του Νίκου Λεοντόπουλου*
Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επιβλήθηκαν στη χώρα μας, ως πειραματόζωο, από τους δήθεν εταίρους μας με τα 3 μνημόνια και το το τρέχον 4ο με τις αποτυχημένες, καταστρεπτικές και απάνθρωπες συνταγές των νεοφιλελεύθερων με το επιχείρημα ότι η χώρα μας θα γίνει ανταγωνιστική, συνεχίζονται σήμερα υπό το μανδύα των προτάσεων της έκθεσης της διαβόητης επιτροπής Πισσαρίδη. Δηλ. των «σοφών», που είναι το απαύγασμα του σημιτικού και μνημονιακού πανθέου και που διόρισε ο Μητσοτάκης ως άλλοθι για τις νεοφιλελεύθερες ς πολιτικές του. Αυτές, προφανώς, που ορίζονται από τους Γερμανούς… φίλους του. Θυμίζουμε ότι οι «σοφοί» έχουν «προτείνει» τη μείωση του κόστους των υπερωριών, που περιλαμβάνεται στο νέο νόμο, αλλά και την ουσιαστική ιδιωτικοποίηση των επικουρικών συντάξεων, που ήδη περιλαμβάνεται σε νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό. Τα μνημόνια είναι εδώ. Ενώ η πανδημία, χρησιμοποιήθηκε μετά τα μνημόνια ως ευκαιρία για να περάσουν τα πιο αντιλαϊκά νομοθετήματα.
Στόχοι της διαρκούς χειροτέρευσης των εργασιακών σχέσεων είναι:
- H μείωση του εργατικού κόστους μέσω της μείωσης του αριθμού των εργαζομένων και της μείωσης της εργατικής αμοιβής, νόμιμα ή παράνομα που επιβάλλεται με την υπερβολική και απάνθρωπη υπεραπασχόληση και την, μέσω της τεχνολογίας και της ψηφιοποίησης, κατάργηση θέσεων εργασίας. Θέλουν μια νέα γενιά φτωχών εργαζομένων, που να αμείβονται πλέον μόνο για το καθημερινό τους φαγητό. Έτσι θα συνεχιστεί η μετανάστευση της πιο μορφωμένης ελληνικής νεολαίας αφαιρώντας το πιο παραγωγικό κομμάτι της Ελλάδας. Το δημογραφικό πρόβλημα θα οξύνεται, οι Έλληνες θα πρέπει να νιώθουν ξένοι στη χώρα τους και τα εθνικά θέματα να επιλύονται εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων. Αυτό θέλουν. Δεν θέλουν η Ελλάδα να έχει παραγωγική ανάπτυξη, να μην είναι ανταγωνιστική απέναντι στις χώρες των εταίρων μας. Να έχει κυρίως τον τουρισμό, την πιο ευάλωτη υπηρεσία από οικονομικές και υγειονομικές κρίσεις, σαν τη λεγόμενη «βαρειά βιομηχανία» της χώρας που εν πολλοίς στηρίζεται στις εισαγωγές προϊόντων και υπηρεσιών.
- Η αύξηση των κερδών των επιχειρήσεων, που θα συμβάλανε στην ανάπτυξη αν επανεπενδύονταν στις επιχειρήσεις και δεν πήγαιναν σε καταθέσεις στο εξωτερικό, όπως κατά κανόνα συμβαίνει. Ιδιαίτερα αυτήν την φυγή κεφαλαίων διευκολύνει το ότι έχουμε το ευρώ και την Ε.Ε. και έτσι επωφελούνται οι τράπεζές τους, και τα λοιπά ευαγή ιδρύματα τους (οφσόρ, φορολογικοί παράδεισοι κ. λ. π). Εδώ χρεοκοπούν οι επιχειρήσεις, απολύονται οι εργαζόμενοι, ενώ οι ιδιοκτήτες τους είναι πάμπλουτοι και αρκετοί απ’ αυτούς περιμένουν να τις ξαναπάρουν κοψοχρονιά, αν και οι περισσότερες εκχωρούνται σε ξένους αφού τις «εξυγιάνει» το δημόσιο, δηλ. εμείς που τις πληρώνουμε. Ενδεικτικά και μόνο να θυμηθούμε τις λεγόμενες προβληματικές επί ΠΑΣΟΚ, το ξεπούλημα της Ολυμπιακής (έργο Χατζηδάκη), την εκχώρηση 14 αεροδρομίων στους Γερμανούς (με προεργασία Χατζηδάκη και εκτέλεση ΣΥΡΙΖΑ), τον αφελληνισμό των 4 συστημικών τραπεζών επί ΣΥΡΙΖΑ, που τις είχε εξυγιάνει το δημόσιο, όπως το ίδιο ακριβώς γίνεται με τη χρεοκοπημένη Τράπεζα Πειραιώς τώρα με τη ΝΔ.
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η συνεχής μείωση της ζήτησης και επομένως των επενδύσεων, η εξάρτηση της οικονομίας από τις εισαγωγές και η ραγδαία αύξηση του ήδη δυσθεώρητου χρέους. Δηλ. μια μόνιμη και διαρκής λιτότητα που επιτείνεται, επειδή η χώρα μας δεν έχει δικό της εθνικό νόμισμα. R1
Και να μη ξεχνάμε ότι με το 3ο μνημόνιο που υπέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ η χώρα θα βρίσκεται σε καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας μέχρι το 2060, δηλ. το 4ο μνημόνιο.
Τις συνέπειες καλούνται μονίμως να πληρώνουν μόνο οι πιο αδύναμοι κοινωνικά και οικονομικά δηλ. οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και οι λοιποί, κυρίως, μικροεπιχειρηματίες. Γι’ αυτό από την αρχή της συνεχιζόμενης μνημονιακής λαίλαπας μόνιμος στόχος είναι η χειροτέρευση των εργασιακών σχέσεων, η κατεδάφιση του συνταξιοδοτικού, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και η υπερφορολόγηση. Φυσικά οι εγχώριες ελίτ των ευρωπαϊστών, που προπαγανδίζουν ότι αν φύγουμε από την Ε.Ε. και το ευρώ της θα υποστούμε τις 10 πληγές του Φαραώ, μένουν στο απυρόβλητο. Η ευρωζώνη και η Ε.Ε. γι αυτούς είναι το λίκνο που τους προστατεύει και τους αναπαράγει. R2
Ο νέος νόμος, πλέον, για τις εργασιακές σχέσεις έρχεται να προστεθεί στους μνημονιακούς νόμους που ψήφισαν οι προηγούμενοι. Ενδεικτικά να θυμίσουμε:
To Ν. 3846/2010 (Λοβέρδος-Γ.Α.Π.) που εισήγαγε την εργασία-λάστιχο και τους ενοικιαζόμενους εργαζόμενους, δηλ. τη σύγχρονη δουλεία.
Tο Ν. 3986/2011 που ψηφίστηκε επί Γ.ΑΠ, που προβλεπει (άρθρο 42) ό,τι ακριβώς και ο νόμος Χατζηδάκη για τις 2 επί πλέον ώρες την ημέρα επί 6 μήνες απλήρωτης εργασίας έναντι ρεπό, αλλά με συλλογική σύμβαση και όχι και με ατομική που προβλέπει ο νέος νόμος.
Το Ν. 4093/2012 που ψηφίστηκε επί τρικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά και περικόπτει τις συντάξεις, το Δώρο Χριστουγέννων και Πάσχα καθώς και το επίδομα αδείας από τους δημοσίους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους. Με το άρθρο 103 καταργεί την διαπραγμάτευση της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας για τον κατώτατο μισθό μεταξύ εργοδοτών-εργαζομένων και αποφασίζει το υπουργικό συμβούλιο, που παρεμπιπτόντως μείωσε δραστικά τον συμφωνημένο από την ισχύουσα τότε Ε.Σ.Σ.Ε. κατώτατο μισθό. Το άρθρο αυτό ισχύει ακόμη.
Το Ν. 4387/2016 , το διαβόητο νόμο Κατρούγκαλου που πετσόκοψε ό,τι είχε απομείνει από τις συντάξεις.
Σύμφωνα με την Ένωση για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους (ΕΝΥΠΕΚΚ) σε δημοσίευση της ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ στις 24/8/2018
R3
ΖΟΥΓΚΛΑ
Η μεγάλη ανεργία που έχουν προκαλέσει τα μνημόνια και η πανδημία έχει μεγιστοποιήσει την εργοδοτική αυθαιρεσία. Δεν εφαρμόζονται ούτε αυτοί οι δυσμενείς μνημονιακοί νόμοι. Απλήρωτες ώρες εργασίας, 12ωρα απλήρωτα σε εργαζόμενους με μειωμένη απασχόληση, «μαύρη» εργασία χωρίς ασφάλιση, παράνομη επανείσπραξη από τους εργοδότες Δώρων Πασχα-Χριστουγέννων, παράνομες απολύσεις κ.λπ. Χάνουν έσοδα τα ασφαλιστικά ταμεία και το κράτος. Οι κακοί αυτοί εργοδότες συμπαρασύρουν ενίοτε και τους καλούς οι οποίοι δεν μπορούν να τους ανταγωνισθούν όντας συνεπείς. Όλ’ αυτά οφείλονται, πέρα από τη διαφθορά, στην απουσία πολιτικής βούλησης για την πάταξη του φαινομένου με την αποδυνάμωση των ελεγκτικών μηχανισμών, που δρούν μόνο για το θεαθήναι. Γνωρίζουν ότι οι εργαζόμενοι, υπό το φάσμα της απόλυσης και της ανεργίας σε συνδυασμό με την ουσιαστική απουσία του συνδικαλισμού, πολύ δύσκολα καταγγέλλουν τις εργοδοτικές αυθαιρεσίες. Με το νόμο Χατζηδάκη η Επιθεώρηση Εργασίας από δημόσια υπηρεσία μετατρέπεται σε Ανεξάρτητη Αρχή για να έχουν και άλλοθι για να παραμείνει ζούγκλα η αγορά εργασίας.
Ο νέος νόμος
Εν προκειμένω την «εργολαβία» του εργασιακού ανέλαβε ο Χατζηδάκης, των ειδικών αποστολών. Πρόσφατα ως υπουργός «Ανάπτυξης» απολιγνιτοποίησε βίαια πριν την ώρα τους, που είναι το 2050, τις μονάδες της ΔΕΗ (ΑΔΜΗΕ), καταδικάζοντας σε οικονομικό μαρασμό όλη τη δυτική Μακεδονία καθώς και την περιοχή της Μεγαλόπολης κι έτσι θα αυξήσουμε κατά πολύ τις εισαγωγές ηλεκτρικού ρεύματος από τη Βουλγαρία, την Τουρκία, την Ιταλία την Αλβανία και τα Σκόπια, ενώ θα αγοράζουμε φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες από Γερμανία και Κίνα.
Πρόσφατα επίσης κατέστησε χρηματιστηριακό προϊόν την ηλεκτρική ενέργεια ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες της Ε.Ε. ισχυριζόμενος ψευδώς ότι λόγω ανταγωνισμού θα μειωθεί η τιμή του ρεύματος. Σήμερα η τιμή του έχει ήδη υπερδιπλασιασθεί λόγω κερδοσκοπίας επιβαρύνοντας υπέρμετρα τα νοικοκυριά Τώρα «ανέλαβε» να διαλύσει και τα ελάχιστα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα.
Επιγραμματικά ο νέος νόμος περιλαμβάνει
–2 ώρες επιπλέον υπερεργασίας απλήρωτης έως 6 μήνες το χρόνο που θα δίνονται ως ρεπό με ατομική σύμβαση εργαζόμενου-εργοδότη. Δηλ. ουσιαστικά με απαίτηση του εργοδότη. Τα περί του δικαιώματος του εργαζομένου να αρνηθεί τη «διευθέτηση», και, αν απολυθεί γι’ αυτό, η απόλυση να είναι άκυρη μόνο ως ανέκδοτο ακούγεται.
–Αυξηση των υπερωριών σε 150 ώρες το χρόνο από 96 ώρες στη βιομηχανία και 120 ώρες στους άλλους τομείς, που ισχύει σήμερα. Έτσι μειώνεται το κόστος των υπερωριών, επειδή οι υπερωρίες αμείβονται με προσαύξηση 40% και εάν υπερέβαιναν τις επιτρεπόμενες, δηλ. τις 96 ή τις 120, αμείβονταν με προσαύξηση 60%. Τώρα με τις 150 ώρες θα πληρώνονται προσαύξηση 40% μόνο και έτσι θα μειωθεί το κόστος τους για τους εργοδότες, εάν βέβαια τις πληρώνουν. Έτσι, πέρα από τη βαρβαρότητα του μέτρου, δεν θα χρειάζονται και νέες θέσεις εργασίας και οι νέοι μας, ιδιαίτερα οι μορφωμένοι, θα εξακολουθούν να εγκαταλείπουν την Ελλάδα. Ωραία ανάπτυξη…
-Επεκτείνεται σε πολλούς κλάδους η εργασία της Κυριακής. Γυρίζουμε ολοταχώς στην εποχή του 18ου αιώνα.
-Η Επιθεώρηση Εργασίας από κρατικός φορέας, που υπάγεται στο υπουργείο Εργασίας, μετατρέπεται σε Ανεξάρτητη Αρχή.
– Σε περίπτωση καταχρηστικής απόλυσης, ακόμα και αν ο εργαζόμενος δικαιωθεί δικαστικά, ο εργοδότης μπορεί να μην τον επαναπροσλάβει έναντι κάποιας γλίσχρας αποζημίωσης. Αν τη δίνει κι αυτή επικαλούμενος οικονομικές δυσχέρειες…
– Η κήρυξη απεργίας δυσκολεύει, επειδή προϋποθέτει την ύπαρξη συστήματος ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, διαθέσιμο σε όποιο μέλος επιθυμεί να το χρησιμοποιήσει, με «όρους μυστικότητας». Το ίδιο ισχύει και για την εκλογή διοικητικού συμβουλίου. Αυτό μπορεί να είναι θετικό, στο μέτρο που τηρείται η μυστικότητα της ψήφου και τα προσωπικά δεδομένα δε διαρρέουν στον εργοδότη. Επίσης θεσπίζεται ως προσωπικό ασφαλείας το 1/3 (υπερβολικό) των εργαζομένων σε βασικούς οργανισμούς, φαλκιδεύοντας την αποτελεσματικότητα της απεργίας στους οργανισμούς αυτούς…
-Θεσπίζεται επίσης η υποχρεωτική εγγραφή των συνδικαλιστικών οργανώσεων σε ηλεκτρονικό μητρώο, όπου θα καταχωρούνται βασικά στοιχεία, όπως το καταστατικό, η έδρα και ο αριθμός των μελών. Η εγγραφή στο μητρώο θα αποτελεί προϋπόθεση για συλλογική διαπραγμάτευση, κήρυξη απεργίας και υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης.
-Η θέσπιση της ψηφιακής κάρτας εργασίας του εργαζόμενου, που συνδέεται με το σύστημα «Εργάνη» για την καταπολέμηση της «μαύρης» εργασίας, είναι θετικό μέτρο εφόσον θα είναι άμεσης εφαρμογής και εφόσον την εφαρμόσουν οι εργοδότες και δε θα κρύβουν στα υπόγεια τους «μαύρους». Ήδη ο Χατζηδάκης δήλωσε ότι η εφαρμογή θα γίνει μετά από 3 στάδια και πιθανόν μετά τουλάχιστον από ένα χρόνο. Δηλ. ποτέ.
Οι λοιπές διατάξεις για την καταπολέμηση της βίας στους εργασιακούς χώρους, για τις άδειες πατρότητας, για την προστασία των εγκύων, για την τηλεργασία, για την κατάργηση της διάκρισης εργατοτεχνιτών-υπαλλήλων ως προς τις αποζημιώσεις, είναι θετικές, εφ’ όσον ελέγχονται οι εργοδότες, αν τις εφαρμόζουν, που πολύ αμφιβάλλουμε.
Η κακοδαιμονία του συνδικαλισμού είναι η άκρατη κομματικοποίηση. Μέλη και στελέχη κομμάτων που συγκροτούν τις συνδικαλιστικές κομματικές παρατάξεις (ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ, ΕΣΑΚ-ΠΑΜΕ) καταλαμβάνουν θέσεις σε σωματεία, ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, και ΓΣΕΕ. Εν πολλοίς δεν ενδιαφέρονται για τα προβλήματα των εργαζομένων παρά μόνο για το πέρασμα των κομματικών ή και κυβερνητικών γραμμών, την διατήρηση της καρέκλας και ορισμένοι για την άσκηση επαναστατικής κομματικής γυμναστικής. Αυτό είναι ότι χειρότερο για τους εργαζόμενους, που είναι από την αρχή των μνημονίων συνδικαλιστικά ουσιαστικά απροστάτευτοι. Αυτό φυσικά βολεύει κυβερνήσεις και ξένους, επειδή όλα είναι υπό έλεγχο, δεν ξεφεύγουν. Γι’ αυτό το ποσοστό των μη συνδικαλισμένων ολοένα και αυξάνεται υπερβαίνοντας το 70% στον ιδιωτικό τομέα. Αν υπήρχε ένα ισχυρός και μαζικός συνδικαλισμός και όχι ένας κομματικοποιημένος εργατοπατερισμός θα αποφεύγονταν πολλά μνημονιακά δεινά. Η θέση του ΑΣΚΕ είναι ότι μέλη και στελέχη κομμάτων αν θέλουν να μετέχουν σε συνδικαλιστικές διαδικασίες οφείλουν να παραιτηθούν από την κομματική ιδιότητά τους και εννοείται ότι κομματικές παρατάξεις και κόμματα δεν έχουν καμμία θέση στον συνδικαλισμό. Αν ενδιαφέρονται για τους εργαζόμενους. Η ειρωνεία είναι ότι όλες αυτές οι κομματικές παρατάξεις λένε ότι είναι ακομμάτιστες.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Δεν αξίζει στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στους νέους αυτή η μεταχείριση που έχουν χρόνια υποστεί. Χρειάζεται μια άλλη ανάπτυξη, με στόχους και αξίες. Επειδή έχουμε πρώτες ύλες, παραγωγικό και επιστημονικό δυναμικό υψηλής στάθμης. Έχουμε ως λαός εργατικότητα, έχουμε πολιτισμό. Έχουμε εσωτερική και εξωτερική αγορά και γεωστρατηγική θέση που μας δίνει το πλεονέκτημα να καταστεί η χώρα μας κέντρο εμπορικών και οικονομικών δραστηριοτήτων μιας ευρύτερης περιοχής, με την προϋπόθεση ότι θα απαλλαγούμε από την Ε.Ε. και το ευρώ της, η οποία μας απαγορεύει την ανάπτυξη της παραγωγής μας. Έτσι, μόνο, μπορεί η χώρα να γίνει ανταγωνιστική και η οικονομία μας να προσαρμοσθεί στις σύγχρονες συνθήκες Χρειάζονται όμως Ελληνικές Κυβερνήσεις…
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
R1
Η κατάργηση του εθνικού νομίσματος και η καθιέρωση του ΕΥΡΩ αφαιρεί και τυπικά το δικαίωμα στη χώρα μας να έχει εθνική οικονομία προς όφελος του ελληνικού λαού. Θα αποφασίζει η ΕΚΤ και το διευθυντήριο της κοινότητας.
Οι συνέπειες θα γίνουν σύντομα ορατές. Συρρίκνωση της εναπομείνασας ελληνικής παραγωγής, αύξηση τιμών, ελλειμμάτων, δημόσιου χρέους, δανεισμού, φορολογίας και ανεργίας καθώς και μείωση πραγματικών μισθών και κοινωνικών δαπανών.
Η διαφαινόμενη πλέον, λόγω ΟΝΕ, δυσκολία πληρωμής των υποχρεώσεων του δημοσίου μας φέρνει πιο κόντα στην τύχη της Αργεντινής.”
(Ανακοίνωση του ΑΣΚΕ 28/12/2001)
R2
«Η Ευρώπη είναι σήμερα πολύτιμη, επειδή πειθαναγκάζει σε ιδιωτικοποιήσεις και φιλελευθεροποίηση, που καμιά εθνική κυβέρνηση δε θα ήταν σε θέση ούτε καν να ονειρευτεί. Διότι οι κυβερνήσεις, ακόμη και δεξιότερες από αυτήν του κ. Κολ, διατηρούν ευαισθησίες, έστω και για ψηφοθηρικούς λόγους Κύρια ευεργετική συνέπεια του ευρώ είναι ότι εγκαθιστά επ’ άπειρον λιτότητα εισοδημάτων των εργαζομένων στην Ευρώπη Καμιά εθνική κυβέρνηση δε θα μπορούσε να επιτύχει αυτό το αποτέλεσμα.» πρόεδρος των Γερμανών Βιομηχάνων Χανς-Όλαφ Χένκελ σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Le Monde στις 31/5/1999»
R3
«Συνολικά, επί μνημονίων, δηλαδή από το 2010, όταν ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου έβαζε τη χώρα στην ατραπό των μνημονίων, έχουν ψηφιστεί μέχρι σήμερα 714 μνημονιακοί νόμοι, 60.000 μνημονιακές διατάξεις και έχουν εκδοθεί 300.000 υπουργικές αποφάσεις προς υλοποίηση των ψηφισμένων νόμων.
Ολο αυτό το θεσμικό οπλοστάσιο παραμένει ανέπαφο μετά την ημερολογιακή λήξη της δανειακής σύμβασης και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. έχει απαγορεύσει στις επόμενες κυβερνήσεις να το ακυρώσουν ή να το αναστείλουν, συνολικά ή τμηματικά, μέσω των νόμων 4472/17 & 4775/17».
* Το κείμενο περιέχει την εισήγηση του Νίκου Λεοντόπουλου στην εκδήλωση της “Χριστιανικής” με θέμα “Η απαξίωση της εργασίας από την Ολιγαρχία τον 21ο αιώνα”. Δείτε το βίντεο εδώ.
Ο Νίκος Λεοντόπουλος είναι πολιτικός μηχανικός και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του ΑΣΚΕ.