Στις 4-7 Αυγούστου 1995, με την επιχείρηση “Καταιγίδα”, ο κροατικός στρατός κατέλυσε τη σερβική δημοκρατία της Κράινα, που είχε αυτοανακηρυχθεί ως απάντηση των Σέρβων της Κροατίας στην απόσχισή της από τη Γιουγκοσλαβία. Στις περιοχές αυτές, που εκτείνονται στο σημερινό σύνορο Κροατίας-Βοσνίας (όπως και η λέξη “Κράινα” [άκρον] μαρτυρεί), πλειοψηφούσαν οι Σέρβοι. Δεδομένου ότι αυτή η συνοριακή γραμμή για πολλά χρόνια ταυτιζόταν με τη μεθόριο Αυστριακής και Οθωμανικής αυτοκρατορίας, είχαν καταφύγει Σέρβοι πρόσφυγες, που ενθαρρύνθηκαν από τις αυστριακές αρχές να παραμείνουν για να συμβάλουν στην ασφάλεια των συνόρων. Με την απόσχιση της Κροατίας από τη Γιουγκοσλαβία, οι άνθρωποι αυτοί βρέθηκαν ξένοι στον τόπο τους.
Οι Σέρβοι της Κράινα είχαν ήδη δεχθεί ειρηνικό διακανονισμό με την κυβέρνηση της Κροατίας. Όμως, είναι προφανές ότι οι κροατικές αρχές υπό τον τότε Πρόεδρο Τούντζμαν δεν ήταν διατεθειμένες να αποδεχθούν τόσο πολυάριθμη σερβική μειονότητα, ιδίως στην περιοχή του Κνιν, όπου το 80% του πληθυσμού ήταν Σέρβοι. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, το ποσοστό των Σέρβων στηνίδια περιοχή έχει διαμορφωθεί στο 10%. Σήμερα απομένουν σε όλη την Κροατία 186.633 Σέρβοι, το 4,4% του πληθυσμού. Συνολικά 200.000 Σέρβοι ξεριζώθηκαν από τη γη τους και 600 περίπου σκοτώθηκαν κατά την επίθεση.
Οι εναπομένοντες Σέρβοι έχουν πλήρη μειονοτικά δικαιώματα και εκπροσώπηση με τρεις βουλευτές στο κροατικό κοινοβούλιο.
Η κροατική επίθεση θεωρήθηκε εγκληματική ενέργεια, στο βαθμό που είχε ως στόχο την εκδίωξη του σερβικού πληθυσμού. Τρεις Κροάτες στρατηγοί παραπέμφθηκαν να δικαστούν στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης για τα εγκλήματα στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Δύο από αυτούς, οι Γκοτόβινα και Μάρκατς καταδικάστηκαν πρωτόδικα σε πολυετή φυλάκιση, αλλά τελικά αθωώθηκαν κατ’ έφεση με οριακή πλειοψηφία. Ο βασικός αυτουργός του εγκλήματος, ο Φράνιο Τούντζμαν είχε αποβιώσει το 1999, νωρίτερα από τη δίκη, αλλά ούτε καν παραπέμφθηκε, παρά το γεγονός ότι διέταξε την επίθεση. Το συγκεκριμένο δικαστήριο ελέγχεται για μεροληψία, αφού παρά το γεγονός ότι παραπέμφθηκαν σ’ αυτό για εγκλήματα πολέμου ως φυσικοί αυτουργοί πρόσωπα απ’ όλες τις γιουγκοσλαβικές εθνότητες, από τις ηγεσίες συνελήφθη και παραπέμφθηκε να δικαστεί μόνον ο Σέρβος Πρόεδρος Σλόμπονταν Μολόσεβιτς, ο οποίος πέθανε πριν ολοκληρωθεί η δίκη και κρίθηκε αθώος μετά θάνατον στο σκεπτικό της ΄σχετικής απόφασης.
H επέτειος τιμάται ως νίκη από τους Κροάτες και ημέρα μνήμης των θυμάτων από τους Σέρβους, οι οποίοι διοργανώνουν εκδηλώσεις μνήμης στους τόπους σφαγής αμάχων (Στη ΦΩΤΟ περσινή εκδήλωση)
