Διδάσκαλε, ποία ἐντολὴ μεγάλη ἐν τῷ νόμῳ; ὁ δὲ Ἰησοῦς ἔφη αὐτῷ· Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου· αὕτη ἐστὶ πρώτη καὶ μεγάλη ἐντολή. δευτέρα δὲ ὁμοία αὐτῇ· ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. ἐν ταύταις ταῖς δυσὶν ἐντολαῖς ὅλος ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται κρέμανται. (Ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Ὄρθρου τῆς Μεγάλης Τρίτης)

• Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐν ὅλῃ τῆ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῆ ψυχῆ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῆ διανοίᾳ σου.
• Ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. Τὴ δεύτερη αὐτὴ ἐντολὴ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς τὴ χαρακτήρισε “ὅμοια” μὲ τὴν πρώτη.

Στὶς δύο αὐτὲς “μεγάλες ἐντολὲς” (Κατὰ Ματθαῖο ΚΒ'(22) 35-46) τοῦ Εὐαγγελίου, στὶς ὁποῖες “ὅλος ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται κρέμανται”, ἀναφέρεται τὸ διακηρυκτικὸ κείμενο τῆς ΧΔ ἐνόψει τῶν Εὐρωεκλογῶν:

“Ἡ ὅλο καὶ πιὸ ἀνεξέλεγκτη καὶ ἀνάλγητη διεθνὴς οἰκονομικὴ Ὀλιγαρχία καὶ οἱ τοποτηρητές της στὴν Ἑλλάδα, δὲν ἔχουν πιὰ ἀνάγκη τὴν ἰδεολογικὴ κάλυψη ποὺ τοὺς πρόσφεραν οἱ κουτσουρεμένες καὶ ἀκίνδυνες ἐκδοχὲς τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας, ὁ «ἀστοχριστιανισμὸς» ποὺ ἀπὸ τὸ 1953 κατάγγελλε ὁ ἱδρυτὴς τῆς ΧΔ Νίκος Ψαρουδάκης.

Ὅλο καὶ πιὸ συχνὰ ἀποβάλλουν τὸ «χριστιανικὸ» προσωπεῖο καὶ δείχνουν τὸ πραγματικὸ πρόσωπο τοῦ ὑλισμοῦ: Μὲ τὴν εὐθεία ἄρνηση τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας καὶ Παράδοσης, ὅπως καὶ μὲ τὴν ἄρνηση τοῦ Θεοῦ μέσω τῆς ἀπαξίωσης καὶ ἀδιαφορίας γιὰ τὸν ἀναγκεμένο, τὸν «ἐλάχιστο» συνάνθρωπο. Χωρὶς περιστροφές, τὸ «Εὐαγγέλιο τῆς Κρίσεως» τονίζει ὅτι ἀδικία σὲ βάρος αὐτῶν τῶν «ἐλαχίστων» εἶναι ἀδικία σὲ βάρος τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ”.

Ἡ ἀπόκλιση τῶν σύγχρονων κοινωνιῶν ἀπὸ τὶς δύο αὐτὲς μεγάλες ἐντολὲς ὅλο καὶ μεγάλώνει:

• Ἀφοῦ κατέρρευσαν τὰ καθεστῶτα ποὺ ἀνοιχτὰ διακήρυσσαν τὴν ἀθεΐα, ὁ πρακτικὸς ἀθεϊσμὸς ποὺ ἔχει κατακυριεύσει τὶς δυτικὲς κοινωνίες ἀρχίζει νὰ ἀποτυπώνεται καὶ ἰδεολογικά, μὲ τὴν σταδιακὴ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὶς χριστιανικὲς παραδόσεις. Καὶ τοῦτο ἐπειδὴ ἡ παράταξη ποὺ κέρδισε τὸν Ψυχρὸ Πόλεμο, δὲν ἔχει πιὰ ἀνάγκη ὡς ἰδιεολογικὸ συμπαράστάτη της τὸν “ἀκίνδυνο Χριστιανισμό”, ἀφοῦ ἐξέλιπε ὁ “κομμουνιστικὸς κίνδυνος”. Οἱ μάσκες πέφτουν, μὲ πιὸ ἐμβληματικὴ τὴν καθιέρωση τοῦ “γάμου” τῶν ὁμοφύλων, ποὺ ἦρθε καὶ στὴν Ἑλλάδα, στὰ πλαίσια τοῦ “ἐξευρωπαϊσμοῦ”. Εἶναι γεγονὸς ὅτι ἡ καθιέρωσή του δὲν εἶναι ὑποχρεωτικὴ στὰ πλαίσια τῆς Ε.Ε. Ὅμως, ἔχει ἐπιβληθεῖ ἰδεολογικὰ ὡς προαπαιτούμενο δικαιωμάτων, ὅπως φαίνεται καὶ ἀπὸ τὸ ψήφισμα τοῦ Εύρωκοινοβουλίου γιὰ τὴν Ἑλλάδα, ὅπου εἶναι τὸ μοναδικὸ σημεῖο στὸ ὁποῖο ἐπαινεῖται ἠ κυβέρνηση Μητσοτάκη, ἐν μέσω τοῦ πλήθους τῶν καταγγελιῶν γιὰ ἀποκλίσεις ἀπὸ τὸ Κράτος Δικαίου.
• Ἡ εὐθεία ἄρνηση τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς πρακτικῆς ἀθεΐας ποὺ ἐπικρατεῖ στὶς δυτικὲς κοινωνίες, μὲ τὸν ὅλο καὶ μεγαλύτερο ἐκτροχιασμὸ τοῦ καπιταλιστικοῦ συστήματος.

Ἡ ἄρνηση τοῦ Θεοῦ στὴ σύγχρονη κοινωνία καὶ στὸν κόσμο συνδέεται μὲ τὴν ὅλο καὶ μεγαλύτερη ἀπόκλιση ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἐντολές.

Ἡ εὐθεία ἄρνηση τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἦταν ἐπίσημη ἰδεολογία στὶς λεγόμενες “σοσιαλιστικὲς χῶρες”, ἐμφανίζεται ὅλο καὶ πιὸ συχνὰ στὶς χῶρες τοῦ σημερινοῦ ἐκτροχιασμένου καπιταλισμοῦ. Χαρακτηριστικὸ παράδειγμα εἶναι ὁ ἀποκαλούμενος “γάμος” ὁμοφύλων, τὸν ὁποῖο ἡ δεξιὰ παράταξη ἐπιδιώκει νὰ εἰσάγει στὴν Ἑλλάδα. Μιὰ νομοθετικὴ μεταβολὴ ποὺ δὲν ἔχει σχέση μὲ δικαιώματα, ἀλλὰ μὲ τὴν ἐπιβολὴ ἑνὸς νέου καθεστωτισμοῦ καὶ τὴν ἀναγωγὴ σὲ κρατικὴ ἰδεολογία ἀντιλήψεων ἀντίθετων μὲ τὴ χριστιανική μας παράδοση.

Ἡ ἄρνηση τοῦ Θεοῦ μέσω τῆς ἄρνησης τοῦ πλησίον ἔχει ἤδη ὑποσκάψει τὴν πίστη, ἀφοῦ ἡ ἀθεΐα ἔχει ἤδη γίνει στὴν πράξη τρόπος ζωῆς. Ὁ νεοφιλελευθερισμός, ὅλο καὶ πιὸ ἀσύδοτη καὶ ἐκτροχιαζόμενη ἐκδοχὴ τοῦ συστήματος, δημιουργεῖ κοινωνίες ἀτομοκρατούμενες καὶ συμφεροντολογικές, κατεδαφίζει τὸ κοινωνικὸ κράτος καὶ εὐνοεῖ τὸν πλουτισμὸ ὅλο καὶ πιὸ λίγων, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν ἐξαθλίωση ὅλο καὶ πιὸ πολλῶν. Αὐτὴ ἡ μορφὴ τῆς ἄρνησης τοῦ Θεοῦ, ἕνας πρακτικὸς ὑλισμὸς τοῦ χειρίστου εἴδους, ἐξαρχῆς κρυβόταν πίσω ἀπὸ τὴ μάσκα τῆς ἐπιλεκτικῆς ἀστοχριστιανικῆς “εὐλάβειας”.

Τὸν “πρόδρομο” τῆς ὁποίας, τὸν φαρισαϊσμό, κατάγγειλε ὁ Χριστὸς μὲ τὸν πιὸ ἔντονο τρόπο, ὅπως θυμίζει τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Ὄρθρου τῆς Μεγάλης Τρίτης.

Στὴν ἀντίθετη κατεύθυνση, ὁ κοινωνικὸς ἀγωνιστὴς τῶν ἀρχῶν τοῦ 20οῦ αἰώνα Μαρίνος Ἀντύπας ἐμπνεύστηκε ἀπὸ τὴ 2η “μεγάλη ἐντολή”: ” …Ὁ Ἰησοῦς παραγγέλλει “ἀγάπα τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν”. Εἶναι δύσκολον ν’ ἀρνηθῆ τις ὅτι ἐὰν ὁ νόμος οὗτος ἐφαρμοσθῆ ποτέ, οἱ ἄνθρωποι θὰ ὦσιν ἀδελφοὶ καὶ ἡ χαρὰ καὶ τὸ μειδίαμα θὰ βασιλεύσωσι μεταξύ των ἀντὶ τῶν δακρύων καὶ τοῦ αἵματος»

Μιὰ κοινωνία ποὺ -κατά παράβαση τῆς 2ης μεγάλης ἐντολῆς- καταργεῖ τὸ κοινωνικὸ κράτος καὶ τὸ κράτος πρόνοιας καὶ ἐγκαταλείπει τοὺς “ἐλαχίστους” πολίτες της πρὸς ὄφελος τῶν ἰσχυρῶν, ἔχει ἤδη ἀρνηθεῖ τὸ Θεὸ μέσω τῆς ἄρνησης τοῦ πλησίον. Θέμα χρόνου εἶναι νὰ παραβεῖ καὶ τὴν 1η μεγάλη ἐντολή, ἐκδηλώνοντας καὶ τὴν εύθεία ἄρνηση πρὸς τὸν Θεό.Ἡ κατάρρευση τῆς σύνδεσης μὲ τὶς χριστιανικὲς παραδόσεις σὲ χῶρες ὅπως ἡ Βρετανία καὶ ἡ Γαλλία, πρέπει νὰ ἀποτελέσει προειδοποίηση καὶ γιὰ μᾶς, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὰ στοιχεῖα τῆς πρόσβατης ἔρευνας τῆς “ΚΑΠΑ Research” ποὺ ἀναρτήσαμε.