• ΕΠΙΓΟΝΟΙ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛ ΚΑΪΝΤΑ ΟΙ ΝΕΟΙ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ
• ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕΣΗΜΑΣΜΕΝΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΔΑΜΑΣΚΟΥ

Στις 10 Δεκεμβρίου με την ανατροπή και φυγή του Μπασάρ αλ Άσαντ, ανέλαβε στη Συρία την εξουσία μεταβατική κυβέρνηση του νέου καθεστώτος, με επικεφαλής τον Πρωθυπουργό Μωχάμεντ αλ Μπασίρ, η οποία παρέλαβε από τον υπό τον Άσαντ Πρωθυπουργό Μωχάμεντ Γκάζι αλ Τζαλίλι. Η μεταβατική αυτή κυβέρνηση ταυτίζεται με την αποκαλούμενη “κυβέρνηση σωηρίας” του θύλακα του Ιντλίμπ.

Υπουργός Δικαιοσύνης είναι ο Σαντί Μωχάμεντ αλ-Ουάισι (φωτο), που διατηρούσε το αξίωμα αυτό από το 2022 στα μέρη που έλεγχαν οι ισλαμιστές αντικαθεστωτικοί. Είναι κάτοχος πτυχίου Ισλαμικής Σαρία και πτυχίου εκπαιδευτικών προσόντων. Εκπονεί μεταπτυχιακή εργασία με αντικείμενο τις ισλαμικές και δικαστικές σπουδές.

Εργάστηκε ως καθηγητής ισλαμικής εκπαίδευσης και υπηρέτησε ως ιμάμης και ιεροκήρυκας στο Χαλέπι για επτά χρόνια, πριν αναμιχθεί στην πολιτική και στα “δικαστικά” καθήκοντα. Μετά το ξέσπασμα του Εμφυλίου, συνέβαλε στη διαμόρφωση του δικαστικού συστήματος σε περιοχές που έλεγχαν φατρίες της αντιπολίτευσης.

Συνίδρυσε την Αρχή της Σαρία στο Νταχρέτ Αουάντ και υπηρέτησε ως δικαστής. Ήταν ιδρυτικό στέλεχος της Τετραμερούς Αρχής για την εφαρμογή της Σαρία στο Χαλέπι, που είχε αρμοδιότητες στρατιωτικού πλημμελειοδικείου, εφετείου και εισαγγελίας.

Ήδη, στον απόηχο των πανηγυρισμών που προβάλλουν τα συστημικά ΜΜΕ, διαδίδονται τα πρώτα ανησυχητικά δείγματα των προθέσεων του νέου καθεστώτος: Σύσταση να μη στολίζονται χριστουγεννιάτικά δέντρα και πρόσκληση σε όλες τις γυναίκες-δικαστές να παραδώσουν τις υποθέσεις που χειρίζονται σε άνδρες συναδέλφους τους. Θα θέλαμε οι πληροφορίες αυτές να μην επιβεβαιωθούν. Άλλα όμως προσικάζει το ποιόν των νέων κυβερνητών της πολύπαθης Συρίας.

Θύματα της ισλαμικής Σαρία, όπως οι μετανεωτερικοί ισλαμιστές την ερμηνεύουν και την εφαρμόζουν, είναι τα δικαιώματα των γυναικών και των θρησκευτικών μειονοτήτων.

Η ομάδα Hayat Tahrir al-Sham, παλαιότερα γνωστή ως Μέτωπο Nusra, είναι αναμφισβήτητα τζιχαντιστική. Έχει καταχωρηθεί ως τρομοκρατική οργάνωση από τα Ηνωμένα Έθνη και πολλά κράτη, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, σχεδόν από την ίδρυσή της.

Ενεργή στη Συρία από τους πρώτους μήνες του εμφυλίου πολέμου, καθιερώθηκε γρήγορα ως κύριος παράγοντας στη συριακή εξέγερση, την οποία σταδιακά απορρόφησε. Ο περιβόητος δημοκρατικός «Ελεύθερος Συριακός Στρατός» που επαινείται τόσο από τη Δύση κατέληξε να εξαφανιστεί εντελώς με τη ριζοσπαστικοποίηση των μαχητών του, οι οποίοι εντάχθηκαν σε διάφορες τζιχαντιστικές ομάδες. Η HTS κατάφερε σταδιακά να τους φέρει κοντά, μέ καλό ή με το στανιό. Οι υπόλοιπες ομάδες εντάχθηκαν από τότε σε έναν σχηματισμό που ελέγχεται από τους Τούρκους που ονομάζεται Συριακός Εθνικός Στρατός, ή SNA, και έχουν εκφυλιστεί σε σημείο που δεν είναι τίποτα άλλο από μια ομάδα μισθοφόρων που διεξάγει πόλεμο εναντίον των Κούρδων για λογαριασμό της Άγκυρας.

Ανησυχία από τη συμμετοχή σεσημασμένων Ευρωπαίων τζιχαντιστών στην κατάληψη της Δαμασκού

Τους πανηγυρισμούς των δυτικών συστημικών ΜΜΕ για την πτώση του Άσαντ αρχίζει να διαδέχεται η ανησυχία για τη συνέχεια, έστω και σε μεμονωμένες φωνές. Για παράδειγμα, η γαλλική εφημερίδα “Φιγκαρό” επισημαίνει ότι στην κατάληψη της Δαμασκού συμμετείχαν στις τάξεις των μαχητών του  Hayat Tahrir al-Sham (HTS) και της ταξιαρχίας Omar Omsen δεκάδες τζιχαντιστές γαλλικής καταγωγής, κάποιοι απ’ αυτούς κε καταδίικες για τρομοκρατία στη Γαλλία.

Σύμφωνα με τον Ζαν Σαρλ Μπριζάρ,  πρόεδρο του Κέντρου Ανάλυσης της Τρομοκρατίας, μιας δεξαμενής σκέψης που ειδικεύεται σε θέματα ισλαμιστικής τρομοκρατίας, «μερικοί από αυτούς κατείχαν σημαντικές θέσεις στο κίνημα HTS που τότε είχε έδρα στην περιοχή Idlib». Υπολογίζουμε ότι υπάρχουν μόλις 200 άτομα γαλλικής υπηκοότητας -άνδρες, γυναίκες και παιδιά- που έχουν εξελιχθεί σε αυτή τη γεωγραφική περιοχή. «Κάποιος αριθμός από αυτούς τους μαχητές είναι καλά γνωστοί στις υπηρεσίες και έχουν καταδικαστεί  ερήμην, ορισμένοι πολύ παλιοί, από τα δικαστήρια μας», υποστηρίζει ένας ειδικός στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας.

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα Elucid,(Paul Fernandez-Mateo), με δεδομένο και ότι ο ηγέτης των νέων επικυρίαρχων της Συρίας αλ-Γκολάνι προέρχεται από την διεθνή τζιχαντιστική τρομοκρατία, τίθεται το ερώτημα κατά πόσο το HTS «εγκαταλείπει» την ιδεολογία του παγκόσμιου τζιχαντισμού. Την υποχώρηση αυτή έχουν κάνει με σκοποό να επικεντρωθούν καλύτερα στον αγώνα τους εναντίον του Μπασάρ αλ Άσαντ. Τώρα που ελέγχουν την εξουσία, θα διατηρήσουν αυτή την πολιτική; Η μνήμη των επιθέσεων από την Αλ Κάιντα και το Ισλαμικό Κράτος στη Δύση παραμένει ζωντανή στην Ευρώπη και το HTS είναι ο άμεσος κληρονόμος, στην ηγεσία και στη σύνθεσή του, αυτών των δύο ομάδων.

Θα μπορούσε η Συρία να εξελιχθεί σε καταφύγιο διεθνούς τρομοκρατίας, εάν επαναλάβουν τις ” παλιές καλές συνήθειες”.

Η ομάδα Hayat Tahrir al-Sham, παλαιότερα γνωστή ως Μέτωπο Nusra, είναι αναμφισβήτητα τζιχαντιστική. Έχει καταχωρηθεί ως τρομοκρατική οργάνωση από τα Ηνωμένα Έθνη και πολλά κράτη, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, σχεδόν από την ίδρυσή της. Ενεργός στη Συρία από τους πρώτους μήνες του εμφυλίου πολέμου, καθιερώθηκε γρήγορα ως κύριος παίκτης στη συριακή εξέγερση, την οποία σταδιακά κατάπιε. Ο διάσημος δημοκρατικός «Ελεύθερος Συριακός Στρατός» που επαινείται τόσο από τη Δύση κατέληξε να εξαφανιστεί εντελώς με τη ριζοσπαστικοποίηση των μαχητών του, οι οποίοι εντάχθηκαν σε διάφορες τζιχαντιστικές ομάδες. Το HTS κατάφερε σταδιακά να τους φέρει κοντά, μέσω πειθούς ή βίας. Οι υπόλοιπες ομάδες εντάχθηκαν από τότε σε έναν σχηματισμό που ελέγχεται από τους Τούρκους που ονομάζεται Συριακός Εθνικός Στρατός, ή SNA, και έχουν εκφυλιστεί σε σημείο που δεν είναι τίποτα άλλο από μια ομάδα μισθοφόρων που διεξάγει πόλεμο εναντίον των Κούρδων για λογαριασμό της Άγκυρας.

Η “λιγότερο ελεγχόμενη” μαριονέτα της Τουρκίας στην εξουσία

Μια άλλη διάσταση του συριακού δράματος που δίνει η ανάλυση της Elucid, είναι και η διαφοροποίηση της επικυρίαρχης HTS του αλ Γκολάνι από τον πλήρως ελεγχόμενο από την Τουρκία ” Εθνικό Συριακό Στρατό”, ο οποίος μοιάζει να είναι στο περιθώριο των εξελίξεων. Παρά το γεγονός ότι η Τουρκία είναι ο μεγάλος κερδισμένος της απρόσμενης πτώσης του Άσαντ, δεν είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσει να ελέγχει τη νέα κυβέρνηση.

Εγκατέλειψαν οι Ρώσοι τον Άσαντ επειδή δεν ομαλοποιούσε τις σχέσεις με την Τουρκία;

Μια άλλη εκτίμηση της πιο πάνω ανάλυσης που ενδιαφέρει την Ελλάδα είναι και η εκτίμηση, ότι η άρνηση του Μπασάρ αλ Άσαντ να ομαλοποιήσει τις σχέσεις με την Τουρκία οδήγησε τη Ρωσία να τον εγκαταλείψει. Ο Άσαντ αρνιόταν να αποδεχθεί την κατοχή του βόρειου τμήματος της χώρας του από τους Τούρκους. Φαίνεται ότι η Ρωσία έχει ως πρώτη προτεραιότητα την καλή σχέση με την Τουρκία.