του Γιώργου Ιατρού

Αρχίζουμε όχι μόνο στις μεμονωμένες διαπροσωπικές σχέσεις αλλά και σαν κοινωνία Προσώπων, να ξεχνάμε πώς μπορούμε να διαφωνούμε με κάποιον είτε πολιτικά ,είτε φιλοσοφικά, είτε στον τρόπο ζωής τον οποίο ζούμε ή επιδιώκουμε. Και πως παρά τις όποιες διαφωνίες μας να συνεχίσουμε να συμβιώνουμε στην ίδια χώρα ή πόλη, στον χώρο εργασίας, να είμαστε φίλοι ή ακόμα και στο ίδιο σπίτι. Αυτό ξεκινάει πρώτα πρώτα από εμάς τους ίδιους. Πολλοί έχουμε ξεχάσει την ομορφιά της διαφορετικής άποψης και προσωπικότητας ,κλεισμένοι οι περισσότεροι εν μέσω ηλεκτρονικών τειχών, τα οποία πολλές φορές υπερασπιζόμαστε χωρίς να γνωρίζουμε ούτε καν το γιατί τα χτίσαμε ούτε το γιατί τα υπερασπιζόμαστε. Έτσι φοβόμαστε. Φοβόμαστε την ελεύθερη ανταλλαγή απόψεων η οποία αποτελεί θεμελιώδες δικαίωμα μας. Φοβόμαστε να πούμε την διαφορετική γνώμη που μπορεί να έχουμε για κάτι ή να συμφωνήσουμε με μία άλλη που ακούμε από κάποιον, καθώς μπορεί να χαρακτηριστεί αυτή η γνώμη -και άρα εμείς- ως ακραία, είτε ακραία ρατσιστική και φασιστική,είτε εθνομηδενιστική και αντεθνική. Οι χαρακτηρισμοί στις μέρες μας εκστομίζονται, εύκολα. Τόσο εύκολα μάλιστα που τείνουν να χάσουν παντελώς και το πραγματικό τους το νόημα.Το μόνο σίγουρο είναι ότι εκπέμπουν φόβο σε όλους.

Επιστρέφουμε λοιπόν σε εποχές που είχαμε να ζήσουμε, σαν έθνος, εξωτερικά δύο αιώνες περίπου σε τόσο ακραίο βαθμό και εσωτερικά ποτέ μα ποτέ ξανά. Η βάση όλων αυτών πηγάζει από ένα πράγμα. Την επικράτηση της άποψης ενός πολύ μικρού συνόλου της κοινωνίας το οποίο κατέχει θέσεις ευθύνης και προβολής -πολιτικές ή όχι- ότι δεν υπάρχει αντικειμενική αλήθεια. Ότι όλες οι απόψεις είναι σχετικά σωστές. Άρα και πολλές είναι σχετικά λάθος. Έτσι δυστυχώς είναι πολύ πιο εύκολο να προωθήσει κάποιος τις προσωπικές του απόψεις όσο πραγματικά ακραίες και αν είναι αυτές, όπως εξάλλου και να απορρίψει άλλες τις οποίες μπορεί να χαρακτηρίσει αρνητικά, αναλόγως την πρόσκαιρη θέση που τον βολεύει.

Η πίστη στον Άγιο Τριαδικό Θεό προϋποθέτει αρχικά την ύπαρξη αλλά και την κατανόηση από μέρους μας, του τι είναι κάτι το αντικειμενικά
καλό, και το αντικειμενικά κακό. Η για να το θέσω καλύτερα τι είναι κοσμικό και τι όχι. Η γνώση αυτή φέρνει και την βαριά αλλά και υπέροχη ευθύνη να μπορούμε να ονομάζουμε και να δείχνουμε το κακό όπου το βλέπουμε, ξεκινώντας προφανώς, από εμάς τους ίδιους. Καθώς σε κάθε άλλη περίπτωση ο Κύριος μας είπε ἢ πῶς ἐρεῖς τῷ ἀδελφῷ σου, ἄφες ἐκβάλω τὸ κάρφος ἀπὸ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου, καὶ ἰδοὺ ἡ δοκὸς ἐν τῷ ὀφθαλμῷ σου; ¨Υποκριτά, ἔκβαλε πρῶτον τὴν δοκὸν ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου, καὶ τότε διαβλέψεις ἐκβαλεῖν τὸ κάρφος ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ τοῦ
ἀδελφοῦ σου. Μια ακόμα προϋπόθεση της Αγίας Πίστης μας είναι ένας σημαντικός διαχωρισμός. Πάντα πρέπει να διαχωρίζουμε την αμαρτία και το κακό από τον εκάστοτε αμαρτωλό. Αλλιώς πως θα μιλήσουμε με αγάπη εν Κυρίω, αν μισούμε τον αμαρτωλό όσο την αμαρτία; Και πως θα είναι δυνατόν να μπορέσουμε να αγαπήσουμε τον αόρατο Θεό όταν μισούμε τον ορατό αδελφό;

Η ανοχή του Άλλου είναι η βάση όλων των παραπάνω. Για να αγαπήσουμε τον Άλλον πρέπει πριν απ’ όλα να τον ανεχτούμε. Για να μας ακούσει ο Άλλος, πρέπει πριν απ’ όλα να μας ανέχεται. Στην χώρα μας, από τα πρώτα χρόνια της δημιουργίας του Νεοελληνικού Κράτους όταν εντείνεται το φαινόμενο της παύσης της ανοχής του Άλλου, το Ρωμαίικο Γένος ολόκληρο βασανίζεται, με όχι τελευταίο,αλλά μεγαλύτερο θύμα αυτού τα τελευταία 50 χρόνια,την Κύπρο. Είναι καιρός για ειλικρινή μετάνοια προς τον Κύριο εκ μέρους μας. Είναι καιρός για ειλικρινή διάλογο μεταξύ μας, ώστε να μπορούμε να φανούμε αντάξιοι των θυσιών και των κόπων των προγόνων μας. Του αίματός τους, που έχει χυθεί αιώνες τώρα ,από τον Πόντο,την Καισαρεία, την Κωνσταντινούπολη και την Κύπρο,έως τις βουνοκορφές του Μοριά ,της Μακεδονίας και της Πίνδου. Εάν πάλι συνεχίσουμε την βασανιστική πορεία μας προς τον Άδη, ο κάθε Άλλος, από αδελφός θα γίνεται εχθρός, και εμείς θα μένουμε πιο μόνοι και πιο τυφλοί. Η απόφαση είναι δική μας.

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ… του 21oυ (μόνιμη στήλη)
Τη στήλη υπογράφουν: «Νεολαία της ΧΔ κατά του Νεοφιλελευθερισμού». Ήτοι, με αλφαβητική σειρά: Γιώργος Ιατρού, Γιάννης Καρανικόλας, Λευτέρης Λιτσάκος, Παύλος Παυλίδης, Γιώργος-Νεκτάριος Παναγιωτίδης, Βασίλης Σπυρόπουλος, Γιώργος Χαλοφτίδης-Πουλιώνης

Χριστιανική 31.10.2024