“Το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης (ΣΣΑ) έδειξε την ευελιξία του. Σε αυτήν τη βάση, θέλουμε να διασφαλίσουμε την ανάπτυξη, να διατηρήσουμε τη βιωσιμότητα του χρέους και να διασφαλίσουμε βιώσιμες και φιλικές προς το κλίμα επενδύσεις…Η περαιτέρω ανάπτυξη των κανόνων δημοσιονομικής πολιτικής θα πρέπει να βασίζεται σε αυτούς τους στόχους προκειμένου να ενισχυθεί η αποτελεσματικότητά τους έναντι των προκλήσεων της εποχής. Το ΣΣΑ θα πρέπει να γίνει απλούστερο και πιο διαφανές, προκειμένου επίσης να ενισχυθεί η επιβολή του”, αναφέρεται στο έγγραφο της συμφωνίας των τριών γερμανικών κομμάτων που πρόκειται να σχηματίσουν τη νέα κυβέρνηση συνασπισμού της χώρας: Των σοσιαλδημοκρατών που θα έχουν την καγκελαρία με τον Ὀλαφ Σολτς, των “Πρασίνων” και των “Ελεύθερων Δημοκρατών”.

Οι τελευταίοι θα ελέγχουν το υπουργείο Οικονομικών, με τον ηγέτη τους Kρίστιαν Λίντνερ, που θεωρείται πιο σκληροπυρηνικός ακόμα και από τον Σόιμπλε. Οι “Ελεύθεροι Δημοκράτες” συνδέονται στενά με τη γερμανική οικονομική Ολιγαρχία και παλαιότερα, όταν τα δύο μεγάλα κόμματα Χριστιανοδημοκράτες και Σοσιαλδημοκράτες δεν είχαν απόλυτη πλειοψηφία επέλεγαν σε ποιο από τα δύο θα προσκολληθούν για να σχηματιστεί Κυβέρνηση.

Με βάση τους νέους συσχετισμούς, ξαναγίνονται ρυθμιστές. Ο Λίντνερ θα έχει τον ρόλο του “τοποτηρητή” της εγχώριας οικονομικής Ολιγαρχίας στη νέα κυβέρνηση, με δεδομένη την θεσμική ισχύ του Υπουργείου Οικονομικών που αναλαμβάνει. Όμως, πίσω από το “προοδευτικό” προσωπείο, κρύβεται η συστημικότητα και των δύο άλλων κομμάτων, τα οποία όταν σχημάτισαν την κυβέρνηση συνασπισμού υπό τον σοσιαλδημοκράτη Γκέρχαρντ Σρέντερ το 2005, εισήγαγαν εκτεταμένο πρόγραμμα λιτότητας.

Η προσκόλληση της γερμανικής οικονομικής Ολιγαρχίας στο “ΣΣΑ” είναι τέτοια, που αδυνατεί να διακρίνει ότι η κατάργησή του, εκτός από πολιτικό αίτημα, επιβάλλεται και για λόγους τεχνικούς και οικονομικούς. Είναι φύσει αδύνατον, όμοιοι και σταθεροί κανόνες να διέπουν διαφορετικές οικονομίες σε συνεχώς μεταβαλλόμενες συνθήκες. Εκτός, φυσικά, αν μονομερώς επωφελείται η Γερμανία.

Είναι χαρακτηριστική η αποτίμηση του “Ινστιτούτου Πίτερσον” στη μελέτη  “Επανασχεδιάζοντας τους δημοσιονομικούς κανόνες της Ε.Ε. : Από τους κανόνες στις αρχές.”:

Οι κανόνες γρήγορα αποδείχθηκαν πολύ αυστηροί, αφήνοντας έδαφος για εκτεταμένες παραβιάσεις και τροποποιήθηκαν σε μια σειρά μεταρρυθμίσεων, το 2005, το 2011, το 2013 και το 2015.. Κάθε επιμέρους μεταρρύθμιση επέτρεψε περισσότερη διαφοροποίηση, περισσότερες πιθανότητες να αντικατοπτρίζουν μακροοικονομικές πραγματικότητες. Το αποτέλεσμα, ωστόσο, είναι εξαιρετικά περίπλοκο και συχνά μοιάζει με τον καθεδρικό ναό της Σεβίλλης. Η αρχική δομή του είναι ακόμα αναγνωρίσιμη, αλλά οι πολλές προσθήκες κάνουν δύσκολο να φανεί η συνάφεια του συνόλου. (Βλέπε σχέδιο 2). Τούτου λεχθέντος, οι κανόνες της ΕΕ παραμένουν αγκυροβολημένοι γύρω από τους δύο αρχικούς αριθμούς, με τον αριθμό 60% για το χρέος [επί του συνολικού εισοδήματος] να παραμένει ο τελικός στόχος. Για να το επιτύχουν, οι χώρες αντιμετωπίζουν δύο κατηγορίες περιορισμών: στη διαρθρωτική τους ισορροπία και στο δική τους ανάπτυξη.”

Στη μελέτη προβάλλεται τεκμηριωμένα η δομική αδυναμία του “ΣΣΑ” να λειτουργήσει και προτείνεται η αντικατάστασή του με δέσμη αρχών, βάσει των οποίων η κάθε εθνική οικονομία θα λειτουργεί σύμφωνα με τις δικές ανάγκες και ιδιαιτερότητες.

Μάλιστα, προτείνεται, σε περίπτωση που η “Κομισιόν” κρίνει ότι το πλαίσιο παραβιάζεται από μία εθνική κυβέρνηση, η διαφορά να επιλύεται από ανεξάρτητη Αρχή. Ένα βήμα στην σωστή κατεύθυνση, της πλήρους ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας των χωρών-μελών, η οποία παραμένει τελικός στόχος.

Ο καθεδρικός ναός της Σεβίλλης χτίστηκε τον 15ο μ.Χ. αιώνα στα ερείπια του τεμένους των Μαυριτανών κατακτητών. Από τότε, έχει υποστεί τόσες πολλές προσθήκες, που το αρχικό του σχέδιο έχει αλλοιωθεί και δύσκολα ξεχωρίζει με βάση την κάτοψη (ΦΩΤΟ)…

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *
You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>