“Τα παιδιά που αγαπούν τα στρατιωτάκια,/

τ’ αλογάκια και τα ξύλινα σπαθιά/

βρυκολάκιασαν και βγήκαν στα σοκάκια,/

έλα μέσα και μίλα πιο σιγά…”

Διονύσης Σαββόπουλος

Την πλήρη άρση χρήσης των περιορισμών των όπλων που χορηγεί η Δύση στην Ουκρανία φτάνει στο σημείο να ζητά το Ευρωκοινοβούλιο με ψήφισμα που εγκρίθηκε με 425 ψήφους υπέρ, 131 κατά και 63 αποχές, με θέμα  “τη συνεχιζόμενη οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη προς την Ουκρανία από τα κράτη μέλη της ΕΕ”, κατά τη συνεδρία της 19ης Σεπτεμβρίου.

Εκτός από τα παραπάνω, που περιλαμβάνονται στην παράγραφο 8, στην παράγραφο 9 καλούνται όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ και οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ:

Να δεσμευτούν συλλογικά και μεμονωμένα για τη στρατιωτική στήριξη της Ουκρανίας με ποσοστό τουλάχιστον 0,25% του ΑΕγχΠ τους ετησίως.

Να παραδώσουν ένα εκατομμύριο βλήματα στην Ουκρανία, να επιταχύνουν τις παραδόσεις όπλων, ιδίως των σύγχρονων συστημάτων αεράμυνας, και όπλων και πυρομαχικών για την προσβολή σαφώς καθορισμένων στόχων, συμπεριλαμβανομένων πυραύλων Taurus.

Στην παράγραφο αυτή το Ευρωκοινοβούλιο υπογραμμίζει ότι “οι ανεπαρκείς παραδόσεις πυρομαχικών και όπλων και οι περιορισμοί στη χρήση τους ενέχουν τον κίνδυνο υπονόμευσης των προσπαθειών που έχουν καταβληθεί μέχρι στιγμής και εκφράζει τη βαθιά λύπη του για τη μείωση του οικονομικού όγκου της διμερούς στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία από τα κράτη μέλη, παρά τις κατηγορηματικές δηλώσεις που έγιναν στις αρχές του έτους”· 

Στην παράγραφο 11 καλείται η Επιτροπή να διασφαλίσει ότι οι πολίτες είναι “καλά ενημερωμένοι” για τη σημασία της στήριξης της Ουκρανίας, με άλλα λόγια, να ενταθεί η μονοφωνική προπαγάνδα που δικαιολογεί την εμπλοκή στην Ουκρανία. 

Στην παράγραφο 18 ζητείται η διεύρυνση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας.

Το ψήφισμα ανακεφαλαιώνει στην πιο σκληρή και φανατισμένη εκδοχή της την επικίνδυνη, όσο και αυτοκαταστροφική πολιτική της εμπλοκής στην Ουκρανία. Η οποία ξεκίνησε ήδη από το 2008, κλιμακώθηκε το 2014 με το πραξικόπημα του Μαϊντάν και την ανάδειξη σε καθεστώς του ουκρανικού εθνικισμού και την ενίσχυση των νεοναζιστικών πολιτοφυλακών και ομάδων που λειτούργησαν ως παρακράτος. Η εξέλιξη αυτή οδήγησε στη διάσπαση της Ουκρανίας και στη συνέχεια στη ρωσική εισβολή. 

Οι αποτυχημένοι λογιστές των Βρθξελλών, επιχειρούν να παραστήσουν τώρα τους “πολέμαρχους” και πέτυχαν η πολιτική αυτή να επικυρωθεί από το Ευρωκοινοβούλιο. Με τον κίνδυνο, εάν λάβει ο Ζελένσκι την άδεια να χρησιμοποιήσει μεγάλου βεληνεκούς πυραύλους κατά της Ρωσίας, να ξεσπάσει 3ος Παγκόσμιος ΄Πόλεμος. Και να καταστρέφουν τις οικονομίες των χωρών-μελών με τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας.

Για την Ελλάδα με τα τόσα οικονομικά προβλήματα και τις υπέρογκες μνημονιακές δεσμεύσεις, είναι αδιανόητο να σπαταλιούνται χρήματα για έναν πόλεμο που δεν μας αφορά. Να στέλνονται όπλα τη στιγμή που η γειτονική Τουρκία κατέχει το 40% της Κύπρου και απειλεί ευθέως την εδαφική μας ακεραιότητα. Να συμμετέχει στην επιβολή κυρώσεων, τη στιγμή που καμμία κύρωση δεν υφίστανται οι εισβολείς του Αττίλα. Το εθνικό συμφέρον επέβαλε ομόθυμα, οι Έλληνες Ευρωβουλευτές να καταψξφίσουν το ψήφισμα.

Το καταψήφισαν μόνο τέσσερις από τους είκοσι ένα ευρωβουλευτές: Από τον ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Αρβανίτης, το ΚΚΕ οι κ.κ.  Παπαδάκης και Νικολάου- Αλαβανος και την Πλεύση Ελευθεριας η κα Ζαχαρία.

Το υπερψήφισαν οκτώ Ευρωβουλευτές: Έξι της Νέας Δημοκρατίας (Αυτιάς, Μπελέρης, Κεφαλογιάννης, Μελέτη, Τσιόδρας, Βόζεμπεργκ- Βρυωνίδου και δύο του ΠΑΣΟΚ (Αρναούτογλου-Μανιάτης)

Αποχές δεν έκδηλώθηκαν, αλλά οι υπόλοιποι δεν πήραν μέρος στην ψηφοφορία επειδή είτε δεν δήλωσαν παρουσία, είτε απουσίαζαν. Δεν μετείχαν στην ψηφοφορία για οποιονδήποτε λόγο: 

Ο κ. Μεϊμαράκης από τη Νέα Δημοκρατία.

Οι άλλοι δύο Ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Φαραντούρης και Παππάς.

Ο κ. Νίκος Παπανδρέου από το ΠΑΣΟΚ.

Οι τέσσερις Ευρωβουλευτές των εκτός της ΝΔ δεξιών κομμάτων: Αλεξανδράκη και Φράγκος (Ελληνική Λύση), Αναδιώτης (Νίκη) και Λατινοπούλου (Φωνή Λογικής).

Σε ένα ζήτημα τέτοιας κρισιμότητας έπρεπε το ψήφισμα να είχε καταψηφιστεί απ’  όλους ανεξαιρέτως και η πολεμοκάπηλη, όσο και αυτοκαταστροφική πολιτική των ανοήτων που επιμένουν να “παίζουν” με την πιθανότητα ενός 3ου Παγκοσμίου Πολέμου να καταδικαστεί ρητά. Γι’ αυτό και εκτός από όσους μετείχαν στην ψηφοφορία και το υπερψήφισαν, ελέγχονται και όσοι έλαμψαν δια της απουσίας τους, εφόσον δεν υπήρχε λόγος ανώτερης βίας. Απουσία από την οποία οι πολίτες πρέπει να αντλήσουν τα δέοντα πολιτικά συμπεράσματα.     .

Για ενημέρωση των αναγνωστών μας, παραθέτουμε το κείμενο του ψηφίσματος όπως εγκρίθηκε.     

Details

Από πρώτη άποψη, η αντεπίθεση των Ουκρανών στη ρωσική επαρχία του Κουρσκ αποφέρει κέρδη στην ουκρανική πλευρά. Πέρα από το γεγονός ότι ανεβάζει το ηθικό της και πλήττει το γόητρο του αντιπάλου, αναβαθμίζει και την αξιοπιστία της έναντι των συμμάχων και χρηματοδοτών της. Όμως, προς το παρόν δεν φαίνεται να πετυχαίνει τον κύριο στόχο της, που είναι η ανακοπή της ρωσικής προέλασης στο Ντονμπάς. Η οποία συνεχίζεται, όπως και τα συστημικά ΜΜΕ δέχονται, χωρίς να αποσύρονται από εκεί δυνάμεις. Όμως, ούτε οι ουκρανικές δυνάμεις φαίνεται να έχουν εκδιωχθεί από την περιοχή που ισχυρίζονται ότι έχουν καταλάβει. Σύμφωνα με τη ρωσική πλευρά, Ουκρανοί μεταμφιέζονται σε Ρώσους στρατιώτες για να επιτύχουν αιφνιδιασμό και να διεισδύσουν πιο εύκολα στα μετόπισθεν, όπως είχαν κάνει οι Γερμανοί τον Δεκέμβριο του 1944, στην τελευταία τους αντεπίθεση των Αρδεννών στο Δυτικό Μέτωπο. Τη σύγκριση κάνει και ο κ. Ιωάννης Μπαλτζώης, στρατηγός εν αποστρατεία, στο SLPRESS του Σταύρου Λυγερού, κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στην Γεωπολιτική και σε σπουδές Άμυνας και διεθνούς ασφάλειας του Πανεπιστημίου Αθηνών,από τους πιο αξιόλογους αναλυτές και γνώστες αμυντικών και γεωπολιτικών θεμάτων. Details

Του Νότη Μαριά

Στην εκταμίευση της δεύτερης δόσης της έκτακτης χρηματοδότησης γέφυρας στην Ουκρανία προχώρησε στις 24 Απριλίου 2024 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Σύμφωνα με ανακοίνωση των Βρυξελλών η εκταμίευση αυτή έλαβε χώρα μετά «τη θετική αξιολόγηση από την Επιτροπή των συμφωνημένων όρων πολιτικής που συνδέονται με τις μεταρρυθμίσεις στον τομέα του δικαστικού συστήματος, της καταπολέμησης της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, της διαχείρισης των δημόσιων οικονομικών, του επιχειρηματικού περιβάλλοντος και της γεωργίας, καθώς και των απαιτήσεων υποβολής εκθέσεων για τη διασφάλιση της διαφανούς και αποτελεσματικής χρήσης των κονδυλίων» (https://ec.europa.eu 24/4/2024).

Details

• ΑΝΘΡΩΠΟΣΦΑΓΗ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ

“Είναι απολύτως αποκαλυπτικό ότι ο μέσος όρος ηλικίας των Ουκρανών που πολεμούν στα διάφορα μέτωπα είναι τα 43 έτη! Αυτός έχει προκύψει από το γεγονός ότι οι νεότεροι και πιο εκπαιδευμένοι στρατιώτες έχουν σκοτωθεί ή τραυματιστεί. Είναι προφανές, λοιπόν, πως ρίχνοντας στη μάχη μεσήλικες και μάλιστα ανεπαρκώς εκπαιδευμένους, το μόνο που “επιτυγχάνει” το Κίεβο είναι να ανεβάζει τον ρυθμό των ανθρώπινων απωλειών. Συχνά, μάλιστα, δεν ενημερώνονται ούτε οι οικογένειες των σκοτωμένων για να μην επηρεαστεί αρνητικά το ηθικό του λαού.”

Τη συγκλονιστική αυτή πραγματικότητα, η οποία μεθοδικά συγκαλύπτεται από τα συστημικά ΜΜΕ αποκαλύπτει η ιστοσελίδα SL PRESS του έγκριτου δημοσιογράφου Σταύρου Λυγεροῦ.

Στο ρεπορτάζ επισημαίνεται ότι “το Κίεβο έχει περιέλθει σε κρίσιμη, εάν όχι σε δραματική θέση” και ότι οι δυτικοί σύμμαχοι πλέον επιζητούν τον τερματισμό του πολέμου, ακόμα και αν η Ρωσία διατηρήσει τα κεκτημένα της εισβολής του 2022.

Παρόμοια ανησυχία διατυπώνεται και από την πλευρά των “ιεράκων” της Δύσης, όπως η  Zanny Minton Beddoes, διευθύντρια σύνταξης του γνωστού βρετανικού περιοδικού “Εκόνομιστ”, η οποία διερωτάται στο  της σημείωμά της στην έκδοση που κυκλοφορεί αύριο, που είναι και το κύριο θέμα του εβδομαδιαίου περιοδικού: ” Ο Πούτιν νικάει;” : “Η ερώτηση που κάνουμε στον εαυτό μας είναι ανησυχητική: κερδίζει ο κ. Πούτιν; Ο Ρώσος πρόεδρος κατάφερε να σταθεροποιήσει τη χώρα του χρησιμοποιώντας καταστολή, χρήματα από το πετρέλαιο και τη βοήθεια μιας κυνικής και οπορτουνιστικής ελίτ”.

Φαίνεται, ότι το συμπέρασμα για την εξέλιξη του πολέμου είναι κοινό, από διαφορετικής αντιλήψεως δημοσιογράφους που είναι γνώστες των εξελίξεων.

Η διαφορά τους έρχεται στο συμπέρασμα: η κα Μίντον-Μπέντος θεωρεί ότι η Δύση έχει χαλαρώσει τη στήριξη στην Ουκρανία και εκτιμά ότι εάν αυτό σταματήσει και λάβει το καθεστώς Ζελένσκι τη δέουσα στήριξη, δεν θα επιτραπεί στον Πούτιν να νικήσει.

Την άποψη αυτή καταρρίπτει τεκμηριωμένα ο κ. Λυγερός, ο οποίος αποδεικνύει ότι η Δύση έχει εξαντλήσει τις δυνατότητές της. Και ότι δεν είναι δυνατόν  να νικήσουν οι Ουκρανοί.

Υπήρχε τρόπος, η Ουκρανία να είχε διατηρήσει την ακεραιότητά της, εάν παραχωρούσε την εκτεταμένη αυτονομία στις φιλορωσικές περιοχές της χώρας, την οποία προέβλεπαν οι συμφωνίες του Μινσκ. Τα σημερινά της σύνορα, η Ουκρανία δεν τα απέκτησε ως ανεξάρτητο κράτος, αλλά ως διοικητική υποδιαίρεση, έστω και αυτόνομη, της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Τα ανατολικά και νότια παρευξείνια τμήματα, πληθυσμιακά, εθνολογικά, πολιτισμικά και οικονομικά συνδέονται με τη Ρωσία. Το δυτικό τμήμα, ιδίως η περιοχή του Λβίβ είναι αντίστοιχα προσανατολισμένο στην κεντρική Ευρώπη, αφού υπήρξε μέχρι το 1939 τμήμα της Αυστροουγγαρίας και της Πολωνίας. Η ισχυρή ουνιτική παρουσία, αποτέλεσμα της μακραίωνης επικυριαρχίας Παπικών, υπήρξε το λίκνο του ουκρανικού εθνικισμού, ο οποίος επικυριαρχεί σήμερα σε όλη τη χώρα και επιχειρεί να καταργήσει κάθε διαφορετικότητα. Κάτι που δεν γίνεται αποδεκτό από τις φιλορωσικές περιοχές. Στο ενδιάμεσο, κυρίως γύρω από το Κίεβο, πληθυσμοί με ουκρανική εθνική συνείδηση, αλλά οι οποίοι μέσω της κοινής ορθόδοξης Παράδοσης, αλλά και λόγω της κοινής πορείας με τη Ρωσία, δεν επιθυμούν τη διακοπή των δεσμών. Πολλούς τους αποξένωσε η ρωσική εισβολή. Κύριος εκφραστής τους η υπό τον Μητροπολίτη Ονούφριο “Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία”, η οποία τον Μάιο του 2022 διέκοψε τους δεσμούς της ως αυτόνομη Εκκλησία με το Πατριαρχείο Μόσχας.

Μόνο τυχαία δεν είναι η δήλωση του Στίαν Γένσεν, επικεφαλής του γραφείου του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτεμπεργκ, ότι “η Ουκρανία ίσως χρειαστεί να συμφωνήσει στην παραχώρηση μέρους των εδαφών της στη Ρωσία, τα οποία έχασε κατά τον πόλεμο, αν θέλει να ενταχθεί” στη Συμμαχία. Παρά το γεγονός ότι μετά την κατακραυγή, έσπευσε να αναδιπλωθεί και να δεχτεί ότι έκανε λάθος να μιλήσει τόσο απλοϊκά.   

Μια μέρα αργότερα, δήλωσε στην ίδια εφημερίδα, VG, που είχε μεταδώσει τα αρχικά του σχόλια ότι «Η δήλωσή μου για αυτό ήταν μέρος μιας ευρύτερης συζήτησης για πιθανά μελλοντικά σενάρια σχετικά με την Ουκρανία και δεν έπρεπε να το πω έτσι. Ήταν λάθος».

Ουσιαστικά, επιβεβαίωσε ότι η παραχώρηση εδαφών από την Ουκρανία προς τη Ρωσία, με αντάλλαγμα τη λήξη του πολέμου και την ενσωμάτωση της υπόλοιπης χώρας στο ΝΑΤΟ όντως περιλαμβάνεται στα… “μελλοντικά σενάρια”.

Σε προηγούμενη ανάρτησή μας αναφερθήκαμε στη στο “ταξίδι-αστραπή” του Γερμανού καγκελάριου Σολτς στην Ουάσιγκτον, όπου πραγματοποιήθηκε “συνάντηση εργασίας” με τον Μπάιντεν, χωρίς να συνοδεύεται από δημοσιογράφους και χωρίς κοινές δηλώσεις στα τοπικά ΜΜΕ. Η …”διακριτικότητα” αυτή μπορεί να βρει την εξήγησή της μόνο στο δεδομένο ότι πίσω από τις κλειστές πόρτες, έγινε “ευρύτερη συζήτηση για πιθανά μελλοντικά σενάρια σχετικά με την Ουκρανία”, ανάλογη με αυτή στην οποία αναφέρθηκε ο κ. Γένσεν και εξαρχής υποψιάστηκαν οι αναλυτές. Με δεδομένες τις καταστρεπτικές συνέπειες του πολέμου για τη Γερμανία, τις οποίες θα χρεωθεί πολιτικά ο κυβερνητικός συνασπισμός του οποίου προΐσταται ο κ. Σολτς. Και οι οποίες ενδεχομένως να καταστούν μη αναστρέψιμες εάν ο πόλεμος συνεχιστεί επ’ αόριστον.

Η ιθύνουσα τάξη του ουκρανικού κράτους, έπαιξε το παιχνίδι της αμερικανονατοϊκής εμπλοκής στη χώρα, χωρίς να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες που είχε για να διατηρήσει την ακεραιότητά της. Σε λίγο ενδέχεται να κληθεί να πληρώσει πολύ ακριβά το “λογαριασμό” της υποτέλειας, χωρίς να υπολογίζονται οι ζωές που χάνονται καθημερινά και οι καταστροφές στις υποδομές.

Σύμφωνα με τον βετεράνο δημοσιογράφο Σίμουρ Χερς, που επικαλείται και δικές του πηγές από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, σε άρθρο του με τίτλο “Η τρέλα του Πριγκόζιν-Η ‘εξέγερση’ που δεν υπήρξε δυναμώνει το χέρι του Πούτιν” το αποτυχημένο πραξικόπημα του ηγέτη της μισθοφορικής εταιρίας “Βάγκνερ” Γιεβγκένι Πριγκόζιν, απέστρεψε την προσοχή από την  συνεχιζόμενη αποτυχία της πολυδιαφημισμένης ουκρανικής αντεπίθεσης, η οποία φαίνεται ότι έχει βαλτώσει. Ταυτόχρονα, κατά τον δημοσιογράφο, η υπόθεση του πραξικοπήματος  μεγαλοποιήθηκε στο έπακρο, εμφανιζόμενη μάλιστα ως “εξέγερση”. Ενδιαφέρουσες είναι οι πληροφορίες για το παρελθόν του Πριγκόζιν, που ξεκίνησε από ιδιοκτήτης καντίνας, αλλά και για τις λεπτομέρειες του παραμερισμού του, ο οποίος ξεκίνησε με την υπονόμευση των επιθετικών του ενεργειών στο Μπαχμούτ εκ μέρους της ρωσικής στρατιωτικής διοίκησης. Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται ότι και ο στρατηγός Σεργκέι Σουροβίκιν συμφωνούσε με τον Πριγκόζιν και φέρεται να έχει τεθεί υπό κράτηση.      Details