- ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΘΕΙ Ο,ΤΙ ΕΧΕΙ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΔΑΣΟΣ;
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: Η κατάσταση στον Έβρο εξακολουθεί να είναι κρίσιμη. Όπως μεταδίδει η ΕΡΤ, οι αρχές αγωνίζονται να σβήσουν τη φωτιά που εξακολουθεί να μαίνεται, σε 48 ώρες. Αν δεν τα καταφέρουν, υπάρχει φόβος με τους νοτίους ανέμους που αναμένονται, να καεί και ό,τι έχει απομείνει…
Από τα 738.400 στρέμματα που έχουν καεί σε στην ευρύτερη περιοχή του Έβρου, υπολογίζεται ότι 133.000 στρέμματα ανήκουν στο Εθνικό Πάρκο Δάσος Δαδιάς-Λευκίμης-Σουφλίου. Επλήγη μεγάλο μέρος του πυρήνα του οικοσυστήματος στη ζώνη Α, που συνολικά εκτείνεται σε 73.000 στρέμματα. Μετά και τη φετινή πυρκαγιά αν στα περσινά 45.000 καμμένα στρέμματα δάσους προστεθούν τα 133.000 φετινά, απομένει μόνο το βόρειο κομμάτι της ζώνης Α του δάσους σύμφωνα με τα έως τώρα δεδομένα. (Καθημερινή 26.8.2023). Η Δαδιά είναι ένα ώριμο πευκοδάσος, με αρκετά μεγάλα δέντρα που μπορούν να υποστηρίξουν τη ζωή αρπακτικών πουλιών, τα οποία η φωτιά φέτος τα βρήκε ακριβώς τη στιγμή που μεγάλωναν τα μικρά τους.
Την ανεπάρκεια των μέσων κατάσβεσης της πυρκαγιάς στο δάσος της Δαδιάς, επισημαίνει η Δώρα Σκαρτσή, διαχειρίστρια της Εταιρείας Προστασίας Βιοποικιλότητας Θράκης, με αποτέλεσμα να υπάρχουν διαρκείς αναζωπυρώσεις. Επισημαίνει ότι λογικά οι πυροσβεστικές δυνάμεις έδιναν προτεραιότητα στους οικισμούς, «αλλά όσο η φωτιά στο δάσος δεν σβήνει, τόσο είναι βέβαιο ότι θα κινδυνέψουν και πάλι οικισμοί…Είναι φαύλος κύκλος, ιδίως όταν οι καιρικές συνθήκες ευνοούν την πυρκαγιά…Ενδεχομένως να υπάρχουν νησίδες που διασώθηκαν, αλλά η έκταση της καταστροφής είναι τεράστια». Η εταιρία ιδρύθηκε το 2020 προκειμένου να συνεχιστεί η δράση που εδώ και τριάντα χρόνια πραγματοποιεί το WWF Ελλάς στην περιοχή.
“Χρειάζεται κόσμος για να προφυλαχθεί ό,τι έχει απομείνει από το δάσος», τονίζει. Ήρθε η ώρα να αποφασίσουμε αν τελικά θέλουμε το δάσος της Δαδιάς μαζί με τις ευθύνες που συνεπάγεται η επιβίωσή του. Αν και δεν προκύπτει ευθέως από το ρεπορτάζ, είναι προφανές το συμπέρασμα ότι εάν αυτός ο “κόσμος” ήδη υπήρχε, η καταστροφή είτε θα είχε αποτραπεί, είτε θα ήταν πολύ πιο περιορισμένη.
Επισημαίνει τις δυσκολίες της επόμενης μέρας: “Θα χρειαστούν άνθρωποι και χρήματα. Μόνο για να αντικατασταθούν οι κολόνες της ΔΕΗ χρειάζονται μεγάλα κονδύλια και χρόνος. Στα εδάφη που κάηκαν θα υπάρχει διάβρωση. Ο κόσμος που ζούσε από το δάσος; Καυσόξυλα για θέρμανση τον χειμώνα;…Δεν είναι μόνο το θέμα του φυσικού περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας, αλλά και της κοινωνίας σε αυτά τα μέρη. Είναι πολύ σοβαρό το τι θα γίνει με τους ανθρώπους που ζουν και δουλεύουν εδώ” .
Μπορεί να αναγεννηθεί το δάσος; “Ενδεχομένως να υπάρχουν νησίδες που διασώθηκαν, αλλά η έκταση της καταστροφής είναι τεράστια”, τονίζει η κα Σκαρτσή…Το δάσος αναγεννάται αλλά χρειάζεται χρόνο. Χρειάζεται να υπάρξουν και συγκεκριμένες συνθήκες. Το τμήμα του δάσους στα δυτικά του χωριού Λευκίμη, περίπου 60.000 στρέμματα, είχε καεί στη μεγάλη πυρκαγιά του 2011. Τώρα τελευταία είχαν αναγεννηθεί πλήρως, χρειάστηκαν 12 χρόνια και τώρα ξανακάηκε”
Πέρα από την οικολογική καταστροφή, τίθεται και θέμα επιβίωσης των τοπικών κοινωνιών, που ζούσαν κοντά στο δάσος και σε συνάρτηση με αυτό.
Όσο και αν οι καιρικές συνθήκες ήταν δυσμενείς το φετινό καλοκαίρι, είναι φανερό ότι η σταδιακή απαξίωση του κρατικού μηχανισμού κατέστησε προδιαγεγραμμένη την καταστροφή. Η πολιτική λιτότητας στοιχίζει ακριβά.
ΠΗΓΗ: Καθημερινή
