“Δεῦτε πιστοί,… τῶν ἁγίων πάντων τὴν ἔνδοξον καὶ σεβάσμιον μνήμην ἐνδόξως τιμήσωμεν λέγοντες:
Χαίρετε,ἀπόστολοι ἔνδοξοι, προφῆται καὶ μάρτυρες καὶ ἱεράρχαι.
Χαίρετε, ὁσίων ὁ δῆμος καὶ τῶν δικαίων.
Χαίρετε , τιμίων γυναικῶν ὁ χορός” (Ἀπὸ τὸν ἐσπερινὸ τῶν Ἁγίων Πάντων)
“Πυρὶ ἐκκαιόμενοι, τῆς τοῦ Κυρίου ἀγάπης, πυρὸς κατεφρόνησαν, καὶ ὡς θεῖοι ἄνθρακες ἀναπτόμενοι, οἱ σεπτοὶ Μάρτυρες, ἐν Χριστῷ ἔφλεξαν, φρυγανῶδες πλάνης φρύαγμα, θηρῶν δὲ ἔφραξαν στόματα, σοφαῖς ἐπικλήσεσι, καὶ κάρας ἐκτεμνόμενοι, ἔτεμον ἐχθροῦ πάσας φάλαγγας, καὶ τοὺς τῶν αἱμάτων, προχέοντες κρουνοὺς καρτερικῶς, τὴν Ἐκκλησίαν κατήρδευσαν, πίστει ἀναθάλλουσαν.”
Μὲ τὸ αἷμα τους οἱ μάρτυρες πότισαν τὸ δέντρο τῆς Ἐκκλησίας, τῆς πίστης καὶ τῆς ἀληθινῆς ἐλευθερίας.

Μπορεῖ νὰ ρίχτηκαν στὴ φωτιά, ἀφοῦ περιφρόνησαν τὸ μαρτύριο ἀπὸ ἀγάπη στὸ Χριστό. Ἔτσι ὅμως, ἔγιναν σὰν ἀναμένα κάρβουνα θεϊκά, ποὺ μὲ τὴ σειρά τους κατέκαψαν τὸ πλέγμα τῆς πλάνης, βούλωσαν τὰ στόματα τῶν διωκτῶν τους μὲ τὰ σοφά τους ἐπιχειρήματα. Τοὺς ἀποκεφάλισαν, ἀλλὰ ἔτσι κατανίκησαν ὅλες τὶς φάλαγγες τοῦ ἐχθροῦ.

“Με την Κυριακή των αγίων Πάντων, κατακλείεται ο κινητός κύκλος των εορτών, που άρχισε από την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου. Στο κατανυκτικό Τριώδιο και στο χαρμόσυνο Πεντηκοστάριο μας παρουσίασε η Εκκλησία όλο το έργο της θείας οικονομίας, με κέντρο την μεγάλη εορτή του Πάσχα. Είδαμε την πτώσι των πρωτοπλάστων και την ανόρθωσι του γένους μας δια της αναστάσεως του Χριστού. Χαιρετίσαμε την έλευσι του Παρακλήτου στον κόσμο και πανηγυρίσαμε την γέννησι του νέου λαού του Θεού, τον εγκαινισμό και την έκχυσι του αγίου Πνεύματος, «επί πάσαν σάρκα». Σε στενό σύνδεσμο με την εορτή αυτή ευρίσκεται η παρούσα εορτή, η σφραγίς και το τέλος της μεγάλης εορταστικής περιόδου. Έρχεται δηλαδή σαν απόδειξις του έργου της Εκκλησίας, της ενεργείας του αγίου Πνεύματος στον κόσμο. Γιατί μας παρουσιάζει τους καρπούς της σποράς εκείνης, τον θερισμό των λευκών χωρών που εστάλησαν να θερίσουν οι απόστολοι. Και όπως παρατηρεί πολύ ωραία ο Νικηφόρος Ξανθόπουλος στο συναξάριο της ημέρας: οι θειότατοι Πατέρες εθέσπισαν την εορτή αυτή μετά την κάθοδο του αγίου Πνεύματος για να δείξουν ότι η παρουσία του παναγίου Πνεύματος δια των αποστόλων επέτυχε να αγιάση και να σοφίση το ανθρώπινο φύραμα και να αποκαταστήση τους ανθρώπους στην θέσι των αγγέλων δια του Ιησού Χριστού, είτε με την προσφορά του μαρτυρικού των αίματος, είτε με την ενάρετο πολιτεία και διαγωγή των.”

Κυριακή των Αγίων Πάντων: Ιωάννου Φουντούλη, αειμνήστου καθηγητού του Α.Π.Θ. (Άναρτημένο στὴν ἱστοσελίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Νικοπόλεως καὶ Πρεβέζης).