Η Κίνα επικυριαρχεί όλο και περισσότερο στη διακίνηση εμπορευμάτων και αναδεικνύεται ως ο μεγάλος κερδισμένος της παγκοσμιοποίησης. Μπορεί το Κομμουνιστικό Κόμμα να εξακολουθεί να κυβερνά, αλλά η απαξίωση της εργασίας και η υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων είναι το κύριο μέσο πλουτισμού της άρχουσας τάξης και ανάδειξης μιας εύπορης μεσαίας τάξης που επίσης επωφελείται. Χάρη στα μηδαμινά μεροκάματα, η Κίνα συγκεντρώνει την παραγωγή προϊόντων απ’ όλο τον κόσμο. Τούτο αντανακλάται στην κίνηση των λιμανιών της, που αυξήθηκε κατακόρυφα ανάμεσα στο 2005 και στο 2021.
Το 2005, η Κίνα διέθετε, εκτός από το αυτόνομο Χονγκ Κονγκ στη 2η θέση, τα λιμάνια της Σαγκάης (ΦΩΤΟ) και του Σεντζέν στην 3η και 4η αντίστοιχα. Το 2021, η Σαγκάη ήταν στην 1η θέση με αποστολή 47 εκατομμυρίων κοντέινερ, έναντι 18,1 του 2005. Στην 3η θέση αναδεικνύεται το Νινγκμπό- Ζουσάν με 31,1 εκατομμύρια κοντέινερ, στην 4η το Σεντζέν με 28,8 έναντι 16,2 εκατομμυρίων το 2005, στην 5η η Καντόν με 24,5, στην 6η το Κινγκντάο με 23,7, στην 8η το Τιανζίν με 20,3 εκατομμύρια και το Χονγκ Κονγκ μόλις στην 9η με 17,8 εκατομμύρια. Παράλληλα, οι εξαγωγές των δέκα πρώτων λιμανιών συνολικά, αυξήθηκαν από 133,9 εκατομμύρια στα 268,7 εκατομμύρια κοντέινερς.
Η Κίνα καρπώνεται το μεγαλύτερο μέρος αυτής της αύξησης. Εξάγει όλο και μεγαλύτερες ποσότητες προϊόντων, όλο και από περισσότερα μεγάλα λιμάνια, που βάζουν το Χονγκ Κονγκ στο περιθώριο. Το ότι η Κίνα εξάγει, σημαίνει και ότι παράγει και διαθέτει όλο και περισσότερα προϊόντα. Να σημειωθεί ότι η Σαγκάη πλήττεται από τη σκληρή καραντίνα για την αντιμετώπιση του κορωναϊού, με αποτέλεσμα να υπάρχει έλλειψη προσωπικού στις λιμενικές εγκαταστάσεις και να σημειώνονται τεράστιες καθυστερήσεις στις αποστολές. Με δεδομένο ότι η Δύση είναι ο κυριότερος αποδέκτης των προϊόντων, πλήττεται σημαντικά από την καθυστέρηση. Μέχρι το σημείο να προβάλλεται η “συνωμοσιολογική” εκδοχή ότι το “λοκ ντάουν” της Σαγκάης είναι προσχηματικό και επιβάλλεται για να πλήξει τη Δύση, αλλά και να προειδοποιήσει ότι λόγω του μεγέθους της και η ίδια δεν μπορεί να πληγεί με κυρώσεις. Το φθηνό -με συνθήκες εργασίας που ενίοτε θυμίζουν δουλεία- εργατικό δυναμικό, είναι κίνητρο για επιχειρήσεις απ’ όλο τον κόσμο να παράγουν εκεί τα προϊόντα τους, τα οποία και έρχονται στη χώρα του επιχειρηματία- εμπόρου για να πουληθούν φτηνά. Πολύ φτηνότερα από αν κατασκευάζονταν επί τόπου. Ταυτόχρονα επωφελείται και το εφοπλιστικό κεφάλαιο με τη ραγδαία αύξηση των θαλάσσιων μεταφορών, οι οποίες συμβάλλουν αποφασιστικά στην ατμοσφαιρική ρύπανση του πλανήτη.
Το Χονγκ Κονγκ είναι πλέον 9ο το 2021 αντί για 2ο το 2005 με μειωμένες μάλιστα εξαγωγές, από 22,6 σε 17,8 εκατομμύρια κοντέινερς.
Την κινεζική κυριαρχία διασπούν:
Η πόλη-κράτος Σιγκαπούρη, που από 1η το 2005 κρατιέται στη 2η θέση το 2021, έχοντας περάσει από τα 23,2 στα 37,5 εκατομμύρια εξαγόμενα κοντέινερς αντίστοιχα.
Η νοτιοκορεατική Μπουσάν, που μπορεί να “έπεσε” από την 5η στην 7η θέση, αλλά ταυτόχρονα διπλασίασε σχδόν τις εξαγωγές τις, από τα 11,8 στα 22,7 εκατομμύρια κοντέινερς ετησίως.
Το αμερικανικό Λος Άντζελες και το γερμανικό Αμβούργο, που είχαν τη 10η και 8η θέση αντίστοιχα στην πρώτη δεκάδα του 2005, είναι εκτός πρώτης δεκάδας εξαγωγικών λιμανιών το 2021. Όπως και το Ντουμπάι, που το 2005 ήταν 9ο.
