
Κωνσταντίνος Οικονόμου των εξ Οικονόμων
Αυτός ο ίδιος ο Χριστός στο Ευαγγέλιό του μας προστάζει ν’ αποδίνουμε στον Καίσαρα τα δικά του, τα δε του Θεού όχι στον Καίσαρα και μάλιστα σ’ αυτόν τον Σουλτάνο, αλλά στο Θεό. Αυτός, ο Χριστός, με το στόμα του Αποστόλου μας παραγγέλλει να τιμάμε, όχι τον τύραννο και δυνάστη αλλά το Βασιλιά. «Τον βασιλέα τιμάτε», να υποτάσσεστε όχι σ’ οποιονδήποτε εξουσιαστή δυνάστη, αλλά σε εξουσίες τέλειες. δηλαδή να ζούμε ειρηνικά όχι άναρχα και ακυβέρνητα και άτακτα άνω και κάτω, αλλά να δικαιούμαστε με τάξη κάτω από καθεστώτα με ηγεμόνες, νόμιμους και άξιους όπως θέλει ο πάνσοφος Θεός την πολιτική κυβέρνηση. «οι δε εξουσίες που υπάρχουν (όχι και όλοι οι εξουσιαστές), έχουν ταχθεί από το Θεό» (Ρωμ. Ιγ. Βλ. και Χρυσοστ. Και Θεοφιλ. Ερμηνεία). Αυτός ο Θεός ευλόγησε τον πόλεμο δίκαια κατά της τυραννίας και έδειξε από τον ουρανό στον πρώτο των Χριστιανών Βασιλιά την ιερή εκείνη και αοίδιμη επιγραφή. ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ. Αυτόν επικαλείται σε ύμνους πανηγυρικούς η καθολική και ορθόδοξη Εκκλησία και χαρίζει «στους ευσεβείς νίκες εναντίον των βαρβάρων» και ακόμα παρακαλεί και σ’ αυτό πάνω στο αναίμακτο θυσιαστήριο, να καθυποτάξει στους φιλόχριστους βασιλείς της όλα τα βάρβαρα Έθνη που δημιουργούν τους πολέμους. ευλογεί και αυτή σα μητέρα και αθωώνει και καθαγιάζει αυτούς που δίκαια στρατεύονται και άμεσα κινδυνεύουν και αμύνονται για την Πίστη και τη σωφροσύνη των αδελφών τους (Μεγ. Αθανασ. Επιστ. στον Αμμούν και Μ. Βασιλ. Επιστολή στον Αμφιλόχιο κανόνας ιγ’).
Αυτός τέλος, μας βεβαιώνει ρητά ότι ο ηγεμόνας λαμβάνει το μαχαίρι από το Θεό, όχι για να εξολοθρεύσει τους αθώους, αλλά «για να τιμωρεί τους κακοποιούς και να επαινεί τους αγαθοποιούς». Αλλά όταν ο παράνομος ηγεμόνας σφάζει απάνθρωπα τους λαούς και ποδοπατεί ασεβέστατα τα δικαιώματα της θείας λατρείας, βιάζει τους ίδιους υπηκόους ν’ αρνηθούν την άσπιλη και πατροπαράδοτη πίστη και να λατρεύουν τον Προφήτη της ψευτιάς, της πλάνης, της ανομίας, τότε καταναλώνει ο Θεός της Δικαιοσύνης με το πνεύμα του στόματος του τότε αποστέλλει από τον ουρανό το πνεύμα της δύναμης στους Μωυσείς, τους Γεδεών, τους Ιεφθάε, τους Μακκαβαίους, τους Κωνσταντίνους να συντρέξουν τον τυραννικό ζυγό, και να ελευθερώσουν το ευσεβές γένος από τα χέρια του υιού της απωλείας.
Γενναίοι στη θεοσέβεια ζηλωτές των Μακκαβαίων, ευγενείς από τη φύση απόγονοι των Μιλτιάδων και Θεμιστοκλεων! Προχωρήστε με όλη σας την επιθυμία και δύναμη κατά των παιδιών της οργής και της κατάρας. Μη διστάσετε για τον αγώνα σας. Ο Ελληνικός αγώνας, είναι αγώνας της Δικαιοσύνης και της έννομης ελευθερίας εναντίον της ανομότατης από όλες τις τυραννίες. Είναι αγώνας των φώτων και του πολιτισμού ενάντια στο σκότος και της απανθρωπιάς. Είναι, τέλος, αγώνας της Εκκλησίας και του Σταυρού ενάντια στην αιμοβόρα Ασέβεια. Μη φοβόσαστε, διότι μονομαχείτε ενάντια στο βάρβαρο τέκνο της Άγαρ. Η γενναιότητα και η επιμονή σας θα δείξει σε όλα τα Έθνη της γης, ότι μόνο οι Έλληνες κάτω από τον πολυχρόνιο και βαρύτατο ζυγό της θηριωδίας διαφύλαξαν γενναία και την πίστη και την ευγένεια των πατέρων τους. Η γενναιότητα και η επιμονή σας θα θερμάνει και την ψυχρή πολιτική της Ευρώπης, και θα την δυσωπήσει τέλος ή να σεβαστεί και να υπερασπιστεί τα δίκαιά σας ή να κλάψει από φιλανθρωπία τον ένδοξο θάνατό σας (η υπογράμμιση δική μας).
Σημείωση:
Το κείμενο είναι σε μεταγλώττιση από τον «Προτρεπτικό Λόγο», παρ. 26,27, του Κων-νου Οικονόμου του εξ Οικονόμων, που έστειλε στους Έλληνες από τη Ρωσία την 1η Οκτωβρίου 1821.
Χ.Τ.Κ. Χαράλαμπος Κοντός