Έχει γίνει γνωστό ότι στην Βενεζουέλα, μια χώρα της Λατινικής Αμερικής που βρήκε το δρόμο της προς μια ιδιαίτερη μορφή δημοκρατικού Σοσιαλισμού με ευρύτατη επιρροή από τον ρωμαιοκαθολικό Χριστιανισμό, σύμφωνα με το επίσημο «πιστεύω» του κυβερνώντος κόμματος PVDSA, επικρατεί κρίση περίπου τον τελευταίο μήνα. Διαδηλώσεις και αντιδιαδηλώσεις πραγματοποιούνται από φιλοκυβερνητικές και αντικυβερνητικές ομάδες.
Οι συντηρητικοί πολιτικοί αντίπαλοι του προέδρου Μαδούρο τον κατηγορούν για «αυταρχισμό, διαφθορά και ανικανότητα» έως και νόθευση του εκλογικού αποτελέσματος, μαζί με κυβερνητικούς αξιωματούχους των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο πρόεδρος Νικόλας Μαδούρο κέρδισε πρόσφατα – στις 20 Μαΐου 2018 – τις Προεδρικές Εκλογές και η νέα θητεία του προβλεπόταν νομικά να είναι εξαετής. Ο ίδιος βρέθηκε σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για τη χώρα του, εφόσον το πετρέλαιο, στην εθνικοποίηση του οποίου βασίστηκε σε σημαντικό βαθμό η οικονομική και κοινωνική άνθιση των ετών της διακυβέρνησης του Τσάβεζ, δεν μπορεί να έχει τα έσοδα που είχε παλαιότερα, λόγω (τεχνητής) πτώσης της τιμής του των τελευταίων χρόνων.
Στο πλαίσιο αυτό, ο δεξιών πεποιθήσεων επικεφαλής της Εθνοσυνέλευσης και κύριος πολιτικός αντίπαλός του, Χουάν Γκουαϊδό αυτοανακηρύχθηκε (μεταβατικός) πρόεδρος.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τραμπ τον αναγνώρισε στις 23/01, με τον Μαδούρο να απαντά με διακοπή των διπλωματικών σχέσεων και εντολή αποχώρησης των αμερικανών διπλωματών, ενώ άλλες χώρες όπως η Μεγάλη Βρετανία τήρησαν αποστάσεις, μιλώντας πάντως για το πιο κατάλληλο μεταβατικό πρόσωπο σε προοπτική Εκλογών.
Ως Κίνημα της Χριστιανικής Δημοκρατίας, θεωρούμε απαράδεκτη την αυτόκλητη εμπλοκή μιας οποιαδήποτε χώρας στα εσωτερικά μιας άλλης χώρας. Είναι παλαιότατη η πρακτική των χωρών της Δύσης και με έμφαση στους νεοσυντηρητικούς του Μπους του νεώτερου να προσπαθούν να υποσκάψουν την σοσιαλιστική αλλαγή στη γείτονα χώρα τους, που πραγματοποιήθηκε πάντως με δημοκρατικά μέσα και που εξεδίωξε τις πολυεθνικές εταιρείες αμερικανικών συμφερόντων, οι οποίες νέμονταν τον ορυκτό πλούτο της χώρας αυτής (ExxonMobil, Chevron).
Προβάλλεται το επιχείρημα ότι ο Πρόεδρος Μαδούρο δεν διαθέτει πολιτική νομιμοποίηση, διότι κατά τις προεδρικές Εκλογές απείχε η Αντιπολίτευση. Πράγματι, τον ψήφισε περίπου το 30% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων. Πολύ μικρότερο ποσοστό υπερψήφισε τον Γάλλο Πρόεδρο Μακρόν και τους βουλευτές του της προεδρικής πλειοψηφίας. Μήπως πρέπει η διεθνής κοινότητα, με τη λογική αυτή να επιβάλει την παραίτησή του, όπως ζητούν τα «κίτρινα γιλέκα» ;
Κανείς δεν ασχολείται με περιπτώσεις όπως του σαουδαραβικού απολυταρχικού καθεστώτος και του Ταγίπ Ερντογάν, που κάνει Εκλογές με φυλακισμένο τον ηγέτη κοινοβουλευτικού κόμματος. Ως συνήθως, δυο μέτρα και δυο σταθμά.
Επιπλέον, είναι δεδομένο ότι η χώρα είναι διαιρεμένη και ότι ο Μαδούρο έχει αποξενωθεί από πολλούς που στήριζαν προηγουμένως τον Τσάβες και ότι δεν είναι άμοιρος ευθυνών για την κρίση που περνά η χώρα του. Όμως, τυχόν επανάληψη των εκλογικών διαδικασιών μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο με τις νόμιμες δημοκρατικές διαδικασίες που προβλέπονται απο την έννομη τάξη της Βενεζουέλας, ενώ επιτηρητές της Ε.Ε., όπως αυτοί που προτείνονται από την Ελληνική Κυβέρνηση, δεν μπορούν παρά να έχουν συμβουλευτικό ρόλο τρίτου και παρατηρητή των διαδικασιών.
Θεωρούμε ειδικότερα απαράδεκτη την υπόνοια έστω στρατιωτικής επέμβασης, μετά το Αφγανιστάν, τη Συρία, τη Λιβύη και πόσες άλλες χώρες, όπου και έκνομα εισήλθαν οι εν λόγω Δυνάμεις και είχαν καταστροφικά αποτελέσματα για τους εντόπιους πληθυσμούς, με την ανάδειξη ειδικά του σαλαφιστικού και ριζοσπαστικού Ισλάμ σε κυρίαρχο παίκτη.
Γραφείο Τύπου της Χ.Δ