Βλέπετε πώς έχουν τα πράγματα στη Συρία. Οι πύλες της κόλασης άνοιξαν και πάλι για τη δύσμοιρη χώρα. Και ξέρετε κάτι; Η μοίρα μας, όσο κι αν μας χωρίζει η θάλασσα, είναι κοινή, γιατί και η Ελλάδα και η Συρία στέκονται στο όριο Ανατολής και Δύσης, με ταυτότητα οικουμενική, ασύμβατη με την ψευδεπίγραφη Παγκοσμιοποίηση. Σκεφτείτε το! Δεν θεωρώ τυχαίο ότι μετά την Ελλάδα, με το Μνημόνιο του 2010, χτυπήθηκε η Συρία με τους Τζιχαντιστές το 2011. Τώρα η σειρά μπορεί να είναι αντίστροφη. Αυτά ως Έλληνες πολίτες.
Εκτός όμως αυτού, ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, σαρακοστιανές μέρες σήμερα, δεν είναι καιρός να νοιαστούμε πραγματικά για τους εν Χριστώ αδελφούς μας Ορθοδόξους στη Συρία; Το λέω αυτό γιατί η απουσία μας στη βοήθεια των αδελφών μας τείνει να γίνει παροιμιώδης. Θυμάμαι ακόμα στην Ντάρα’α την μεγάλη πινακίδα έξω από το κτίριο της GOPA, της οργάνωσης του Πατριαρχείου Αντιοχείας προς βοήθεια των αναξιοπαθούντων –και είναι πλήθη σήμερα σε μια χώρα που από καιρό έχει αγγίξει τα όρια της πείνας–, όπου αναγραφόταν η συνδρομή της Εκκλησίας της Νορβηγίας. Αναρωτήθηκα: Η Εκκλησία της Ελλάδος πού είναι; Και σήμερα, που τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα από τον περασμένο Οκτώβριο που έτυχε να είμαι εκεί, αναρωτιέμαι δυο φορές: Πού είναι η Εκκλησία μας; Πού είναι η αλληλεγγύη στους χειμαζόμενους αδελφούς, η οποία είναι ευαγγελική επιταγή και αποστολική παράδοση; Πού η Εκκλησία της Ελλάδος μαζεύει χρήματα, τρόφιμα και εφόδια για τους σε πολιορκία από τους Τζιχαντιστές σήμερα αδελφούς μας; Τι έκανε ή τι είπε για τις πρόσφατες σφαγές ΚΑΙ χριστιανών Ορθοδόξων στην Ταρτούς και τη Λατάκεια; Τι πρότεινε για την ανακούφιση ή έστω την παρηγοριά των αδελφών;
Τα ερωτήματα δεν είναι ρητορικά. Απευθύνονται μεν στην Ιερά Σύνοδο, γιατί αυτή είναι η ορατή μας Εκκλησία της Ελλάδος, αλλά και στον καθένα μας, αδελφοί. Πότε θα ξυπνήσουμε να κινητοποιηθούμε για μια υπόθεση πραγματικά εκκλησιαστική – τολμώ να πω και εθνική; Ή μήπως και η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος αναπαύεται και ρέγχει στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας», που το έχει αποφασίσει να ξεγράψει τους Χριστιανούς αδελφούς μας στην Ανατολή; Και η βοήθεια πρέπει να δοθεί άμεσα και χέρι χέρι κι όχι μέσα από τους γνωστούς διαύλους της αμαρτωλής οδού: υπουργείο Εξωτερικών (κατ’ ευφημισμόν της Ελλάδος), διεθνείς οργανισμοί (λέγε με ΝΑΤΟ και ΗΠΑ) κ.τ.ό. Ως Εκκλησία της Ελλάδος η πρωτοβουλία μας οφείλει να ανήκει στην Ιερά μας Σύνοδο; Οφείλει η «λογεία» να συλλεγεί ΣΗΜΕΡΑ επειγόντως και να μεταφερθεί από Εκκλησία σε Εκκλησία, στα χέρια του εκεί Πατριαρχείου, που ξέρει καλά τις ανάγκες των αδελφών. Αυτό δεν διαβάζουμε στις Πράξεις των Αποστόλων ότι έκαναν οι Απόστολοι; Φαντάζεστε, ο Απόστολος Παύλος να εμπιστεύονταν τη λογεία προς τους εμπερίστατους Ιεροσολυμίτες τότε στα χέρια των Ρωμαίων; Ή, ακόμα χειρότερα, να περίμενε την πρωτοβουλία του Καίσαρα για να βοηθήσει τους αδελφούς Χριστιανούς;
Από την Ορθόδοξη Ελλάδα περιμένουν ένα αδελφικό χέρι βοηθείας και η Ελλάδα είναι παροιμιωδώς απούσα! Ντροπή για όλους μας.
Κ.Μ.
Χριστιανική 20 Μαρτίου 2025