Ἰδιαίτερα σημαντικὸ τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς περασμένης Κυριακῆς, ὅπου στὴν «Πρὸς Κολασσαεῖς» ἐπιστολὴ τοῦ Παύλου καλοῦναι οἱ Χριστιανοὶ νὰ ἀπεκδυθοῦν τὸν «παλαιὸ ἄνθρωπο» μαζὶ μὲ τὶς πράξεις καὶ τὰ πάθη του καὶ νὰ ἐνδυθοῦν τὸν «νέο καὶ ἀνακαινούμενο» ἄνθρωπο, «είς ἐπίγνωσιν καὶ κατ’ εἰκόνα» τοῦ Δημιουργοῦ.
• Πρόσφατα ἀναφερθήκαμε στὴ διαπίστωση τῆς Γαλλίδας φιλοσόφου Καελὰ Γκιλεσπί, ἡ ὁποία ἐκτιμᾶ ὅτι ὁ οἰκονομικὸς νεοφιλελευθερισμὸς γιὰ νὰ συνεχίσει νὰ ἐπικυριαρχεῖ, ἀλλοιώνει τὰ κοινωνικὰ πρότυπα σὲ τέτοιο βαθμό, ποὺ θυμίζει ἀντίστροφα τὰ ἁγιογραφικὸ χωρίο. Προωθεῖται ἡ ἀντίληψη, ὅτι ἡ μόνη πηγὴ δικαιωμάτων εἶναι ἡ δυνατότητα τοῦ ἀτομικοῦ πλουτισμοῦ καὶ ὅτι στὴν κατεύθυνση αὐτὴ διαπλάθεται «νέος ἄνθρωπος», ὁ ὁποῖος πρέπει νὰ ἀποβάλει κάθε ἄλλη ἀναστολὴ καὶ σημεῖο ἀναφορᾶς.
• Ἐνῶ τὸ ἁγιογραφικὸ χωρίο καλεῖ στὴν κατεύθυνση τῆς ἀποβολῆς τῶν παθῶν, ὁ «νέος ἄνθρωπος» τῆς σύγχρονης «Νέας Ἐποχῆς» πρέπει νὰ ἀποβάλει τὶς ἀναστολὲς ποὺ προκαλοῦν οἱ ἀρετές, ὅπως καὶ κάθε μορφὴ ἀγάπης πρὸς τὸν πλησίον γιὰ νὰ ἀφοσιωθεῖ στὸ ἀτομικό του συμφέρον.
• Μὲ προφανῆ σκοπὸ τοῦ συστήματος, πίσω ἀπὸ αὐτὴ τὴν ψευδαίσθηση τῆς ἀσύδοτης καὶ ψεύτικης «ἐλευθερίας», νὰ τὸν καταστήσει ἄβουλο, ἐνεργούμενο καὶ ὑπόδουλο, ἀδιάφορο γιὰ τὸν πλησίον καὶ τὴν κοινωνικὴ ἀδικία, έφόσον νομίζει ὅτι βολεύεται καὶ ἐπιβιώνει ὁ ἴδιος.
• Ἄλλωστε, ὅπως ἔχει ἀπὸ τὸν 18ο αἰώνα γράψει ὁ σύγχρονος τοῦ Ἄνταμ Σμὶθ ἀγγλοολανδὸς Μπέρναρντ ντὲ Μάντεβιλ, οἱ ἠθικὲς ἀναστολὲς εἶναι ἀντιπαραγωγικὲς γιὰ τὴν οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη μιᾶς κοινωνίας, ἡ ὁποία ἔχει κινητήρια δύναμη τὴν ἀνθρώπινη πλεονεξία.
• Μὲ αὐτὴ τὴν ἔννοια, στὴ σύγχρονη «μαντεβιλιανὴ» νεοφειλελεύθερη κοινωνία, εἶναι προσὸν ἡ πάσης φύσεως ἀσυδοσία, πνεῦμα ποὺ διαμορφώνει καὶ κώδικες συμπεριφορᾶς σὲ ὅλα τὰ κοινωνικὰ στρώματα, ἀπὸ τοὺς ὑπερπλουσίους μέχρι τὶς συμμορίες ἀνηλίκων.
• Στὸν «κατ’ εἰκόνα Θεοῦ» νέο ἄνθρωπο δὲν ὑπάρχουν διακρίσεις, «οὐκ ἔνι Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος, περιτομὴ καὶ ἀκροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστός».
• Στὸν μεταλλαγμένο «νέο ἄνθρωπο» τοῦ νεοφιλελευθερισμοῦ καὶ τῆς ἰδεολογίας του, τοῦ «ὑπερφιλελευθερισμοῦ», οἱ διακρίσεις εἶναι ποὺ κυριαρχοῦν καὶ ἀπολυτοποιοῦνται, σὲ βαθμὸ ποὺ ὁ κοινωνικὸς ἱστὸς ἀποσυντίθεται καὶ ἡ κοινωνία μεταβάλλεται σὲ «νησίδες» ἀλληλομισούμενων ἀτόμων καὶ ὁμάδων.
• Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ βρίσκουν ἔδαφος, τόσο ὁ δικαιωματισμός, ὅσο καὶ ὁ ἀκραῖος ἐθνικισμὸς καὶ κάθε μορφῆς λογικὲς μίσους.
• Ὁ κατὰ Χριστὸν «ἀνακαινούμενος ἄνθρωπος» καλεῖται νὰ ἀποβάλει «ὀργήν, θυμόν, κακίαν». Στὴν ἀντίθετη κατεύθυνση ἐξωθεῖται ὁ μεταλλαγμένος ἄνθρωπος τῆς ἀτομοκρατούμενης κοινωνίας, ὁ ὁποῖος κατευθύνει ὀργὴ καὶ μίσος πρὸς τὸν συνάνθρωπο, γίνονται «θηρία ἐναντίον τῶν ἀνθρώπων» σύμφωνα μὲ τὸν ἄγιο Κασσιανὸ τὸν Ρωμαῖο.
• Ἡ παραπάνω πατερικὴ ρήση παρατίθεται στὰ πλαίσια μιᾶς ἐξαιρετικὰ εὔστοχης ἐπισήμανσης τῆς «Φωνῆς Κυρίου» ποὺ ἀναλύει τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα: Ὁ ἀββᾶς Ἀγάθων ἔλεγε ὅτι «ἐκεῖνος ποὺ ὀργίζεται εὔκολα, καὶ νεκρὸ ἀκόμα ἂν ἀναστήσει, δὲν εἶναι δεκτὸς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ». Σὲ συνδυσμὸ μὲ τὴν πιὸ πάνω διευκρίνιση τοῦ ἁγίου Κασσιανοῦ τοῦ Ρωμαίου, ποὺ κάνει διάκριση ἀνάμεσα στὸν «εὐλογημένο θυμὸ» ὁ ὁποῖος «ἔχει κατασπαρεῖ μέσα μας γιὰ τὴ σωτηρία μας, γιὰ νὰ θυμώνουμε ἐναντίον τῆς κακίας» καὶ ὄχι προσωπικὰ ἐναντίον τῶν συνανθρώπων μας.
• Μὲ τοὺς Χριστιανοὺς ποὺ ἔχουν μεταλλάξει τὴ χριστιανικὴ διδασκαλία σὲ ἐπιλεκτικὸ ἀτομικὸ κώδικα ἠθικῆς καὶ ἀδιαφοροῦν στὴν πράξη γιὰ τὴν κοινωνικὴ ἀδικία καὶ τὸν πλησίον, ἐκπέμποντας τοξικὲς λογικὲς «ζηλωτικοῦ» μίσους, κανένα πρόβλημα δὲν ἔχουν οἱ «ἄρχοντες τοῦ κόσμου τούτου».
• Ἔχουν ὅμως σοβαρὸ πρόβλημα, ὅταν στρέφουμε τὴν ὀργή μας στὴν πάσης φύσεως κακία καὶ στὰ αἴτια ποὺ τὴ συντηροῦν, ὅπως ἐξαρχῆς ἔχουν ἐπιλέξει νὰ κάνουν ἡ ΧΔ καὶ ἡ «Χ».

Χριστιανική 23.1.2025 ΣΤΗΛΗ “ΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΟΣ”

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *
You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>