Ο κ. Μητσοτάκης λογίζεται ως ο “εκλεκτός” των Ευρωπαίων εταίρων. Ο Γερμανικός τύπος τού πλέκει κατά κανόνα το εγκώμιο, με εξαίρεση τον δημοσιογράφο Φέρρυ Μπατζόγλου της εφημερίδας Τageszeitung, ο οποίος επισημαίνει ότι “Τα περί υγειών δημοσιονομικών στην Ελλάδα αποτελούν μια όμορφη αφήγηση, αλλά δυστυχώς είναι ψευδή…”. Ειδικότερα, γίνονται οι ακόλουθες επισημάνσεις:
Επικαλούνται ανάπτυξη 5,2%. Όμως, η εξέλιξη αυτή επακολουθεί βίαιη οικονομική ύφεση πολύ μεγαλύτερη, της τάξης του 9% λόγω των μέτρων κατά του κορωνοϊού από το 2020. Κατά συνέπεια, η χώρα πολύ απέχει από το να έχει ανακάμψει πλήρως.

Το εξωτερικό δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατά 45 δισεκατομμύρια ευρώ κατά τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη, φτάνοντας στο ιστορικό υψηλό των 401,5 δισεκατομμυρίων ευρώ. Επισημαίνεται ότι “επί Μητσοτάκη απλώς δεν υπήρξαν μέτρα λιτότητας, αλλά δημιουργήθηκαν νέα χρέη”. 

Σε σχέση με την εμφανιζόμενη μείωση της ανεργίας από 17,3% σε 12,4% το 2022: Επισημαίνεται ότι ” η πτώση οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη δημιουργία χαμηλόμισθων θέσεων εργασίας μερικής απασχόλησης, με την Ελλάδα να εκφυλίζεται σε μια χώρα φτηνού εργατικού δυναμικού. Αυτό ισχύει σε μεγάλο βαθμό και για τις θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης: ένα ζευγάρι με δύο παιδιά είχε κατά μέσο όρο καθαρό εισόδημα 33.044 ευρώ το 2021, δηλαδή τόσο χαμηλό όσο και το 2003 και κατά 20.000 ευρώ χαμηλότερο από τον μέσο όρο της Ε.Ε. (53.397 ευρώ)”.

Τονίζει ότι “Ο Μητσοτάκης βασίζεται στο νεοφιλελεύθερο “trickle-down effect” (σ.σ.: διάχυση του πλούτου από τα ανώτερα στα κατώτερα εισοδηματικά στρώματα), το οποίο ελάχιστα έχει επηρεάσει τη μεσαία τάξη μέχρι στιγμής”.

Για να εξηγήσει το υψηλό εκλογικό ποσοστό της Ν.Δ., ο δημοσιογράφος της taz επικαλείται  την άποψη του πολιτικού επιστήμονα Λευτέρη Κουσούλη, ο οποίος το αποδίδει στο γεγονός ότι η Ν.Δ. “μιλάει για σταθερότητα, ως εγγυητής της στασιμότητας, της αδράνειας και της ακαμψίας. Και στην οπισθοδρομική ελληνική κοινωνία, αυτά έχουν απήχηση”.

ΠΗΓΗ: DEUTSCHE WELLE και MSN NEWS