• ΒΑΛΤΕΡ ΜΙΝΧΑΟΥ: Η ΛΙΤΟΤΗΤΑ ΤΟ ΧΕΙΡΙΣΤΟ ΛΑΘΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΑΝΑΛΗΦΘΕΙ

“Θεωρώ όμως ότι είναι κοινός τόπος στην Ευρώπη, ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας θα αλλάξει και ότι δεν μπορούμε πια να είμαστε δεσμευμένοι από σκληρούς ανελαστικούς στόχους τους οποίους τελικά λίγες χώρες μπορούν να υπηρετήσουν και που δημιουργούν συνθήκες αυτοτροφοδοτούμενων κρίσεων. Θα γίνει αυτή η συζήτηση. Θα είναι η επόμενη μεγάλη πολιτική συζήτηση η οποία θα γίνει το 2022.” 

Αυτή ήταν η απάντηση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη σε ερώτηση του δημοσιογράφου της εφημερίδας ΤΟ ΒΗΜΑ Άγγελου Κωβαίου, σε σχέση με τις “δυσάρεστες προσαρμογές” που θα απαιτηθούν μόλις επανέλθει το καθεστώς των δημοσιονομικών περιορισμών στην Ε.Ε. .

Δυστυχώς για τον κ. Μητσοτάκη και το αφήγημά του, με το οποίο καλλιεργήθηκε η ψευδαίσθηση της επιστροφής στην κανονικότητα,  αλλά προπάντων για τους λαούς των κρατών-μελών της Ευρωζώνης, η προσδοκώμενη αλλαγή μόνο κοινός τόπος δεν αποδεικνύεται. Ήδη, το διαβόητο “Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης” ετοιμάζεται να ισχύσει από το 2024.

Ήδη, η Κομισιόν απαιτεί να αποσυρθούν όλα τα μέτρα στήριξης που έχουν απομείνει, όπως η επιδότηση του ρεύματος και ταυτόχρονα ζητά από τις κυβερνήσεις την εφαρμογή σφιχτής δημοσιονομικής πολιτικής που θα διασφαλίζει την επίτευξη υψηλών πλεονασμάτων στους κρατικούς προϋπολογισμούς.

Η Γερμανία δια του σκληρού νεοφιλελεύθερου Υπουργού της των οικονομικών κ. Λίντνερ και οι δορυφόροι της έχουν ήδη απορρίψει ακόμα και τις περιορισμένες αλλαγές που πρότεινε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με αποτέλεσμα αυτό να επανέρχεται με τους ίδιους “σκληρούς και ανελαστικούς στόχους” τους οποίους απέρριπτε ο κ. Μητσοτάκης. Ο οποίος βρίσκεται τώρα καλείται να αντιμετωπίσει τις “δυσάρεστες προσαρμογές”, για τις οποίες κοντά δυο χρόνια πριν τον είχε ρωτήσει ο δημοσιογράφος. 

Εφικτή και επιβεβλημένη η πλήρης κατάργηση του “Συμφώνου Σταθερότητας”

Το παράδοξο στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη, είναι ότι μόνο με έκτακτες περιστάσεις μπορούν να λειτουργήσουν ως ένα βαθμό φυσιολογικά οι οικονομίες των κρατών-μελών. Διότι η φυσιολογική εξέλιξη θα ήταν όχι απλώς η αναστολή, αλλά και η ολική κατάργηση του “Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης”, ένα “παρά φύσιν” σύμφωνο, λόγω της ανελαστικότητάς του. Το οποίο έχει γίνει αγνώριστο από το πλήθος των προσαρμογών.

Ήδη στο παρελθόν έχουμε προβάλει μελέτη του “Ινστιτούτου Πίτερσον” με θέμα “Επανασχεδιάζοντας τους δημοσιονομικούς κανόνες της Ε.Ε. : Από τους κανόνες στις αρχές”, όπου τονίζεται χαρακτηριστικά:

Οι κανόνες γρήγορα αποδείχθηκαν πολύ αυστηροί, αφήνοντας έδαφος για εκτεταμένες παραβιάσεις και τροποποιήθηκαν σε μια σειρά μεταρρυθμίσεων, το 2005, το 2011, το 2013 και το 2015.. Κάθε επιμέρους μεταρρύθμιση επέτρεψε περισσότερη διαφοροποίηση, περισσότερες πιθανότητες να αντικατοπτρίζουν μακροοικονομικές πραγματικότητες. Το αποτέλεσμα, ωστόσο, είναι εξαιρετικά περίπλοκο και συχνά μοιάζει με τον καθεδρικό ναό της Σεβίλλης. Η αρχική δομή του είναι ακόμα αναγνωρίσιμη, αλλά οι πολλές προσθήκες κάνουν δύσκολο να φανεί η συνάφεια του συνόλου. (Βλέπε σχέδιο 2-ΦΩΤΟ). Τούτου λεχθέντος, οι κανόνες της ΕΕ παραμένουν αγκυροβολημένοι γύρω από τους δύο αρχικούς αριθμούς, με τον αριθμό 60% για το χρέος [επί του συνολικού εισοδήματος] να παραμένει ο τελικός στόχος. Για να το επιτύχουν, οι χώρες αντιμετωπίζουν δύο κατηγορίες περιορισμών: στη διαρθρωτική τους ισορροπία και στο δική τους ανάπτυξη.”

Όπως έχουμε τονίσει στην ίδια ανάρτηση, η κατάργηση του “ΣΣΑ” είναι απολύτως εφικτή, ακόμα και στα πλαίσια των αποκαλούμενων “ευρωπαϊκών συνθηκών”, λόγω της τεκμηριωμένης δομικής του αδυναμίας να λειτουργήσει. Στη μελέτη προτείνεται η αντικατάστασή του με δέσμη αρχών, βάσει των οποίων η κάθε εθνική οικονομία θα λειτουργεί σύμφωνα με τις δικές ανάγκες και ιδιαιτερότητες.

Μάλιστα, προτείνεται, σε περίπτωση που η “Κομισιόν” κρίνει ότι το πλαίσιο παραβιάζεται από μία εθνική κυβέρνηση, η διαφορά να επιλύεται από ανεξάρτητη Αρχή. Ένα βήμα στην σωστή κατεύθυνση, της πλήρους ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας των χωρών-μελών, η οποία παραμένει τελικός στόχος.

Πολιτική λιτότητας: Το ίδιο χείριστο λάθος που θα επαναληφθεί

Σύμφωνα με τον ιστότoπο Protagon.gr, ο οποίος κάθε άλλο παρά για “ευρωσκεπτικισμό” μπορεί να κατηγορηθεί, “Εκτιμάται ότι στο τέλος θα επιτευχθεί κάποιος συμβιβασμός, ο οποίος όμως σε κάθε περίπτωση θα συνεπάγεται πολύ περισσότερη λιτότητα σε σχέση με σήμερα” . Στο συγκεκριμένο άρθρο παρατίθεται αυστηρή κριτική του Γερμανού οικονομολόγου Βάλτερ Μίνχαου, σύμφωνα με τον οποίο στην παρούσα φάση, όμως, το ζήτημα δεν είναι το «χείριστο λάθος» που έγινε τότε, αλλά ότι το ίδιο λάθος πρόκειται να επαναληφθεί.

Επισημαίνει ότι “Η λιτότητα δεν είναι μια αντιστάθμιση μεταξύ ενός βραχυπρόθεσμου πόνου και ενός μακροπρόθεσμου κέρδους. Καθιστά επίσης φτωχότερους τους ανθρώπους μακροπρόθεσμα”. Ο Μίνχαου, επαινεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την πρόταση μεταρρύθμισης του συμφώνου και επικρίνει την γερμανική κυβέρνηση για την απόρριψή της. Επικαλείται πρόσφατη εκτίμηση του “New Economics Foundation”, σύμφωνα με την οποία η πολιτική λιτότητας όσο εφαρμόστηκε είχε αποτέλεσμα την περικοπή δημόσιων επενδύσεων ύψους 533 δισ. ευρώ επενδύσεων σε υποδομές, κάτι που είναι ορατό παντού, “σε υποχρηματοδοτούμενες ένοπλες δυνάμεις και αστυνομίες, φθαρμένους σιδηροδρόμους και κλειστούς αυτοκινητοδρόμους”.

Ανησυχεί για το μέγεθος των περικοπών που θα κληθούν να κάνουν Ιταλία και Γαλλία.

 Ανησυχεί επίσης, πέρα από τις οικονομικές συνέπειες της λιτότητας, για τις πολιτικές της παρενέργειες, τις οποίες θεωρεί “εντελώς τοξικές”: με δεδομένο ότι “η δαπανηρή πράσινη ατζέντα” για την οποία έχει δεσμευθεί η Ε.Ε. θα επιτείνει τις ανισότητες: “Η Πράσινη Ατζέντα είναι το πιο δαπανηρό πρόγραμμα σε ολόκληρη την ιστορία της ΕΕ. Θα επηρεάσει τους ανθρώπους άνισα. Οι ιδιοκτήτες σπιτιών, όσοι ταξιδεύουν για να πάνε στις δουλειές τους και οι αγρότες θα πληγούν πολύ περισσότερο από τους κατοίκους των πόλεων που νοικιάζουν διαμερίσματα. Η λιτότητα καθιστά δύσκολη την αποζημίωση των πληγέντων από τις κυβερνήσεις”.

 

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *
You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>