Με αφορμή την εν ψυχρώ δολοφονία του Αφροαμερικανού George Floyd στη Μινεάπολις των ΗΠΑ στις 25/05 και το κίνημα διαμαρτυρίας που συνεχώς διογκώνεται σε όλη εκείνη τη χώρα, η ΧΔ εξέδωσε την εξής ανακοίνωση:


1) Καταδικάζουμε την αποτρόπαιη πράξη του αστυνομικού Ντέρεκ Τσόβιν (Derek Chauvin), ο οποίος προκάλεσε τον στραγγαλισμό του Αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ πιέζοντας με το γόνατο το λαιμό του, παρά το γεγονός ότι το θύμα σφάδαζε, πεσμένο και Ανυπεράσπιστο στο δρόμο, λέγοντας ότι δεν μπορούσε να ανασάνει. Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι και άλλοι τρεις «ανδρείοι» αστυνομικοί κάθονταν πάνω στον πεσμένο άνθρωπο την ώρα που ξεψυχούσε.

2) Στην προκειμένη περίπτωση, πέρα από την ακραία κτηνωδία, υπάρχει και η χρήση ασύμμετρων μέτρων για τη σύλληψη ενός ανθρώπου με ένα αμφιβαλλόμενο ασήμαντο αδίκημα (χρήση πλαστού χαρτονομίσματος 20 δολαρίων, πράγμα που θα μπορούσε να έχει συμβεί στον οποιονδήποτε εν αγνοία του)

3) Εκφράζουμε τη συμπαράστασή μας σε όλα τα πολυπληθή θύματα κατάχρησης εξουσίας, τα οποία σε μεγαλύτερα και δυσανάλογα ποσοστά ανήκουν σε ιδιαίτερες ομαδώσεις του πληθυσμού των Η.Π.Α. (ιθαγενείς Αμερικάνοι, λατινογενείς, αφροαμερικανοί, ασιάτες κ.ά.) Για το λόγο αυτό, το φρικτό έγκλημα έχει ορθά καταγραφεί στη συνείδηση των διαδηλωτών ως ρατσιστικό έγκλημα.

4) Ταυτόχρονα, πρέπει να καταδικαστεί και η υπερβολικά βία ομάδων που κατ’ όνομα ανήκουν στον αντιφασιστικό χώρο και που κηρύττουν την άσκηση βίας σε άτομα μόνο και μόνο για τα φρονήματά τους. Μία τέτοια πρακτική καταστρατηγεί κατάφωρα ακόμα και την ελευθερία της συνείδησης και γνώμης και εισάγει δια της πλαγίας τα εγκλήματα γνώμης των παντοειδών ολοκληρωτικών καθεστώτων.

5) Καταδικάζουμε επίσης την εκφρασμένη πρόθεση του προέδρου των Η.Π.Α. Ντόναλντ Τραμπ να κατεβάσει στρατιωτικές δυνάμεις στους δρόμους. Όπως γράφει ο Μέγας Φώτιος, ο πολιτικός άρχοντας πρέπει να αφήνει τον στασιασμό να εκδηλώνεται χωρίς επικίνδυνες κατασταλτικές ενέργειες, δείχνοντας έτσι τη φιλανθρωπία του

6) Ταυτόχρονα, το μιντιακό κατεστημένο –πλην του καναλιού Fox, που ανήκει στους συντηρητικούς- θέλει να καταστήσει το όλο ζήτημα ζήτημα εναλλαγής στην προεδρία και εκλογής του Τζο Μπάιντεν. Ο τελευταίος, αντιπρόεδρος του Ομπάμα και με βεβαρυμένο φάκελο υπερψηφίσεων (νεοφιλελεύθερη κοινωνική,  επεκτατική και φιλοπολεμική εξωτερική πολιτική), είναι ίσως –με την εξαίρεση της Χίλλαρυ Κλίντον- ο χειρότερος υποψήφιος που έχουν εμφανίσει οι Δημοκρατικοί, τον οποίο και «έβαλαν λυτούς και δεμένους» ώστε να εκλέξουν οι καθεστωτικές δυνάμεις,διαιωνίζοντας έτσι το πολιτικό κατεστημένο

7) Το κύριο πρόβλημα που πρέπει να λυθεί στις ΗΠΑ είναι το κοινωνικό, το πρόβλημα της κοινωνικής δικαιοσύνης. Προτρέπουμε το κίνημα που έχει εκδηλωθεί να κινηθεί σε αυτή την κατεύθυνση, αναδεικνύοντας έστω και τώρα ένα υποψήφιο εν όψει των εκλογών εντός του έτους που να μπορεί να το εκφράσει.

Του Γιώργου-Νεκτάριου Παναγιωτίδη

 

Αν ρίξει κανείς μια φευγαλέα ματιά στο χάρτη των αμερικανικών βάσεων στη Μέση Ανατολή, θα δει μια εκπληκτική εικόνα: Το Ιράν, ένα κράτος περίπου τετραπλάσιο σε έκταση του Ιράκ, φαίνεται περικυκλωμένο ολούθε και πανταχόθεν, χωρίς εξαίρεση, από βάσεις αμερικανικών στρατευμάτων: σε Αφγανιστάν, Πακιστάν, Κατάρ, Σαουδική Αραβία, Τουρκμενιστάν, Τουρκία, Μπαχρέιν, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα…

Διακυβέρνηση Τραμπ και Ιράν

Κι όμως, το Ιράν, όπως η Κούβα, όπως η Βόρεια Κορέα, όπως η Ρωσία, είναι μια χώρα με μηδενική στρατιωτική παρουσία εκ μέρους των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο νυν πρόεδρος Τραμπ είχε κατηγορηθεί από ιδιαίτερα φιλοπόλεμους αντιπάλους, μεταξύ αυτών και τη… Χίλλαρυ Κλίντον, ότι επιδεικνύει «αδυναμία», «απομονωτισμό» κ.λπ. έναντι ορισμένων από τις παραπάνω χώρες, όταν επιχείρησε να ακολουθήσει μια τακτική λιγότερο επεκτατική, περισσότερο διπλωματική και καταλλαγής αντί της έντασης. Το κατεστημένο του Δημοκρατικού Κόμματος, θυμίζοντας τη ψυχροπολεμική εποχή του Μακαρθισμού, επιχείρησε να παίξει το χαρτί της «αθέμιτης συνεργασίας με ρωσικούς παράγοντες». Ο ίδιος ο Τραμπ, πριν την ανάληψη άλλωστε της προεδρίας εκ μέρους του, είχε υποσχεθεί ότι θα τερμάτιζε τους πολέμους. Τώρα, όμως, με εντολή του και ως αποκορύφωμα μιας σταδιακώς κλιμακούμενης προστριβής μεταξύ των δύο πλευρών, στις 3 Ιανουαρίου, ο Στρατηγός Κασέμ Σουλεϊμάνι, μεταξύ άλλων (και ορισμένων αθώων πολιτών), δολοφονήθηκε στη Βαγδάτη. Ο Σουλεϊμάνι ήταν ο κορυφαίος στρατιωτικός διοικητής του Ιράν και μεταξύ των μελών των Φρουρών της Επανάστασης, ενός «μόνιμου» οργάνου του ιρανικού καθεστώτος.

Details