«Ἀδέλφια μου, μακριὰ ἀπὸ τὴν πίστη τοῦ δοξασμένου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ οἱ διακρίσεις καὶ οἱ προσωποληψίες. Ἂν ἔρθει στὴ συγκέντρωσή σας ἕνας μὲ χρυσὸ δαχτυλίδι καὶ ὡραῖα ροῦχα κι ἔρθει κι ἕνας φτωχὸς μὲ ροῦχα τῆς δουλειᾶς, κι ἐσεῖς δώσετε ἰδιαίτερη σημασία σ’ ἐκεῖνον ποὺ φορεῖ τὰ ὡραῖα ροῦχα καὶ τοῦ πεῖτε «Κάθεῖστε ἐδῶ» καὶ στὸ φτωχὸ πεῖτε «στάσου σὺ ἐκεῖ», ἢ «κάτσε ἐδῶ, στὰ πόδια μου, δὲν κάματε ἀπαράδεκτη διάκριση καὶ δὲν κρίνατε μὲ λαθεμένα κριτήρια;…. ….Ξευτελίζετε τὸν πιστὸ ἐπειδὴ εἶναι φτωχός.» (Ἰακώβου Καθολικὴ Ἐπιστολὴ β’ 1-4 καὶ 6)
• Ἰδιαίτερα ἐπίκαιρο εἶναι τὸ μεστὸ περιεχόμενο τῆς Καθολικῆς Ἐπιστολῆς τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ ἀδελφοθέου ποὺ σήμερα γιορτάζει. Παραθέτουμε τὰ ἀποσπάσματα στὴ μετάφραση τοῦ ἀείμνηστου ἱδρυτῆ τῆς ἐφημερίδας μας Νίκου Ψαρουδάκη, ποὺ ἐκοιμήθη τέτοια μέρα, πρὶν δέκα ἐννέα χρόνια.
• Ἐπίκαιρο σὲ καιροὺς ποὺ αὐξάνονται οἱ ἀνισότητες καὶ οἱ κοινωνικὲς διακρίσεις, μὲ τὸν πλοῦτο νὰ σωρεύεται ὅλο καὶ σὲ πιὸ λίγους. Καὶ ὅλο καὶ πιὸ πολλοὺς νὰ ἐξαθλιώνονται καὶ νὰ μένουν στὸ περιθώριο τῆς κοινωνίας, νὰ ὑπάγονται στὴν κατηγορία τοῦ «ὑποποδίου», γιὰ νὰ μεταχειριστοῦμε τὴν ἔκφραση τοῦ ἀρχαίου κειμένου.
• Ἐπιπλήττοντας τὶς διακρίσεις ὑπὲρ τῶν ἰσχυρῶν, ὁ Ἰάκωβος ὁ ἀδελφόθεος κάνει μιὰ σημαντικὴ διευκρίνιση: «Ἂν βέβαια τοὺς φέρεστε ἔτσι σύμφωνα μὲ τὴ βασικὴ ἀρχὴ «Ἀγάπα τὸν πλησίον σου σὰν τὸν ἑαυτό σου», τότε ἀλλλάζει τὸ πρᾶγμα. Ἂν ὅμως τὸ κάνετε ἀπὸ προσωποληψία, αὐτὸ δὲν εἶναι σωστὸ καὶ εἶσθε παραβάτες τοῦ νόμου.» (ὅ.π. 8-9).
• Εἶναι αὐτονόητο γιὰ κάθε Χριστιανό ὅτι τὸ μίσος πρὸς ὁποιονδήποτε συνάνθρωπο, δὲν ἔχει θέση σὲ ὁποιαδήποτε ἐκδοχή του. Περιλαμβανομένου καὶ τοῦ ταξικοῦ μίσους. Τὸ ὁποῖο καὶ ὑπῆρξε κινητήρια δύναμη γιὰ τὴ δημιουργία τυραννικῶν καὶ ταξικῶν καθεστώτων ἄλλου τύπου.
• Ταυτόχρονα ὅμως, στιγματίζει τὴν ὑποτέλεια μερίδας τῶν Χριστιανῶν ἀπὸ τότε, ἀπέναντι στοὺς κοινωνικὰ ἰσχυροὺς καὶ στοὺς ἀδικητές: «Δὲν εἶναι οἱ πλούσιοι αὐτοὶ ποὺ σᾶς τραννοῦνε καὶ δὲν εἶναι αὐτοὶ ποὺ σᾶς τραβᾶνε κάθε τόσο στὰ δικαστήρια; Δὲν εἶναι αὐτοὶ ποὺ προσβάλλουν τὸ χριστιανικό σας ὄνομα;» (ὅ.π. 6-7).
• Καὶ κατ’ ἐπέκταση, τὴ νομιμοποίηση τοῦ καθεστῶτος τῆς κοινωνικῆς ἀδικίας καὶ τῆς ἐκμετάλλευσης. Μὲ τὸν τρόπο αὐτό, ὁ ἀκίνδυνος συστημικὸς Χριστιανισμὸς προσέβαλλε στὴ συνέχεια τὸ χριστιανικό μας ὄνομα, ἐπὶ αἰῶνες καὶ κατ’ ἐξακολούθηση σὲ ὅλο τὸν κόσμο κι ἐξακολουθεῖ νὰ τὸ κάνει ἀποπροσανατολίζοντας τοὺς πιστούς. Καὶ ταυτόχρονα σκανδαλίζοντας ἑκατομμύρια τοὺς ὁποίους ἔστρεψε στὴν ἀθεΐα.
• Μὲ χαρακτηριστικὸ παράδειγμα τοὺς ἰδεολογικοὺς ἀπολογητὲς τοῦ μετεμφυλιακοῦ κράτους καὶ τῆς «Ἑλλάδας Ἑλλήνων Χριστιανῶν» στὴν πατρίδα μας.
• Μὲ τὸ Νίκο Ψαρουδάκη καὶ ὅλους τοὺς τότε συναγωνιστές του στὴ ΧΔ καὶ στὴ «Χ» νὰ περιλαμβάνονται στοὺς λίγους ποὺ ἔσωσαν τὴν τιμὴ τοῦ «χριστιανικοῦ ὀνόματος», ἡ ὁποία προσβαλλόταν μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο ἤδη ἀπὸ τὰ πρῶτα χριστιανικὰ χρόνια.

Χριστιανική 23 Οκτωβρίου 2025. Στήλη τα του Καίσαρος

Στὸ κεφάλαιο 5 τῆς Ἐπιστολῆς του, ὁ ἅγιος κατακεραυνώνει τοὺς ἐκμεταλλευτὲς ποὺ σωρεύουν πλοῦτο:  .

« Ἐλᾶτε τώρα ἐσεῖς οἱ πλούσιοι, κλάψετε και θρηνήσετε γιὰ τὶς συμφορὲς ποὺ σᾶς ἔρχονται. Ὁ πλοῦτος σας σάπισε καὶ τὰ ροῦχα σας τἄφαγε ὁ σκόρος. Τὸ χρυσάφι σας καὶ τὸ ἀσήμι σας σάπισε κι ἡ σκουριά τους θὰ μιλάει ἐναντίον σας καὶ θὰ φάει τις σάρκες σας σὰν τὴ φωτιά. Θησαυρίσατε τὴν καταδίκη σας γιὰ τὴν ἡμέρα τῆς κρίσεως. Τὰ ἀπλήρωτα μεροκάματα τῶν ἐργατῶν ποὺ θερίσανε τὰ χωράφια σας φωνάζουν κι οἱ φωνὲς τῶν θεριστάδων ἔχουνε φθάσει στ’ αὐτιὰ τοῦ παντοδύναμου Θεοῦ. Ζήσατε στὴ γῆ μὲ πολυτέλεια καὶ σπατάλη, παχύνατε σὰν θρεφτάρια γιὰ τὸν χασάπη. Καταδικάσατε καὶ σκοτώσατε τὸν ἀθῶο, χωρὶς νὰ φέρει ἀντίσταση.»

«Ἄνθρωποι τέτοιοι θὰ πρέπει νὰ γονατίσουν μπροστὰ σὲ ἕναν δεσπότη καὶ νὰ ζητήσουν συγγνώμη γιὰ αὐτὰ ποὺ ἔχουν κάνει σὲ βάρος της Ἑλλάδας … Σήμερα προσπαθοῦν νὰ παρουσιαστοῦν ὡς σωτῆρες τῆς χώρας, παρουσιάζοντας τὴν παραίτησή τους ὡς μεγάλη θυσία, ἐνῶ ἡ σημερινὴ κατάσταση εἶναι ἀποτέλεσμα τῶν δικῶν τους πράξεων».
• Αὐτὰ τόνισε, μεταξὺ ἄλλων, ὁ κ. Ἀλέκος Ἀλαβάνος, ἀναφερόμενος στὴν ἐξέλιξη τῆς παραίτησης τοῦ Ἀλέξη Τσίπρα ἀπὸ τὸ βουλευτικὸ ἀξίωμα, ἡ ὁποία προοιωνίζεται καὶ τὴν ἐπάνοδό του στὴν ἐνεργὸ πολιτικὴ ἐπικεφαλῆς νέου κόμματος.
• Τόνισε ἐπίσης: «Σὲ περιπτώσεις ὅπως τὰ μνημόνια, οἱ πολιτικοὶ θὰ ἔπρεπε νὰ ζητήσουν συγγνώμη ἀπὸ τὸν λαὸ καὶ τὴν πατρίδα, ὄχι νὰ παίζουν παιχνίδια ἐξουσίας γιὰ τὸ ποιὸς θὰ ἀνέβει σὲ ψηλότερη καρέκλα» (Lifo 6.10.2025).
• Ὁ κ. Ἀλαβάνος ἦταν πρόεδρος τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, ὁ ὁποῖος εἶχε συμβάλει στὸ νὰ τὸν διαδεχθεῖ ὁ κ. Τσίπρας, γιὰ νὰ κάνει στὴ συνέχεια λόγο γιὰ …ἀστοχία ἐπιλογῆς προσωπικοῦ.
Πέρα ἀπὸ τὰ ὅσα ὀρθῶς ἐπισημαίνει ὁ κ. Ἀλαβάνος, εἶναι γεγονὸς ὅτι χωρὶς τὸ πρόγραμμα μὲ τὸ ὁποῖο ἔφτασε στὴν ἐξουσία τὸν Ἰανουάριο τοῦ 2025, ὁ κ. Τσίπρας δὲν θὰ εἶχε πάρει τὴν ἐξουσία, τὴν ὁποία διαχειρίστηκε σὲ ἐντελῶς ἀντίθετη βάση, ἀπαξιώνοντας τὸ ἀντιμνημονιακὸ κίνημα καὶ τὶς ἐλπίδες ὅτι μιὰ ἄλλη πορεία τῆς χώρας ἦταν ἐφικτή.
• Μὲ τὴν ὅλο καὶ πιὸ ραγδαία συρρίκνωση τῆς χώρας μὲ τὸ δημογραφικὸ πρόβλημα, γίνεται ἀκόμα πιὸ φανερὸ πόσο δίκιο εἶχαν ὅσοι ἀντιστέκονταν στὴν καταστρεπτικὴ πολιτικὴ τῶν Μνημονίων, μὲ τὴν ὁποία αὐτὸ ἄμεσα συνδέεται.

Χριστιανική 9 Οκτωβρίου 2025. Στήλη “Τὰ τοῦ Καίσαρος”

• ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΒΡΑΑΜ

«Ἐὰν δὲν ἀκοῦν τὸν Μωυσῆ καὶ τοὺς προφῆτες, οὔτε καὶ ἂν ἀναστηθεῖ κανεὶς ἐκ νεκρῶν θὰ πεισθοῦν». Αὐτὰ ἀπάντησε ὁ Ἀβραάμ, ἡ μνήμη τοῦ ὁποίου τιμᾶται σήμερα ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας, στὴν ἔκκληση τοῦ πλουσίου τῆς παραβολῆς μὲ τὸν πτωχὸ Λάζαρο (Λουκᾶς ιστ: 19-31) νὰ ἐπιτραπεῖ στὸν τελευταῖο νὰ εἰδοποιήσει τὰ ἀδέλφια του ὡς αὐτόπτης μάρτυρας γιὰ τὴν κατάσταση στὴ μετὰ θάνατον ζωή.
• Ἀποδίδοντας αὐτὰ τὰ λόγια στὸν Πατριάρχη Ἀβραάμ, ὁ Χριστὸς ὑπονόησε σαφῶς ὅτι, ἀκόμα καὶ μὲ τὴ δική Του Ἀνάσταση ἐκ νεκρῶν, κάποιοι θὰ ἐπέμεναν νὰ μὴ πιστεύουν.
• Παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι, ὅπως παραστατικὰ περιγράφεται στὸ ἐωθινὸ Εὐαγγέλιο τῆς περασμένης Κυριακῆς, ὁ Χριστὸς ἦταν ἀναστημένος ὡς Θεάνθρωπος, μὲ σάρκα καὶ ὀστᾶ. Ζήτησε, μάλιστα, κάτι φαγώσιμο. Καί, ὡς Θεάνθρωπος, ἀναλήφθηκε στοὺς οὐρανοὺς ἐνώπιον μαρτύρων.
• Ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού, ὅσα θαυμαστὰ κι ἂν μάθουν ἢ διαπιστώσουν, θὰ ἐξακολουθήσουν νὰ μὴ πιστεύουν. Κι αὐτό, γιατὶ ἡ ἀντίληψη ὅτι ὅλα ἀρχίζουν καὶ τελειώνουν στὸν ὑλικὸ αὐτὸ κόσμο καὶ ὅτι τίποτα δὲν ὑπάρχει μετὰ θάνατον, ἐνῶ περιβάλλεται τὸν μανδύα τοῦ ὀρθολογισμοῦ καὶ τῆς «κοινῆς λογικῆς», τείνει νὰ ὑποκρύπτει τὴν ἀντιμετώπιση τῆς ὕλης ὡς θεότητας.
• Στὶς εἰδωλολατρικὲς θρησκεῖες, τὰ δημιουργήματα ἔγιναν ψεύτικοι «θεοὶ» καὶ ὑποκατέστησαν τὸν Δημιουργό.
• Ἕνας τέτοιος ψεύτικος «θεὸς» ἔχει γίνει σήμερα καὶ ἡ ὕλη, ἡ ὁποία θεωρεῖται αὐτοδημιούργητη, ἀρχὴ καὶ τέλος τῶν πάντων.
• Μὲ αὐτὴ τὴν ἔννοια, καὶ ὁ ὑλισμὸς μπορεῖ νὰ λειτουργήσει ὡς δεισιδαιμονία, στὸν βαθμὸ ποὺ κάνει τὸν ἄνθρωπο προκατειλημμένο καὶ ἀδύναμο νὰ διακρίνει τὴν παρουσία καὶ τὶς ἐνέργειες τοῦ Δημιουργοῦ. Νὰ μὴ πιστέψει ὅτι ἡ ζωὴ δὲν τελειώνει στὸν τάφο, ἀκόμα κι ἂν δεῖ νεκροὺς νὰ ἀνασταίνονται.
• Αὐτὸς εἶναι ὁ ὁρισμὸς τῆς δεισιδαιμονίας: ἡ ριζωμένη πρόληψη, ἡ φοβία πρὸς τοὺς δαίμονες, τοὺς ψεύτικους καὶ ἀνύπαρκτους «θεούς».
• Ἡ ἀνάπαυση «ἐν κόλποις Ἀβραάμ», στὴν «ἀγκαλιὰ» τοῦ Ἀβραάμ, εἶναι εὐχὴ τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ὁποία σήμερα τιμᾶ τὸν Πατριάρχη Ἀβραάμ, γιὰ κάθε κεκοιμημένο.
• Στὴν παραβολή, ὁ Χριστὸς βάζει στὸ στόμα τοῦ Ἀβραὰμ τὴν ὑπόμνηση πρὸς τὸν κοιμηθέντα «πλούσιο» ὅτι μὲ δική του ἐπιλογὴ δὲν ἔκανε ὀρθὴ χρήση τοῦ πλούτου του, ποὺ δὲν ἦταν δικός του, ἀλλὰ δῶρο τοῦ Θεοῦ καὶ τάλαντο, γιὰ τοῦ ὁποίου τὴ διαχείριση θὰ λογοδοτοῦσε.
• Τοῦ μιλᾶ μὲ ἀγάπη, προσαγορεύοντάς τον «τέκνον», «παιδί μου». Ταυτόχρονα τοῦ ὑπενθυμίζει ὅτι ἡ κατάσταση στὴν ὁποία βρέθηκε μετὰ θάνατον εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς δικῆς του ἐλεύθερης ἐπιλογῆς, τοῦ μεγάλου χάσματος μὲ τὸν Θεό, ποὺ ὁ ἴδιος εἶχε προκαλέσει στὴν ἐπίγεια ζωή του. Οἱ συνέπειες τοῦ ὁποίου γίνονται μετὰ θάνατον ἀντιληπτές.
• Ἡ τιμὴ ποὺ ἀποδίδει ἡ Ἐκκλησία σὲ πρόσωπα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὅπως σήμερα στὸν Ἀβραάμ, φέρνει στὸν νοῦ τοὺς ναζιστὲς ἀποκαλούμενους «Γερμανοὺς Χριστιανούς», ποὺ πρέσβευαν τὴν ἀποβολὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἀπὸ τὴ χριστιανικὴ πίστη.
• Ἡ καταγγελία παρόμοιων δοξασιῶν, ποὺ ἐμφανίστηκαν πρόσφατα καὶ στὴν Ἑλλάδα στὸ ὄνομα τοῦ ἐθνοφυλετισμοῦ, ὡς ἐπαναφορὰ ναζιστικῶν ἀντιλήψεων, στοίχισε στὴν ἐφημερίδα μας τὴν τελευταία δικαστική της περιπέτεια τὴ δεκαετία τοῦ 2000, μὲ ἀγωγὴ ἀποζημίωσης εἰς βάρος μας 600.000 εὐρώ. Ἡ ὑπόθεση ἔφτασε ἕως τὸν Ἄρειο Πάγο, ὅπου καὶ δικαιωθήκαμε.

Χριστιανική 9 Ὀκτωβρίου 2025. Ἂπὸ τὴ στήλη “Τὰ τοῦ Καίσαρος”

Ὅπως ἐπισημαίνεται σὲ ἀπὸ 25.8.2025 ἐπιστολὴ ποὺ ἔστειλε καὶ σ’ ἐμᾶς ὁ δικηγόρος Κώστας Παπαδάκης, ποὺ ἔχει διατελέσει μέλος τοῦ Δ.Σ. τοῦ Δικηγορικοῦ Συλλόγου Ἀθηνῶν μέσω τῆς «Ἐναλλακτικῆς Παρέμβασης Δικηγόρων», «Μὲ τὸ ν. 5221/2025 (ΦΕΚ Α ́ 133/28.7.2025) ψηφίστηκε μιὰ ἀκόμα σαρωτικὴ τροποποίηση στὶς διατάξεις τοῦ Κώδικα Πολιτικῆς Δικονομίας, οἱ περισσότερες διατάξεις τοῦ ὁποίου θὰ τεθοῦν σὲ ἰσχὺ ἀπὸ τὴν 1.1.2026. Πρόκειται γιὰ τὴν τριακοστὴ (30) συνολικὰ τροποποίηση τοῦ Κ.Πολ.Δ. μετὰ τὴ θέση σὲ ἰσχὺ τοῦ δικονομικοῦ συστήματος τῆς «νέας τακτικῆς διαδικασίας» μὲ τὸ νόμο 4335/2015, αὐτὸν ποὺ καθ’ ὁμολογίαν τοῦ τότε Ὑπουργοῦ Δικαιοσύνης τῆς κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ Νίκου Παρασκευόπουλου ψηφίστηκε χωρὶς ὁ ἴδιος νὰ συμφωνεῖ ἐπειδὴ αὐτὸ ζητοῦσαν οἱ δανειστὲς τῆς τρόικα. Ἐνῶ ἡ τρέχουσα τροποποίηση εἶναι ἡ εἰκοστὴ (20) ἀπὸ τὸ 2019 ποὺ εἶναι κυβέρνηση ἡ Νέα Δημοκρατία μέχρι καὶ σήμερα».
• Εἶναι προφανὲς ὅτι τὸ νομοθετικὸ πλαίσιο ποὺ ἐπιβλήθηκε τὸ 2016, πέρα ἀπὸ ἐκβιαστικό, πάσχει ἀπὸ κάθε ἄποψη, πολιτικὰ καὶ νομοτεχνικά. Μὲ ἀποτέλεσμα, νὰ ταλαιπωροῦνται ὁ νομικὸς κόσμος καὶ οἱ διάδικοι πολίτες ἀπὸ τὴν «κοπτορραπτική» καὶ τὰ «μπαλώματα» ποὺ συνεχῶς ἀπαιτοῦνται.
• Βασικοὶ ἄξονες τῆς νομοθεσίας αὐτῆς εἶναι οἱ δικονομικὲς «ταχυδακτυλουργίες» γιὰ δῆθεν ἐπιτάχυνση ἀπονομῆς τῆς δικαιοσύνης, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν ἀποφυγὴ τῆς δημιουργίας τῆς κατάλληλης πρὸς τοῦτο ὑποδομῆς, μὲ δεδομένη τὴν ἀπαξίωση τοῦ κοινωνικοῦ Κράτους ποὺ ἐπιβάλλει ἡ πολιτικὴ λιτότητας. Ὅπως καὶ ἡ δικονομικὴ διευκόλυνση τῶν τοκιστῶν νὰ αὐθαιρετοῦν καὶ νὰ ἁρπάζουν περιουσίες.
• Ἡ προφανὴς νομοτεχνικὴ ἀστοχία αὐτοῦ τοῦ πλαισίου, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὸ γεγονὸς ὅτι ἐπιβλήθηκε ἐκβιαστικά, συνηγορεῖ στὴ θέση ὅτι ἡ Δικονομία αὐτὴ δὲν μπορεῖ νὰ συνεχίσει νὰ εἶναι νόμος τοῦ Κράτους.
• Ὡς ἐκ τούτου, ἀντὶ ἐφαρμογῆς πλήθους νέων τροποποιήσεων, οἱ ὁποῖες τὸ καθιστοῦν ἀκόμη πιὸ προβληματικό, πρέπει ἡ Πολιτικὴ Δικονομία νὰ ἐπανέλθει στὸ πρὸ τῆς 1.1.2016 καθεστώς, μὲ ἄμεση κατάργηση τοῦ ἐκβιαστικοῦ καὶ ἄκρως κακότεχνου νομοτεχνικὰ πλαισίου.
• Νὰ ἐπακολουθήσει διαβούλευση τοῦ συνόλου τοῦ πολιτικοῦ καὶ νομικοῦ κόσμου τῆς χώρας, προκειμένου νὰ βρεθεῖ ἕνα κοινὰ ἀποδεκτὸ πλαίσιο ποὺ δὲν θὰ δημιουργεῖ προβλήματα καὶ θὰ διαρκέσει. Πέρα ἀπὸ τὶς πολιτικὲς διαφορές, ὑπάρχει ἔδαφος γιὰ μιὰ μόνιμη καὶ διαρκῆ ἐπίλυση, τουλάχιστον τῶν διαδικαστικῶν ζητημάτων.

Χριστιανική 28 Αυγούστου 2025. Στήλη “Τᾶ τοῦ Καίσαρος”

Ὅπως ρητὰ προβλέπει τὸ ἄρθρο 16 τοῦ Συντάγματος, «Ἡ ἀνώτατη ἐκπαίδευση παρέχεται ἀποκλειστικὰ ἀπὸ ἱδρύματα ποὺ ἀποτελοῦν νομικὰ πρόσωπα δημοσίου δικαίου μὲ πλήρη αὐτοδιοίκηση». Ἡ διατύπωση αὐτὴ εἶναι σαφὴς καὶ ὁλοκληρωμένη. Κενὸ ἢ ἀμφιβολία δὲν ὑπάρχει, ποὺ νὰ σηκώνει «ἑρμηνεία».
• Αὐτὴ ἦταν καὶ ἡ πάγια θέση τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας: «Ἡ ἀνώτατη ἐκπαίδευση παρέχεται στὴν Ἑλλάδα αποκλειστικῶς ἀπὸ ἱδρύματα ποὺ ἀποτελοῦν νομικὰ πρόσωπα δημοσίου δικαίου, πλήρως αὐτοδιοικούμενα, ἀπαγορεύεται δὲ ἀπολύτως ἡ σύσταση σχολῶν ἀνώτατης ἐκπαίδευσης ἀπὸ ἰδιῶτες, ἀσχέτως τοῦ προορισμοῦ ἢ τοῦ χαρακτήρα τῶν σχολῶν αὐτῶν (Σ.τ.Ε. 1318/2009, 547/2008 καὶ ἀπόφαση 922/2023, ποὺ ἐμμένει στὴν παλαιότερη πάγια νομολογία τοῦ Δικαστηρίου).
• Κι ὅμως, τὸ Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας, κατὰ παρέκκλιση τῆς πάγιας καὶ πρόσφατης νομολογίας του, συντάχθηκε μὲ τὴν κυβερνητικὴ ἐπιθυμία καὶ ἔκρινε ὅτι ἡ παραπάνω διατύπωση μπορεῖ νὰ ἑρμηνευτεῖ ὅτι ἐπιτρέπει καὶ τὰ ἀποκαλούμενα «μὴ κρατικὰ» Πανεπιστήμια.
• Ἡ περίπτωση αὐτὴ εἶναι ὅμοια μὲ τὴ ρητὴ διατύπωση τοῦ ἄρθρου 117 τοῦ Συντάγματος, ὅτι καμμία ἀπολύτως δραστηριότητα δὲν ἐπιτρέπεται στὶς καμμένες δασικὲς περιοχές, πέρα ἀπὸ τὴν ἀναδάσωση.
• Καὶ πάλι τὸ Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας, «ἑρμήνευσε», μὲ εἰσήγηση τῆς πρώην Προέδρου τῆς Δημοκρατίας κας Σακελλαροπούλου, ὅτι ἐπιτρέπονται δραστηριότητες ὅπως οἱ ἀνεμογεννήτριες.
• Οἱ ἀποφάσεις αὐτές δὲν εἶναι ἁπλῶς λανθασμένες, μὲ τὶς ὁποῖες μπορεῖ κανεὶς νὰ διαφωνήσει.
• Συνιστοῦν ὑπέρβαση ἁρμοδιότητας καὶ παραβίαση τοῦ Συντάγματος. Ἑρμηνεία τοῦ νόμου χωρεῖ ἀπὸ τὰ Δικαστήρια, μόνον ὅταν ὑπάρχει κενὸ στὴ διατύπωση. Ὅταν δὲν ὑπάρχει κενό, τὸ Σύνταγμα καὶ οἱ νόμοι ἐφαρμόζονται ὅπως ἀκριβῶς εἶναι διατυπωμένοι.
• Στὴν προκειμένη περίπτωση, τὸ Σύνταγμα δὲν ἔχει ἀναθεωρηθεῖ καὶ προβλέπει ὅτι ἡ ἀνώτατη ἐκπαίδευση παρέχεται «ἀποκλειστικὰ» ἀπὸ ἱδρύματα ποὺ εἶναι πρόσωπα δημοσίου δικαίου. Κενὸ δὲν ὑπάρχει, ἀντίθετη ἑρμηνεία δὲν χωρεῖ. Κατὰ συνέπεια, ἡ θεσμοθέτηση καὶ ἀδειοδότηση τῶν ἀποκαλούμενων «μὴ κρατικῶν» πανεπιστημίων ἐξακολουθεῖ νὰ εἶναι παράνομη ὡς ἀντισυνταγματική.
• Ἤδη, φέρεται νὰ ἔχει ἐγκριθεῖ ἡ λειτουργία τεσσάρων τέτοιων ἱδρυμάτων καὶ ἐκφράζονται ἀνησυχίες γιὰ τὸ ἐπίπεδο καὶ τὸ περιεχόμενο τῶν σπουδῶν ποὺ θὰ ἀντιστοιχοῦν στὰ ἐπὶ χρήμασι παρεχόμενα πτυχία.
• Μὲ ἀνακοίνωσή του, ὁ Δικηγορικὸς Σύλλογος Ἀθηνῶν ἐκφράζει τὴν κατηγορηματική του ἀντίθεση «α) στὴν ὑποβάθμιση τῶν Νομικῶν Σπουδῶν, μέσω προγραμμάτων σπουδῶν ἰδιωτικῶν σχολῶν ἐλλιποῦς νομικῆς πληρότητας, καὶ β) στὴν ἀδειοδότηση Νομικῶν Σχολῶν στὶς δύο μεγαλύτερες πόλεις τῆς Χώρας, γεγονὸς ποὺ θὰ ἔχει καταστροφικὲς συνέπειες γιὰ τὴ Νομικὴ Κομοτηνῆς, ζήτημα ποὺ πέραν τῆς ἀκαδημαϊκῆς τυγχάνει καὶ μείζονος ἐθνικῆς σημασίας».
• Σὲ καμμία περίπτωση δὲν πρέπει νὰ ἀναγνωρίζονται ὡς ἰσότιμα μὲ αὐτὰ τῶν ΑΕΙ πτυχία ποὺ δὲν παρέχονται μὲ βάση τουλάχιστον τὸ ἴδιο ἀντικείμενο σπουδῶν μὲ αὐτά. Ἐπιπλέον προϋπόθεση ἰσοτιμίας μπορεῖ νὰ εἶναι μόνον ἡ ἐξέταση γιὰ τὴ λήψη τους ἀπὸ καθηγητὲς δημοσίων ΑΕΙ.
• Θέση μας παραμένει ἡ ἄμεση κατάργηση τοῦ σχετικοῦ νομοθετήματος.

Χριστιανική 11 Σεπτεημβρίου 2025. Στήλη “Τα του Καίσαρος” 

• ΟΓΔΟΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΝΙΚΗ

Στὶς 8 Μαΐου ἔκλεισαν ὀγδόντα χρόνια ἀπὸ τὴ συνθηκολόγηση τῆς ναζιστικῆς Γερμανίας. Ἐὰν ὁ Ἄξονας ἐπικρατοῦσε, θὰ ζούσαμε κάτω ἀπὸ τὸ ζυγὸ μιᾶς ἀντιχριστιανικῆς νεοπαγανιστικῆς δικτατορίας. Μιᾶς δυστοπικῆς κοινωνίας, ὅπου θὰ ἦταν καθεστὼς ὁ νόμος τῆς φυλετικῆς ἀνωτερότητας. Ἕνα καθεστὼς ποὺ δὲν δίστασε, ὅπου ἐπικυρίαρχησε, νὰ καταργήσει ἐλευθερίες, νὰ ἐξευτελίσει καὶ νὰ ἐξοντώσει «κατώτερες» φυλές. Σὲ εὐθεῖα ἀντίθεση μὲ τὴ χριστιανικὴ διδασκαλία, ποὺ πρεσβεύει ὅτι κάθε ἀνθρωπος εἶναι εἰκόνα Θεοῦ.
• Τὴ θέση αὐτὴ ποὺ ἀποτελεῖ ἄρνηση τῆς βάσης τοῦ ναζισμοῦ καὶ τοῦ φασισμοῦ μὲ παρρησία διακήρυξε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Δαμασκηνὸς τὸ Μάρτιο τοῦ 1943, σὲ κείμενο διαμαρτυρίας ποὺ συνυπέγραψαν καὶ ἄλλοι φορεῖς, κατὰ τοῦ ἐκτοπισμοῦ τῶν Ἑλλήνων Ἑβραίων: «Ἡ ἁγία Ὀρθόδοξη θρησκεία μας δὲν ἀναγνωρίζει ἀνώτερη ἢ κατώτερη ποιότητα μὲ βάση τὴ φυλὴ ἢ τὴ θρησκεία».
• Ἀπὸ τὸν Ἰούλιο τοῦ 1940, μόνη ἀντίπαλος τοῦ Ἄξονα εἶχε ἀπομείνει ἡ Μεγάλη Βρετανία μὲ τὴ Συμπολιτεία καὶ τὴν Αὐτοκρατορία της. Ἡ Γαλλία εἶχε συνθηκολογήσει, ἡ Σοβιετικὴ Ἕνωση εἶχε συνάψει μὲ τὴ Γερμανία το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότοφ, οἱ ΗΠΑ ἦταν ἐπίμονα ούδέτερες. Ἀπὸ τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1940, δεύτερη χώρα ποὺ ἀντιστάθηκε ἔγινε ἡ Ἑλλάδα, μὲ τὸ παλλαϊκὸ «ΟΧΙ». Ποὺ ἔχει τὶς ρίζες του στὴ βαρύτατη προσβολὴ τῆς γιορτῆς τῆς Παναγίας τὸ Δεκαπενταύγουστο τοῦ 1940, ἀπὸ τὴν κρατικὴ τρομοκρατία τῆς φασιστικῆς Ἰταλίας, μὲ τὸν τορπιλισμὸ σὲ καιρὸ εἰρήνης τῆς «Ἕλλης» στὴν Τῆνο καὶ τὴν ἀπόπειρα μαζικῆς δολοφονίας προσκυνητῶν μὲ τὴν ἀποτυχημένη ἀπόπειρα νὰ τορπιλιστοῦν καὶ δύο ἐπιβατικὰ πλοῖα γεμάτα κόσμο.
• Ἡ ἑλληνικὴ ἀντίσταση συνέβαλε ἀποφασιστικὰ στὴν ἐπανεκλογὴ τοῦ Φραγκλίνου Ροῦσβελτ, στὶς ἀμερικανικὲς ἐκλογὲς ποὺ ἔγιναν λίγες μέρες μετὰ τὴν ἰταλικὴ ἐπίθεση. Ὁ Ροῦσβελτ, πιὸ εὐνοϊκὸς στοὺς συμμάχους, χάρη στὴν παρατεινόμενη ἑλληνικὴ νίκη ποὺ ἔδειχνε ὅτι ἡ Βρετανία δὲν ἦταν μόνη, πέρασε το νόμο «περὶ ἐκμισθώσεως καὶ δανεισμοῦ, ποὺ ἐπέτρεπε στὴν κυβέρνησή του, χωρὶς νὰ μπαίνει ἐπίσημα στὸν πόλεμο, νὰ χορηγεῖ ἐξοπλισμὸ μὲ πίστωση στὸ ἀντιχιτλερικὸ στρατόπεδο.
• Ἴσως νὰ μὴν εἴχαμε κατοχή, ἂν ἠ Ἑλλάδα εἶχε προλάβει νὰ ἐπωφεληθεῖ. Δυστυχῶς, ἔζησε τὸ πιὸ στιγνὸ κατοχικὸ καθεστὼς στὴν Εὐρώπη. Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ ὁποίου, δὲν εἶναι λίγες οἱ φορὲς ποὺ ἡ Παναγία θαυματούργησε. Μὲ πιὸ γνωστὸ τὸ θαῦμα τοῦ Ὀρχομενοῦ, ὅταν ἡ Παναγία προστάτεψε τὴν κωμόπολη ἀπὸ τὴν καταστροφή. Μάρτυρας ὁ Γερμανὸς διοικητής, ποὺ δὲν παρέλειπε νὰ παρευρίσκεται μετὰ τὸν πόλεμο στοὺς ἑορτασμούς.
• Ἡ ναζιστικὴ Γερμανία, ἀφοῦ ἀναγκάστηκε νὰ ἐπέμβει γιὰ νὰ σώσει το γόητρο του ἡττημένου συνεταίρου της τὸν Ἀπρίλιο του 1941, εἰσέβαλε στὴ Σοβιετικὴ Ἕνωση. Ἡ Λευκορωσία καὶ ἡ Οὐκρανία καταλήφθηκαν ὁλοκληρωτικὰ καὶ μόνο βαθιὰ στὴ Ρωσία ἔγινε κατορθωτὸ νὰ ἀναχαιτιστοῦν οἱ εἰσβολεῖς.
• Ὁ Στάλιν, αἰφνιδιασμένος –ὡς μὴ ὄφειλε- ἀπὸ τὴν παρασπονδία τοῦ Χίτλερ, ἔκανε δέκα μέρες μετὰ τὴν ἐπίθεση νὰ ἐμφανιστεῖ δημόσια. Τὴ δεύτερη μέρα τοῦ πολέμου, ὁ τοποτηρητὴς τοῦ πατριαρχικοῦ θρόνου ἀπευθύνθηκε στοὺς πιστοὺς ἀπὸ τὸ ραδιοφωνικὸ σταθμὸ τῆς Μόσχας καὶ κάλεσε σὲ ἀντίσταση. Παρὰ τοὺς διωγμοὺς καὶ τὶς ἑκατόμβες μαρτύρων, ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στάθηκε σὰν ἀληθινὴ μητέρα κοντὰ στὰ παιδιά της ποὺ δοκιμάζονταν.
• Οἱ διώξεις ἔπαψαν, ἡ Ἐκκλησία ἀποκαταστάθηκε καὶ συνέβαλε ἀποφασιστικὰ στὸν ὑπὲρ ἐλευθερίας ἀγώνα. Δὲν εἶναι λίγοι στὴ Ρωσία αὐτοὶ ποὺ ἀποδίδουν τὴν ἀλλαγὴ τῶν «τυχῶν» τοῦ πολέμου, ποὺ ξεκίνησε τόσο καταστρεπτικά, σὲ θεία ἐπέμβαση, μετὰ τὴν παύση τῶν διωγμῶν.
• «Ἱερὸς πόλεμος» ἀποκαλεῖται τὸ ἐμβατήριο ποὺ καλοῦσε σὲ ἀντίσταση στὴ «σκοτεινὴ φασιστικὴ δύναμη» καὶ εἶναι μέχρι σήμερα ὁ ἄτυπος δεύτερος ἐθνικὸς ὕμνος τῆς Ρωσίας.
• Στὸ 4ο φυλλάδιο τῆς γερμανικῆς ἀντιστασιακῆς ὀργάνωσης «Λευκὸ Ρόδο», ὁ ἐθνικοσοσιαλισμὸς λογίζεται ὡς δαιμονικὴ δύναμη: «Κάθε λέξη ποὺ βγαίνει ἀπό το στόμα του Χίτλερ εἶναι ψέμα. Ὅταν λέει εἰρήνη, ἐννοεῖ πόλεμο. Καὶ ὅταν κατονομάζει το ὄνομα του Παντοδύναμου μέ τον πιὸ βλάσφημο τρόπο, ἐννοεῖ ὡς παντοδύναμο τὸν Πονηρό, τὸν πεσμένο ἄγγελο, τὸν Σατανᾶ. Τὸ στόμα του εἶναι τὸ δύσοσμο στόμιο της κόλασης καὶ ἡ δύναμη του εἶναι καταραμένη.
• Βεβαίως, πρέπει νὰ μάχεται ἐνάντια στὸν Ἐθνικοσοσιαλισμὸ μὲ λογικὰ μέσα. Ἀλλὰ ὅποιος ἀκόμα δὲν πιστεύει στὴν πραγματικὴ ὕπαρξη δαιμονικῶν δυνάμεων δὲν ἔχει κατανοήσει σὲ μεγάλο βαθμό το μεταφυσικὸ ὑπόβαθρο αὐτοῦ τοῦ πολέμου. Πίσω ἀπό τὸ ἁπτό, πίσω ἀπὸ τὸ αἰσθητό, πίσω ἀπὸ ὅλες τὶς πραγματικές, λογικὲς σκέψεις βρίσκεται τὸ ὑπερφυσικό, δηλαδὴ ἡ μάχη ἐναντίον τῶν δαιμόνων, ἐναντίον τῶν ἀγγελιοφόρων τοῦ Ἀντιχρἰστου».
• Ἕνα ἄλλο ρωσικὸ τραγούδι δημοφιλὲς στὶς ἐπετείους αὐτὲς ποὺ ἀκούγεται σὲ ἐπίσημες ἐκδηλώσεις εἶναι οἱ «Γερανοί»: «Στιγμὲς στιγμὲς θαρρῶ πὼς οἱ στρατιώτες/Ποὺ πέσανε στὴ ματωμένη γῆ/Δὲν κείτονται θαρρῶ κάτω ἀπ’ τὸ χῶμα/ Ἀλλὰ ἔχουν γίνει ἄσπροι γερανοὶ….».
• Θἄλεγε κανεὶς ὅτι ἡ λαϊκὴ ψυχὴ ἀναζητοῦσε διέξοδο ἀπὸ τὰ ἀσφυκτικὰ πλαίσια τοῦ ἰδεολογικὰ κυρίαρχου ὐλισμοῦ, ποὺ δίδασκε ὅτι ὅλα τέλειωναν «κάτω ἀπ’ τὸ χῶμα», στὸν τάφο…
• Κάθε ρωσικὴ οἰκογένεια ἔχει χάσει συγγενεῖς της στὸν τιτάνιο αὐτὸ ἀγώνα, ποὺ στοίχισε περὶ τὰ εἴκοσι ἑκατομμύρια νεκροὺς στὴ Σοβιετικὴ Ἕνωση.
• Ἀποφασιστικὴ ἦταν ἡ συμβολὴ καὶ τῶν ἄλλων δύο μεγάλων συμμάχων, ὅπως καὶ τῶν λαῶν ποὺ ἀντιστάθηκαν στὴν ναζιστικὴ κατοχή, ὅπως ὁ ἐλληνικός.
• Ὅπως καὶ τῶν λίγων ἐκείνων, ὅπως οἱ νέοι τοῦ «Λευκοῦ Ρόδου», ποὺ ἔσωσαν τὴν τιμὴ τοῦ γερμανικοῦ λαοῦ.
• Τὴν αἴσθηση ὅτι προάσπιζαν τὴ χριστιανικὴ πίστη ἀπέναντι σὲ μιὰ δαιμονικὴ δύναμη εἶχαν καὶ οἱ μαχητὲς τῶν δυτικων συμμάχων, πρᾶγμα ποὺ έπιμελῶς συγκαλύπτεται σήμερα.
• Τιμοῦμε ὅλους τοὺς νέους ἀνθρώπους ποὺ ἐκεῖνα τὰ δύσκολα χρόνια ἔδωσαν τὴ ζωή τους καὶ ἀγωνίστηκαν γιὰ νὰ εἴμαστε σήμερα ἐλεύθεροι.

Τὸ ξέπλυμα τοῦ νεοναζισμοῦ

Δυστυχῶς, στὰ πλαίσια τῆς γενικευμένης ρωσοφοβίας μὲ ἀφορμὴ τὸν πόλεμο στὴν Οὐκρανία, εἴμαστε μάρτυρες μιᾶς ὀργανωμένης κακοποίησης τῆς ἱστορίας καὶ τοῦ «ξεπλύματος» τοῦ ναζισμοῦ καὶ νεοναζισμοῦ.
• Ἀφορμὴ γιὰ τὴ διαπίστωση αὐτὴ εἶναι ἡ ἐπέτειος τῶν 80 χρόνων ἀπὸ τὴ νίκη κατὰ τοῦ ναζισμοῦ καὶ τοῦ φασισμοῦ.
• Μὲ τὴν προσπάθεια ἀπαξίωσης τῆς ρωσικῆς συνεισφορᾶς στὴ νίκη καὶ τὴν πρωτοφανὴ ἀνακοίνωση τοῦ καθεστῶτος τοῦ Κιέβου ὅτι μιὰ εἰρηνικὴ ἑορταστικὴ ἐκδήλωση, ὅπως ἡ παρέλαση τῆς νίκης, θὰ εἶναι πολεμικὸς στόχος.
• Ἀφοῦ τιμοῦν ὡς ἥρωα τὸν Στεπὰν Μπαντέρα ποὺ συνέπραξε μὲ τοὺς ναζί, προφανῶς εἶχαν λόγους νὰ… στενοχωριοῦνται ἀπὸ τὴν ἐπέτειο.
• Ὅ,τι κι ἂν πιστεύει κανεὶς γιὰ τὸν Πούτιν καὶ τὴν πολιτικὴ ποὺ ἀκολουθεῖ, ἡ μεγάλη συνεισφορὰ τῆς Ρωσίας στὴ νίκη πρέπει νὰ εἶναι σεβαστή.

Χριστιανική 15 5 2025. Στήλη “Τὰ τοῦ Καίσαρος”

«Φωτισθέντες, ἀδελφοί, τῇ Ἀναστάσει τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, καὶ φθάσαντες τὸ μέσον τῆς ἑορτῆς τῆς δεσποτικῆς, γνησίως φυλάξωμεν τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ, ἵνα ἄξιοι γενώμεθα καὶ τὴν Ἀνάληψιν ἑορτάσαι καὶ τῆς παρουσίας τυχεῖν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» (ἀπὸ τὸν Ὄρθρο τῆς ἑορτῆς τῆς Μεσοπεντηκοστῆς).
• Ἡ ἐνδιάμεση ἀπόσταση ἀνάμεσα στὸ Πάσχα καὶ στὴν ἑορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς δίνει τὴν εὐκαιρία νὰ θυμηθοῦμε τὴν ἀλληλουχία τῶν σταδίων τοῦ σχεδίου τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου: Τὴν Ἀνάσταση, μὲ τὴν ὁποία ἡ ἀνθρώπινη φύση Του νίκησε τὸ θάνατο. Τὴν Ἀνάληψη, ποὺ ἀποτελεῖ τὴν ὁλοκλήρωση τῆς γεφύρωσης τοῦ χάσματος Θεοῦ -ἀνθρώπου, τὸ ὁποῖο εἶχε προκληθεῖ μὲ τὴν πτώση. Τὴν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μὲ τὴν ὁποία ἱδρύθηκε ἡ Ἐκκλησία.
• Δυστυχῶς, ἡ σημερινὴ κοινωνία ἀπομακρύνεται ὅλο καὶ πιὸ πολὺ ἀπὸ βασικὲς κατευθύνσεις τῆς προπτωτικῆς κατάστασης τοῦ ἀνθρώπου.
• «Δὲν εἶναι καλὸ ὁ ἄνθρωπος νὰ εἶναι μόνος» (Γεν. β 18), εἶχε ἀποφανθεῖ ὁ Θεός. Ζοῦμε σὲ ὅλο καὶ μεγαλύτερη ἀποθέωση τῆς ἀτομοκρατίας.
• Ἕνας περιορισμὸς εἶχε τεθεῖ στὸν Παράδεισο (Γεν. β 16-17): Νὰ καταναλώνουν οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ κάθε δέντρο ἐκτὸς ἀπὸ ἕνα..Ὅριο ποὺ ἂν παρέβαιναν, ἦταν καταδικασμένοι σὲ θάνατο. Χωρὶς ὅρια, ὁ ἄνθρωπος ὑποδουλώνεται στὰ πάθη, ἐνῶ προϋπόθεση γιὰ νὰ ἀπελευθερωθεῖ ἀπὸ τὶς ἐξαρτήσεις εἶναι νὰ ἔχει ὅρια ὁ χαρακτήρας του. Βιώνουμε καθεστὼς ὅλο καὶ μεγαλύτερης οἰκονομικῆς καὶ πνευματικῆς ἀσυδοσίας, μὲ ἀποτέλεσμα οἱ ἄνθρωποι νὰ εἶναι ὅλο καὶ πιὸ ἀνορίωτοι καὶ ταυτόχρονα ὅλο καὶ πιὸ ἐξαρτημένοι, παραδομένοι καὶ ὑποτακτικοί.
• «Παντοῦ καὶ πάντοτε, οἱ δαίμονες περίμεναν στὸ σκοτάδι τὴν ὥρα ποὺ ἡ ἀνθρωπότητα θὰ εἶναι ἀδύναμη. Τὴ στιγμὴ ποὺ θὰ ἔχει ἐγκαταλείψει οἰκειοθελῶς τὴ θέση της στὴν παγκόσμια τάξη, ποὺ βασίζεται στὴν ἐλευθερία, ἡ ὁποία προέρχεται ἀπὸ τὸν Θεό. Ὅταν θὰ ὑποκύψει στὴ δύναμη τοῦ Κακοῦ, ἀποδεσμευόμενη ἀπὸ τὴν ἐξουσία μιᾶς ἀνώτερης τάξης».
• «Ἡ ἀνθρωπότητα εἶναι σίγουρα ἐλεύθερη, ἀλλὰ εἶναι ἀνυπεράσπιστη ἀπέναντι στὸν Πονηρὸ χωρὶς τὸν ἀληθινὸ Θεό. Εἶναι σὰν ἕνα πλοῖο χωρὶς πηδάλιο ποὺ παραδίδεται στὴν καταιγίδα, σὰν ἕνα βρέφος ποὺ θηλάζει τὴ μητέρα του, σὰν ἕνα σύννεφο ποὺ διαλύεται […]».
• Ὁ ἅγιος Ἀλέξανδρος Σμορὲλ καὶ οἱ σύντροφοί του, στὸ 4ο φυλλάδιο τοῦ «Λευκοῦ Ρόδου», μιλοῦσαν γιὰ τὴν ὑποταγὴ στὸν ἐθνικοσοσιαλισμὸ ὡς δαιμονικὴ δύναμη. Ποιὲς ἀντίστοιχες δυνάμεις καραδοκοῦν σήμερα, ποὺ οἱ κοινωνίες άποκόπτονται ἀπὸ τὴ χριστιανικὴ παράδοση;

“Χριστιανική 15.5.2025. Στήλη “Τὰ τοῦ Καίσαρος”

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

του Ι.Μ. Φουντούλη

Σε λίγους πιστούς είναι γνωστή η εορτή, αυτή. Εκτός από τους ιερείς και μερικούς άλλους χριστιανούς, που έχουν ένα στενότερο σύνδεσμο με την Εκκλησία μας, οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξή της. Λίγοι είναι εκείνοι που εκκλησιάζονται κατ’ αύτη και οι περισσότεροι δεν υποπτεύονται καν, ότι την Τετάρτη μετά την Κυριακή του Παραλύτου πανηγυρίζει η Εκκλησία μία μεγάλη δεσποτική εορτή, την εορτή της Μεσοπεντηκοστής. Και όμως κάποτε αυτή η εορτή ήταν η μεγάλη εορτή της Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και συνέτρεχαν κατ’ αυτή στον μεγάλο ναό πλήθη λαού. Δεν έχει κανείς παρά να ανοίξει την Έκθεση της Βασιλείου Τάξεως του Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου για να δει το επίσημο τυπικό του εορτασμού, όπως ετελείτο μέχρι την Μεσοπεντηκοστή του έτους 903 στον ναό του αγίου Μωκίου στην Κωνσταντινούπολη μέχρι δηλαδή την ημέρα που έγινε η απόπειρα κατά της ζωής του αυτοκράτορα Λέοντος ς’ του Σοφού (11 Μαΐου 903). Εκεί υπάρχει μία λεπτομερής περιγραφή του λαμπρού πανηγυρισμού, που καταλαμβάνει ολόκληρες σελίδες….

Η συνέχεια εδώ

«Ἰούδας ὁ δοῦλος καὶ δόλιος, ὁ μαθητὴς καὶ ἐπίβουλος, ὁ φίλος καὶ διάβολος, ἐκ τῶν ἔργων ἀπεφάνθη, ἠκολούθει γὰρ τῷ
Διδασκάλῳ, καὶ καθ’ ἑαυτὸν ἐμελέτησε τὴν προδοσίαν, ἔλεγεν ἐν ἑαυτῷ. Παραδώσω τοῦτον, καὶ κερδήσω τὰ συναχθέντα χρήματα, ἐπεζήτει δὲ καὶ τὸ μύρον πραθῆναι, καὶ τὸν Ἰησοῦν δόλῳ κρατηθῆναι, ἀπέδωκεν ἀσπασμόν, παρέδωκε τὸν Χριστόν, καὶ ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγήν, οὕτως ἠκολούθει, ὁ μόνος εὔσπλαγχνος καὶ φιλάνθρωπος.»
(Ἀπὸ τοὺς Αἴνους τοῦ Ὄρθρου τῆς Μεγάλης Πέμπτης)
• Ἀκόμα καὶ στὸ στενὸ κύκλο τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ, διακρίνουμε παθογένειες ποὺ ἐκδηλώνονται μέχρι σήμερα.
• Σήμερα θὰ λέγαμε ὅτι ὁ Ἰούδας, ἰσχυριζόμενος ὅτι τὸ πολύτιμο μύρο ποὺ δωρήθηκε στὸν Χριστὸ ἔπρεπε νὰ πωληθεῖ ὑπὲρ τῶν φτωχῶν, «βγῆκε ἀπὸ τ’ ἀριστερά», στὸ ὄνομα μιᾶς ἰδεολογικῆς συνέπειας.
• Μιᾶς «συνέπειας», ποὺ γρήγορα ἀποδείχθηκε προσχηματική, ἀφοῦ ἐπακολούθησε ἡ ἐπὶ χρήμασι προδοσία.
• Ἀμέτρητες εἶναι σήμερα οἱ περιπτώσεις προσώπων ποὺ ξεκινοῦν ὡς συνεπεῖς καὶ ἀσυμβίβαστοι ἰδεολόγοι καὶ στὴ συνέχεια προδίδουν μὲ ἀντάλλαγμα χρῆμα καὶ ἐξουσία, ἀνθρώπους καὶ ἰδεώδη, ὑπὲρ τῶν ὁποίων ἀγωνίστηκαν, ὅπως καὶ τοὺς ἀγῶνες χάρη στοὺς ὁποίους ἀναδείχθηκαν.
• Παράλληλα, ὁ Ἰούδας, στὸ ὄνομα μιᾶς προσποιητῆς συνέπειας, πρὶν ἀκόμα τὴν προδοσία, ἔδειξε ἀσέβεια στὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ, τὸν ὁποῖο τίμησε ἡ γυναίκα μὲ τὸ μύρο. Κήρυξε, κατὰ κάποιο τρόπο, ἕνα εἶδος «Χριστιανισμοῦ» χωρὶς Χριστό.
• Ὡς πρόδρομος τοῦ «Μεγάλου Ἱεροεξεταστῆ» τοῦ Ντοστογιέφσκι, ποὺ ἔσπευσε νὰ φυλακίσει τὸν Χριστὸ μόλις ἐπανῆλθε στὴ γῆ. Ἐξαπολύοντας μάλιστα κατηγορητήριο καὶ ἐμφανιζόμενος ὁ ἴδιος μαζὶ μὲ τὸ κακόδοξο ἱερατεῖο του ὡς αὐθεντικὸς «ἀναμορφωτὴς» τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας.
• Νὰ «διορθώσει» τὸν Χριστὸ ἐπιχείρησε καὶ ὁ Ἰούδας, ἐπιχειρηματολογώντας γιὰ τὴ διαχείριση τοῦ μύρου.
• Ὁ Ἰούδας δὲν ἀντεξε τὶς συνέπειες τῆς πράξης του καὶ ὁδηγήθηκε στὴν αὐτοκτονία καὶ στὴν αὐτοκαταστροφή.

Ἀπὸ τοὺς Φαρισαίους στὴν ὑποκρισία τοῦ σύγχρονου δικαιωματισμοῦ

Δὲν συνέβη τὸ ἴδιο μὲ τοὺς Γραμματεῖς καὶ τοὺς Φαρισαίους, οἱ ὁποῖοι ἁπλῶς μερίμνησαν νὰ ἐπενδύσουν δημιουργικὰ τὰ τριάκοντα ἀργύρια τῆς προδοσίας ποὺ ἐπέστρεψε ὁ Ἰούδας. Στὸ ὄνομα τῆς προσήλωσης στοὺς τύπους τῆς πίστης τους, οὔτε κἂν μπῆκαν στὸ πραιτόριο, «ἵνα μὴ μιανθῶσι».
• Ἐνῶ ταυτόχρονα δὲν δίστασαν νὰ μεθοδεύσουν κακοδικία καὶ νὰ χειραγωγήσουν τὶς ρωμαϊκὲς ἀρχὲς κατοχῆς, ὅπως καὶ τὸ πλῆθος ποὺ ζητωκραύγασε ὑπὲρ τοῦ Βαραββᾶ, γιὰ τὴ διάπραξη τοῦ στυγεροῦ ἐγκλήματος τῆς σταύρωσης τοῦ Χριστοῦ.
• Ἐνῶ σχεδίασαν καὶ ἄλλη ἐγκληματικὴ πράξη, τὴ δολοφονία τοῦ ἀναστημένου Λαζάρου, μὲ στόχο ἐπίσης ἐγκληματικό, τὴ συγκάλυψη τῆς θεϊκῆς ἰδιότητας τοῦ Χριστοῦ γιὰ νὰ διασφαλίσουν τὴν ἐξουσία τους.
• Διυλίζοντας τὸν κώνωπα καὶ καταπίνοντας τὴν κάμηλο, ὄπως ὁ Χριστὸς τοὺς κατάγγειλε μὲ τὰ «Οὐαί», ποὺ ἀντήχησαν στὶς ἐκκλησίες κατὰ τὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα τοῦ Ὄρθρου τῆς Μεγάλης Τρίτης.
• Θὰ μποροῦσε νὰ τοὺς χαρακτηρίσει κανεὶς φορεῖς μιᾶς ἀρχέγονης μορφῆς δικαιωματισμοῦ, ποὺ ἐπιλεκτικὰ ἐπικεντρώνει τὴν πολιτικὴ ζωὴ σὲ ὁρισμένα θέματα ἀτομικῆς ἠθικῆς καὶ κλείνει τὰ μάτια σὲ τερατώδεις ἀδικίες.
• Θυμίζοντας καὶ κάποιους ὑπουργοὺς τοῦ Τσίπρα, πού, ἀφοῦ ὡς ἐξουσία θεσμοθέτησαν καὶ ἔφεραν πρὸς ψήφιση τερατουργήματα, ἐπιμένουν νὰ ἐξακολουθοῦν νὰ ἐμφανίζονται ὡς συνεπεῖς ἰδεολόγοι.

Χριστιανική 17 Απριλίου 2025 Στήλη Τα του Καίσαρος

• O ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΜΥΡΩΝ

Μὲ τὸ χαρμόσυνο ἄγγελμα τῆς ἀπελευθέρωσης τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὴν τυραννία τοῦ Πονηροῦ, συνδύασαν οἱ πρόγονοί μας τὸ κάλεσμα γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τοῦ Γένους μας ἀπὸ τὴν δουλεία τῶν Ὀθωμανῶν. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ καὶ ἡ 25η Μαρτίου 1821 ἦταν σημεῖο ἀναφορᾶς γιὰ τὴν ἔναρξη τοῦ ὑπὲρ ἐλευθερίας Ἀγώνα.
• Ἱστορικὸς ἐρευνητὴς ἔχει ἐκφράσει τὴ γνώμη ὅτι οἱ Ἕλληνες ἐπὶ Τουρκοκρατίας ἦταν ἄνθρωποι καλύτεροι ἀπὀ τοὺς Ἕλληνες τῆς ἐποχῆς τοῦ Βυζαντίου, ἀλλὰ καὶ τοὺς σημερινούς.
• Ὁ λόγος εἶναι ὅτι ἐπὶ Τουρκοκρατίας οἱ Ἕλληνες ἦταν ἀπλῶς ἀνεκτοί, πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Ὅποιος ἤθελε νὰ προκόψει κοινωνικὰ καὶ ἐπαγγελματικά, ἔπρεπε νὰ «τουρκέψει». Κατὰ συνέπεια, τὸ Γένος ἀπαρτιζόταν ἀπὸ ἀνθρώπους δοκιμασμένους καὶ ὄχι πιστούς ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς.
• Ὁ νεομάρτυρας Μύρων ἀπὸ τὴν Κρήτη (Μεγάλο Κάστρο, σημερινὸ Ἡράκλειο), ἡ μνήμη τοῦ ὁποίου τιμᾶται σήμερα, θυσίασε τὴ ζωή του τὸ 1793, γιὰ νὰ μὴν ἀπαρνηθεῖ τὴν πίστη του. Πρῶτα τὸν συκοφάντησαν ὅτι δῆθεν ἀποπλάνησε μιὰ τουρκοπούλα. Ἡ «Ὀθωμανικὴ Δικαιοσύνη», ἀντὶ νὰ τὸν ἀθωώσει, τὸν ἐκβίασε νὰ ἀλλαξοπιστήσει, προκειμένου νὰ μὴ θανατωθεῖ. Τὸν κρέμασαν, ἀφοῦ ἀρνήθηκε νὰ ὑποκύψει.
• Καὶ μόνον ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι κάποιος παρέμενε τότε Χριστιανός, κινδύνευε ἀνὰ πᾶσα στιγμὴ νὰ χάσει τὴ ζωή του.
• «Τοῦ Χριστοῦ ἡ πίστη ἡ ἁγία» άποτέλεσε τὸ σύνθημα γιὰ «τῆς πατρίδος τὴν ἐλευθερία».
• Ὅπως καὶ τὸν ὁδοδείκτη γιὰ τὴν σωστὴ διαχείριση τοῦ θείου δώρου τῆς ἐλευθερίας.
• Ἡ ψήφιση τῶν ἑλληνικῶν Συνταγμάτων στὸ ὄνομα τῆς ἁγίας, ὁμοουσίου καὶ ἀδιαιρέτου Τριάδος ἀποτελεῖ δέσμευση νὰ συγκροτεῖ ἡ Πολιτεία μιὰ κοινωνία ἐλευθερίας καὶ δικαιοσύνης γιὰ τὸν κάθε πολίτη. Καὶ ὄχι διάκριση ὑπὲρ τῆς ἐπικρατούσας θρησκείας ἢ «κατάλοιπο θεοκρατίας», ὅπως διάφοροι ἀμετροεπῶς διατείνονται.
• Μερικοὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους οὔτε κἂν γνωρίζουν τί σημαίνει «θεοκρατία».
• Τὰ πνευματικὰ σημεῖα ἀναφορᾶς εἶναι ἀπαραίτητα γιὰ τὴν ὁμαλὴ πορεία κάθε κοινωνίας, ὅπως δέχονται καὶ μὴ θρησκευόμενοι κοινωνιολόγοι, ὅπως γιὰ παράδειγμα ὁ Ἐμμανουὲλ Τόντ, τὸν ὁποῖο ἔχουμε ἐπικαλεστεῖ στὸ παρελθόν.
• Ὁ ὁποῖος ἔχει ἐκφράσει τὴν ἀνησυχία του γιὰ τὸν μηδενισμό, ὡς ἐπακόλουθο τῆς ἀποχριστιανοποίησης τῶν δυτικοευρωπαϊκῶν κοινωνιῶν.
• Θεωρώντας, μάλιστα, τὴν ψήφιση τοῦ «γάμου» ὁμοφύλων ὡς καμπὴ γιὰ τὴ στροφὴ τῶν δυτικοευρωπαϊκῶν κοινωνιῶν πρὸς τὸν μηδενισμό.
• Ἐκφράζοντας τὴν ἀνησυχία του γιὰ τὸ τί θὰ ἀντικαταστήσει τὸν Χριστιανισμὸ ὡς πνευματικὸ σημεῖο ἀναφορᾶς…

Χριστιανικὴ 20 Μαρτίου 2025. Στήλη “Τὰ τοῦ Καίσαρος”.