1. Τί εἶναι καὶ τί θέλει ἡ Χ.Δ.; Ἡ Χριστιανικὴ Δημοκρατία καταθέτει στὸν ἑλληνικὸ λαὸ τὴ δική της πολιτικὴ πρόταση, γιὰ μιὰ κοινωνία ὅπου θὰ ἐπικρατοῦν ἡ ἐλευθερία καὶ ἡ κοινωνικὴ δικαιοσύνη. Γιὰ τὸν μετασχηματισμὸ τῶν δομῶν καὶ τοῦ χαρακτήρα τοῦ κοινωνικοῦ συστήματος καὶ τὴ μεταμόρφωση τῆς σημερινῆς κοινωνίας τῆς ἀνελευθερίας, τῆς ἀδικίας καὶ τῆς κοινωνικῆς ἐκμετάλλευσης, σὲ μιὰ κοινωνία μὲ ἐλευθερία, χωρὶς ἐκμετάλλευση ἀνθρώπου ἀπὸ ἄνθρωπο καὶ μὲ κοινωνικὴ δικαιοσύνη. Ἡ κοινωνικὴ αὐτή ἀλλαγὴ θὰ ἔλθει, ὡς ἀποτέλεσμα τῆς σταδιακῆς πνευματικῆς ἀναγέννησης καὶ συνειδητοποίησης τῶν ἴδιων τῶν πολιτῶν, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ πάρουν τις τύχες τους στὰ χέρια τους. Μιὰ πρόταση βασισμένη στὸ κοινωνικὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου, στὴν Ὀρθόδοξη Παράδοσή μας καὶ στὰ πορίσματα τῆς ἐπιστήμης.
2. Ἡ Χ.Δ. θέλει νὰ ἐκφράζει τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Εὐρώπη ποὺ ἐπιμένουν νὰ ἀντιστέκονται στὸ νεοφιλελευθερισμὸ καὶ στὴν ἀνισότητα. Γι’ αὐτὸ καὶ θὰ ἀναζητήσει στὴν Ἑλλάδα καὶ στὴν ὑπόλοιπη Εὐρώπη δημιουργικὲς δυνάμεις δικαίου γιὰ νὰ σχεδιάσουν καὶ νὰ ὑπηρετήσουν μιὰ μακροπρόθεσμη πολιτικὴ ἐλπίδας, ποὺ θὰ ἀποκαλύπτει τὴν ἀπάτη τοῦ θεωρούμενου ὡς «Εὐρωμονόδρομου» τῶν ἰσχυρῶν τῆς Ε.Ε.. Ἤδη ζοῦμε μία ἀπὸ τὶς πιὸ δύσκολες περιόδους τῆς Ἱστορίας μας. Τὴν ἐλευθερία, τὴν ὁποία οἱ πρόγονοί μας πλήρωσαν πανάκριβα μὲ ἀγῶνες καὶ θυσίες, ἐμεῖς τὴν πουλήσαμε πολὺ φτηνά, στοὺς γραφειοκράτες τῶν Βρυξελλῶν καὶ τῆς γερμανοκρατούμενης Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Ἑνὸς μηχανισμοῦ, ποὺ, σταδιακὰ, στήθηκε ἀθόρυβα, πίσω ἀπὸ τὴν πλάτη τῶν εὐρωπαϊκῶν λαῶν καὶ ἔχει ἀφαιρέσει κάθε περιεχόμενο ἀπὸ τὴ λαϊκὴ κυριαρχία στὰ ἐθνικὰ κράτη. Οἱ ἐκλεγμένες Κυβερνήσεις ἔχουν ὅλο καὶ πιὸ στενὰ περιθώρια νὰ λαμβάνουν ἀποφάσεις γιὰ σοβαρὰ ζητήματα.
3. Αὐτὴ ἡ κατάσταση, ποὺ ζοῦμε ἰδιαίτερα ἔντονα στὴ μνημονιακὴ Ἑλλάδα ἀπὸ τὸ 2010 μέχρι σήμερα, δὲν εἶναι προσωρινή. Ἦρθε γιὰ νὰ μείνει καὶ συνδέεται στενὰ μὲ τὴ δόμηση τῶν εὐρωπαϊκῶν Συνθηκῶν καὶ τοῦ εὐρώ. Ἕνα σύστημα προσαρμοσμένο στὶς ἀπαιτήσεις τοῦ μεγάλου Κεφαλαίου καὶ ἰδιαίτερα τῆς γερμανικῆς οἰκονομίας, ποὺ ὁδήγησε στὴν οἰκονομικὴ καὶ πολιτικὴ ἐπικυριαρχία τῆς χώρας αὐτῆς, μὲ ἕνα νόμισμα τελείως ἀκατάλληλο γιὰ τὸ σκοπὸ τῆς δημιουργίας του. Μὲ τὴν ἀφαίρεση τῆς ἐξουσίας τῶν ἐθνικῶν Κυβερνήσεων νὰ ἐκδίδουν νόμισμα, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀπαγόρευση πρὸς τὴν Εὐρωπαϊκὴ Κεντρικὴ Τράπεζα νὰ δανείζει ἀπευθείας στὰ Κράτη, τὰ τελευταῖα μένουν ἐκτεθειμένα στοὺς ἐκβιασμοὺς τῆς διεθνοῦς κερδοσκοπίας καὶ ὑποταγμένα στὴ γραφειοκρατία τῶν Βρυξελλῶν.
4. Ἡ ὑπερχρέωση τῶν ἐθνικῶν κρατῶν συντηρεῖται σκόπιμα ἀπὸ τὰ διεθνῆ κέντρα λήψης ἀποφάσεων, γιὰ νὰ παραμένουν αὐτὰ διαρκῶς σὲ καθεστὼς ἐξάρτησης καὶ ὑποτέλειας.
5. Ἡ παρατεταμένη πολιτικὴ λιτότητας εἶναι ἠθικὴ χρεωκοπία, ποὺ θὰ ἐξελιχθεῖ σὲ γενικευμένη χρεωκοπία του συστήματος τοῦ Εὐρώ. Ἀκόμα καὶ ἀπὸ στενὰ νομικὴ ἄποψη, πτώχευση καὶ χρεωκοπία εἶναι ἡ στάση (παύση) πληρωμῶν. Τί ἄλλο εἶναι ἡ πολιτικὴ λιτότητας, ἀπὸ μιὰ μορφὴ παύσης πληρωμῶν τῆς Πολιτείας πρὸς τὸν ἴδιο της τὸ λαό; Μιὰ πολιτικὴ ποὺ γίνεται ἀκόμα πιὸ ἀπεχθὴς, ὅταν συνδυάζεται μὲ τὴν αὔξηση τῶν κοινωνικῶν ἀνισοτήτων καὶ τὴ σώρευση πλούτου στὰ χέρια λίγων. Μπορεῖ νὰ σωρεύει θηριώδη πλεονάσματα ἡ Γερμανία, ἀλλὰ τὸ προσδόκιμο φτώχειας τοῦ λαοῦ ἀπὸ τὸ 2005 ἕως τὸ 2017 ἀνέβηκε ἀπὸ 12% στὸ 18%. Εἶναι, κατὰ συνέπεια, μιὰ χώρα χρεωκοπημένη.
6. Τὸ πολιτικὸ σύστημα, μὲ κύριους ὑπεύθυνους τοὺς συντηρητικοὺς καὶ τοὺς σοσιαλδημοκράτες, εὐθύνεται στὸ σύνολό του γιὰ τὴν ἐπιβολὴ αὐτῆς τῆς πολιτικῆς. Ἤδη, οἱ πυλῶνες αὐτοὶ τοῦ δικομματισμοῦ στὴν Εὐρώπη βλέπουν τὴν ἐπιρροή τους νὰ ἐκμηδενίζεται ἀπὸ τὴ λαϊκὴ ὀργή. Σχηματίζουν «συνασπισμοὺς ἡττημένων» γιὰ νὰ κυβερνήσουν, ἀποδεικνύοντας ὅτι οἱ διαφορές τους ἀπὸ καιρὸ εἶχαν γίνει ἐπιφανειακές. Τὸ ἴδιο ἔγινε μὲ Νέα Δημοκρατία καὶ ΠΑΣΟΚ, τοὺς ἐκφραστές τους στὴν Ἑλλάδα.
7. Ὁ Ἑλληνικὸς Λαὸς, τὸ 2015, στράφηκε πρὸς τὸ ΣΥΡΙΖΑ καὶ τοὺς ΑΝΕΛ, τὶς πολιτικὲς δυνάμεις ποὺ καλλιέργησαν τὴν ἐλπίδα ὅτι μιὰ ἄλλη πολιτικὴ ἦταν δυνατὴ στὰ πλαίσια τῆς Εὐρωζώνης. Ὄχι μόνον ὅμως ἀπέτυχαν νὰ ἐφαρμόσουν τὴν πολιτική τους, ἀλλὰ καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ κυβερνοῦν καὶ νὰ ἐφαρμόζουν ὑπάκουα τὴν πολιτικὴ, ποὺ οἱ ἴδιοι κατήγγειλαν πρὶν ἀνέβουν στὴν ἐξουσία.
8. Ἔτσι, πέτυχαν οἱ ἐπικυρίαρχοι τῶν Βρυξελλῶν καὶ τοῦ Βερολίνου νὰ περάσουν τὴν αἴσθηση ὅτι ἡ πολιτικὴ ποὺ ἐπιβάλλουν εἶναι μονόδρομος ποὺ πρέπει νὰ ἀκολουθήσουμε μὲ κάθε θυσία. Τὸ εὐρώ δὲν εἶναι πιὰ ἕνα ἁπλὸ μέσο ἐξυπηρέτησης συναλλαγῶν, ὅπως κάθε νόμισμα. Ἡ διατήρησή του ἔχει γίνει αὐτοσκοπός καὶ ὑπέρτατο «δόγμα».
9. Ἡ διάλυση τοῦ κοινωνικοῦ Κράτους, ἡ ἐξαθλίωση ὅλο καὶ εὐρύτερων κοινωνικῶν στρωμάτων, ἡ συγκέντρωση τοῦ πλούτου στὰ χέρια λίγων συνδέεται ἄρρηκτα μὲ τὴν λειτουργία καὶ τὶς προτεραιότητες τῆς Εὐρωζώνης καὶ τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Τὰ «πλεονάσματα» τοῦ προϋπολογισμοῦ, ποὺ ἀπαιτοῦν οἱ Δανειστὲς γιὰ τὶς ἐρχόμενες δεκαετίες, θὰ διατηροῦν τὴν ὑπερφορολόγηση καὶ θὰ κατατρώγουν τὸν παραγωγικὸ ἱστὸ τῆς Χώρας, μὲ μοναδικὸ σκοπὸ τὴν ἐξυπηρέτηση τοῦ ἐξωτερικοῦ Χρέους.
10. Συνέπειες τῆς κατάστασης αὐτῆς καὶ τῆς ἀσφυξίας καὶ ἀφαίμαξης τοῦ ἐθνικοῦ πλούτου ποὺ προκαλεῖται στὴ Χώρα εἶναι:

• Ἡ ἐκμηδένιση τῶν δικαιωμάτων τῶν ἐργαζομένων, μὲ κατάργηση τοῦ 8ωρου, τῆς σταθερῆς ἐργασίας, τῆς Κυριακῆς ἀργίας, τὴν ἐλεύθερη πτώση τῶν μισθῶν καὶ τὶς αὐξανόμενες δυνατότητες τοῦ ἐργοδότη νὰ τοὺς ἐκβιάζει.
• Ἡ μετατροπὴ τῶν συντάξεων σὲ συντάξεις πείνας μὲ τὶς συνεχεῖς περικοπές.
• Ὁ ἀφανισμὸς τῶν αὐτοαπασχολουμένων, ἀγροτῶν καὶ ἐλεύθερων ἐπαγγελματιῶν καὶ ἡ αὐξανόμενη ἐξάρτησή τους ἀπὸ μεγάλες ἐπιχειρήσεις.
• Ἡ ἐκποίηση τοῦ δημόσιου πλούτου στὸ ἰδιωτικὸ μεγάλο Κεφάλαιο.
• Ἡ συγκέντρωση τῆς μικρῆς καὶ μεσαίας ἰδιοκτησίας τῶν ὑπερχρεωμένων νοικοκυριῶν στὰ χέρια τῶν ὀλίγων καὶ ἡ διάλυση τῶν μικρομεσαίων ἐπιχειρήσεων.
• Ἡ σταδιακὴ μετατροπὴ τῶν Ἑλλήνων σὲ ἄκληρους καὶ ἀπόκληρους στὴν ἴδια τους τὴ Χώρα.
• Ἡ ὑποβάθμιση τῶν κοινωνικῶν ὑπηρεσιῶν.
• Ἡ ἀπαξίωση τῆς κοινωνικῆς ἀσφάλισης καὶ τοῦ Κράτους Πρόνοιας.
• Ἡ δημογραφικὴ γήρανση καὶ μετανάστευση τῶν νέων.

11. Κατὰ συνέπεια, ἡ ἀποκατάσταση τῆς κυριαρχίας τῆς Χώρας εἶναι ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιὰ νὰ ἀποτραποῦν ἡ ὁλοκληρωτικὴ κατάρρευση τοῦ κοινωνικοῦ Κράτους καὶ ἡ ἐξαθλίωση τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ. Γι’ αὐτὸ προτεραιότητά μας εἶναι ἡ ἀμφισβήτηση τοῦ εὐρωμονόδρομου καὶ ἡ ἀναζήτηση ἐναλλακτικῆς λύσης, μὲ τὴ διαμόρφωση στρατηγικῆς ἐξόδου ἀπὸ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση καὶ τὸ Εὐρώ.
12. Ὁ δρόμος αὐτὸς δὲν εἶναι εὔκολος. Οἱ ἄξονες τῆς ἐναλλακτικῆς λύσης πρέπει νὰ μελετηθοῦν προσεκτικά. Νὰ παρέμβουμε ἐνεργὰ στὴ διαμόρφωση τῶν διεθνῶν συσχετισμῶν. Δὲν θὰ εἶναι πορεία στρωμένη μὲ ροδοπέταλα, ἀλλὰ ἀπαιτοῦνται ἀγῶνες καὶ θυσίες, ἀλλαγὲς σὲ πλευρὲς τοῦ τρόπου ζωῆς ποὺ ἔχουμε συνηθίσει. Οἱ προεκλογικὲς διακηρύξεις τῶν πρώην ἀντιμνημονιακῶν καὶ ἤδη νεομνημονιακῶν κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στὶς Ἐκλογὲς τοῦ Ἰανουαρίου 2015 πρέπει νὰ ἀποτελέσουν παραδείγματα πρὸς ἀποφυγή.
13. Δὲν θέλουμε τὴν Ἑλλάδα ἀπομονωμένη. Ὅμως, «Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση» δὲν σημαίνει Εὐρώπη. Τὸ ὅραμά μας εἶναι μιὰ νέα μορφὴ πανευρωπαϊκῆς συνεργασίας στὴ θέση τῆς σημερινῆς Ε.Ε. ἀπὸ τὸν Ἀτλαντικὸ ἕως τὰ Οὐράλια, στὴ βάση τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας, τῆς κοινωνικῆς δικαιοσύνης καὶ τῆς διεθνοῦς ἀλληλεγγύης τῶν λαῶν. Ἡ ἔξοδος ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς μηχανισμοὺς ὑποδούλωσης καὶ κοινωνικῆς ἀδικίας θὰ ἐπιτευχθεῖ πιὸ γρήγορα καὶ ἀνώδυνα μὲ τὴ διαμόρφωση τῶν συσχετισμῶν ἐκείνων, ποὺ θὰ ὁδηγήσουν στὴν σταδιακὴ καὶ συναινετικὴ κατάργηση τῶν λεγόμενων «Εὐρωπαϊκῶν Συνθηκῶν».
14. Στὴν παραπάνω βάση, ζητᾶμε παγκόσμια συνεργασία γιὰ τὴν εἰρηνικὴ συνύπαρξη τῶν λαῶν, μὲ καταπολέμηση τῶν ἰμπεριαλιστικῶν ἐπεμβάσεων κάθε μορφῆς.
15. . Ἀποκατάσταση τοῦ κοινωνικοῦ Κράτους καὶ τῆς κοινωνικῆς δικαιοσύνης μὲ ἔμφαση στὴν Παιδεία καὶ στὴν Ὑγεία, ἀναβίωση τῆς πραγματικῆς οἰκονομίας καὶ παραγωγικὴ ἀνασυγκρότηση τῆς Χώρας. Κοινωνικοποίηση, (ὄχι γραφειοκρατικοποίηση, κρατικοποίηση) τῶν στρατηγικῆς σημασίας τομέων τῆς οἰκονομίας.
16. Ἀποκατάσταση τῶν ἐργασιακῶν δικαιωμάτων καὶ τῆς Κυριακῆς ἀργίας. Κατοχύρωση των ἐργαζομένων τοῦ ἰδιωτικοῦ τομέα ἀπὸ τὴν ἐκβιαστικὴ πρακτικὴ τῆς ἐργοδοσίας, ποὺ ἐκμεταλλεύεται τὴν κρίση.
17. Διαφύλαξη τοῦ ἐθνικοῦ πλούτου καὶ ἀνατροπὴ τῶν χαριστικῶν καὶ ληστρικῶν ἰδιωτικοποιήσεων ποὺ στὴν οὐσία εἶναι κρατικοποιήσεις πρὸς ὄφελος ξένων Κρατῶν.
18. Σεισάχθεια-ἀνατροπή τῶν συνεπειῶν τοῦ ὑπερδανεισμοῦ νοικοκυριῶν καὶ ἐπιχειρήσεων. Ἡ γενίκευση καὶ διευκόλυνση τῶν πλειστηριασμῶν συνδέεται μὲ τὴν «ἐπιτήρηση» τῆς Χῶρας. Ἐξυπηρετεί τὸ σχέδιο τῶν Δανειστῶν νὰ ἀποστερήσουν τούς Ἕλληνες ἀπό τὴν κατοικία τους καὶ τὴν ἀνεξαρτησία ποὺ αὐτή προσφέρει, καθιστῶντας τους ἀπόκληρους καὶ ἐξαρτημένους στὸν ἴδιο τους τὸν Τόπο. Στὶς περιστάσεις ποὺ περνᾶμε, ἐπιβάλλεται μία γενικευμένη σεισάχθεια, μὲ ἐπίκεντρο τὴν προστασία τῆς πρῶτης κατοικίας, καὶ κούρεμα τῶν ἀνατοκισμῶν καὶ τῶν ἐπιτοκίων, ὥστε νὰ δοθεῖ ἡ δυνατότητα σὲ ὅσο περισσότερους μποροῦν νὰ ἀποδώσουν τὶς χορηγήσεις ποὺ ἔλαβαν. Νὰ ἐπικεντρωθοῦν οἱ ἐλεγκτικοί μηχανισμοί στὴν ἀποζημίωση Δημοσίου καὶ Τραπεζῶν ἀπό τοὺς μεγαλοοφειλέτες, ποὺ ἔλαβαν θαλασσοδάνεια ἑκατομμυρίων, ἐμφανίζονται πτωχευμένοι καὶ ταυτόχρονα διατηροῦν τεράστιες περιουσίες στὸ ἐξωτερικό.
19. Ἐνῶ ἡ λαϊκὴ κυριαρχία καταργεῖται ἀπὸ τὴν ὀλιγαρχία τῶν Βρυξελλῶν, οἱ θεμελώδεις ἐλευθερίες κινδυνεύουν ἀπὸ τὸ ἠλεκτρονικὸ φακέλωμα. Ἡ ἀποθήκευση ὅλο καὶ περισσότερων προσωπικῶν δεδομένων σὲ βάσεις ἠλεκτρονικῆς ἐπεξεργασίας ἀπὸ τὸ Κράτος καὶ ἰδιῶτες, ἰδίως τὰ μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης καταργεῖ τὸ ἀπόρρητο τῆς προσωπικῆς ζωῆς τῶν πολιτῶν. Ἡ τάση αὐτὴ ξεκινᾶ μὲ πρόσχημα τὴν καταπολέμηση παράνομων δραστηριοτήτων, ὅπως ἡ φοροδιαφυγή, τὸ οἰκονομικὸ ἔγκλημα καὶ ἡ τρομοκρατία. Ἐνῶ ὅμως οἱ περιπτώσεις αὐτὲς ἀποτελοῦν ἐξαιρέσεις σὲ σχέση μὲ τὸ σύνολο τῶν πολιτῶν, ἡ ἀντμετώπιση τῶν ἐξαιρετικῶν περιπτώσεων δίνει τὸ πρόσχημα νὰ γίνεται κανόνας ἡ ὅλο καὶ πιὸ εὔκολη πρόσβαση στὰ δεδομένα τῶν πολιτῶν. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ εἴμαστε ἀντίθετοι στὴν καθιέρωση τῆς λεγόμενης «κάρτας τοῦ πολίτη» καὶ στὴν ὑποχρεωτικότητα τῶν ἀχρήματων συναλλαγῶν.
20. Δημοκρατία: Ὁ μόνος δρόμος. Τὸ πολιτικὸ σύστημα ποὺ διαμορφώθηκε μετὰ τὸ 1974 φέρει τεράστια εὐθύνη γιὰ τὴ σημερινὴ κατάσταση στὴ χώρα. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἐκμεταλλεύεται ἡ Ἀκροδεξιά, προκειμένου νὰ ἀπαξιώσει συνολικὰ τὸ δημοκρατικὸ πολίτευμα καὶ νὰ κατευθύνει ἐναντίον του τὴ λαϊκὴ ὀργή.  Γιὰ τὴ ΧΔ, ἡ πίστη στὸ δημοκρατικὸ πολίτευμα ἀποτελεῖ ὑποχρεωτικὴ προϋπόθεση τῆς συμμετοχῆς στὰ κοινά, ἰδίως τῶν Χριστιανῶν. Τὸ 1973, ἡ ἐφημερίδα μας «Χριστιανική», μὲ τὴν ἀρθρογραφία τοῦ ἀείμνηστου ἱδρυτῆ της Νίκου Ψαρουδάκη, κατάγγειλε καὶ ξεσκέπασε τὴν προσπάθεια τῆς Δικτατορίας τῶν Συνταγματαρχῶν νὰ νομιμοποιηθεῖ πολιτικά. Σήμερα, καλούμαστε καὶ πάλι νὰ στηρίξουμε τὸ δημοκρατικὸ πολίτευμα, ἐνάντια στὴν παραπλανητικὴ προπαγάνδα καὶ στὴ μεθοδευμένη ἀπαξίωσή του. Ὁποιαδήποτε μορφὴ τυραννικῆς διακυβέρνησης εἶναι ἀσυμβιβαστη μὲ τὴ χριστιανικὴ διδασκαλία.
21. Να ἀναγνωριστεῖ ἡ διαχρονικὴ προσφορά τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καὶ ἡ ξεχωριστή θέση της στὴν παράδοση καὶ τὴν κληρονομιά μας. Ἱστορικά οἱ σχέσεις Κράτους-Ἐκκλησίας διαμορφώθηκαν στὴ βάση τοῦ καθεστῶτος τῆς «νόμω κρατοῦσας Πολιτείας», ποὺ κατέστησε τὴν Ἐκκλησία – ποὺ δὲν εἶναι μόνον ἡ διοίκηση ἀλλὰ ὅλοι οἱ πιστοί-ὅμηροι τῶν καιροσκοπισμῶν τοῦ δικομματισμοῦ. Ἡ σπουδαιότερη ἀποστολὴ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας εἶναι νὰ ὀρθοτομήσει τὸν λόγο τῆς Ἀληθείας καὶ νὰ φωτίσει τὴν κοινωνικὴ διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου, ποὺ ἐν πολλοῖς λησμονήθηκε καὶ ἐπέτρεψε στοὺς ἐκμεταλλευτὲς καὶ στοὺς τυράννους τῶν λαῶν νὰ προκαλέσουν τὰ θύματα τῆς ἀδικίας. Πρέπει ἡ Ποιμαίνουσα Ἐκκλησία, χωρίς κρατικές παρεμβάσεις καὶ ἐξαρτήσεις, συνυπάρχοντας μὲ τὴν Πολιτεία στὰ πλαίσια τῆς ἀρχῆς τῆς συναλληλίας καὶ τῶν διακριτῶν ρόλων τους, νὰ μπορέσει νὰ ἀσκήσει ἀπερίσπαστα τὸ πολυδιάστατο πνευματικὸ καὶ φιλανθρωπικὸ ἔργο της ποὺ τὸ προσφέρει χωρίς διακρίσεις σὲ κάθε ἄνθρωπο ποὺ ἔχει ἀνάγκη. Τοῦτο εἶναι ἐφικτό στὰ πλαίσια τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος, ποὺ ἀναγνωρίζει τὸν ἱστορικό ρόλο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καὶ ταυτόχρονα κατοχυρώνει τὴν ἀρχή τῆς ἰσότητας. Στεκόμαστε στὸ πλευρό ἰδιαίτερα τοῦ ἁπλού παππᾶ, τοῦ οἰκογενειάρχη ἀγωνιστή, ποὺ καλεῖται νὰ στηρίξει τὴν, συνήθως, πολύτεκνη, οἰκογένειὰ του ἀλλά καὶ νὰ ἀνταποκριθεῖ στὶς πνευματικές ἀνάγκες τῶν πιστῶν.
22. Στήριξη τοῦ θεσμοῦ τοῦ Γάμου.Ἡ Χ.Δ. στηρίζει θεσμικά καὶ προβάλλει ὡς κοινωνικό πρότυπο τὴν οἰκογένεια, ὅπως αὐτή προκύπτει ἀπὸ τὴν ἔνωση, τὴν ὁποία ἡ Ἐκκλησία εὐλογεῖ μὲ τὸ μυστήριο τοῦ Γάμου καὶ ἔχει ἱστορικά ἐδραιωθεῖ ὡς τέτοια στὴ συνείδηση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ καὶ τοῦ παγκόσμιου πολιτισμοῦ τὸ φυσικὸ πλαίσιο, μέσα στὸ ὁποῖο μπορεῖ τὸ κάθε παιδί νὰ ἀνατραφεῖ «καὶ νὰ μεγαλώνει, ὅπου εἶναι δυνατόν, μὲ τὴν εὐθύνη καὶ τὴν φροντίδα τῶν γονέων του καὶ πάντοτε σὲ μία ἀτμόσφαιρα στοργῆς καὶ ἠθικής καὶ ὑλικῆς ἀσφάλειας», μὲ βάση τὸν στόχο ποὺ ὁρίζεται στήν 6η ἀρχή τῆς «Διακήρυξης δικαιωμάτων τοῦ παιδιοῦ» τοῦ ΟΗΕ.Ὁ θεσμός τοῦ γάμου, ὅπως ἰσχύει σήμερα, καὶ τῆς οἰκογένειας ποὺ δημιουργεῖται μὲ βάση αὐτόν, εἶναι σχέση εὐθύνης, μὲ βάση τὴν ὁποία μπορεῖ νὰ δημιουργηθεῖ οἰκογένεια. Γιά τὸ λόγο αὐτό καὶ ἀνεξάρτητα ἀπό τὶς πολιτικὲς καὶ φιλοσοφικὲς ἀντιλήψεις τοῦ καθενός, αὐτὸ πρέπει κατά προτεραιότητα νὰ στηριχτεῖ ἀπὸ τὴν Πολιτεία μὲ πάσης φύσεως κίνητρα, τόσο γιὰ τὴ σύναψή του, ὅσο καὶ γιὰ τὴν ἀνατροφὴ παιδιῶν.
23. Παράλληλα, πρέπει νὰ στηριχθεῖ καὶ ἡ μονογονεϊκή οἰκογένεια.
24. Ζητοῦμε, στὴ βάση τῆς διακήρυξης τῶν δικαιωμάτων τοῦ παιδιοῦ τοῦ ΟΗΕ, τὴν προστασία τοῦ παιδιοῦ ὡς ὑποκειμένου δικαιωμάτων καὶ ὄχι μετατροπή του σὲ ἀντικείμενο δικαιωμάτων ἄλλων.
25. Ἡ στήριξη τῆς οἰκογένειας καὶ τὰ κίνητρα γιὰ τὴν τεκνοποιία ἀποτελοῦν τὴ βάση γιὰ τὴν καταπολέμηση τοῦ δημογραφικοῦ προβλήματος τῆς Χώρας.
26. Ἡ Χ.Δ. καταδικάζει ὡς ἀπαράδεκτη καὶ τὴν στοχοποίηση τῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας ποὺ κατὰ καιρούς ἐπιχειρεῖται στὰ ζητήματα γάμου καὶ οἰκογένειας. Ταυτόχρονα, ὡς Χριστιανοί, δὲν ἔχουμε δικαίωμα νὰ καθορίζουμε τὶς διαφορετικές προσωπικὲς ἐπιλογὲς τῶν συνανθρώπων μας, ἀλλὰ τὴν «ὑποχρέωση νὰ σεβόμαστε τὴν κατ’ εἰκόνα Θεοῦ ἐλευθερία τους.
27. Προάσπιση τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας ἀπὸ ἰμπεριαλιστικὲς ἀπειλὲς καὶ βλέψεις ἐπεκτατιστῶν γειτόνων καὶ ἰδίως τῆς νεοθωμανικῆς Τουρκίας. Ἠ Χ.Δ. τασσεται ὑπὲρ τῆς εἰρηνικῆς συνύπαρξης τῆς Χώρας μὲ τοὺς γείτονές της, στὰ πλαίσια τῆς ἐφαρμογῆς τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου καὶ τῶν Συνθηκῶν καὶ τῆς εἰρηνικῆς ἐπίλυσης τῶν διμερῶν θεμάτων αὐστηρὰ στὰ παραπάνω πλαίσια. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ πρέπει ἡ Ἑλλάδα νὰ ἀντιμετωπίσει καὶ νὰ ἀπορρίψει τὶς προκλήσεις καὶ ἀπειλὲς τῆς νεοθωμανικῆς Τουρκίας, ποὺ ἐπιδιώκει τὴν ἀναθεώρηση τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάνης, στὸ Αἰγαῖο καὶ στὴν Θράκη. Παράλληλα, ἀπειλὴ γιὰ τὴν ἐθνικὴ κυριαρχία τῆς Ἑλλάδας ἀποτελοῦν ὁ ἀλυτρωτισμὸς τῶν Σκοπίων καὶ οἱ διεκδικήσεις τῶν Ἀλβανῶν ἐθνικιστῶν.
28. Ζητοῦμε τὴν ἐπανατοποθέτηση τοῦ Κυπριακοῦ ὡς ζητήματος εἰσβολῆς, κατοχῆς καὶ ἐποικισμοῦ καὶ τὴν ἐπίλυσή του μὲ τὴν ἀνάδειξη τῆς Κύπρου ὡς ἑνιαίου καὶ κυρίαρχου Κράτους, χωρὶς καμμία παρέκκλιση ἀπό τὶς ἀρχὲς τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου χάριν τῶν συμφερόντων τῶν ἰσχυρῶν. Ἕνα κράτος εὐνομούμενο, ποὺ θὰ λειτουργεῖ στὴ βάση τῶν ἀρχῶν τῆς δημοκρατικῆς πλειοψηφίας στὴ λήψη ὅλων τῶν ἀποφάσεων καὶ τῆς προστασίας τῶν δικαιωμάτων τοῦ κυπριακοῦ Λαοῦ. Ζητοῦμε ὁ κυπριακός Λαός, ὅπως καὶ κάθε λαός, νὰ μπορεῖ νὰ ὁρίζει ὁ ἴδιος τὶς τύχες του καὶ ἡ λύση τοῦ Κυπριακοῦ νὰ βασίζεται στὸ σεβασμό ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν ἀρχῶν καὶ δικαιωμάτων ποὺ προβλέπει ὁ Καταστατικός Χάρτης τοῦ Ο.Η.Ε. γιὰ τὰ κυρίαρχα κράτη καὶ τοὺς λαούς, καθώς καὶ τὴν κατάργηση ὅλων τῶν καταλοίπων τῆς ἀποικιοκρατίας: τῶν Βρετανικῶν Βάσεων, τοῦ καθεστώτος τῶν ἐγγυητριῶν δυνάμεων μὲ δικαίωμα ἐπέμβασης καὶ τῆς παρουσίας ξένων στρατευμάτων καὶ τῶν ἐποίκων.
29. Προσφυγικό/Μεταναστευτικό.Ἐνῶ λόγω τῆς κρίσης μειώνονται οἱ πληθυσμοὶ τῶν ἀλλοδαπῶν ἐργαζομένων στὴ Χώρα μας, αὐτὴ ἔχει γίνει πέρασμα μαζικῶν προσφυγικῶν καὶ μεταναστευτικῶν ροῶν ἀπὸ τὴ Μἐση Ἀνατολὴ στὴν Εὐρώπη. Ἐπιβάλλεται νὰ ἀναληφθεῖ διεθνὴς πρωτοβουλία ὑπὸ τὴν αἰγίδα τοῦ ΟΗΕ γιὰ τὴν καταπολέμηση τῶν αἰτίων τῆς ἀβάσταχτης δυστυχίας, ποὺ προκαλεῖ μαζικὲς προσφυγικὲς καὶ μεταναστευτικὲς ροὲς πληθυσμῶν, ποὺ εἶναι κυρίως οἱ τοπικὲς συρράξεις, ἡ συγκέντρωση τοῦ παγκόσμιου πλούτου στὰ χέρια λίγων προνομιούχων χωρῶν καὶ ἡ κλιματικὴ ἀλλαγή. Ἀντιμετώπιση τῶν χειμαζομένων ἀδελφῶν μας στὰ ρητὰ πλαίσια ποὺ ὁρίζουν ἡ Ἁγία Γραφή καὶ ἡ ὀρθόδοξη Παράδοση, καθὼς καὶ τὸ Διεθνὲς Δίκαιο, γιὰ τὸ σεβασμὸ τοῦ δικαιώματος στὴ φιλοξενία. Ὑπεύθυνη διαχείριση τῶν θεμάτων ποὺ προκύπτουν στὴ Χώρα μας γιὰ τὴν ἐξασφάλιση τῶν ὑποδομῶν τῆς φιλοξενίας αὐτῆς σὲ ἀξιοπρεπὲς ἐπίπεδο, τῆς ὁμαλῆς ζωῆς τῶν τοπικῶν κοινωνιῶν, τῆς δημόσιας τάξης καὶ τῆς ἐθνικῆς ἀσφάλειας, μὲ ταυτόχρονη κάθετη διαφοροποίηση ἀπὸ τὴ ρατσιστική, φοβικὴ καὶ συνωμοσιολογικὴ στοχοποίηση προσφύγων καὶ μεταναστῶν.
30. Νὰ ἀπαιτηθεῖ ἀπὸ τὸν ΟΗΕ καὶ τὸ Συμβούλιο Ἀσφαλείας νὰ καταγγείλουν καὶ νὰ ἐμποδίζουν αὐθαίρετες στρατιωτικὲς ἐπμβάσεις σὲ ξένα κράτη, μὲ ὁποιοδήποτε πρόσχημα, ἀφοῦ στὴν πραγματικότητα κινοῦνται ἀπὸ ὠμὰ συμφέροντα νεοαποικιακοῦ χαρακτήρα.
31. Ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση τῶν 508.000.000 κατοίκων, μὲ τὸ 7,3% τοῦ πληθυσμοῦ τοῦ Πλανήτη, ποὺ κατέχει τὸ 24% τοῦ παγκόσμιου ΑΕΠ, πρέπει νὰ ἀναλάβει τὶς εὐθύνες της ἔναντι τῶν συνανθρώπων μας ποὺ δοκιμάζονται. Μπορεῖ νὰ τοὺς ἀπορροφήσει μὲ βάση τὴν ἀρχὴ τῆς ἰσοκατανομῆς. Ἡ κατεστραμμένη Ἑλλάδα τῆς κρίσης καὶ τῶν Μνημονίων, ἤδη ἔχει προσφέρει πολὺ περισσότερα ἀπ’ ὅσα τῆς ἀναλογοῦν καὶ θέλουν νὰ τῆς φορτώσουν οἱ «ἑταῖροι», μὲ κύριο ὅπλο τὸν «κανονισμὸ τοῦ Δουβλίνου», ποὺ πρέπει ἄμεσα νὰ καταργηθεῖ.
32. . Προστασία τοῦ περιβάλλοντος. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ Θεὸς ἔπλασε τὰ πάντα «καλά λίαν», «τίποτα περιττὸ ἢ ἄχρηστο δὲν μπορεῖ νὰ βρεθεῖ στὴ φύση ….δὲν ἔχουν ὅλα δημιουργηθεῖ γιὰ τὴ δικιά μας καλοπέραση (τῆς γαστρὸς ἔνεκεν τῆς ἡμετέρας)», τονίζει ὁ Μέγας Βασίλειος στὸ ἔργο του «Ὁμιλίαι εἰς τὴν Ἑξαήμερον». «Σπόροι ποὺ γιὰ σένα ἄνθρωπε εἶναι δηλητήριο, ἀποτελοῦν θρεπτικὴ τροφὴ γιὰ τὰ πουλιὰ καὶ οὐσίες ποὺ σὲ βλάπτουν εἶναι θεραπευτικὲς καὶ εὐεργετικὲς γιὰ τὰ ψάρια», τονίζει επίσης.Ἡ προστασία τοῦ περιβάλλοντος περιλαμβάνεται στοὺς σκοποὺς τοῦ Κινήματος τῆς Χ.Δ., τὸ ὁποῖο μὲ βάση τὸ Καταστατικό του «Μεριμνᾶ γιά τήν προστασία τοῦ περιβάλλοντος, καλλιεργώντας τήν ἀγάπη τῆς φύσης καί τήν ἀειφόρο ἀνάπτυξη.»Ἡ ἐντεινόμενη ὑποβάθμιση τοῦ περιβάλλοντος εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἀπληστίας καὶ τῆς κερδοσκοπίας τῆς οἰκονομικής Ὀλιγαρχίας, ἀλλὰ καὶ τῆς ὑπερκατανάλωσης, ποὺ εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς δημιουργίας τεχνητῶν ἀναγκῶν στοὺς ἀνθρώπους.Ἡ κατάσταση αὐτὴ μπορεῖ νὰ ἀνακοπεῖ, ὄχι μόνο μὲ διεθνεῖς πρωτοβουλίες, ἀλλὰ κυρίως μὲ τὴν καταπολέμηση τοῦ καταναλωτισμοῦ, σὲ πλαίσιο κοινωνικῆς δικαιοσύνης.
33. Πολιτισμός. Ὁ Ἑλληνισμὸς διαθέτει πλούσια καὶ μακραίωνη πολιτιστικὴ παράδοση, μὲ οἰκουμενικὴ ἀκτινοβολία καὶ οὐσιαστικὴ συμβολὴ στὴν παγκόσμια Ἱστορία. Μιὰ παράδοση ποὺ δὲν περιορίζεται μονοδιάστατα στὴν κλασικὴ ἀρχαιότητα. Εὔστοχα ὁ συγγραφέας Γιῶργος Θεοτοκᾶς ἐντόπισε τὶς βάσεις τῆς ἑλληνικῆς παράδοσης στὴν Ὀρθοδοξία, στὴν κλασικὴ παιδεία καὶ στὸ φιλελεύθερο δημοκρατικὸ πνεῦμα τοῦ 1821. Ξεκινᾶ ἀπὸ τὰ μινωικὰ καὶ μυκηναϊκὰ χρόνια, τὰ ὁμηρικὰ ἔπη, συνεχίζεται ἐπὶ αἰῶνες κατὰ τὴν ἑλληνιστικὴ ἐποχή, ὅταν ἐξαπλώνεται σὲ ὅλη τὴν ἀνατολικὴ Μεσόγειο. Κατὰ τὴ μετὰ Χριστὸν ἐποχὴ συνδέεται ἄρρηκτα μὲ τὴν Ὀρθοδοξία, ἀπὸ τὴν ὁποία νοηματοδοτεῖται. Τὸ ἀνατολικὸ Ρωμαϊκὸ Κράτος, μὲ κέντρο τὴν Κωνσταντινούπολη, ἀποτέλεσε τὴ μήτρα τῆς σύγχρονης Ρωμηοσύνης, τοῦ νέου Ἑλληνισμοῦ. Ὁ νέος Ἑλληνισμὸς ἀντιστάθηκε καὶ μεγαλούργησε τὰ χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας. Ἡ Ἐπανάσταση τοῦ 1821, βασισμένη ταυτόχρονα στὴν ἀγωνιστικὴ Ὀρθόδοξη Παράδοση τοῦ ἑλληνικοῦ Λαοῦ καὶ στὶς πιὸ προωθημένες ἀρχὲς τῶν ἀπελευθερωτικῶν κινημάτων τῆς ἐποχῆς, ἀνέτρεψε πέρα ἀπὸ κάθε ρεαλιστικὴ πρόβλεψη τὴν καταθλιπτικὴ κυριαρχία τῆς Ἱερᾶς Συμμαχίας στὴν Εὐρώπη. Ἡ σύγχρονη Ἑλλάδα, παρέμεινε προπύργιο ἐλευθερίας καὶ ἀντίστασης στὸ Ναζισμὸ καὶ στὸ Φασισμὸ τὴν περίοδο 1940-1944. Παράλληλα, ὁ Ἑλληνισμὸς συνεχῶς δημιουργεῖ καὶ ἀναδεικνύει παγκόσμια ἀναγνωρισμένους ἐκπροσώπους του στὴ διανόηση καὶ στὶς τέχνες.
34. . Ὅλη αὐτὴ ἡ παράδοση καὶ ἡ πολιτιστικὴ κληρονομιὰ πρέπει νὰ γίνει καταρχὴν κτῆμα τοῦ ἑλληνικοῦ Λαοῦ κυρίως μέσω τῆς ἐκπαιδευτικῆς διαδικασίας. Ὄχι στὴν κατεύθυνση τῆς ἔξαρσης τῆς ἐθνικιστικῆς ἀλαζονείας, ἀλλὰ γιὰ τὴν ἀναγκαία ἐνημέρωση καὶ αὐτογνωσία. Νὰ διδαχθοῦμε ἀπὸ τὰ λάθη τοῦ παρελθόντος, τοὺς θανατηφόρους διχασμοὺς, ποὺ ἐκμεταλλεύθηκαν ξένοι καὶ ἐντόπιοι ἐκμεταλλευτὲς καὶ κερδοσκόποι. Νὰ μᾶς ἐμπνεύσει τὸ ὅραμα τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς δικαιοσύνης, ποὺ ὁδήγησε στὴν Ἐπανάσταση τοῦ 1821. Τὸ ἴδιο ὅραμα ποὺ ὁδήγησε στὴν ἵδρυση τοῦ Κινήματος τῆς Χ.Δ. ἑξήντα ἕξι χρόνια πρίν, γιὰ μιὰ καινούργια κοινωνία, χωρὶς φτωχοὺς καὶ κοινωνικὰ ἀποκλεισμένους, ἀλλὰ μὲ πολίτες ποὺ στὴ βάση τῶν ἀρχῶν τῆς ἰσότητας καὶ τῆς ἀδελφότητας θὰ συμμετέχουν στὰ ἔργα τῆς ζωῆς καὶ τοῦ πολιτισμοῦ.
35. Ταυτόχρονα, ἡ πολύπλευρη ἱστορικὴ καὶ πνευματικὴ κληρονομιὰ τοῦ ἑλληνικοῦ Λαοῦ, πρέπει νὰ ἀναδειχθεῖ καὶ νὰ ἀξιοποιηθεῖ γιὰ τὴ διεθνῆ προβολὴ τῆς Χώρας, ὡς διαχρονικὴ συνεισφορὰ τοῦ Ἑλληνισμοῦ στὴν παγκόσμια ἱστορία καὶ στὸν πολιτισμό. Τοῦτο εἶναι μιὰ ἀναγκαία «ἀντεπίθεση», σὲ ἀπάντηση τῆς ἐπίθεσης λάσπης καὶ δυσφήμησης, ποὺ δέχθηκε ὁ ἑλληνικὸς Λαὸς ἀπὸ τὰ συστημικὰ διεθνῆ ΜΜΕ. Παράλληλα, θὰ ὠφελήσει πολλαπλᾶ στὴν κατεύθυνση τῆς σύσφιγξης τῶν σχέσεων μὲ ἄλλους λαούς, ὅσο καὶ τὴν οἰκονομία τῆς Χώρας.