“Γνωρίζουμε ότι υπάρχει ένα τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε για να είμαστε στη σωστή πλευρά της ιστορίας”.

Κυριάκος Μητσοτάκης, από την ομιλία στον ΟΗΕ στις 23.9.2022  

Η Ελλάδα είναι αντιμέτωπη με τις ανοιχτές απειλές του νεο-οθωμανικού ιμπεριαλισμού, με το καθεστώς της Άγκυρας να προαναγγέλλει πολεμική επιχείρηση στα νησιά μας. Είτε με το πρόσχημα ότι είναι οχυρωμένα, είτε ζητώντας να αποστρατιωτικοποιηθούν, συνομολογώντας ότι προσπαθεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις να τα καταλάβει πιο εύκολα.  είναι το πιο κατάλληλο βήμα για να αναδειχθεί πρωτίστως το πρόβλημα αυτό, που συνιστά παράβαση κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου.

O κ. Μητσοτάκης στα πλαίσια της 15λεπτης ομιλίας του στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, ορθώς απευθύνθηκε απευθείας στον τουρκικό λαό, τονίζοντας ότι η Ελλάδα δεν είναι εχθρός του. Κάτι  το οποίο αποδέχεται άνω του 60% σύμφωνα με δημοσκόπηση, παρά το γεγονός ότι όλες σχεδόν οι συστημικές δυνάμεις συναγωνίζονται σε επιθετικότητα και ανθελληνισμό. Το βήμα του ΟΗΕ ήταν και το  πιο ενδεδειγμένο για να τεθούν οι εις βάρος της Ελλάδας απειλές πολέμου με αμφισβήτηση της εθνικής της κυριαρχίας. Όπως και οι παραβάσεις του διεθνούς δικαίου εκ μέρους της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, κάτι που ήταν αυτονόητο να το πράξει ο Πρωθυπουργός.       

Όμως, το μείζον αυτό θέμα για την Ελλάδα, κάλυψε μικρότερο μέρος της πρωθυπουργικής ομιλίας, και παρουσιάστηκε σαν “υποσύνολο” της πλήρους συνταύτισης της χώρας μας με το αμερικανονατοϊκό αφήγημα στο Ουκρανικό ζήτημα. Αυτή ήταν η κεντρική θέση που πρόβαλε ο Πρωθυπουργός, στην οποία εν συνεχεία βασίστηκε για να περάσει το συλλογισμό ότι αφού καταδικάστηκε ως επιτιθέμενος η Ρωσία, το ίδιο πρέπει να γίνει με την Τουρκία.

Όμως, η θέση αυτή έχει τα εξής προβλήματα:

• Παραδέχτηκε ότι ” Η Τουρκία έχει τη δυνατότητα να διαδραματίσει εποικοδομητικό ρόλο. Για παράδειγμα, οι πρόσφατες προσπάθειες της Άγκυρας που οδήγησαν στην επιτυχημένη μεσολάβηση του ΟΗΕ για μία συμφωνία εξαγωγών σιτηρών μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας είναι μια σημαντική συμβολή στην παγκόσμια επισιτιστική ασφάλεια.”  O κ. Μητσοτάκης προφανώς συμμορφώθηκε στην “υπόμνηση” της Γαλλίδας υπουργού Εξωτερικών Κατρίν Κολοννά στην “Καθημερινή” κατά την πρόσφατη επίσκεψή της στην Τουρκία και την Ελλάδα: “Θεωρώ πως είναι ουσιώδες, εν μέσω του πολέμου στην Ουκρανία, να ενισχυθεί ο διάλογος με όλες τις χώρες που δύνανται να διαδραματίσουν σημαίνοντα ρόλο σε αυτή την κρίση, και η Τουρκία είναι αναντίρρητα μία από αυτές...Σε ορισμένα θέματα η τουρκική στάση εγείρει ερωτήματα και είναι φυσιολογικό και χρήσιμο, με μια συμμαχική και γειτονική χώρα, να διατηρηθεί ένας ανοικτός δίαυλος επικοινωνίας ώστε να μπορούν να συζητηθούν τα πάντα. “. Η απάντηση ήταν σε ερώτηση της εφημερίδας: “Αμέσως πριν από το ταξίδι σας στην Αθήνα επισκεφθήκατε την Άγκυρα. Πώς προσεγγίζετε την επιλογή της Τουρκίας, μέλους του ΝΑΤΟ, να εκτοξεύει συστηματικά απειλές κατά της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας; Μια στάση την οποία δεν έχει εγκαταλείψει παρά το ενεργό μέτωπο της δυτικής συμμαχίας στην Ουκρανία. Ποια μηνύματα θελήσατε να περάσετε στις τουρκικές αρχές”; Τίθεται το ερώτημα: Κατά πόσο μπορεί, τουλάχιστον η Ελλάδα, να αναγνωρίζει ρόλους “ειρηνοποιού” σε ένα καθεστώς που την απειλεί με πόλεμο;
• Με βάση την ιεράρχηση των προτεραιοτήτων του κ. Μητσοτάκη, εύλογα μπορεί κανείς να ανησυχεί κατά πόσο, το “τίμημα” που θα κληθούμε να καταβάλουμε για να παραμείνουμε στη “σωστή πλευρά της Ιστορίας” περιλαμβάνει και απαράδεκτες παραχωρήσεις προς την Τουρκία, λόγω του “σημαίνοντος ρόλου” της στη κοινή αμερικανονατοϊκή “υπόθεση”. 
• Δεν είναι ξεκάθαρο κατά πόσο θα πετύχει η στρατηγική του Πρωθυπουργού, δια του “υπερβάλλοντος ζήλου” στο Ουκρανικό να φιλοτιμήσει τους “συμμάχους” και “εταίρους” να αντιταχθούν έμπρακτα στην τουρκική επιθετικότητα και στον αναθεωρητισμό. Είναι όμως σίγουρο ότι κάνει τη Ρωσία εχθρό της Ελλάδας, σε καιρούς που δεν έχουμε την  πολυτέλεια  να δημιουργούμε εχθρούς. Όμως, με περισσή επιπολαιότητα, ξεστομίζει ότι είμαστε σε “πόλεμο” με τη Ρωσία, πράγμα που επανέλαβαν η αδελφή του Ντόρα Μπακογιάννη, αλλά και ο Υπουργός του Κώστας Σκρέκας, που δήλωσε ότι «Βεβαίως έχουμε έναν πόλεμο και δεν θα σταματήσω να το λέω, συμβατικό και ενεργειακό με την Ρωσία»!  Με ό,τι μπορεί να σημαίνει μια παραδοχή ότι πέρα από οικονομικό πόλεμο, είμαστε και σε πόλεμο συμβατικό με μια χώρα. Ο κ. Μητσοτάκης δεν επανέλαβε τέτοιες ακραίες εκφράσεις στον ΟΗΕ. Όμως, ανέδειξε ως πρώτη ελληνική προτεραιότητα την -έμμεση προς το παρόν- αμερικανονατοϊκή επέμβαση στην Ουκρανία, σε μια στιγμή που η δική μας προτεραιότητα είναι ο τουρκικός κίνδυνος. H στάση που άρμοζε να τηρήσει ο Πρωθυπουργός στον ΟΗΕ ήταν η ανάδειξη κατά προτεραιότητα των τουρκικών απειλών .Στα πλαίσια της καταγγελίας του μείζονος αυτού ζητήματος παραβίασης του διεθνούς δικαίου, να χρησιμοποιήσει ως επιχείρημα το Ουκρανικό για να πιέσει τους “συμμάχους” να μη συμπεριφέρονται με διαφορετικά μέτρα και σταθμά…
• Δήλωσε υπερήφανος ως Ευρωπαίος για την επιβολή των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, για τις οποίες μάλιστα εκτίμησε “ότι αρχίζουν να έχουν σημαντικές επιπτώσεις στη ρωσική οικονομία”, κάνοντας και τον απολογητή των καταστρεπτικών για τους λαούς της Ευρώπης επιλογών, οι οποίες είναι γνωστό ότι ελάχιστα έχουν επιδράσει στη ρωσική οικονομία.
• Δήλωσε ο Πρωθυπουργός στην ομιλία του: “Η αμφισβήτηση της κυριαρχίας ελληνικού εδάφους ξεπερνά την “κόκκινη γραμμή” για όλους τους Έλληνες. Και ως Πρωθυπουργός της Ελλάδας, δεν θα συμβιβαστώ ποτέ σε ότι έχει να κάνει με την εδαφική ακεραιότητα, την ασφάλεια και τη σταθερότητα της χώρας μου. Η Ελλάδα δεν θα δεχτεί bullying από κανέναν”.  Η δήλωση αυτή προβλήθηκε ως απόκρουση και απόρριψη των τουρκικών αξιώσεων. Όμως, με μια δεύτερη ανάγνωση, φέρνει την “κόκκινη γραμμή” των παραχωρήσεων στην “αμφισβήτηση της κυριαρχίας του ελληνικού εδάφους”. Κι απ’ αυτήν την κόκκινη γραμμή” μένουν απέξω άλλα μείζονα θέματα, τα οποία μετ’ επιτάσεως έθετε η Τουρκία πριν προβάλει απειλές πολέμου, και τις οποίες η Ελλάδα απέρριπτε μέχρι τώρα.