Όταν η «κομματίλα» εισβάλλει στο δημόσιο βίο
Του Ηρακλή Κανακάκη
Επί των ημερών του Κυριάκου Μητσοτάκη εκφυλίστηκε περαιτέρω, η πολιτική σε θέαμα, επικοινωνιακή διαχείριση και νομή εξουσίας. Εισέβαλλε η «κομματίλα» σε κάθε πτυχή του δημόσιου βίου και μόλυνε θεσμούς και αρχές, που είναι ταγμένοι να θωρακίζουν το κράτος δικαίου και τη δημοκρατία.
Εγκαλούσε την Κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για πρωτοφανή αύξηση του αριθμού των μετακλητών υπαλλήλων και για καταιγισμό διατάξεων, με τις οποίες νομιμοποιούνται εκ των υστέρων παράνομες δαπάνες του δημοσίου.
Το ρεκόρ καταρρίφθηκε και στις δύο περιπτώσεις, όταν η Ν.Δ. έγινε Κυβέρνηση. Τον Ιούνιο του 2019, επί ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ οι μετακλητοί υπάλληλοι ήταν 2.024. Το Μάιο του 2022 ο αριθμός τους ανήλθε στους 3.625 και σήμερα …Κύριος οίδε πόσοι είναι.
Υπόσχεται χρηστή διοίκηση, όταν το κομματικό του χρέος είναι στα πεντακόσια εκατομμύρια και δεν αναλαμβάνει καμιά δραστική πρωτοβουλία, για να εξοφληθεί σε εύλογο χρονικό διάστημα.
Η Άννα-Μισέλ Ασημακοπούλου, θεωρώντας το Υπουργείο Εσωτερικών προέκταση του πολιτικού της γραφείου, έκανε χρήση απαγορευμένων ηλεκτρονικών διευθύνσεων. Το θέμα έφθασε στις Βρυξέλλες και επειδή η εμπορία και η εκμετάλλευση προσωπικών δεδομένων είναι ψηλά στην ευρωπαϊκή ατζέντα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν επιθυμούσε να ανοίξει και άλλο ζήτημα, δίπλα από τις υποκλοπές και το έγκλημα των Τεμπών. Έκανε την ανάγκη φιλοτιμία.
Γι’ αυτό αποκλείσθηκε η Άννα-Μισέλ Ασημακοπούλου από το ευρωψηφοδέλτιο της Ν.Δ. και εκδιώχθηκαν ο γενικός γραμματέας του Υπουργείου Εσωτερικών και ο γραμματέας αποδήμων του κόμματος, ο οποίος σύμφωνα με πηγές που επικαλείται το «Βήμα» της 17-3-2024, υπήρξε και συνεργάτης του Γρηγόρη Δημητριάδη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Ο Γρηγόρης Δημητριάδης είναι ανιψιός του Μητσοτάκη και αυτός που εξαναγκάστηκε σε παραίτηση μετά τις αποκαλύψεις για το σκάνδαλο των υποκλοπών το καλοκαίρι του 2022.
Ο μεγάλος ασθενής
Με τον Κυριάκο Μητσοτάκη η καταβαράθρωση της ελληνικής δικαιοσύνης στη διεθνή κλίμακα αξιολόγησης συνεχίζεται και είναι η αντικειμενική αποτύπωση μίας θλιβερής πραγματικότητας.
Με κριτήριο την ανεξαρτησία της από Κυβερνήσεις και εταιρικά συμφέροντα κατατάσσεται στην 83η θέση μεταξύ 141 χωρών της υφηλίου, σύμφωνα με την αξιολόγηση του World Economic Forum (στοιχεία έτους 2019).
Στη μετέπειτα αξιολόγηση υπήρξε περαιτέρω υποβάθμιση 12 θέσεων έναντι της προηγουμένης. Δηλαδή βρίσκεται κάτω από χώρες της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής.
Χωρίς απολογισμό, καταλογισμό και αυτοκριτική, με απώτερο στόχο τη συνεχή βελτίωση της δικαιοσύνης στη χώρα μας. Χωρίς απόδοση ευθυνών και με ανοικτές τις υπόγειες διαδρομές που συνδέουν την εκτελεστική εξουσία με τη δικαστική, είναι αναπότρεπτες οι περιπτώσεις κακοδικίας στα ελληνικά δικαστήρια και οι συνεχείς καταδίκες της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε.Δ.Δ.Α.).
Όπως έγραψε πρόσφατα ο Λέανδρος Ρακιντζής, αρεοπαγίτης ε.τ και επί 11,5 χρόνια Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης, «η χώρα μας έχει ήδη καταδικασθεί 959 φορές από το Ε.Δ.Δ.Α., για παραβίαση του άρθρου 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου περί δικαίας δίκης, με βαριά πρόστιμα, χωρίς ποτέ να αναζητηθούν ευθύνες από τους υπαίτιους» (Η Δικαιοσύνη είναι ο μεγάλος ασθενής, capital.gr, 13-10-2023).
Σε πόσα εκατομμύρια ευρώ αντιστοιχούν, άρα γε, τα πρόστιμα που επωμίζονται οι Έλληνες φορολογούμενοι;
Το σύστημα της κομματοκρατίας
Η δικαιοσύνη απονέμεται από ανθρώπους και ως ανθρώπινο έργο δεν είναι άσφαλτο, αλάθητο. Όταν, όμως, αθωώνονται ή πέφτουν στα «μαλακά» καταχραστές δημοσίου χρήματος και παιδο-βιαστές, επειδή υπεισέρχονται σκοπιμότητες. Όταν γίνονται προσπάθειες συγκάλυψης ποινικών ευθυνών πολιτικών προσώπων, τότε πλήττεται καίρια η έννοια του κράτους δικαίου και το αίσθημα δικαίου του μέσου πολίτη.
Ο κλονισμός της εμπιστοσύνης της κοινής γνώμης καταγράφεται και δημοσκοπικά. Σε έρευνα της Public Issue, το Φεβρουάριο του 2023, για το μέγεθος της διαφθοράς στο δημόσιο, το 75% των ερωτηθέντων πολιτών πιστεύει πως οι δικαστές στη χώρα μας είναι αρκετά ή πάρα πολύ διεφθαρμένοι και μόνο το 2% πως δεν είναι.
Το σύστημα της κομματοκρατίας αλλά και η ηγεσία των ανώτατων δικαστηρίων που επιλέγονται απ’ αυτό, δεν θέτουν ζήτημα επιλογής ηγετών από τους ίδιους τούς δικαστές. Όλες οι Κυβερνήσεις αρνούνται πεισματικά να συμμορφωθούν με τις συστάσεις της Κομισιόν για συμμετοχή της δικαστικής εξουσίας στο διορισμό του Προέδρου του Αρείου Πάγου, του Συμβουλίου της Επικρατείας και του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Και επιλέγονται πρόσωπα, κατά κανόνα, που έχουν το κομματικό χρίσμα ή πρόσκεινται φιλικά στην κυβερνώσα παράταξη ή έχουν ιστορικό άμεσης ή έμμεσης συμπόρευσης μ’ αυτήν και στα μείζονα πολιτικά ζητήματα και δικαστικά θέματα, συνήθως, εναρμονίζονται με τη βούληση του κυβερνώντος κόμματος.
Όταν δε συνταξιοδοτούνται, επί το πλείστον, ανταμείβονται τοποθετούμενοι σε δημόσιες θέσεις και κρατικά αξιώματα.
Γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης που αυτοθαυμάζεται ως μεγάλη ευρωπαϊκή προσωπικότητα και κορυφαίος μεταρρυθμιστής δεν συμμορφώνεται με τα ευρωπαϊκά πρότυπα;
Αυτή θα ήταν, δηλαδή η συμμετοχή των δικαστών στην ανάδειξη της ηγεσίας των ανώτατων δικαστηρίων, μία αληθινή μεταρρύθμιση. Σε αντίθεση με τις άλλες ψευδεπίγραφες, όπως αυτή που εξελίσσεται τελευταία στο χώρο της υγείας, με την οποία διαβρώνεται ο δημόσιος χαρακτήρας του Ε.Σ.Υ. μετακυλίοντας τμήμα της δημόσιας χρηματοδότησής του στους ασφαλισμένους.
Σημείωση. Τα στοιχεία για τη δικαιοσύνη έχω αντλήσει από το βιβλίο: «Γεώργιος Ι. Μπούτος, Μικρό εγχειρίδιο για τη διαφθορά στη Δικαιοσύνη, εκδόσεις ΛΕΙΜΩΝ, 2023».
Σε επόμενο φύλλο της ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ θα γίνει εκτενής παρουσίασή του.
Χριστιανική 28 Μαρτίου 2024
