• Μια εκδήλωση του “ευλογημένου θυμού που έχει κατασπαρεί μέσα μας εναντίον της κακίας” κατά τον άγιο Κασσιανό το Ρωμαίο, σε αντίθεση με την αναισθησία που καλλιεργεί συστηματικά και μεθοδευμένα η ατομοκρατούμενη κοινωνία.

Η ξέπνοη κραυγή αγωνίας “δεν έχω οξυγόνο” της νεαρής επιβάτιδας που επιβίωσε από τη σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη στις 28 Φεβρουαρίου 2023, αλλά έχασε τη ζωή της ελάχιστα λεπτά μετά από την έκρηξη -όπως όλα δείχνουν- του φορτίου της εμπορικής αμαξοστοιχίας, έγινε το κεντρικό σύνθημα μαζικών συλλαλητηρίων  ταυτόχρονα σε δεκάδες πόλεις ολόκληρης της χώρας και του εξωτερικού με ελληνικές κοινότητες. Στη φωτογραφία κορυφής της “Χ”, η Πρόεδρος του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων Μαρία Καρυστιανού κλείνει την εκδήλωση στην Πλατεία Συντάγματος. Θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει αυτό το πρωτόγνωρο για τις μέρες μας ξέσπασμα ως μια εκδήλωση του “ευλογημένου θυμού που έχει κατασπαρεί μέσα μας εναντίον της κακίας” κατά τον άγιο Κασσιανό το Ρωμαίο, σε πείσμα της αφασίας, της αδιαφορίας και της αναισθησίας που καλλιεργεί συστηματικά και μεθοδευμένα η ατομοκρατούμενη κοινωνία.

Άποψη από αέρος της μεγαλειώδους συγκέντρωσης της Πλατείας Συντάγματος το μεσημέρι της Κυριακής 26.1.

Η επικινδυνότητα των σιδηροδρόμων που οδήγησε στη σύγκρουση ήταν από πριν φανερή. Είχε καταγγελθεί πριν το τραγικό δυστύχημα. Ακόμα και η ανώνυμη επιστολή προς την εισαγγελία της Ε.Ε. βάσει της οποίας έφτασε το θέμα στη Βουλή για τα εμπλεκόμενα πολιτικά πρόσωπα, είχε αποσταλεί νωρίτερα και επιέντρωνε στα θέματα ασφαλείας που υπήρχαν. Απευθύνθηκε σε αυτή άνθρωπος που γνώριζε πολλά και φοβόταν να αποκαλύψει την ταυτότητά του. Πήρε αφορμή το γεγονός ότι οι απανωτές παρατάσεις της διετούς σύμβασης για την ηλεκτρονική σήμανση της σιδηροδρομικής γραμμής αφορούσε και στη διασπάθηση ευρωενωσιακών κονδυλίων, αδίκημα που εμπίπτει στην αρμοδιότητα της συγκεκριμένης Εισαγγελίας.

Όπως έχουμε ήδη αναρτήσει:

Επί της υπόθεσης για τη σύμβαση «717» είχε πραγματοποιήσει έρευνα και η Εισαγγελία Εφετών Αθήνας, η οποία έθεσε τον φάκελο στο αρχείο το 2021. Η υπόθεση ανακινήθηκε ένα χρόνο μετά, σε συνέχεια ανώνυμης επιστολής προς το γραφείο του “Ευρωπαίου Εισαγγελέα”. 

Λεπτομέρειες στην ανάρτησή μας του περασμένου μήνα.

Δεν τιμούν τη λειτουργία της Δικαιοσύνης στη χώρα μας: 

-Το γεγονός ότι για το ίδιο αντικείμενο, η εθνική εισαγγελική αρχή έθεσε τον φάκελο στο αρχείο, παρόλο που  ακόμα και πριν το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, ήταν εμφανής στον καθένα η έλλειψη ασφάλειας στις σιδηροδρομικές συγκοινωνίες και ουδεμία μέριμνα λήφθηκε σχετικά.  

-Το γεγονός ότι πρόσωπα που γνώριζαν μετά λόγου γνώσεως στοιχεία που θεμελιώνουν εγκληματικές συμπεριφορές, δεν ένοιωσαν αρκετά ασφαλή ώστε να τα καταγγείλουν επώνυμα. Από τη διατύπωση αποσπάσματος της ανώνυμης επιστολής που είδε το φως της δημοσιότητας, προκύπτει ότι η αγωνία του συντάκτη/ ή των συντακτών της επικεντρώνεται στον τεράστιο κίνδυνο από την ανασφάλεια των σιδηροδρομικών συγκοινωνιών, λίγους μήνες πριν το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη.     

Εύλογη είναι η υπόνοια, ότι και άλλες εγκληματικές πράξεις ανθρώπων που λυμαίνονται την εξουσία και τον δημόσιο πλούτο μένουν για το λόγο αυτό κρυφές. Άλλες που είναι πασίγνωστες, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μπήκαν στο αρχείο.

Στην προκειμένη περίπτωση, οι ύποπτοι για τη διασπάθιση των κονδυλίων με την μεθοδευμένη καθυστέρηση εφαρμογής της σύμβασης 717, συγκαταλέγονται στην (ευρύτερη) κατηγορία των υπόπτων για την απώλεια των ανθρώπινων ζωών στα Τέμπη. Και πρέπει να λογοδοτήσουν γι’ αυτό.   

Θέματα ασφαλείας που εντάθηκαν ακόμα περισσότερο σε συνδυασμό με την εντεινόμενη αποστελέχωση των αρμόδιων υπηρεσιών, αλλά και την αύξηση της ταχύτητας των τρένων για λόγους κερδοσκοπικής εκμετάλλευσης.

Αυτό που σταδιακά αναδεικνύεται είναι οι συνέπειες της έκρηξης του φορτίου της εμπορικής αμαξοστοιχίας, που πολλαπλασίασε τις καταστρεπτικές συνέπειες και τις απώλειες σε ανθρώπινες ζωές. Πληθαίνουν οι ενδείξεις για οργανωμένη συγκάλυψη των συνθηκών του δυστυχήματος, ιδίως με το μπάζωμα του χώρου πριν γίνουν οι δέουσες έρευνες και την εξαφάνιση στοιχείων σε σχέση με την εμπορική αμαξοστοιχία και το φορτίο της. Το ζήτημα γίνεται όλο και πιο σοβαρό, στο βαθμό που προκύπτει ότι τριάντα επιβάτες είχαν επιζήσει μετά τη σλυγκρουση και χάθηκαν με την έκρηξη. Η οποία επιχειρήθηκε να εμφανιστεί ως αποτέλεσμα ανάφλαξης των μηχανελαίων, εκδοχή που αποδεικνύεται όλο και πιο αβάσιμη.

Η δικαστική διερεύνηση καθυστερεί, με βασική αιτία σειρά άστοχων πράξεων και παραλείψεων της κρατικής μηχανής. Με αποτέλεσμα, πολύτιμα αποδεικτικά στοιχεία να έχουν χαθεί, ή να μένουν στο περιθώριο της έρευνας. Σε σχέση με τα εμπεκόμενα πολιτικά πρόσωπα, η κυβερνητική πλειοψηφία της Βουλής έσπευσε να βάλει την υπόθεση στο αρχείο.

Το συγκεκριμένο δυστύχημα, που όλο και πιο πολύ αναδεικνύεται σε εγκληματική πράξη, στοίχισε τη ζωή σε 57 συνανθρώπους μας, νέους στην πλειοψηφία τους, αφού νέοι προτιμούν το τρένο.

Σε μια χώρα που οι νέοι άνθρωποι όλο και μειώνονται, είτε γιατί μεταναστεύουν στο εξωτερικό, είτε λόγω του δημογραφικού προβλήματος.

Πλήθος παθογένειες, που προκαλούν ασφυξία στην κοινωνία συνέβαλαν στο πρωτόγνωρο ξέσπασμα της Κυριακής. Για τη συγκέντρωση της Πλατείας Συντάγματος, όπου παραβρέθηκε ο Πρόεδρος της ΧΔ Γιάννης Ζερβός, η Αστυνομία κάνει λόγο για 30.000 άτομα, αλλά με βάση τις αεροφωτογραφίες το πλήθος υπολογίζεται σε 140- 180.000. Φορείς υπήρχαν με πανό, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία ήταν πολίτες που αυθόρμητα κατέβηκαν να διαδηλώσουν στο κάλεσμα του συλλόγου συγγενών.

Ασφυξία προκαλεί η αίσθηση του “μονοδρόμου”. Την πολιτικής λιτότητας που μας υποχρεώνει να απαξιώσουμε τις υποδομές του κοινωνικού κράτους για να “κάνουμε οικονομία” και να τις εκχωρήσουμε στους κερδοσκόπους, για να ξεχρεώσουμε. Πράγμα που επιβλήθηκε και στο σιδηρόδρομο. Ο φορέας των υποδομών διαχωρίστηκε από τις μεταφορές, που εκχωρήθηκαν σε ιταλική κρατική εταιρία.

Το νέο πλαίσιο, που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση, εφαρμόστηκε και στο ηλεκτρικό ρεύμα και έχει εκτινάξει τις τιμές, ενθαρρύνει τις κερδοσκοπικές πιέσεις. Για να είναι ” ανταγωνιστικός” ο σιδηρόδρομος, το τρένο πρέπει να εκτελεί τη διαδρομή όσο γίνεται πιο σύντομα, αναπτύσσοντας μεγαλύτερες ταχύτητες. Το ίδιο πλαίσιο επιβλήθηκε και στην Ιταλία, με το ξεπούλημα των δημόσιων αυτοκινητοδρόμων στους κερδοσκόπους. Και προκάλεσε πολύνεκρο δυστύχημα με την κατάρρευση της γέφυρας Μοράντι στη Γένοβα, λόγω πλημμελούς συντήρησης από τον ιδιώτη κερδοσκόπο, που ενώ εισέπραττε τα διόδια, ελαχιστοποίησε τς δαπάνες συντήρησης.

Ταυτόχρονα, αποδιαρθώνεται το κατά τη νεοφιλελεύθερη λογική “σπάταλο” κράτος. Υπηρεσίες και προσωπικό για την επίβλεψη των δρομολογίων από το κέντρο καταργήθηκαν, την ίδια στγμή που η προγραμματισμένη ψηφιοποίηση καθυστερούσε. Στο όνομα της λιτότητας, η κρατική μηχανή γίνεται όλο και πιο υποστελεχωμένη. Τούτο γίνεται φανερό όταν εκδηλώνονται οι τραγικές συνέπειες. Έπρεπε να συντελεστεί ο πνιγμός του επιβάτη στο λιμάνι του Πειραιά με αυτουργούς μέλη πληρώματος πλοίου που απέπλεε, για να μάθουμε ότι το Λιμενικό Σώμα είναι υποστελεχωμένο και δεν επαρκούσε ώστε να είναι λιμενικός παρών κατά τον απόπλου.

Ο σιδηρόδρομος υποβαθμίζεται συστηματικά ως μέσο μεταφοράς στις Ελλάδα. Σε σχέση με τα χρόνια του Χαρίλαου Τρικούπη στα τέλη του 19ου αιώνα, λιγότερες περιοχές εξυπηρετούνται. Η γραμμή της Πελοποννήσου που συνέδεε όλες τις πρωτεύουσες νομών εκτός από τη Σπάρτη, κατά τρόπο σκανδαλώδη αποτελεί παρελθόν. Με εξαίρεση τη γραμμή Αθήνας-Πάτρας, η οποία ακόμα πιο σκανδαλωδώς καθυστερεί να ολοκληρωθεί ως “προαστιακός”, πράγμα που έπρεπε να είχε γίνει το 2009, όταν ενόψει της νέας γραμμής που δεν έχει ακόμα τελειώσει, καταργήθηκε η παλιά. Η γραμμή Αθήνα-Λαύριο καταργήθηκε, για να ξαναγίνει σε νέα βάση πολύ αργότερα μέχρι το αεροδρόμιο των Σπάτων ως “Προαστιακός”. Καταργήθηκε και η γραμμή Αντίρριο-Αγρίνιο, ενώ στη γέφυρα Ρίου Αντιρρίου δεν προνοήθηκε να συμπεριληφθεί και σιδηροδρομική σύνδεση, όπως θα όφειλε.

Παράλληλα, διατηρούνται οι ρουσφετολογικοί μηχανισμοί, με παράδειγμα την περίπτωση του προνομιακού διορισμού του άσχετου με το αντικείμενο σταθμάρχη Λάρισας.

Καμμία επίβλεψη δεν υπάρχει στην ασύδοτη διαχείριση σε βάρος των συμφερόντων του δημοσίου, όπως δείχνει η περίπτωση των συνεχών παρατάσεων της σύμβασης ψηφιακής σήμανσης της σιδηροδρομικής γραμμής, αντί μια και καλή να κυρυχθεί έκπτωτη η ανάδοχη εταιρία και να αναλάβει άλλη που θα περαίωνε το έργο στα δύο προβλεπόμενα χρόνια. Η ανώνυμη επιστολή που οδήγησε στις ποινικές διώξεις κάνει λόγο γιά εμπλεκομένους που ξαφνικά, με μόνο έσοδο τον μισθό τους έκαναν περιουσίες στο κρίσιμο διάστημα.

Όλες αυτές οι διαστάσεις τέθηκαν από τους ομιλητές στην Πλατεία Συντάγματος και πρέπει να απασχολήσουν το λαό και πέρα από το εγκληματικό δυστύχημα, που έδωσε την αφορμή να αναδειχθούν. 

Η απρόσμενη αυτή λαϊκή έκρηξη, αλλάζει τα δεδομένα στην πολιτική ζωή της χώρας. Είμαστε μπροστά στο φαινόμενο, η κοινωνική αντιπολίτευση να υπερβαίνει κατά πολύ την αντιπολίτευση στα πλαίσια του πολιτικού συστήματος, η οποία είναι πολύ “λίγη” και σε μεγάλο βαθμό συνυπαίτια με την κυβερνητική παράταξη.

Είναι πολύ πιθανόν το σύστημα, με στόχο την εκτόνωση της λαϊκής οργής, κάποιους να βρει να “θυσιάσει”. Το ζητούμενο είναι, να χυθεί άπλετο φως στην υπόθεση, και να αποδοθούν ευθύνες όπου υπάρχουν και σε οποιονδήποτε, όσο υψηλά ιστάμενος και αν είναι.

Και να ασχοληθούμε με τις παθογένειες που έχουν να κάνουν με τη σταδιακή απαξίωση και απομείωση του κοινωνικού κράτους και των κοινωφελών υπηρεσιών. Να αποβληθεί το κερδοσκοπικό κεφάλαιο από αυτές. Ιδίως από το ηλεκτρικό ρεύμα, την ύδρευση, τις τηλεπικοινωνίες και τις συγκοινωνίες. Τα θεμελιώδη αγαθά που πρεπει μι κοινωνία να παρέχει δεν μπορούν να είναι αντικείμενο εμπορίου.  

Είναι άραγε συμπτωματικό που ακόμα και σε μια συγκέντρωση ειρηνική όπως αυτή του Συντάγματος βρέθηκε τρόπος να προκληθούν επεισόδια;

 

 

   

 

 

 

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *
You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>