Με προεδρικό διάταγμα κατά το άρθρο 49 παρ. 3 του γαλλικού Συντάγματος, ο Πρόεδρος Μακρόν έθεσε σε εφαρμογή την αντιδημοφιλή μεταρρύθμιση της αύξησης του ορίου συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 χρόνια, παρακάμπτοντας τη Βουλή και αψηφώντας τη λαϊκή οργή που εκδηλώθηκε με ογκώδεις διαδηλώσεις. Η σχετική ανακοίνωση στην Ολομέλεια της τελευταίας έγινε, με τους βουλευτές της “Ανυπότακτης Γαλλίας” να αντιδρούν δυναμικά, ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο της χώρας (την Μασσαλιώτιδα) και προτάσσοντας επιγραφές με το σύνθημα “Όχι στα 64 χρόνια” (ΦΩΤΟ).
Η κυβέρνηση της πρώην σοσιαλίστριας πρωθυπουργού Ελιζαμπέτ Μπορν, είχε πετύχει να αποσπάσει την έγκριση της Γερουσίας. Όμως στη Βουλή, υπολόγιζαν ότι το νομοσχέδιο μπορούσε να περάσει με οριακή πλειοψηφία 2-6 ψήφων. Έτσι, αποφάσισαν να μη διακινδυνέψουν την καταψήφισή του και κατέφυγαν στη διέξοδο του προεδρικού διατάγματος, την οποία δίνει το προεδρικό σύστημα της χώρας.
Στη Βουλή των 577 μελών που προέκυψε από τις τελευταίες εκλογές του Μαΐου-Ιουνίου, η προεδρική παράταξη “Αναγέννηση” έχει μόλις 170 έδρες. Μαζί με τους συνεργαζόμενους 51 “Δημοκράτες” (κεντρώους του MoDem) και τους 31 από το δεξιό κόμμα “Ορίζοντες” του πρώην πρωθυπουργού του Μακρόν Εντουάρ Φιλίπ η κυβέρνηση έχει τη στήριξη 252 βουλευτών, κάτω από τους 289 για την απόλυτη πλειοψηφία.
Έτσι, οι νόμοι μπορούν να περνάνε μόνον ύστερα από συμβιβασμό με άλλα κόμματα, ιδίως με τους “Ρεπουμπλικάνους”, το κόμμα της παραδοσιακής Δεξιάς των προέδρων Σιράκ και Σαρκοζί, το οποίο αν και εξακολουθεί να εκπροσωπείται στη Βουλή έχει συρρικνωθεί σε μεγάλο βαθμό. Στην προεδρική εκλογή η υποψήφιά του δεν ξεπέρασε ούτε το όριο του 5% για να λάβει κρατική χρηματοδότηση του προεκλογικού αγώνα. Στις βουλευτικές εκλογές πήγε καλύτερα και εξέλεξε 61 βουλευτές, λόγω των τοπικών ερεισμάτων των στελεχών του. Στην προκειμένη περίπτωση, στάθηκε αδύνατον να εξασφαλίσουν τη στήριξη του κόμματος αυτού στο σύνολό του.
Και ο άλλος πόλος του παλιού δικομματισμού, το Σοσιαλιστικό Κόμμα των Προέδρων Φρανσουά Μιττεράν και Φρανσουά Ολάντ, , πήγε ακόμα χειρότερα στην προεδρική εκλογή και διασώθηκε με 27 βουλευτές στις βουλευτικές, χάρη στη συμμετοχή του στο συνασπισμό της Νέας Λαϊκής, Οικολογικής και Κοινωνικής Ενότητας με την πρωτοκαθεδρία της “Ανυπότακτης Γαλλίας” (Ριζοσπαστική Αριστερά του Ζαν Λυκ Μελανσόν-74 έδρες) μαζί τους Οικολόγους (22 έδρες) και τους Κομμουνιστές (22 έδρες). Και οι τελευταίοι, μακριά από το “ένδοξο παρελθόν” περιορίζονται σε μονοψήφια ποσοστά τα τελευταία χρόνια.
Στην αντιπολίτευση είναι και το ο ακροδεξιός “Εθνικός Συναγερμός” της Μαρίν Λεπέν με 89 έδρες, που όπως και η Αριστερά, είναι αντίθετος με το νομοσχέδιο.
Ο μόνος τρόπος που απομένει στην Αντιπολίτευση να αποτρέψει την ισχύ του νομοσχεδίου, είναι η κατάθεση πρότασης μομφής κατά της κυβέρνησης, πράγμα που έχουν δηλώσει ότι σκοπεύουν να κάνουν.
Παρά το γεγονός ότι η γαλλική οικονομία είναι η 2η μεγαλύτερη στην Ε.Ε. και στην Ευρωζώνη, η χώρα ταλαιπωρείται από την περιοριστική δημοσιονομική πολιτική που απαιτεί η παρουσία της στην Ευρωζώνη, την οποία με ζήλο προσπαθεί να επιβάλει ο Μακρόν. Το θέμα των συντάξεων δεν είναι παρά ένα “επεισόδιο” της πολιτικής αυτής.
Οι εβδομαδιαίες διαδηλώσεις πριν την πανδημία, των “κίτρινων γιλέκων” που προέρχονται κυρίως από τη μεσαία τάξη η οποία περιθωριοποιείται, είναι ενδεικτικές της μακρόχρονης κοινωνικής αναταραχής.
