ΤΟΥ ΜΑΝΟΛΗ Γ. ΔΡΕΤΤΑΚΗ*

Επί πάνω από ένα μήνα παρακολουθούμε με οδύνη και δέος την εισβολή της πολεμικής μηχανής της Ρωσίας στην Ουκρανία με τους χιλιάδες νεκρούς στον άμαχο πληθυσμό (ανάμεσα στους οποίους και χιλιάδες παιδιά) και τους επίσης χιλιάδες νεκρούς Ουκρανούς και Ρώσσους στρατιώτες, τους πολύ περισσότερους τραυματίες και από τις δύο πλευρές, τον ξεριζωμό από την πατρίδα τους εκατομμυρίων Ουκρανών κάποιοι από τους οποίους δεν θα μπορέσουν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους δεδομένου ότι τα σπίτια θα έχουν ισοπεδωθεί. Ταυτόχρονα ανυπολόγιστες είναι οι υλικές ζημίες σε κατεστραμμένα κτήρια (ανάμεσα στα οποία νοσοκομεία και κτήρια-κοσμήματα) καθώς και ζωτικές υποδομές.


Πρόκειται για ένα πρωτοφανή αδελφοκτόνο πόλεμο στην καρδιά της Ευρώπης στην οποία η Ρωσία, η χώρα με τον μεγαλύτερο πληθυσμό ορθοδόξων, επιτίθεται και προκαλεί όσα προαναφέρθηκαν στη Ουκρανία, μια χώρα στην οποία ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού της είναι επίσης ορθόδοξοι. Τα τραγικό είναι ότι τον πόλεμο αυτό κήρυξε ο Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας ο οποίος εμφανίζεται ως πιστός ορθόδοξος χριστιανός, οποίος, μάλιστα, έχει πάει πολλές φορές στο Άγιον Όρος ως προσκυνητής (!). Και το ακόμα το πιο τραγικό είναι ότι τον πόλεμο αυτό υποστηρίζει ο Πατριάρχης Μόσχας. Αναρωτιέται κανείς τι λόγο θα δώσουν στο Θεό και οι δύο γι’ αυτό το έγκλημα εις βάρος ενός λαού (βλέπε ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ στο τέλος του άρθρου).
Στη χώρα μας έχουμε ζήσει τις τραγικές συνέπειες τόσο γερμανοϊταλικής κατοχής όσο και του εμφυλίου πολέμου με τους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες και τις τεράστιες καταστροφές στις πόλεις και στα χωριά και στις υποδομές. Οι απώλειες συνανθρώπων μας δεν λησμονιούνται και ο πόνος των επιζώντων για την απώλεια των δικών τους διαρκεί μέχρι τέλους της ζωής τους. Αλλά και όσοι δεν είχαν απώλειες δικών τους δεν μπορούν να λησμονήσουν τη φρίκη του πολέμου και του εμφυλίου πολέμου. Και είναι γνωστό πόσα χρόνια και πόσοι πολύτιμοι πόροι χρειάστηκαν για την ανοικοδόμηση της χώρας.
Αυτή τη στιγμή δεν είναι δυνατό να προβλεφθεί ποιο θα είναι το τέλος αυτού του αδιανόητου αδελφοκτόνου πολέμου και ποιοι θα είναι οι όροι του τέλους αυτού. Όποιο και αν είναι το τέλος του όμως, το βέβαιο είναι ότι οι Ουκρανοί που στην πλειονότητά τους έμειναν στον Τόπο τους, και όσοι από τους πρόσφυγες θα επιστρέψουν, θα βιώνουν επί χρόνια τα όσα προαναφέρθηκαν που ζήσαμε εμείς μετά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο και τον εμφύλιο πόλεμο. Στην περίπτωση της Ουκρανίας οι ορθόδοξοι χριστιανοί, είναι χωρισμένοι ανάμεσα σ’ εκείνους που ανήκουν στην πρόσφατα ανακηρυχθείσα Αυτοκέφαλη Εκκλησία και σε εκείνους που ανήκουν στο Πατριαρχείο Μόσχας και δεν γνωρίζουμε ποια θα είναι η στάση των τελευταίων μετά τη λήξη του πολέμου. Υπάρχει βέβαια και ένα σημαντικό ποσοστό που ανήκουν στην Ουνία και δεν γνωρίζουμε πως θα συμπεριφερθούν και αυτοί. Ας ευχηθούμε να υπάρξει ενότητα στα όσα θα χρειαστεί να γίνουν μετά τη λήξη του πολέμου.
Σε ό, τι αφορά τη χώρα μας η Κυβέρνηση, αντί να περιοριστεί στην αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας, στο δοκιμαζόμενο λαό της Ουκρανίας και ιδιαίτερα της Μαριούπολης, όπως έπραξαν άλλα κράτη-μέλη της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, έσπευσε να αποστείλει όπλα και άλλα πολεμικό υλικό στην Ουκρανία, μια επικίνδυνη απόφαση, όπως τη χαρακτηρίζουν ανώτατοι Έλληνες στρατιωτικοί. Τώρα, βέβαια, αποφάσισε να στείλει ανθρωπιστική βοήθεια. Ήλθε, όμως, δεύτερη, διότι ο Ελληνικός λαός από τη πρώτη στιγμή συμπαραστάθηκε στον σκληρά δοκιμαζόμενο λαό της Ουκρανίας με προσφορά τροφίμων, φαρμάκων και άλλων απαραίτητων εφοδίων τα οποία έχουν ήδη φτάσει στην Ουκρανία. Το ίδιο έπραξε και η Εκκλησία της Ελλάδος τόσο με την Αρχιεπισκοπής Αθηνών και τις Οργανώσεις της όσο και με άλλες Μητροπόλεις. Αλλά και με εγκυκλίους της προς όλες τις ενορίες παροτρύνει τους πιστούς να προσεύχονται για να σταματήσει το ταχύτερο δυνατό αυτό το αιματοκύλισμα.
Όλοι πρέπει να ενώσουμε τις προσευχές μας ώστε ο Θεός να φωτίσει αυτούς που διαπραγματεύονται για την άμεση λήξη του πολέμου, να καταλήξουν σε συμφωνία η οποία να τηρηθεί για να αρχίσει η μακρόχρονη και επώδυνη επούλωση των μεγάλων πληγών που άνοιξε αυτός ο αδελφοκτόνος πόλεμος.
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ: Τι λόγο άραγε έδωσαν στο Θεό, όταν ήταν εν ζωή, χριστιανοί πολιτικοί ηγέτες που –στο απώτερο και πρόσφατο παρελθόν– με τις εγκληματικές αποφάσεις και ενέργειες τους προκάλεσαν σε λαούς χωρών της Ευρώπης και άλλων ηπείρων απείρως μεγαλύτερες ανθρώπινες τραγωδίες από εκείνη που βιώνει ο λαός της Ουκρανίας. Τι, όμως, λόγο θα δώσουν στο Θεό και ζώντες χριστιανοί ηγέτες των Η.Π.Α, χωρών της Ευρώπης και άλλων ηπείρων για εγκληματικές αποφάσεις και ενέργειες τους που προκάλεσαν και προκαλούν παρόμοιες ή χειρότερες τραγωδίες από εκείνη της Ουκρανίας. Το ίδιο ισχύει και για εκείνους τους θρησκευτικούς ηγέτες που υποστήριξαν ή και συνέργησαν στα εγκλήματα αυτά.
______
*Ο Μανόλης Γ. Δρεττάκης είναι πρώην: Αντιπρόεδρος
της Βουλής, Υπουργός και Καθηγητής της ΑΣΟΕΕ

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *
You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>