Ἰδιαίτερα σημαντικὸ τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς περασμένης Κυριακῆς, ὅπου στὴν «Πρὸς Κολασσαεῖς» ἐπιστολὴ τοῦ Παύλου καλοῦναι οἱ Χριστιανοὶ νὰ ἀπεκδυθοῦν τὸν «παλαιὸ ἄνθρωπο» μαζὶ μὲ τὶς πράξεις καὶ τὰ πάθη του καὶ νὰ ἐνδυθοῦν τὸν «νέο καὶ ἀνακαινούμενο» ἄνθρωπο, «είς ἐπίγνωσιν καὶ κατ’ εἰκόνα» τοῦ Δημιουργοῦ. Details

Ὁ ἱερομάρτυρας Μητροπολίτης Μόσχας καὶ πάσης Ρωσίας Φίλππος, κατὰ κόσμον Θεόδωρος Καλίτσεφ (1507-1569), ἔζησε στὰ χρόνια τῆς βασιλείας τοῦ αἱμοσταγοῦς Τσάρου Ἰβὰν Δ’ τοῦ Τρομεροῦ. Καταγόμενος ἀπὸ οἰκογένεια εὐγενῶν, ἀπὸ νέος ἐκάρη μοναχὸς στὸ φημισμένο μοναστήρι τῶν Σαλαφκί στὴ Λευκὴ Θάλασσα. Στὴ συνέχεια, ἔγινε ἡγούμενος τῆς Μονῆς καὶ συνέβαλε στὴν μεγάλη ἀναγέννησή της, πνευματικὰ καὶ ὑλικά. Ὁ ἴδιος, ἐπιδιώκοντας τὴν ἄσκηση, ἀποσυρόταν συχνὰ σὲ ἕναν ἑρημότοπο ἔξω ἀπὸ τὸ μοναστήρι γιὰ νὰ προσευχηθεῖ, γνωστὸ σήμερα ὡς «ἔρημος Φιλίπποφ».
• Ὁ τσάρος Ἰβὰν Δ’, ὀ ἀποκαλούμενος «τρομερός», συμπαθοῦσε καὶ σεβόταν τὸν ἅγιο, ἀπὸ τότε ποὺ ἐπισκεπτόταν τὸ μοναστήρι του ἀπὸ μικρὸ παιδί. Πίστεψε ὅτι θὰ
τὸν εἶχε πνευματικὸ συμπαραστάτη καὶ τοῦ ζήτησε νὰ ἀναλάβει ὡς προκαθήμενος τῆς  κκλησίας τῆς Ρωσίας, τότε Μητροπολίτης Μόσχας. Ὁ ἅγιος, καμμία πνευματικὴ ἐπαφὴ δὲν ἔνοιωθε μὲ τὸν Τσάρο καὶ γιὰ χρόνια ἀρνιόταν. Τελικὰ δέχθηκε καὶ χειροτονήθηκε Μητροπολίτης τὸ 1566.
• Εἶχαν συμφωνήσει με τὸν Τσάρο, ὁ καθένας νὰ διατηρεῖ τὶς ἀπόψεις του καὶ νὰ τὸν συμβουλεύει πνευματικά.
• Ὁ Ἰβὰν ὀ Τρομερὸς εἶχε ἱδρύσει μιὰ φοβερὴ μυστικὴ ὑπηρεσία, τὴν «Ὀπρίτσνινα», στὴν ὁποία εἶχε δώσει τὴ μορφὴ μοναστικῆς ἀδελφότητας. Φοροῦσαν ράσα, μετεῖχαν καθημερινὰ σὲ ἱερὲς ἀκολουθίες καὶ δίνοντας ἔτσι «θεάρεστη» μορφὴ στὴν ἐξὸντωση τῶν (ὑποθετικῶν καὶ φανταστικῶν) ἐχθρῶν τοῦ Τσάρου, ὁ ὁποῖος ἐπιδίωκε νὰ περιβάλει μὲ ψεύτικη θρησκευτικὴ εὐλάβεια τὴν τυραννική του ἐξουσία.
• Γρήγορα ὁ Μητροπολίτης Φίλιππος διαπίστωσε ὄτι ἡ συνείδησή του δὲν τοῦ έπέτρεπε, ἀπλῶς νὰ συμβουλεύει καὶ νὰ μένει ἀπαθὴς στὴν ἐγκληματικὴ διακυβέρνηση.
• Σὲ προγενέστερο χρόνο, τὴν ψεύτικη «εὐλάβεια» τοῦ Τσάρου εἶχε καταγγείλει καὶ ὁ ἅγιος Βασίλειος ὁ Σαλός, προστάτης-ἅγιος τῆς Μόσχας, στὸν ὁποῖο εἶναι ἀφιερωμένος καὶ ὁ ἐμβληματικὸς ναὸς τῆς «Κόκκινης Πλατείας». Τοῦ πρόσφερε κρέας σὲ περίοδο νηστείας, λέγοντάς του ὅτι εἶχε ἤδη «καταλύσει», μὲ τόσο αἷμα ποὺ εἶχε χύσει δολοφονώντας.
• Στὶς 2 Μαρτίου 1568, τὴν Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, ὅταν ὁ Τσάρος μὲ τοὺς «Ὀπρίτσνικους» περιβεβλημένους τὸ μοναστικὸ ἔνδυμα μπῆκαν στὴν ἐκκλησία
τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ὁ Φίλιππος ἀρνήθηκε νὰ τοὺς εὐλογήσει καὶ ἀνοιχτὰ κτάγγειλε τὴν ἔκνομη δράση τους μπροστὰ στὸ ἐκκλησίασμα.
• «Μᾶς ἀντιστέκεσαι; Τώρα θα δοῦμε πόσο ἀντέχεις. Παραήμουν ἐπιεικὴς μαζί σου», ἀντέδρασε ὀργισμένα ὁ τύραννος, ὁ ὁποῖος ἐνέτεινε τὴν αἱματηρὴ καταστολή.
• Ἐπειδὴ ὡς «εὐλαβὴς» ἄνθρωπος ποὺ πίστευε ὅτι ἦταν, ἤθελε νὰ τηρήσει τὰ προσχήματα, ὁ Τσάρος σκηνοθέτησε στημένη δίκη ἀπὸ ἐλεγχόμενη «Δούμα» εύγενῶν. Τὸν κατηγόρησαν ἀκόμα καὶ γιὰ μαγεία. Ὁ Μητροπολίτης ἀρνήθηκε τὶς κατηγορίες καὶ μὲ θάρρος δήλωσε ὅτι εἶναι ἕτοιμος νὰ μαρτυρήσει γιὰ τὴν ἀλήθεια.
• Τὸν καταδίκασαν σὲ ἰσόβια κάθειρξη, διότι τὸ μέγεθος τῆς ὑποκρισίας τους δὲν τοὺς ἔδινε τὸ σθένος νὰ τὸν καταδικάσουν σὲ θάνατο. Ὅπως καὶ ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, πρῶτα κρατήθηκε ἁλυσσοδεμένος σὲ κελιά. Τελικὰ τὸν σκότωσαν στὶς 23 Δεκεμβρίου τοῦ 1569.
• Ἡ μνήμη τοῦ ἱερομάρτυρα τιμᾶται σήμερα.
• Κατὰ τὸ παράδειγμα τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου ποὺ γιόρταζε προχτές, δὲν δίστασε νὰ καταγγείλει τὴν τυραννικὴ ἐξουσία τοῦ Ἰβὰν τοῦ Τρομεροῦ καὶ τοῦ «πρωτοσταλινικοῦ» μορφώματος τῆς Ὀπρίτσνινα.
• Αἰῶνες ἀργότερα, τὸ μονατήρι τῶν Σαλαφκί θὰ μεταβαλλόταν σὲ στρατόπεδο συγκέντρωσης γιὰ κληρικοὺς ἀπὸ τὴ σταλινικὴ ἐξουσία, ἡ ὁποία ἀντέγραψε τὶς μεθόδους τοῦ Τσάρου Ἰβάν, ποὺ χρησίμευε ὡς «πρότυπο» στὸ Στάλιν.
• Ἡ Ρωσία βασανίστηκε ἀπὸ ποικίλες τυραννίες. Καὶ ἀντίστοιχα καθαγιάστηκε ἀπὸ μάρτυρες

Χριστιανική 9 Ἰανουαρίου 2025. Ἂπὸ τὴ στήλη ΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΟΣ

Τὴν ἀνησυχία της γιὰ τὴν ἐπικείμενη κύρωση τῆς ἐμπορικῆς συμφωνίας Ε.Ε.-Μερκοσούρ ἐκφράζει ἡ ΕΘΕΑΣ (Ἐθνικὴ Ἕνωση Ἀγροτικῶν Συνεταιρισμῶν), σὲ ἐπιστολή της πρὸς τὸ Ὑπουργεῖο Ἀγροτικῆς Ἀνάπτυξης.
Τονίζει συγκεκριμένα:

Details

Σήμερα τιμᾶται ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ (1295-1359), ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης. Οἱ θεολογικές του θέσεις εἶναι προϊὸν ὄχι μόνο τῆς μεγάλης του μόρφωσης, ἀλλὰ κυρίως τοῦ μακροχρόνιου βιώματος τοῦ κοινοβιακοῦ μοναχισμοῦ.
• Ἀναδείχθηκε καταπολεμώντας τὴν ἐπίδραση τοῦ δυτικοῦ ὀρθολογισμοῦ ἀπὸ τὶς θέσεις τοῦ Βαρλαὰμ τοῦ Καλαβροῦ, ὁ ὁποῖος δίδασκε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ ἐνωθεῖ μὲ τὸ Θεό.
• Ἀντίθετα, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος δίδασκε ὅτι οἱ ἄνθρωποι μποροῦν νὰ κοινωνοῦν καὶ νὰ ἑνωνονται μὲ τὸν Θεὸ διὰ μέσου τῶν θείων ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ ποὺ εἶναι ἄκτιστες. Διακρίνοντάς τις ἀπὸ τὴ θεϊκὴ οὐσία τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία εἶναι ἀκοινώνητος. Ὅτι ὁ ζωντανὸς χριστιανὸς μπορεῖ νὰ ἔχει μετοχὴ στὸ φῶς, τὴν ζωὴ καὶ τὴν δόξα τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὄχι μὲ τὴν διάνοια ἢ τὸ συναίσθημα, ἀλλὰ μὲ ἁγιοπνευματικὴ ἐμπειρία.
• Ὑπέστη διώξεις, μέχρι ἡ θέση του νὰ ἐπικρατήσει ὁριστικά. Ἀντιμετωπίστηκε μὲ ἰδιαίτερη προκατάληψη ἀπὸ τοὺς Ρωμαιοκαθολικούς, μέχρι τὸ σημεῖο ὁ Δόγης τῆς Βενετίας νὰ ἀπαγορεύει στὰ ἑλληνικὰ τυπογραφεῖα τῆς πόλης τὴν ἐκτύπωση ἀναφορῶν στὸ πρόσωπό του καὶ τὶς θέσεις του.

Ἡ φιλαργυρία αἰτία ὅλων τῶν κακῶν

Ἐπίκαιρη εἶναι ἡ προσέγγισή του στὴ φιλαργυρία, ἰδιαίτερα στὴ σημερινὴ ἀτομοκρατούμενη κοινωνία ὅπου τὸ καθεστὼς τοῦ οἰκονομικοῦ
νεοφιλελευθερισμοῦ ἀναδεικνύει τὴ δυνατότητα προσωπικοῦ πλουτισμοῦ ὡς μοναδικὴ πηγὴ δικαιωμάτων :
• «Ἡ φιλαργυρία εἶναι αἰτία ὅλων τῶν κακῶν: τῆς αἰσχροκέρδειας, τῆς τσιγκουνιᾶς, τῆς ρηχότητας, τῆς ἀστοργίας, τῆς ἀπιστίας, τῆς μισανθρωπίας, τῆς ἁρπαγῆς, τῆς ἀδικίας, τῆς πλεονεξίας, τοῦ τόκου, τοῦ δόλου, τοῦ ψεύδους, καὶ ὅλων τῶν ὁμοίων μὲ αὐτά.
• Ἐξαιτίας τῆς φιλαργυρίας γίνονται ἱεροσυλίες, λωποδυσίες καὶ κάθε εἶδος κλοπῆς.
• ἐξαιτίας τῆς φιλαργυρίας δὲν ὑπάρχουν μόνο στοὺς δρόμους καὶ στὴν ξηρὰ καὶ στὰ πελάγη ἅρπαγες καὶ ληστὲς καὶ πειρατές, ἀλλὰ καὶ μέσα στὴν πόλη ἄδικα σταθμὰ καὶ ζύγια καὶ διπλὰ μέτρα καὶ περίεργη κουρὰ καὶ παραχάραξη νομισμάτων, ὑπέρβαση ὁρίων, πονηροὶ ἀνταγωνισμοὶ γειτόνων.
• Αὐτὴ φέρει ἔθνη ἐναντίον ἐθνῶν καὶ διαλύει δυνατὲς φιλίες καὶ μερικὲς φορὲς διασπᾶ τοὺς στενοὺς δεσμοὺς τῆς συγγένειας.
• ἐξαιτίας αὐτῆς προδίδει κανεὶς καὶ τὴν πατρίδα,
• ἄλλος στρατόπεδο ὁμόφυλο,
• ἄδικος δικαστὴς τὸν νόμο καὶ μάρτυρας τὴν ἀλήθεια,
• καὶ πρὶν ἀπὸ ὅλα ὁ καθένας προδίδει τὴν ψυχή του».
• Ἔτσι κατὰ τὸν θεῖο ἀπόστολο: «ρίζα ὅλων τῶν κακῶν εἶναι ἡ φιλαργυρία, γιὰ τὴν ὁποία ἐπειδὴ μερικοὶ τὴν ὀρέγονται, ἀποπλανήθηκαν
ἀπὸ τὴν πίστη καὶ κατατρύπησαν τοὺς ἑαυτούς τους μὲ ὀδύνες πολλὲς» [Α΄Τιμ.6,10].
• ΠΗΓΗ: Ἱστοσελίδα Ἱερᾶς Μονῆς Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου.

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ 14 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2024 Από τη στήλη ΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΟΣ

Ὁ ὁσιομάρτυρας Ἀνδρέας «Ὁ ἐν τὴ Κρίσει», ἡ μνήμη τοῦ ὁποίου τιμᾶται σήμερα, καταγόταν ἀπὸ τὴν Κρήτη καὶ ἔζησε τὸν 8ο αἰώνα μ.Χ. ὅταν ἐπὶ αὐτοκράτορα Κωνσταντίνου Ε’ εἶχε κορυφωθεῖ ἡ εἰκονομαχία, μὲ ἔκτροπα ἐναντίον ὅσων τιμοῦσαν τὶς ἱερὲς εἰκόνες.
• Μαθαίνοντας γιὰ τὰ ἔκτροπα, ὁ ἅγιος ἀποφάσισε νὰ ταξιδέψει ἀπὸ τὴν Κρήτη ὅπου ζοῦσε στὴν Κωνσταντινούπολη γιὰ νὰ ἐλέγξει τὸν ἴδιο τὸν αὐτοκράτορα.
• Μόλις βρῆκε τὴν εὐκαιρία, πλησίασε τὸν αὐτοκράτορα καὶ τὸν ρώτησε: «ἄρα
χριστιανὸς εἶ, βασιλεῦ;».
• Ὁ Κωνσταντίνος διέταξε νὰ τὸν συλλάβουν. Ἕνας ἀπὸ τοὺς ὑπασπιστὲς χτύπησε τὸν Ἀνδρέα καὶ τὸν ρώτησε: «οὕτως ἐδιδάχθης ἀτιμάζειν τὸν βασιλέα;».
• Καὶ αὐτὸς τοῦ ἀπάντησε: «οὐδεὶς ἁμαρτάνει βασιλέα ἐλέγχων παρανομοῦντα».
• Ἔξαλλος ὁ βασιλιᾶς, διέταξε νὰ τὸν μαστιγώσουν. Παραδόθηκε στὴ συνέχεια σὲ ὄχλο εἰκονομάχων. Τὸν ἔσυραν ἐπάνω σὲ κοφτερὲς πέτρες καὶ τοῦ ἔκοψαν τὸ πόδι, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ πεθάνει.
• Ἂν καὶ πέταξαν τὸ λείψανό του σὲ τόπο ἀκάθαρτο, οἱ Ὀρθόδοξοι πῆραν τὸ λείψανό του καὶ τὸ ἔθαψαν σὲ τόπο ὀνομαζόμενο «τῆς Κρίσεως».
• Ἂς ἔχουν τὴν εὐχή του, ὅσοι ἐπιμένουν νὰ ἐλέγχουν μὲ ὁποιοδήποτε τίμημα, τὴν ἐξουσία ποὺ παρανομεῖ.

Χριστιανική 17.10.2024. Στήλη “Τὰ τοῦ Καίσαρος”

ΦΩΤΟ:  Πεμπτουσία

Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς. ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. (Ἀπὸ τὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα τῆς περασμένης Κυριακῆς μετὰ τὴν Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ) Details

Ἡ ἀπογοήτευση καὶ ἡ αὐξανόμενη ἀποχὴ εἶναι βασικὸ χαρακτηριστικὸ τῶν τελευταίων ἐκλογικῶν ἀναμετρήσεων. Πρὶν τὴν ἐπιβολὴ τῶν Μνημονίων, ἡ συμμετοχὴ στὶς ἐκλογὲς ἦταν πολὺ μεγαλύτερη. Ἡ μείωση αὐτή, συνδέεται μὲ τὴν ἐπιβολὴ τοῦ νεοφιλελεύθερου μονόδρομου, τῆς αἴσθησης ὅτι πλέον οἱ ἐπιλογὲς μιᾶς ἐκλεγμένης κυβέρνησης εἶναι περιορισμένες καὶ προκαθορισμένες στὰ πλαίσια τῶν κατευθύνσεων ποὺ χαράσσει ἡ «ὑπερκυβέρνηση»
τῶν Βρυξελλῶν.
• Τὸ «Κοινοβούλιο» τοῦ Στρασβούργου, πιὸ πολὺ μὲ κοινοβουλευτικὴ συνέλευση προσομοιάζει, ὅπως αὐτὴ τοῦ Συμβουλίου τῆς Εύρώπης, παρὰ μὲ Κοινοβούλιο. Οἱ ἁρμοδιότητές του εἶναι περιορισμένες καὶ οἱ διαδικασίες ἐκ τῶν
πραγμάτων ἐλεγχόμενες. Τυπικὰ ἐπικυρώνει τὸν διορισμὸ τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς καὶ τῶν Ἐπιτρόπων. Ὅμως, εἶναι γνωστὸ ὅτι ἡ σύνθεσή τους δὲν εἶναι ἀποτέλεσμα κοινοβουλευτικῶν συσχετισμῶν, ἀλλὰ διαβουλεύσεων τῶν κυβερνήσεων.
• Ἄλλωστε, ἡ απερχόμενη Πρόεδρος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς («Κομισιόν») κα φὸν ντὲρ Λάιεν καμμία σχέση δὲν εἶχε μὲ τὶς πολιτικὲς δυνάμεις ποὺ ἀναδείχθηκαν στὶς Εὐρωεκλογὲς τοῦ 2019. Ἡ ἐπιλογή της ἦταν προϊὸν πολύμηνης διαβούλευσης καὶ ἐντελῶς ἀπροσδόκητη κατὰ τὸ χρόνο τῶν ἐκλογῶν.
• Γιὰ πρώτη φορὰ ἐδῶ καὶ καιρό, οἱ Εὐρωεκλογὲς στὴν Ἑλλάδα διεξάγονται μόνες τους, χωρὶς νὰ συμπίπτουν μὲ ἐθνικὲς ἢ τοπικὲς ἐκλογές. Εἶναι, κατὰ συνέπεια, ἐνδιαφέρον νὰ δοῦμε τὸ ποσοστὸ τῆς ἀποχῆς. Ἂν αὐτὸ σὲ τοπικὲς ἐκλογὲς ὅπως στὸ Δῆμο τῆς Ἀθήνας ξεπέρασε τὸ 50%, πόσο θὰ φτάσει σὲ μιὰ ἐκλογὴ ποὺ δὲν ἀφορᾶ ἄμεσα τὸν ἐκλογέα;
• Ἄλλωστε, στὸν προεκλογικὸ ἀγώνα, ἐλάχιστα ζητήματα ποὺ ἀφοροῦν στὴ λειτουργία καὶ στὶς παθογένειες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης ἔχουν ἀναδειχθεῖ. Ἡ ἐκλογὴ πιὸ πολὺ λειτουργεῖ ὡς ἰδιότυπη δημοσκόπηση γιὰ ζητήματα ἐσωτερικά.
• Οἱ παθογένειες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης ἔπρεπε νὰ εἶναι τὸ ἀντικείμενο τοῦ ἐκλογικοῦ ἀγώνα, μὲ δεδομένο ὅτι ἐπηρεάζουν καθοριστικὰ τὴν κατάσταση στὴ χώρα.
• Σε δημοσκόπηση ποὺ ἐμφανίστηκε στὸ προχτεσινὸ δελτίο εἰδήσεων τοῦ τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ MEGA, μεταξὺ ἄλλων ἀναδείχθηκε καὶ ἡ ἀπάντηση στὸ ἐρώτημα ἂν ἡ στάση ἔναντι τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης εἶναι θετικὴ ἢ ἀρνητική.
• Ἀρνητικὴ θέση δήλωσε ποσοστὸ 43% τῶν ἐρωτηθέντων, αὐξημένη σὲ σχέση μὲ τὶς ἐκλογὲς τοῦ 2019.
• Πρᾶγμα ποὺ σημαίνει, ὅτι ὅλο καὶ αὐξάνεται τὸ πσοστὸ τῶν πολιτῶν ποὺ καταλαβαίνουν τί γίνεται.
• Παρὰ τὴν καταιγιστικὴ προπαγάνδα βάσει τῆς ὁποίας ἡ ἔνταξή μας στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση εἶναι ἐξ ὁρισμοῦ «εὐεργετική», ἀφοῦ «μόνο λεφτὰ παίρνουμε» ἀπὸ ἐκείνη, σύμφωνα μὲ τὸ αὐθόρμητο ξέσπασμα τοῦ κ. Πρετεντέρη
ὁ ὁποῖος σχολίαζε. Ἀλλὰ καὶ τὴν ἀπορία της παρουσιάστριας, ποὺ νόμιζε ὅτι κάποια θέματα τὰ ἔχουμε λύσει…
• Ὅλος αὐτὸς ὁ κόσμος, ποὺ θὰ ἦταν πολὺ περισσότρος ἐὰν δὲν ὑπῆρχε καταιγιστικὴ καὶ ἀποπροσανατολιστικὴ προπαγάνδα, παραμένει ἀκάλυπτος ἀπὸ τὸ πολιτικὸ σύστημα καὶ ἰδίως τὰ κόμματα τῆς σημερινῆς Βουλῆς.
• Τὰ ὀποῖα εἴτε ὑπηρετοῦν τὸν ἄνωθεν ἐπιβαλλόμενο νεοφιλελεύεθερο μονόδρομο, εἴτε λειτουργοῦν ὡς «δεξαμενὲς ἀπορροῆς» τῶν δυσαρεστημένων.
• Ἀποσπασματικὴ κριτικὴ γιὰ τὰ κακῶς κείμενα ὑπάρχει.
• Τὸ ὁλοκληρωμένο ὅραμα γιὰ μιὰ ἄλλη πορεία λείπει.
• Ἡ ἔλλειψη αὐτὴ ἀπογοητεύει καὶ ἀπομακρύνει ὅλο καὶ περισσότερους ἀπὸ τὴν κάλπη.
• Τὸ κίνημα τῆς ΧΔ, ἔχει ἐπεξεργαστεῖ τὰ εὐρωενωσιακὰ θέματα σὲ ἔκταση δυσανάλογη σὲ σχέση μὲ τὶς δυνάμεις του.
• Ἔχουμε διατυπώσει σαφὲς ἐναλλακτικὸ ὅραμα γιὰ τὴν Εὐρώπη, σὲ ἀντιπαράθεση μὲ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, ἡ ὁποία δὲν ταυτίζεται μὲ τὴν Εὐρώπη.
• Δὲν μείναμε στὰ συνθήματα.
• Ἔχουμε διατυπώσει καὶ ὁλοκληρωμένες προτάσεις γιὰ ἕναν ὁδικὸ χάρτη πρὸς τὴ σωστὴ κατεύθυνση.
• Ζητήσαμε τὴν κατάργηση τοῦ «Συμφώνου Σταθερότητας», γιὰ τὸ ὁποῖο ὁ ἴδιος ὁ κ. Μητσοτάκης, ἀπὸ καιρὸ εἶχε ζητήσει ριζικὴ ἀναθεώρηση. Ἕνα στάδιο συμβατὸ καὶ μὲ τὴ συνθήκη τοῦ Μάαστριχτ. Ἀναδείξαμε προτάσεις εἰδικῶν, ποὺ ἀποδείκνυαν τὸ ἀδιέξοδο καὶ ἀνεφάρμοστο ἑνιαίων δημοσιονομικῶν κριτηρίων γιὰ διαφορετικὲς ἐθνικὲς οἰκονομίες ἀνεξάρτητων κρατῶν.
• Ἀναδείξαμε στοιχεῖα ἄγνωστα στὸ πλατὺ κοινό, ὅπως τὴν τοποθέτηση τοῦ παλαιοῦ Ὀλλανδοῦ Χριστιανοδημοκράτη πολιτικοῦ Μπέρεντ ντὲ Φρίς, ποὺ εἶχε πρωταγωνιστήσει ὡς ϋπουργὸς στὴν εἰσαγωγὴ τοῦ εὐρώ. Καὶ ποὺ τὸ 2021, σὲ μιὰ «καταθεση ψυχῆς», στὸ βιβλίο του «Ἐκτροχιασμένος καπιταλισμός», εἶχε τὸ σθένος νὰ μεταβάλει στάση, ἀντιλαμβανόμενος τὴ «χριστιανοδημοκρατία» πιὸ κοντὰ μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἐμεῖς ὲδῶ τὴν ἀντιλαμβανόμαστε.
• Δηλώνοντας σὲ συνέντευξή του ὅτι πρέπει νὰ ἔχουμε τὸ θᾶρρος νὰ διορθώνουμε τὰ λάθη μας, ἀναφερόμενος στὴν εἰσαγωγὴ τοῦ Εὐρώ.
Ὅλα αὐτὰ παραμένουν ἄγνωστα στὰ ἑλληνικὰ ΜΜΕ, μὲ ἐξαίρεση τὴν ἐφημερίδα μας, ὅσο μποροῦμε νὰ ἀντιληφθοῦμε.
• Ἡ ΧΔ καὶ ἡ «Χ» παραμένουν ἀπὸ τοὺς λίγους πολιτικοὺς φορεῖς ποὺ ἐπιχείρησαν μιὰ ὁλοκληρωμένη προσέγγιση τῆς λειτουργίας τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνωσης καὶ τῶν ἐπιπτώσεών της γιὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τοὺς ἄλλους λαούς.
• Ἔχουμε ὅλοι τὴν εὐθύνη, τὴ φωνὴ αὐτὴ νὰ τὴν διατηρήσουμε καὶ νὰ τὴν δυναμώσουμε, προκειμένου νὰ ὑπάρξουν οἱ προϋποθέσεις νὰ διαδοθεῖ καὶ νὰ ἀκουστεῖ ἀπὸ περισσότερους.
• Γιὰ μιὰ γόνιμη διέξοδο στὸν κόσμο ποὺ ἔχει ἀπογοητευθεῖ ἀπὸ τὸ μονόδρομο καὶ τοὺς ἐπαγγελματίες τῆς πολιτικῆς.
• Μακριὰ ἀπὸ τὸν ἀποπροσανατολισμὸ καὶ τὸν «πολιτικὸ πειρασμὸ» κάθε ἐκδοχῆς «πολιτικοῦ μίσους». Εἴτε πρὸς συνανθρώπους μας (ἐθνικισμός) , εἴτε στὸν ἴδιο μας τὸν ἑαυτό (ἐθνομηδενισμός)

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ 30.5.2024. Στήλη “Τὰ τοῦ Καίσαρος”

«Ὅλοι ὅσοι πιστέψανε εἶχαν μιὰ καρδιὰ καὶ μιὰ ψυχὴ καὶ κανεὶς δὲν ἔλεγε ὅτι κάποιο ἀπὸ τὰ ὑπάρχοντά του ἦταν δικό του, ἀλλὰ τὰ εἶχαν ὅλα κοινά. Οἱ Ἀπόστολοι μὲ ζέση ἔδιναν τὴ μαρτυρία τους γιὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. Κι ἦταν μεγάλη ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ σὲ ὅλους τους. Γιατὶ ἀνάμεσά τους δεν ὑπῆρχε κανένας ἀναγκεμένος. Διότι ὅσοι εἶχαν χωράφια ἢ σπίτια, τὰ πουλοῦσαν καὶ ἔφερναν τὸ τίμημα στὰ πόδια τῶν Ἀποστόλων. Καὶ αὐτὸ διανεμόταν στὸν καθένα σύμφωνα μὲ τὶς ἀναγκες του.» (Πράξεων τῶν Ἀποστόλων δ’ 34-37)
• Χριστὸς ἀνέστη! Ἀληθῶς ἀνέστη!

Details

Ἠ περίοδος τῆς δικτατορίας τῶν Συνταγματαρχῶν ποὺ ἐπιβλήθηκε στὶς 21 Ἀπριλίου 1967, χαρακτηρίστηκε ἀπὸ τὸν συνδυασμὸ τῆς χριστοκάπηλης συνθηματολογίας, μὲ τὴν ἀπόκλιση ἀπὸ τὴν οὐσία τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας.

• Καταρχὴν μὲ τὴν ἐπιβολὴ τοῦ τυραννικοῦ καθεστῶτος μιᾶς δράκας ἐνόπλων, ποὺ καταχράστηκαν τὴ θέση ποὺ τοὺς ἐμπιστεύθηκε ἡ Πολιτεία, γιὰ νὰ «καζικωθοῦν» στὴ ράχη τοῦ λαοῦ. Τὸν ὁποῖον εἶχαν ὁρκιστεῖ νὰ διακονοῦν καὶ νὰ προστατεύουν.
• Ὑπηρετώντας συμφέροντα ξένων δυνάμεων, ὅπως καὶ τῆς ἐγχώριας καὶ διεθνοῦς οἰκονομικῆς ὀλιγαρχίας.
• Καλλιεργώντας ἀντιλήψεις καὶ στάσεις ζωῆς εὐθέως ἀντίθετες μὲ τὴ χριστιανικὴ διδασκαλία, ὅπως ὁ καταναλωτισμός, ἡ ἀτομοκρατία καὶ ἡ ἀδιαφορία γιὰ τὰ κοινά, στρέφοντας τὴν προσοχὴ τοῦ κόσμου σὲ θεάματα.
• Στηρίζοντας τὴν αὐθαιρεσία τους στὸν ἀτομοκρατικὸ ἐγωισμὸ τῶν «νοικοκυραίων», ποὺ ἐπαναπαύθηκαν μὲ τη δικτατορία ἐπειδὴ «βρῆκαν τὴν ἡσυχία τους».
• Ἐξάλλου, μὲ τὶς αύθαιρεσίες τους στὸ χῶρο τῆς διοικούσας Ἐκκλησίας, τῆς ἔκαναν μεγαλύτερη ζημιὰ ἀπ’ ὁποιαδήποτε ἄλλη κυβέρνηση, προκαλώντας πληγὲς ποὺ χρειάστηκαν πολλὲς δεκαετίες γιὰ νὰ ἐπουλωθοῦν.
• Ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ ἡ ΧΔ καὶ ὀ ἱδρυτής της ἀντιήφθηκαν τὴν κραυγαλέα διάσταση λόγων καὶ ἔργων καὶ ἀρνήθηκαν νὰ παρασυρθοῦν ἀπὸ τὴν κενὴ περιεχομένου χριστιανοφανῆ συνθηματολογία.
• Ἀπὸ τὴν πρώτη μέρα τῆς δικτατορίας, ὁ ἀείμνηστος Μανώλης Μηλιαράκης, ὑποψήφιος βουλευτὴς Ἡρακλείου στὶς ματαιωθεῖσες ἐκλογὲς τοῦ Μαΐου 1967, μετεῖχε μαζὶ μὲ τὸν τότε λαϊκὸ π. Χρῆστο Χριστοδούλου στὸ πρῶτο ἀντιδικτατορικὸ συλλαλητήριο τοῦ Ἡρακλείου.
• Ἡ ἐφημερίδα ἔπαψε νὰ κυκλοφορεῖ μὲχρο τὸ 1970, ἀρνούμενη να συμμορφωθεῖ στὸ καθεστὼς τῆς προληπτικῆς λογοκρισίας, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι πολλὰ ἀφιερωμένα στελέχη ἐξαρτοῦσαν τὴν επιβίωσή τους ἀπὸ την κυκλοφορία της.
• Προπαγανδίστηκε ἐνεργὰ ἠ καταψήφιση τοῦ 1^ου δικτατορικοῦ «Συντάγματος» τοῦ 1968.
• Κυκλοφόρησε τὸ παράνομο ἀντιδικτατορικὸ ἔντυπο «Χαραυγή».
• Μὲ τὴν ἄρση τῆς προληπτικῆς λογοκρισίας ἀπὸ τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1970, ξανακυκλοφόρησε ἡ ἐφημερίδα μὲ τίτλο «Χριστιανική», ἕως τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1973 ποὺ τὴν ἔκλεισε ἡ χούντα, λόγω τῆς κλιμακούμενης ἀντιδικτατορικῆς ἀρθρογραφίας.
• Ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια, περίσσεψαν οἱ διώξεις κάθε εἴδους καὶ κάθε ἄλλο παρὰ ἀνώδυνη καὶ ἐλεύθερη ἦταν ἡ ἔκφραση.
• Στὴ συνέχεια κυκλοφόρησε τὸ ἔντυπο «Καινούργιοι Ὁρίζοντες» ἀπὸ Χριστιανοδημοκράτες τοῦ ἐξωτερικοῦ, μέχρι τὴν πτώση τῆς Χούντας καὶ τὴν ἐπανακυκλοφορία τῆς «Χριστιανικῆς» μέχρι σήμερα.
• Τὸ ἀφήγημα τοῦ ἀκίνδυνου Χριστιανισμοῦ, τοῦ «ἀστοχριστιανισμοῦ» ὅπως τὸν ἀποκαλοῦσε ὁ ἀείμνηστος Νίκος Ψαρουδάκης, μὲ τὴν ἐπιλεκτικὴ καὶ πετσοκομμένη ἐκδοχὴ τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας, λειτούργησε μαζὶ μὲ τοὺς τότε ταγοὺς καὶ ἐκφραστές του στὸ χῶρο τῶν ὀργανωμένων Χριστιανῶν, ὡς ἰδεολογικὸ ἐπικάλυμμα τῆς δικτατορίας καὶ ὄχι μόνο.
• Κάλυπτε ἰδεολογικὰ τὸ μετεμφυλιακὸ καθεστώς.
• Μιὰ συμμαχία ποὺ ἑδραιώθηκε σὲ ἐπίπεδο τοῦ συνόλου τοῦ δυτικοῦ συνασπισμοῦ, πρὸς ἀντιμετώπιση τοῦ ἀντίπαλου δέους τοῦ κομμουνισμοῦ μὲ ὄργανο τὴ δυτικοευρωπαϊκὴ χριστιανοδημοκρατία.
• Μὲ πρωτεργάτη τὸ Βατικανό, ποὺ ἔφτασε στὸ σημεῖο νὰ ἀφορίσει Χριστιανοὺς ποὺ μετεῖχαν στὸ Κομμουνιστικὸ Κόμμα Ἰταλίας.
• Ὁ ὑπερεκτιμημένος Ρομπὲρ Σουμάν ποὺ ψήφισε τὸ 1940 τὶς ἀπόλυτες δικτατορικὲς ἐξουσίες τοῦ φιλοναζιστικοῦ καθεστῶτος Πεταίν στὴ Γαλλία καὶ καταδικάστηκε σὲ ἐθνικὴ ἀναξιότητα, ἀλλὰ ἀπαλλάχθηκε πρόωρα ἀπὸ τοὺς περιορισμοὺς ποὺ αὐτὸ συνεπαγόταν, γιὰ νὰ πολιτευθεῖ, μὲ πίεση τοῦ Βατικανοῦ. Ὁ Γερμανὸς Κόνραντ Ἄντεναουερ. Ὁ Ἰταλὸς ντε Γκάσπερι. Ἡ προβεβλημένη τριάδα τῆς δυτικῆς Χριστιανοδημοκρατίας ποὺ πρωταγωνίστησε στὴ δημιουργία τῆς ΕΟΚ, σὲ συνεργασία μὲ τὶς ΗΠΑ, ὡς παράλληλου καὶ ἐπιβοηθητικοῦ μηχανισμοῦ τοῦ ΝΑΤΟ.
• Ἡ μετάλλαξη τῆς σημερινῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης σὲ ἀμυντικὸ ὀργανισμὸ ἐπιβεβαιώνει πλήρως τὴν ἐκτίμηση αὐτὴ ποὺ ἔχουμε κάνει ἀπὸ καιρό.
• Σήμερα, μὲ τὴν πτώση τοῦ ἀντιπάλου δέους, τὸ καθεστὼς δὲν ἔχει ἀνάγκη τὰ χριστιανικὰ προσωπεῖα.
• Οἱ μάσκες πέφτουν.
• Ἔτσι, ἐπειχειρεῖται νὰ καταρτιστεῖ πολιτικὸ πρόγραμμα στὴ βάση τοῦ «ἀκίνδυνου Χριστιανισμοῦ» ποὺ μπαίνει στὸ περιθώριο.
• Μιὰ προσπάθεια ἐξαρχῆς ἀποτυχημένη, ποὺ δὲν θίγει θέματα κοινωνικῆς ἀδικίας καὶ ἐκμετάλλευσης, ἀλλὰ ἀποδέχεται τὸ πλαίσιο τοῦ νεοφιλελεύθερου μονόδρομου καὶ τὸν περιορισμὸ τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας ἀπὸ τὴν ξένη ἐξάρτηση.
• Μὲ βάση τὴν «ἀτζέντα» τοῦ ἀκίνδυνου καὶ προσχηματικοῦ «Χριστιανισμοῦ», ποὺ κλείνει τὰ μάτια στὴν τυραννία, στὴν κοινωνικὴ ἀδικία καὶ στὶς λογικὲς μίσους.

ΣΤΗ ΦΩΤΟ: Διακρίνονται μεταξύ άλλων: Μανώλης Μηλιαράκης (πρώτος αριστερά), Γιώργος Παπαδό-
πουλος (τρίτος), Νίκος Ψαρουδάκης (κέντρο), Γιώργος Αναγνωστόπουλος (προτελευταίος)

«Γνωρίζετε ὅτι οἱ ὅσοι ἐπιθυμοῦν νὰ ἀσκοῦν ἀρχὴ στὰ ἔθνη τὰ κατακυριεύουν καὶ οἱ ἰσχυροὶ τὰ ἐξουσιάζουν. Αὐτὸ δὲν θὰ ἰσχύει ἀναμεταξύ σας. Ὅποιος θέλει νὰ εἶναι μεγάλος ἀνάμεσά σας, νὰ εἶναι ὑπηρέτης σας καὶ ὅποιος θέλει νὰ εἶναι πρῶτος, νὰ εἶναι δοῦλος ὅλων. Ἐπειδὴ καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου δὲν ἦλθε νὰ διακονηθεῖ, ἀλλὰ νὰ διακονήσει καὶ νὰ δώσει τὴν ψυχή του λύτρο γιὰ χάρη τῶν πολλῶν.» (Ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο τῆς περασμένης Κυριακῆς).

• Ἡ ἀπάντηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στὸν πειρασμὸ τῆς «φιλοπρωτίας» τῶν μαθητῶν τοῦ Ἰακώβου καὶ Ίωάννη, τῶν παιδιῶν τοῦ Ζεβεδαίου, ποὺ ὑπέβαλαν τὸ αἴτημα νὰ ἔχουν τιμητικὴ θέση στὸ πλευρό του, «ἐν τῇ δόξῃ» του.
• Σὲ ἐπίπεδο παγκόσμιας πνευματικῆς κληρονομίας, ἡ θέση αὐτὴ ἔχει ἐπικρατήσει, ἀφοῦ ὁ ὅρος «ὑπουργὸς» στὴν Ἑλλάδα, ὅπως καὶ ὁ ἀντίστοιχος «minister, ministre, ministro», ὑποδηλώνουν διακονία καὶ ὑπηρεσία ὅποιου ἀναλαμβάνει δημόσιο ἀξίωμα, γιὰ χάρη τῶν πολλῶν διοκουμένων.
• Τὴν έπόμενη Κυριακὴ τῶν Βαΐων, ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς θὰ κάνει πράξη τὴ διδασκαλία του, εἰσερχόμενος στὰ Ἱεροσόλυμα «ἐπὶ πώλου ὄνου». Μὲ τὸν πιὸ ταπεινὸ καὶ διακριτικὸ τρόπο, παρὰ τὴν παλλαϊκὴ ὑποδοχή. Φέρνοντάς τα ὅλα ἀνάποδα, κατὰ τὴν ἔκφραση τοῦ Φώτη Κόντογλου, σὲ σχέση μὲ ὅσα μέχρι τότε οἱ ἄνθρωποι εἶχαν συμφωνήσει.
• Δυστυχῶς, τὸ παράδειγμα τοῦ ἴδιου Κυρίου καὶ ἡ χριστιανικὴ διδασκαλία δὲν γίνονται ἀποδεκτὰ στὴν πράξη. Ὅποιος άναλαμβάνει κάποιο δημόσιο ἀξίωμα, τείνει νὰ λειτουργεῖ σὰν στυγνὸς ἐξουσιαστὴς τῶν ἄλλων, ἀκόμα καὶ «κατὰ φαντασίαν», ὅταν δὲν διαθέτει ἐξουσία πραγμτική.
• Ἡ πολιτικὴ τείνει νὰ γίνει ἐπάγγελμα, μὲ στόχο τὴν διεκδίκηση τῶν δημόσιων ἀξιωμάτων καὶ τὶς ἀρχὲς καὶ ἀξίες, ἁπλὸ πρόσχημα καὶ ὄχημα ἐξουσίας, νὰ ἀλλάζουν σὲ κάθε εὐκαιρία.
• Λίγοι δίνουν τὴν ψυχή τους ὡς λύτρο γιὰ χάρη τῶν πολλῶν. Προτιμοῦν νὰ τὴν πουλᾶνε ἔναντι ἀδροῦ τιμήματος ὡς ὑποτελεῖς καὶ ἐντολοδόχοι τῶν ὀλίγων.
• Ἐμεῖς, ἂς ἀκολουθήσουμε τὸ παράδειγμα καὶ τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ ποὺ σταυρώθηκε γιὰ μᾶς, ὅσο δύσκολο καὶ ἂν εἶναι. Ὅσοι πειρασμοὶ καὶ ἂν ἐλλοχεύουν.