Αναφορικά με το ζήτημα του επεισοδίου στην Εθνική Πινακοθήκη εκ μέρους του βουλευτή Β’ Θεσσαλονίκης κ. Νίκου Παπαδόπουλου, το Γραφείο Τύπου της Χριστιανικής Δημοκρατίας επισημαίνει τα εξής:
- Η Ελληνική Πολιτεία είναι σύμφωνα με το Σύνταγμα ανεξίθρησκη. Δεν είναι αρνησίθρησκη!
Η καθεστωτική προσβολή οποιασδήποτε θρησκείας είναι συνεπώς απαράδεκτη! Η όλη στάση της Πολιτείας με την προβολή της συγκεκριμένης έκθεσης αλλά και το παρουσιαζόμενο επεισόδιο της προσωποκράτησης βουλευτή μας θύμισαν πρακτικές ολοκληρωτικών καθεστώτων του παρελθόντος (τόσο τις δικτατορίες της Λατινικής Αμερικής όσο και τον Υπαρκτό Σοσιαλισμό της Ανατολικής Ευρώπης και Σιβηρίας).
Απαράδεκτη ήταν επίσης η ενέργεια και η όλη στάση του βουλευτή γιατί δεν βοήθησε κανέναν. Κακό έκανε σε όλους αλλά ακόμα και στον εαυτό του τον ίδιο δίνοντας ταυτόχρονα δικαίωμα στους αρνητές της Πίστης μας να επιτίθενται περισσότερο κι επιπλέον να νιώθουν δικαιωμένοι.
- Είναι γεγονός πως τα έργα του εν λόγω καλλιτέχνη κ. Χριστόφορου Κατσαδιώτη, που εκτίθενται στην Εθνική Πινακοθήκη και αποτέλεσαν στόχο του βουλευτή Β’ Θεσσαλονίκης κ. Νίκου Παπαδόπουλου έχουν έναν έντονο αντιχριστιανικό χαρακτήρα. Στην πραγματικότητα, για να είμαστε σαφέστεροι, έχουν ένα χαρακτήρα παρωδίας και γελοιοποίησης, τόσο όσον αφορά στην απεικόνιση του αγίου Γεωργίου όσο και στην απεικόνιση της Παναγίας με τον Χριστό. Θυμίζουν έντονα τη σπηλαιογραφία του Παλατινού Λόφου στη Ρώμη, που ανάγεται στα πρωτοχριστιανικά χρόνια, όπου κάποιος, αναπαριστώντας τον εσταυρωμένο με κεφάλι γαϊδάρου, γράφει περιπαικτικά: «Αλεξαμενός σέβεται Θεόν». Ήδη από τα πρωτοχριστιανικά χρόνια, πέρα από τους διωγμούς, η χριστιανική πίστη υπήρξε στόχος ονειδισμών και στρατευμένης καθεστωτικής προπαγάνδας. Οι ονειδισμοί περιλαμβάνονται στα βασανιστήρια που επιφύλαξε στο πρόσωπο του Χριστού η κοσμική εξουσία, όπως θα θυμηθούμε την Μεγάλη Εβδομάδα.
- Με δεδομένα τα παραπάνω, θεωρούμε πως το έργα αυτά έχουν πρόθεση πρόκλησης προσβολής του θρησκευτικού συναισθήματος και κακώς βρίσκονται ανάμεσα στα εκθέματα της Εθνικής Πινακοθήκης. Ένας δημόσιος φορέας όφειλε να απέχει από μια τέτοια προσβολή και να μη στεγάζει έργα βλάσφημης και στρατευμένης προπαγάνδας που ονειδίζουν το θρησκευτικό συναίσθημα οποιασδήποτε θρησκείας. Η θέση τέτοιων έργων ήταν σε ιδιωτική γκαλερί.
- Ο τρόπος με τον οποίο απαντούμε, ωστόσο, στην επιλογή παρόμοιων έργων δεν πρέπει να είναι ο φανατικός παρορμητισμός, και ο παροργισμός. Η Παναγία και Υπεραγία Θεοτόκος άλλωστε και ο Χριστός δε χρειάζονται τη δική μας υπεράσπιση και μάλιστα με πράξεις βίας, αλλά έχουν άλλους εντελώς τρόπους να μιλούν στους ανθρώπους.
- Η κριτική ή και η πολεμική κατά απόψεων ή εικαζόμενων απόψεων των διαφόρων θρησκευμάτων ή και της ορθόδοξης πίστης μας είναι κατοχυρωμένη και δεδομένη η ελευθερία της. Ως ορθόδοξοι Χριστιανοί δε φοβόμαστε την οποιαδήποτε κριτική, αντίθετα, όπως έχει γράψει ήδη ο Μέγας Βασίλειος τον 4ο αιώνα, η αλήθεια, όταν συγκρίνεται με το ψεύδος, φανερώνεται περισσότερο ως τέτοια.
- Παράλληλα, επισημαίνουμε ότι οι ίδιοι κύκλοι που υποκριτικά στο όνομα ελεύθερης έκφρασης ονειδίζουν και προσβάλλουν την πίστη μας, ταυτόχρονα με κάθε μέσο επιδιώκουν να αποβάλουν τη θρησκεία από το δημόσιο χώρο και να την καταστήσουν ιδιωτική υπόθεση, επικαλούμενοι την προσβολή των συναισθημάτων των μη Χριστιανών.
- Επιπλέον, αναγνωρίζοντας το ότι, τουλάχιστον εν μέρει, «δι’ ημάς βλασφημείται το όνομα του Θεού εν τοις έθνεσιν», πρέπει ως Χριστιανοί να επιχειρούμε με όλες μας τις δυνάμεις να αποσυνδέσουμε τον άγιο Θεό από βλάσφημα ιδιώματα τα οποία οι κατ’ όνομα Χριστιανοί, με το λόγο και τη διαγωγή τους, το κακό παράδειγμα, προσέδωσαν σε εκείνον, διαπράττοντας ένα αμάρτημα με τεράστιο αντίκτυπο στην κοινωνία. Αν ο Θεός εκλαμβάνεται από ορισμένους όχι ως σωτήρας και απελευθερωτής από την τυραννία του διαβόλου αλλά ως «σκιάχτρο» που επισείει την απειλή της κόλασης, σε αυτό δεν είμαστε καθόλου άμοιροι ευθυνών.
- Η Χριστιανική Δημοκρατία, με τον πολιτικό της λόγο που πηγάζει από τις θεολογικές πηγές μας και όχι από τα δηλητηριώδη αναβρυτήρια του αστοχριστιανισμού και του πολιτικού συντηρητισμού, επιχειρεί ακριβώς αυτό: να εκφράσει σε πολιτικό επίπεδο το «ύδωρ το αλλόμενον εις ζωήν αιώνιον», ενάντια σε όλες τις βλάσφημες παραμορφώσεις που παρεπιδημούν εντός της Εκκλησίας μας και που παράγουν και τις εκτός της Εκκλησίας βλασφημίες και γελοιογραφίες.
Αθήνα 13 Μαρτίου 2025. Από το Γραφείο Τύπου της ΧΔ
