• OΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝOΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝOΦΑΝΗ ΘΕOΤΗΤΑ ΤΩΝ ΑΓOΡΩΝ

του Γιάννη Αλεξόπουλου
1. Σύμφωνα με τον Άγιο Απόστολο Παύλο, η πολιτεία με τους νόμους της είναι παιδαγωγός κι οφείλει να είναι παιδαγωγός εις Χριστόν.
2. Οι προτεστάντες πιστεύουν ότι ο Θεός ανταμείβει την καλοσύνη με υλικά αγαθά και το δικαιολογούν δείχνοντας το παράδειγμα του Αβραάμ. Επίσης υπάρχουν παρανοήσεις είτε λόγω αλλοίωσης εννοιών στις μεταφράσεις των γλωσσών τους είτε γιατί το Βατικανό επέλεξε να κάνει κοσμικό κράτος με όλα τα συνακόλουθα π.χ. Κρατική Τράπεζα, Άμυνα κλπ.
Δύο παραδείγματα αλλοίωσης νοημάτων λόγω γλωσσικής ιδιομορφίας:
Α. Στην Αγγλική γλώσσα: Στο δολάριο ΗΠΑ υπάρχει η φράση “In God we trust” που σημαίνει “Έχουμε πίστη στον Θεό”. Στα Αγγλικά η λέξη TRUST σημαίνει τρία πράγματα ταυτόχρονα: εμπιστοσύνη/εμπιστεύομαι, πίστη απλή αλλά και χρηματοπιστωτική πίστη. Είθισται οι αγγλόφωνοι λαοί να εννοούν κατά το δοκούν τις έννοιες, άλλοτε και τις τρεις μαζί άλλοτε τις δύο κι αν θέλουν να δώσουν μόνο την μια έννοια ή/και να την τονίσουν τότε χρησιμοποιούν άλλες λέξεις.
Β. Στα Γερμανικά η λέξη που χρησιμοποιείται για το επιτίμιο που βάζει ένας πνευματικός/εξομολόγος μοιάζει με τη λέξη που χρησιμοποιείται για τον τραπεζικό τόκο.
3. Τα παραπάνω θεολογικά στραβοπατήματα Λατίνων και Προτεσταντών είχαν ως συνέπεια οι Χριστιανοί της Δύσης να δέχονται και να υπηρετούν τα πολιτικά και οικονομικά συστήματα του Αιώνος τούτου του απατεώνος χωρίς πολλή σκέψη και κυρίως χωρίς να νιώθουν πρόβλημα συνειδησιακό. Η εμφάνιση ρευμάτων και κοσμοθεωριών με αντιλήψεις απροκάλυπτα αντιχριστιανικές έκανε τους περισσότερους να εννοήσουν πως οι προηγούμενες αστικές αντιλήψεις ήταν πιο συμβατές με την χριστιανική ιδιότητα κι άρα αποτελούσαν μια κάποια απαντοχή υπεράσπισης των χριστιανικών αξιών. Σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε ότι αυτά πίστεψαν και οι ελίτ των Ορθοδόξων κοινωνιών που υιοθέτησαν αυτό που εμείς αποκαλούμε “αστοχριστιανική” αντίληψη, μια αντίληψη συμβατή με όλες τις προαναφερόμενες αντιλήψεις των Δυτικών χριστιανών σε μια πορεία καταφανώς παράλληλη με, αλλά (σιωπηρώς/μυστικώς) μακριά από την Ορθόδοξη Παράδοση.
4. Σήμερα βλέπουμε ότι, στην Δύση, η άρχουσα ελίτ, εγκαταλείπει την όποια προσπάθεια για μια θεολογική δικαιολόγηση κοινωνικών και οικονομικών θέσεων και απόψεων αποκαλύπτοντας ότι εξαρχής ήταν προσχηματική και “χρήσιμη” μόνο όσο εξυπηρετούσε τους σκοπούς της. Το σύστημα πλέον απροκάλυπτα πετά τις μάσκες και προωθεί την ασυδοσία στο οικονομικό πεδίο πράγμα που προϋποθέτει την ασυδοσία σε ηθικό, πνευματικό, συνειδησιακό επίπεδο.
5. Τον 18ο αιώνα, ο Ντε Μαντεβίλ, είχε πει ότι χωρίς την απληστία δεν υπάρχει πρόοδος και είχε δώσει ως παράδειγμα τα μελίσσια όπου σύμφωνα με την άποψή του όταν δεν είναι άπληστα παρακμάζουν. Ένα παράδειγμα άστοχο κι όπως έχει αποδειχθεί από την επιστήμη, ανυπόστατο. Η εμφάνιση των νέων κοινωνικών ρευμάτων και των λαϊκών εξεγέρσεων των τελών του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα έβαλαν φρένο σε τέτοιου είδους ιδέες.
6. Στην συνέχεια η πτώση του αυτοαποκαλούμενου υπαρκτού σοσιαλισμού στα τέλη του 20ου αιώνα έδωσε την εντύπωση στη Δύση ότι πλέον οι οπαδοί απόψεων περί ασυδοσίας στην οικονομία όπως αυτές που προαναφέραμε μπορούσαν να τις επαναφέρουν και να τις εφαρμόσουν στην πράξη. Το έναυσμα δόθηκε από την πρωθυπουργό της Μ. Βρετανίας Μάργκαρετ Θάτσερ η οποία με αφορμή την πτώση του τείχους στο Βερολίνο ανέφερε ότι δεν υπάρχει κοινωνία αλλά μόνο άτομα και συμπλήρωσε ότι ΔΕΝ υπάρχει άλλη εναλλακτική με την περίφημη φράση There Is No Alternative. Η συντομογραφία αυτής της φάσης TINA έγινε η επαναστατική παντιέρα και πρόταγμα του οδοστρωτήρα του Νεοφιλελευθερισμού. Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι ο οικονομολόγος Μίλτον Φρίντμαν που έλαβε βραβείο νόμπελ οικονομίας για την “ανακάλυψη” των νόμων των αγορών ήταν σύμβουλος της κας Θάτσερ και πολλών άλλων κυβερνήσεων μεταξύ των οποίων και η δικτατορία του Πινοσέτ στην Χιλή. Εκεί συνεργάστηκε με τον δικτάτορα για να τους εφαρμόσει στην Χιλή. Εκεί στη Χιλή είδαμε για πρώτη φορά να αναδύεται ο δικαιωματισμός που είναι τμήμα της WOKE κουλτούρας και τις καταστροφικές του συνέπειες.
7. Η απληστία σύμφωνα με τους οπαδούς του νεοφιλελευθερισμού είναι αρετή. Προϋπόθεσή της είναι φυσικά ή ασυδοσία. Αυτά επιτρέπουν στους ισχυρούς να επιβάλλονται μέσω της ισχύος. Η χρήση επιβολής, η εκμετάλλευση των ανθρώπων, ο προσπορισμός ωφέλειας λόγω κοινωνικής, διοικητικής ή οικονομικής θέσης καθίστανται όλα θεμιτά αφού έτσι λειτουργούν οι νόμοι που διέπουν τις αγορές κι έτσι έρχεται η ανάπτυξη.
8. Φτάσαμε στην Ελληνική Βουλή ο κ. Στουρνάρας ως Υπουργός Οικονομικών, αναφερόμενος στο νόμισμα του Ευρώ να πει “δεν αγγίζουμε τα όσια και ιερά” προκαλώντας την δίκαιη οργισμένη αντίδραση του αειμνήστου Μανώλη Γλέζου. Διαχέεται στον πολιτικό κόσμο μια κοσμοθεωριακή στάση που απέχει όσο η μέρα με την νύχτα από τον πολιτισμό και τις παραδόσεις του Γένους μας. Πολιτικός της τοπικής αυτοδιοίκησης, στην Πετρούπολη, σε στενό κύκλο, είχε πει “τι με νοιάζει εμένα για τους φτωχούς, σε τελική ανάλυση ας πρόσεχαν! Να μην ήταν φτωχοί!” Δυστυχώς η φράση αυτή συνοψίζει την στάση αρκετών πρόσφατων πολιτικών της Ελληνικής Πολιτείας σε αρμονία με τα πιστεύω πολλών ισχυρών (όπως επί παραδείγματι η σχεδόν θεσμοθέτηση της αισχροκέρδειας, μετά την απάλειψή της ως ποινικού αδικήματος από τον Ποινικό Κώδικα από την προηγούμενη κυβέρνηση ή την ανεξέλεγκτη επέλαση των Τραπεζιτών, με το ξεσπίτωμα ανήμπορων συμπολιτών μας υπό την σημερινή κυβέρνηση).
9. Ο λαός μας λέει “το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι”! Η διολίσθηση προς την εκτροπή των θεσμών από την εκτελεστική, την δικαστική και την νομοθετική εξουσία η οποία έχει επισημανθεί προσφάτως κι από τον προηγούμενου Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπιο Παυλόπουλο διαχέεται προς τα κάτω. Αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος και του μηνύματος που εκπέμπει είναι όσα βλέπουμε γύρω μας. Προφανώς τα γεγονότα (σκάνδαλα, τραγωδία των Τεμπών, οικονομική ανέχεια, δυστυχία) μπορεί να μην είναι πρωτοφανή αλλά η έκταση που έχουν πάρει είναι!!! Δεν έχει προηγούμενο στην Ιστορία του Ελληνικού Κράτους!
10. Λογικό λοιπόν είναι, εφόσον σύμφωνα με τις πιο πάνω απόψεις ‘δεν υπάρχει κοινωνία αλλά μόνο άτομα’ να επικρατήσει η ατομοκρατία! Εφόσον το χρήμα είναι το παν να επικρατήσουν οι νόμοι της ζούγκλας μιας και η ασυδοσία με την απληστία πλέον θεωρούνται θεμιτές αρετές. Το πιο ευαίσθητο τμήμα της κοινωνίας μας είναι τα παιδιά μας! Αυτά με τα αγνά αισθητήρια τους και τις ευαίσθητες “κεραίες” τους συλλαμβάνουν όλα τα παραπάνω μηνύματα. Μιμούμενα τα παραδείγματα που δίνουμε σε αυτά όλοι οι μεγαλύτεροι, από τον τελευταίο γείτονά τους έως τον Αρχηγό του κράτους, υιοθετούν την βία (ψυχολογική και σωματική), την τακτική της επιβολής και του εξαναγκασμού, του ψεύδους κλπ. Οι αρετές που δίνει η Ορθόδοξη Παράδοσή μας δεν είναι θεμιτές για τα νέα ήθη και τις νέες “ιερές” αξίες των αγορών. Εδώ αποκαλύπτεται ότι η αστοχριστιανική ιδεολογία ήταν ένα προσωπείο που πλέον είναι άχρηστο στους διαχειριστές της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Έτσι καταλήξαμε να βλέπουμε άρθρα με τίτλο “Η Ορθοδοξία τροχοπέδη στην ανάπτυξη;” επειδή η Παγκόσμια Τράπεζα δημοσίευσε το 2018 στο τεύχος του πρώτου τριμήνου μια εργασία δύο στελεχών της με Βουλγαρική καταγωγή υπό τον τίτλο “Communism as the unhappy coming” που απροκάλυπτα επιτίθεται στην Χριστιανική Πίστη των Ορθοδόξων. Εκεί καταδεικνύει ως βασική αιτία της οικονομικής καθυστέρησης των πρώην κομμουνιστικών χωρών της Ανατολικής Ευρώπης την Ορθόδοξη Πίστη και την επιρροή των αρχών της στην καθημερινή κοινωνική και οικονομική ζωή. Χαρακτηριστικά καταφεύγει σε κείμενα του μεγάλου Ρώσου θεολόγου Νικολάι Μπερντιάγιεφ για να καταδείξει ότι δεν είναι ο Μαρξιστικός Κομμουνισμός κι ο Διαλεκτικός Υλισμός του εχθρός της ‘“ανάπτυξης” αλλά η Ορθόδοξη Πίστη.
11. Η Ορθοδοξία με την Λειτουργική ζωή και την Ασκητική της προβάλλει μια διαφορετική προσέγγιση στην ζωή μια κατ’ ουσία Πνευματική ζωή σε αντιδιαστολή με την πνευματική ζωή της διανόησης και των διανοουμένων. Συχνά (σκόπιμα ή όχι) η Ορθόδοξη Πνευματικότητα συγχέεται ή παραλληλίζεται με την προαναφερόμενη πνευματικότητα των “ανθρώπων του πνεύματος”. Προσέξτε ότι ακριβώς τέτοιοι διανοούμενοι επιστρατεύονται από το σύστημα για να προβάλλουν αντίθετες θέσεις και αξίες που προσβάλουν τον Χριστιανισμό. Κύκλοι διανοουμένων σε Πανεπιστήμια και Ακαδημαϊκές κοινότητες συζητούν και διαβουλεύονται τις νέες αξίες κι αρετές. Ένα παράδειγμα είναι το πλαίσιο της WOKE ατζέντας της οποίας ο δικαιωματισμός στην πραγματικότητα μιλά για δικαιώματα όλων των όντων, από έντομα μέχρι και μηχανήματα γιατί με την Τεχνητή Νοημοσύνη και την ενσωμάτωση μηχανικών μερών σε ανθρώπους προσβλέπουν στο πολυαναμενόμενό τους “μετάνθρωπο”. Άλλο παράδειγμα η αναγωγή των ανθρωπίνων παθών σε “προσόντα” για τη δημιουργία μιας κατακερματισμένης κοινωνίας ομάδων ατόμων, συχνά αλληλομισούμενων, με το υποκριτικό προσωπείο του ιδεολογήματος της “συμπερίληψης”. Κοινωνίας ανίκανης να αντιδράσει αποτελεσματικά στον οποιοδήποτε ολοκληρωτισμό.
12. Οι σημερινοί απλοί άνθρωποι ενδιαφέρονται μόνο για τα καθημερινά προβλήματα και βάσανα που τους ταλανίζουν χωρίς να υποψιάζονται καν για τα πραγματικά αίτια τους! Αδυνατούν να προσδιορίσουν τα πραγματικά προβλήματα που προκαλούν τις πληγές του καθημερινού αγώνα τους για ζωή υποβαθμίζοντας τον (εν αγνοία τους συνήθως) σε αγώνα για μια απλή επιβίωση. Η Οικονομία είναι το κυρίαρχο πρόβλημα όλων σήμερα! …αλλά ποια Οικονομία, όταν αυτή ερμηνεύεται μόνον ως χρηματοπιστωτική εξουσία και αγορές κι έχει αποσυνδεθεί από την πραγματικότητα της ζωής όπως επί παραδείγματι τον πρωτογενή τομέα ή τη διατροφική επάρκεια;
13. Πανανθρώπινες Αξίες και έννοιες όπως οι Αρετές παραμερίζονται ή αντικαθίστανται σταδιακά όπως η Αγάπη (που προϋποθέτει το ξεβόλεμα και την αυτοθυσία) με τις βολικές “συμπερίληψη” και ”ανοχή”. Αντίθετα προβάλλονται ο Πλούτος και η Ισχύ κάνοντας το χρήμα και το κέρδος τις νέες αρετές κι αξίες. Η Βία και η επιβολή έρχονται να συμπληρώσουν τις “αρετές” των Αγορών με την επιβουλή όσων κατέχει ο πλησίον (συνάνθρωπος ή λαός). Παρακολουθούμε από τηλεοράσεως τραγωδίες (π.χ. Μάτι ή Τέμπη), αλληλοσπαραγμούς κρατών ή εξώσεις πρώτης κατοικίας που διενεργούν ανάλγητοι Τραπεζίτες κατά ανήμπορων συμπολιτών μας αδιάφοροι και άρα συνένοχοι.
14. Η Ορθόδοξη Πατερική διδασκαλία είναι κατάφωρα αντίθετη με
1. Την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο
2. Την Αδικία (ιδιαίτερα την αδικία σε βάρος του αδυνάμου!).
Ειδικά για το άδικο κέρδος: απαγορεύει φιλανθρωπία και δωρεές από τέτοια κέρδη μη αποδεχόμενη χρήματα αυτού του είδους!
3. Τον τοκισμό γενικότερα και κυρίως των δανειστών που στοχεύουν σε αρπαγή και ξεσπίτωμα συνανθρώπων μας.
Τα πιο πάνω απηχούν Αξίες της Παράδοσης του λαού μας. Μια Παράδοση που είναι ασφαλές να πούμε ότι συγκεφαλαιώνεται στην Ορθοδοξία.
Εν κατακλείδι κι ως επίλογο σε όλα τα παραπάνω, μια σύντομη ματιά στο ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ, στην ΕΠΙ ΤΟΥ ΟΡΟΥΣ ΟΜΙΛΙΑ και στην περιγραφή της ΠΡΩΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ (ΑΓΑΠΕΣ) στις πράξεις των Αποστόλων αρκεί για να συνειδητοποιήσει κανείς πόσο πολύ έχουμε ξεμακρύνει από τον δρόμο του Κυρίου και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού στο δρόμο προς μια αληθινή αποστασία!