
Αυτό που όλοι όσοι σκέπτονται λίγο παραπάνω έχουν καταλάβει, είχε προαναγγείλει πανηγυρικά από το Σεπτέμβριο του 1992 ο Γάλλος νεοφιλελεύθερος πολιτικός και πρώην υπουργός της Δεξιάς Αλαίν Μαντλέν, προπαγανδίζοντας τις ευτυχείς συνέπειες της συνθήκης του Μάαστριχτ που μόλις είχε υπογραφεί. Χαρακτηριστικό είναι το δημοσίευμα στην εφημερίδα “Μοντ” (6.9.1992-ΦΩΤΟ), με τίτλο. “Η ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΕΠΙ ΤΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΤΟΥ ΜΑΑΣΤΡΙΧΤ. Ο κ. ΜΑΝΤΛΕΝ ΥΠΟΓΡΑΜΜΙΖΕΙ “ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΜΑΑΣΤΡΙΧΤ”.
“Για να πείσει τους επιφυλακτικούς στο δικό του στρατόπεδο, [ο κ. Μαντλέν] αποφάσισε το Δημοκρατικό Κόμμα [PR- του οποίου ηγείτο] να επικεντρώσει την εκστρατεία του στον εορτασμό των φιλελεύθερων αρετών της Ευρώπης του Μάαστριχτ. Ο κ. Madelin έδωσε μια πρόγευση την Παρασκευή, διαβεβαιώνοντας ότι “Η ευρωπαϊκή οικοδόμηση φέρει μια όμορφη φιλελεύθερη υπόσχεση.” Το Μάαστριχτ, πρόσθεσε, λειτουργεί ως ασφάλεια ζωής για να αποφευχθεί η επιστροφή στην…..αγνή και σκληρή σοσιαλιστική εμπειρία του 1981-1983 [των πρώτων χρόνων της σοσιαλιστικής διακυβέρνησης Μιτεράν]. Η Ευρώπη επιβάλλει περιορισμούς,αλλά αυτοί είναι ευτυχείς περιορισμοί γιατί είναι περιορισμοί φιλελεύθεροι.”
Το πιο πάνω δημοσίευμα της Monde είναι άκρως επίκαιρο, ενόψει των πρόωρων γαλλικών βουλευτικών εκλογών, για να υπενθυμίσει σε ποιο βαθμό η Αριστερά αυτοκαταργήθηκε υπερψηφίζοντας τη συνθήκη του Μάαστριχτ. Με τον πλέον επιφανή εκπρόσωπο του γαλλικού νεοφιλελευθερισμού και ατλαντισμού να παληγυρίζει για τους περιορισμούς της εθνικής κυριαρχίας, οι οποίοι λογίζονται “ευτυχείς”, από τη στιγμή που παρεμποδίζουν την εφαρμογή του αυθεντικού προγράμματος μιας σοσιαλιστικής κυβέρνησης.
Έτσι μπήκαν τα πλαίσια της κατάλυσης της λαϊκής κυριαρχίας, με βάση τα οποία ο Πρόεδρος της “Ευρωπαϊκής Επιτροπής” Ζάν Κλώντ Γιούνκερ είχε δηλώσει στις 25 Φεβρουαρίου 2015, αναφορικά με το πρόγραμμα, βάσει του οποίου είχε αναδειχθεί η ελληνική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ από τον ελληνικό Λαό στις βουλευτικές εκλογές του Ιανουαρίου:
” Το εκλογικό αποτέλεσμα μιας χώρας δεν μπορεί να αλλάξει τις Συνθήκες και τις συμφωνίες που έχουν γίνει. Αν σε κάθε εκλογική διαδικασία έπρεπε να αμφισβητούμε τις διαδικασίες και τους κανόνες, θα σκοτώναμε την Ευρώπη.”.. Όπως η Τσεχοσλοβακία το 1968 και η Ελλάδα το 2015 κατέστη “κοινό πρόβλημα και πηγή ανησυχίας”.
Τίθεται, κατά συνέπεια το ερώτημα. κατά πόσο θα επιτρεπόταν και σε μία ενδεχόμενη κυβέρνηση του Νέου Λαϊκού Μετώπου της Αριστεράς στη Γαλλία να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα με βάση τις αρχές του χώρου, στο βαθμό που δεν τίθεται σε αμφισβήτηση το νεοφιλελεύθερο πλαίσιο των λεγόμενων “Ευρωπαϊκών Συνθηκών”, με περιορισμούς που “φέρονουν ευτυχία” σε κάθε αγνή νεοφιελελεύθερη ψυχή… Ακόμα και παίρνοντας ως δεδομένο ότι όλοι είναι καλοπροαίρετοι, πααγνωρίζοντας ότι υπόψήφιοι δοκιμάστηκαν σε κυβερνητικά πόστα και υπηρέτησαν νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Πολιτικές που άφησαν ακάλυπτα μεασαία και λαϊκά στρώματα και τα οδήγησαν στην Ακροδεξιά. Όπως ο πρώην Πρόεδρος Φρανσουά Ολλάντ που κυβέρνησε σε ευθεία αντίθεση με το κυβερνητικό του πρόγραμμα και υπηρέτησε νεοφιλελεύθερες πολιτικές, Και για το λόγο αυτό δεν τόλμησε να ξαναπαρουσιαστεί ως υποψήφιός, με τη δημοτικότητά του νά έχει πεσει σε μονοψήφιο ποσοστό όταν τελείωνε η θητεία του.