισμού, τα λάθη και τις αδυναμίες της
κυβέρνησης σε πρόσωπα, σχέδια, αποφάσεις και ενέργειες και που και ίδια, ως κυβέρνηση, δεν είχε θεραπεύσει. Ταυτόχρονα να
παρουσιάσει νέες προτάσεις για τη ριζική αντιμετώπιση της νοσηρής αυτής κατάστασης.
Από την πλευρά της η κυβέρνηση οφείλει, αν έχει τη βούληση να συνεχίσει τη θητεία της:
Α)Να κάνει ουσιαστική αυτοκριτική, να παρουσιάσει τις δικές της αδυναμίες, τις ελλείψεις του κρατικού μηχανισμού και το υπάρχον τέλμα και κυρίως τα αίτια, σε πρόσωπα και δομές, που διαιωνίζουν αυτές τις ελλείψεις και να πείσει ότι όντως «διδάχθηκε» από τα λάθη και τις παραλείψεις της.
Β) Να καλέσει όλους που λόγω θέσεως και γνώσεων μπορούν να συμβάλλουν στην εκπόνηση και εφαρμογή ενός εθνικού σχεδιασμού αντιμετώπισης κρίσεων, σχεδιασμού που προσαρμοζόμενος κάθε φορά να είναι στη διάθεση της όποιας κυβέρνησης.
Τέλος όλες οι πολιτικές δυνάμεις και εμείς ως λαός πρέπει να αναλογιστούμε και να διερωτηθούμε: Πώς γίνεται να θρηνούμε κάθε χρόνο θύματα από φωτιές, πλημμύρες, σεισμούς, χιόνια και άλλα φαινόμενα και οι ευθύνες να αποδίδονται, στο Θεό που θύμωσε
(θεομηνία σου λένε), στο «στρατηγό άνεμο» που φούντωσε τη φωτιά, στον καύσωνα και στο χιόνι που μας ήρθαν ξαφνικά και με μεγάλη ένταση και άλλες γελοίες δικαιολογίες και ποτέ δεν ακούμε από ένα πρωθυπουργό, υπουργό, περιφερειάρχη, δήμαρχο, αρμόδιο εν πάση περιπτώσει, να πει: ΕΓΩ είμαι υπεύθυνος, γιατί έκανα ή δεν έκανα αυτό και εκείνο, και παραιτούμαι. Το λόγο έχει η
Δικαιοσύνη.

Αν επομένως αυτές οι ελάχιστες προϋποθέσεις δεν τηρηθούν, σε μια συζήτηση πρότασης δυσπιστίας, τότε η ύψιστη, επαναλαμβάνομε, αυτή η διαδικασία ευτελίζεται και καταντά κακόγουστη φιέστα , που εξ αντικειμένου εξυπηρετεί τους εχθρούς και
αυτής, της έστω και κολοβωμένης, δημοκρατίας που έχομε!
Τι έγινε όμως στο πρόσφατο τριήμερο της συζήτησης στη Βουλή της πρότασης δυσπιστίας που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, κατά της κυβέρνησης της Ν.Δ.; Ό,τι μπορεί να φανταστεί κάποιος εκτός από το να ασχοληθούν με τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός και η χώρα εξ αιτίας των κρίσεων που ζούμε τώρα και κυρίως για το πώς θα τα ξεπεράσουμε και το πώς θα
οργανώσουμε το μέλλον μας για μια αποτελεσματική αντιμετώπιση παρόμοιων φαινομένων, που είναι βέβαιο ότι θα επαναληφθούν.
Πού όμως ο πόνος και η αγωνία των εθνοπατέρων να σκύψουν και να δουν το πρόβλημα στις πραγματικές
διαστάσεις τους και να πουν τέρμα  ο πολιτικαντισμός. Είναι ντροπή για την Ελλάδα και το λαό της στα 2022: Να μένουν εγκλωβισμένοι μέσα στα χιόνια επί ώρες συμπολίτες μας ανάμεσα στους οποίους μικρά παιδιά ,άρρωστοι, έγκυες γυναίκες και να
μη βρίσκεται ένας, μα ένας, αρμόδιος να τους πει μια κουβέντα ενημέρω- σης για την τύ η τους, να τους δώσει ένα μπουκάλι νερό, μια φέτα ψωμιισμόπληκτ  ί- ου Ηρακλείου να εξακολουθούν να διαμένουν σε κοντέϊνερς, δίπλα στο νεκροταφείο, μέσα στην παγωνιά.
Να μην τους έχει δοθεί ακόμα άδεια να μπορούν, έστω και με δικά τους χρήματα, να κάνουν το σπίτι τους κατοικήσιμο, χωρίς να χαρακτηριστεί   αυθαίρετο και να υποχρεωθούν μετά να πληρώσουν πρόστιμο!
Οι πυροπαθείς της Εύβοιας να έχουν ξεχαστεί. Τα δάση μας όλο και περιορίζονται. Οι λύκοι, που τους κάψαμε τα δάση- σοπίτια τους,
εκδικούνται και εφορμούν στα δικά μας σπίτια!
Αλλά ας ξαναέλθομε στη Βουλή.Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξης Τσίπρας, με μια φράση του μας έδωσε τον πυρήνα της πρότασης του. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, είπε, «είναι η χειρότερη  μκ κυβέρνηση από τη μταπολίτευση και μετά» και γι’ αυτό πρέπει να πάμε σε εκλογές.
Στη φράση αυτή ομολογείται μια μεγάλη αλήθεια, που δεν θεωρείται πιθανόν να ήθελε αυτή να καταδείξει ο κ. Τσίπρας. Ποια είναι η αλήθεια-ομολογία Τσίπρα; Ότι όλες, ή σχεδόν όλες, οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις ήταν κακές, η μια χειρότερη από την άλλη, αλλά η
κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι η χειρότερη. Μέσα σε αυτές τις κυβερνήσεις ήταν και η δική του για την οποία οι Financial Times στις 10-7-2015 είχαν γράψει: «Η κυβέρνηση Τσίπρα είναι η χειρότερη όλων»! Αυτή είναι μια τραγική πραγματικότητα. Ο δύσμοιρος λαός μας να ζει σε καθεστώς που επιβεβαιώνει τη λαϊκή ρήση, «κάθε πέρυσι και καλύτερα!»
Εκτός όμως από αυτή την αλήθεια  που ξέφυγε από τον Αλέξη Τσίπρα, τα άλλα που ειπώθηκαν από τις διάφορες πτέρυγες του Κοινοβουλίου, θα μπορούσαμε να τα περιγράψουμε ακόμα και αν δεν τα είχαμε ακούσει γιατί «το έργο το έχομε δει πολλές-πολλές φορές».
Μερικές αλήθειες που δεν ακούστηκαν θα παραθέσουμε και οι οποίες απομυθοποιούν κυρίαρχες αντιλήψεις, πολιτικές θέσεις και πρακτικές τουλάχιστον των κομμάτων που μας κυβερνούν τις τελευταίες δεκαετίες:
-Στην αντιμετώπιση σοβαρών κρίσεων, πέραν από την απουσία σχεδίων, μηχανισμών κ.λ.π. απουσιάζει εντελώς, μα εντελώς ο κοινός νους. Έτσι στην Αττική Οδό με τους χιλιάδες εγκλωβισμένους στα χιόνια, ούτε το πολυδιαφημισμένο 112 δεν ενεργοποιήθηκε να πει
στους ανθρώπους μια κουβέντα. Μια στοιχειώδη ενημέρωση. Δεν βρέθηκε ένα, ένα αυτοκίνητο να τους πάει λίγο νερό και φαγητό. Η
γραφειοκρατία δεν επιτρέπει ακόμα , όπως γράφουμε και παραπάνω, στους σεισμόπληκτους να χτίσουν με δικά τους έξοδα τα μισογκρεμισμένα σπίτια τους , αλλά τους καταδικάζει να ζουν, όπου βρουν και αν βρουν.
-Ο μύθος ότι η ιδιωτική πρωτοβουλία, πρέπει να αντικαταστήσει το «ανίκανο» και «δαπανηρό» κράτος κατέρρευσε. Η Αττική Οδός είναι ιδιωτική-ολλανδική. Αδιαφόρησε εντελώς για τους εγκλωβισμένους. Δεν έχει κατασκευάσει εξόδους κινδύνου, γιατί η κατασκευή δεν θα της προσκομίσει κέρδος! Τα διόδια όμως που είναι πανάκριβα τα εισπράττει και τα καρπούται ολόκληρα χωρίς να ξοδεύει για τη βελτίωση της Οδού.
– Τα τρένα-ιταλικά συναγωνίστηκαν κατά το χιονιά την Αττική Οδό, σε αδιαφορία προς τους πελάτες τους.
– Αντίθετα το κρατικό ΕΣΥ, παρά τις τεράστιες μνημονιακές περικοπές, είναι ο θεσμός που με θυσία και του προσωπικού του δίδει τη μάχη εναντίον του κορωνοϊού. Αλήθεια τι θα γινόμαστε χωρίς το κρατικό ΕΣΥ και μέναμε στα χέρια των ιδιωτικών κλινικών;
Παλιά τους δρόμους και όχι μόνο τους έφτιαχνε το κράτος, μέσω της ΜΟΜΑ, αλλά η συνέχιση αυτής της πολιτικής απαγορεύεται από την εθνοσωτήριο Ε.Ε. που θεό της έχει το κέρδος και αφεντικό το Κεφάλαιο. Έτσι και με Μητσοτάκη και με Τσίπρα και με όποιον έλθει στο μυαλό σας, οι ράγες που θα πορευθεί η Χώρα, είναι προκαθορισμένες, σταθερές και αμετάβλητες όσο θα μας διαφεντεύει ο νεοφιλελευθερισμός και οι εδώ εκφραστές του ΄άσχετα αν μας παρουσιάζονται μας ημίψηλο ή τραγιάσκα.
Όμως και μέσα σε αυτό το απάνθρωπο σύστημα μπορούμε να κάνουμε κάποιες πρακτικές και εύκολες ενέργειες ή να αποφύγουμε άλλες και δεν το κάνουμε. Π.χ. ποιος μας εμποδίζει εγκαίρως να ενδιαφερθούν οι Δήμοι να κλαδέψουν τα δένδρα που τα κλωνάρια
τους έρχονται σε επαφή με τα καλώδια της ΔΕΗ; Ποιος εμποδίζει τον κάθε ένα μας να καθαρίσει, από τα ξερόχορτα, το οικόπεδο ή
τους δρόμους που γειτνιάζουν με το σπίτι του; Ακόμα και το χιόνι που καλύπτει το πεζοδρόμιο του.
Η παράνομη δόμηση σε δάση και ρέματα γιατί συνεχίζεται ;
Τα ερωτηματικά δεν τελειώνουν.
Εκείνο που πρέπει όμως να τελειώσει είναι η έλλειψη σοβαρότητας και κοινού νου από όλους μας και αμέσως μετά να δούμε τα δομικά προβλήματα που υπάρχουν και απαιτούν λύσεις μακράς πνοής. Για το σήμερα και για το αύριο.

• “Χριστιανική”  3.2.2022,

• ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΜΕ CASUS BELLI: ΑΔΙΑΝΟΗΤΗ-

του Μανώλη Μηλιαράκη*

Πριν ενάμιση περίπου χρόνο και συγκεκριμένα την Πέμπτη 13 Ιουνίου 2019, στο πρωτοσέλιδο άρθρο της εφημερίδας μας είχαμε τίτλο: « Στόχος Τουρκίας και ΗΠΑ να συρθεί η Ελλάδα σε Ατζέντα Άγκυρας»! Σήμερα ο στόχος αυτός είναι διακηρυγμένος σε όλους τους τόνους, από την ίδια την Τουρκία. Μάλιστα δε, μια βδομάδα πριν την έναρξη των λεγομένων διερευνητικών επαφών, στην Κωνσταντινούπολη, στις 25 Ιανουαρίου 2021, ο Τούρκος ΥΠΕΞ, Μεβλούτ Τσαβούσογλου διατύπωσε το στόχο αυτό με μορφή τηλεσιγράφου, παρουσία μάλιστα του άφωνου Γερμανού ομόλογου του, Χάικο Μάας.

Αν η Ελλάδα, είπε, «επιμένει να μη συνεργάζεται μαζί μας» και να αρνείται, δηλαδή, να συζητήσει όλα τα θέματα, «τότε η ευθύνη για οποιαδήποτε ένταση μεταξύ των δύο Χωρών θα
βρίσκεται στους ώμους των Αθηνών». Σε απλά ελληνικά: Ή δέχεται η Ελλάδα να συζητήσει με
την Τουρκία και να αποδεχθεί:
-Τη μοιρασιά του Αιγαίου στον 25ο Μεσημβρινό
– Τον περιορισμό του εναερίου Χώρου της, από τα 10 στα 6 ναυτικά μίλια, όπως είναι και θα παραμείνουν και τα χωρικά της ύδατα στο Αιγαίο, γιατί τα περί επέκτασης στα 12ν.μ. , πρέπει να τα ξεχάσει.
– Την αποστρατικοποίηση των νησιών μας, κατά το πρότυπο της απόσυρσης, με απόφαση της Χούντας Παπαδόπουλου, της Στρατιάς που φρουρούσε την Κύπρο και έτσι ο Αττίλας έκανε περίπατο το 1974!
– Ότι μερικά νησιά του Αιγαίου, βρίσκονται υπό την κατοχή της Ελλάδας και πρέπει να αποδοθούν στην Τουρκία!
– Ότι τα όποια, τελικά, νησιά μείνουν στην Ελλάδα, δεν έχουν υφαλοκρηπίδα και ότι δηλαδή «το οικόπεδο- βυθός» που είναι κάτω από αυτά ανήκει στην Τουρκία, που σημαίνει ότι κάποια στιγμή θα μπορεί να διεκδικήσει και την ιδιοκτησία τους.!
Ή αν δεν δεχθεί η Ελλάδα διάλογο, σε όλα τα παραπάνω, τότε θα ακολουθήσει ένταση. Τι σημαίνει ένταση; Ότι η Τουρκία θα ßεπιδιώξει με την ισχύ των όπλων να πάρει όσα της αρνηθούμε «ειρηνικά»!

Πιο απλά η Τουρκία μας λέει, σας ζητώ 100. Ελάτε να συζητήσουμε. Ίσως καταφέρετε να μας
πείσετε να πάρομε μόνο τα 80 ή μόνο τα 70 ή μόνο τα 50, αλλά έτσι θα αποφύγετε τον πόλεμο
που τότε θα τα χάσετε όλα!
Αυτή είναι η θρασύτατη και ιταμή πρόσκληση-πρόκληση της Τουρκίας για διερευνητικές επαφές, τις οποίες έχει αποδεχθεί η αντιπολίτευση και έχουν χαιρετίσει εταίροι, στην Ε.Ε. και σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ.
Πού στηρίζεται η Τουρκία για να προκαλεί σε τέτοιο βαθμό;
Στη σταθερή επεκτατική στρατηγική και πρακτική πολιτική, σε βάρος της Ελλάδας και γενικότερα του Ελληνισμού, την οποία έχει χαράξει από την επαύριο της υπογραφής της Συνθήκης της Λωζάνης και την οποία προωθούν βήμα-βήμα όλες οι κυβερνήσεις της ανεξάρτητα από το πολιτικό τους χρώμα.
Σε αντίθεση η Ελλάδα συζητά ακόμα αν θα συγκροτήσει Εθνικό Συμβούλιο μελέτης και χάραξης
εθνικής στρατηγικής!
Στην ισχύ που απέκτησε η πολεμική της βιομηχανία, τα τελευταία χρόνια, στην περίοδο που οι ελληνικές μνημονιακές κυβερνήσεις και τα κόμματα εξουσίας μείωναν δραστικά τις δαπάνες για την Εθνική Άμυνα, αφόπλιζαν τις ένοπλες δυνάμεις, αντί να τις εξοπλίζουν, ποινικοποιούσαν τον πατριωτισμό, διαστρέβλωναν την Ιστορία , τις αγωνιστικές Παραδόσεις του λαού μας και τον Πολιτισμό του και απαξίωναν τους δεσμούς του λαού μας με την Εκκλησία του.
Στο γεγονός ότι η Ελλάδα έχει διακηρύξει, ως δόγμα εθνικής στρατηγικής, ότι «δεν διεκδικούμε τίποτε από την Τουρκία» και ας διεκδικεί εκείνη τα πάντα από την Ελλάδα! Ξεχάσαμε τον αφελληνισμό της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου. Ξεχάσαμε τον Αττίλα.
Πρώτιστα όμως η Τουρκία στηρίζεται στις πλάτες, ανοχής, αν όχι ενθάρρυνσης, εταίρων και συμμάχων και όχι μόνο, «πουλώντας» την γεωστρατηγική της θέση και το μέγεθος της αγοράς που διαθέτει.

Έτσι: Οι ΗΠΑ προκειμένου να διαρρήξουν ή έστω να εξασθενίσουν τις σχέσεις Άγκυρας- Μόσχας, «δωροδοκούν» την Τουρκία. Το 1974 με τον Αττίλα. Το 2004 με το σχέδιο Ανάν. Τώρα με την πίεση που ασκούν στην Ελλάδα, μέσω ΝΑΤΟ, να συρθεί σε διαπραγματεύσεις για όλα τα θέματα που θέτει η Τουρκία. Οι πρόσφατες κυρώσεις των ΗΠΑ σε βάρος της Τουρκίας δεν επιβλήθηκαν γιατί η Τουρκία παραβιάζει συστηματικά το Διεθνές Δίκαιο σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, αλλά για τους S-400 και γενικά για να φρενάρουν την περαιτέρω ανάπτυξη των Ρωσοτουρκικών σχέσεων. Για να «συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις» η Τουρκία απαιτεί αντάλλαγμα στο Αιγαίο και την Κύπρο!
Η Ε.Ε. πέραν από φραστικές διακηρύξεις συμπαράστασης προς τα μέλη της, Ελλάδα και Κύπρο, δεν πρόκειται να πάρει ουσιαστικά μέτρα σε βάρος της
Τουρκίας. Οι Τράπεζες της Γερμανίας, Ισπανίας, Ιταλίας και άλλων μελών της Ε.Ε. κάνουν να παίρνουν πάνω από 100 δις ευρώ από την Τουρκία. Κυρώσεις επομένως που θα χτυπούσαν την Οικονομία της, θα επέστρεφαν, ως μπούμεραγκ, στις ευρωπαϊκές Τράπεζες.!
Τέλος, ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί της Τουρκίας αποτελεί το γεγονός ότι ατιμωρητί έχει εισβάλει στη Συρία, στη Λιβύη, να οργώνει το Αιγαίο σε θάλασσα και αέρα και εξακολουθεί να κατέχει τη μισή, σχεδόν, Κύπρο και να επιδιώκει τον πλήρη έλεγχο του Νησιού.
Συμπερασματικά. Σωστή είναι η θέση της Ελλάδας ότι το μόνο, νομικής φύσεως θέμα είναι η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ μεταξύ των δύο Χωρών.

Η Τουρκία όμως κατηγορηματικά δεν δέχεται αυτή τη βάση, αλλά, όπως είπαμε, απαιτεί,με casous belli, από τη Ελλάδα να αποδεχθεί ότι είναι υπό διαπραγμάτευση η Εθνική της Ακεραιότητα!
Με τέτοιες προϋποθέσεις κάθε συζήτηση, είτε με τη μορφή διαπραγματεύσεων, είτε με τη μορφή των διερευνητικών επαφών δεν έχει νόημα. Με τις απαιτήσεις της Τουρκίας θα πηγαίναμε
σε «διάλογο», μόνο μετά από μια πολεμική ήττα μας. Σήμερα στις ιταμές προκλήσεις της Τουρκίας η Ελλάδα πρέπει να απαντήσει μονολεκτικά: ΟΧΙ.!
Αν Ε.Ε., ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και Ρωσία επιθυμούν ειρηνική επίλυση των διαφορών, μία οδός υπάρχει σε αυτή την κατεύθυνση. Να άρει η Τουρκία το casous belli, να υπογράψει το Δίκαιο της Θάλασσας, να τερματίσει, δια παντός τις έκνομες ενέργειες της σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, να εγκαταλείψει, εν ολίγοις, την επεκτατική της πολιτική, που αποτελεί μόνιμο κίνδυνο για γενικευμένη ανάφλεξη στην ευρύτερη περιοχή μας. Με τη σημερινή Τουρκία και με την ατζέντα που θέλει να μας επιβάλει η διαπραγμάτευση μαζί της θα οδηγήσει ή σε ένα ταπεινωτικό και ατιμωτικό συμβιβασμό μας, με ακρωτηριασμό της Εθνικής μας Ακεραιότητας, ή σε πλήρες αδιέξοδο που θα εξωθεί σε σύγκρουση. Υπερασπίζομαι την Ειρήνη, σημαίνει πιστεύω στις δυνάμεις μου, τιμώ την Ιστορία μου και δεν σταματώ να οργανώνω, σε όλα τα επίπεδα, δύναμη αποτροπής κάθε υποψήφιου να επιτεθεί, στην πίστη, στην ψυχή και
στην πατρίδα μου.
Και μια τελευταία επισήμανση. Το πολιτικό προσωπικό της Χώρας μας πρέπει να παύσει να καλοδέχεται, συχνά, τις πιέσεις, εταίρων και συμμάχων, όχι απλώς αδιαμαρτύρητα αλλά και ως άλλοθι για υποχωρήσεις! Ο νοών νοείτω.

* Πρωτοσέλιδο φύλλου της 21ης Ιανουαρίου 2021