Στὶς 20 Δεκεμβρίου 2019 συμπληρώνεται τριετία ἀπὸ τὴν κοίμησή του π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ. Βαρύτατη εἶναι ἡ άπώλεια τοῦ πατρός Γεωργίου. Ὅμως τὸ πλούσιο καὶ πρωτοπόρο ἔργο του παραμένει. Στὴ μνήμη του ἀναδημοσιεύουμε ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο του “ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ”:    

Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι γεννιώμαστε ἴσοι μεταξύ μας, μὲ ἴσα δικαιώματα ἀπέναντι στὴν κτίση καὶ τὰ ἀγαθά της. Οἱ διάφορες διακρίσεις στὴ ζωή μας (φυλετικές, ταξικές, κοινωνικές, οἰκονομικὲς κ.λπ.) δὲν ἔγιναν ἀπὸ τὸ Θεό. Εἶναι καρπὸς τῆς πτώσεως, τῆς ἁμαρτίας μας. Μετὰ τὴν πτώση ὁ ἕνας ἄνθρωπος ἀντιμάχεται καὶ ὑποδουλώνει τὸν ἄλλον. Ὁ Θεός «ἀπὸ ἕνα αἷμα ἐδημιούργησε κάθε γενιὰ ἀνθρώπων» (Πράξ. 17, 26). Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι στὴ φύση της ἀντφεουδαρχική, ἄν ὡς «φεουδαρχία» νοήσουμε τὴν προβολή «κληρονομικῶν» δικαιωμάτων στὴν ἐξουσία ἤ τὴ διάκριση τῶν ἀνθρώπων σὲ «εὐγενεῖς» καὶ «ὑποτελεῖς» ἀπὸ τὴν ἴδια τους τὴ φύση.
Δὲν γεννιέται, ὅμως ὁ ἕνας, γιὰ νὰ ἐξουσιάζει καὶ ὁ ἄλλος, γιὰ νὰ εἶναι δοῦλος, ἀλλὰ γιὰ νὰ εἶναι ὁ καθένας διάκονος καὶ ὑπηρέτης τοῦ ἄλλου, καὶ ὅλοι μαζὶ ἰσότιμοι καὶ ἀδελφοί. Στὸ Χριστιανισμὸ δὲν ἔχουν θέση οὔτε ἡ ἀτομοκρατία (ἡ ἀπολυτοποίηση τοῦ ἀτόμου καὶ ἡ ἐπιβολή του πάνω στοὺς ἄλλους), οὔτε ἡ μαζοποίηση (ἡ καταπίεση καὶ ἡ ὑποτίμηση τῆς ἑτερότητας). 
Ὁ Χριστιανισμὸς γνωρίζει τὴν κοινωνία τῶν ἴσων-ἰσότιμων-προσώπων.