Υπό το βάρος των πιέσεων της ιταλικής κοινωνίας που επί δεκαετίες βλέπει το επίπεδο της ζωής της να πέφτει λόγω των πολιτικών λιτότητας της Ευρωζώνης, όπως και των νεοφιλελεύθερων “συνταγών” που προηγήθηκαν, η κυβέρνηση εθνικής ενότητας του Μάριο Ντράγκι κατέρρευσε. Τελευταίο κρούσμα ήταν η μαζική αποχή των γερουσιαστών των κομμάτων που τη στήριξαν, από την ψήφο εμπιστοσύνης που είχε ζητήσει. Οι επίγονοι της πάλαι ποτέ πανίσχυρης ιταλικής Αριστεράς ήταν οι μόνοι που στήριξαν τον Ντράγκι. πιστοί στα κελεύσματα του διευθυντηρίου των Βρυξελλών και υποτελείς της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Τα υπόλοιπα κόμματα, οι “5 Αστέρες”, η “Λίγκα” του Ματτέο Σαλβίνι και η “Φόρτσα Ιτάλια” του Μπερλουσκόνι δεν έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης. Διχασμένοι είναι οι “5 Αστέρες”, ανάμεσα στους “σκληρούς” του πρώην πρωθυπουργού Κόντε και στη φιλοκυβερνητική μειοψηφία που επιθυμούσε τη διατήρηση της κυβέρνησης. 

Η συμμετοχή όλου του πολιτικού συστήματος στην κυβέρνηση, έδωσε την ευκαιρία στο μεταφασιστικό κόμμα “Φρατέλι ντ’ Ιτάλια” , που βρισκόταν στο περιθώριο, να αξιοποιήσει το γεγονός της μη συμμετοχής του και να αναδειχθεί σε πρώτο κόμμα στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων, με βάση τις δημοσκοπήσεις.

Ο Ντράγκι είχε αναλάβει από τον Ιανουάριο του 2021 την πρωθυπουργία, με στόχο να ολοκληρώσει τις “μεταρρυθμίσεις” που απαιτεί η Κομισιόν, προκειμένου να αποδεσμευθεί το πακέτο βοήθειας των 200 δισεκατομμυρίων που προορίζεται για την Ιταλία από το πρόγραμμα ανόρθωσης λόγω της πανδημικής κρίσης.

Φαίνεται όμως, ότι η κοινωνία δεν έχει άλλες αντοχές, αφού τιμωρεί τα κόμματα που αναδείχθηκαν ως αντισυστημικά και στη συνέχεια στηρίζουν πολιτικές αντίθετες στις αρχικές τους διακηρύξεις.

ΦΩΤΟ: Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Ματαρέλα (αριστερά)  με τον Ντράγκι