“Εμφανίζεται ο Φασισμός ως δημιούργημα της “άρχουσας τάξης”, πράγμα που ισχύει. Τούτο όμως εξηγεί μόνο την έλξη που μπορεί ο Φασισμός να ασκήσει στους καπιταλιστές. Τι να πει κανείς για εκατομμύρια ανθρώπων που δεν είναι καπιταλιστές, οι οποίοι, από υλική άποψη, δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από το Φασισμό, πράγμα που συχνά αντιλαμβάνονται κι όμως είναι Φασίστες; Είναι προφανές ότι η επιλογή είναι ιδεολογική. Ρίχτηκαν στις αγκάλες του Φασισμού, αποκλειστικά και μόνο διότι ο Κομμουνισμός επιτέθηκε, ή φάνηκε ότι επιτίθεται, σε αξίες (πατριωτισμός, θρησκεία) που έχουν ρίζες πολύ βαθύτερες από την οικονομική λογική. Με αυτή την έννοια είναι απόλυτα ορθό ότι ο Κομμουνισμός ρίχνει νερό στο μύλο του Φασισμού. “
Από το 12ο κεφάλαιο του βιβλίου του Τζόρτζ Όργουελ “Η αποβάθρα του Γουίγκαν” (1937).
Σχόλιο:
- Η διγλωσσία του Φασισμού, που είναι ιδεολογία αντιχριστιανική, δεν είχε αναδειχθεί σε όλο της το μέγεθος, όταν έγραφε τα παραπάνω ο Όργουελ.
- Ο νεοναζισμός και ο νεοφασισμός, όπως σήμερα εμφανίζονται, διαφοροποιούνται σε αυτό ακριβώς το σημείο: Δεν έχουν ανάγκη την την ιδεολογική θεμελίωση, αλλά επενδύουν στην ανασφάλεια και στο φόβο που αναπτύσσονται στα μεσαία και κατώτερα κοινωνικά στρώματα, που βλέπουν το κοινωνικό κράτος να συρρικνώνεται, το επίπεδο ζωής τους να πέφτει.
ΦΩΤΟ: “Κουτί της Πανδώρας”
