του Στέλιου Κούκου*
Είτε με καύσωνα, είτε με νεροποντές, καταιγίδες και χαλαζόπτωση πάντα όμορφα ξημερώνει η μέρα του αγίου Κοσμά του Αιτωλού.
Ναι, και μην αμφιβάλλετε, και όταν η μέρα είναι από μόνη της όμορφη και ωραία, τότε η μέρα του Ισαποστόλου και Ιερομάρτυρα – Νεομάρτυρα και Φωτιστή του γένους είναι διπλά και πολλαπλά όμορφη και ωραία!
“Μοῦ λένε πώς δέν πιάνεται ἡ λειτουργία μου καί μέ περιγελούν”. Αὐτή ἦταν ἡ ἀπάντηση ἑνός Ρομά (“Γύπτου”), σέ ἐρώτηση τοῦ Πατροκοσμᾶ ἐάν “σέ καταδέχονται τοῦτοι οἱ τσελεπῆδες διά ἀδελφόν”. Ἀδιάψευστη μαρτυρία ὅτι ὁ ρατσισμός εἰς βάρος τῶν Ρομά ἔχει βαθιές καί μακραίωνες ρίζες στήν κοινωνία μας:
«Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ὅλος ὁ κόσμος ἀπό ἔνα πατέρα καί ἀπό μίαν μητέρα εἷναι καί κατά τοῦτο είμασθεν ὅλοι ἀδελφοί, μόνον ἡ πίστις μᾶς χωρίζει.
-Εἷναι κανένας γύπτος, ἔδω; ‘Εσύ ἀπό ποιόν εἷσαι παιδί μου; ‘Αποκρίσου.
– Ἀπό τόν Ἀδάμ καί ἀπό τήν Εὐάν, ἅγιε τόν Θεοῦ.
– Καί σέ καταδέχονται τούτοι οἱ τσελεπῆδες διά ἀδελφόν;
– Μοῦ λένε πώς δέν πιάνεται ἡ λειτουργία μου καί μἐ περιγελοῦν.
– Ἄκουε, παιδί μου, σύ ὀποῦ εἷσαι γύπτος, ὡσάν εἷσαι βαπτισμένος εἰς τό όνομα τῆς ἀγίας Τριάδος καί φυλάγης τά προστάγματα τοῦ Θεοῦ, πηγαίνεις εἰς τόν Παράδεισον καί χαίρεσαι πάντοτε, καί ἐγώ ὀποῦ δέν εἷμαι γύπτος, ὡσάν δέν κάμω καλά, πηγαίνω εἰς τήν Κόλασιν καί καίομαι πάντοτε».
«Συνίστημι δὲ ὑμῖν Φοίβην τὴν ἀδελφὴν ἡμῶν, οὖσαν διάκονον τῆς ἐκκλησίας τῆς ἐν Κεγχρεαῖς, ἵνα αὐτὴν προσδέξησθε ἐν Κυρίῳ ἀξίως τῶν ἁγίων καὶ παραστῆτε αὐτῇ ἐν ᾧ ἂν ὑμῶν χρῄζῃ πράγματι. καὶ γὰρ αὐτὴ προστάτις πολλῶν ἐγενήθη καὶ αὐτοῦ ἐμοῦ». (Πρὸς Ρωμαίους ιστ’ 1-2).
• Ἡ Φοίβη εἶναι ἡ πρώτη γυναίκα ποὺ μνημονεύεται ὡς διακόνισσα τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο.
• Φαίνεται ὅτι μόλις πέρασε ὁ Ἀπόστολος ἀπὸ τὸ έπίνειο τῆς Κορίνθου στὸ Σαρωνικό, ἡ Φοίβη ἦταν ἀπὸ τοὺς πρώτους ποὺ πίστεψαν στὸ κήρυγμά του καὶ συγκρότησαν την τοπική Ἐκκλησία.
• Ἀπὸ τὶς σύντομες αὐτὲς ἀναφορὲς προβάλλει ἡ σημαντικὴ προσφορὰ τῆς Φοίβης στὴν ἀνάπτυξη τῆς πρώτης Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία πρέπει νὰ ἦταν σημαίνουσα προσωπικότητα τῆς τοπικῆς κοινωνίας. Ἀλλὰ καὶ τὸ σημαντικὸ ἔργο ποὺ ἐπετέλεσε, ὡς «προστάτις πολλῶν», τοῦ ἴδιου τοῦ Παύλου συμπεριλαμβανομένου.
• Ἡ πολύτιμη συνεισφορὰ τῆς ἁγίας Φοίβης στὴ δημιουργία τῆς Ἐκκλησίας τῶν Κεγχρεῶν ἀποτελεῖ μία ψηφίδα στὸ ἐκτεταμένο «μωσαϊκὸ» τοῦ ἀναβαθμισμένου ρόλου τῶν γυναικῶν ἀπὸ τὰ χρόνια τοῦ Χριστοῦ.
• Ξεκάθαρη εἶναι ἡ χριστιανικὴ διδασκαλία ὅτι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ δὲν χωροῦν διακρίσεις μεταξὺ ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν.
• Αὐτὰ δίδαξαν οἱ Πατέρες, καὶ ἐπανέλαβε ὁ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, μὲ βάση τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση:
• «Πρέπει καὶ σύ, ὦ ἄνδρα, νὰ μὴ μεταχειρίζεσαι τὴν γυναίκα σου ὡσάν σκλάβα, διότι πλάσμα τοῦ Θεοῦ εἶναι καὶ ἐκείνη καθὼς καὶ σύ. Τόσον ἐσταυρώθηκεν ὁ Θεὸς δι’ ἐσέ, ὅσον και δι’ ἐκείνην. Πατέρα λέγεις ἐσὺ τὸν Θεόν, Πατέρα τὸν λέγει καὶ ἐκείνη.Ἔχετε μίαν πίστιν, ἕνα βάπτισμα. Δὲν τὴν ἔχει ὁ Θεὸς κατωτέραν.»
Χριστιανική 3.9.2020. Ἀπὸ τὴ στήλη “Τὰ τοῦ Καίσαρος”
ΦΩΤΟ: Ἀπὸ “Νεκρός γιά τόν κόσμο”, ὅπου καὶ ἐμπεριστατωμένη ἀνάλυση γιὰ τὶς διακόνισσες τὰ πρωτοχριστιανικὰ χρόνια.
