Η αλαζονεία του κατακτητή υποκρύπτει το σύνδρομο του καταπατητή…
Για άλλη μια φορά, ο κ. Ερντογάν προέστη σε κακόγουστες νεο-οθωμανικές φιέστες για τη μαύρη επέτειο της Άλωσης. Θα περίμενε κανείς ότι με τον ελληνισμό της Πόλης να έχει φυλλορροήσει -κατά παράβαση, βεβαίως των συνθηκών και του Διεθνούς Δικαίου- σε λίγες χιλιάδες και τη μετάλλαξη της πρωτεύουσας του Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους σε πόλη-γίγαντα κατοικούμενη από είκοσι εκατομμύρια Μουσουλμάνους, μετά από τόσα χρόνια κατοχής, νομιμοποιούνται να νοιώσουν την Πόλη δικιά τους.
Παρά το γεγονός αυτό, δεν κουράζονται να επικαλούνται την επιδρομή και την κατάκτηση ως νομιμοποίηση της παρουσίας τους. Όπως γράφει η ανταποκρίτρια της εφημερίδας Monde στην Κωνσταντινούπολη, “Όταν ο πρόεδρος της υπηρεσίας θρησκευτικών υποθέσεων της Τουρκίας Αλί Αιρμπάς κάνει την προσευχή στην Αγία Σοφία, ανεβαίνει στον άμβωνα κρατώντας ένα ξίφος στο χέρι. Όχι οποιοδήποτε ξίφος, αλλά ένα οθωμανικό γιαταγάνι στην λάμα του οποίου είναι χαραγμένος ένας στίχος από το Κοράνι».
Ο κ. Ερντογάν δεν παρέλειψε να υποδηλώσει ότι ο Μωάμεθ ο Πορθητής κατέκτησε και την Αθήνα, ενώ εξέφρασε την αισιοδοξία ότι, όπως το ως άνω ίνδαλμά του, έτσι κι εκείνος αισιοδοξεί ότι θα συντρίψει του “σύγχρονους Βυζαντινούς” που φέρονται ότι μηχανορραφούν εναντίον της Τουρκίας.
Παρόλο που τόσος καιρός έχει περάσει από την άλωση, φαίνεται πως για τον κ. Ερντογάν, το Βυζάντιο όχι μόνο δεν έχει πέσει, αλλά αποτελεί κίνδυνο για την Τουρκία. Κίνδυνο πολύ πιο υπολογίσιμο από την εξασθενημένη αυτοκρατορία του 1453. Ως “Βυζάντιο” νοούνται οι δημιουργοί της Πόλης και του πολιτισμού της, οι κτήτορες των εκκλησιών και των άλλων μνημείων της. Που όσο και αν έχουν κατακτήσει με τη δύναμη του ξίφους οι Τούρκοι, όσο κι αν κανένας δεν τους απειλεί, δεν μπορούν να τα νοιώσουν δικά τους. Ἡ αλαζονεία του κατακτητή υποκρύπτει το σύνδρομο του καταπατητή, από το οποίο δεν έχει απαλλαγεί η ιθύνουσα τάξη των γειτόνων.