του Ζώη Μεταξά*

Αφήστε με να ζήσω! Αυτή την σιωπηρή κραυγή του αγέννητου παιδιού θέλει να εκφράσει η αφίσα που για λίγες ώρες αναρτήθηκε στους σταθμούς του Μετρό. Λίγες ώρες γιατί με την εμφάνισή της σηκώθηκε ένα κύμα αντίδρασης των θιασωτών της ελεύθερης έκτρωσης και κυρίως γυναικών που έχουν αναγάγει σε υπέρτατο δικαίωμα το σύνθημα «το σώμα μας μάς ανήκει» και «το δικαίωμα της γυναίκας στην έκτρωση».
Σ’ αυτή τη Χώρα που οι δυνάμεις που αντιστρατεύονται την ταυτότητά της, την Ελληνικότητα και Ορθοδοξία και αυτή την αλήθεια της επιστήμης, έχουν το πάνω χέρι, των φυλάκων κοιμωμένων, και κατέβασαν δια της εντολής του υπουργού Μεταφορών και Υποδομών κ. Κώστα Καραμανλή την αφίσα, γιατί, λέει, στρέφεται εναντίον «ενός απολύτως καταχυρωμένου και αναμφισβήτητου δικαιώματος των γυναικών»!
Τι περιλάμβανε η αφίσα; Έδινε πληροφορίες, βάσει της επιστήμης, στο ερώτημα: ήξερες ότι το αγέννητο παιδί από την 18η ημέρα κτυπά η καρδιά του από την 8η εβδομάδα έχουν δημιουργηθεί όλα τα όργανά του από την 42η ημέρα ανιχνεύονται εγκεφαλικά
κύματα από την 10η εβδομάδα νοιώθει πόνο; Και καταλήγει «διάλεξε τη ζωή».

.Από που βγαίνει ότι η αφίσα στρέφεται κατά των δικαιωμάτων των γυναικών; Αλλά φθάσαμε σε τέτοιο σημείο σύγχυσης και παρακμής που και η μόνη αναφορά στην αντικειμενική αλήθεια να θεωρείται εχθρική και από το ίδιο το κράτος που διατάζει να
εξαφανιστεί η αφίσα.
Θύμα δεν είναι μόνον το ανυπεράσπιστο αγέννητο παιδί αλλά και η ίδια η αλήθεια που και μόνη η αναφορά της ενοχλεί ένα μέρος των Νεοελλήνων, ιδίως των γυναικών που δεν θέλουν να γίνεται καν αναφορά στο θέμα αυτό, γιατί κάποιες και κάποιοι ελέγχονται
στο διαπραττόμενο έγκλημα της κατακρεούργησης του αδύναμου μικρού ανθρώπου.
Γιατί, τι είναι το έμβρυο; Δεν είναι άνθρωπος; Μόλις γεννηθεί είναι άνθρωπος και λίγο πριν γεννηθεί τι είναι; Άνθρωπος είναι από την σύλληψη του «εξ άκρας συλλήψεως» κατά την διδασκαλία της Εκκλησίας. Καταλαβαίνουμε ότι η άμβλωση δεν γίνεται πάντοτε χωρίς συνειδησιακά δράματα και συγκρούσεις. Πολλές φορές προηγούνται αυτής, αφόρητες πιέσεις, εκβιασμοί, διλήμματα τραγικά, βιασμοί και άλλες αποτρόπαιες καταστάσεις.
Δεν είναι μόνο αυτό τούτο το κακό της έκτρωσης, είναι και τα μετά. Τα ψυχικά τραύματα, οι ενοχές που σαν εφιάλτες ξεπηδούν κάθε τόσο στην υπόλοιπη ζωή της γυναίκας.
Γι’ αυτό σπεύδω, όχι να δικαιολογήσω, αλλά να ειδούμε με πόνο τον πόνο αυτών των πληγωμένων υπάρξεων.Να δούμε το κακό μετά το πρώτο κακό.Τις ισόβιες ενοχές και απογοητεύσεις με τη σκέψη ότι αφαιρέθηκε ανθρώπινη ζωή…Αυτός ο προβληματισμός δεν ακουμπά αυτές που φωνάζουν ότι το σώμα τους ανήκει και έχουν δικαίωμα στην άμβλωση και που έχουν οργανωθεί  σε κίνημα που πατρονάρεται από τον λεγόμενο προοδευτικό χώρο, που μεταξύ άλλων δεν βλέπουν την Χώρα να συρρικνώνεται προς αφανισμό από την υπογεννητικότητα και καταλαμβάνεται από αλλόφυλους, αλλόθρησκους, αλλόγλωσσους.
Ο προβληματισμός δεν αναφέρεται σ’ αυτές αλλά σε κείνες τις γυναίκες που νικημένες από αντίξοες καταστάσεις κατέληξαν στην έκτρωση και κινδυνεύουν να γίνουν ναυάγια.
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις διέξοδος σωτηρίας είναι η φωνή της Εκκλησίας που είναι και φωνή του Θεού:
Να καταφύγουν στο άπειρο έλεος του Θεού με την μετάνοια και την ψυχοσωτήρια εξομολόγηση. Να ξεκινήσουν μια νέα ζωή, χωρίς τη μαυρίλα που φέρνουν οι ακατάπαυστες ενοχές. Έτσι να αντιμετωπίσουν αυτό το κακό που εξαπλώθηκε στον κόσμο και περισσότερο στην αγιοτόκο Ελλάδα, που έχει γίνει σφαγείο ανυπεράσπιστων ανθρωπίνων υπάρξεων.
Μέχρι 300.000 αναβιβάζουν τις εκτρώσεις, εκ των οποίων μεγάλο ποσοστό γίνεται από ανήλικα κορίτσια. Ο πανσεξουαλισμός, η άγνοια, η άκρατη ελευθεριότητα, οδηγούν πολλά κορίτσια σε ασυνείδητους γιατρούς που είναι ρουτίνα γι’ αυτούς η αποτρόπαια
πράξη.
Με το πνεύμα αυτό μιλούν οι νεώτεροι άγιοι στην Ελλάδα και τονίζουν τις ολέθριες συνέπειες για το παρόν και το μέλλον της.
Καλώς η Εκκλησία όρισε την Κυριακή ημέρα του αγέννητου παιδιού και καλώς δεκάδες χριστιανικά σωματεία κινητοποιούνται προς την κατεύθυνση αυτή και η Πανελλήνια Συνομοσπονδία Πολυτέκνων.
Βέβαια βρήκαν απέναντί τους τοίχο αντίδρασης που εκδηλώθηκε αστραπιαία και εξαφάνισε την αφίσσα!
Δείχνει πόσο αυτός ο τόπος έχει αλλοτριωθεί, πόσο έχει εκτροχιαστεί και από αυτή την κοινή λογική. Δείχνει ακόμη πόσοι αγώνες και θυσίες αναμένουν μια ζώσα Εκκλησία στους φοβερούς αυτούς καιρούς.
Γράφοντας αυτά δεν κατεχόμαστε από κανένα φανατισμό, απαξίωση και την υπεροψία των δήθεν εναρέτων κατά των πεσμένων και ναυαγισμένων.
Ένα μικρό πετράδι βάζουμε με πόνο και δάκρυ, να μη χαθεί τελείως αυτή η πατρίδα για την οποία άλλοι προ ημών θυσιάστηκαν.

* Χριστιανική 23 Ιανουαρίου 2020

ΦΩΤΟ: Η στιγμή της σύλληψης και της δημιουργίας μιας νέας ζωής. Από γαλλική αφίσα με σύνθημα:  “Πρόοδος είναι ο σεβασμός στη ζωή” .