- Η ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΑΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ “ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ”
Κάτω ἀπὸ τὸ βάρος τῶν ἀνομημάτων του τὸ στρατιωτικὸ καθεστὼς τῆς Χούντας κατέρρευσε στὶς 23 Ἰουλίου 1974. Ἡ κυβέρνηση ‘Ανδρουτσόπουλου εἶναι ἡ μοναδικὴ στὰ χρονικὰ ποὺ δὲν παραιτήθηκε, ἀλλὰ παύθηκε καὶ ἐξαφανίστηκε στὴν πράξη. Εἶχε προηγηθεῖ ἡ ἀπόπειρα “φιλελευθεροποίησης” τοῦ δικτάτορα Γεωργίου Παπαδόπουλου, ἡ ὁποία ἀπέτυχε χάρη στὴν ἐξέγερση τοῦ Πολυτεχνείου. Ἔτσι, βρῆκαν ἀφορμὴ σκληρότεροι χουντικοὶ μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν ἀρχηγὸ τῆς ΕΣΑ (στρατιωτικῆς ἀστυνομίας) νὰ τὸν ἀνατρέψουν καὶ νὰ ἐγκαταστήσουν στὴ θέση του τὸν στρατηγὸ Φαίδωνα Γκιζίκη ὡς “Πρόεδρο Δημοκρατίας” καὶ τὸν Ἀδαμάντιο ‘Ανδρουτσόπουλο ὡς “πρωθυπουργὸ” στὶς 25 Νοεμβρίου 1973.
Τὸ σκληρὸ κύριο ἄρθρο τῆς “Χριστιανικῆς” μὲ τίτλο “Ὁ τύραννος ἔπεσε. Νὰ πέσει ἡ τυραννία” ποὺ τοὺς καλοῦσε νὰ ἐγκαταλείψουν ἄμεσα τὴν ἐξουσία, εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τὸ κλείσιμο τῆς ἐφημερίδας καὶ τὴν ἐξορία τοῦ Νίκου Ψαρουδάκη στὴ Γυάρο.
Ὁ Ιωαννίδης συνέχισε καὶ ἐνέτεινε τὴν πολιτικὴ ὑπονόμευσης τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Μακαρίου στὴν Κύπρο, μὲ ἀποκορύφωμα τὸ προδοτικὸ πραξικόπημα τῆς 15ης Ἰουλίου. Ἀκολούθησε ἡ τουρκικὴ εἰσβολὴ στὶς 20 τοῦ μηνός. Δύο μέρες μετὰ ἡ Χούντα κατέρρευσε καὶ οἱ στρατιωτικοὶ κάλεσαν τὸν ἐξόριστο Κωνσταντίνο Καραμανλή καὶ τοὺς πολιτικοὺς τῆς Δεξιᾶς καὶ τοῦ Κέντρου νὰ ἀναλάβουν τὴν ἐξουσία. Ἀπὸ αὐτοὺς συγκροτήθηκε Κυβέρνηση Ἐθνικῆς Ἑνότητας ὑπὸ τὸν Κωνσταντίνο Καραμανλῆ, ἡ ὁποία ὁδήγησε τὴ χώρα στὶς ἐκλογὲς τῆς 17.11.1974 καὶ στὸ Δημοψήφισμα τῆς 8ης Δεκεμβρίου ποὺ ἔλυσε τὸ πολιτειακὸ μὲ τὴ συντριπτικὴ νίκη τῆς Ἀβασίλευτης Δημοκρατίας. Τὴν ἑπομένη συγκλήθηκε ἡ Βουλὴ ποὺ προέκυψε ἀπὸ τὶς ἐκλογές. Τότε ἔκλεισε καὶ τυπικὰ ἡ παρουσία τῶν στρατιωτικῶν στὴν ἐξουσία, μὲ τὴν ἀντικατάσταση τοῦ Γκιζίκη ἀπὸ τὸν προσωρινὸ Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας Μιχαὴλ Στασινόπουλο.
Ἀμέσως μετὰ τὴν πτώση τῆς Χούντας, οἱ ἐξόριστοι ἀπελευθερώθηκαν. Ὁ Νίκος Ψαρουδάκης ἐπέστρεψε ἀπὸ τὴ Γυάρο (ΦΩΤΟ) καὶ στὶς 27 Ἰουλίου κυκλοφοροῦσε ξανὰ ἡ “Χριστιανική”, ἡ ὁποία κυκλοφορεῖ ἀνελλιπῶς μέχρι σήμερα.
Ἔγραφε ὁ Νίκος Ψαρουδάκης στὸ πρῶτο του κύριο ἄρθρο μετὰ τὴν ἐξορία:
Ἡ Γυάρος εἶναι τὸ στίγμα τοῦ ἑλληνικοῦ κατεστημένου ποὺ στέλνει ἐκεὶ τοὺς ἀντιπαλους του γιὰ νὰ ἐξοντωθοῦν καὶ ἡ δόξα τοῦ ἀγνωνιζόμένου λαοῦ ποὺ νικάει τοὺς ἐχθρούς του μὲ τὴν ἡρωική του ἀντίσταση.(…) Ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς πρέπει νὰ μάθη πὼς στὴ Γυάρο γίνηκε στὶς μέρες μας (1947 καὶ ἐντεῦθεν) ἕνα ἀνατριχιαστικὸ μαζικὸ ἔγκλημα (…) Σὲ διαμαρτυρία μας πρὸς τὸν Ὑπουργὸ Δημοσίας Τάξεως γράφαμε ἀναμεσα στ’ ἄλλα:
«Μετεφέρθημεν ἐδῶ (στὴ Γυάρο) εἰς τὴν καρδίαν τοῦ χειμῶνος (11 Ἰανουαρίου ἐ.ἔ.) καὶ ἀντιμετωπίσαμεν συνθήκας αὐτόχρημα ἐξοντωτικάς. Κτίρια χαώδη, ἐγκαταλελειμμένα πρὸ πολλοῦ, χωρὶς θέρμανσιν χωρὶς ὕδρευσιν, χωρὶς φωτισμόν, χωρὶς θύρας, θάλαμοι ἀπέραντοι, κατάλληλοι μόνον ὡς ξυλαποθῆκαι, μὲ ὀγκώδεις ἐξαεριστῆρας, μὲ πορώδη ὀροφήν διὰ τὴν εἴσοδον τῶν όμβρίων ὑδάτων, μᾶς ὑπεδέχθησαν διὰ νὰ ζήσωμεν. Τὸ ψῦχος ἦτο ἀφόρητον καὶ ἤμεθα ὑποχρεωμένοι διὰ νὰ μὴ παγώσωμεν νὰ περιστρεφώμεθα τρέχοντες ἐντὸς τοῦ θαλάμου ὡς παραφρονήσαντες! Πολλάκις ἐπὶ ἡμέρας ἐστερούμεθα ὕδατος καὶ ἡ ὑδραυλικὴ ἐγκατάστασις ἀντὶ ὕδατος παρεῖχε παχύρρευστον κεραμόχρουν σαπίλαν!»
“Ὁ μεγαλύτερος ἐχθρὸς τῆς Δημοκρατίας εἶναι ἡ λειψὴ Δημοκρατία”
«Ὅλα αὐτά, «δόξα τῶ Θεῶ», δὲν ὑπάρχουν τώρα. Ὁ Λαὸς δὲν λύγισε καὶ οἱ ἐγκληματίες σαρώθηκαν. Μὰ ὅπως ὁ Λαὸς δὲν πεθαίνει, ἔτσι δυστυχῶς δὲν πεθαίνουν κι οἱ τύραννοί του(…)
«Πρέπει νὰ οἰκοδομήσουμε τὴν ἀληθινὴ Δημοκρατία. Χρειάζεται γενικὴ ἀλλαγή. Μπαλώματα καὶ πασαλείμματα δὲν εἶναι δεκτά. Ἀληθινὴ Δημοκρατία δὲν εἴχαμε ποτὲ στὴν Ἑλλάδα. Γι’ αυτὸ καὶ ἦρθε ἡ 21η Ἀπριλίου 1967. Ὁ μεγαλύτερος ἐχθρὸς τῆς Δημοκρατίας εἶναι ἡ λειψὴ Δημοκρατία.» «Χ» 27.7.1974 «Τὸ μήνυμα τῆς Γυάρου»)
