Με αφορμή την επέτειο της 28^ης Οκτωβρίου 1940, καθώς και την απελευθέρωση της χώρας από τη ναζιστική κατοχή τον Οκτώβριο του 1944, το Κίνημα της Χριστιανικής Δημοκρατίας εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

Τιμούμε την επέτειο της 28^ης Οκτωβρίου 1940, όταν εκδηλώθηκε η άνανδρη επίθεση της φασιστικής Ιταλίας κατά της Ελλάδας. Ακολούθησε η παλλαϊκή αντίσταση των Ελλήνων και η πρώτη ήττα του Άξονα, στα βουνά της Αλβανίας, παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα υστερούσε σε εξοπλισμό και μέσα.

1. Εκείνο το χρόνο, τίποτα δεν προδίκαζε την ήττα των δυνάμεων του ναζισμού και του φασισμού. Η ηπειρωτική Ευρώπη ελεγχόταν από τη ναζιστική Γερμανία και τους συμμάχους της. Η Μεγάλη Βρετανία αντιστεκόταν μόνη (με την συνδρομή της κοινοπολιτείας, Καναδά, Αυστραλίας, Νέας Ζηλανδίας και των αποικιών της) και περνούσε τις πιο δύσκολες και σκοτεινές στιγμές του πολέμου. Οι Η.Π.Α. παρέμεναν ουδέτερες. Η Σοβιετική Ένωση του Στάλιν όχι μόνον ήταν ουδέτερη, αλλά και είχε συνυπογράψει με τη ναζιστική Γερμανία το σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότωφ, με το οποίο μοιράζονταν σφαίρες επιρροής και εδάφη στην Ανατολική Ευρώπη.
2. Είναι γεγονός ότι ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδος Ιωάννης Μεταξάς, που με την ενεργή κάλυψη του βασιλιά Γεωργίου Β’ είχε εγκαθιδρύσει δικτατορία από το 1936, συμπαθούσε τα φασιστικά καθεστώτα, στάση και πράξεις καταδικαστέες. Όπως, είναι γεγονός, ότι απέρριψε το ιταλικό τελεσίγραφο τις πρώτες πρωινές ώρες της 28^ης Οκτωβρίου 1940, πράξη που ανταποκρινόταν στο λαϊκό αίσθημα.
3. Όλα τα παραπάνω δίνουν ιδιαίτερη αξία στο Έπος του 1940-41. Αναδείχθηκαν η δύναμη ψυχής και το αδούλωτο αντιφασιστικό φρόνημα του ελληνικού λαού, που παρά τη μεταξική δικτατορία και παρά τις εντυπωσιακές στρατιωτικές επιτυχίες της ναζιστικής Γερμανίας, ποτέ δεν είχε αποδεχθεί τον φασισμό.
4. Ο Έλληνας λογοτέχνης και διανοούμενος Γιώργος Θεοτοκάς είχε γράψει προφητικά για την ιταμή επίθεση του φασιστικού-ναζιστικού άξονα όσο αυτή διεξαγόταν τα παρακάτω:

«…είμαστε ο λαός που πιστεύει περισσότερο από καθετί στην αξία του ανθρώπου, του απλού, του ήμερου, του πολιτισμένου, του στερεού, του ελεύθερου ανθρώπου (…)
Ποτέ δε θαυμάσαμε αυτούς τους αληθινούς ή ψεύτικους κρατικούς και στρατιωτικούς κολοσσούς, από τους οποίους λείπει το μέτρο, η αρμονία, ο ανθρωπισμός.
(…)
Είναι τραγικοί μελλοθάνατοι και αυτοί και τα όργανά τους και οι στρατοί τους και οι ιδέες τους και τα καθεστώτα που έχτισαν με λάσπες, με ξεσκισμένες σάρκες και με αίμα».

5. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος, o «αρχιεπίσκοπος του Όχι», του οποίου η θαρραλέα στάση και προσωπικότητα έχουν τύχει αναγνώρισης και επαίνων από όλες τις πλευρές του πολιτικού φάσματος. Ενώ σε καθαρά κοινωνικό επίπεδο τόλμησε να ισχυριστεί έκτοτε πως οι Πατέρες της Εκκλησίας ‘κηρύττουν τον κομμουνισμόν της αγάπης, ως θεμελιώδη χριστιανικήν διδασκαλίαν’, σε επίπεδο εθνικής-λαϊκής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας, πρόταξε πολλαπλά και έμπρακτα «ΌΧΙ» έναντι του κατακτητή, με απόληξη την άρνηση συμμετοχής στην ορκομωσία κατοχικής κυβέρνησης. “Ημείς γνωρίζωμεν ότι τας κυβερνήσεις ορίζει ο λαός και ο βασιλεύς. Εδώ τώρα, ούτε ο λαός εψήφισεν την κυβέρνησιν ούτε ο βασιλεύς την όρισεν”.
6. Η ελληνική αντίσταση και νίκη ανέδειξαν ότι ο Άξονας δεν ήταν ανίκητος και συνέβαλαν αποφασιστικά στη μεταστροφή της κοινής γνώμης των Η.Π.Α., που άρχισαν όλο και πιο ενεργά να βοηθούν την αντιναζιστική συμμαχική προσπάθεια. Παράλληλα, ο αγώνας του ελληνικού Λαού συνέβαλε στην καθυστέρηση και της γερμανικής επίθεσης κατά της Σοβιετικής Ένωσης το 1941 και στη συνακόλουθη αποτυχία της.
7. Η Κατοχή που ακολούθησε, ήταν από τις πιο βάρβαρες στην Ευρώπη. Χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν από υποσιτισμό, ιδίως το χειμώνα 1941-42, πάνω από 700 μαρτυρικά χωριά καταστράφηκαν ολοσχερώς και οι κάτοικοί τους σφαγιάσθηκαν, η οικονομία κατέρρευσε λόγω της λεηλασίας των πόρων της κατεχόμενης χώρας και της καταστροφής των υποδομών.
8. Το «ΟΧΙ» συνεχίστηκε με την Εθνική Αντίσταση στις πόλεις και στην ύπαιθρο, στην οποία μετείχε η πλειοψηφία του ορθόδοξου κλήρου, πιστή στις αγωνιστικές παραδόσεις της. Η Κατοχή έληξε τον Οκτώβριο του 1944 με την απελευθέρωση της Αθήνας στις 12 και της Θεσσαλονίκης στις 30 του μηνός.
9. Το πέρασμα των δεκαετιών και η λήθη δίνουν την ευκαιρία σε νοσταλγούς του ναζισμού και σε ενεργούς συνεργάτες του Άξονα να «ξεπλύνουν» σε πανευρωπαϊκό επίπεδο το ρόλο τους, ιδίως σε χώρες όπως η Ουκρανία και οι Βαλτικές χώρες.
10. Χαιρετίζουμε την πρόσφατη απόφαση του ανώτατου Δικαστηρίου της Ρώμης που επιτρέπει στους κατοίκους του μαρτυρικού Διστόμου να αποζημιωθούν από γερμανικά περιουσιακά στοιχεία και καλούμε την ελληνική κυβέρνηση να επιτρέψει την εκτέλεση παρόμοιων αποφάσεων στην Ελλάδα και να διεκδικήσει τα αναγκαστικά γερμανικά κατοχικά δάνεια και πολεμικές αποζημιώσεις.

Τιμούμε και υποκλινόμαστε στα θύματα του αντιφασιστικού αγώνα, που είτε θυσίασαν τη ζωή τους, είτε έμειναν με την υγεία τους κατεστραμμένη, όχι μόνο για να είναι η Ελλάδα ελεύθερη, αλλά και συμβάλλοντας αποφασιστικά για να γλιτώσει η ανθρωπότητα από την επικράτηση του ναζισμού και του φασισμού. Σε περίπτωση νίκης του φασιστικού «Άξονα», ο κόσμος θα υποτασσόταν στην αντίθεη και αντίχριστη φασιστική-ναζιστική ιδεολογία, ένα καθεστώς τυραννικό, χωρίς κανένα σεβασμό για την ανθρώπινη ζωή και συνολικά για τον άνθρωπο ως εικόνα του Θεού, ολοκληρωτικό και ανελεύθερο, με επικυριαρχία των ισχυρών λαών των «κυρίων» πάνω στους πιο αδύναμους, που καταδικάζονται, είτε να γίνουν υπόδουλοι, είτε να εξοντωθούν και να αφανιστούν από προσώπου γης.