του Γιάννη Αλεξόπουλου
Πριν από λίγο καιρό επισκέφθηκα το ιατρείο συναδέλφου μου, άλλης ιατρικής ειδικότητας, με την οποία ήμασταν και συμμαθητές στο Λύκειο.
Το βλέμμα μου έπεσε επάνω σε μια μικρή επτάφωτη λυχνία με χαραγμένο επάνω της τον τίτλο “ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ”.
Την ρώτησα αν είχε σχέση με την ΚΙΒΩΤΟ.
Μου απάντησε ότι συνέχιζε να μην έχει σχέση με τον χώρο της Εκκλησίας όπως όταν ήμασταν φοιτητές όμως την είχε κερδίσει το έργο της ΚΙΒΩΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ! Για αυτό το λόγο είχε προστρέξει και είχε συνδράμει ως εθελόντρια ιατρός. Έκλεισε απότομα την κουβέντα λέγοντάς για τον πατέρα Αντώνιο, “Το έργο που έκανε αυτός ο άνθρωπος ήταν τεράστιο, γι’αυτό τον σταύρωσαν!”
Προσωπικά μπορώ να πω ότι οικογενειακώς γνωρίζαμε την ΚΙΒΩΤΟ και το έργο της από πολλά χρόνια: Όσο η κόρη μου ήταν μικρούλα, πηγαίναμε εκεί κάθε τόσο δίναμε ρούχα και παιχνίδια. Μάλιστα τόσο πολύ άρεσε στην κόρη μου ο χώρος που μας έλεγε ότι θα ήθελε να μένει μαζί με όλα τα χαρούμενα παιδάκια που συναντούσαμε στους χώρους του κτιρίου κι ότι τα ζήλευε….
Η γειτονιά της ΚΙΒΩΤΟΥ απέναντι απ’ το καπνεργοστάσιο της Λενορμάν μου ήταν επίσης ήδη γνωστή από πολύ παλιά γιατί έμεναν εκεί ξαδέρφια μου. Υποβαθμισμένη η περιοχή, δεν είχε και τόσο καλή φήμη και τα βράδια τα πράγματα αγρίευαν αρκετά. Όμως αυτό με την παρουσία του πατρός Αντωνίου και της ΚΙΒΩΤΟΥ είχε αρχίσει να αλλάζει εμφανώς προς το καλύτερο. Με απλά λόγια το βράδυ δεν φοβόσουν πλέον να περπατήσεις στα στενά γύρω από τα γήπεδα μπάσκετ και το καπνεργοστάσιο της Λενορμάν!
Όσοι κατοικούμε στα Δυτικά προάστια είχαμε αυτή την εικόνα και η αλλαγή σε εμάς που περνούσαμε από την περιοχή ή την επισκεπτόμασταν ήταν εμφανής και πραγματικά αξιοσημείωτη.
Αλλαγή που δεν οφειλόταν σε πρόγραμμα κάποιας σοσιαλιστικής, εκσυγχρονιστικής ή νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης.
Σιγά να μην ασχολιόντουσαν οι πολιτικοί μας με την Δυτική Αθήνα! Το βλέμμα τους δεν φτάνει πιο πέρα από τις γνωστές “επώνυμες” πλατείες όπου συχνάζουν ως θαμώνες στα λόμπυ των ξενοδοχείων και των καφεζαχαροπλαστείων τους! Θα δαπανούσαν τώρα λεφτά για φτωχούς μεροκαματιάρηδες, έγχρωμους μετανάστες, παιδάκια φυλακισμένων, για κορίτσια κι αγόρια άνεργων ή μονογονεϊκών οικογενειών;
Ένας απλός παπάς άρχισε να ασχολείται με τον ξεχασμένο κόσμο της γειτονιάς! Εκεί όπου ήταν και η ενορία του. Συνεπικουρούμενος από την παπαδιά του και τους ενορίτες του άπλωσαν ένα χέρι βοήθειας στους ελαχίστους αδελφούς μας, τα νέα κορίτσια κι αγόρια της περιοχής.
Σιγά σιγά με τη συνδρομή των ίδιων των κατοίκων και με την ευλογία του Αρχιεπισκόπου μας ο παπάς αυτός έκανε έργο.
Όχι λόγια αλλά πράξεις.
Λατρευτικές συνάξεις στο ναό από τη μια και αγαπητική δράση από την άλλη.
Έτσι είναι η ενορία όταν είναι ζωντανή.
Το έργο αυτό μεγάλωνε συνεχώς και η ίδρυση της “ΚΙΒΩΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ” έκανε τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπό μας να δείξει ζωηρό ενδιαφέρον.
Ξαφνικά μια Παρασκευή βράδυ έσκασε το “σκάνδαλο της ΚΙΒΩΤΟΥ” και Δευτέρα πρωί έγινε ολόκληρο Υπουργικό Συμβούλιο για το ζήτημα!
Είπαν πως η κυβέρνηση αυτή “δεν ανεχόταν την παραμικρή υποψία σκανδάλου”!
Διόρισαν προσωρινό διοικητικό συμβούλιο κι έστειλαν την υπόθεση στην Δικαιοσύνη.
Ο κόσμος της περιοχής αλλά και σε όλη την Ελλάδα πάγωσε!
Τι να πρωτοπιστέψουμε και τι να πούμε;
Ακόμα και ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος που είχε δηλώσει ότι στηρίζει την προσπάθεια και είχε εκδηλώσει και πιο πρόσφατα ζωηρό ενδιαφέρον εσιώπησε… Δυστυχώς ούτε ένα νομικό έστειλε έστω ως παρατηρητή στις δίκες. Ίσως φοβήθηκε!
Αφού είπαν ότι τον λόγο πλέον έχει η δικαιοσύνη περιμέναμε να αποφανθεί κι εκείνη…
Κύλησε ο χρόνος και το νερό στο αυλάκι και τι μας έφερε; Σκάνδαλα! Απανωτά σκάνδαλα!
Τι να απαριθμήσουμε;
Τις υποκλοπές με το περίφημο λογισμικό PREDATOR;
Τη συγκάλυψη πραγματικών περιστατικών κι εξαφάνιση στοιχείων γύρω από την τραγωδία των Τεμπών;
Την συμπαιγνία στη διασπάθιση Ευρωπαϊκών κεφαλαίων στον ΟΠΕΚΕΠΕ;
Την απόπειρα να ξεπουληθεί η Ιερά Μονή Σινά στον (σύμμαχο μεν, δικτάτορα δε) Σίσi;
Ο ένας εξευτελισμός μετά τον άλλο.
Διασυρμός της χώρας χωρίς σταματημό!
Α και μην ξεχάσουμε το τελευταίο τους επίτευγμα που έγινε και ανέκδοτο διεθνώς: το δεκατριάωρο!
Δυστυχώς οι θεσμοί, ακόμα και το Σύνταγμα, γίνονται λάστιχο για την διεκπεραίωση των “προτεραιοτήτων” που θέτει αυτή η κυβέρνηση, οι “αυλικοί” της και οι “αυλοκόλακες” της.
Δικαίως ο λαός μας σαστισμένος ανησυχεί κι αναρωτιέται αν μπορεί να εμπιστευθεί πλέον τους θεσμούς!
Οπότε, σήμερα πλέον και μετά τα προαναφερθέντα τι να πιστέψουμε και για την ΚΙΒΩΤΟ;
Τι να πιστέψουμε όταν βλέπουμε ότι η υπόθεση έχει γίνει πολυπλόκαμη και πολύπλοκη με αθωώσεις (οι οποίες, σημειώστε ότι συχνά είναι αποτέλεσμα απόσυρσης κατηγοριών γιατί οι ίδιοι που τις έκαναν, ομολογούν ότι έλεγαν ψέματα) και καταδίκες με αιτιολογήσεις που δημιουργούν περισσότερα ερωτηματικά;
Τι να πιστέψω όταν μου λένε ότι επί πατρός Αντωνίου η ΚΙΒΩΤΟΣ φρόντιζε καθημερινά περισσότερα από 360 παιδιά με ετήσιο προϋπολογισμό περίπου έξη εκατομμύρια (6.000.0000 €) και σήμερα έχουν περιοριστεί στα 40 παιδιά μόνον αλλά ο προϋπολογισμός έχει εκτοξευτεί στα οκτώ εκατομμύρια (8.000.000 €) περίπου!!!
Τι να πιστέψω όταν ο πρώην Πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου, κύριος Γεώργιος Κοντογιώργης, λέει ότι το πολίτευμά μας, στην πραγματικότητα, είναι μια εκλόγιμη μοναρχία κι όχι Δημοκρατία. Αυτό συμβαίνει επειδή η διάκριση των τριών εξουσιών είναι δυσδιάκριτη (έως ανύπαρκτη) στο παρόν Σύνταγμα εφόσον στο πρόσωπό του εκάστοτε πρωθυπουργού διαπλέκονται η εκτελεστική, η νομοθετική και η δικαστική εξουσία.
Ποιά ανεξάρτητη Δικαιοσύνη λοιπόν;
