Συνάντηση Γκίλφοϊλ και τεσσάρων υπουργών των ΗΠΑ με Σαμαρά
Οι εκάστοτε “Πιούριφοϊ” βρίσκουν και τα κάνουν…
“Κανείς δεν συμπαθεί τους τεμπέληδες…Δεν έχει σημασία αν φτιάχνετε καλό γιαούρτι. Δεν με νοιάζει…Πάρτε το απόφαση. Σηκωθείτε το πρωί. Πήγαινετε στη δουλειά. Συνταξιοδοτείστε πολύ νωρίς…”. Αυτά έλεγε το 2015 η νέα πρέσβης των ΗΠΑ κα Κίμπερλι Γκίλφοϊλ στο “τραμπικών” αντιλήψεων δεξιό κανάλι των ΗΠΑ “Fox News”, στην άκρως δημοφιλή εκπομπή του οποίου “The Five” ήταν συμπαρουσιάστρια [Στη ΦΩΤΟ οι πέντε συμπαρουσιαστές ενόψει των Χριστουγέννων του 2017]. Το ιταμό “υφάκι” που αποπνέει η συζήτηση είναι χαρακτηριστικό μιας ανερχόμενης, ακόμα πιο αρπακτικής τάσης του νεοφιλελευθερισμού. Το απόσπασμα του ζωνανού διαλόγου αναδεικνύει ο ιστοχώρος “defenddemocracy.press” από εκπομπή του Ιουλίου 2015 στην οποία γινόταν σχολιασμός του αποτελέσματος του Δημοψηφίσματος της 5ης του μηνός:
ΜΠΟΛΙΝΓΚ: Θα ήταν ακόμα χειρότερο αν όλες οι άλλες χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα — λίγο πρόβλημα, η Ισπανία, η Ιρλανδία …
ΓΟΥΙΛΙΑΜΣ: Σωστά.
ΜΠΟΛΙΝΓΚ: … η Πορτογαλία και λέγανε — λέγανε, “Ουάου, εσείς οι Γερμανοί, διασώσατε την Ελλάδα. Σας χρωστάμε πολλά χρήματα επίσης. Θα αγνοήσουμε κι εμείς το χρέος μας.” Αυτό θα ήταν ακόμη χειρότερο.
Είμαι σε μια ομάδα που — που συμφωνεί με αυτή την πλευρά όπως επισημαίνεις: “σκληρή οικονομική αγάπη”. .
ΓΚΙΛΦΟΪΛ: Ναι.
ΜΠΟΛΙΝΓΚ: Βάλτε τάξη στο σπίτι σας. Ίσως μπορείτε να επιστρέψετε στην Ευρωζώνη.
ΓΚΙΛΦΟΪΛ : Επειδή τίθεται θέμα παραδείγματος. Οπότε δεν μπορείτε — εννοώ, κανείς δεν συμπαθεί τους τζαμπατζήδες. Δεν έχει σημασία αν φτιάχνετε καλό γιαούρτι. Δεν με νοιάζει. Πάρτε το απόφαση [Η πρωτότυπη αγγλική έκφραση πολύ χυδαιότερη]. Σηκωθείτε το πρωί. Πηγαίνετε στη δουλειά. Συνταξιοδοτείστε πολύ νωρίς. Ξέρω ότι έχετε υπέροχο καιρό, αλλά δεν έχει σημασία. Και αυτό είναι μέρος του προβλήματος. Έχετε, ας πούμε, πολιτικούς που δίνουν υποσχέσεις ελέγχου, αγοράζοντας ψήφους με δικαιώματα που δεν μπορούν να υποστηρίξουν.
ΓΚΟΥΤΦΕΛΝΤ: Δεν πλήρωσαν και φόρους όταν είναι…
ΓΚΙΛΦΟΪΛ: Είναι αστείο. Αλλά μαντέψτε; Κανείς δεν τους τιμωρεί. Είναι όπως όταν ο σκύλος κατουράει στο χαλί, το κουτάβι, όπως όταν το εκπαιδεύετε.
Παρά τις ψευδαισθήσεις που τρέφουν ορισμένοι, είναι προφανές ότι ο “τραμπισμός” και οι εκφραστές του αντιπροσωπεύουν μια εκδοχή του νεοφιλελευθερισμού ακόμα πιο αρπακτική από αυτή του “ακραίου κέντρου”.
Σημειώνουμε ότι ο όρος “σκληρή οικονομική αγάπη” που χρησιμοποίησε ο Μπόλινγκ, συνομιλμητής της Γκίλφοϊλ, είναι παράφραση του όρου “σκληρή αγάπη” που χρησιμοποιείται για να περιγράφεί η αντιμετώπιση εξαρτημένων ατόμων…
Εάν αληθεύουν τα παραπάνω, η κα Γκίλφοϊλ οφείλει, τουλάχιστον να ανακαλέσει και να ζητήσει συγγνώμη από τον ελληνικό λαό. Διαφορετικά, είναι πρόσωπο ανεπιθύμητο και πρεπει να ζητηθεί η αντικατάστασή της.
Ήδη, μετά την πρόσκληση σε γεύμα προς Δένδια-Κικίλια, η κα Γκίλφοϊλ φέρεται να συναντήθηκε το περασμένο Σάββατο ανεπίσημα με τον κ. Αντώνη Σαμαρά σε εξαιρετικό κλίμα, παρουσία και τεσσάρων υπουργών και υφυπουργών της κυβέρνησης Τραμπ, που βρίσκονταν στην Αθήνα για τις ενεργειακές συμφωνίες.
Όπως και στο γεύμα με τον κ. Δένδια, “υψηλός συμβολισμός” αποδίδεται και στη συνάντηση της πρέσβεως με τον κ. Σαμαρά.
Παρά το γεγονός ότι στις λίγες μέρες της παρουσίας της στην Ελλάδα, η κα Γκίλφοϊλ είναι στο στάδιο της ανάπτυξης σειράς επαφών και δημοσίων σχέσεων, υπάρχει η τάση η κάθε επαφή της να ερμηνεύεται ως “χρίσμα” της κυβέρνησης Τραμπ.
Όπως φαίνεται, ορισμένοι προσδοκούν ως “λύση” τον ξένο παράγοντα, όπως τους “Βαρβάρους” στο γνωστό ποίημα του Καβάφη.
Για “νέα εποχή Πιούριφοϊ” έκανε λόγο ο Παναγιώτης Λαφαζάνης από την ιστοσελίδα “Ισκρα”, αναφερόμενος στο δημοσίευμα της εφημερίδας “Εστία” με τίτλο «Χρῖσμα» Κίμπερλυ στόν Νῖκο Δένδια, για το οποίο κάναμε λόγο σε άλλη ανάρτηση. Ο Τζον Πιούριφοϊ, πρέσβυς των ΗΠΑ στην Ελλάδα το διάστημα 1950-1953 άφησε εποχή για τις απροκάλυπτες παρεμβάσεις του στην πολιτική ζωή της Ελλάδας. Μέχρι και το πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα υπέδειξε με δήλωσή του, μετά τις εκλογές του 1951, το αποτέλεσμα των οποίων δεν ήταν αρεστό στις ΗΠΑ: “Θα πρέπει να διευκρινισθεί, το ταχύτερον, δια της προσφυγής εις εκλογάς με πλειοψηφικόν, ποίον θέλει ο ελληνικός λαός ως κυβερνήτη. Τον στρατάρχη Παπάγον ή τον στρατηγόν Πλαστήρα”. Γνωρίζοντας ότι ο Πλαστήρας επηρεαζόταν από τον πνευματισμό, ο Πιούριφοϊ έβαλε μια γνωστή καφετζού της Αθήνας να τον πείσει πως ο μόνος τρόπος να κυβερνήσει και πάλι ήταν να εφαρμόσει πλειοψηφικό σύστημα….Έτσι, ο Πλαστήρας ενώ ήταν κυβέρνηση, συμφώνησε με το καλπονοθευτικό αυτό σύστημα και “αυτοκτόνησε” πολιτικά, αφού στις εκλογές του 1953 βγήκε νικητής ο αντίπαλός του Παπάγος, τον οποίο οι ΗΠΑ επιθυμούσαν.
Για να είμαστε δίκαιοι, οι εκάστοτε “Πιούριφοϊ” βρισκουν και τα κάνουν. Ακόμα δεν ήλθε η κα Γκίλφοϊλ και οι εγχώριοι “πατριώτες” συμπεραίνουν ότι κάθε επαφή της προοιωνίζεται “χρίσμα” σε ενδεχόμενο νέο πρωθυπουργό.
