Τὸ Κίνημα τῆς Χριστιανικῆς Δημοκρατίας πραγματοποίησε τὸ Η’ Συνέδριό του τὸ διήμερο 31 Ὀκτωβρίου-1 Νοεμβρίου στὴν Ἀθήνα.
Τὸ Συνέδριο ἐξέλεξε νέο Πρόεδρο, Ἀνιπρόεδρο καὶ Κεντρικὴ Ἐπιτροπὴ γιὰ τριετῆ θητεία.
Συμπληρώνεται ἔτσι μιὰ παράδοση πολλῶν δεκαετιῶν δημοκρατικῆς λειτουργίας καὶ ἐμβάθυνσης τῶν συλλογικῶν διαδικασιῶν στὸ Κίνημα.
Παράλληλα, τὸ Συνέδριο ἐνέκρινε κείμενα Πολιτικῆς Ἀπόφασης καὶ Στρατηγικῆς μὲ βάση σχέδια ποὺ ὑπέβαλε ἡ ἀπελθοῦσα Κεντρικὴ Ἐπιροπή.
Παρουσιάζουμε τὸ κείμενο τῆς Πολιτικῆς Ἀπόφασης (πρώτη ἑνότητα) καὶ περίγραμμα τῆς Στρατηγικῆς (δεύτερη ἑνότητα), γιὰ τὴν ἐνημέρωση τῶν μελῶν καὶ τῶν φίλων.
ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΡΩΤΗ
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Α. ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ
1.Ἡ ἄνοδος τῆς κοινωνικῆς ἀδικίας σὲ παγκόσμια κλίμακα
Στὴν τετραετία 2011-2015 ἐξακολουθοῦν νὰ ἐνισχύονται σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο οἱ συνθῆκες ποὺ εὐνοοῦν τὴν ἀνακατανομὴ τοῦ πλούτου στὰ χέρια λίγων εἰς βάρος τῶν μεσαίων καὶ ἀσθενέστερων κοινωνικῶν τάξεων καὶ ὑπὲρ τοῦ διεθνοῦς χρηματοπιστωτικοῦ συστήματος, τοῦ μεγάλου Κεφαλαίου καὶ τῶν κερδοσκόπων, τάση ποὺ εἶχε ἐπισημάνει τὸ Ζ’ Συνέδριο τῆς Χ.Δ. τὸ Νοέμβριο τοῦ 2011.
Ἡ διεθνὴς ὀλιγαρχία ἔχει ἐπιβάλει τὴν παραπλανητικὴ χρήση τοῦ ὅρου «μεταρρυθμίσεις» γιὰ νὰ καλύψει μὲ αὐτὸν τὴν πλήρη ἀπορρύθμιση, τὸ ξήλωμα κάθε δημοκρατικοῦ φραγμοῦ στὴν ἀσυδοσία τοῦ μεγάλου Κεφαλαίου.
Δημοκρατικὸ φραγμὸ ἀποτελεῖ καὶ ἡ διατήρηση τῆς κυριαρχίας τοῦ «ἔθνους-κράτους», ὅπου ὑπάρχει μεγαλύτερη δυνατότητα ἐλέγχου τῶν Κυβερνήσεων ἀπὸ τοὺς λαούς. Στὸ πλαίσιο αὐτό, ὅλο καὶ περισσότερες ἐξουσίες ἀφαιροῦνται ἀπὸ τὶς Κυβερνήσεις καὶ μεταφέρονται σὲ ὑπερεθνικὰ καὶ ἀνεξέλεγκτα κέντρα λήψης ἀποφάσεων.
Μὲ τὴ λεγόμενη «διατλαντικὴ Συμφωνία», ἡ ὁποία προετοιμάζεται μεταξὺ Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης καὶ Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ἀμερικῆς, καὶ μὲ τὴν ἀντίστοιχη συμφωνία τῶν χωρῶν τοῦ Εἰρηνικοῦ Ὠκεανοῦ ποὺ μόλις ἐγκρίθηκε, ἡ ἐθνικὴ κυριαρχία τῶν ἐθνικῶν κρατῶν περιορίζεται ἀκόμα περισσότερο ἀπὸ τὶς ἀπαιτήσεις τῆς λεγόμενης ἐλεύθερης λειτουργίας τῶν ἀγορῶν.
Ἡ σκληρὴ νεοφιλελεύθερη πολιτικὴ ὑπηρετεῖται καὶ ἀπὸ τὶς δύο κυρίαρχες πολιτικὲς οἰκογένειες τῶν συντηρητικῶν καὶ σοσιαλδημοκρατικῶν κομμάτων, ἀλλὰ καὶ τὶς κομμουνιστικὲς καὶ μετακομμουνιστικὲς ἐλίτ. Μὲ τὴν διαφαινόμενη πτώση τοῦ λεγόμενου «ὑπαρκτοῦ Σοσιαλισμοῦ», ἄρχισε τὴ δεκαετία τοῦ 1980 τὸ ξήλωμα τοῦ μεταπολεμικοῦ εὐρωπαϊκοῦ μοντέλου, ποὺ συνδύαζε τὶς πολιτικὲς ἐλευθερίες μὲ τὸ ἰσχυρὸ κοινωνικὸ κράτος. Τὸ νεοφιλελεύθερο ἱερατεῖο τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης ἀξιοποιεῖ τὴν ἔνταξη σ’ αὐτὴν τῶν ἐξαθλιωμένων πρώην ἀνατολικῶν χωρῶν, προκειμένου νὰ τὶς χρησιμοποιήσει ὡς μέσο πίεσης γιὰ νὰ ξηλώσει ὅ,τι κοινωφελὲς ἔχει ἀπομείνει.
- Ἡ χρηματοκρατίααἰτία σύγκλισης ἀστικῶν καὶ κομμουνιστικῶν καθεστώτων
Οἱ χῶρες, ὅπου τὸ κομμουνιστικὸ κόμμα διατηρεῖται στὴν ἐξουσία (Κίνα-Βιετνάμ), ἔχουν προσχωρήσει στὸ καπιταλιστικὸ μοντέλο. Ἰδίως ἡ Κίνα, μὲ τὴ χρησιμοποίηση φθηνῆς ἐργατικῆς δύναμης στὸ ὅριο τῆς δουλοκτητικῆς ἐργασίας, πέτυχε μὲ τὶς ἀνταγωνιστικὲς τιμὲς τῶν προϊόντων της νὰ ἐξαγάγει καὶ στὶς δυτικὲς χῶρες τὴν ἀποξήλωση καὶ ἀπαξίωση τῶν δικαιωμάτων τῶν ἐργαζομένων.
Παρόμοια εἶναι ἡ ἐπίδραση τῶν κοινωνιῶν, ὅπου ὁ λεγόμενος «ὑπαρκτὸς Σοσιαλισμὸς» ἔχει καταρρεύσει (χῶρες πρώην Συμφώνου τῆς Βαρσοβίας), οἱ ὁποῖες ἔγιναν δεκτὲς στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση. Οἱ κομμουνιστικὲς ἰθύνουσες τάξεις, ἀφοῦ δουλικὰ ὑπηρέτησαν τὴν κυριαρχία τῆς σοβιετικῆς ὑπερδύναμης, βαρύνονται μὲ τὴν εὐθύνη τῆς κατάρρευσης καὶ τῆς ἐξαθλίωσης τῶν χωρῶν τους. Σήμερα, μὲ ἄλλο προσωπεῖο, συνεργάζονται μὲ τὶς πλέον ἀκραῖες νεοφιλελεύθερες τάσεις τῆς δυτικῆς Εὐρώπης, στὴν κατεύθυνση τῆς κατάργησης τοῦ κοινωνικοῦ κράτους καὶ τῶν ὅποιων κατακτήσεων τῶν ἐργαζομένων στὶς χῶρες τῆς δυτικῆς Εὐρώπης.
Δὲν ἦταν καθόλου ὑπερβολικὸς ὁ ἱδρυτὴς τῆς Χ.Δ. Νίκος Ψαρουδάκης, ὅταν ἐν μέσω Ψυχροῦ Πολέμου μὲ διορατικότητα τόνιζε ὅτι ὁ ὑλιστικὸς χαρακτήρας τῶν καπιταλιστικῶν καὶ τῶν κομμουνιστικῶν κοινωνιῶν ἦταν κοινὸ χαρακτηριστικό τους, ἰσχυρότερο τελικῶς ἀπὸ τὶς ἐπιμέρους διαφορές τους.
Ἡ σταδιακὴ ἐπικράτηση τοῦ «Νόμου τῆς Ζούγκλας» συνοδεύεται ἀπὸ τὸν ἐκβαρβαρισμὸ τῶν πολιτικῶν καὶ κοινωνικῶν ἠθῶν καὶ τὴν ἐπικράτηση τοῦ πολιτικοῦ καὶ κοινωνικοῦ Δαρβινισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἀποδέχεται καὶ πρεσβεύει τὴν ἐπικράτηση τοῦ ἰσχυροτέρου καὶ τὴν περιθωριοποίηση καὶ ἐξόντωση τοῦ πλέον ἀνίσχυρου σὲ ἐπίπεδο προσώπων, κοινωνιῶν , κρατῶν καὶ ἐθνῶν.
Τοῦτο χαρακτηρίζει τόσο τὸν ἄκρατο Νεοφιλελευθερισμό, ποὺ καταργεῖ κάθε προστασία τῶν οἰκονομικὰ ἀνίσχυρων καὶ «ἄχρηστων» καὶ παγιώνει τὶς κοινωνικὲς διακρίσεις,, ὅσο καὶ τὸνρατσισμὸ καὶ τὸν ἐθνοφυλετισμό, ποὺ ἀναδεικνύει μία φυλή ὡς κυρίαρχη.
Τὸ προσωπεῖο τοῦ οὐμανισμοῦ πέφτει. Ἡ ἐπιστροφὴ αὐτὴ στὴ βαρβαρότητα εἶναι ἀποτέλεσμα μιᾶς κοσμοαντίληψης, ποὺ σήμερα φανερώνεται ἀπροκάλυπτα ἀτομιστικὴ καὶ ἔρχεται σὲ εὐθεῖα ἀντίθεση μὲ τὸ κοινωνικὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου, σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο ὁ κάθε ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνα τοῦ τριαδικοῦ Θεοῦ καὶ παιδὶ ἑνὸς κοινοῦ Πατέρα.
- Οἱ περιφερειακοὶ πόλεμοι ὑπονομεύουν τὴν εἰρήνη καὶ δημιουργοῦν τὸ προσφυγικὸ πρόβλημα
Ἤδη, τὸν Ψυχρὸ Πόλεμο ἔχουν διαδεχθεῖ θερμὲς περιφερειακὲς συρράξεις, ὅπου οἱ Μεγάλες Δυνάμεις μάχονται ἡ μία τὴν ἄλλη δι’ ἀντιπροσώπου. Οἱ ἰθύνουσες τάξεις τῶν Η.Π.Α. καὶ τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης, μὲ πρόσχημα τὴν ἐξαγωγὴ τῆς «δημοκρατίας» δὲν δίστασαν νὰ ἀποσταθεροποιήσουν μία σειρὰ ἀπὸ χῶρες γιὰ τὴν ἐξυπηρέτηση τῶν οἰκονομικῶν καὶ γεωπολιτικῶν συμφερόντων τους, μὲ ἀποτέλεσμα τὸ συνεχιζόμενο αἱματοκύλισμα στὸ Ἀφγανιστάν, τὴ Συρία, τὸ Ἰρὰκ καὶ τὴ Λιβύη.
Ἡ σύμμαχος τῆς Δύσης Σαουδικὴ Ἀραβία μαζὶ μὲ τὴν τουρκικὴ κυβέρνηση Ἐρντογάν, εἶναι ἀπὸ τοὺς κύριους ὑποστηρικτὲς τοῦ λεγόμενου «Ἰσλαμικοῦ Κράτους», ποὺ ἔχει ἀνακηρύξει δικό του «Χαλιφάτο» στὴ Συρία καὶ στὸ Ἰρὰκ, διώκει τοὺς χριστιανικοὺς πληθυσμοὺς, καθὼς καὶ τοὺς μουσουλμανικούς, ποὺ δὲν εἶναι σύμφωνοι στὴ δική του κοσμοθεωρία, ἐνῶ ἔχει ἀφανίσει τοὺς Γιαζίντι σὲ βαθμὸ γενοκτονίας. Παράλληλα, ἡ ἴδια ἡγεῖται συνασπισμοῦ ποὺ αἱματοκυλύει τὴν Ὑεμένη, δημιουργώντας καὶ ἐκεῖ ἀνθρωπιστικὴ κρίση. Πρέπει νὰ σημειωθεῖ ὅτι οἱ δυτικὲς Κυβερνήσεις καὶ Μ.Μ.Ε. ἐπιμελῶς ἀποκρύπτουν ἢ ὑποβαθμίζουν τὸν σκοταδισμὸ τοῦ σαουδαραβικοῦ καθεστῶτος καὶ τὶς ἐκ μέρους του παραβιάσεις τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ἐνῶ δὲν διστάζουν νὰ στηρίξουν ἀκόμη καὶ στρατιωτικὲς ἐπεμβάσεις μὲ πρόσχημα τὰ «ἀνθρώπινα δικαιώματα», ὅταν τὰ συμφέροντά τους τὸ ἐπιβάλλουν.
Τὸ λεγόμενο «Ἰσλαμικὸ Κράτος» καὶ ἄλλα παρεμφερὴ μορφώματα διαφοροποιοῦνται ἀπὸ τὸ παραδοσιακὸ Ἰσλάμ. ἀπαξιώνουν μιὰ θρησκεία, μετατρέποντάς τη σὲ ὁλοκληρωτικὴ ἰδεολογία, ποὺ συχνὰ ἔχει καὶ προσμίξεις δυτικοῦ τύπου ὁλοκληρωτισμοῦ. Εἶναι τὸ προϊὸν τῆς ἀντίδρασης ἰσλαμικῶν πληθυσμῶν ποὺ φέρουν βαρέως τὴν ταπείνωση τῆς ἀποικιοκρατίας καὶ τῆς νεοαποικιοκρατίας: εἴτε ἔχουν περιθωριοποιηθεῖ σὲ χῶρες μὲ διεφθαρμένα καὶ ἀπολυταρχικὰ καθεστῶτα, εἴτε ὡς γόνοι μεταναστῶν αἰσθάνονται πολίτες β’ κατηγορίας στὶς χῶρες τῆς Δύσης. Τὸ φαινόμενο ἐνθαρρύνθηκε ἀπὸ τὶς μυστικὲς ὑπηρεσίες Μεγάλων Δυνάμεων καὶ στὴ συνέχεια ἔγινε ἀνεξέλεγκτο.
Ὅλοι αὐτοὶ οἱ τοπικοὶ πόλεμοι τροφοδοτοῦν τὸ προσφυγικὸ κύμα, ποὺ παίρνει διαστάσεις μετακίνησης πληθυσμῶν. Καὶ ἀφενὸς πρέπει νὰ γίνουν τὰ πάντα γιὰ τὴ σωτηρία τῶν προσφύγων καὶ γιὰ νὰ τοὺς δοθεῖ ἡ πραγματικὴ δυνατότητα γιὰ ζωή, ἀφετέρου ἡ κατεξοχὴν δικαιοσύνη γι’ αὐτοὺς εἶναι ἡ ἀπάλειψη τῶν αἰτίων τῆς προσφυγιᾶς τους. Ὅμως ἡ Ε.Ε. δὲν κάνει μήτε τὸ ἕνα μήτε τὸ ἄλλο, παρὰ ὑψώνει φράχτες, μετατρέποντας τὴν ἐπικράτειά της καὶ ἰδίως τὴ θάλασσα τοῦ Αἰγαίου σὲ ἕνα ἄλλου τύπου Νταχάου καὶ Ἄουσβιτς γιὰ τοὺς πρόσφυγες. Στὸ προσφυγικὸ ἡ εὐρωπαϊκὴ καὶ γενικότερα ἡ δυτικὴ ὑποκρισία ἔχουν ξεπεράσει κάθε ὅριο, καθὼς εὐθύνονται μὲ τὶς παρεμβάσεις τους στὸ ξέσπασμα τῶν τοπικῶν συρράξεων καὶ ἰδίως στὴ Συρία, στὸ Ἀφγανιστάν, στὴν Παλαιστίνη καὶ στὸ Ἰράκ.Οἱ πρόσφυγες προστατεύονται μὲ βάση τὶς διεθνεῖς συνθῆκες. Σὲ κάθε περίπτωση κάθε πιστὸς στὸ πρόσωπο κάθε πρόσφυγα βλέπει τὸν Χριστό.
- Ἀνάγκη ἐνεργοποίησης τῆς διεθνοῦς κοινότητας καὶ τοῦ Ο.Η.Ε. γιὰ τὴν εἰρήνευση στὶς τοπικὲς συρράξεις
Ἡ ἐπικίνδυνη δεθνής κατάσταση μὲ τὶς αὐθαίρετες ἐπεμβάσεις ὁρισμένων ἰμπεριαλιστικῶν χωρῶν σὲ περιοχὲς τῆς Ἀφρικῆς καὶ τῆς Ἀσίας καὶ οἱ προκαλούμενες αἱματοχυσίες χιλιάδων ἀνθρώπων, καθὼς καὶ τὰ ἐκατομμύρια προσφύγων κάτω ἀπὸ τραγικὲς συνθῆκες ἐπιβάλλουν τὴν ἐξέγερση ὅλων μας στὸ ὄνομα τῆς Εἰρήνης καὶ τῆς Δικαιοσύνης.
Ἡ εἰρήνευση καὶ ἀνασυγκρότηση τῶν ἐμπολέμων χωρῶν εἶναι προϋπόθεση γιὰ νὰ ἀνακοπεῖ τὸ προσφυγικὸ ρεῦμα καί, σταδιακά, νὰ γυρίσουν οἱ πρόσφυγες στὰ σπίτια τους. Οἱ χῶρες ποὺ προκάλεσαν τὸν πόλεμο καὶ τὴν ἀνθρωπιστικὴ κρίση πρέπει νὰ ἐπιβαρυνθοῦν τὸ κόστος τῆς ἀνασυγκρότησης αὐτῆς.
Μεγάλη εἶναι ἡ εὐθύνη τῶν ἐκκλησιαστικῶν καὶ θρησκευτικῶν ἡγετῶν στὴν κατεύθυνση τῆς είρήνευσης τοῦ κόσμου. Χαιρετίζουμε τὶς –ἐλάχιστες πρὸς τὸ παρόν– πρωτοβουλίες στὴν κατεύθυνση αὐτή.
Β’. ΟΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ
- Γενικές ἐκτιμήσεις γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τοῦ
ἑλληνικοῦ πολιτικοῦ προβλήματος
Ἡ ἀντιμετώπιση τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτικοῦ προβλήματος δὲν ἐπιτυγχάνεται μὲ εἰσαγόμενες ἰδεολογίες καὶ πολιτικὲς συνταγές. Ἡ ἄσκηση σήμερα πολιτικῆς στὴν Ἑλλάδα ὀφείλει νὰ λαμβάνει ὑπόψη της τὴν παράδοση τοῦ τόπου καὶ τὰ ἱστορικὰ δεδομένα, ποὺ διαμόρφωσαν τὴ νεοελληνικὴ πραγματικότητα, προκειμένου νὰ ἐκτιμήσει τὶς σημερινὲς κοινωνικοπολιτικὲς ἀνάγκες καὶ δυνατότητες. Ἡ μονομερὴς ἀναφορὰ σὲ εἰσαγόμενες ἰδεολογίες ὁδηγεῖ καὶ σὲ πολιτικὴ ἀποτυχία καὶ ἀπογοήτευση
Τὸ πολιτικὸ πρόβλημα τῆς Ἑλλάδας δὲν μπορεῖ νὰ λυθεῖ, οὔτε νὰ ἀντιμετωπιστεῖ μὲ ἄγνοια τῆς παράδοσης καὶ τοῦ πολιτισμοῦ μας. Τὸ πνεῦμα τῆς κοινωνικῆς ἀλληλεγγύης ποὺ ἐκφράστηκε σὲ κοινότητες και ἐνορίες τῆς Ὀρθοδοξίας συνέβαλε στὴν ἐπιβίωση τοῦ Γένους, χαλύβδωσε τὶς ἀντιστάσεις τοῦ ἐλληνικοῦ λαοῦ ἀπέναντι σὲ κατακτητὲς καὶ τυράννους. Ἡ παράδοση αὐτὴ δίνει σήμερα ἔμπνευση γιὰ τὴν ἀπαιτούμενη ἀντίσταση στὴ νεοφιλελεύθερη λαίλαπα καὶ στὸν ἐκβαρβαρισμὸ τῆς κοινωνίας, στὴν κατεύθυνση τῆς δημοκρατίας καὶ τῆςκοινωνικῆς δικαιοσύνης.
Πρέπει ἐπίσης, γιὰ τὴ χάραξη πολιτικῆς νὰ ληφθεῖ σοβαρὰ ὑπόψη ἡ γεωστρατηγικὴ θέση τῆς Ἑλλάδας, στὰ Βαλκάνια καὶ στὴ Μεσόγειο, σὲ συνδυασμὸ μὲ τοὺς διεθνεῖς συσχετισμούς.
Χαρακτηριστικὴ τῆς ἐσφαλμένης καὶ μονομεροῦς ἀντίληψης τῆς Ἱστορίας εἶναι ἡ ἐγκύκλιος τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας μὲ εὐκαιρία τὴν ἐθνικὴ ἐπέτειο τῆς 25ης Μαρτίου 2015, ἡ ὁποία ἑρμηνεύει τὴν Ἐπανάσταση τοῦ 1821 ἀποκλεισρτικὰ ὡς ἐκδήλωση τοῦ εὐρωπαϊκοῦ Διαφωτισμοῦ. Ἡ ἰσχὺς αὐτῆς τῆς «φωταδιστικῆς» σχολῆς σκέψης, ἡ ὁποία ἀποκλίνει ἀπὸ τὰ πλαίσια ποὺ εἶχε βάλει ὁ ἱστορικὸς Νίκος Σβορῶνος, στὰ Πανεπιστήμια καὶ στο χῶρο τῆς κυβερνώσας Ἀριστερᾶς δημιουργεῖ πιέσεις γιὰ ἀνάλογες ἀστοχίες καὶ στὸ περιεχόμενο τῆς διδακτέας ὕλης τῶν ἑλληνοπαίδων.
Ἡ ἀποτυχία τῶν πολιτικῶν δυνάμεων νὰ λάβουν ὑπόψη τους τὶς παραπάνω παραμέτρους, οἱ ἰδεολογικὲς ἀγκυλώσεις καὶ ἡ ἀπόπειρα εἰσαγωγῆς καὶ ἐπιβολῆς ξένων ἰδεολογιῶν καὶ ἀντιλήψεων ὁδήγησαν σὲ ἀπογοητεύσεις καὶ στρεβλώσεις. Κατά συνέπεια, τὸ πρόβλημα τῆς πολιτικῆς εἶναι θέμα πολιτισμοῦ, ἀνθρωπισμοῦ, κοινωνικοῦ ὁράματος, ἐλευθερίας καὶ δικαιοσύνης.
- Ἡ κατάρρευση τοῦ παλαιοῦ πολιτικοῦ συστήματος καὶ οἱ συγκυβερνήσεις Παπαδήμου-Σαμαρᾶ-Βενιζέλου-Κουβέλη-Καρατζαφέρη
Στὴν Ἑλλάδα, ἡ τετραετία 2011-2015 χαρακτηρίστηκε ἀπὸ τὴν ἐκθεμελίωση τοῦ κοινωνικοῦ κράτους καὶ τὴ ραγδαία ὑποβάθμιση τοῦ βιοτικοῦ ἐπιπέδου τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ὡς ἀποτέλεσμα «τῆς πολιτικῆς Κατοχῆς καὶ ἐξαθλίωσης», ποὺ κατάγγειλε τὸ Ζ’ Συνέδριο τοῦ 2011 καὶ ἐπιβλήθηκε ἀπὸ τοὺς «ἑταίρους» τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης.
Τὸ ΠΑΣΟΚ τοῦ Γεωργίου Ἀ. Παπανδρέου, ἐφαρμόζοντας πρόγραμμα ἀντίθετο καὶ ἄσχετο ἀπὸ αὐτό, στὴ βάση τοῦ ὁποίου ἐκλέχτηκε γιὰ νὰ κυβερνήσει τὸ 2009, ἐνέπλεξε μὲ εὐθύνη του τὴ χώρα στὴν περιπέτεια τῶν Μνημονίων ἀπὸ τὸ 2010, μὲ ἀποτέλεσμα τὸ τέλος τοῦ 2011, παρὰ τὴν ἄνετη κοινοβουλευτικὴ πελιοψηφία του, ἡ ἐπιρροή του νὰ πλησιάσει μονοψήφια ποσοστά.
Μὴν μπορώντας ἄλλο νὰ σταθεῖ στὴν ἐξουσία, ὑπὸ τὸ βάρος τῆς ἀπαξίωσης καὶ τῶν ἁμαρτιῶν του, τὸ ΠΑΣΟΚπροχώρησε τὸ τέλος τοῦ 2011 σὲ συγκυβέρνηση μὲ τὴ Ν.Δ. τοῦ Ἀντώνη Σαμαρᾶ καὶ τὸν «Λαϊκὸ Ὀρθόδοξο Συναγερμὸ» τοῦ Γιώργου Καρατζαφέρη, ὑπὸ τὸν τραπεζίτη Λουκᾶ Παπαδῆμο. Ἡ Νέα Δημοκρατία τοῦ Ἀντώνη Σαμαρᾶ, ποὺ ὡς Ἀντιπολίτευση εἶχε ἐπεξεργαστεῖ ἀντιμνημονιακὸ πολιτικὸ λόγο, συμμορφώθηκε πλήρως μὲ τὶς ὑποδείξεις τῶν Δανειστῶν.
Ἡ συγκυβέρνηση αὐτὴ διενέργησε τὸ λεγόμενο «PSI», δηλαδὴ τὸ «κούρεμα» τῶν ἑλληνικῶν ὁμολόγων, μὲ στόχο τὴν ἀπομείωση τοῦ χρέους. Ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος, ὁ στόχος ἀπέτυχε παταγωδῶς. Ἤδη, ὁ συνεχὴς δανεισμός, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν ὕφεση, ἐκτίναξε τὸ δημόσιο χρέος ἀπὸ τὸ 130% στὸ 170% τοῦ Α.Ε.Π.. Οἱ συνέπειες ἦταν ὅμως δραματικὲς καὶ συνέτειναν νὰ βυθιστεῖ καὶ ἄλλο ἡ χώρα στὴν κρίση καὶ στὴν ὕφεση:
– Καταστράφηκαν τὰ Ἀσφαλιστικὰ Ταμεῖα, τὰ ὁποῖα εἶχαν ἐμπιστευθεῖ τὰ ἀποθεματικά τους κυρίως στὴν ἐπένδυση ὁμολόγων τοῦ ἑλληνικοῦ Δημοσίου. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ τὰ ἀποθεματικὰ τῶν Ταμείων, δηλαδή οἱ εἰσφορὲς τῶν ἀσφαλισμένων, ὑπέστησαν καθαρὴ ληστεία, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μειωθοῦν δραματικὰ οἱ δυνατότητες συνταξιοδότησης καὶ περίθαλψης τῶν ἀσφαλισμένων.
– Μικροεπενδυτές,ποὺ ἐμπιστεύθηκαν τὶς οἰκονομίες μιᾶς ζωῆς στὸ ἐλληνικὸ Κάτος ὡς τὴν ἀσφαλέστερη τοποθέτηση καταστράφηκαν οἰκονομικά, μὲ σοβαρότατες ἕως τραγικὲς κοινωνικὲς συνέπειες. Ταυτόχρονα, ὑπονομεύτηκε γιὰ πολλὰ χρόνια ἡ ἀξιοπιστία τοῦ Δημοσίου ἀπέναντι στὸν ἴδιο τὸ λαὸ καὶ ἡ δυνατότητά ου νὰ καταφεύγει στὸ μέλλον σὲ ἐσωτερικὸ δανεισμό.
– Καταστράφηκε οἰκονομικὰ ἡ Κύπρος, ἡ ὁποία λόγω τῆς ἔκθεσης τῶν Τραπεζῶν της στὰ τοξικὰ ἑλληνικὰ ὁμόλογα καὶ στὴ συνακόλουθη χρεωκοπία τῆς «Λαϊκῆς Τράπεζας» καὶ τὸ κούρεμα τῶν καταθέσεων ἄλλων, ἐνεπλάκη στὴν περιπέτεια τοῦ Μνημονίου.
– Παράλληλα, συντελέσθηκε ἡ μεγαλύτερη μεταφορὰ πόρων ἀπὸ τὸ δημόσιο τομέα στοὺς ἰδιῶτες ἐπενδυτὲς καὶ κερδοσκόπους: Τὰ κράτη τῆς Εὐρωζώνης ἀντικατέστησαν τοὺς ἰδιῶτες ὡς Δανειστὲς καὶ ὁ ἑλληνικὸς λαὸς χρέωθηκε γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ τὸ χρέος, μὲ συνθῆκες πολὺ δυσκολότερες, ἀφοῦ ὡς Κυβερνήσεις πλέον, οἱ Δανειστὲς εἶναι ἐξοπλισμένοι καὶ μὲ δυνατότητες ἀσφυκτικῆς πολιτικῆς πίεσης.
Ἡ μεταφορὰ αὐτὴ πόρων ἀπὸ τὸν δημόσιο τομέα στὸν χρηματοπιστωτικὸ ἔχει ἐπαναληφθεῖ πολλὲς φορὲς διεθνῶς, μὲ κυρίαρχο παράδειγμα τὴ διάσωση τῆς Τράπεζας «Λῆμαν Μπράδερς» (”Lehman Brothers”) στὶς Η.Π.Α. τὸ 2008. Τὸ κούρεμα τῶν καταθέσεων ὡς μέσο διάσωσης τῶν Τραπεζῶν, ναὶ μὲν ἔχει πρόσχημα τὴν ἀποφυγὴ τῆς ἐπιβάρυνσης τοῦ Δημοσίου, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα καὶ πάλι ἐπιβαρύνει ἀδιακρίτως τοὺς πολίτες, οἱ ὁποῖοι θεωροῦνται «ἐπενδυτές», ἐὰν ἐμπιστευθοῦν τὶς καταθέσεις τους σὲ μία Τράπεζα.
Ἡ κατάρρευση τοῦ παλιοῦ πολιτικοῦ συστήματος καταγράφηκε στὶς βουλευτικὲς Ἐκλογὲς τοῦ Μαΐου καὶ τοῦ Ἰουνίου 2012. Ὁ δικομματισμὸς Ν.Δ.-Π.Α.Σ.Ο.Κ. κατέρρευσε, κάτω ἀπὸ τὸ βάρος τῶν ἁμαρτιῶν τῶν εὐθυνῶν του γιὰ τὴν κατάσταση ποὺ ὁδήγησε στὴν ὑπερχρέωση τῆς χώρας, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν καταστροφικὴ ἐκ μέρους του διαχείριση τῆς κρίσης καὶ τὴν ἐμπλοκὴ στὰ Μνημόνια.
Ὡς ἀποτέλεσμα τῆς μνημονιακῆς πολιτικῆς, τὸ Ἀκαθάριστο Ἐθνικὸ Προϊὸν τῆς χώρας μειώθηκε στὸ 25%, ἀποτέλεσμα συγκρίσιμο μὲ κατάσταση πολέμου, ἐνῶ στὸ 27% ἐκτοξεύθηκε ἡ ἀνεργία. Τὸ εἰσοδημα τῶν πολιτῶν συρρικνώθηκε. Ὁ κάθε σοβαρὸς οἰκονομολόγος μποροῦσε νὰ διαγνώσει ὅτι οἱ στόχοι τοῦ Μνημονίου ποὺ ἐπιβλήθηκαν στὴν Ἑλλάδα ἦταν καταδικασμένοι νὰ ἀποτύχουν, ὅπως ἐξαρχῆς ἀπέτυχαν οἱ ὑπολογισμοὶ τῶν ἐμπνευστῶν τῆς μνημονιακῆς πολιτικῆς.
- Οἱ παθογένειες τοῦ ἀντιμνημονιακοῦ χώρου
Ὡς ἐναλλακτικὴ λύση γιγαντώθηκε ὁ ἀντιμνημονιακὸς πολιτικὸς χῶρος, κυρίως μὲ τὴν ἐκτόξευση τοῦ ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ἀπὸ τὸ 3-4% σὲ ποσοστὰ κόμματος ἐξουσίας καὶ μὲ τὴ δημιουργία τῶν ΑΝ.ΕΛ. Οἱ διαπιστώσεις τοῦ ἀντιμνημονιακοῦ χώρου, σὲ σχέση μὲ τὴν ἀποτυχία τῆς μνημονιακῆς πολιτικῆς λιτότητας καὶ τὴν ἀνάγκη γιὰ ἀντικατάστασή της μὲ ἄλλη ἦταν ὀρθές.
Ὅμως, ὁ ἀντιμνημονιακὸς χῶρος δὲν πρόλαβε, ἀλλὰ οὔτε καὶ θέλησε νὰ ἐπεξεργαστεῖ μιὰ ὑπεύθυνη ἐναλλακτικὴ πολιτικὴ πρόταση.
Ἡ ἡγεσία τῶν κομμάτων ποὺ τὸν ἀπάρτιζαν, ὑπέκυψε στὸν πειρασμὸ τῆς ταχείας ἀνόδου στὴν ἐξουσία, μὲ ἑλκυστικὴ συνθηματολογία. Δὲν διέγνωσε ὅτι ἀμέσως μετὰ τὶς εὐρωεκλογὲς τοῦ 2014, ὅταν γιὰ πρώτη φορὰ ὁ ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. ἀναδείχτηκε πρῶτο κόμμα, οἱ ἑταῖροι καὶ Δανειστὲς ἄρχισαν νὰ ναρκοθετοῦν τὴν πορεία τῆς χώρας, μὲ ἀπώτερο σκοπὸ νὰ παγιδεύσουν τὴ νέα Κυβέρνηση ποὺ θὰ προέκυπτε μετὰ τὴν διαφαινόμενη ὡς ἄκαρπη προεδρικὴ ἐκλογή.
- Οἱ προσδοκίες τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ στὶς ἐκλογὲς τῆς 25ηςἸανουαρίου
Ἡ ἐντολὴ τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ἦταν νὰ ἀποκατασταθεῖ ἡ ἐθνικὴ κυριαρχία καὶ νὰ μπεῖ ἕνα τέλος στὸ ξήλωμα τοῦ κοινωνικοῦ κράτους. Νὰ ἐνισχυθοῦν οἱ δημοκρατικοὶ φραγμοὶ ἀπέναντι στὴν ἀσυδοσία τοῦ Κεφαλαίου, ἡ κατάργηση τῶν ὁποίων κατάντησε νὰ παρουσιάζεται παραπειστικὰ ὡς «μεταρρυθμίσεις». Ἰδίως νὰ μπεῖ φραγμὸς:
– Στὴν «ἐσωτερικὴ ὑποτίμηση», τοῦ βιωτικοῦ ἐπιπέδου, τῶν πολιτικῶν καὶ κοινωνικῶν δικαιωμάτων, τοῦ κοινωνικοῦ κράτους καὶ τοῦ κράτος Δικαίου, στὸ βωμὸ ἑνὸς κοινοῦ νομίσματος-τοῦ εὐρώ, ποὺ ἔχει ἐξελιχθεῖ σὲ «ζουρλομανδύα» γιὰ τὶς χῶρες τοῦ εὐρωπαϊκοῦ Νότου καὶ σὲ μηχανισμὸ ἐνίσχυσης τῶν οἰκονομιῶν τῆς Γερμανίας καὶ τῶν ὑπόλοιπων χωρῶν τοῦ εὐρωπαϊκοῦ Βορρᾶ.
– Στὴ μεταφορὰ πλούτου ἀπὸ τὰ λαϊκὰ στρώματα καὶ τὴ μεσαία τάξη στὴ χρηματοπιστωτικὴ καί οἰκονομική ὀλιγαρχία, μὲ τὴν ἐκπτώχευση ὅλο καὶ μεγαλύτερων στρωμάτων τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας.
– Στὸ ξεπούλημα τῆς δημόσιας καὶ τῆς ἰδιωτικῆς περιουσίας τῶν Ἑλλήνων.
– Στὴν κατάλυση τῶν δικαιωμάτων τῶν ἐργαζομένων.
– Στὴν ὑπερφορολόγηση τῶν πολιτῶν κατὰ παράβαση τοῦ Συντάγματος, ποὺ ὁρίζει ὅτι ὁ κάθε πολίτης φορολογεῖται σύμφωνα μὲ τὴ φοροδοτική του ἱκανότητα
- Ἡ ἀδιέξοδη στρατηγικὴ καὶ τὰ λάθη τῆς κυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝ.ΕΛ.
Ἡ ἡγεσία τοῦ ΣΥ.ΡΙΖ.Α, σὲ ἀντίθεση μὲ τὶς διακηρύξεις τῶν ὀργάνων τοῦ κόμματος, υἱοθέτησε πλήρως τὸ δόγμα «πάσῃ θυσίᾳ στὸ εὐρώ». Δεσμευόμενη ὅτι ἡ ὁποιαδήποτε λύση θὰ ἦταν μέσα στὸ εὐρώ, ἡ συγκυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝ.ΕΛ. ἔγινε ἐκβιάσιμη στοὺς Δανειστές, ποὺ καθόριζαν σύμφωνα μὲ τὰ δικά τους συμφέροντα τοὺς κανόνες λειτουργίας τῆς Εὐρωζώνης.
Παράλληλα, μὲ ἀδικαιολόγητη αὐτοπεποίθηση, συνέταξε προεκλογικὸ πρόγραμμα μὲ βάση πόρους ποὺ ἤλεγχαν οἱ Δανειστές.
Τὴ δυσμενῆ πραγματικότητα ἄργησε, ἢ δὲν θελησε νὰ ἀντιληφθεῖ ὁ ἀντιμνημονιακὸς χῶρος καὶ ὡς Κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝ.ΕΛ..
Ἡ Κυβέρνηση αὐτὴ δὲν ἀξιοποίησε τὴν εὐρύτατη ἀποδοχὴ ποὺ ἀπολάμβανε ὅταν ἀνέβηκε στὴν ἐξουσία στὶς 25 Ἰανουαρίου 2015:
– Δὲν ἔλαβε ἀμέσως δέσμη πρωτοβουλιῶν ποὺ θὰ ἀναθέρμαινε τὴν οἰκονομία ὑλοποιώντας, δίχως ἀναμονὴ καὶ δισταγμούς, μιὰ ἀποτελεσματικὴ ἐναλλακτικὴ πολιτικὴ ἀπέναντι σ’ αὐτὴ τῆς λιτότητας, δημιουργώντας νέα δεδομένα.
– Χωρὶς νὰ ἔχει ἐξασφαλίσει τοὺς ἀπαραίτητους πόρους,ἐπικεντρώθηκε σὲ ἐπαναπροσλήψεις στὸ Δημόσιο. Ἀποκαταστάθηκαν ἀδικίες, ἀλλὰ δόθηκαν ἀρνητικὰ δείγματα ὡς πρὸς τὴν ἀντίληψη ποὺ εἶχε γιὰ τὸ μέγεθος τοῦ δημοσιονομικοῦ προβλήματος τῆς χώρας
– Καθυστέρησε χαρακτηριστικὰ τὶς ὅποιες πρωτοβουλίες, μὲ ἀποκορύφωμα τὴν ὀφειλόμενη ἐπαναλειτουργία τῆς Ε.Ρ.Τ. ποὺ ὁλοκληρώθηκε μόλις τὸν 5ο μήνα τῆς διακυβέρνησης.
Παράλληλα, νομίζοντας ὅτι κέρδιζε χρόνο μὲ τὴν παράταση τοῦ χρόνου διαπραγμάτευσης, ἔπαιξε τὸ παιχνίδι τῶν Δανειστῶν καὶ ὁδήγησε τὴ χώρα ἐκτὸς προγράμματος τὸν Ἰούλιο, στὴ χειρότερη δυνατὴ θέση, χωρὶς ρευστὸ καὶ μὲ κλειστὲς τὶς Τράπεζες.
Ἡ Κυβέρνηση προκήρυξε μὲ συνοπτικὲς διαδικασίες τὸ Δημοψήφισμα τῆς 5ης Ἰουλίου, μὲ κίνδυνο οἱ μνημονιακὲς προτάσεις τῶν Δανειστῶν νὰ ἐπικυρωθοῦν ἀπὸ τὴ λαϊκὴ ψῆφο. Κι ὅμως, ὀ ἐλληνικὸς λαός, μὲ τὶς Τράπεζες κλειστὲς καὶ τὴ συστημικὴ προπαγάνδα νὰ ὀργιάζει, ἔδειξε ἀποφασιστικότητα καὶ ψυχραιμία καὶ μὲ τὸ ΟΧΙ κατέγραψε τὴν ἠχηρή του διαφωνία μὲ τὴν καταστρεπτικὴ πολιτικὴ ποὺ ἐκβιαστικὰ τοῦ ἐπιβάλλει τὸ νεοφιλελεύθερο «ἱερατεῖο» τῶν Βρυξελλῶν καὶ τοῦ Βερολίνου μὲ τοὺς ἐγχωρίους «διακόνους» του. Τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ Δημοψηφίσματος δείχνει ὅτι πολλὰ μοροῦσαν νὰ εἶχαν γίνει, ἂν ὁ λαὸς εἶχε προετοιμαστεῖ πολὺ πιὸ πρὶν ἀπὸ τὶς Ἐκλογὲς γιὰ τὸ ἐνδεχόμενο τῆς ρήξης. Τὸ «ΟΧΙ» τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ κατέγραψε τὴν ἐκ μέρους του καταδίκη τῆς μνημονιακῆς πολιτικῆς καὶ παραμένει παρακαταθήκη γιὰ τὸ μέλλον.
Τὸ ΟΧΙ αὐτὸ συγκλόνισε τὸ σύστημα τῶν Δανειστῶν. Ἡ «ἀνταρσία» τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ ἔπρεπε νὰ κατασταλεῖ ἐν τῷ γεννᾶσθαι. Ἀκόμα καὶ ἡ ἀνοχὴ ἀπέναντί της, θὰ ἀποτελοῦσεσπινθήρα γιὰ ἀνάφλεξη τοῦ εὐρωπαϊκοῦ Νότου. Γι’ αὐτὸ εἶχανπολλὰ ἐναλλακτικὰ σχέδια γιὰ τὸν ἀμετάθετο στόχο τους. Νὰ ὑποτάξουν ὅλο τὸ ἑλληνικὸ πολιτικὸ σύστημα ἐξουσίας στὴν ἐξοντωτικὴ πολιτική τους. Νὰ μὴν ὑπάρχει πιὰ κόμμα ἐξουσίας στὴν ἑλληνικὴ Βουλὴ ποὺ νὰ λέει ΟΧΙ στὰ Μνημόνια. Ταυτόχρονα, νὰ δώσουν καὶ ἕνα μάθημα στὸν ἑλληνικὸ λαό, ὅτι δὲν εἶναι κυρίαρχος, ἀλλὰ ὑποτελής, μὲ ἀφέντες τὴν Ε.Ε., τὴν Ε.Κ.Τ. καὶ τὸ Δ.Ν.Τ. Σὲ αὐτὴ τὴν τόσο κρίσιμη φάση, δυστυχῶς, ἡ Κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α.- ΑΝ.ΕΛ. ὄχι μόνο δὲν εἶχε «Plan B», ἀλλὰ εἶχε πλήρως ἀφοπλιστεῖ καὶ νομοτελειακά ὑπέκυψε καὶ ὑπέγραψε στὶς 13 Ἰουλίου 2015 τὸ 3ο καὶ πιὸ σκληρὸ Μνημόνιο, ὥστε βαρὺς μνημονιακὸς χειμώνας νὰ διαδεχθεῖ τὴ σύντομη «ἑλληνικὴ ἄνοιξη».
Στὸ Δημοψήφισμα, μία μειοψηφία ποὺ ἀντιστοιχεῖ στὰ κοινωνικὰ στρώματα ποὺ εἴτε ἐπωφελοῦνται ἀπὸ την κρίση, εἴτε θεωροῦν ὅτι μποροῦν νὰ ἐπιβιώσουν μὲ λογικὲς ἀπώλειες, συμπαρατάχθηκε μὲ τὸ «ΝΑΙ» καὶ καλύπτεται πολιτικὰ ἀπὸ τὰ κόμματα τοῦ παλαιοῦ πολιτικοῦ συστήματος. Στὶς διαδηλώσεις ὑπὲρ τοῦ «ΝΑΙ» ἀναδείχθηκαν ἀπὸ μέρος τοῦ κόσμου αὐτοῦ λογικὲς φιλοαποικιοκρατκοῦ τύπου ἀποδοχῆς τῆς ἐπικυριαρχίας τῶν Δανειστῶν καὶ ἀποδοχῆς τῆς ἐξαθλίωσης τῶν ὑπολοίπων συμπολιτῶν τους ὡς ἀποδεκτῆς «παρπλευρης ἀπώλειας». Μὲ τὸ «ΟΧΙ» συντάχθηκαν πλατιὲς λαϊκὲς καὶ ἐθνικὲς δυνἀμεις καὶ ὅλοι ἐκεῖνοι ποὺ κινδυνεύουν μὲ ἐξαθλίωση καὶ καταστροφὴ ἐξαιτίας τῶν μνημονιακῶν πολιτικῶν. Ἤδη, στὶς Ἐκλογὲς τῆς 20ῆς Σεπτεμβρίου, ἕνα μέρος τοῦ κόσμου αὐτοῦ ἐπέλεξε νὰ δώσει μία ἀκόμα εὐκαιρία στὴν συγκυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝ.ΕΛ., ἐνῶ τὸ ὑπολοιπο, ἀπογοητευμένο, συνέβαλε στὴ διόγκωση τῶν ποσοστῶν τῆς ἀποχῆς.
- Οἱ ἐκβιασμοὶ καὶ ἡ ἐγκληματικὴ στάση τῶν Δανειστῶν
Ἐπισημαίνουμε τὸ γεγονὸς ὅτι στὰ πλαίσια τῆς διαπραγμάτευσης, οἱ Δανειστὲς ἀξιοποίησαν καὶ τὴ δεσπόζουσα θέση ποὺ τούς ἔδινε ἡ ἐκχώρηση τῆς νομισματικῆς πολιτικῆς τῆς χώρας. Ἡ ἐκχώρηση αὐτὴ ἔγινε στὰ πλαίσια τῆς ἐμπιστοσύνης μεταξὺ ἑταίρων καὶ μὲ τὴν αὐτονόητη προϋπόθεση ὅτι ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, διὰ τῶν ὀργάνων της (Ε.Κ.Τ. καὶ Εὐρωπαϊκὴ Ἐπιτροπὴ) θὰ κάνει χρήση δεσμευόμενη ἀπὸ τὶς διεθνεῖς συνθῆκες γιὰ τὰ βασικὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα, τὰ πλαίσια τῶν ὁποίων δὲν ἐπιτρέπεται νὰ παραβιάζουν οἱ ὅποιοι «κανόνες» τῆς Εὐρωζώνης. Ἀντὶ γι’ αὐτό, οἱ Δανειστὲς καταχράστηκαν τὶς αὐξημένες ἐξουσίες, ποὺ ἡ ἴδια ἡ ἐλληνικὴ Πολιτεία τοὺς ἐκχώρησε, προκειμένου νὰ ἐκβιάσουν καὶ νὰ ἐπιβάλουν τὴ βούλησή τους στὴν ἑλληνικὴ Κυβέρνηση. Ἂν ὁ ἑλληνικὸς λαός, πρὶν τὴν ἔνταξη στὸ εὐρὼ γνώριζε τὴ μεταχείριση ποὺ θὰ τοῦ ἐπιφυλασσόταν, δὲν θὰ εἶχε προχωρήσει ἡ ἔνταξη τῆς χώρας στὸ κοινὸ νόμισμα.
Προεξοφλώντας ὅτι θὰ στείλουν ἀνθρωπιστικὴ βοήθεια γιὰ τὴν περίπτωση, κατὰ τὴν ὁποία δὲν θὰ γίνονταν δεκτὲς οἱ ἀπαιτήσεις τους, οἱ Δανειστὲς παραδέχτηκαν μὲ σαφήνεια ὅτι ἦταν ἔτοιμοι νὰ προκαλέσουν ἀνθρωπιστικὴ κρίση καὶ καταστροφή: Κατὰ συνέπεια ὅτι τέλεσαν προπαρασκευαστικὲς πράξεις ἐγκλήματος κατὰ τῆς ἀνθρωπότητας εἰς βάρος τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.
Μὲ αὐτὸ τὸ δεδομένο, ἀμφισβητοῦμε τὸ κύρος τοῦ 3ουΜνημονίου, ὅπως καὶ τῶν προηγουμένων, καθὼς καὶ τῶν νόμων ποὺ ψηφίστηκαν ἢ πρόκειται νὰ ψηφιστοῦν βάσει αὐτοῦ, ὡς προϊόντα ἐκβιασμοῦ τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.
Στὴν κατεύθυνση αὐτή, πολύτιμο εἶναι τὸ ἔργο τῆς Ἐπιτροπῆς Ἀλήθειας γιὰ τὸ ἑλληνικὸ Χρέος τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, τὸ ὁποῖο πρέπει νὰ συνεχιστεῖ καὶ νὰ ἀξιοποιηθεῖ. Ἡ Ἐπιτροπὴ μὲ τὸ πόρισμά της συμπεραίνει ὅτι τὸ ἑλληνικὸ χρέος εἶναι παράνομο, ἐπαχθὲς καὶ ἀπεχθές. Τὸ Πόρισμα τῆς Ἐπιτροπῆς ἐπιβάλλεται νὰ ἀξιοποιηθεῖ διεθνῶς. Παρὰ ταῦτα, ἡ Κυβέρνηση, ὅπως καὶ οἱ προηγούμενες, τὸ ἀναγνωρίζει καὶ ἔχει δεσμευθεῖ γιὰ τὴν ἀποπληρωμή του. Στὴν περίπτωση κατὰ τὴν ὁποία ἡ Βουλὴ ποὺ προέκυψε ἀπὸ τὶς Ἐκλογὲς τῆς 20ῆς Σεπτεμβρίου δὲν θὰ εὐνοήσει τὴ συνέχιση τοῦ ἔργου αὐτοῦ, πρέπει τὴν ὑπόθεση νὰ πάρει ὁ λαὸς στὰ χέρια του μὲ τὴν κινητοποίηση ἄλλων φορέων, προκειμένου τὸ θέμα νὰ ἀναδειχθεῖ καὶ διεθνῶςμὲ ὑπεύθυνες κινήσεις καὶ ὄχι ἐρασιτεχνισμούς.
- Ἡ στρατηγικὴ ἥττα τοῦ ἀντιμνημονιακοῦ χώρου μὲ εὐθύνη ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝ.ΕΛ.
Ἡ μετάλλαξη τῶν ἀντιμνημονιακῶν δυνάμεων σὲ νεομνημονιακὲς ἀποτελεῖ ὀδυνηρὴ ἥττα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, μὲ τὴν ἔνταξη καὶ περαιτέρω τμήματος τοῦ πολιτικοῦ συστήματος, περιλαμβανομένου καὶ τοῦ αὐτοπροσδιοριζομένου ὡς ἀριστεροῦ, στὴν μνημονιακὴ πολιτική.
Τὰ μέτρα ποὺ ψηφίζονται μὲ τὸ 3ο Μνημόνιο, ἐξακολουθοῦν νὰ εἶναι ὑφεσιακὰ καὶ κάθε ἄλλο παρὰ συμβάλλουν στὴν ἀνάκαμψη τῆς οἰκονομίας.
– Ὁ Φ.Π.Α. αὐξάνεται, πλήττοντας τὸ λαϊκὸ εἰσόδημα μὲ τὴν αὔξηση τῶν τιμῶν καὶ ὑπονομεύοντας τὴν ἀνάπτυξη τῶν νησιῶν μας.
– Tὸ ξεπούλημα τῆς δημόσιας περιουσίας συνεχίζεται.
– Ἀπὸ 1.1.2016, ἀνοίγει διάπλατα ὁ δρόμος γιὰ τὴν ἐκποίηση τῆς ἰδιωτικῆς ἀκίνητης περιουσίας τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ μὲ τοὺς πλειστηριασμούς.
– Οἱ ἀγρότες ἀπειλοῦνται μὲ ἐξόντωση.
– Τὸ 3ο Μνημόνιο θὰ εἶναι πιθανὸν ἡ ταφόπλακα τῶν μικρῶν ἐπιχειρήσεων καὶ αὐτοαπασχολουμένων, ποὺ ἔχουν ἤδη πληγεῖ βαρύτατα ἀπὸ τὰ προηγούμενα.
– Ἡ ὕφεση, ἡ ἀνεργία καὶ ἡ λεηλασία τῆς περιουσίας τῶν Ἀσφαλιστικῶν Ταμείων μὲ τὸ PSI ἔχουν ὡς ἀποτέλεσμα τὴ χρεωκοπία τοῦ ἀσφαλιστικοῦ συστήματος καὶ τὴν καταβολὴ συντάξεων πείνας.
– Ἐνῶ τὰ ἀκίνητα φορολογοῦνται μὲ ἐξωπραγματικὲς ἀντικειμενικὲς ἀξίες, ταυτόχρονα μπαίνουν στὸ σφυρὶ μὲ τὴ λεγόμενη ἐμπορικὴ ἀξία, ποὺ στὴν πραγματικότητα δὲν ὑπάρχει, ἀφοῦ ἡ ἀγορὰ εἶναι νεκρή, μὲ ἀποτέλεσμα ὁλοκληρες περιουσίες νὰ μποροῦν νὰ ἐκποιηθοῦν σὲ τιμὲς ποὺ θυμίζουν κατοχικὲς ἀγοραπωλησίες. Παρὰ τὶς προεκλογικὲς ὑποσχέσεις, ὁ ΕΝΦΙΑ διατηρεῖται. Σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν πρόβλεψη τοῦ Συντάγματος γιὰ φορολόγηση μὲ βάση τὶς δυνατότητες τῶν πολιτῶν, ἡ φορολόγηση θὰ ὁρίζεται μὲ βάση συμφωνημένο μὲ τοὺς Δανειστὲς στόχο.
– Οἱ αὐτοαπασχολούμενοι πλήττονται μὲ τὴν ὑπέρογκη φορολόγηση.
– Τὸ Κράτος, μὲ τὴν ἐκ τῶν ὑστέρων καὶ ἀναδρομικὴ ἀλλαγὴ εὐνοϊκῶν ρυθμίσεων, ὅπως αὐτὴ μὲ τὶς 100 δόσεις, καθίσταται ἀφερέγγυο καὶ κράτος-ἀπατεώνας.
– Ἡ χώρα γερνάει διότι οἱ νέοι ἐπιστήμονες μεταναστεύουν, ἀφοῦ δεν βρίσκουν δουλειά, καὶ τὸ δημογραφικὸ πρόβλημα ὀξύνεται, ἀφοῦ ἔχουν ξηλωθεῖ ὅλα τὰ κίνητρα γιὰ τὴν προστασία τῆς οἰκογένειας καὶ τῆς τεκνοποιίας.
– Ὁ κοινωνικὸς ἱστὸς διαλύεται ἀκόμα περισσότερο, μὲ ἀκόμη περισσότερους πολίτες νὰ ὁδηγοῦνται στὴν ἐξαθλίωση καὶ στὴ φτώχεια.
Σὲ γενικὲς γραμμές, ἡ ἥττα τοῦ ἀντιμνημονιακοῦ χώρου ὑπῆρξε ἡχηρὴ καὶ ἐπώδυνη, ἀφοῦ ἀπομάκρυνε τὴν ἐλπίδα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ γιὰ μιὰ καλύτερη προοπτικὴ καὶ γιὰ τὴ δυνατότητα νὰ ξεφύγει ἡ χώρα ἀπὸ τὸν ἀργὸ θάνατο ὅπου τὴν ὁδηγεῖ ἡ πολιτικὴ ποὺ ἐπιβάλλουν οἱ Δανειστές. Παράλληλα, ἐξασθένησε τὴν ἐλπίδα γιὰ ἀνατροπὴ καὶ σὲ ἄλλες χῶρες τῆς Εὐρώπης.
Ἡ ἥττα σφραγίστηκε μὲ τὶς τελευταῖες Ἐκλογὲς τῆς 20ῆς Σεπτεμβρίου, ποὺ γιὰ πρώτη φορὰ ἀνέδειξαν μία κατὰ πλειοψηφία μνημονιακὴ Βουλή.
8.Οἱ πολιτικὲς δυνάμεις στὴ Βουλὴ καὶ στὴν κοινωνία
Ὁ ΣΥ.ΡΙΖ.Α., παρὰ τὴ στροφὴ 180 μοιρῶν στὴν πολιτική του καὶ τὴ νεομνημονιακή του μετάλλαξη, διατηρεῖ τὴν πολιτικὴ ἐπικυριαρχία, ἀπαλλαγμένος ἀπὸ τὴν ἐσωκομματικὴ ἀντιπολίτευση, ποὺ πλέον μένει ἐκτὸς Βουλῆς. Ἡ ἐπικράτησή του δείχνει ὅτι πέρα ἀπὸ τὴν προοπτικὴ ἀνατροπῆς τῶν Μνημονίων, παραμένει τὸ αἴτημα γιὰ ἀνανέωση τοῦ πολιτικοῦ συστήματος. Ὁ λαός, παραιτημένος ἀπὸ τὴν ἀντίστασή του, ἔδωσε μιὰ δεύτερη εὐκαιρία, μὴ θέλοντας νὰ δεῖ στὴν ἐξουσία τὰ φθαρμένα παλαιὰ πολιτικὰ κόμματα, ποὺ φέρουν τὴν εὐθύνη γιὰ τὴ συμφορὰ τῶν τελευταίων έτῶν.
Μὲ τὴν ἴδια λογικὴ ἐπιβίωσαν καὶ οἱ ΑΝ.ΕΛ.. Ὅμως, ἡ δύναμή τους ἔχει μειωθεῖ καὶ μὲ τὴ νεομνημονιακή τους στροφὴ ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸ βασικὸ πολιτικὸ στίγμα τους. Ὑφίστανται τὶς συνέπειες ἀπὸ τὴν ἐκ μέρους τους ἀποδοχὴ τυχοδιωκτικῶν στοιχείων, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἐπικίνδυνα ἀκροδεξιὰ χαρακτηριστικά, ὅπως ἔχουν ἐκφραστεῖ ἀπὸ βουλευτὲς μέλη τους, παρὰ τὴν κατὰ καιροὺς πατριωτική τους στάση. Μὲ μόνα σημεῖα ἀναφορᾶς τὴν καταπολέμηση τῆς διαφθορᾶς καὶ τὴ διαφοροποίηση ἀπὸ τὸ παλαιὸ πολιτικὸ σύστημα, κινδυνεύουν νὰ φυλορροήσουν.
Ἡ Νέα Δημοκρατία καὶ τὸ ΠΑ.ΣΟ.Κ., προερχόμενα ἀπὸ τὴ βαρειὰ ἥττα τοῦ Δημοψηφισματος τῆς 5ης Ἰουλίου, νεκραναστήθηκαν χάρη στὴ στροφὴ ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝ.ΕΛ. καὶ μπόρεσαν νὰ διατηρήσουν τὴ δύναμή τους. Τὰ ποσοστά τους διογκώθηκαν χάρη στὴν ἀποχὴ τῶν δυσαρεστημένων καὶ ἀπογοητευμένων ψηφοφόρων, ἡ αὔξηση τῆς ὁποίας λειτούργησε εἰς βάρος τῶν πρώην ἀντιμνημονιακῶν καὶ ἤδη νεομνημονιακῶν κομμάτων ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝ.ΕΛ. Ἀφετέρου, ἡ σχετικὴ συντήρηση καὶ ἀνάκαμψη τῶν δυνάμεών τους ἔγινε εἰς βάρος τοῦ «ΠΟΤΑΜΙΟΥ» τοῦ Σταύρου Θεοδωράκη.
Τὸ Κ.Κ.Ε., ἀρνούμενο νὰ συμπράξει σὲ ὁποιαδήποτε προσπάθεια ἀνατροπῆς τῶν Μνημονίων καὶ μεταθέτοντας κάθε ἀλλαγὴ στὸ ἀπροσδιόριστο μέλλον, ποὺ οἱ συσχετισμοὶ θὰ τοῦ δώσουν τὴν ἐξουσία, ἐξ ἀντικειμένου λειτουργεῖ ὡς μνημονιακὴ δύναμη, παγιδεύοντας τὸν κόσμο ποὺ τὸ ἀκολουθεῖ ἐκτὸς πολιτικῶν ἐξελίξεων. Ἡ ἄρνησή του νὰ συνταχθεῖ μὲ τὸ «ΟΧΙ» στὸ Δημοψήφισμα τῆς 5ης Ἰουλίου ἐπιβεβαιώνει τὰ παραπάνω. Φαίνεται ὅτι ἀπὸ τὸ 1986 καὶ μετά, τὸ κόμμα αὐτὸ ἔχει ἐκτιμήσει ὡς ἐπικίνδυνη τὴν ἄνοδο τῆς ἐπιρροῆς τῶν συγγενῶν μὲ αὐτὸ πολιτικῶν χώρων. Τὸ γεγονός, ἐξάλλου, ὅτι παραμένει ἀπολογητὴς τοῦ Σταλινισμοῦ καὶ τῶν τυραννικῶν καθεστώτων τοῦ πρώην «ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ» καὶ ὅτι παραπέμπει σὲ αὐτὰ γιὰ νὰ διατυπώσει πολιτικὴ πρόταση, τὸ καθιστᾶ ὑπόλογο ἀπέναντι στὸν ἑλληνικὸ λαὸ καὶ στοὺς λαοὺς ποὺ ὑπέστησαν τὴν τυραννία τοῦ «ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ» καὶ τὴ δικτατορία τῶν κομμουνιστικῶν κομμάτων.
Ἰδιαίτερα λυπηρὴ καὶ προβληματικὴ εἶναι ἡ διατήρηση στὴν 3η θέση τῆς νεοναζιστικῆς Χρυσῆς Αὐγῆς.Οἱ ἀποκαλύψεις ποὺ περιλαμβάνονται στὴν ὀγκώδη δικιγραφία καὶ ἡ ἐν ψυχρῶ δολοφονία τοῦ Παύλου Φύσσα ἀπὸ στέλεχός της, μὲ ἀνάληψη τῆς πολιτικῆς εὐθύνης γιὰ τὸ ἔγκλημα ἀπὸ τὸν ἀρχηγὸ τοῦ Κόμματος, δὲν στάθηκαν ἱκανὰ να μειώσουν τὴν ἐκλογική της ἐπιρροή.
Ἀπὸ τὰ κόμματα ποὺ ἐπέμειναν στὴν ἀνατροπὴ τῆς μνημονιακῆς πολιτικῆς, ἡ «Λαϊκὴ Ἑνότητα» μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν Παναγιώτη Λαφαζάνη εἶχε τὴν μεγαλύτερη προοπτικὴ νὰ ἐκπροσωπηθεῖ στὴ Βουλή. Κι ὅμως, ἔμεινε ἐκτὸς Κοινοβουλίου γιὰ λίγες ψήφους.
Πρέπει καταρχάς νὰ ἐπισημανθεῖ ὅτι τὰ στελέχη αὐτὰ τῆς ἐσωκομματικῆς ἀντιπολίτευσης τοῦ ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ἔμειναν πιστά στὶς ἀρχές τους διακινδυνεύοντας τὴν ἐπανεκλογή τους στὴ Βουλὴ καὶ ἀντιστεκόμενα στὸν πειρασμὸ τῆς νομῆς τῆς ἐξουσίας. Τὰ αἴτια τῆς ἥττας αὐτῆς, ἐντοπίζονται στοὺς ἀκόλουθους λόγους
– Καὶ αὐτοὶ διετέλεσαν στελέχη τοῦ ΣΥ.ΡΙΖ.Α. καὶ τῆς Κυβέρνησής του καὶ χρεώθηκαν ἕνα μέρος τῆς πολιτικῆς εὐθύνης, ἔστω καὶ πολὺ μικρότερο, γιὰ τὶς ἀστοχίες ποὺ ὁδήγησαν στὸ ἀδιέξοδο τοῦ Ἰουλίου.
– Εἰσέπραξαν τὶς συνέπειες τῆς αὐξημένης ἀποχῆς, ἀλλὰ καὶ τῆς τεχνητῆς πόλωσης ποὺ δημιούργησαν οἱ ἀνακριβεῖς προβλέψεις τῶν περισσότερων δημοσκοπήσεων γιὰ «μάχη» ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Ν.Δ.. Ἡ θέση της ὡς τρίτης σὲ δύναμη κοινοβουλευτικῆς δύναμης δημιούργησε ψευδαισθήσεις καὶ ἐλάχιστοι πίστευαν ὅτι τελικὰ θὰ κινδύνευε νὰ πέσει κάτω τοῦ 3%.
– Ἀντὶ νὰ προχωρήσουν ἀμέσως τὸν Ἰούλιο, μετὰ τὴ μνημονιακὴ στροφὴ Τσίπρα, στὴν ὀργάνωση καὶ δημιουργία νέου φορέα, ἔδειξαν ὑπερβάλλουσα νομιμοφροσύνη, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ὑποστοῦν τὸν αἰφνιδιασμὸ τῆς προκήρυξης τῶν Ἐκλογῶν.
– Κατὰ συνέπεια, δὲν ὑπῆρχε χρόνος γιὰ τὴ συγκρότηση τοῦ φορέα καὶ γιὰ τὴν ἐκπόνηση ἀξιόπιστου προγράμματος. Μετὰ τὴ φιλομνημονιακὴ στροφὴ Τσίπρα, ὁ λαὸς εἶχε γίνει δύσπιστος ἀπέναντι σὲ πρόμοιου τύπου ὑποσχέσεις.
– Στὸ λίγο χρόνο ποὺ ὑπῆρχε, ἡ ΛΑ.Ε. δὲν θέλησε νὰ διευρύνει τὸ σχῆμα, δημιουργώντας πλατὺ μέτωπο. Στὶς πρῶτες θέσεις στὶς λίστες της τοποθέτησε τοὺς βουλευτὲς ποὺ ἀποχώρησαν ἀπὸ τὸν ΣΥ.ΡΙΖ.Α., μὲ ἀποτέλεσμα ἐκ τῶν πραγμάτων καὶ παρὰ τὶς διακηρύξεις της γιὰ τὸ ἀντίθετο, νὰ προβληθεῖ ὡς συνέχεια τῆς «Ἀριστερῆς Πλατφόρμας». Ἔτσι, ἡ πρωτοβουλία αὐτὴ δὲν ἔγινε, ὅπως ἐπέβαλλαν οἱ περιστάσεις, ἀφετηρία γιὰ τὴ συγκρότηση ἑνὸς πατριωτικοῦ, δημοκρατικοῦ, ἀντιμνημονιακοῦ συνασπισμοῦ.
– Παρά τὸ ὅτι ἀρχικά ὑπερτονίστηκε ὡς ἄμεσος στόχος ἡ ἐπιστροφὴ στὸ ἐθνικὸ νόμισμα, χωρὶς νὰ μπορεῖ να πειστεῖ ὁ λαὸς ὅτι ὑπῆρχαν οἱ προϋποθέσεις γιὰ τοῦτο, στὴ συνέχεια καὶ στὸ ζήτημα αὐτό, ὅπως καὶ στὸ ζήτημα τῆς σχέσης μὲ τὴν Ε.Ε. ἐπικράτησε ἀσάφεια καὶ δὲν παρουσιάστηκε σοβαρὴ μελέτη γιὰ τὶς προϋποθέσεις καὶ τὶς συνέπειες ἀπὸ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ νομίσματος. Τὸ ἐκλογικὸ σῶμα δὲν πείστηκε καὶ φοβήθηκε συνάμα τὴ διαιώνιση παθογενειῶν, ποὺ συνδέονταν μὲ παγιωμένες καταστάσεις τοῦ παρελθόντος.
Παρόλα αὐτά, ἡ ἀποτυχία τῆς ΛΑ.Ε. νὰ εκπροσωπηθεῖ στὴ Βουλὴ εἶναι γεγονὸς ἀρνητικὸ γιὰ τὴν πολιτικὴ ζωὴ τῆς χώρας, ἀφοῦ λείπει ἀπὸ τὸ νέο Κοινοβούλιο μιὰ δύναμη ἀντίστασης, ἔστω μὲ ὅλα τὰ προβλήματα καὶ τὶς παθογένειές της.
Γ’. ΑΞΟΝΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΤΗΣ Χ.Δ.
- Προτάσεις σχεδίων και δράσεων γιὰ τὴν ἐπιβίωση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ
Πρώτη προτεραιότητα, στὰ πλαίσια τῆς νέου τύπου Κατοχῆς τῆς χώρας, εἶναι ἡ ἐξασφάλιση τῆς ἐπιβίωσης τοῦ ἐλληνκοῦ λαοῦ μὲ τὴν κατάργηση στὴν πράξη, ἀποτροπὴ ἢ διόρθωση ὅσο γίνεται περισσότερων δυσμενῶν συνεπειῶν τοῦ Μημονίου. Τοῦτο θὰ ἐπιτευχθεῖ μὲ προσφυγὴ στὴ Δικαιοσύνη καὶ κινητοποιήσεις.Σὲ περίπτωση ποὺ ἡ ἴδια ἡ Κυβέρνηση δείξει τὴ θέληση νὰ πετύχει τέτοιες διορθώσεις ἢ νὰ ἀξιοποιήσει θετικὰ τὰ στενὰ περιθώρια ποὺ διαθέτει, ἡ Χ.Δ. θὰ χαιρετήσει καὶ θὰ ὑποστηρίξει τέτοιες πρωτοβουλίες.
Στὴν κατεύθυνση αὐτή, πρέπει νὰ ἀσκηθοῦν πιέσεις πρὸς τὴν Κυβέρνηση, τὰ Κόμματα καὶ τοὺς ἐπιχειρηματίες νὰ στηρίξουν σχέδια παραγωγικῆς ἐργασίας, μὲ στόχο τὴν καταπολέμηση τῆς ἀνεργίας καὶ τὴν ἐνίσχυση τῆς δημιουργικότητας τῶν νέων. Νὰ τούς δοθοῦν κίνητρα νὰ ἀσχοληθοῦν μὲ τὴν ἀγροτική, κτηνοτροφικὴ καὶ ἁλιευτικὴ παραγωγὴ ἢ μὲ ἄλλες ἐπιχειρηματικὲς ἐργασίες, ἀκόμα καὶ μὲ ἀξιοποίηση καὶ παραχώρηση δημόσιας ἢ ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας, ἡ ὁποία δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ξεπουλιέται, ἀλλὰ νὰ διατίθεται μόνο πρὸς ἐξυπηρέτηση κοινωνικῶν ἀναγκῶν, ὅπως σαφῶς προκύπτει ἀπὸ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες:
Τὸν 38ο τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, βάσει τοῦ ὁποίου ὁ ἐπίσκοπος πρέπει νὰ διαχειρίζεται τὴν ἐκκλησιαστικὴ περιουσία μὲ τὴν ἰδέα ὅτι ὁ Θεὸς τὸν ἐποπτεύει. Νὰ τὴν διαθέτει μόνο γιὰ νὰ ἐπιχορηγεῖ τοὺς φτωχοὺς καὶ ὄχι νὰ τὴν ξεπουλᾶ μὲ αὐτὴ τὴν πρόφαση : «εἰ δὲ πένητες εἶεν, ἐπιχορηγείτω τοῖς πένησιν, ἀλλὰ μὴ προφάσει τούτων τὰ τῆς ἐκκλησίας ἀπεμπολείτω»
Τὸν 12ο τῆς Ζ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου: Νὰ εἶναι ἄκυρη ἡ πώληση ἐκκλησιαστικοῦ ἢ μοναστηριακοῦ κτήματος, σὲ περίπτωση ἐκποίησης σὲ ἄρχοντα ἢ ἄλλο πρόσωπο.
Ἀντιμετώπιση τῆς κερδοσκοπίας τῶν μονοπωλίων, ὀλιγοπωλίων καὶ τῶν μεσαζόντων χονδρεμπόρων μὲ τὴν προώθηση νέων συλλογικῶν μορφῶν ὀργάνωσης τῆς παραγωγῆς καὶ τῆς κατανάλωσης, μὲ ὑπέρβαση τῆς στείρας εἰσπρακτικῆς λογικῆς καὶ στόχο τὴν ἀμεσότερη ἐπαφὴ παραγωγῶν καὶ καταναλωτῶν.
- Ἡ ἀνάγκη ἀνασυγκρότησης τοῦ ἀντιμνημονιακοῦ χώρου.
Μετὰ τὶς δραματικὲς ἐξελίξεις τοῦ καλοκαιριοῦ, ἡ χώρα παραμένει μὲ μειωμένη τὴν ἐθνική της κυριαρχία, ἀφοῦ ἡ Κυβέρνηση ἔχει δεσμευτεῖ νὰ μὴ νομοθετεῖ χωρὶς τὴν ἔγκριση τῶν Δανειστῶν καὶ νὰ ἀποδεχθεῖ ἕνα πρόγραμμα καταδικασμένο νὰ ἀποτύχει. Οἱ συνέπειες τῆς πολιτικῆς τῶν Μνημονίων παραμένουν, ἀποδιαρθρώνοντας τὸν κοινωνικὸ ἱστὸ καὶ ὁδηγώντας τὴ χώρα σὲ ἀργὸ θάνατο καὶ στὸ ξεπούλημα στοὺς ξένους τῆς δημόσιας καὶ ἰδιωτικῆς περιουσίας τῶν Ἑλλήνων.
Ἡ κατάσταση αὐτὴ οὔτε εἶναι, οὔτε πρόκειται ποτὲ νὰ γίνει ἀποδεκτὴ ἀπὸ τὸ Κίνημα τῆς Χ.Δ..
Παρὰ τὴ συντριπτικὴ ἥττα τοῦ ἀτιμνημονιακοῦ χώρου, ἡ ἀντίσταση πρέπει νὰ συνεχιστεῖ, μὲ προτεραιότητα τὴν ἀνασυγκρότηση τοῦ ἀντιμνημονιακοῦ χώρου στὶς ἀκόλουθες νέες βάσεις:
-Ἄμεση διαβούλευση γιὰ συγκρότηση μετώπου δημοκρατικῶν καὶ ἀντιμνημονιακῶν πολιτικῶν δυνάμεων μὲ στόχο τὸ συντονισμὸ τῶν κινητοποιήσεων καὶ τὴν ὑπεύθυνη καὶ μεθοδευμένη ἐπεξεργασία ὁλοκληρωμένης ἐναλλακτικῆς πρότασης στὴν ἀκολουθούμενη πολιτικὴ ἐθνικῆς συρρίκνωσης καὶ οἰκονομικῆς λιτότητας μὲ σαφεῖς ἄξονες στὴν κατεύθυνση τῆς πολιτικῆς, πολιτισμικῆς καὶ κοινωνικῆς ἀπελευθέρωσης.
– Ἀξιοποίηση τῶν συμπερασμάτων τῆς Ἐπιτροπῆς Ἀλήθειας τῆς ἑλληνικῆς Βουλῆς γιὰ τὸ χρέος
-Συνέχιση τῆς συνεργασίας μὲ τὸ Ἐθνικὸ Συμβούλιο Διεκδίκησης τῶν ὀφειλῶν τῆς Γερμανίας πρὸς τὴν Ἑλλάδα μέχρι τὴν τελικὴ δικαίωση.
- Ἡ σύμπραξη μὲ εὐρύτερες ἀντιμνημονιακὲς δυνάμεις
Στὸ πλαίσιο τοῦ πολιτικοῦ ἀγώνα κατὰ τῆς μνημονιακῆς πολιτικῆς, ἡ Χ.Δ. μὲ τὶς ἀποφάσεις τῆς Κεντρικῆς Ἐπιτροπῆς καὶ τοῦ ἐκτάκτου Συνεδρίου γιὰ τὴ στάση της στὶς ἀλεπάλληλες ἐκλογικὲς ἀναμετρήσεις, περιλάμβανε στὶς ἐπιλογές της καὶ κόμματα τῆς ἀντιμνημονιακῆς Ἀριστερᾶς. Ἤδη, ἄσχετα μὲ τὶς ἐκλογικὲς ἀναμετρήσεις, γιὰ τὴν καθημερινὴ ἀντιμετώπιση τῶν νέων συνθηκῶν ποὺ δημιουργοῦνται, δὲν μποροῦμε νὰ μένουμε ἀδρανεῖς. Ἡ Χ.Δ. ὀφείλει νὰ ἀναλάβει πρωτοβουλίες γιὰ παρεμβάσεις στὴν πολιτικὴ καὶ κοινωνικὴ ζωὴ τῆς χώρας καὶ στὴν κατεύθυνση αὐτὴ νὰ ἑνώσει τὶς δυνάμεις της μὲ εὐρύτερες ἀντιμνημονιακὲς δυνάμεις, ποὺ δὲν ἐκπροσωποῦνται στὴ νέα Βουλή μὲ στόχο τὴν ἐπεξεργασία ἑνὸς τεκμηριωμένου ἐναλλακτικοῦ προγράμματος.
Ἤδη ἀπὸ τὸν καιρὸ τῆς «Συμμαχίας Προοδευτικῶν καὶ Ἀριστερῶν Δυνάμεων» (1977), ὅπου μετεῖχε ἰσότιμα ἡ Χ.Δ., καὶ τοῦ χριστιανομαρξιστικοῦ διαλόγου (1983), πολλοὶ ἀδελφοί μας θέτουν σὲ ἀμφιβολία τὴ δυνατότητά μας νὰ συνεργαζόμαστε μὲ ἀνθρώπους τῆς Ἀριστερᾶς ἐφόσον εἶναι ἄθεοι.
Ἡ ἀπάντηση εἶναι ὅτι οἱ μεταφυσικὲς πεποιθήσεις τοῦ καθενὸς εἶναι δική του προσωπικὴ ὑπόθεση. Ἐμᾶς μᾶς ἐνδιαφέρει ἂν οἱ συνολικὲς πολιτικές μας θέσεις συμπίπτουν ἢ τουλάχιστον συγκλίνουν σὲ ὁρισμένα κοινωνικὰ θέματα καὶ ἰδιαίτερα ἂν ἐμπράκτως ἐκδηλώνεται σεβασμὸς ἀπέναντι στὴν Ἐκκλησία καὶ στὴν Ὀρθόδοξη Παράδοσή μας.
Στὸ πλαίσιο τοῦ ἀμοιβαίου σεβασμοῦ, ἡ πολιτικὴ μας παρέμβαση δίνει τὴν εὐκαιρία νὰ δώσουμε τὴ μαρτυρία μας σὲ σχέση μὲ τὴν εὐρύτητα καὶ τὴν ἀληθινὴ διάσταση τοῦ κοινωνικοῦ μηνύματος τοῦ Εὐαγγελίου, ἡ διαστρέβλωση τοῦ ὁποίου ἔχει ὁδηγήσει πολὺ κόσμο ἐκτὸς Ἐκκλησίας.
- Σύμπραξη μὲ χριστιανικὲς ὁμάδες γιὰ τὴ Δικαιοσύνη, τὴ Δημοκρατία καὶ τὸν πολιτισμό.
Ἡ Χ.Δ. πάντα ἦταν ἀνοικτὴ γιὰ σύμπραξη μὲ χριστιανικὲς κινήσεις, στὴ βάση τῆς κοινῆς ἀντίληψης γιὰ τὴ διάσταση τοῦ κοινωνικοῦ μηνύματος τοῦ Εὐαγγελίου, τὴ Δημοκρατία καὶ τὴν ἀπόρριψη κάθε σύγχρονης μορφῆς Ἐθνοφυλετισμοῦ.
Ἔδαφος γιὰ μιὰ τέτοια σύμπραξη ὑπάρχει σὲ θέματα ἱστορικά, πολιτιστικὰ καὶ δράσεων κοινωνικῆς ἀλληλεγγύης, ὅπως καὶ σὲ θέματα δημοκρατίας, δικαιοσύνης, παιδείας καὶ καταπολέμησης τοῦ Ρατσισμοῦ.
- Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση καὶ ἀντίληψη τῆς Χ.Δ. γιὰ τὴν Εὐρώπη
Ἐπαναλαμβάνεται ἡ θέση τοῦ Ζ’ Συνεδρίου γιὰ τὴν ἀνάγκη χάραξης ἐθνικῆς στρατηγικῆς ἀποδέσμευσης ἀπὸ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση. Γιὰ τὸ σκοπὸ αὐτὸ πρέπει νὰ δημιουργηθοῦν οἱ ἐσωτερικὲς προϋποθέσεις καὶ νὰ ἀξιοποιηθοῦν οἱ διεθνεῖς συσχετισμοὶ μὲ τὶς κατάλληλες συμμαχίες. Ἡ Χ.Δ. συμμετέχει καὶ συμβάλλει στὴν διερεύνηση καὶ ἐπεξεργασία ὑπεύθυνων προτάσεων γιὰ τὴ δημιουργία των προϋποθέσεων ποὺ ἀπαιτοῦνται γι’ αὐτὸ καὶ στὴν πολύπλευρη μελέτη τῶν οἰκονομικῶν, γεωπολιτικῶν καὶ νομισματικῶν παραμέτρων. Ἀπέχει ἀπὸ πρόωρες ἢ ἀνεύθυνες πολιτικὲς προτάσεις καὶ πρωτοβουλίες, ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ ὁδηγήσουν σὲ περαιτέρω φτωχοποίηση καὶ ἐξαθλίωση τοῦ ἐλληνικοῦ λαοῦ, καθὼς καὶ σὲ ἀπομόνωση τῆς χώρας καὶ περιπέτειες σὲ σχέση μὲ τὰ ἐθνικά μας θέματα. Ἐνόψει καὶ τῶν Εὐρωεκλογῶν τοῦ 2019, ἀπαιτεῖται συγκρότηση ἐπιροπῆς ἐναλλακτικοῦ σχεδίου, ποὺ θὰ προκύψει ἀπὸ τὰ συμπεράσματα συνδιασκέψεων καὶ ὁμάδων ἐργασίας.
Ἡ Χ.Δ. ὁραματίζεται μία Εὐρώπη ἀπὸ τὸν Ἀτλαντικὸ ἕως τὰ Οὐράλια, μὲ ἰσότιμα συνεργαζόμενα κυρίαρχα Κράτη. Στὸ πλαίσιο αὐτό, ἕνας νέος ὀργανισμὸς ποὺ θὰ περιλαμβάνει ὅλες τὶς Εὐρωπαϊκὲς χῶρες πρέπει νὰ ἀντικαταστήσει τὴ σημερινὴ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, ἡ ὁποία πρέπει νὰ ἐκλείψει, διότι λειτουργεῖ ὡς ὑπηρέτης τοῦ μεγάλου χρηματοπιστωτικοῦ Κεφαλαίου καὶ ὡς μηχανισμὸς ἐξαθλίωσης τῶν λαῶν, τοῦ διχασμοῦ ἀντὶ τῆς ἑνότητας, τῆς πολιτιστικῆς τους ἀλλοτρίωσης, ὄξυνσης τῶν ἀνισοτήτων καὶ διχασμοῦ ἀνάμεσα στὶς ὑπόλοιπες εὐρωπαϊκὲς χῶρες καὶ στὴ Ρωσία.
Ἡ ἀνάδειξη τῶν δυνάμεων ποὺ συγκροτοῦν τὴ λεγόμενη συνεργασία τῶν BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ἰνδία, Κίνα, Νότιος Ἀφρική) ἀμφισβητεῖ τὴν παγκόσμια μονοκρατορία τῶν Η.Π.Α. καὶ τῆς Ε.Ε.
Ἰδιαίτερα ἡ Ρωσία συνδέεται μὲ τὴν Ἑλλάδα μὲ δεσμοὺς μακραίωνης κοινῆς παράδοσης καὶ πολιτισμοῦ, πρᾶγμα ποὺ ἀναδείχθηκε μετὰ τὴν πτώση τοῦ «Ὑπαρκτοῦ Σοσιαλισμοῦ».Χωρὶς νὰ πέφτουμε στὸ ἄλλο ἄκρο τοῦ ἐξωραϊσμοῦ τῆς σημερινῆς Ρωσίας, καταδικάζουμε τὴ στοχοποίηση τῆς Ρωσίας ἀπὸ τὴ Δύση. Μὲ ὅλα τὰ ἐλαττώματα καὶ τὶς παθογένειές της, ἡ Ρωσία τοῦ Πούτιν εἶναι ἡ μόνη μεγάλη δύναμη ποὺ ἔχει ἀναδείξει διεθνῶς τοὺς διωγμοὺς τῶν Χριστιανῶν στὴ Μέση Ἀνατολή.
Στὸ βαθμὸ ποὺ ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση ἐξακολουθεῖἐκβιαστικὰ νὰ ἐπιβάλλει πολιτικὲς ποὺ ὁδηγοῦν στὴν ἐξόντωσητῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, πρέπει νὰ ἐξετασθεῖ ὑπεύθυνα καὶ μεθοδευμένα ἡ ἀλλαγὴ συμμαχιῶν καὶ γεωπολιτικοῦ προσανατολισμοῦ τῆς χώρας μας, ἐφόσον ἐξασφαλισθοῦνκαλύτεροι ὅροι πρὸς ὄφελος τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.
- Ἄξονες ἐσωτερικῆς πολιτικῆς
α’. Δημόσιος τομέας
Ἀπαιτεῖται ἐκ βάθρων καὶ ἀπὸ μηδενικὴ βάση ἀναδιοργάνωση τοῦ στενοῦ καὶ εὐρύτερου δημοσίου τομέα, μὲ ἀποκλειστικὸ κριτήριο τὴ διαφύλαξη τοῦ κοινωνικοῦ κράτους καὶ τὴν κατάργηση τῶν περιττῶν ὑπηρεσιῶν καὶ ὀργανισμῶν καὶ τὴν περιστολὴ τῶν προνομίων καὶ τῆς σπατάλης ἀπὸ τὸ «βαθὺ κράτος».
Παραμονὴ τῶν Δ.Ε.Κ.Ο. ποὺ ἀφοροῦν βασικὲς ἀνάγκες τοῦ πληθυσμοῦ (ἠλεκτρισμός, ὕδρευση, τηλεφωνία, συγκοινωνίες), σὲ δημόσιο ἔλεγχο. Ἀξιοποίηση τῆς δημόσιας περιουσίας μὲ ἐθνικά, κοινωνικὰ καὶ οἰκονομικὰ κριτήρια καὶ μὲ διαφανεῖς διαδικασίες.
β’. Οἰκονομία
Παραγωγικὴ ἀνασυγκρότηση τῆς χώρας καὶ ἀνάταξη τοῦ παραγωγικοῦ ἱστοῦ, ὡς βασικὴ προϋπόθεση γιὰ τὴν ταχύτερη συμμετοχὴ τῆς χώρας στὸ εὐρωπαϊκὸ καὶ διεθνὲς γίγνεσθαι.
Ἡ πολιτεία, ὁ λαός μας καὶ ἰδιαίτερα οἱ ἀγρότες καὶ κτηνοτρόφοι μας ὀφείλουν ὀργανωμένα ἀλλὰ καὶ στὸ πεδίο τῆς προσωπικῆς εὐθύνης νὰ προστατεύσουν, ὅσο τοὺς εἶναι ἀκόμα δυνατόν, τὶς παραδοσιακὲς καλλιέργειες καὶ τοὺς ἐγχώριους σπόρους. Οἱ πολυεθνικὲς μὲ τὸ μονοπώλιο σπόρων καὶ φυτοφαρμάκων ποὐ διαθέτουν καὶ τὰ μεταλλαγμένα εἶναι σὲ θέση νὰ ἐλέγξουν ἀπόλυτα τὸ διατροφικὸ πρότυπο, ἐπιδρώντας ἔτσι ἄμεσα καὶ στὴν κουλτούρα τῶν λαῶν. Ἄμεση ἡ ἀνάγκη ἀντίστασης καὶ σ’ αὐτὸ τὸ μέτωπο. Ἡ ὀργάνωση συνεταιριστικῶν παραγωγικῶν προσπαθειῶν μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ κοινοτισμοῦ καὶ μὲ πόρους ἐγχώριους θὰ εἶναι ἕνα πρῶτο βήμα ἄμυνας στὴν ἐπίθεση τῶν πολυεθνικῶν.
Ἀναθεώρηση ἀπὸ μηδενικὴ βάση τοῦ φορολογικοῦ συστήματος. Δημιουργία νέων καὶ συνοπτικῶν φορολογικῶν κωδίκων μὲ ταυτόχρονη κατάργηση ὅλης τῆς σημερινῆς πολυνομίας, ὕστερα ἀπὸ διαβούλευση μὲ τοὺς κοινωνικοὺς φορεῖς. Ἡ ἐφαρμογὴ τῆς συνταγματικῆς ἐπιταγῆς γιὰ φορολόγηση ἀνάλογη τῶν δυνατοτήτων τοῦ κάθε πολίτη καὶ ἡ αἴσθηση ὅτι ὁ πολίτης ἀντιμετωπίζει Κράτος Δικαίου καὶ Διοίκηση ἀξιόπιστη καὶ χρηστὴ εἶναι τὸ θεμέλιο γιὰ τὴ φορολογικὴ δικαιοσύνη καὶ τὴν ὁμόθυμη συστράτευση τῶν πολιτῶν στὴν ἐθνικὴ προσπάθεια. Στὰ πλαίσια αὐτὰ ἐπιβάλλεται ἰδίως ἡ κατάργηση τοῦ ΕΝ.Φ.Ι.Α. καὶ τῶν αὐξησεων τοῦ Φ.Π.Α. στὰ νησιά, φόρων κατάφωρα ληστρικῶν καὶ ἐξοντωτικῶν. Ἀντίθετα, ἡ μνημονιακὴ νομοθεσία, μὲ ἀποκορύφωμα τὶς προβλέψεις τοῦ 3ου Μνημονίου, παραβιάζει τὸ Σύνταγμα, θέτοντας εἰσπρακτικοὺς στόχους ποὺ ἐπιβάλλουν οἱ Δανειστές, χωρὶς νὰ λαμβάνονται ὑπόψη οἱ δυνατότητες τῶν πολιτῶν. Οἱ τελευταῖοι, ἐξαναγκάζοντας τὴν συγκυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝ.ΕΛ. νὰ ἀνακαλέσει οὐσιαστικὰ ἀκόμα καὶ τὰ λίγα θετικὰ μέτρα ποὺ ἡ ἴδια νομοθέτησε, ὅπως οἱ 100 δόσεις, ἐπιδιώκουν τὸν ἐξευτελισμό της διότι τόλμησε νὰ νομοθετήσει χωρὶς τὴν ἔγκρισή τους, καὶ να περάσουν τὸ μήνυμα ὅτι ἐκεῖνοι εἶναι τὰ ἀφεντικὰ στὴν πατρίδα μας.
Ἡ εἰκόνα τοῦ κράτους ποὺ φτάνει στὸ σημεῖο νὰ παίρνει πίσω τὴν ὑπογραφή του, ἐντείνει τὴν εἰκόνα τοῦ ληστρικοῦ κράτους-ἀπατεώνα, ποὺ ἀδιαφορεῖ ἀκόμα καὶ γιὰ τὴν οἰκονομικὴ ἐξόντωση καὶ ἐξαθλίωση τῶν πολιτῶν του, προκειμένου νὰ ἱκανοποιήσει τοὺς ἐπικυρίαρχους Δανειστές. Ἄλλωστε, ἡ τυφλὴ εἰσπρακτικὴ πολιτικὴ ποὺ ἐπιβάλλουν οἱ Δανειστές, φέρνει τὰ ἀντίθετα ἀποτελέσματα, ὑποβαθμίζοντας τὴν φοροδοτικὴ ἱκανότητα τῶν πολιτῶν καὶ σωρεύοντας δισεκατομμύρια πλασματικῶν ληξιπρόθεσμων χρεῶν. Ὅμως, ἡ φτωχοποίηση τῶν πολλῶν καὶ ἡ μεταφορὰ πόρων στοὺς λίγους εἶναι μέσα στοὺς σκοποὺς τῶν Δανειστῶν καὶ ἐντάσσεται στη λογικὴ τῶν μέτρων ποὺ ἐπιβάλλουν.
Ἡ συγκυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝ.ΕΛ., προκειμένου νὰ δικαιολογήσει τὴν ὑπαναχώρηση ἀπὸ τὶς ἀρχικὲς διακηρύξεις της, καταφεύγει στὸν κοινωνικὸ κανιβαλισμό, προκειμένου νὰ στοχοποιήσει ὡς «ἔχοντες» τὰ συνήθη ὑποζύγια, ποὺ ἤδη ἔχουν σηκώσει τὸ βάρος τῆς ὑπερφορολόγησης τῆς τελευταίας πενταετίας.
Καταπολέμηση τῆς διαφθορᾶς. Πλήρη καὶ ἄμεση διερεύνηση τῶν εὐθυνῶν ὅσων κερδοσκόπησαν εἰς βάρος τοῦ Δημοσίου ἢ πλούτισαν καταχρώμενοι δημόσιο χρῆμα μὲ ὑπέρογκες προμήθειες ἢ μίζες, στοὺς ὁποίους περιλαμβάνονται καὶ τραπεζίτες, πολιτικὰ κόμματα καὶ ἰδιωτικὰ Μ.Μ.Ε.. Ἐξαναγκασμός τους σὲ ἀπόδοση τοῦ πράνομου πλουτισμοῦ μὲ κατάσχεση περιουσιακῶν τους στοιχείων. Ἰδιαίτερο βάρος στὶς ἀμυντικὲς δαπάνες καὶ στὴν τιμολόγηση τῶν προμηθειῶν τῶν Νοσοκομείων τῆς τελευταίας εἰκοσαετίας καὶ ἀναζήτηση τῆς διαφθορᾶς σὲ περίπτωση ὑπερτιμολογήσεων καὶ κερδοσκοπίας.
Μὲ τὸ 3ο Μνημόνιο ἡ δημόσια περιουσία ὑποθηκεύεται σὲ ἀκόμα μεγαλύτερο βαθμό ἀπ’ ὅ,τι προηγουμένως, μὲ τὶς ἀλλαγὲς σὲ σχέση μὲ τὸ ΤΑΙΠΕΔ. Ἄλλωστε, ὅπως τονίζεται στὶς ἐκδόσεις τῆς Χ.Δ. τοῦ 2010 καὶ τοῦ 2015, ἡ ὑποθήκευση τῆς Ἑλλάδας εἶναι τὸ κύριο χαρακτηριστικὸ τῶν Μνημονίων. Ὁ δημόσιος πλοῦτος καὶ εἰδικότερα οἱ ὑδρογονάνθρακες τῶν ἑλληνικῶν θαλασσῶν καὶ ὁ ὀρυκτὸς πλοῦτος, ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ ἀξιοποιηθοῦν πρὸς ὄφελος τοῦ ἐλληνικοῦ λαοῦ, κινδυνεύουν νὰ ἀπαλλοτριωθοῦν ἀπὸ τοὺς Δανειστές, μὲ βάση τὶς «μεταρρυθμίσεις» τοῦ 3ουΜνημονίου. Ἡ ἀνατροπὴ τῆς κατάστασης αὐτῆς ἀποτελεῖ πρώτιστο καθῆκον μας.
γ’. Χρηματοπιστωτικὸς τομέας
Ἡ ἀνακεφαλαιοποίηση τῶν Τραπεζῶν μὲ χρήματα τοῦ ἐλληνικοῦ λαοῦ ἐπιβάλλει τὴν ἄμεσημετατροπὴ τῶν προνομιούχων μετοχῶν τοῦ Δημοσίου σὲ κοινὲς καὶ τὸν ἔλεγχο τῶν διοικήσεών τουςἀπὸ τὸ Κράτος. Ἐπιπλέον, ἐπιβάλλεται ἡ κρατικοποίηση τῆς Τράπεζας τῆς Ἑλλάδος. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ θὰ προκύψει ἡ δημιουργία ἰσχυροῦ κρατικοῦ τραπεζικοῦ τομέα, ὁ ὁποῖος μὲ χαμηλότοκο δανεισμὸ θὰ πλήξει τὴν τοκογλυφία τῶν Τραπεζῶν, ποὺ εἶναι μέχρι σήμερα ἀνεκτὴ καὶ νόμιμη, θὰ ἀνακουφίσει ὑπερχρεωμένα νοικοκυριὰ καὶ ἐπιχειρήσεις καὶ θὰ ἐνθαρρύνει τὴν ἀναπτυξιακὴ καὶ παραγωγικὴ δραστηριότητα, μὲ στόχο τὴν οἰκονομικὴ αὐτάρκεια τῆς χώρας καὶ τὴν ἀπεξάρτηση ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς τῆς Ε.Ε.. Πολιτικὸς ἔλεγχος τῆς χρηματαγορᾶς καὶ ἵδρυση Κοινωνικῆς Τράπεζας Ἐπενδύσεων. Οἱ Δανειστὲς προκρίνουν τὴν πώληση ἀπὸ τὶς Τράπεζες τῶν λεγόμενων «κόκκινων δανείων» σὲ ἐξευτελιστικὴ τιμὴ τῆς τάξης τοῦ 20% στὰ λεγόμενα «vulturefunds» (ἐπενδυτικὰ σχήματα ποὺ κερδοσκοποῦν ἀγοράζοντας «κόκκινα δάνεια» σὲ ἐξευτελιστικὲς τιμὲς καὶ διεκδικοῦν τὴν εἴσπραξη τοῦ συνόλου). Ἡ Δικαιοσύνη ἐπιβάλλει ἀνάλογο διακανονισμὸ τῶν ὀφειλῶν ἀπευθείας μὲ σεισάχθεια γιὰ τοὺς δανειολῆπτες.
Ὅλα αὐτὰ προϋποθέτουν εἴτε ριζικὴ ἀλλαγὴ τῆς λειτουργίας τῆςΕὐρωζώνης, εἴτε ἀποχώρηση τῆς χώρας ἀπὸ αὐτήν.
Τὰ κερδοσκοπικὰ funds εἶναι πανέτοιμα νὰ ἐφορμήσουν ἐναντίον τῶν ἀδυνάμων οἰκονομικὰ οἰκογενειῶν καὶ νὰ τοὺς ὑφαρπάσουν τὰ σπίτια ποὺ μὲ θυσίες ἀπέκτησαν. Ἡ ἐπίθεσή τους θὰ συμπεριλάβει καὶ τὸν ἐπιχειρηματικὸ κόσμο μὲ ἀποτέλεσμα νὰ κλείσουν ἢ νὰ ἀλλάξουν χέρια πολὺ μεγάλος ἀριθμὸς ἐπιχειρήσεων. Ὁ λαὸς δὲν πρέπει νὰ ἐπιτρέψει μιὰ τέτοια ἐξέλιξη. Ἡ Χ.Δ. καλεῖ τοὺς πολίτες νὰ ὀργανώσουν ἔμπρακτη ἀντίσταση γιὰ νὰ ἀποτρέψουν πάση θυσία ἀπαλλοτριώσεις κατοικιῶν καὶ καταστροφὲς ἐπιχειρήσεων
δ’. Παιδεία
Μεταρρύθμιση στὴν Παιδεία μὲ στόχο τὴν πλήρη αὐτονόμηση τοῦ Λυκείου ἀπὸ τὴ διαδικασία εἰσαγωγῆς στὰ Α.Ε.Ι. καὶ Τ.Ε.Ι.. Οὐσιαστικὴ ἐκπαίδευση καὶ ἐπιμόρφωση των ἐκπαιδευτικῶν γιὰ νὰ ἀνατάξουν τὴν Παιδεία τῶν Ἑλλήνων.Ἐξίσου ἀπαραίτητη εἶναι ἡ διοικητικὴ ἑτοιμότητα τῆς ἐκπαίδευσης ὅλων τῶν βαθμίδων, ὅπως ἡ ἐξασφάλιση προσωπικοῦ ἀπὸ τὴν πρώτη μέρα λειτουργίας τῶν ἐκπαιδευτικῶν ἱδρυμάτων.Προώθηση τῆς δωρεὰν ἐνισχυτικῆς διδασκαλίας στὰ πλαίσια τῆς δημόσιας παιδείας μὲ στόχο τὴν ἐξάλειψη τῆς παραπαιδείας. Ἐνίσχυση τῆς ἔρευνας καὶ ἀξιοποίηση τοῦ ἀνθρώπινου δυναμικοῦ τῆς παιδείας μὲ ἐφαρμογὴ τῆς ἀξιοκρατίας καὶ ἐξάλειψη τῆς εὐνοιοκρατίας..
ε’. Αὐτοδιοίκηση
Ζητᾶμε τὴν κατάργηση τοῦ «Καλλικράτη» καὶ τοῦ «Καποδίστρια» στὴν Τοπικὴ Αὐτοδιοίκηση. Οἱ νόμοι αὐτοὶ οὐσιαστικὰ κατάργησαν τὴν Τοπικὴ Αὐτοδιοίκηση καὶ ἔδωσαν τὴ χαριστικὴ βολὴ στὴν μακραίωνη κοινοτικὴ παράδοση τῶν Ἑλλήνων. Μέχρι τότε, πρέπει νὰ δοθεῖ τὸ δικαίωμα, ὑπὸ προϋποθέσεις καὶ ὕστερα ἀπὸ τοπικὸ δημοψήφισμα, σὲ κάθε «δημοτικὴ» καὶ «τοπικὴ» κοινότητα τῶν καλλικρατικῶν δήμων νὰ ἀνακηρυχθεῖ ἐκ νέου ἀνεξάρτητος Ὀργανισμὸς Τοπικῆς Αὐτοδιοίκησης
στ. Δημογραφικὸ πρόβλημα
Ἡ πολιτικὴ τῶν Μνημονίων ἐπέτεινε τὴ δημογραφικὴ κρίση. Σήμερα οἱ θάνατοι ὑπερβαίνουν τὶς γεννήσεις κατὰ τὸν πληθυσμὸ μιᾶς πόλης τῆς τάξεως τῶν 60.000 κατοίκων ἐτησίως. Ἡ Χ.Δ. καταγγέλλει αὐτὴ τὴν πολιτικὴ ποὺ ἀντὶ νὰ λαμβάνει μέτρα ὑπὲρ τῶν πολυτέκνων, ὅπως ἐπιτάσσει τὸ Σύνταγμα, τοὺς τιμωρεῖ μὲ δυσμενέστατη φορολογικὴ μεταχείριση. Ἀποτελεῖ ἐθνικὸ χρέος ἡ ἄμεση ἀλλαγὴ αὐτῆς τῆς κατεύθυνσης καὶ ἡ αποκατάσταση τῆς ἀδικίας, μὲ ἐφαρμογὴ νόμων καὶ πολιτικῆς ἐνίσχυσης τῶν πολυτέκνων, τῶν νέων ζευγαριῶν καὶ τῆς οἰκογένειας, σύμφωνα μὲ τὸ Σύνταγμα.
ζ’. Προσφυγικὸ καὶ Μεταναστευτικό
Χάραξη ὑπεύθυνης καὶ μακρόπνοης μεταναστευτικῆς πολιτικῆς ποὺ λείπει ἀπὸ τὴ χώρα τὰ τελευταῖα 20 χρόνια, μὲ ἀντιμετώπιση καὶ ἐπίλυση τῶν προβλημάτων ποὺ ἀντιμετωπίζουν τόσο ὁ γηγενὴς πληθυσμός, ὅσο καὶ οἱ μετανάστες, χωρὶς ἰδεολογικὲς παρωπίδες καὶ προκαταλήψεις, πάντοτε στὰ πλαίσια τοῦ εύαγγελικοῦ κηρύγματος γιὰ τοὺς ἀναξιοπαθοῦντες καὶ τῶν θεμελιωδῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Διευκόλυνση τῶν προσφύγων καὶ μεταναστῶν μὲ ἄλλους προορισμοὺς νὰ ταξιδέψουν καὶ πίεση πρὸς τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση γιὰ ἄμεση κατάργηση τῆς συμφωνίας «Δουβλίνο ΙΙ» καὶ κατανομὴ τῶν προσφύγων σὲ ὅλες τὶς εὐρωπαϊκὲς χῶρες μὲ τὶς κατάλληλες ὑποδομὲς φιλοξενίας.
- Ἄξονες ἐξωτερικῆς πολιτικῆς
α’. Ἐξωτερικὸ χρέος.
Μοναδική λύση τοῦ προβλήματος τοῦ ἐξωτερικοῦ χρέους τῆς χώρας εἶναι ἡ διαγραφὴ τοῦ μεγαλύτερου μέρους του. Τὰ Μνημόνια, τὰ ὁποῖα ἡ Χ.Δ. ἀρνεῖται ὠς παράνομα καὶ ἀντισυνταγματικὰ καὶ προϊόντα ἐκβιασμοῦ, εἴτε ἔχουν ἤδη ἀποτύχει, εἴτε ἀποκλείεται νὰ ἔχουν ἐπιτυχία. Ἡ σύγκληση διεθνοῦς διάσκεψης γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς ὑπερχρέωσης τῶν κρατῶν συνολικὰ παραμένει αἴτημα ἐπίκαιρο, παρὰ τὴν ἐγκατάλειψή του ἀπὸ τὸ ΣΥ.ΡΙΖ.Α..
Ἐπιβάλλεται ἡ ἄμεση κατάργηση τῆς ἰσχύος τοῦ 3ουΜνημονίου καὶ τῶν προηγουμένων σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν μετάθεση τῆς ἐξυπηρέτησης τοῦ πραγματικοῦ ἐξωτερικοῦ χρέους τῆς Ἑλλάδας γιὰ μία πενταετία, προκειμένου νὰ γίνει λογιστικὸς ἔλεγχος καὶ νὰ δοθεῖ ἡ δυνατότητα στὴ χώρα νὰ ἐπανέλθει σὲ ρυθμοὺς ἀνάπτυξης καὶ νὰ διαπραγματευθεῖ μὲ τοὺς Δανειστές.
β’. ΑΟΖ-χωρικὰ ὕδατα
Ἄμεση ἀνακήρυξη τῆς ἑλληνικῆς θαλάσσιας Ἀνεξάρτητης Οἰκονομικῆς Ζώνης (ΑΟΖ) καὶ ἀξιοποίηση ὅλων τῶν πλουτοπαραγωγικῶν πηγῶν τῆς χώρας σὲ στεριὰ καὶ θάλασσα.
Ἐπισημαίνεται ἡ προσπάθεια τῆς Γερμανίας, μὲ πρόσχημα τὴν ἀντιμετώπιση τῶν προσφυγικῶν ροῶν, νὰ ἐπιβάλει συνδιοίκηση τῆς Τουρκίας στὸ Αἰγαῖο καὶ συμμετοχή της στὴ διάσωση τῶν προσφύγων καὶ μεταναστῶν καὶ τη συνακόλουθη ἀνατροπὴ τῶν κυριαρχικῶν δικαιωμάτων τῆς χώρας μὲ βάση τὸ Δίκαιο τῆς θάλασσας.
γ’. Κυπριακό
Ἀνάδειξη τοῦ Κυπριακοῦ προβλήματος διεθνῶς ὡς θέματος εἰσβολῆς καὶ κατοχῆς καὶ ἐγρήγορση σὲ ὅλα τὰ ἐθνικὰ θέματα (Κυπριακό, Αἰγαῖο, Θράκη, Σκοπιανό), ὥστε νὰ άποτραποῦν ἐνδεχόμενες σοβαρὲς συνέπειες ἐξαιτίας τῆς οἰκονομικῆς κρίσης καὶ τῆς ἀποδυνάμωσης τῆς διεθνοῦς θέσης τῆς χώρας, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν ἐνισχυμένη παρουσία τῆς νεοοθωμανικῆς Τουρκίας.
Ἐξορθολογισμὸς τῶν ἀμυντικῶν δαπανῶν καὶ ἐξονυχιστικὸς ἔλεγχος τῆς σκοπιμότητας καὶ τῆς νομιμότητας κάθε ἀγορᾶς καὶ παραγγελίας, μὲ τιμωρία καὶ ἀξίωση τοῦ Δημοσίου γιὰ ἀποζημίωση, μὲ κατάσχεση τῶν περιουσιακῶν τους στοιχείων ὅσων κριθεῖ ὅτι προκάλεσαν ἄσκοπες σπατάλες ἢ δωροδοκήθηκαν.
- Θέματα ἐκκλησιαστικοῦ ἐνδιαφέροντος.
Ἡ Χ.Δ. εἶναι ἀντίθετη σὲ ὁποιασδήποτε μορφῆς ἀπόπειρα τεχνητῆς καὶ ἀπὸ τὰ πάνω ἐπιβαλλόμενης ἀποξένωσης καὶ ἀποκοπῆς τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοσή του.
Ἡ Χ.Δ. τάσσεται ὑπὲρ τῆς σχέσης συναλληλίας Ἐκκλησίας-Πολιτείας, μὲ συνύπαρξη καὶ ἀμοιβαία συνεργασία, διακριτοὺς ρόλους, χωρὶς ἀλληλεξάρτηση. Στὰ πλαίσια αὐτὰ τάσσεται ὑπὲρ τῆς διατήρησης τῶν προβλέψεων τοῦ ἄρθρου 3 Συντάγματος γιὰ τὴν ἐπικρατοῦσα θρησκεία και τοῦ ἄρθρου 16 γιὰ τὴ διαμόρφωση θρησκευτικῆς συνείδησης ὡς ἕναν ἀπὸ τοὺς σκοποὺς τῆς Παιδείας, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὸ ἄρθρο 13 γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆςθρησκευτικῆς συνείδησης.
Κατὰ συνέπεια, ζητᾶ τὴ διατήρηση τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ὡς ὑποχρεωτικοῦ καὶ ἰσότιμου μὲ τὰ ἄλλα μαθήματα.
Ἡ μισθοδοσία τῶν κληρικῶν ἀπὸ τὴν Πολιτεία δὲν ἀποτελεῖ προνομιακὴ διάκριση ὑπὲρ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ὑποχρέωση τῆς Πολιτείας λόγω τῆς ἐκτεταμένης ἐκ μέρους της οἰκειοποίησης τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας μετὰ τὸν πόλεμο.
Ταυτόχρονα, ἡ Χ.Δ. εἶναι ἀντίθετη καὶ μὲ τὴ λειτουργία τῆς ποιμαίνουσας Ἐκκλησίας ὡς κρατικῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν ἱεραρχῶν ὡς ἐξαρτημάτων τοῦ κρατικοῦ μηχανισμοῦ καὶ προνομιούχου κοινωνικῆς ὁμάδας.Τάσσεται ὑπὲρ μιᾶς ἐλεύθερης καὶ ζωντανῆς Ἐκκλησίας.Ὅπως παραστατικὰ τονίζει ὁ φιλόσοφος Νικολάι Μπερντιάγεβ, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι πρὶν ἀπ’ ὅλα Ἐκκλησία τῆς παράδοσης, σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία, ἡ ὁποία εἶναι Ἐκκλησία κοσμικοῦ κύρους. Χριστιανικοὶ κύκλοι, ποὺ νοσταλγοῦν τὸ μετεμφυλιακὸ κράτος καὶ ἐπικεντρώνουν σὲ αἰτήματα καὶ κατευθύνσεις ποὺ καθιστοῦν τὴν Ἐκκλησία μας Ἐκκλησία κοσμικοῦ κύρους, ὅσο φανατικὰ καὶ ἂν ἐπικαλοῦνται τὴν Ὀρθοδοξία, στὴν πραγματικότητα λειτουργοῦν ὡς ρωμαιοκαθολικοί.
Στὸ ὐπάρχον συνταγματικὸ πλαίσιο, εἶναι ἐφικτὴ καὶ ἐπιβάλλεται ἡ ὁλοκληρωμένη ἐφαρμογὴ σὲ ἐπίπεδο νομοθεσίας τῆς συνταγματικῆς ἀρχῆς τῆς ἰσότητας, ὅσον ἀφορᾶ ὅλες τὶς ἀναγνωρισμένες θρησκεῖες στὴ χώρα ἀλλὰ καὶ τὸν κάθε πολίτη, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὶς θρησκευτικές του πεποιθήσεις.
- Ἡ σημασία τῆς πολιτικῆς παρουσίας τῆς Χ.Δ. στὴν παροῦσα συγκυρία
Ἡ Χ.Δ., ὡς ἱστορικὸ κίνημα κοινωνικῆς ἀμφισβήτησης, ἀλλὰ καὶ ἐναλλακτικῆς χριαστιανοκοινωνικῆς πολιιτκῆς πρότασης, ἀσχολεῖται μὲ τὴ μελέτη τοῦ κοινωνικοῦ προβλήματος καὶ παρεμβαίνει γιὰ τὴν ἐπίλυσή του, ἂν καὶ δὲν συμμετέχει πάντα στὶς ἐκλογικὲς διαδικασίες.
Ἦρθε ἡ ὥρα, τὴν παρακαταθήκη αὐτὴ, ἡ Χ.Δ. νὰ τὴν ἀναδείξει καὶ νὰ τὴν ἀξιοποιήσει, μὲ δεδομένο ὅτι ὁ κόσμος ποὺ ἐν δυνάμει συμμερίζεται τὸ ὅραμα καὶ τὶς πολιτικές της θέσεις εἶναι πολὺ εὐρύτερος ἀπὸ ὅσους σήμερα εἶναι ὀργανωμένοι σ΄ αὐτήν.
Χρέος μας εἶναι νὰ δείξουμε ἐξωστρέφεια εὐθύνης, νὰ παρέμβουμε ἐνεργὰ στὸ κοινωνικὸ καὶ πολιτικὸ γίγνεσθαι, νὰ γνωριστοῦμε μὲ ὅλους ὅσους ἐκφράζονται ἀπὸ τὴ ΧΔ καὶ νὰ συστρατευτοῦμε ὅλοι μαζί, προκειμένου νὰ ὑπάρξει ἔντονη καὶ συνεχὴς παρουσία στὰ κοινωνικὰ καὶ πολιτικὰ δρώμενα, ὅπου αὐτὸ εἶναι δυνατό, μὲ καρπὸ τὴν παρουσία σὲ ἑπόμενες ἐκλογές, μὲ σοβαρὴ προετοιμασία.
Οἱ πολιτικὲς δυνάμεις ποὺ ἀντιστέκονται ἔχουν λιγοστέψει. Ἡ Ἑλλάδα ἔχει ἀνάγκη τὴν ἐνεργὴ πολιτικὴ παρουσία τῆς Χ.Δ. στὶς δύσκολες ὧρες ποὺ περνᾶμε. Ἡ Χ.Δ. ὀφείλει νὰ προσφέρει ἐναλλακτικὴ ἐπιλογὴ στὰ μέλη, στοὺς φίλους της καὶ στὸν κόσμο ποὺ ἀπογοητεύθηκε ἀπὸ τὸ πολιτικὸ σύστημα.
Τὶς μέρες αὐτὲς ὁλοκληρώνεται ἡ ἐφαρμογὴ τῶν δεσμεύσεων πρὸς τοὺς Δανειστές, ἡ ἐκποίηση δημόσιας καὶ ἰδιωτικῆς περιουσίας. Ὁ ζόφος ἔχει ἐξαπλωθεῖ στὴν ἑλληνικὴ κοινωνία καὶ ἡ ἀπελπισία περιζώνει πολλὲς ἑλληνικὲς οἰκογένειες, ποὺ ἀδυνατοῦν νὰ ἀνταπεξέλθουν ὄχι μόνο στὶς φορολογικὲς ἢ τὶς δανειακὲς ὑποχρεώσεις τους ἀλλὰ στὴν ἴδια τὴ συντήρησή τους στὴ ζωή. Ἐνῶ ἐλάχιστες πιὰ ἐλπίδες ἐναπόκεινται στὸ πολιτικὸ σύστημα, ἡ ἴδια ἡ κοινωνία στὴ βάση της πρέπει νὰ σφυρηλατήσει ἄρρηκτους συνεκτικοὺς δεσμοὺς. Γι’ αὐτὸ εἶναι ζωτικῆς σημασίας νὰ ἀγωνιστοῦν ὅλες οἱ κοινωνικοπολιτικὲς δυνάμεις καὶ ὁ λαὸς μὲ τὶς συλλογικότητές του γιὰ τὴν ἀνάπτυξη κινημάτων ἀλληλεγγύης καὶ ἀντίστασης, παράλληλα μὲ τὴ διερεύνηση καὶ ἐφαρμογὴ στρατηγικῶν διεξόδου. Αὐτὸ θὰ ὑπηρετήσει καὶ τὸ κίνημα τῆς Χ.Δ. μὲ ὅλες τὶς δυνάμεις του, σὲ ὄφελος τοῦ λαοῦ καὶ τοῦ τόπου. Ἐμπνεόμενοι ἀπὸ τὴ χριστιανική μας πίστη, ἐναποθέτουμε τὶς ἐλπίδες στὸν Θεὸ καὶ συνάμα ἐργαζόμαστε ἄοκνα σὲ μιὰ πορεία ἐκ θανάτου πρὸς ζωήν, μιὰ πορεία ἀγωνιστική. Κρατώντας τὸ νοῦ μας στὸ ζόφο τῆς πραγματικότητας, καλλιεργοῦμε ἀγωνιστικὸ πνεῦμα καὶ ἦθος σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα καὶ δὲν ἀπελπιζόμαστε.
ΕΝΟΤΗΤΑ ΔΕΥΤΕΡΗ
ΓΕΝΙΚΟ ΠΕΡΙΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΤΗΣ ΧΔ
Ι. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΚΑΙ Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΑ
Η Ελλάδα βρίσκεται σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης για μια ακόμα φορά στην ιστορία της ύστερα από δεκαετίες ήρεμου σχετικά πολιτικού βίου. Αυτό που συντελείται είναι μια ιστορική καταστροφή, με αποτελέσματα που μπορούν να συγκριθούν με επιπτώσεις πολέμου: Η χώρα σταδιακά γυρίζει δεκαετίες πίσω. Η πραγματική οικονομία-ήδη υπονομευμένη και σε βάσεις σαθρές λόγω της ένταξης στην ΕΕ αλλά και των παθογενειών της ελληνικής κοινωνίας- αποδιαρθρώνεται και επιδεινώνεται ως αποτέλεσμα της μνημονιακής πολιτικής των ετών 2010-2015, κατά τα οποία το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 25%. Η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα – αλλά και η μεγάλη εγχώρια και μη διαπλεκόμενη – πνίγεται μέσα στα προβλήματα και ασφυκτιά θανατηφόρα. Ήδη καταγράφεται ανθρωπιστική κρίση στον λαό μας και στην χώρα μας. Ανθρωπιστική κρίση που διαρκώς επεκτείνεται, με ολοένα και οξύτερα χαρακτηριστικά, σε ευρύτερες κοινωνικές ομάδες που με τρόπο ραγδαίο φτωχοποιούνται.
Η ανεργία τσακίζει την Ελλάδα, την κοινωνία, τις τοπικές κοινωνίες, την οικογένεια, τον καθένα προσωπικά.
Οι νέοι βρίσκονται σε απελπιστικά αδιέξοδα, νιώθουν να μην έχουν μέλλον, δεν μπορούν να έχουν προοπτικές, ούτε όνειρα για την ζωή τους. Ο πιο προικισμένοι και ταλαντούχοι νέοι της χώρας– που για να φθάσουν σε αυτό το επίπεδο κόστισε ακριβά στη χώρα και στη κοινωνία, στην οικογένειά τους και στους ίδιους– μεταναστεύουν στο εξωτερικό. Έτσι άλλες χώρες καρπούνται από την επένδυση που έκανε η Ελλάδα και η κοινωνία της. Οποιαδήποτε χώρα αποστεώνεται, όταν οι νέοι της δεν έχουν ελπίδες για την ζωή τους και όνειρα, για το μέλλον το δικό τους και του τόπου τους. Οι συνέπειες είναι σχεδόν πάντοτε καταστροφικές. Το δημογραφικό πρόβλημα, που πρωτοδημιουργήθηκε ως αποτέλεσμα του καταναλωτισμού και της επίπλαστης ευμάρειας, οξύνεται ακόμα περισσότερο τώρα λόγω της κρίσης και της μνημονιακής πολιτικής που καθιστά την εγκυμοσύνη και την ανατροφή των παιδιών απαγορευτική.
Η κρίση χρέους, τα προβληματικά δημοσιονομικά της χώρας, τα διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, η διαρκώς μειούμενη ανταγωνιστικότητά της και οι χειρισμοί της πολιτικο – οικονομικής ολιγαρχίας, σε συνθήκες παγκόσμιας και βαθιάς κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος, κατέστησαν την Ελλάδα διεθνές πειραματόζωο, αφού προηγουμένως παραχωρήθηκαν σε διεθνή κέντρα (ΕΚΤ, ΟΝΕ, ΔΝΤ) και στα πρώτα μνημόνια, σημαντικά τμήματα της εθνικής μας κυριαρχίας. Το εγχώριο και το διεθνές Κεφάλαιο που ενεργοποιείται στη χώρα μας – αλλά και εκείνο που προτίθεται να ενεργοποιηθεί – επαναπροσδιορίζει τις θέσεις του και αναπροσαρμόζει τις στρατηγικές του για να επωφεληθεί από τις νέες νεο – αποικιακές συνθήκες. Η ιδιαίτερη γεωπολιτική θέση της χώρας μας, τα χρόνια ανοικτά μέτωπα στα εθνικά μας θέματα, και οι νέες συνθήκες και ανακατατάξεις στην ευρύτερη περιοχή μας – Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική, Βαλκάνια – καθώς και ορυκτός και ενεργειακός πλούτος της χώρας μας, επιτείνουν ακόμα περισσότερο την οξύτητα των προβλημάτων μας.
Αντιδρώντας στην μεθοδευόμενη καταστροφή της χώρας, του κοινωνικού ιστού και της οικονομίας, ο ελληνικός λαός στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 αγνόησε την εκστρατεία τρομοκράτησης και ανέδειξε στην κυβέρνηση της χώρας πολιτικές δυνάμεις που είχαν στο πρόγραμμά τους τον τερματισμό της μνημονιακής πολιτικής με σκληρή διαπραγμάτευση με τους δανειστές, χωρίς ωστόσο να επαγγέλλονται ρήξη μαζί τους και προεξοφλώντας ότι θα προκύψει έντιμος συμβιβασμός.
Η ΧΔ παρά το γεγονός ότι είχε εκτιμήσει πως η παραμονή της χώρας στην ΕΕ όπως αυτή έχει εξελιχθεί είναι επιζήμια για τον ελληνικό λαό και πρέπει να υπάρξει στρατηγική αποχώρησης, συμπαρατάχθηκε εξ αρχής με την προσπάθεια των αντιμνημονιακών κομμάτων να ανατρέψουν την ακολουθούμενη πολιτική υποτέλειας στους Δανειστές και να φέρουν το τέλος της πολιτικής της λιτότητας, της αποτελμάτωσης της οικονομίας και της εξαθλίωσης του λαού. Όμως, ήδη από το έτος 2012, επισήμως και εγγράφως, η ΧΔ έθεσε στα κόμματα αυτά (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) το ζήτημα ότι πέρα από την ορθότητα πολλών διαπιστώσεων, η προτεινόμενη -εναλλακτική στη μνημονιακή-πολιτική έπρεπε να είναι καλά προετοιμασμένη και να προβλέπει το ενδεχόμενο ρήξης με τους δανειστές για την περίπτωση που δεν θα ήταν εφικτή μια αποδεκτή συμφωνία μαζί τους.
Στο τελευταίο τούτο σημείο, ουδεμία προετοιμασία του λαού είχε γίνει για τον αγώνα που απαιτεί μια άλλη πορεία απελευθέρωσης από τα δεσμά των Δανειστών, με αποτέλεσμα οι τελευταίοι να έχουν το περιθώριο να εκβιάζουν τη νέα κυβέρνηση, αφού και αυτή, πέρα από τις επιμέρους διαφορές έμφασης στη διατύπωση, διακήρυξε ότι δεν θα αναζητούσε λύση έξω από την Ευρωζώνη.
Η στάση και η δράση της ΧΔ στο τεράστιο και εθνικών διαστάσεων πρόβλημα, για την χώρα και τον λαό μας, είναι ζωτικής σημασίας για την ίδια, για τους ανθρώπους της, τους φίλους της, αλλά και για την ιστορία της.
Η ΧΔ στην ιστορική της διαδρομή λειτούργησε διττά, ως Κίνημα και ως Κόμμα. Ως Κίνημα νέων κοινωνικοπολιτικών ιδεών, τρόπων δράσης και στάσης ζωής αλλά και ως συγκεκριμένη Κομματική Οργάνωση για παρέμβαση και συμμετοχή στην κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας και στο κοινοβούλιο.
ΙΙ. Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΩΣ ΚΙΝΗΜΑ
Οι κοινωνικοπολιτικές ιδέες και αναφορές της ΧΔ, έδρασαν θετικά και ζωογόνα σε ολόκληρη την μεταπολεμική περίοδο. Στην 60χρονη ιστορία της οι ιδέες της και οι αναφορές της απορρέουν από την ορθόδοξη χριστιανική πίστη μας, από την μακραίωνη παράδοση του λαού μας, του πολιτισμού μας, και τις ιστορικές μας παρακαταθήκες (ως κατορθώματα αλλά και ως αστοχίες ή αποτυχίες) παράλληλα όμως συναρτώνται, συναρμολογούνται και διαλέγονται με τα σύγχρονα προοδευτικά κοινωνικοπολιτικά ρεύματα ιδεών και τις νέες απαιτήσεις και ανάγκες όπως αυτές διαμορφώνονταν στο σύγχρονο ιδεολογικό, κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι.
Δίπλα στην ΧΔ και οργανικά δεμένη μαζί της δραστηριοποιείται η νεολαία της, η ΕΧΟΝ, με έντονη προδικτατορική αλλά και μεταδικτατορική παρουσία τόσο στο νεολαιίστικο κίνημα αλλά και στα πανεπιστήμια. Η ΕΧΟΝ λειτούργησε καταλυτικά στη δράση του πανεπιστημιακού σχήματος της ΧΣΚ.
Η ΧΔ και ο περιρρέων Χώρος της πολιτογραφούνται ως δημοκρατικός, προοδευτικός, πατριωτικός και ριζοσπαστικός χώρος με σαφή κοινωνικοπολιτικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά. Κατατάσσεται στις αντικαπιταλιστικές πολιτικές δυνάμεις, τοποθετείται στον αντίποδα των συντηρητικών δεξιών δυνάμεων και του συμβιβασμένου και βολεμένου αστοχριστιανισμού.
Κατακτά την δική της θέση στις δυνάμεις που αντιμάχονται το σύστημα και το κατεστημένο. Κατοχυρώνει τη δική της ιδεολογικο – πολιτική ταυτότητα απέναντι στις αριστερές και κομμουνιστικές δυνάμεις. Βρίσκεται σε ιδεολογικο – πολιτικό διάλογο αλλά και αντιπαράθεση μαζί τους, ιδίως στο βαθμό που εκδηλώνουν ολοκληρωτικές τάσεις και εκτιμήσεις, ενώ παράλληλα συναντάται μαζί τους, στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες.
Διαμορφώνει κριτική στάση απέναντι στο συμβιβασμένο εκκλησιαστικό κατεστημένο και πολλές φορές συγκρούεται μαζί του, ενώ, αντίθετα, συνεργάζεται με την ποιμαίνουσα Εκκλησία για την αντιμετώπιση εκκλησιαστικών και κοινωνικών προβλημάτων.
Ο ιδρυτής και ιστορικός ηγέτης της Χ.Δ. Νίκος Ψαρουδάκης, καταγράφεται στην σύγχρονη ιστορία ως ο ασυμβίβαστος αγωνιστής της Δημοκρατίας και ο εμπνευστής του χριστιανοκοινωνικού κινήματος στην Ελλάδα.
Αυτές είναι σε αδρές γραμμές οι ιστορικές παρακαταθήκες της ΧΔ ως κίνημα.
Πολύτιμη Ιστορία, έμπνευση, αγώνες, ανιδιοτελής προσφορά.
Η Διαχείριση αλλά και Αξιοποίηση αυτής της αξιόλογης Κληρονομιάς είναι η Ευθύνη μας.
Αυτή η κληρονομιά είναι η βάση μας. Πάνω στην οποία πρέπει να στηρίξουμε και να αναπτύξουμε την σημερινή συμβολή μας και συμμετοχή στην αντιμετώπισή των νέων αναγκών και των νέων προκλήσεων που αντιμετωπίζει η Ελλάδα και ο Λαός μας.
ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΟΥ
Βασική προτεραιότητα των παρεμβάσεων της ΧΔ θα είναι η κινηματική παρέμβαση, που σημαίνει οργανωμένες δράσεις στην κοινωνία για τη διακονία των αναγκών της. Οι παρεμβάσεις αυτές θα αφορούν – σύμφωνα πάντα με τις αντικειμενικές δυνατότητές μας, και ανάλογα κάθε φορά με τις τρέχουσες συνθήκες, ανάγκες και απαιτήσεις – στο ιδεολογικό, πολιτικό, πολιτισμικό, πνευματικό και εκκλησιαστικο-θεολογικό πεδίο, στοχεύοντας να συμβάλλουμε όσο γίνεται πιο καθοριστικά στη διαμόρφωση του αντίστοιχου γίγνεσθαι.
Κυρίαρχος στόχος των κινηματικών μας δράσεων θα είναι σε πρώτο στάδιο ο εντοπισμός και η προσέγγιση του μεγάλου αριθμού προσώπων που αποδέχονται το πνεύμα των θέσεων της ΧΔ, αλλά είτε δεν έχουν έλθει σε επαφή μαζί της, είτε για οποιοδήποτε λόγο διστάζουν να την πλησιάσουν. Τούτο θα επιτευχθεί είτε σε προσωπικό επίπεδο, είτε με την προσέγγιση προσώπων που κινούνται σε όμορους χώρους, είτε με τη δημιουργία ευρύτερων «Χώρων» με διευρυμένα ερείσματα στην κοινωνία και στον κόσμο της Εκκλησίας και οι οποίοι όλο και πιο βαθιά, όλο και πιο συνειδητά, όλο και πιο οργανωμένα, θα προσλαμβάνουν, θα διαπνέονται, θα εμπνέονται και θα γονιμοποιούν το χριστιανο – κοινωνικο – σοσιαλιστικό «Μήνυμα». Το ριζοσπαστικό «Μήνυμα» που απορρέει από τον λόγο του Ευαγγελίου, την παράδοση της Εκκλησίας μας και τον πολιτισμό μας στην ιστορική του διαδρομή, και που αφορά τα κοινωνικο – πολιτικά μας πράγματα.
Η πρόκληση για το κίνημα της ΧΔ, η οποία πρέπει να αναδειχθεί και κατά το 8ο Συνέδριο είναι:
- Να εκφράσει πολιτικά και να συσπειρώσει τους ευαισθητοποιημένους κοινωνικο – πολιτικά χριστιανούς, αλλά και να προβληματίσει ουσιαστικά τους υπόλοιπους, και ιδίως τη νέα γενιά.
- Να διαλεχθεί γόνιμα με τους αδιάφορους ως προς την πίστη μας αδελφούς, τους αλλόδοξους, τους αλλόπιστους, και τους άθεους και να συνεργαστεί μαζί τους όπου και όταν χρειάζεται.
Με άλλα λόγια να γίνει ο φορέας της επανάστασης της Αγάπης στο κοινωνικο – πολιτικό πρόβλημα.
Βασικά εργαλεία λόγου και διαλόγου που διαθέτει το κίνημα:
Η εφημερίδα «Χριστιανική»
Διαδικτυακοί τόποι
Εκδόσεις
Δημόσιες εκδηλώσεις
ΙΙΙ. Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΩΣ ΚΟΜΜΑ
Η άλλη όψη της ιστορίας της ΧΔ είναι η κομματική της ιστορία και η διαδρομή της στην προσπάθεια να αποκτήσει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, στόχος ο οποίος δεν επιτεύχθηκε. Ταυτόχρονα, στα πλαίσια των προσπαθειών για την επίτευξή του, προκλήθηκαν πληγές που δημιούργησαν σοβαρά προβλήματα στο Κίνημα.
1974: Συνεργασία με την Ένωση Κέντρου. Αποτυχία εκλογής του Ν. Ψαρουδάκη. Εκλογή του αντιπροέδρου της Στ. Παπαθεμελή.
1977: Κάθοδος με το σχήμα της ¨Συμμαχίας¨. Συνολική αποτυχία του σχήματος. Αυτονόμηση του Στ. Παπαθεμελή.
1981: Αυτόνομη κάθοδος. Μικρά αποτελέσματα.
Κάθοδος του Στ. Παπαθεμελή με το ΠΑΣΟΚ και πλήρης αυτονόμησή του.
1985: Σύμπραξη με το ΠΑΣΟΚ. Συμπεριλαμβάνεται ο πρόεδρός Ν. Ψαρουδάκης στο ψηφοδέλτιο επικρατείας. Έκτακτο Συνέδριο στα όρια της διάσπασης!
Η κοινοβουλευτική παρουσία και δράση του προέδρου Ν. Ψαρουδάκη δεν δημιουργεί ώθηση. Το κόμμα συνεχίζει να είναι διχασμένο. Αυτό σε σχέση και με το πώς εξελίσσεται το ΠαΣοΚ λειτουργεί στην αποδιοργάνωση του Κινήματος.
1989 Α΄ Εκλογές: Αυτοτελής κάθοδος της ΧΔ.
1989 Β΄ Εκλογές: α) Αποχή της ΧΔ από τις εκλογές.
β) Συνεργασία του Ν. Ψαρουδάκη με την Νέα Δημοκρατία, μειοψηφώντας στα όργανα. Αποχώρηση του Ν. Ψαρουδάκη από την ΧΔ καθώς και τμήματος μελών που τον ακολουθούν. Συνθήκες διάσπασης και διαλυτικές καταστάσεις.
1991: Αποχή από τις εκλογές.
1993: Αποχή από τις εκλογές.
1996: Αποχή από τις εκλογές.
2000: Αποχή από τις εκλογές. Υποστήριξη της ΔΠΕ (Δημοκρατική Περιφερειακή Ένωση) του Μ.Χαραλαμπίδη.
2004: Αποχή από τις εκλογές.
Συνεργασία Στ. Παπαθεμελή με Νέα Δημοκρατία.
2007:Στήριξη και συνεργασία με Παπαθεμελή σε ανεξάρτητο ψηφοδέλτιο.
2009: Αποχή
2012: Εγκατάλειψη της αποχής και αντικατάστασή της με κάλεσμα στα μέλη μας να ψηφίσουν με βάση πολιτικό πλαίσιο της Κ.Ε. το οποίο στηρίχθηκε στις αποφάσεις του Ζ’ Συνεδρίου του 2011 (αντιμνημονιακά-αντιναζιστικά)
Στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, η ΧΔ προχώρησε ένα βήμα παραπέρα αποδεσμεύοντας τον αδ. Μανώλη Τασόγλου, μέλος της Κ.Ε. και επιτρέποντάς του να κατέλθει στις βουλευτικές εκλογές ως υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ στην Α’ εκλογική περιφέρεια Θεσσαλονίκης.
Μετὰ τὸ 1990, ἡ ΧΔ ἐλάχιστα πορουσιάστηκε στὶς ἐκλογές, ἐπικεντρώνοντας στὴν ἔκδοση τῆς ἐφημερίδας καὶ στὴν παρέμβαση σὲ ἐπίπεδο ἐκδηλώσεων καὶ στὴν ἔκδοση σειρᾶς τόμων.
Στὸ διάστημα τῆς μὴ ἐκλογικῆς καθόδου ἡ Χ.Δ. διοργάνωσε πλῆθος ἐκδηλώσεων κοινωνικοῦ καὶ πολιτιστικοῦ-πολιτικοῦ περιεχομένου, ποὺ αὔξησαν τὸ πολιτικό της κύρος. Γιατὶ πολιτικὴ παράγεται ὄχι μόνο στὴν κεντρικὴ σκηνὴ τῆς ἐξουσίας, ἀλλὰ πρῶτα στὶς ποικίλες ἐκδηλώσεις, ποὺ διαμορφώνουν πολιτικὲς στάσεις,ἰδέες καὶ δρἀσεις σὲ μικροκοινωνικὸ ἐπίπεδο.
Πρώτη μας προτεραιότητα ἡ ἀνασυγκρότηση τοῦ Κινήματος
Ἡ διεξαγωγὴ τοῦ Η’ Συνεδρίου ἀποτελεῖ μία εὐκαιρία γιὰ ἀκριβέστερη καταγραφὴ τῶν μελῶν, ἀλλὰ καὶ τῶν φίλων ποὺ θέλουν νὰ βοηθήσουν περισσότερο καὶ νὰ γίνουν μέλη.
Ἀνάλογες μὲ τὸν ἀριθμὸ τῶν μελῶν, εἶναι οἱ δυνατότητες τῆς ΧΔ γιὰ ἐνδεχόμενη παρέμβαση στὴν κεντρικὴ πολιτικὴ σκηνή, ἐφόσον τοῦτο κριθεῖ ἀπαραίτητο καὶ ἀποδοτικό.
Ἡ ΧΔ δὲν ἔχει διαμορφώσει μέχρι σήμερα μακρόπνοη καὶ ὅσο ἔπρεπε συνεπῆ ἐκλογικὴ στρατηγική. Ἡ νέα στρατηγικὴ ποὺ θὰ διαμορφώσει πρέπει νὰ εἶναι σοβαρὰ μελετημένη, ὑπεύθυνη καὶ ἀποδεκτὴ ἀπὸ τὸ σύνολο τῶν μελῶν.
