Καλῶς γιορτάζουμε στὴν Ἑλλάδα τὴν ἔναρξη τῶν ὑπὲρ ἐλευθερίας ἀγώνων στὶς 25 Μαρτίου καὶ στὶς 28 Ὀκτωβρίου. Χρήσιμο εἶναι, ὅμως, νὰ γνωρίζουμε καὶ τὰ τελικὰ ἀποτελέσματα. Τὸ Πρωτόκολλο τοῦ Λονδίνου τῆς 3ης Φεβρουαρίου 1830 ἀποτελεῖ τὸ ὁρόσημο, ἀφοῦ μὲ αὐτὸ γιὰ πρώτη φορὰ ἀναγνωρίζεται διεθνῶς ἡ Ἑλλάδα ὡς ἀνεξάρτητο κράτος. Ὁρίζεται στὸ ἄρθρο 1: «Ἡ Ἑλλὰς θέλει σχηματίσει ἓν Κράτος ἀνεξάρτητον, καὶ θέλει χαίρει ὅλα τὰ δίκαια, πολιτικά, διοικητικὰ καὶ ἐμπορικά, τὰ προσπεφυκότα εἰς ἐντελῆ ἀνεξαρτησίαν».
• Ἡ ἐξέλιξη αὐτὴ ἀποτέλεσε τὸν καρπὸ τρομακτικῶν θυσιῶν ἑνὸς ἄνισου καὶ ἡρωικοῦ ἀγώνα. Ὅπως τόνισε ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης μιλώντας στὴν Πνύκα, ἀπευθυνόμενος σὲ μαθητές σχολείου μετὰ τὴν ἀπελευθέρωση, ἡ ἀνάληψη τοῦ ἐγχειρήματος αὐτοῦ ὑπερέβαινε τὰ ὅρια τῆς λογικῆς. Ἂν ἦταν «ρεαλιστὲς» οἱ ἀγωνιστὲς τοῦ 1821, ἡ Ἑλλάδα δὲν θὰ ὑπῆρχε σήμερα ὡς ἀνεξάρτητο κράτος.
• Δυστυχῶς, αὐτὴ ἡ κυριαρχία ποὺ μὲ τόσους ἀγῶνες κατακτήθηκε καὶ διασφαλίστηκε στὴ συνέχεια, μπορεῖ νὰ ἐκχωρηθεῖ, ἔστω καὶ ἐν μέρει, μὲ βάση τὸ ἄρθρο 28 τοῦ Συντάγματος.
• «Ἡ Ἑλλάδα προβαίνει ἐλεύθερα, μὲ νόμο ποὺ ψηφίζεται ἀπὸ τὴν ἀπόλυτη πλειοψηφία τοῦ ὅλου ἀριθμοῦ τῶν βουλευτῶν, σὲ περιορισμοὺς ὡς πρὸς τὴν ἄσκηση τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας της, ἐφόσον αὐτὸ ὑπαγορεύεται ἀπὸ σπουδαῖο ἐθνικὸ συμφέρον, δὲν θίγει τὰ δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὶς βάσεις τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος καὶ γίνεται μὲ βάση τὶς ἀρχὲς τῆς ἰσότητας καὶ μὲ τὸν ὅρο τῆς ἀμοιβαιότητας».
• Ἡ «ἑρμηνευτικὴ δήλωση» ποὺ προστέθηκε : «Τὸ ἄρθρο 28 ἀποτελεῖ θεμέλιο γιὰ τὴ συμμετοχὴ τῆς Χώρας στὶς διαδικασίες τῆς εὐρωπαϊκῆς ὁλοκλήρωσης».
• Τίθεται καταρχὴν τὸ ἐρώτημα, κατὰ πόσο ὑπάρχει ἐθνικὸ συμφέρον τόσο σπουδαῖο, ποὺ νὰ δικαιολογεῖ ἐκχώρηση ἐθνικῆς κυριαρχίας καὶ κατ’ ἐπέκταση αὐτοκατάργηση τοῦ ἑλληνικοῦ Κράτους. Θὰ μποροῦσε, τουλάχιστον, νὰ γίνεται λόγος ἀποκλειστικὰ γιὰ μεταβίβαση ἁρμοδιοτήτων στὴ βάση ἐξουσιοδότησης, ἡ ὁποία θὰ μπορεῖ νὰ ἀνακληθεῖ. Ὁ ὅρος «ἐκχώρηση κυριαρχίας» ἀποτελεῖ ὁμολογία ἑκούσιας ὑποτέλειας.
• Ἡ ἐθνικὴ κυριαρχία, γιὰ τὴν ὁποία τόσες θυσίες ἔχουν γίνει, εἶναι γιὰ μᾶς ἀνεκχώρητη.
• Κατὰ συνέπεια, ἡ ἀναθεώρηση τοῦ ἄρθρου αὐτοῦ πρέπει νὰ γίνει προτεραιότητα, γιὰ νὰ τιμήσουμε τοὺς ὑπὲρ ἐλευθερίας ἀγῶνες τῶν προπατόρων μας.
• Ἄλλωστε, γιὰ «Νέα Τουρκοκρατία» ἔχει κάνει λόγο ὁ ἀείμνηστος Μάνος Χατζηδάκις, ἀναφερόμενος στὴν παρουσία τῆς χώρας στὴν Ε.Ε.
• Τίθεται ἐπίσης τὸ ἐρώτημα, ἀκόμα καὶ στὰ πλαίσια τῶν διατάξεων τοῦ ἄρθρου αὐτοῦ ὅπως ἰσχύει, κατὰ πόσο ἡ συμμετοχὴ τῆς χώρας στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση πληροῖ τὶς τιθέμενες προϋποθέσεις.
• Οἱ βάσεις τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος ἔχουν ἐκ βάθρων ἀνατραπεῖ, ἀφοῦ ἡ Βουλὴ ἔχει γίνει ἁπλὸς διεκπεραιωτὴς ὁδηγιῶν ἀπὸ τὶς Βρυξέλλες, ἐνῶ ἡ ἐκλεγμένη κυβέρνηση δίνει λογαριασμὸ στὴν ὑπερκυβέρνηση τῶν Βρυξελλῶν ἀνὰ ἑξάμηνο. Τὴν ἀρχὴ τῆς περιορισμένης κυριαρχίας τῶν χωρῶν-μελῶν τῆς ΕΕ διατύπωσε, ἄλλωστε, μιὰ δεκαετία πρίν, ὁ τότε πρόεδρος τῆς Κομισιὸν Ζὰν Κλὼντ Γιοῦνκερ, ἀμφισβητώντας τὸ δικαίωμα τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν μὲ τὴν ψῆφο τους νὰ ὁρίσουν ποιὰ οἰκονομικὴ πολιτικὴ θὰ ἀκολουθήσει ἡ χώρα. Στὴν πραγματικότητα αὐτὴ προσγειωθήκαμε ἀπότομα μετὰ τὸ 2010, ὅταν ἡ Βουλή, ὑπὸ τὸ κράτος τοῦ ἐκβιασμοῦ, ψήφιζε ἑκατοντάδων σελίδων μνημονιακοὺς νόμους.
• Μὲ αὐτὴ τὴν ἔννοια, ἡ λειτουργία τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος ὑπονομεύθηκε καίρια ἀπὸ τὴ συνθήκη τοῦ Μάαστριχτ, τὴν ἐκχώρηση τῆς νομισματικῆς πολιτικῆς καὶ συνακόλουθα τῆς οἰκονομικῆς πολιτικῆς, στοιχείου ἀναγκαίου γιὰ νὰ εἶναι μιὰ χώρα κυρίαρχη καὶ νὰ μπορεῖ μιὰ ἐκλεγμένη κυβέρνηση νὰ ἐξαγγέλλει χωρὶς ἔξωθεν περιορισμοὺς τὸ πρόγραμμά της.
• Τὰ δικαιώματα τοῦ Ἀνθρώπου παραβιάζονται, ὅταν ἡ οἰκονομικὴ πολιτικὴ λιτότητας πλήττει τὰ ἀγαθὰ ποὺ εἶναι ἀναγκαῖα γιὰ τὴ στοιχειώδη ἀξιοπρεπή του διαβίωση. Τὴν ἀρχὴ αὐτὴ ἔχει υἱοθετήσει καὶ ἡ Διεθνὴς Ἀμνηστία.
• Μὲ τὴν ἔννοια αὐτή, μὲ αὐτουργοὺς τοὺς «ἑταίρους» τῆς ΕΕ, τοὺς λογιστὲς τῶν Βρυξελλῶν καὶ τοὺς ἐδῶ ἐντολοδόχους τους, τὰ δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου παραβιάζονται, ὅταν οἱ δημοσιονομικοὶ στόχοι καὶ ἡ λειτουργία τῆς «ἑνιαίας ἀγορᾶς» καθιστοῦν ἀβίωτο τὸν βίο τῶν πολιτῶν.
• Τόσο τὸ «Σύμφωνο Σταθερότητας καὶ Ἀνάπτυξης» καὶ τὰ λεγόμενα «εὐρωπαϊκὰ ἑξάμηνα», ὅσο καὶ ὁ ἐπιπρόσθετος γιὰ τὴν Ἑλλάδα μνημονιακὸς δημοσιονομικὸς ζουρλομανδύας, ἐπιβάλλονται κατὰ παράβαση τῶν διατάξεων τοῦ Συντάγματος, ἀκόμα καὶ τοῦ ἄρθρου 28, ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ δὲν σέβονται τὸν πυρήνα τῆς ἀξιοπρεποῦς διαβίωσης τοῦ ἀνθρώπου.
• Ἡ τεράστια αὐτὴ ἀπαξίωση τῆς ἐθνικῆς μας κυριαρχίας, μὲ τὶς όλέθριες συνέπειες, ἀποτελεῖ ἁπλῆ παρωνυχίδα γιὰ κάποιους «ὑπερπατριῶτες»…
• Γιὰ μᾶς, οἱ διακρατικὲς συνεργασίες μποροῦν νὰ γίνονται μὲ ἀπαραβίαστη προϋπόθεση τὴν ὁλοκληρωμένη ἐθνικὴ κυριαρχία τῆς χώρας.
• Ἡ ἀποκατάσταση τῆς ὁποίας εἶναι σήμερα ζητούμενο.
Χριστιανική 20 Μαρτίου 2025 Στηλη “Τὰ τοῦ Καίσαρος”
