- Ο μήνας Οκτώβριος σηματοδοτεί την έναρξη της αντίστασης του ελληνικού λαού κατά του Φασισμού στις 28 Οκτωβρίου 1940, όπως και την απελευθέρωσή του το 1944, με τη σταδιακή αποχώρηση των Γερμανών κατακτητών. Πρώτα από την Πελοπόννησο, στις 12 Οκτωβρίου από την Αθήνα, στις 30 Οκτωβρίου από τη Θεσσαλονίκη.
- Η ιταμή πράξη κρατικής τρομοκρατίας του ιταλικού φασιστικού καθεστώτος στην Τήνο στις 15 Αυγούστου του 1940, με τον τορπιλισμό της «Έλλης» και την απόπειρα τορπιλισμού και επιβατικών σκαφών που μετέφεραν προσκυνητές, έκανε φανερό στον ελληνικό λαό τον αντίχριστο χαρακτήρα του και τον όπλισε πνευματικά για να προβάλει αντίσταση.
- Μια αντίσταση που πληρώθηκε στο διάστημα έως το 1944 με την απώλεια του 10% του πληθυσμού, εκατοντάδες μαρτυρικές πόλεις και χωριά, ανυπολόγιστες καταστροφές υποδομών.
- Για όλα αυτά, το αίτημα των αποζημιώσεων είναι υπαρκτό.
- Τιμούμε όσους έπεσαν στον υπέρ ελευθερίας αγώνα, διακινδυνεύοντας τη ζωή τους ακόμα και λίγες μέρες πριν φύγουν οι κατακτητές.
Χριστιανική 23 Οκτωβρίου 2025. Στήλη Μποφόρ.
Διαβάστε όλο το άρθρο στο συνημμένο
Σημείωση Ιστοσελίδας:
Το ιταλικό υποβρύχιο “Νετλφίνο” που προέβη στην εγκληματική ενέργεια της 15ης Αυγούστου 1940 και στη βεβήλωση της γιορτής της Παναγίας, βυθιστηκε αύτανδρο το 1943 με τα 28 μέλη του πληρώματος, που είχαν συμμετάσχει στην τρομοκρατική αυτή ενέργεια. Εξερχόμενο για δοκιμές έπειτα από επισκευή, συγκρούστηκε με το συνοδό πλοίο του…. Μόνος επιζών ο κυβερνήτης του Τζιουζέπε Αϊκάρντι, που είχε “προλάβει” να παραδώσει τη διοίκηση πριν αυτό βυθιστεί και δήλωνε αμετανόητος για την πράξη του μέχρι το τέλος του πολέμου.
Σύμφωνα με τον ασυρματιστή της “Έλλης” Σωτήρη Μποτσέα, και άλλη μία από τις υπόλοιπες τορπίλες που έριξε το “Ντελφίνο” τη στόχευε, αλλά επειδή με το πρώτο χτύπημα το πλοίο άλλαξε θέση, προσέκρουσε στο λιμενοβραχίωνα, όπου δεν εξερράγη. Αν είχε εκραγεί, εκατοντάδες προσκυνητές θα είχαν χάσει τη ζωή τους.
Αξίζει να αναφέρω ότι το υποβρύχιο, μετά την πρώτη τορπίλη έριξε κι άλλες, οι οποίες η μία σφηνώθηκε στον μώλο και δεν εξερράγη, γιατί με την πρώτη τορπίλη, ή Έλλη χτυπήθηκε και επειδή ήταν αγκυροβολημένη έστριψε αρκετά και η δεύτερη τορπίλη δεν την πέτυχε γιατί δεν έδινε τον ίδιο στόχο, ενώ το υποβρύχιο είχε σκόπευση με το στόχο που έριξε την πρώτη τορπίλη και έτσι η Παναγιά έκαμε δυο θαύματα, ένα αυτό που δεν πέτυχε το πλοίο η δεύτερη τορπίλη, οπότε ασφαλώς θα θρηνούσαμε πολλά θύματα γιατί και πυρομαχικά και ίσως και όλο το καράβι να ανατιναζόταν, αλλά και στη θάλασσα που ήταν αρκετοί ναύτες που ξετινάχτηκαν από το τράνταγμα, που επέφερε ο τορπιλισμός και έπεσαν στη θάλασσα και αγωνίζονταν να επιπλεύσουν μες τα πετρέλαια και τα οποία πιθανώς να έπαιρναν φωτιά και θα καίγονταν όσοι θα γλίτωνα από τις εκρήξεις, που μοιραίως θα επακολουθούσαν. Και το δεύτερο, ή άλλη τορπίλη που σφηνώθηκε στο λιμενοβραχίονα και δεν εξερράγη. Πρέπει να το πιστέψουμε πως η Παναγιά έβαλε το χέρι της γιατί αν είχε γίνει έκρηξη στο μώλο θα θρηνούσαμε αρκετά ακόμη θύματα, γιατί λόγω της γιορτής της Παναγιάς είχαν συρρεύσει χιλιάδες προσκυνητές, όπως γίνεται κάθε χρόνο. Και με τα δραματικά γεγονότα της Έλλης ο κόσμος έτρεχε προς την παραλία και καταλαβαίνετε πόσοι θα σκοτωνόντουσαν αν δεν έβανε η Παναγιά το χέρι της»…
