ΕΡΩΤΑΣ – ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ – ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ , ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Από την πρώτη περίοδο της πολιτικής μου ωρίμανσης στην εφηβεία στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης και αργότερα ως φοιτητής, θυμάμαι τον εαυτό μου να συμμετέχει ενεργά στη νεολαία της Χριστιανικής Δημοκρατίας, την Ελληνική Χριστιανοσοσιαλιστική Οργάνωση Νέων (ΕΧΟΝ) και στη Χριστιανοσοσιαλιστική Σπουδαστική Κίνηση (ΧΣΚ). Με τον αντιστασιακό – αντιδικτατορικό αγωνιστή της Δημοκρατίας Νίκ Ψαρουδάκη κάναμε περιοδείες στη Θεσσαλία και στη Μακεδονία, μεταφέροντας το επαναστατικό κοινωνικό μήνυμα του Ευαγγελίου και αφυπνίζοντας πολιτικά τους χριστιανούς και τους ανθρώπους της Εκκλησίας.
Εκείνη την εποχή ήμασταν ερωτευμένοι με την αλλαγή της κοινωνίας, την χριστιανική επανάσταση, την ανασύσταση της ζωντανής ενορίας, της κοινότητας, όπως ήταν στα πρωτοχριστιανικά χρόνια με τις κοινότητες, τις αγάπες, τις κοινές τράπεζες των Ιεροσολύμων και αργότερα των κοινοτήτων του Βυζαντίου και της Τουρκοκρατίας. Αυτό συνεχίσθηκε και τα επόμενα χρόνια, όχι με τόση ζωντάνια και πάθος, λόγω των οικογενειακών και επαγγελματικών υποχρεώσεων και αναγκών. Στο χώρο αυτό, όποιος/α συμμετέχει, είναι παθιασμένος με την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα, την αλληλεγγύη, ερωτευμένος με τους λαϊκούς αγώνες, τα κοινωνικά κινήματα, τους αγώνες του Λαού του Θεού για ισότητα, δικαιοσύνη, αδελφοσύνη.
Ο Χριστός δεν θέλει χριστιανούς χλιαρούς, ξενέρωτους, ανέραστους, απαθείς για όσα συμβαίνουν γύρω τους, μίζερους, μαλθακούς, αδρανείς, ωχαδερφιστές, αδιάφορους για την κοινωνική αδικία, την ανισότητα, την διαφθορά,….
Ο Χριστός θέλει συνειδητοποιημένους χριστιανούς, ζωντανούς, ερωτευμένους με τον Θεό και τον άνθρωπο – πλησίον, παθιασμένους με τον κοινωνικό αγώνα, δίπλα σε κάθε κατατρεγμένο, κυνηγημένο, πρόσφυγα, μετανάστη, πυροπαθή, πλημμυροπαθή, άστεγο, φτωχό…..
Ανθρώπους – πολίτες παθιασμένους με έλλογα πάθη που θα ανατρέψουν το σημερινό πολιτικό – οικονομικό σύστημα της απάτης, της αρπαχτής, της εξαθλίωσης, της φτωχοποίησης, του ατομισμού, του ωφελιμισμού, του απάνθρωπου καπιταλισμού, της κυριαρχίας του κεφαλαίου, των τραπεζών, της υπερκατανάλωσης, της θεοποίησης του ευρώ….
Δεν υπάρχει ζωή χωρίς Έρωτα…..Δεν γίνεται Επανάσταση χωρίς Έρωτα για τον άλλον, τον πλησίον, χωρίς πάθος για την αλλαγή, την ανατροπή,
για τη νέα κοινωνία της κοινότητας και του κοινοβίου.
Με αυτές τις σκέψεις και την προοπτική συμμετέχω στις περιφερειακές εκλογές της Κεντρικής Μακεδονίας με τον συνδυασμό της Συμμαχίας Αντίστασης και Ανατροπής, με επικεφαλής την Δέσποινα Χαραλαμπίδου, για να βάλω ένα λιθαράκι για μια ξεχωριστή φωνή στο νέο Περιφερειακό Συμβούλιο, για να γίνει πράξη η Άμεση Δημοκρατία των πολιτών, το αληθινό νόημα της αυτό-διοίκησης!
Κλείνοντας θα αναφερθώ σε ένα κείμενο του Κωστή Μοσκώφ, που το 1997, πιστεύοντας ότι «τα όνειρα δεν πεθαίνουν» και ότι η Επανάσταση
θα ξαναγεννηθεί με «άλλο πρόσωπο», προφητεύει «την κοινωνία της μέλλουσας επανάστασης» Ως Σάρκα Έρωτα εκτείνεται η Παγκόσμια
Επανάσταση. Οι νίκες γαλβανίζουν τους απανταχού λαούς.
Λουφάζουν οι αστοί. Και οι μικροαστοί. Εκατό χρόνια μετά του υπαρκτού. Αυτόν που οι απανταχού ανέραστοι είχαν υποσκάψει. Οι λαοί θεσμοθετούν τα χιλιόχρονα όνειρα. Έκτοτε τα κοινοβούλια νομοθετούν τον Έρωτα και τη Δικαιοσύνη. Και τους δύο και τρεις χιλιόχρονους καημούς τους. Το Δίκαιο παντρεύεται τον Έρωτα. Ο Χριστός προχωρά πάνω στη Γη υψώνοντας παντού την κόκκινη σημαία. Ο Έρωτας τώρα ολικός καταργεί το Θάνατο. Καταργεί τον Καιρό (…). Στα 2080 η Επανάσταση ολοκληρώθηκε στηριγμένη στην κίνηση των εγρήγορων μαζών, στον ενθουσιασμό που κινητοποιούσε ενάντια στο αδρανές φρόνημα τις συνειδήσεις (…). Η πορεία του Ανθρώπου – όπως γεννήθηκε μέσα από την Πράξη του και όπως δομήθηκε στο Λόγο του -ολοκληρώνεται. Ο Άλλος, το Άλλο, γίνεται Εμείς, κρατώντας πάντοτε το πρόσωπό του.
Και ένα ποίημα του: Ο έρωτας δεν ήταν για μας γέφυρα, τρόμαξες, έμεινες μόνη στη σκοτεινή όχθη – και εγώ σε περιμένω από την εποχή του χαλκού. Ποιος σήκωσε τα κύματα, και τούς ανέμους; Ποιος γέννησε την ιστορία δίχως πρόσωπο; Ποιος σε έριξε ακόμα ζωντανή μες στους
νεκρούς; Έχω ανάψει την πυρά να ζεστάνω τον κόσμο όλο με την αγάπη μας.
Πότε θα έρθεις;
Από τα φοιτητικά μου χρόνια συμμετείχα στο φοιτητικό συνδικαλισμό μέσα από την Χριστιανοσοσιαλιστική Συνδικαλιστική Κίνηση, μετέπειτα στο συνδικαλισμό του ΟΣΕ για 6 χρόνια (1984-90) και στον εκπαιδευτικό συνδικαλισμό μέσα από την Χριστιανική Εναλλακτική Κίνηση (1990-2020). Παρέμεινα ενεργός πολίτης συμμετέχοντας στα κοινά σε όλη την διάρκεια της εκπαιδευτικής μου πορείας από την Κέρκυρα, τη Χαλκιδική και τη Θεσσαλονίκη, έχοντας ως βάση το επαναστατικό κοινωνικό μήνυμα του Ευαγγελίου και την κοινοτική – κοινοβιακή παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας.