OΙ ΕΚΛOΓΕΣ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ – ΕΚΛOΓΈΣ ΕΡΧOΝΤΑΙ
του Γιώργου-Νεκτάριου Παναγιωτίδη
Τίποτα πια δε με σοκάρει», λέει το τραγούδι. Όμως, πολλoί και καλοί φίλοι μας σοκαρίστηκαν –κι εμείς οι ίδιοι- με το αποτέλεσμα που έβγαλε η κάλπη της 21ης Μαΐου, το οποίο, όπως μας παραδόθηκε από τη Singular Logic, δίνει το κυβερνών κόμμα, με επικεφαλής το «Σημίτη της Νέας
Δημοκρατίας» κατά τον προσφυή χαρακτηριστικό του κ. Πάγκαλου, να λαμβάνει 40,79%.
Πέραν των δημοσκοπήσεων, φανερών και κρυφών και των αποδόσεων των στοιχηματικών εταιρειών, η εικόνα που είχαμε ήταν ότι ο Κυριάκος… «απολείπεται υπό του Θεού». Η εικόνα της κεντρικής του προεκλογικής συγκέντρωσης στην Αθήνα (Θησείο) ήταν από φτωχή ως θλιβερή. Οι εικόνες από επαρχιακές πόλεις ακόμη χειρότερες: σε μερικές γιουχαΐστηκε, σε άλλες του ασκήθηκε πολύ έντονη δημόσια κριτική που αναγκάστηκε να ακούσει επιτόπου, σε ορισμένες δε… φυγαδεύτηκε.
Το βασικό ερώτημα λοιπόν των εκλογών είναι: σε τι οφείλεται η άνοδος σε απόλυτους αριθμούς μιας κυβέρνησης που φαινόταν λαομίσητη και σε αποδρομή; Μιας κυβέρνησης που κανείς δεν σου παραδεχόταν κατ’ ιδίαν ότι θα ψήφιζε; Μιας κυβέρνησης της οποίας προβεβλημένοι υποψήφιοι λάμβαναν πρωτοφανή σωρεία αγανακτισμένων και εξοργισμένων μηνυμάτων στα κοινωνικά δίκτυα;
Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Καταρχάς, η αξιωματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ έχει ένα βασικό «πρόβλημα», το οποίο είναι γνωστό από παλιότερα: δεν έχει λαϊκή βάση, δεν έχει κινηματική βάση. Οι ψήφοι που έλαβε το 2019, το 2015, το 2012 ή και η δυναμική που
είχε νωρίτερα σε ευκαιριακές αναλαμπές επί προεδρίας Αλέκου Αλαβάνου δεν προέρχονταν από ανθρώπους που είχαν οργανική, οργανωτική σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι αναμενόμενο λοιπόν άνθρωποι που ψήφισαν κάποτε ΣΥΡΙΖΑ, για να δώσουν ένα μήνυμα, να μην έχουν καθόλου τη βαθύτερη –ψυχολογική, ιδεολογική, βιωματική- σύνδεση μαζί του, ώστε να τον ψηφίσουν εκ νέου.
Έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ, λόγω έλλειψης «κινήτρου» (βλ. και παρακάτω) και δεδομένης ενδεχομένως και της χαλαρότερης ψήφου της απλής αναλογικής, καταβαραθρώθηκε στο 20,07%. Σε ό,τι αφορά το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, τα πράγματα είναι ρευστά. Ο Ανδρουλάκης είναι νέος άνθρωπος, άφθαρτος από άσκηση πολιτικής εξουσίας. Επιπλέον, υπήρξε θύμα ενός από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της Μεταπολίτευσης: του
σκανδάλου μεγατόνων των υποκλοπών από μια ΕΥΠ με επικεφαλής τον πρωθυπουργό, μέσω ηλεκτρονικού ψαρέματος (fishing) που εγκαθιστούσε κακόβουλο λογισμικό παρακολούθησης (malware). Για αυτό και ίσως, παρά τη γνωστή συστημικότητά του που το έχει βυθίσει στα μονοψήφια ποσοστά και Βενιζέλους-Λοβέρδους στο φόντο, αύξησε πολύ τις ψήφους του σε απόλυτους αριθμούς, παραπάνω από ό,τι
η ΝΔ του Μητσοτάκη.
Για τα μικρότερα αριστερά αλλά και εθνικοθρησκευτικών αναφορών κόμματα που προσέγγισαν το 3%, τα πράγματα είναι μικτά: η Πλεύση Ελευθερίας αύξησε την επιρροή της, με ταυτόχρονο μετριασμό αυτής του ΜέΡΑ25. Το δε κόμμα ΝΙΚΗ, με την ιδεολογικοπολιτική φυσιογνωμία του οποίου θα ασχοληθούμε άλλη φορά, κατάφερε να έρθει κοντύτερα από τα τρία στην είσοδο στο Κοινοβούλιο, κάτι που ασφαλώς, μιλώντας μη-αξιολογικά αλλά αντικειμενικά, δεν είναι ευκαταφρόνητο επίτευγμα.
Η Νέα Δημοκρατία, λοιπόν, του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει, για να επανέλθουμε στα προηγούμενα, ένα χαρακτηριστικό που δεν το έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα αβαντάζ: καλλιεργεί την επαφή με τον απλό άνθρωπο, όχι μόνο στα καφενεία ή στα κουρεία ή στο πεζοδρόμιο αλλά κατεξοχήν στα εκλογικά γραφεία… κεκλεισμένων των θυρών.
Πολλοί καλοί άνθρωποι, της αριστεράς αλλά και της δεξιάς, κυριολεκτικά τρέμουν από αγανάκτηση με το εκλογικό αποτέλεσμα γενικώς και ειδικότερα με τα ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας στον ολοσχερώς κατεστραμμένο περιβαλλοντικά λόγω της πλήρους αποτυχίας του «επιτελικού κράτους» του κ. Μητσοτάκη Ν. Ευβοίας αλλά πολύ περισσότερο του Ν. Σερρών. Εκεί, ο άτλας του θανατικού των Τεμπών, ο κ.
Κώστας Καραμανλής ο νεότερος έλαβε περισσότερους σταυρούς για το άτομό του από ό,τι το 2019. Έχοντας αποκλείσει το ενδεχόμενο σοβαρής αλλοίωσης του εκλογικού αποτελέσματος που πολλοί όντως σκέφτηκαν αρχικά, με δεδομένο και το νεοπαγή μηχανισμό ελέγχου αντιπολιτευόμενων κομμάτων, η νοοτροπία που έδωσε τα ποσοστά που είδαμε είναι απλή και καθαρόαιμη δεξιά-αστική: «ο θάνατός σου, η ζωή μου», «εμού θανόντος, γαία πυρί μιχθήτω» και επίσης το ταφικό επίγραμμα του βασιλιά της Ασσυρίας Σαρδανάπαλου, που συγκροτεί ολόκληρη κοσμοθεωρία: «τρώγε, πίε, αφροδισίαζε. τα δ’ άλλα μηδέν».
Μέσα σε ώρες από την ανακοίνωση του εκλογικού αποτελέσματος, βγήκαν πληροφορίες για τα ρουσφετολογήματα της κυβέρνησης στο Ν. Εύβοιας, με τους μαζικούς διορισμούς στα δασαρχεία με το βασικό έστω μισθό. Επίσης, ο Καραμανλής ο νεότερος είναι ξακουστός για τις πελατειακές του σχέσεις με τους ψηφοφόρους του, τόσο όσο και ο ίδιος ο Μητσοτάκης. Ένας διορισμός δε σημαίνει μία ψήφο, αλλά συχνά πολλές και δεκάδες, διότι έτσι πιέζουν οι υποψήφιοι εθνοπατέρες τους φουκαράδες που τους απευθύνονται: να ξεπουληθούν ολοκληρωτικά, ψηφίζοντάς τους οι ίδιοι «με όλα τους τα σόγια», ως τους μαθουσάλες και τα ΑΜΕΑ που είδαμε ιδίοις όμμασι να «σέρνουν» σχεδόν άλλοι στα
εκλογικά κέντρα.
Εάν συνεχιστεί αυτή η εικόνα, η χώρα δε θα έχει μέλλον και αυτό δεν είναι «προφητεία ολέθρου»: ο Μητσοτάκης, με πολλαπλά χρεωκοπημένες νεοφιλελεύθερες συνταγές, με τη λογική της παροχής κινήτρων στους επιχειρηματίες και περαιτέρω μειώσεις φόρων, δηλαδή
την πολιτική Ρήγκαν (οικονομικά της προσφοράς), διακηρύσσει ότι θα προσελκύσει επενδύσεις και ότι θα αυξήσει τις θέσεις εργασίας. Βασίζεται δηλαδή στη φιλοτιμία των κερδοσκόπων να έρθουν να φτιάξουν προϊόντα και να παρέχουν υπηρεσίες, ώστε να τις αγοράσει μια καθημαγμένη κοινωνία που δε βγάζει το μήνα. Μήπως λέμε υπερβολές; Όπως έχουν τα πράγματα τώρα, ο αριθμός των ανθρώπων που
βρίσκονται στο όριο της φτώχειας βάσει μελέτης του ’21 είναι στο 28,9%. (Ας σημειωθεί ότι μικρότερα ποσοστά είχαν καταγραφτεί ακόμη και το ’14, με ανεργία στο 25%.) Το εισόδημα τεσσάρων στα δέκα νοικοκυριά εξαντλείται σε 19 ημέρες (μελέτη ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ). Οι τιμές βασικών αγαθών αυξήθηκαν και συνεχίζουν να αυξάνονται, με αποτέλεσμα το διαθέσιμο εισόδημα φέτος να έχει μειωθεί κατά 8-9% (έρευνα ΟΟΣΑ). Το
10,3% διαβιώνει σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, δηλαδή δεν έχει πρόσβαση ούτε στα βασικά αγαθά (ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ).
Τα ολιγοπώλια βρίσκονται καταφανώς στο απόγειο της δύναμής τους, εφαρμόζοντας ανεμπόδιστα τις τιμές που επιλέγουν με συντονισμένες πρακτικές, με πλήρη αβουλία του Κ. Μητσοτάκη να τα ελέγξει, έστω στο όνομα της…«ελεύθερης αγοράς» που πρεσβεύει.
Οι επιτελείς του πρωθυπουργού μας νανούριζαν με ανοησίες περί «πληθωρισμού Πούτιν» στην ενέργεια και τα καύσιμα, αλλά λίγες μέρες πριν την εκλογική μάχη, οι τιμές των καυσίμων μειώθηκαν και έπεσαν… εξαίφνης κάτω από 1,8 ευρώ ανά λίτρο, ενώ οι λογαριασμοί της ενέργειας καθυστερούν ακόμη δι’ άγνωστον αιτία. Μετά δε το εκλογικό αποτέλεσμα, ο πρώην σημιτικός κ. Σκέρτσος διέγνωσε ότι η κοινωνία εγκρίνει τις «μεγάλες αλλαγές» που επαγγέλθηκαν. Ο δε αμετροεπής Άδωνις Γεωργιάδης δήλωσε ότι πάνε για συνταγματικές αναθεωρήσεις με 180 βουλευτές.
Ως Χριστιανική Δημοκρατία, είμαστε διακηρυγμένα ριζικά, διαμετρικά αντίθετοι σε όλα τα παραπάνω. Η κυβέρνηση της μητσοτακικής Νέας Δημοκρατίας έχει αναδειχτεί ως η χειρότερη κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης, εξαιρουμένου του ΓΑΠ, άνοιξε νέες πληγές στο σώμα της κοινωνίας και έριξε αλάτι σε άλλες. Κατόρθωσε με το αδίκημα στα Τέμπη, για το οποίο φέρει το συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι της ευθύνης, να δείξει τι σημαίνει το μίγμα ξέφρενης ευνοιοκρατίας και πελατειακών σχέσεων –βάσει των οποίων εκλέγεται– και νεοφιλελευθερισμού. Έκανε άθυρμά της τους θεσμούς, εξευτέλισε τη Δικαιοσύνη ενάγοντας και καταδικάζοντας όσους υπαγόρευαν ποταπά κομματικά της συμφέροντα και χειραγωγώντας τις αποφάσεις της, σχεδόν με απροκάλυπτο τρόπο, με δικούς της κομματικούς δικαστικούς. Φαίνεται λοιπόν σαφές ότι, εάν συνεχίσει να κυβερνά, μάλιστα με περισσότερες έδρες, δε θα αφήσει τίποτα όρθιο παρεκτός του κομματικού της στρατού.
Έχουμε λοιπόν, πέραν του υπόλοιπου πολιτικού συστήματος, να αντιπαλέψουμε αυτό το «ενδεχόμενο, την άβυσσο που έρχεται»: αυτόν τον κρανίου τόπο, την εξάρθρωση των θεσμών, το όργιο του πελατειακού κράτους, το όργιο της μονοφωνίας στα ΜΜΕ, τη μαζική φτωχοποίηση, την ιδιωτικοποίηση όσων απέμειναν δημόσια, την περαιτέρω απορρύθμιση και απομείωση των κοινωνικών δικαιωμάτων.
Η Χριστιανική Δημοκρατία έδωσε τη μάχη ενάντια σε όλα αυτά με την Πολιτική Πρωτοβουλία και θα συνεχίσει να τη δίνει με το λόγο, τη δράση και τις εκδόσεις της. Οι εκλογές τελείωσαν. Οι εκλογές έρχονται. Κανείς να μη λείψει.
Κύριο άρθρο της εφημερίδας “Χριστιανική” 25.5.2023