Ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἀντιμέτωπη μὲ τὶς ἀνοιχτὲς ἀπειλὲς τοῦ νεο-οθωμανικοῦ ἰμπεριαλισμοῦ, μὲ τὸ καθεστὼς τῆς Ἄγκυρας νὰ προαναγγέλλει πολεμικὴ ἐπιχείρηση στὰ νησιά μας. Εἴτε μὲ τὸ πρόσχημα ὅτι εἶναι ὀχυρωμένα, εἴτε ζητώντας νὰ αποστρατιωτικοποιηθοῦν, συνομολογώντας ὅτι προσπαθεῖ νὰ δημιουργήσει τὶς προϋποθέσεις νὰ τὰ καταλάβει πιὸ εὔκολα.  Ὁ ΟΗΕ εἶναι τὸ πιὸ κατάλληλο βῆμα γιὰ νὰ ἀναδειχθεῖ πρωτίστως τὸ πρόβλημα αὐτό, ποὺ συνιστᾶ παράβαση κάθε ἔννοιας διεθνοῦς δικαίου.

• Ὁ κ. Μητσοτάκης στὰ πλαίσια τῆς 15λεπτης ὁμιλίας του στὴ Γ. Σ. τοῦ ΟΗΕ στὶς 23 Σεπτεμβρίου, ὀρθῶς ἀπευθύνθηκε ἀπευθείας στὸν τουρκικὸ λαό, τονίζοντας ὅτι ἡ Ἑλλάδα δὲν εἶναι ἐχθρός του. Κάτι τὸ ὁποῖο ἀποδέχεται ἄνω τοῦ 60% σύμφωνα μὲ δημοσκόπηση, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ὅλες σχεδὸν οἱ συστημικές πολιτικὲς δυνάμεις τῆς χώρας αὐτῆς συναγωνίζονται σὲ ἐπιθετικότητα καὶ ἀνθελληνισμό.
• Ὅμως, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι γιὰ τὴν Ἑλλάδα, τὸ μεῖζον θέμα εἶναι οἱ τουρκικὲς ἀπειλὲς καὶ παραβιάσεις τοῦ διεθνοῦς δικαίου, αὐτὸ κάλυψε μικρότερο μέρος τῆς πρωθυπουργικῆς ὁμιλίας, σὲ σχέση μὲ τὸ ἀμερικανονατοϊκό ἀφήγημα στὸ Οὐκρανικὸ ζήτημα, μὲ τὸ ὁποῖο καὶ ξεκίνησε τὴν ὁμιλία του ὁ Πρωθυπουργός.
• Τόνισε μάλιστα, χωρὶς περιστροφές, ὅτι «Γνωρίζουμε ὅτι ὑπάρχει ἕνα τίμημα ποὺ πρέπει νὰ πληρώσουμε γιὰ νὰ εἴμαστε στὴ σωστὴ πλευρὰ τῆς ἱστορίας.», ἐνῶ δήλωσε «ὑπερήφανος ὡς Εὐρωπαῖος» γιὰ τὴν ἐπιβολὴ τῶν κυρώσεων κατὰ τῆς Ρωσίας.
• Στὴν κεντρικὴ αὐτὴ θέση βασίστηκε, γιὰ νὰ περάσει τὸ συλλογισμὸ ὅτι ἀφοῦ καταδικάστηκε ὡς ἐπιτιθέμενος ἡ Ρωσία, τὸ ἴδιο πρέπει νὰ γίνει μὲ τὴν Τουρκία
• Ὅμως, ἡ στάση αὐτὴ παρουσιάζει καὶ προβλήματα:
• Ὁ κ. Μητσοτάκης παραδέχτηκε ὅτι « Ἡ Τουρκία ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ διαδραματίσει ἐποικοδομητικὸ ρόλο. Γιὰ παράδειγμα, οἱ πρόσφατες προσπάθειες τῆς Ἄγκυρας ποὺ ὁδήγησαν στὴν ἐπιτυχημένη μεσολάβηση τοῦ ΟΗΕ γιὰ μιὰ συμφωνία ἐξαγωγῶν σιτηρῶν μεταξὺ Οὐκρανίας καὶ Ρωσίας εἶναι μιὰ σημαντικὴ συμβολὴ στὴν παγκόσμια ἐπισιτιστικὴ ἀσφάλεια.». Προφανῶς συμμορφώθηκε στὴ σχετικὴ «ὑπόμνηση» τῆς Γαλλίδας ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν Κατρίν Κολοννά στὴν «Καθημερινὴ» κατὰ τὴν πρόσφατη ἐπίσκεψή της στὴν Τουρκία καὶ τὴν Ἑλλάδα, στὴν ὁποία συμπεριέλαβε τὴν Τουρκία στὶς «χῶρες ποὺ δύνανται νὰ διαδραματίσουν σημαίνοντα ρόλο σὲ αὐτὴ τὴν [οὐκρανική]κρίση».  Ὡς ἐκ τούτου, θεώρησε «φυσιολογικὸ καὶ χρήσιμο, μὲ μιὰ συμμαχικὴ καὶ γειτονικὴ χώρα, νὰ διατηρηθεῖ ἕνας ἀνοικτὸς δίαυλος ἐπικοινωνίας ὥστε νὰ μποροῦν νὰ συζητηθοῦν τὰ πάντα.»
• Μὲ βάση τὴν ἱεράρχηση τῶν προτεραιοτήτων τοῦ κ. Μητσοτάκη, εὔλογα μπορεῖ κανεὶς νὰ ἀνησυχεῖ κατὰ πόσο, τὸ «τίμημα» ποὺ θὰ κληθοῦμε νὰ καταβάλουμε γιὰ νὰ παραμείνουμε στὴ «σωστὴ πλευρὰ τῆς Ἱστορίας» περιλαμβάνει καὶ ἀπαράδεκτες παραχωρήσεις πρὸς τὴν Τουρκία, λόγω τοῦ «σημαίνοντος ρόλου» της στὴ κοινὴ ἀμερικανονατοϊκή «ὑπόθεση».
• Ἀβέβαιο παραμένει κατὰ πόσο θὰ πετύχει ἡ στρατηγικὴ τοῦ Πρωθυπουργοῦ, διὰ τοῦ «ὑπερβάλλοντος ζήλου» στὸ Οὐκρανικὸ νὰ φιλοτιμήσει τοὺς «συμμάχους» καὶ «ἑταίρους» νὰ ἀντιταχθοῦν ἔμπρακτα στὴν τουρκικὴ ἐπιθετικότητα καὶ στὸν ἀναθεωρητισμό. Εἶναι ὅμως σίγουρο ὅτι κάνει τὴ Ρωσία ἐχθρὸ τῆς Ἑλλάδας, σὲ καιροὺς ποὺ δὲν ἔχουμε τὴν πολυτέλεια  νὰ δημιουργοῦμε ἐχθρούς. Δὲν ἐπανέλαβε τὴν περὶ «πολέμου» μὲ τὴ Ρωσία ἔκφραση στὴν ὁμιλία του, ἀλλά, κατὰ καιρούς, ὁ ἴδιος καὶ στελέχη του μὲ χαρακτηριστικὴ ἄνεση καὶ ἐπιπολαιότητα, ξεστομίζουν ὅτι εἴμαστε σὲ «πόλεμο» μὲ τὴ Ρωσία.
• Ἡ στάση ποὺ ἅρμοζε νὰ τηρήσει ὁ Πρωθυπουργὸς στὸν ΟΗΕ ἦταν ἡ ἀνάδειξη κατὰ προτεραιότητα τῶν τουρκικῶν ἀπειλῶν .Στὰ πλαίσια τῆς καταγγελίας τοῦ μείζονος αὐτοῦ ζητήματος παραβίασης τοῦ διεθνοῦς δικαίου, νὰ χρησιμοποιήσει ὡς ἐπιχείρημα τὸ Οὐκρανικὸ γιὰ νὰ πιέσει τοὺς «συμμάχους» νὰ μὴ συμπεριφέρονται μὲ διαφορετικὰ μέτρα καὶ σταθμά…
• Τόνισε ὁ Πρωθυπουργὸς στὴν ὁμιλία του: «Ἡ ἀμφισβήτηση τῆς κυριαρχίας ἑλληνικοῦ ἐδάφους ξεπερνᾶ τὴν «κόκκινη γραμμὴ» γιὰ ὅλους τοὺς Ἕλληνες. Καὶ ὡς Πρωθὑπουργὸς τῆς Ἑλλάδας, δὲν θὰ συμβιβαστῶ ποτὲ σὲ ὅτι ἔχει νὰ κάνει μὲ τὴν ἐδαφικὴ ἀκεραιότητα, τὴν ἀσφάλεια καὶ τὴ σταθερότητα τῆς χώρας μου. Ἡ Ἑλλάδα δὲν θὰ δεχτεῖ bullying ἀπὸ κανέναν».
• Ἡ δήλωση αὐτὴ προβλήθηκε ὡς ἀπόκρουση καὶ ἀπόρριψη τῶν τουρκικῶν ἀξιώσεων. Ὅμως, μὲ μιὰ δεύτερη ἀνάγνωση, φέρνει τὴν «κόκκινη γραμμὴ» τῶν πιθανῶν παραχωρήσεων στὴν «ἀμφισβήτηση τῆς κυριαρχίας τοῦ ἑλληνικοῦ ἐδάφους». Κι ἀπ’ αὐτὴν τὴν «κόκκινη γραμμὴ» μένουν ἀπέξω ἄλλα μείζονα θέματα, τὰ ὁποία μετ’ ἐπιτάσεως ἔθετε ἡ Τουρκία πρὶν προβάλει ἀπειλὲς πολέμου, καὶ τὶς ὁποῖες ἡ Ἑλλάδα ἀπέρριπτε μέχρι τώρα.
• Ἄραγε μέχρι ποιὸ ὕψος καὶ μέχρι ποῦ θὰ φτάσει τὸ τίμημα ποὺ θὰ κληθοῦμε νὰ καταβάλουμε γιὰ νὰ μένουμε στὴ «σωστὴ πλευρὰ τῆς Ἱστορίας», μὲ βάση τὶς προτεραιότητες τοῦ κ.Μητσοτάκη;