• OΙ ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑ ΜΗΤΣOΤΑΚΗ ΚΑΙ ΤO ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝO

του Μανώλη Μηλιαράκη*

Είναι συνηθισμένο στην κοινοβουλευτική δημοκρατία οι κυβερνήσεις, μετά από κάποιο χρόνο κυβερνητικής θητείας, να φθείρονται και η αντιπολίτευση να εισπράττει από την κυβερνητική φθορά και έτσι να επέρχεται εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία. Εναλλαγή κομμάτων, όχι όμως και αλλαγή συστήματος διακυβέρνησης γιατί οι βασικοί άξονες της πολιτικής είναι προκαθορισμένοι.
Στην περίπτωσή μας, το 2019 ο απαξιωμένος ΣΥΡΙΖΑ εκτοπίζεται από την κυβέρνηση και ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τη Ν.Δ. εγκαθίστανται θριαμβευτές στην κυβέρνηση. Ο νέος πρωθυπουργός έχει σύμμαχο σχεδόν όλα τα μέσα ενημέρωσης , μερικά από τα οποία τον αγιογραφούν και δημιουργούν μια εικόνα ενός πρωθυπουργού που για πολλά χρόνια θα κυριαρχεί στο πολιτικό σκηνικό της Χώρας. Καναλάρχες και συγκροτηματάρχες , που μέχρι χθες μόνο με τη δημοσιογραφία δεν είχαν σχέση, γίνονται κυρίαρχοι των ΜΜΕ και ουσιαστικά συγκυβερνήτες και συνδιαχειριστές, με την κυβέρνηση του δημόσιου κορβανά.
Και ενώ όλα ή σχεδόν όλα πήγαιναν μια χαρά για την κυβέρνηση και προσωπικά για τον πρωθυπουργό, ξεσπά θύελλα, από πολλές κατευθύνσεις και με στόχο τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Θύελλα, που δεν είχε παρουσιαστεί ούτε στην περίοδο που ο κορωνοϊός θέριζε και οι εγκληματικές ελλείψεις στο ΕΣΥ ήταν ορατές δια γυμνού οφθαλμού, ούτε το 2021 που η Τουρκία αλώνιζε το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, ούτε όταν υπέγραφε συμφωνίες με τις ΗΠΑ που μετέτρεπαν την Ελλάδα σε μια απέραντη αμερικανική βάση και με διακηρυγμένη τη θέση των ΗΠΑ ότι σε περίπτωση ελληνοτουρκικής σύρραξης ΝΑΤΟ και Αμερικανοί θα μείνουν «ουδέτεροι», ούτε όταν δεν αρκέστηκε να καταδικάσει τη ρωσική επίθεση στην Ουκρανία, αλλά προχώρησε σε απόσυρση οπλισμού από τα νησιά μας και αποστολή του στην Ουκρανία, τοποθετώντας έτσι τη Χώρα στη λίστα των εχθρών της Ρωσίας, ούτε, ούτε….
Παρουσιάστηκε τώρα. Αφορμή ένα πέναλτι σε βάρος του Ολυμπιακού και υπέρ του Παναθηναϊκού! Το πέναλτι αυτό στήθηκε, «από εγκληματική οργάνωση» που καλύπτεται «από το Μαξίμου μέσα στο οποίο τα τελευταία τρία χρόνια λειτούργησε ένα καθεστώς παρανομίας»! Τη δήλωση- καταγγελία αυτή έκανε εκπρόσωπος του προέδρου του Ολυμπιακού, εφοπλιστή και ιδιοκτήτη των, μέχρι χθες, φιλοκυβερνητικών εφημερίδων ΝΕΑ, ΒΗΜΑ, και του τηλεοπτικού σταθμού ΜΕΓΑ, Βαγγέλη Μαρινάκη. Αλλά στην αποδόμηση Μητσοτάκη, προσωπικά Μητσοτάκη και όχι της Ν.Δ., δεν στρατεύτηκε μόνο ο Μαρινάκης. Είχαν προηγηθεί δεξιότατες εφημερίδες, όπως η Δημοκρατία, η Εστία κ.ά., πρόσφατα δε ακόμα και η Καθημερινή!
Τη μεγάλη όμως επίθεση δέχθηκε ο πρωθυπουργός από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, δηλαδή από τον ίδιο τον εαυτό του, με τις παρακολουθήσεις, επισυνδέσεις τις λένε τώρα, πολιτικών του αντιπάλων. Όχι βέβαια ότι οι παρακολουθήσεις τηλεφώνων, ανακαλύφτηκαν από τον Μητσοτάκη, αυτό μόνο ως κακόγουστο ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί, αλλά μέσω αυτών «έκαψε» το χαρτί της μελλοντικής συνεργασίας του με άλλα κόμματα και ειδικά με το ΠΑΣΟΚ, για σχηματισμό κυβέρνησης. Το ερώτημα που τίθεται είναι: Γιατί ο Μητσοτάκης, ως πολιτικά προϊστάμενος και της ΕΥΠ, δέχτηκε, αν δεν διέταξε, την παρακολούθηση του Νίκου Ανδρουλάκη; Δεν ήξερε τις συνέπειες; Δεν ήξερε, γενικώς, ότι το καθεστώς των παρακολουθήσεων, αν και εφαρμόζεται παντού και πάντοτε, όταν το αποκαλύψουν αυτοί που ελέγχουν τα πάντα, μόνο φθορά θα του επιφέρει;
Ή μήπως η φθορά αυτή είναι αναγκαία για εκείνους που σκέπτονται και πράττουν πριν από εμάς για εμάς; Ερωτήματα απλώς θέτουμε. Με τα σημερινά ποσοστά που δίνουν οι δημοσκοπήσεις, είναι αμφίβολο αν το πρώτο κόμμα θα μπορέσει να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, ακόμα και στις δεύτερες εκλογές. Θα χρειαστεί επομένως κυβέρνηση συνασπισμού δύο ή περισσοτέρων κομμάτων. Μήπως τότε ως εμπόδια για μια τέτοια εξέλιξη θα παρουσιαστούν, προσωπικά, τόσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όσο και ο Αλέξης Τσίπρας, ως φθαρμένοι, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας τους; Ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν θα προκαλέσει, δικαιολογημένα, αντιδράσεις, διαδηλώσεις και γενικά μια όχι ομαλή κατάσταση; Αν μάλιστα και η Τουρκία εκμεταλλευόμενη την εδώ ασταθή κατάσταση επιχειρήσει εναντίον μας τότε; Τότε, όπως πάντα, εταίροι και «σύμμαχοι» δεν θα πιέζουν ασφυκτικά για «να τα βρούμε»; Πώς όμως «θα τα βρούμε»; Μήπως με μια Συμφωνία τύπου Πρεσπών; Μια κυβέρνηση μονοκομματική δεν θα μπορούσε να την υπογράψει. Μήπως τότε η «λύση» Ανδρουλάκη, για κυβέρνηση συνασπισμού με πρωθυπουργό «κοινής αποδοχής», δεν θα προβληθεί από τα ΜΜΕ ως από μηχανής θεός ;
Τα ερωτήματα αυτά σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να οδηγήσουν σε συμπέρασμα να μην ελέγχεται ο Μητσοτάκης, να μην συντελούμε στη φθορά του. Αλίμονο αν παραβλέψουμε το γεγονός ότι ανεξάρτητα από πρόσωπα οι βασικοί άξονες της πολιτικής της Ν.Δ. μας βρίσκουν αντίθετους. Αυτό που επισημαίνουμε είναι ότι η κριτική-πολεμική που ασκείται στον Μητσοτάκη, διυλίζει τον κώνωπα και καταπίνει την κάμηλο. Γι’ αυτό διερωτόμαστε μήπως αλλού στοχεύουν τα βέλη και ας φαίνεται ως στόχος ο Μητσοτάκης μια που και ο ίδιος βάζει αυτογκόλ;

*“Χριστιανική” 10 Νοεμβρίου 2022